บทที่ 2 เด็กมันน่ารัก

หลังจากที่ไปตกลงเรื่องราวทุกอย่างกับคุณพ่อเสร็จ ชายหนุ่มก็รู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมาก ตอนแรกแค่คิดว่าแต่งๆ ไปงั้น ต่างคนก็ต่างอยู่ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน แต่ทว่าเงื่อนไขใหม่ ก็คือการที่เขาจำเป็นจะต้องมีทายาทกับยัยเด็กนั่นภายใน 2 ปี แบบนี้ก็เป็นการผูกมัดตัวเองไว้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่ครอบครัวหาให้ สรุปแล้วเขาก็ไม่สามารถมีเมียด้วยตัวเองได้ ผู้ใหญ่หามาให้อยู่ดี

"เห้อ! น่าเบื่อว่ะ"

เขาเดินขึ้นมายังห้องนอนของตัวเองในคฤหาสน์สุดหรู โดยปกติขี้เกียจกลับบ้านจะนอนที่ผับของตัวเองเป็นหลัก เรียกเด็กมาค้างคืนด้วยบ้างเป็นเรื่องปกติ ไม่งั้นก็นอนคอนโดซึ่งไม่เคยให้ผู้หญิงเข้าไป แต่เห็นแบบนี้เขาก็ป้องกันเซฟตัวเองอย่างดี ไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคนไหนผ่านอะไรมาบ้าง หรือว่าติดโรคหรือเปล่า เอาเป็นว่าใส่ถุงป้องกันตัวเองไว้ก่อนดีที่สุด

และเมื่อเข้ามาถึงในห้องนอนของตัวเองก็ต้องหยุดชะงักไป ภายในห้องนั้นไม่ได้มีเขาอยู่แค่คนเดียว แต่ทว่ายังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เธอก็คือคนที่คุณพ่อจับใส่ตะกร้าล้างน้ำมาแต่งงานกับเขา

"ไอรดา..."

ชายหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อของเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ใบหน้าเล็กในชุดนอนสุดเซ็กซี่ เผยให้เห็นเนินขาวผ่องจนเขาแทบกลืนน้ำลายลงคอ แพ้ผู้หญิงทรงหมวยซะด้วยสิ ทีนี้ก็ว้าวุ่นเลยถ้าจะต้องมาอยู่ด้วยกัน

"พี่ลูคัส..."

"ใครอนุญาตให้เธอมานอนห้องนี้"

"ก็คุณป๊าบอกว่าให้ไอมาอยู่ที่ห้องของพี่ลูคัสค่ะ เราสองคนแต่งงานกันแล้วก็ต้องนอนห้องเดียวกันไม่ใช่เหรอคะ"

หญิงสาวจ้องมองชายหนุ่มตาใสแป๋ว ดวงตากลมโตกะพริบตาปริบด้วยความใสซื่อ เขาถึงกับรีบเบือนหน้าหนี เพราะรู้สึกได้เลยว่าตัวเองจะเริ่มอดทนไม่ไหว ไม่ได้สิยัยเด็กนี่เป็นลูกเสือลูกตะเข้ ต้องไม่มีทางรัก และชอบลูกของศัตรูเด็ดขาด โดยเฉพาะพี่ของมันที่ไม่ถูกกับเขาเลย เจอหน้ากันทีไรจะต้องชักปืนขู่กันตลอด เพราะฉะนั้นเขาไม่มีทางญาติดีกับครอบครัวของเธอ รวมถึงยัยเด็กนี่ด้วย

"เออ...! อยากอยู่ก็อยู่ไปเถอะ ฉันแค่อยากได้สมบัติพ่อโว้ย ไม่อยากแต่งงานกับเธอรู้ไว้ซะด้วย"

ไม่พูดเปล่าเขายังเอานิ้วไปจิ้มหน้าผากหญิงสาว เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเซถอยหลัง และมองตามเขาไปจนลับสายตา

ในตอนนี้ลูคัสเข้ามานอนแช่น้ำอุ่นอยู่ในห้องน้ำคิดอะไรเพลินๆ คนเดียว ถ้ายังอยู่ห้องนี้ด้วยกันเขากลัวใจตัวเองว่าจะเผลอทำอะไรยัยเด็กนั่น แม้ว่าจะไม่ได้รักหรือไม่ได้ชอบ แต่เด็กมันสวยอ่ะเขาเองเห็นแบบนี้ไม่ได้ซะด้วยสิ ถ้าเป็นคนอื่นจับปล้ำไปแล้ว

"นอนแล้วละมั้ง"

เขาลุกขึ้นจากอ่างจากุชชี่ หยิบผ้าเช็ดตัวมาซับร่างกายให้เหือดแห้ง จากนั้นก็หยิบชุดคลุมมาสวมใส่แล้วเดินออกไปจากห้องน้ำ ออกมายังไม่ทันไรก็ต้องชะงักเมื่อเธอยืนยิ้มให้เขาอยู่

"ไอเตรียมชุดนอนให้พี่ลูคัสแล้วค่ะ"

"ไม่ต้องมาทำตัวเหมือนเป็นเมียฉัน ฉันไม่ชอบเธอเข้าใจที่พูดไหม"

"เข้าใจค่ะ"

หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงเศร้า ใบหน้าสลดลงจนชายหนุ่มแทบอยากจะเข้าไปโอบกอดปลอบ เห็นเด็กผู้หญิงหมวยๆ น่ารักเศร้าไม่ได้ซะด้วยดี โอ๊ย ไม่ได้! แกจะต้องตั้งสติ แกจะต้องอดทน และท่องไว้ว่ายัยเด็กนั่นคือลูกของศัตรู

"ไปนอนได้แล้วป่ะ แล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันล่ะ"

เขาออกมาก่อนจะเดินมาหยิบชุดนอนที่เธอเตรียมไว้ให้ไปสวมใส่ แล้วพอเห็นแบบนั้นไอรดาก็ยิ้มออกมาทันที ด้วยความซวยอะไรก็ไม่รู้ที่เขาเผลอหันไปมองเธอ และหัวใจแทบจะละลายกองอยู่ตรงนั้นเมื่อเห็นรอยยิ้มอันน่ารักสดใสของเธอ

'เชี่ย! กูจะไม่ไหวแล้วโว๊ย'

เขารีบเดินหน้าหนีไปอีกทางก่อนจะรีบแต่งตัวให้เรียบร้อย จากนั้นก็เดินไปนอนลงตรงโซฟา หยิบผ้าห่มมาคลุมโปงก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามตั้งสติ

"ยุบหนอ พองหนอ ยุบหนอ พองหนอ"

เขาพยายามสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ อย่างใจเย็น เมื่อเขาตั้งสติได้ และระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ได้ดีขึ้นก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งอก

"ฟู่!"

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ โผล่หน้าออกมาจากผ้าห่ม ก่อนจะสะดุ้งตกใจเหมือนเห็นผีเพราะใบหน้าของไอรดา อยู่ตรงหน้าเขาพอดี

"เชี่ย! ตกใจหมด เธอมานั่งทำอะไรตรงนี้"

เขาตกใจมากที่จู่ๆ ไอลดาก็มานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ จ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มก็จะเอ่ยออกมาเสียงใส

"พี่ลูคัสนอนทำอะไรตรงนี้คะ ทำไมถึงไม่ขึ้นไปนอนบนเตียงล่ะ เตียงออกจากกว้างแบ่งกันนอนก็ได้ค่ะ"

"ฉันไม่นอนกับเธอหรอก บรึ่ย! อันตรายไม่เอาๆ"

"แต่ไอไม่อยากให้พี่ลูคัสมานอนตรงนี้นะคะ ที่โซฟามันแข็งจะตายนอนไม่สบายหรอกค่ะ ขึ้นไปนอนบนเตียงเถอะ ถ้าเกิดว่าพี่ลูคัสไม่อยากนอนกับไอ งั้นเดี๋ยวไอนอนตรงโซฟาแทนก็ได้ค่ะ"

"ไม่ต้องมาแอ๊บแบ๊วฉันไม่ชอบ กลับไปที่เตียงของเธอได้แล้วฉันจะนอนตรงนี้แหละ"

ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงดุก่อนจะดันตัวเธอให้ออกห่าง เอาจริงเลยนะตอนนี้เขารู้สึกแล้วว่าอันตรายจนเกินไปถ้าจะต้องอยู่ใกล้ไอรดา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบเธอ แต่เขาก็คือผู้ชายคนหนึ่ง สัญชาตญาณเวลาเจอสเปคที่ตรงใจมันก็อยากได้ อยากเอาโว๊ย! แต่ไม่อยากได้เมียเป็นลูกของศัตรูไง เข้าใจป่ะ

"ถ้าอย่างนั้นไอก็ไม่ลุกค่ะ จะนั่งคุกเข่าอยู่ตรงนี้แหละ"

"ยัย!"

เขาจ้องหน้าเธอก่อนจะกุมขมับด้วยใบหน้าเครียดหนัก ถ้าเธอยังมาวนเวียนคอยก่อกวนเขาแบบนี้ ในสักวันเขาจะต้องจับยัยเด็กนี่ทำเมียแน่เลย แล้วเขาจะต้องกลืนน้ำลายตัวเองที่เคยลั่นวาจาเอาไว้ว่าจะไม่เอาลูกของศัตรูมาทำเมีย

"ไปนอนที่เตียงเถอะนะคะไอขอร้อง"

"เออๆ ไปก็ได้วะ"

เขารีบดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟาเพราะไม่อาจต้านทานต่อสายตาของเธอไหว ชายหนุ่มรีบวิ่งขึ้นไปนอนบนเตียงนอนทันที และเมื่อไอรดาเห็นแบบนั้นก็ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินตามมานอนลงเคียงข้างเขา ทั้งสองคนนอนหันหน้าเข้าหากัน โดยที่ไอรดาจ้องมองชายหนุ่มตาใสแป๋ว ใบหน้าเผยรอยยิ้มสดใสจนเขาถึงกับเครียด ซึ่งตอนนี้ช่วงล่างเริ่มพองโตเพราะมีอารมณ์กับยัยเด็กที่เพิ่งจะผ่านพ้นอายุ 18 มาหมาดๆ

'ตายๆ กูตายแน่! ถ้ายังอยู่ด้วยกันแบบนี้กูได้เมียจริงๆแน่ โอ๊ยยยยย!'