MasukShare
ตอนที่ 10 รับคำท้า
Terakhir Diperbarui:
2025-02-24 20:39:17นายหัวกลับจากสวนยางก่อนเวลาแปดโมงเช้าเล็กน้อยพอมาถึงก็รีบไปอาบน้ำก่อนจะออกมาอีกครั้งในเวลาไม่นาน
“หิวหรือยัง” เขาถามเพลงขวัญที่นั่งรออยู่บนโซฟารับแขกกลางห้อง
“ยังค่ะ”
“แต่ฉันหิวแล้ว” เขาเดินไปยังโต๊ะทานอาหารทำให้เพลงขวัญก็ต้องเดินตามไปด้วย
“นายหัวคะ หนูไปกินกับป้าแววและพี่บุหลันได้ไหม” เธอเกรงใจทั้งเจ้าของบ้านและลูกจ้างอีกสองคน
“กินด้วยกันนี่แหละ”
“แต่หนูเป็นลูกหนี้ของนายหัวคนอื่นรู้คงไม่ดีแน่” เพลงขวัญไม่อยากถูกคนอื่นมองไปในทางอื่น
“สถานะลูกหนี้จะเริ่มหลังจากเธอเรียนจบแต่ตอนนี้เธออยู่ที่นี่ในฐานะของคนที่ฉันต้องดูแลตามคำสั่งเสียของยายนวลปราง”
“แต่หนูว่า...”
“ถ้ายายเธอรู้คงเสียใจนะที่เธอกำลังจะขัดคำสั่งของท่าน” นายหัวอารัณย์อ้างถึงยายของเธอเพราะรู้ว่าเพลงขวัญจะต้องทำตาม
“ค่ะ”
หลังทานอาหารแล้วเพลงขวัญก็ช่วยบุหลันเก็บโต๊ะและกำลังจะล้างจานแต่นายหัวก็มาเรียกให้เธอให้ตามไปที่ห้องทำงาน
“เพลงไปก่อนนะคะ” หญิงสาวบอกบุหลันและป้าแววจากนั้นตัวเองก็รีบเข้าไปหานายหัวในห้องทำงาน
“นายหัวมีอะไรจะใช้หนูเหรอคะ”
“ไม่มี แค่อยากจะเรียกมาคุยนิดหน่อย”
“เรื่องบ้านของหนูใช่ไหมคะ”
“ก็ใช่ ฉันเพื่อนที่เป็นให้ตำรวจไปเก็บหลักฐานที่บ้านแล้วลายนิ้วมือตรงประตูเป็นของคนที่ฉันคิดไว้จริงๆ แต่เราเอาผิดอะไรไม่ได้เพราะหลักฐานมันอ่อนแล้วของในบ้านก็ไม่มีอะไรหาย”
“ค่ะ หนูเข้าใจ แต่นายหัวจะให้หนูอยู่ที่นี่ฟรีๆ เหรอคะ หนูเกรงใจนะ ถึงจะเป็นคำสั่งของยายก็เถอะ ให้หนูช่วยพี่บุหลันกับป้าแววทำงานก็ได้นะคะ”
“งานบ้านไม่ได้เยอะอะไร สองคนนั้นทำไหวอยู่แล้ว ปกติเธออยู่บ้านทำอะไรบ้าง”
“หนูรับงานพิสูจน์อักษรและก็งานแปลค่ะ”
“แล้วทำทุกวันไหม”
“ก็แล้วแต่ช่วงค่ะ แล้วแต่คนจ้าง”
“แล้วช่วงนี้มีงานไหม”
“หนูเพิ่งรับงานใหม่มาเมื่อวานค่ะ”
“ถ้ามีงานเธอก็ทำงานของเธอไป”
“แล้วนายหัวมีงานอะไรให้หนูช่วยไหมคะ”
“ช่วงนี้ยังไม่มี แต่ถ้าเป็นช่วงสิ้นเดือนงานก็จะเยอะหน่อย เอาไว้ถ้าฉันอยากให้ช่วยฉันจะบอกก็แล้วกัน”
“ค่ะ นายหัวคะ วันนี้หนูขอกลับไปเอาของที่บ้านได้ไหมคะ”
“ได้สิ เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“หนูเกรงใจ”
“แล้วเธอจะกลับยังไง ขับรถเป็นไหมล่ะ”
“ไม่เป็นค่ะ”
“งั้นวันนี้ฉันจะไปส่งเก็บของก่อน แล้วถ้าว่างจะสอนขับรถให้ ในโรงรถมีอีกคันที่ไม่ค่อยได้ใช้”
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ หนูมีจักรยาน”
“แล้วมันขี่เข้าเมืองหรือไปไกลๆ ได้ไหมล่ะ ที่ฉันจะสอนให้เพราะบางครั้งฉันอาจให้เธอไปทำธุระให้ฉันบ้าง”
“ค่ะ”
นายหัวอารัณย์ขับรถมาส่งเพลงขวัญระหว่างรอเพลงขวัญเก็บของเขาก็สำรวจไปรอบๆ และคิดว่าถ้าเธอเรียนจบและกลับมาอยู่ที่นี่ก็คงจะต้องปรับปรุงอีกมากและคงต้องทำรั้วให้มิดชิดมากกว่าเดิม แต่นั่นก็ยังอีกตั้งสองปี ถึงตอนนั้นหญิงสาวอาจจะไม่อยากกลับมาอยู่ในที่แบบนี้ก็ได้
“เสร็จแล้วค่ะนายหัว” เพลงขวัญมีของไม่เยอะเพราะของใช้ส่วนใหญ่เธอไม่ได้เอามาจากกรุงเทพด้วย
“ไม่ลืมอะไรแล้วใช่ไหม รีบกลับไปทำงานหรือเปล่า พอดีฉันต้องเข้าไปโรงงาน” เขาเพิ่งได้รับสายจากชลทีผู้จัดการโรงงานที่โทรมาแจ้งเรื่องบริษัทใหม่ที่อยากจะสั่งซื้อยางแปรรูปจากโรงงานของเขา
“ไม่รีบค่ะ หนูไปกับนายหัวก่อนก็ได้”
เขามาเธอมายังโรงที่ตั้งอยู่อีกด้านของสวนยางพาซึ่งเป็นโรงงานขนาดใหญ่ที่รับน้ำยางจากชาวบ้านและสวนใกล้เคียงมาแปรรูปเป็นยางแผ่นและยางแผ่นรมควันก่อนจะส่งออกไปยังโรงงานต่างๆ อีกที
“ลงมาด้วยกันไหม ฉันจะแนะนำให้รู้จักกับผู้จัดการโรงงาน”
“ได้ค่ะ” เพลงขวัญรีบลงจากรถและเดินตามเขาเข้าไปในส่วนของสำนักงานที่ตั้งอยู่ทางด้านหน้าของโรงงาน
เขาแนะนำให้เธอรู้จักกับชลทีจากนั้นก็ให้เธอนั่งรอขณะที่เขาคุยงานกับชลที เพลงขวัญฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแต่ก็นั่งฟังจนจบ
พอคุยงานเสร็จเขาก็พากลับมาที่บ้านจากนั้นเธอก็ขอตัวไปจัดของและนั่งทำงานจนถึงเวลาอาหารกลางวันก็ออกมาทานพร้อมกับเขา แล้วก็เข้าไปทำงานต่อและกลับออกมาช่วยป้าแววทำกับข้าวสำหรับมื้อเย็น
“ไม่น่าเชื่อว่าจะทำแกงไตปลาเป็นนะ”
“ยายสอนมาค่ะป้าแวว แต่ไม่รู้ว่ารสชาติจะเหมือนที่ยายไหม ป่าแววลองชิมให้หน่อยสิคะ”
“อืม ใช้ได้เลย ป้าว่ารสชาติเหมือนยายของหนูทำเลย”
“จริงเหรอผ้า บุหลันขอลองชิมบ้าง”
“เหมือนจริงๆ ด้วย แบบนี้น้องเพลงจดสูตรไว้แล้ว อร่อยๆ แบบนี้หากินได้ยากมาก”
“มันอร่อยจริงๆ ใช่ไหม ไม่ใช่ว่าแกล้งชมกันนะพี่บุหลัน”
“อร่อยสิ แต่ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวให้นายหัวตัดสินก็ได้นะ”
“เพลงนึกว่าเราจะทำกินกันเอง ถ้ารู้ว่าต้องให้นายหัวด้วยเพลงไม่อาสาทำหรอกนะคะ”
“นี่มันของโปรดของนายหัวเลยนะ แต่น่าเสียดายที่วันนี้ไม่มีขนมจีน แต่ไม่เป็นไร ถ้าหนูเพลงทำถูกใจเดี๋ยวมื้อต่อไปค่อยเตรียมขนมจีนมาด้วย” ป้าแววที่รู้ใจนายหัวมากกว่าใครพูดขึ้น หญิงสูงวัยคิดว่าแกงไตปลารสชาตินี่นายหัวจะต้องชอบเพราะมันเหมือนกันรสชาติที่ยายนวลปรางทำอย่างไม่มีผิดเพี้ยน
“ป้าแววคะ หนูว่าแกงนี่เรากินกันเองเถอะค่ะ แล้วของนายหัวให้ป้าแววทำใหม่ดีกว่าไหมคะ”
ไม่มีใครสนใจฟังคำขอของเพลงขวัญเลยสักคนเพราะตอนนี้แกงไตปลารสชาติจัดจ้านตั้งอยู่บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว
“เพลงขวัญมากินด้วยกันสิ”
“ค่ะ” เพราะรู้ว่าปฏิเสธไปก็เท่านั้นเพลงขวัญเลยไม่อยากปฏิเสธให้เหนื่อย
“แกงไตปลาวันนี้รสชาติดีมากเลยนะป้าแววได้สูตรใหม่มาเหรอ” นายหัวอารัณย์เอ่ยชมและตักเข้าปากติดกันหลายช้อนด้วยความอร่อย
“อร่อยจริงๆ เหรอคะนายหัว” เพลงขวัญถาม
“อือ เธอลองกินสิ แต่มันจะเผ็ดไปสำหรับเธอหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ เคยกินหรือเปล่าล่ะ”
“หนูเป็นคนใต้นะคะนายหัวไม่เคยกินก็แปลกแล้วค่ะ” หญิงสาวพูดแล้วยิ้มก่อนจะตักแกงไตปลาฝีมือตัวเองเข้าปาก
“เสียดายวันนี้ไม่มีขนมจีนนะ”
“เอาไว้ครั้งหน้าป้าจะเตรียมขนมจีนไว้นะคะ ถ้าหนูเพลงยังอยู่ที่นี่นายหัวก็จะได้กินบ่อยๆ”
“มันเกี่ยวกับเพลงขวัญยังไงล่ะป้า” นายหัวอารัณย์หันมาถามแม่ครัวด้วยความสงสัย
“ก็แกงรสชาติแบนนี้ป้าทำได้ที่ไหนล่ะ ที่นายหัวกินอยู่นั้นฝีมือหนูเพลง”
“ผมไม่อยากจะเชื่อ เด็กสมัยใหม่จะทำแกงใต้ได้อร่อยแบบนี้ บางทีอาจจะแค่บังเอิญก็ได้นะ”
“ถ้านายหัวไม่เชื่อเดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะทำให้กินอีกรอบ ถ้ามันยังอร่อยเหมือนเดิมนายหัวต้องเลิกหาว่าหนูยังเด็ก”
“ได้สิ แต่ขอเป็นอาทิตย์หน้านะ ฉันจะชวนเพื่อนฉันมากินด้วย อย่าทำให้ฉันขายหน้าล่ะ”
“รับคำท้าค่ะ” เพลงขวัญมองหน้าเขาด้วยความมั่นใจเพราะแกงรสชาตินี้เธอทำมาตั้งแต่เริ่มฝึกทำอาหารกับยาย
Bab terkait
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 11 ไม่เด็กแล้วนะ
เพลงขวัญมาอยู่ที่บ้านของนายหัวครบหนึ่งสัปดาห์แล้ว หญิงสาวช่วยงานป้าแววและบุหลันบ้างเวลาที่นายหัวไม่อยู่ เพราะไม่อยากจะทำตัวเป็นคุณหนูที่มาอยู่บ้านเขาแล้วไม่ช่วยหยิบจับอะไรเลย แต่ถ้านายหัวอยู่บ้านเธอก็จะเข้าห้องและนั่งทำงานของตนเองไปเงียบๆ และวันนี้ก็ครบกำหนดที่เธอจะต้องทำแกงไตปลาให้กับนายหัวอารัณย์ทานอีกครั้ง หญิงสาวตั้งใจปรุงรสชาติให้ออกมาใกล้เคียงกับวันนั้นให้มากที่สุด “ป้าแววว่ารสชาติเหมือนเดิมไหมคะ” “เหมือนจ้ะ” “พี่ก็ว่าเหมือนนะ”“โล่งอกไปทีค่ะ” เพลงขวัญถอดหายใจด้วยความโล่งอก ทั้งสามคนช่วยกันจัดโต๊ะอาหารซึ่งเสร็จทันเวลาที่นายหัวกับเพื่อนมาถึงบ้านพอดี “น่ากินมากเลยนะบุหลัน” วริศผู้จัดการสวนและพ่วงตำแหน่งหัวหน้าคนงานเอ่ยชมเพราะตอนนี้มีแค่บุหลันยืนรออยู่ที่โต๊ะอาหารเพียงคนเดียว “ไม่ใช่ฝีมือบุหลันหรอกค่ะ คุณวริศ บนโต๊ะนั่นฝีมือป้าแววกับน้องเพลง” “แล้วเพลงขวัญไปไหนแล้วล่ะ” นายหัวอารัณย์ถาม เขาอยากจะแนะนำเพลงขวัญให้รู้จักกับผู้จัดการสวนยางเอาไว้เพราะอาจจะได้เจอกันบ้างถ้าเธอยังอยู่ที่นี่ “
Terakhir Diperbarui : 2025-02-25นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 12 เธอยั่วเองนะ
นายหัวอารัณย์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วพยายามดึงให้เพลงขวัญที่นอนอยู่บนเตียงลุกขึ้น เพราะถ้าขืนเธอยังนอนอยู่แบบนั้นเขาก็คงห้ามใจตัวเองไม่อยู่ “เพลงก็ไม่ได้อยากเป็นเมียนายหัวเหมือนกัน บอกเลยใช่สเปก เพลงไม่อยากมีผัวแก่” หญิงสาวเถียงเขากลับ “ไม่อยากแต่ก็มายั่วถึงห้อง” “ยั่วที่ไหน เพลงก็แค่อยากมาคุยด้วยแล้วก็จะกลับ” หญิงสาวลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็ทำให้เธอยืนไม่ค่อยตรงจนที่ยืนอยู่ต้องรีบเข้ามาประคอง อารัณย์โอบร่างของเธอไว้หลวมๆ กลิ่นกายสาวที่เข้าปะทะจมูกทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มขึ้นได้อย่างง่ายดาย ในหัวนึกไปถึงเรื่องที่ตนเองฝันเมื่อครั้งก่อนแล้วก็ไม่อยากจะให้เธอกลับไปที่ห้องอย่างที่ปากพยายามบอก “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” “เปลี่ยนใจอะไรคะ” เธอเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม “ก็เปลี่ยนอยากจะลองมีเมียเด็ก อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะอร่อยอย่างที่พูดไหม” “ไม่นะเพลงไม่อยากเป็นเมียนายหัว อื้อ...” เพลงขวัญครางในลำคอและพยายามสะบัดหน้าหนีริมฝี หนาที่กดจูบลงมาบนเรียวปากอิ่ม ชายหนุ่มใช้มือใหญ่บีบปลาย
Terakhir Diperbarui : 2025-02-25นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 13 ห้ามไม่ไหว
นายหัวหนุ่มส่งเธอให้สุขสมอีกครั้ง แล้วเขาก็รีบจัดการกับเสื้อผ้าของตนออก ก่อนจะเปิดลิ้นชักควานหาถุงยางอนามัยที่ซื้อเก็บไว้ จากนั้นก็รีบสวมมันลงบนท่อนเอ็นร้อน กดคลึงตัวตนลงบนกลีบกุหลาบที่เคลือบไว้ด้วยน้ำหวานใสกดเข้าไปช้าๆ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นไปอย่างที่ต้องการ“นายหัว ไม่ไหว เพลงเจ็บ”“อย่าเกร็งสิเพลง” เขาก้มลงจุมพิตเธออย่างแผ่วเบา ส่วนมือร้อนทั้งสองข้างเคล้นคลึงอยู่บนอกอวบเบี่ยงเบนความสนใจ พอเห็นว่าเพลงขวัญเคลิบเคลิ้มก็กดตัวตนเข้าไปพรวดเดียวอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ จนในที่สุดท่อนเอ็นก็เข้าไปในกลางกายสาวลึกสุดโคน “อ๊าย!...” เพลงขวัญร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดรู้สึกราวกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยง“ไม่เอาแล้วนายหัว เพลงไม่เอาแล้วเอาออกไปนะคะ”เธอร้องโวยวายขณะที่น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลอาบสองแก้ม แต่เมื่อเดินทางมาถึงขั้นนี้แล้วอารัณย์ไม่มีทางจะถอยออกอย่างแน่นอน“ทำไมไม่บอกว่ายังไม่เคย”ชายหนุ่มไม่คิดมาก่อนว่าหญิงสาวจะยังไม่ผ่านมือชายเพราะดูท่าทางและการแต่งตัวแล้วเขาคิดว่าเธอนั้นไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อย่างแน่นอนเมื่อเธอนิ่งไม่ยอมตอบเขาก็เริ่มขยับตัวทีละนิดเพราะถ้าย
Terakhir Diperbarui : 2025-02-25นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 14 มีเมียเด็กแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ
เพลงขวัญนอนหมดแรงอยู่ในอ้อมกอดของนายหัวอารัณย์จนกระทั่งแสงทองของเช้าวันใหม่จับที่เส้นขอบฟ้า ปกติแล้วนายหัวหนุ่มจะต้องออกไปดูคนงานกรีดยางตั้งแต่เช้าแต่วันนี้เขากลับยอมทิ้งงานเพราะไม่อยากจะลุกจากที่นอนเลยสักนิดเขามองหน้าหญิงสาวที่พยายามจะเว้นระยะห่างกับเธอให้มากที่สุดแต่แล้วก็พ่ายแพ้ต่อความต้องการของตนเองจนได้ อารัณย์ไม่รู้ว่าหญิงสาวตื่นขึ้นมาแล้วจะโกรธ จะร้องไห้หรือจะโวยวายมากน้อยแค่ไหน แต่ก็ทำใจไว้ระดับหนึ่งแล้ว ไม่ว่าเธอจะตื่นมาด้วยอารมณ์แบบไหนเขาก็พร้อมจะรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองทำลงไปเพลงขวัญที่ขยับตัวไล่ความปวดเมื่อยก่อนจะลืมตื่นขึ้นแล้วพบว่าตนเองนอนกอดร่างเปลือยเปล่าของใครบางคนอยู่ เธอรีบขยับตัวลุกนั่งแล้วก็ตาเบิกโพลงเมื่อเห็นว่าตนเองกอดอยู่กับนายหัว“นายหัว” หญิงสาวรีบขยับหนีแล้วดึงผ้าห่มออกมาคลุมตัวนั่นยิ่งทำให้ผ้าห่มฝั่งของนายหัวขยับออกทีละนิด“เพลงขวัญถ้าไม่อยากให้ฉันจับเธอกินตั้งแต่เช้าก็อย่าดึงผ้าห่มไปแบบนั้น”“นายหัวเข้ามาห้องเพลงได้ยังไง แล้วนายหัวทำไม่นอนโป๊แบบนี้”“ดูดีๆ ว่านี่ห้องใคร”เพลงขวัญมองไปรอบๆ ห้องแล้วหันมองหน้านายหัว เมื่อคืนเธอจำได้ว่าหลั
Terakhir Diperbarui : 2025-02-25นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 15 คนเผด็จการ
ในอำเภอที่เพลงขวัญอยู่ไม่มีร้านซ่อมคอมพิวเตอร์เลยสักร้านหญิงสาวเลยคิดจะเข้าไปในเมืองเพราะเคยเอาไปซ่อมอยู่ครั้งหนึ่ง เธอรีบเก็บของสำหรับนอนค้างที่นั่นหนึ่งคืนเผื่อว่าโน้ตบุ๊กจะซ่อมเสร็จไม่ทันรถเที่ยวสุดท้าย “น้องเพลงจะไปไหนคะ” บุหลันที่กำลังทำความสะอาดบ้านอยู่ก็ถามด้วยความแปลกใจเพราะปกติแล้วเพลงขวัญไม่ค่อยออกไปไหนโดยเฉพาะเวลากลางวันแบบนี้ “เพลงจะเข้าเมืองค่ะพี่บุหลันว่าจะเอาโน้ตบุ๊กไปซ่อม ไม่รู้จะเสร็จทันไหมก็เลยเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเผื่อด้วยถ้าไม่เสร็จก็คงจะหาเช่าห้องพักรายวันรอค่ะ” “มันซ่อมหลายวันเลยเหรอ” บุหลันไม่ค่อยเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ก็ถามขึ้น อีกอย่างเธอก็เห็นว่าเพลงขวัญมีท่าทีแปลกตั้งแต่เช้าก็รู้สึกเป็นห่วง “ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ก็เผื่อไว้ก่อน ระหว่างรอซ่อมเพลงก็จะหาร้านอินเทอร์เน็ตแถวนั้นทำงานไปก่อน ดีกว่ากลับมารอที่บ้านแล้วงานไม่เดินเลยค่ะ เพลงฝากพี่บุหลันบอกนายหัวด้วยนะคะ” “พี่ว่าเพลงไปบอกเองดีไหม นายหัวอยู่ในห้องทำงาน” “เพลงกลัวไม่ทันรถลุงจวบค่ะพี่บุหลัน รบกวนพี่บุหลันด้วยนะคะ” “ได้ งั้นเพลงรีบไ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-25นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 16 ทบทวน
นายหัวอารัณย์พาเพลงขวัญมายังร้านจำหน่ายสินค้าไอทีเขาให้เธอเลือกโน้ตบุ๊กรุ่นที่ชอบโดยไม่ต้องสนใจราคาเพราะมันเป็นเครื่องมือที่เธอทั้งเรียนและทำงาน ซึ่งเพลงขวัญก็เห็นด้วยกับแต่ก็ยังรู้สึกเกรงใจ “เพลงว่าเอารุ่นที่ต่ำกว่านี้ก็ได้นะคะนายหัว” “ทำไมกลัวฉันไม่มีจ่ายเหรอ” “เพลงรู้ว่านายหัวรวยมาก งั้น้พลงเอารุ่นนี้ค่ะ เอาเมาส์ด้วยนะคะ แต่ไม่เอาตัวที่แถมให้นะคะ เพลงอยากได้ตัวที่แพงๆ หน่อยค่ะ อ้อ เอาแผนรองเมาส์ที่คนเล่นเกมชอบใช้ด้วยนะคะ” ในเมื่อเขาอยากจะจ่ายเพลงขวัญก็ไม่ขัดศรัทธา “เอาอะไรเพิ่มอีกไหม” “ไม่ค่ะ” “งั้นก็ไปหาอะไรกินเถอะฉันหิวแล้ว” “ทางร้านเขาจะย้ายข้อมูลให้ด้วยไหมคะ เพลงมีรูปที่ถ่ายกับครอบครัวอยู่ในนั้น” “อือ ฉันบอกให้แล้ว” กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยก็เป็นเวลาสี่โมงเย็นระหว่างนั้นทั้งสองคนก็ไปนั่งรอที่ร้านกาแฟ พอทางร้านย้ายข้อมูลและลงโปรแกรมเสร็จก็โทรตามให้ไปรับ “เรารีบกลับกันเถอะค่ะ เพลงมีงานต้องรีบส่ง” เพลงขวัญรีบบอกเมื่อเห็นท่าทางของนายหัวไม่ได้รีบร้อนเลยสักนิด “ฉันขี
Terakhir Diperbarui : 2025-02-26นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 17 หนี
นายหัวหนุ่มทนนอนอยู่ในห้องคนเดียวต่อไปไม่ไหว ถ้าหากคืนนี้เขาไม่ได้ปลดปล่อยมีหวังได้อกแตกตายแน่ๆ พอเขาเดินออกมาจากห้องนอนอีกครั้งก็พบว่าตอนนี้เพลงขวัญทำงานเสร็จแล้วและเธอกำลังเก็บของเหมือนกำลังจะออกไปจากที่นี่เพราะดูจากชุดที่สวมแล้วมันไม่ใช่ชุดนอนที่เธอสวมอยู่ก่อนหน้านี้ “เก็บของเตรียมจะหนีฉันใช่ไหมเพลงขวัญ” นายหัวอารัณย์พูดด้วยอารมณ์โมโหอย่างสุดขีดที่เห็นว่าเธอกำลังจะหนี “เปล่านะคะ” เพลงขวัญรีบปฏิเสธแล้ววางกระเป๋าลงบนโต๊ะเล็กๆ หน้าโซฟา “ก็เห็นอยู่ยังจะเถียงนะ มานั่งคุยกันตรงนี้” เขานั่งลงบนโซฟาตัวยาวแล้วตบเบาะข้างๆ ให้เธอตามมานั่ง แต่พอเธอเดินมาใกล้ชายหนุ่มรวบคนที่ตัวเล็กกว่าให้มานั่งอยู่บนตักของตนเอง “ปล่อยเพลงนะคะนายหัว” “ปล่อยเพื่อให้เธอหนีฉันไปเหรอเพลง” เพลงขวัญนั่งตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขาเพราะเขาไม่เคยเรียกเธอด้วยชื่อเล่นแบบนี้มาก่อนนั่นก็อาจแสดงว่าตอนนี้เขาคงกำลังโกรธเธอมาก “ฉันว่าถึงเวลาแล้วที่เราต้องคุยกันนะ แล้วก็ไม่ต้องบอกว่าห้ามพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีก” “เพลงคุยกับน
Terakhir Diperbarui : 2025-02-26นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 18 เป็นของนายหัวคนเดียว nc
เพลงขวัญคล้อยตามรสจูบที่เขาบรรจงมอบให้ ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นใหญ่หยอกล้อกันเป็นพัลวันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ จูบที่เนิ่นนานเร่าร้อนและหนักหน่วงขึ้น มือใหญ่ที่ประคองศีรษะอยู่เลื่อนมาสอดใต้เสื้อยืด สองมือกอบกุมเต้าเต่งตึงผ่านบราลูกไม้ก่อนจะเอื้อมไปปลดตะขอออกแล้วดึงทั้งเสื้อยืดและบราเซียออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่หญิงสาวไม่ได้คัดค้าน “ตรงนี้เป็นของฉันคนเดียวนะเพลง” เขาจ้องมองหน้าอกอวบด้วยสายตาที่หื่นกระหายอย่างปิดไม่มิด เพลงขวัญอายจนหน้าแดงเมื่อเขาค่อยๆ ก้มลงไล้ปลายลิ้นไปยังเนินอก ขณะที่สายตาก็เสยขึ้นมาสบกับตาคู่สวย เธอเห็นความปรารถนาในสายตาเขาแล้วก็ขนลุกไปทั่วทั้งตัว “เพลงจะเป็นของนายหัวคนเดียว” เสียงหวานตอบก่อนจะหงายศีรษะไปทางด้านหลังเมื่อปากร้อนเข้าดูดกลืนสลับกับรัวลิ้นลงบนปลายยอดเขาทำทั้งสองข้างอย่างไม่น้อยหน้า ขณะที่อีกมือก็ไต่ลงไปเอวคอดก่อนจะปลดกระดุมกางเกงยีนออกรูดซิปลง และดึงกางเกงออกไปทางเรียวขาทั้งที่ปากยังคงดูดกลืนไม่ยอมปล่อย มือหยาบกร้านลูบไล้ไปตามเรียวขาก่อนจะค่อยๆ จับให้แยกออก นายหัวหนุ่มแทรกกลางหว่างขาและนั่งคุกเข่าบนพื้นพรม
Terakhir Diperbarui : 2025-02-26
Bab terbaru
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 43 ตอนจบ
เพลงขวัญมองห้องที่ไม่เหมือนเดิมแล้วหันกลับมามองเจ้าของห้องแล้วก็ต้องตกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่าตอนนี้นายหัวอารัณย์นั้นคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ“เพลงแต่งงานกับฉันนะ”เขาส่งแหวนแต่งงานที่ด้านบนประดับด้วยเพชรเม็ดโตยื่นมาตรงหน้า เพลงขวัญทำตัวไม่ถูกเพราะเมื่อก่อนหน้านี้เธอก็ตื่นเต้นดีใจ และประหลาดใจที่นายหัวพาไปจดทะเบียนสมรสมาครั้งหนึ่งแล้วหญิงสาวยืนนิ่งราวกับต้องมนตร์สะกด เธอสบตาเขาแล้วใจเต้นแรงไม่คิดมาก่อนว่าตนเองจะถูกขอแต่งงานทั้งที่ระหว่างเธอกับเขามันข้ามขั้นตอนมานานแล้ว“นายหัวคะ”“ตกลงไหมเพลงแต่งงานกับฉันไหม” เขาถามย้ำอีกครั้งใบหน้าหล่อเรียบเฉยทั้งที่ใจเต้นแรงเขาพาเธอไปจดทะเบียนสมรสแล้วค่อยขอแต่งงานซึ่งมันเป็นขั้นตอนที่ค่อนข้างประหลาดอยู่ไม่น้อย“ตกลงค่ะ” หญิงสาวตอบรับนายหัวนายอารัณย์ยิ้มอย่างดีใจก่อนจะสวมแหวานลงบนนิ้วนางทับไปกับแหวนแต่งงานจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นกอดเธอแน่น“ฉันควรขอเธอแต่งงานก่อนแล้วค่อยพาไปจดทะเบียน แต่ตอนนั้นฉันไม่มีแหวนแล้วชลทีก็ไม่ว่างจะเข้าเมืองมาเป็นพยานด้วย มันอาจจะสลับขั้นตอนไปบ้าง แต่ที่ฉันทำทุกอย่างก็เพราะรักเธอนะเพลงขวัญฉันรักเธอมาก” เขากล่าวด้วยเสี
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 42 มัดมือชก
วันนี้ก็ครบกำหนดที่เพลงขวัญจะต้องกลับไปเรียนแล้วเธอมีเที่ยวบินในตอนเย็นแต่ก็ถูกนายหัวปลุกตื่นตั้งแต่เช้า“นายหัวคะว่าเพลงจะบินก็อีกหลายชั่วโมงทำไมนายหัวต้องปลุกแต่เช้าด้วยคะ เพลงยังง่วงอยู่เลย” เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบจะตีสองเช้าวันนี้เพลงขวัญก็เลยอิดออดไม่อยากจะลุกจากที่นอน“ฉันให้เธอเลือกจะลุกจากที่นอนตอนนี้หรือจะให้ฉันรุกเข้าหาเธออีกครั้ง”“โอ๊ย นายหัวทางเลือกของนายหัวแต่ละทางเพลงละเหนื่อยจริงๆ เลยค่ะ”“เอาล่ะอย่ามัวเสียเวลา วันนี้ฉันจะต้องไปทำธุระอีกหลายที่” เขาบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังจนเพียงขวัญรู้สึกผิดที่เอาแต่งอแงไม่ยอมลุกจากเตียง“เพลงขอโทษ เพลงไม่รู้ว่านายหัวมีธุระต้องรีบไป ไม่โกรธกันนะคะ” หญิงสาวลุกจากที่นอนแล้วเข้ามากอดเขาอีกทั้งยังหอมไปที่แก้มเขาอย่างประจบ“ฉันเคยโกรธเธอที่ไหนล่ะ” เขาจูบไปที่ขมับของเธออย่างรักใคร ช่วงเวลาที่เพียงขวัญมาอยู่กับมันช่างผ่านไปเร็วจนเขารู้สึกใจหายที่เธอจะต้องกลับไปเรียน“เพลงจะรีบอาบน้ำนะคะ” หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะรีบลงมาทานอาหารเช้ากับเขา ซึ่งป้าแววกับบุหลันเตรียมไว้รอแล้ว“หนูเพลงไหนบอกป้าว่ามีไปเที่ยวบินตอนเย็นไงล่ะ แล้วท
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 41 รถคันนี้หัวเกียร์ใหญ่ nc
เข้าสัปดาห์ที่สองที่เพลงขวัญมาอยู่ในสวนยางพาราวันนี้นายหัวมีนัดจะพาเธอไปเรียนขับรถเพิ่มเติมหลังจากที่หญิงสาวเรียนที่กรุงเทพมาบ้างแล้ว“พร้อมใหม่เพลงขวัญ” เขาถามหลังจากที่เมื่อวานพาเธอออกไปขับบนถนนแล้วเธอบอกว่าไม่อยากจะหัดขับอีกแล้ว“ตอบไม่พร้อมได้ไหมคะ”“เธอจะไม่พร้อมทุกวันไม่ได้หรอกนะเพลง”“พร้อมก็ได้ค่ะ แล้ววันนี้เราจะขับไปทางไหนคะ”“ว่าจะไปแถวท้ายสวน เพราะไม่ค่อยมีคนเธอจะได้ไม่เกร็งมาก”“ก็ได้ค่ะนายหัว แล้วจะให้เพลงขับตั้งแต่ตรงนี้หรือไปถึงท้ายสวนค่อยเริ่มคะ”“ฉันขับไปให้ก่อนก็ได้ตรงนี้ยังมีคนผ่านไปผ่านมาเดี๋ยวจะไปเฉี่ยวชนใครเขาเข้า”“ได้ค่ะ” เพลงขวัญกระโดดขึ้นไปนั่งข้างคนขับขณะที่นายหัวก็ขึ้นไปนั่งบนรถจากนั้นก็ขับออกไปจากบริเวณหน้าบ้าน “เอาละ เหยียบเบรกไว้นะแล้วเลื่อนคันเกียร์มาที่ตำแหน่ง D เบรกมือ ค่อยๆ ปล่อยเบรกที่เท้าทีละนิดนะ ตามองไปข้างหน้าสิ อย่ามองเท้า” “ก็เพลงกลัวพลาดนี่คะ” “ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ตรงนี้ไม่มีใครถ้ามันจะชนก็แค่ชนต้นยางเท่านั้นแหละ” “ค่ะ ตอนนี้เพลงปล่อยเบรกแล้วต้องทำยังไงต่อ” “ตามองไปข้างหน้า กดคันเร่งท
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 40 ต้อนรับกลับบ้าน
เพลงขวัญรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่วันนี้เธอได้กลับมายังสุราษฎร์ธานีอีกครั้งเพราะหลังจากที่ออกจากหนีออกจากบ้านไปเมื่อหลายเดือนก่อนก็ยังไม่มีโอกาสได้ติดต่อใครที่นี่อีกเลยสักคน“เพลงทำไมดูเหมือนไม่ดีใจเลยล่ะที่ได้กลับบ้าน” นายหัวอารัณย์ถามเมื่อเห็นว่าคนรักนั้นเอาแต่นั่งหน้าเครียดมาตั้งแต่เขาไปรับที่สนามบิน“ดีใจสิคะนายหัว แต่เพลงก็ตื่นเต้นด้วยเพลงไม่รู้ว่าป้าแววกับพี่บุหลันจะมองเพลงยังไง”“สองคนนั้นเขารู้เรื่องแล้วฉันเล่าให้เขาฟังหมดแล้ว”“เหรอคะแล้วป้าแววว่ายังไงบ้าง”“ก็ไม่เห็นว่ายังไงป้าเขาก็ดีใจที่เพลงได้ฉันช่วยดูแล”“แล้วพี่บุหลันล่ะคะบุหลันก็ดีใจเพราะถึงแม้ว่าจะแปลกใจไปบ้างเพราะฉันชอบพูดอยู่ตลอดเวลาว่าไม่อยากมีเมียเด็ก แต่พอพวกเขารู้ก็ไม่มีใครว่าอะไรนะ”“เพลงไม่รู้จะทำตัวยังไง”“ก็ทำตัวเหมือนเดิมเธอเคยเป็นยังไงก็เป็นยังนั้น ไม่ต้องเกร็ง”“จริงๆ นายหัวน่าจะรอบอกเรื่องนี้ตอนเพลงเรียนจบ”“ถ้าฉันรอบอกตอนเธอเรียนจบแล้วพาเธอกลับมาบ้านครั้งนี้ฉันกับเธอจะได้สวีทกันไหมล่ะ”“แหมเวลาอยู่ในห้องแล้วค่อยสวีทก็ได้”“ไม่ล่ะ ต่อไปนี้ฉันกับเธอจะไปไหนมาไหนด้วยกันในฐานะคนรัก” เขาจับมือเล
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 39 ชีวิตที่ไม่มีนายหัว
นายตลอดระยะเวลาหยุดยาวสามวันเพลงขวัญแทบไม่มี โอกาสลุกจากที่นอนเลยเพราะนายหัวอารัณย์ตักตวงความสุขจากร่างกายของเธอจนหญิงสาวไม่มีแม้แต่แรงจะเดินไปเข้าห้องน้ำ“นายหัวขาเพลงไม่ไหวแล้วนะคะ” หญิงสาวร้องขอหลังจากที่เขาร่วมรักกับเธออีกครั้งในเวลาเจ็ดโมงเช้าหลังจากที่เพิ่งเข้านอนไปในเวลาเกือบจะตีสอง เธอไม่รู้ว่าเขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนถึงได้ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และที่แปลกก็คือเธอยอมเขาทุกครั้ง เพราะเธอเองก็มีความสุขมากเหมือนกัน“เพลงเธอก็รู้เราจะไม่ได้เจอกันอีกนานเลยนะ”“แต่นายหัวขาเพลงไม่ไหวแล้วจริงๆ” หญิงสาวอ้อนเสียงหวาน“ขออีกครั้งเดียวครั้งเดียวนะเพลง” นายหัวหนุ่มทำเสียงอ้อนกลับ เพราะร่างกายของเขาต้องการปลดปล่อยออกมาให้ได้มากที่สุด“จะไม่ปรานีเพลงหน่อยเหรอคะ เพลงไม่ไหวแล้ว”“ปากเธอบอกให้ปรานีแต่ตอดถี่แบบนี้ฉันชักไม่แน่ใจแล้วว่าเธอต้องการแบบไหนกันแน่”“ก็มันเสียวนี่คะ นายหัวทำให้เพลงเสียว”“ฉันรู้ว่าฉันทำให้เธอเสียว ฉันเองก็เสียวไม่ต่างจากเธอหรอก”นายหัวหนุ่มกระแทกกระทั้นเข้าหาโพรงถ้ำติดๆ กันอย่างไม่ยั้งจนในที่สุดทั้งสองก็ระเบิดอารมณ์ออกมาพร้อมๆ กันอีกครั้งร่างกายของเพลงขวัญอ่อน
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 38 ไม่เสียใจเลยที่รอนาน nc
นายหัวอารัณย์ขึ้นมาหาเพลงขวัญหลังจากเธอสอบเสร็จแต่เพราะไม่ได้บอกเธอว่าจะมาเที่ยวบินไหน พอมาถึงห้องจึงไม่เจอกับคนรัก “นายหัวขาเพลงขอโทษ เพลงนึกว่านายหัวจะมาพรุ่งนี้ เพลงเลยออกมาฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนค่ะ” เสียงหวานอ้อนมาตามสายเมื่อเขาโทรหา “ฉันผิดเองที่ไม่บอกว่าจะมาวันไหน แล้วเธอจะกลับดึกหรือเปล่า ฉันคิดถึงอยากเจอ” “ไม่เกินเที่ยงคืนค่ะ ได้ไหมคะ” “ได้สิ แล้วจะกินเหล้าไหม” “นิดหน่อยค่ะ แต่รับรองว่าไม่เมา” “แล้วจะกลับยังไงล่ะ” “ตาจะไปส่งค่ะ” “ถ้าขับรถกลับกันไม่ไหวก็โทรบอกนะ ฉันจะไปรับ” เขาบอกอย่างห่วงใย ชายหนุ่มรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่มาแล้วไม่เจอเพลงขวัญ แต่เรื่องนี้จะโทษว่าเป็นความผิดของเธอก็ไม่ได้เพราะตามกำหนดเดิมเขาจะมาถึงพรุ่งนี้เย็น เพลงขวัญกลับมาถึงคอนโดในเวลาห้าทุ่มครึ่ง เธอรีบเข้าไปอาบน้ำเพราะตอนนี้เนื้อตัวของตนมีแต่กลิ่นบุหรี่พอออกมาจากห้องน้ำนายหัวหนุ่มที่เมื่อครู่ยังหลับอยู่ก็ตื่นมานั่งรอเธออยู่แล้ว หญิงสาวรีบขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วสวมกอดเขาด้วยความคิดถึง“คิดถึงนายห
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 37 ใครจะทนได้
ตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพนายหัวอารัณย์ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างเต็มที่ แม้จะทำงานหนักแค่ไหนแต่บนใบหน้าอันหล่อเหลาของนายหัวหนุ่มก็มีรอยยิ้มประดับ จนกล้าลูกน้องคนสนิทอดถามเจ้านายไม่ได้ “นายหัวครับที่นายหัวหายไปกรุงเทพนานเป็นอาทิตย์นี่ไปทำอะไรมาครับ”“ฉันไปทำอะไรมาต้องรายงานลูกน้องอย่างนายด้วยเหรอกล้า”“เปล่าครับ ที่ผมถามก็เพราะสงสัย”“สงสัยอะไร”“ก็สงสัยว่าที่กรุงเทพต้องมีอะไรดีแน่ๆ”“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ”“ก็เวลาทำงานนายหัวจะทำหน้าเครียดตลอดโดยเฉพาะสองเดือนที่ผ่านมา นายหัวหงุดหงิดบ่อยมากจนพวกผมไม่มีใครกล้าเข้าหน้านายหัวเลย แต่พอกลับจากกรุงเทพนายหัวดูอารมณ์ดีแปลกๆ ทั้งที่งานก็หนักปัญหาก็เยอะแต่ผมไม่เคยได้ยินนายหัวบ่นโมโหหรือมีท่าทางหงุดหงิดเลยนะครับผมว่าต้องมีอะไรดีๆ อยู่ที่กรุงเทพแน่ๆ”กล้าตั้งข้อสังเกตกับเจ้านาย“นายอยากรู้ไหมล่ะว่าที่กรุงเทพมีอะไรดี”“อยากรู้สิครับนายหัวบอกมาสิครับ”“ฉันไม่บอกนายหรอกถ้านายอยากรู้ในก็ลาออกจากที่นี่แล้วลองไปหางานทำที่กรุงเทพดูสิเผื่อจะรู้ว่าที่นั่นมีอะไรดี”“โธ่ นายหัวลาออกก็โง่สิครับทำงานกับนายหัวถึงแม้งานจะหนักแต่เงินก็ดีแล้วอย่างผมเร
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 36 จำเป็นต้องแยกกัน
เวลาหนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ววันนี้นายหัวอารัณย์จำเป็นต้องกลับสุราษฎร์เพราะมีนัดกับลูกค้าคนสำคัญ ทั้งที่เขาไม่อยากจากเพลงขวัญไปเลยเพราะรู้สึกว่ายิ่งได้อยู่ใกล้ก็ยิ่งรักและหลงเธอมากขึ้น“ฉันรีบทำธุระเสร็จแล้วจะรีบกลับมาหาเธอนะเพลง”“นายหัวคะ เพลงว่านายหัวไม่ต้องรีบกลับมาก็ได้ค่ะ”“ทำไมเธอไม่อยากอยู่กับฉันเหรอ”“เปล่านะคะ เพลงก็แค่ไม่อยากให้นายหัวเสียงาน”“แน่นะ”“แน่สิคะ”“หรือเธอเบื่อฉันแล้ว”“เพลงจะเบื่อนายหัวได้ยังไงคะ เพลงอยากให้นายหัวเคลียร์งานให้เรียบร้อยก่อน เพลงก็รออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน อีกอย่างถึงได้หัวรีบจะกลับมาเพลงก็มีอะไรกับนายหัวไม่ได้อยู่ดี”“ทำไมพูดแบบนั้นหรือเธอไม่ไหว”“แล้วไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย นายหัวก็รู้ว่าเพลงอึดมากแค่ไหน”“ใช่ฉันรู้”นายหัวหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เพราะตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาไม่มีคืนไหนเลยที่เขาให้ดีหญิงสาวได้หยุดพักทั้งเขาและเธอมอบความสุขให้กันทุกค่ำคืน“อีกไม่กี่วันเพลงก็เป็นรอบเดือนแล้วค่ะ นายหัวไปทำงานเถอะค่ะถ้าเพลงหายแล้วเพลงจะบอก”“ที่ฉันอยู่กับเธอไม่ใช่เพราะเรื่องนั้นอย่างเดียวนะเพลงฉันอยู่อยากใกล้เธอแบบนี้” เขากอดเธอไว้แน่นอย่
นายหัวขาปรานีหนูหน่อย ตอนที่ 35 ไปต่อหรือพอแค่นี้ nc
นายหัวอารัณย์ตื่นมาอีกครั้งในเวลาเกือบจะเก้าโมงเช้า แต่คนที่นอนซบอกอยู่ก่อนหน้านี้ไม่อยู่ที่เดิมแล้ว พอเขาลุกจากที่นอนก็ได้ยินเสียงอาบน้ำ นายหัวหนุ่มมองนาฬิกาที่ผนังห้องแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ เพราะเห็นว่าพอมีเวลาเหลืออยู่ เขาไม่รอช้าที่จะค่อยๆ เปิดประตูห้องน้ำเข้าไปเพลงขวัญกำลังยืนอาบน้ำอยู่ใต้ฝักบัวโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังมีสายตาของหมาป่ากำลังจ้องมองเธอราวกับเป็นลูกแกะน้อย พออาบน้ำล้างฟองสบู่เสร็จหญิงสาวก็ปิดฝักบัวและหันหลังกลับแล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อชนเข้ากับแผงอกเปลือยเปล่าของนายหัวหนุ่มที่“อุ๊ย! นายหัวเข้ามาได้ยังไงคะ”“ก็เพลงไม่ได้ล็อกประตูนี่”“เพลงว่าล็อกแล้วนะคะหรือว่าจะจำผิด”“ฉันว่าเธอตั้งใจไม่ล็อกมากกว่ามั้ง”“ไหนๆ ฉันก็เข้ามาแล้วอาบให้ฉันหน่อยสิ”“ไม่ค่ะเพลงต้องรีบไปเรียน”“จะรีบไปไหนล่ะ เพลงมันยังไม่เก้าโมงเลยนะ” เขามองเพลงขวัญที่ก้มหน้ามองพื้นแล้วยิ้ม นายหัวหนุ่มรู้ว่าเธอยังอายที่ยืนประจันหน้ากันทั้งที่ไม่สวมเสื้อผ้าสักชิ้นแบบนี้หญิงสาวพยายามเดินเลี่ยงแต่นายหัวอารัณย์ก็ยิ่งขวางไว้ทั้งสีหน้าและท่าทางของเขาทำให้เพลงขวัญเข้าใจดีอยู่ว่าตนเองคงออกไปจากห้องน้ำแห่งนี้ไ
