10

เซียนหยีพลันมอบปิ่นหยกงามล้ำให้ท่านย่าและมารดาได้ชมเป็นขวัญตา ที่หยางฮองเฮามอบให้แก่นางด้วยตนเอง

"ช่างเป็นบุญวาสนาของเซียนหยีนักที่ฮองเฮาเมตตาเจ้า" เซียนฮูหยินพลันภูมิใจในตัวบุตรสาวอย่างมาก

"นั่นสิอาหยีของข้าช่างเป็นดาวนำโชคจริง ๆ" แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าเซียนยังเอ็นดูหลานสาวคนรองอย่างมาก...

เรือนของอนุซูในยามนี้ เซียวโหรวกรีดร้องไม่คิดว่านังสารเลวมันจะชนะหลินซียอดหญิงอันดับหนึ่งของต้าโจวได้ การแข่งม้าผู้ใดก็รู้ว่าหลินซีเชี่ยวชาญมากที่สุด เหตุใดนังสารเลวเซียนหยีถึงได้ทำได้เล่า

"ลูกแม่เจ้ามิต้องกังวล รอก่อนอีกไม่นานนังอ้วนมันไม่สามารถเฉิดฉายได้" อนุซูปลอบใจบุตรสาว เซียนโหรวไม่เคยเกลียดใครเท่านี้มาก่อน

"ท่านแม่ข้าเกลียดมัน" เซียนโหรวช่างเป็นสตรีที่โมโหร้ายจริง ๆ

ซูเหนียงไม่มีวันให้เซียนหยีได้ดีกว่าบุตรสาวของนาง นางต้องหาทางกำจัดเซียนหยี...

วันเปิดเรียนก็มาถึงเซียนหยีพลันมองใบหน้าของนางแผลเป็นก็เริ่มหายไปแล้ว

อีกทั้งรู้สึกว่าน้ำหนักตัวลดลงน่าจะหลายกิโลเลยแหละ หญิงสาวพลันสวมผ้าขาวบางปิดหน้าอีกทั้งแต่งกายเรียบร้อย

นางขึ้นรถม้ามุ่งหน้าไปสำนักศึกษาหลวง พอมาถึงสำนักศึกษาหลวงก็ต้องตกใจกับป้ายประ