เข้าสู่ระบบแชร์
13
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-03 17:54:46บทที่เกี่ยวข้อง
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 14
"อาหยีมาแล้ว ย่าเป็นห่วงเจ้ามาก" ฮูหยินผู้เฒ่าเซียนพลันรู้ว่าหลานสาว อยู่ในวัดแล้วมีโจรบุกเข้ามาปล้นวัดเผาวัดจนไหม้ พลันหัวใจจะวายกินมิได้นอนไม่หลับ พอเห็นหน้าหลานสาวอ้วน มีรอยยิ้มบนใบหน้าชราทันที"แม่ดีใจเจ้าเจ้าปลอดภัย" เซียนฮูหยินกุมมือบุตรสาวไว้อนุซูเหนียงนั่งอีกฝั่งหนึ่งกับเซียนโหรว เรื่องของเซียนโหรวที่ถูกเจียงเสิ่นย่ำยี ยามนี้นางต้องแต่งกับเจียงเสิ่นเจ้าหมูสกปรกเท่านั้น เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ นังเซียนหยีทำไมไม่โดนโจรย่ำยีบาง"เจ้าทำไมไม่ตายไปเสีย" นี่คือสิ่งที่คนเป็นบิดาพูดกับบุตรสาวที่ปนะสบเคราะห์ร้ายมารึ"เจ้ากล้าพูดเช่นนี้ได้อย่างไร อาหยีเพิ่งปลอดภัยกลับมา แทนที่เจ้าจะถามไถ่นางบ้าง นี่หรือคือคำพูดของคนเป็นบิดา" ฮูหยินผู้เฒ่าเซียนพลันพูดแทนฮูหยินใหญ่แล้ว"ท่านแม่ข้า..." เซียนเจิงพูดไม่ออกที่โดนมารดาตำหนิ"ท่านย่าท่านพ่อไม่เห็นข้าอยู่ในสายตา ไม่เหมือนน้องสาม" เซียนหยีพูดด้วยความน้อยใจ"เจ้ายังมีหน้ามาพูดอีก น้องสาวเจ้าโดนบุรุษอื่นย่ำยี เจ้าเป็นพี่สาวแท้ ๆ ทำไมไม่ช่วยนาง" "ท่านพ่อ นางนัดบุรุษไปห้องของนางเกี่ยวอันใดกับข้า ข้าผิดรึ" "บุตรสาวคนที่สามของเจ้าทำตัวไร้สามันสำนึก นาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 15
ฮูหยินผู้เฒ่าเซียนสั่งให้บ่าวในเรือนตุ๋นน้ำแกงรังนกให้นาง อีกทั้งให้หมอมาตรวจอากาศของนางด้วย ความใส่ใจของมารดากับท่านย่าเซียนหยีจะจดจำไว้ชั่วชีวิตไม่นานนักบ่าวในเรือนท่านย่าก็พลันมารายงานให้นางไปที่หน้าจวนมารับราชโองการ เซียนหยีพลันอึ้งงันทันทีที่นางมาถึงหน้าเรือนพบว่าทุกคนกำลังคุกเข่ารับราชโองการ"คุณหนูรองเซียนมารับราชโองการเร็วเข้า" นางจำเขาได้ เขาคือขันทีคนสนิทข้างกายหยางฮองเฮาหวงกงกง"เจ้าค่ะ" เซียนโหรวที่คุกเข่าข้างมารดา พลันริษยาเซียนหยียิ่งนัก เหตุใดนังหมูตอนถึงได้พระราชโองการจากองค์ฮองเฮา"เนื่องด้วยคุณหนูรองเซียนหยี เป็นผู้มีคุณธรรม ช่วยเหลือเซียวอ๋องที่ได้รับบาดเจ็บ พระนางจึงพระราชทานทองคำแท่งร้อยชั่ง เงินอีกหนึ่งพันตำลึง อีกทั้งป้ายทองคำขององค์ฮองเฮา ป้ายนี้หากคุณหนูรองชูขึ้น เท่ากับว่าทุกคนต้องคำนับคุณหนูรอง จบราชโองการ" เซียนหยีพลันรับราชโองการสีเหลืองทอง ภายใต้ผ้าขาวบางใบหน้าระบายไปด้วยรอยยิ้มเซียนฮูหยินกับฮูหยินผู้เฒ่าเซียนต่างยินดีกับเซียนหยี หวงกงกงเชิญให้เซียนหยีพลันเข้าวังไปหาฮองเฮา อีกทั้งรถม้าจากวังหลวงเตรียมมาไว้ให้นางเรียบร้อยคนที่ไม่เกี่ยวข้องอย่างเซียนโห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 16
วันเปิดเรียนก็พลันมาถึงเรื่องราวร้าย ๆ ผ่านพ้นไปแล้ว มีแต่เซียนหยีที่ต้องไปสำนักศึกษาหลวง ส่วนเซียนโหรวนั้นบิดามาทำเรื่องลากออกให้นาง เพราะนางต้องเตรียมตัวแต่งเป็นอนุของเจียงเสิ่นเซียนหยีพลันเดินมาพร้อมกับเมิ่งชีชี เมิ่งชีชีชีหวนคิดเหตุการณ์ในวันนั้นที่วัดหยงหนิง ไม่คิดว่าน้องสาวลูกอนุจะทำเรื่องน่าอายเช่นนี้"คนตระกูลเซียนช่างต่ำช้าเสียจริง เหตุใดช่างไร้ยางอายเช่นนี้ พี่สาวปีนเตียงเซียวอ๋อง น้องสาวนัดบุรุษไปพรอดรักในวัด ไร้ศีลธรรมสิ้นดี" คนที่พูดเช่นนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นหลีหลานสหายคนสนิทของหลินซีหลินซี หลีหลาน ตงฮวายืนประชันหน้ากับ เซียนหยี เมิ่งชีชี"มันจะมากไปแล้วนะ ตระกูลข้าต่ำช้า มันก็เรื่องของตระกูลข้า ไม่เกี่ยวกับคุณหนูหลีอย่างเจ้าหลอกนะ""นี่เจ้า คนเช่นเจ้าไม่ควรมาอยู่ในสำนักศึกษาหลวงด้วยซ้ำ เจ้ามันไม่คู่ควร รั้งแต่จะทำให้สำนักศึกษาหลวงเทียนตี้แปดเปื้อน ข้าว่าคุณหนูรองเซียนลาออกเสียดีกว่า" "ดูปากข้า ข้าไม่ออก" เซียนหยีมีรึจะต้องลาออก นางไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย หลินซีพลันมองเซียนหยีที่หน้าด้าน"อีกไม่กี่วันข้างหน้า จะถึงงานสอบของสำนักศึกษาแล้ว หากเจ้าชนะและได้ที่หนึ่งทุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 17
เซียนหยีนึกชังเขาเสียจริงที่มารบกวนการนอนของนาง นางกรอกยาเข้าปากเขา จากนั้นจับขวดยายัดใส่มือเขา"ยานี้ หากหมดค่อยมาเอากับข้า บัดนี้ท่านรีบกลับไปเสีย ชายหญิงไม่ควรอยู่ใกล้กันมาก" เซียวอ๋องพลันอาการดีขึ้น จากนั้นเขาหายไปท่ามกลางความมืดมิด คำขอบคุณสักคำยังไม่มี ผู้ชายเฮงซวยจริง ๆเช้าของวันถัดมาสำนักศึกษาติดป้ายประกาศให้ลูกศิษย์ทุกคนอยู่บ้านเจ็ดวันเพื่ออ่านตำรารอสอบ กระนั้นทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้านเซียนหยีกับเมิ่งชีชีต่างบอกว่าเจอกันวันสอบ เมิ่งชีชีเชื่อในตัวเซียนหยีว่าต้องทำได้หลายวันมานี้เซียนหยีเอาแต่ขังตัวเองไว้ในเรือน เพราะนางจะต้องสอบศิลปะ ทุกอย่างให้ผ่าน เพลงพิณ หมากล้อม วาดภาพ กวี ยิงธนู เซียนหยีขยันอย่างมากเซียนฮูหยินให้สาวใช้นำของว่างมาให้นางตลอดกลัวนางจะหิวเซียนหยีอ่านตำรานางกลัวนางจะหลับถึงกับผู้เชือกไว้ที่ผมกับคานหากนางคอตกเชือกที่คานจะดึงผมนางทำให้นางได้สติวันพรุ่งคือการแข่งวิชาคุณธรรม นางจะประมาทศัตรูคู่แข่งมิได้ นางเชื่อว่าหลีหลานต้องขายหน้าแน่นอนวันถัดมาหิมะพลันตกลงมาโปรยปราย เซียนหยีในชุดสำนักศึกษาเตรียมตัวจะไปสอบแล้ว เซียนฮูหยินกับฮูหยินผู้เฒ่าเซียนส่งเซียนหยีข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 18
วันต่อมาเป็นการแข่งการขี่ม้ายิงธนูถือว่าเป็นวิชาสุดท้าย ผู้ใดก็รู้ว่าการแข่งขันขี่ม้านั้น เซียนหยีเอาชนะหลินซีได้ ย่อมต้องเอาชนะหลีหลานได้เช่นกันหลินซีพลันมองหลีหลาน นางจะให้หลีหลานแพ้การแข่งขันครั้งนี้มิได้ "อาหลานเจ้าจะแพ้นางมิได้ หากเจ้าแพ้นางครั้งนี้เจ้าจะได้แก้ผ้าจริง ๆ"หลีหลานพลันมีสีหน้ากังวล เรื่องที่นางเดิมพันกับเซียนหยีคนสกุลหลีอยากให้นางชนะ เพราะบิดาของนางไม่ถูกกับบิดาของเซียนหยี "แล้วจะให้ข้าทำยังไง" หลีหลานพลันถามสหายรักอย่างพวกนางทั้งสามคนพลันกระซิบข้างหูกัน แน่นอนว่าก่อนจะแข่งม้า เซียนหยีย่อมมีเวลาส่วนตัว นางไปห้องเวจ จากนั้นอาซานก็ออกมาพบนาง"พวกนางทั้งสามคนกระซิบอะไรกัน" เซียนหยีพลันถามอาซาน แน่นอนว่าในตอนนั้นอาซานอยู่บนต้นไม้ใหญ่เขาได้ยินในสิ่งที่ทั้งสามคนพลันกระซิบกัน"พวกนางจะใช้ผงม้าคลั่งโลหิตกับคุณหนูขอรับ" เซียนหยีพลันยิ้มเย็นภายใต้ผ้าขาวบาง "เจ้าหาทางสลับถุงหอมกับนาง" เซียนหยีล้วงถุงหอมออกมา ถุงหอมนั้นเป็นถุงหอมยาสลบ หากถุงหอมนี้อยู่กับหลีหลานในการแข่งม้า นางจะสลบตกลงหลังม้าเอง โดยที่หลีหลานไม่ได้มีโอกาสที่จะทำร้ายเซียนหยีอาซานรับคำก่อนการแข่งขัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 19
เช้าของวันนี้สำนักศึกษาหลวงเทียนตี้ครึกครื้นเป็นพิเศษเนื่องจากวันทุกคนพลันรู้ผลเดิมพันแล้ว สุดท้ายเซียนหยีชนะการแข่งขันครั้งนี้ นางกับเมิ่งชีชีเดินเข้ามาในสำนักศึกษา พลันมองหากลุ่มของหลินซี"คุณหนูรองเซียน เรื่องนี้เป็นพวกข้าที่ผิดเอง ขอคุณหนูรองเซียนอย่าได้ใส่ใจโปรดให้อภัยหลีหลานด้วยเถอะ" เซียนหยีกับเมิ่งชีชีไม่คิดว่าหลินซีจะเอ่ยคำนี้แทนผู้อื่น"ช่างน่าขำยิ่งนัก หากข้าเป็นคนแพ้ พวกเจ้าไม่ไล่ข้าแก้ผ้าแล้วออกจากสำนักศึกษาหรอกรึ ข้าไม่ให้นางแก้ผ้าก็ได้ ขอเพียงนางคุกเข่าขอโทษข้า แล้วข้าก็จะไม่เอาความด้วย" ทุกคนต่างอึ้งงันในสิ่งที่เซียนหยีพูด นางจะเป็นคนใจดีกับหลีหลานได้อย่างไร"เจ้าว่าอะไร" หลีหลานพลันหลบอยู่มุมเสาตั้งนานพลันสาวเท้าออกมา"เจ้าว่าให้ข้าคุกเข่าขอโทษแล้วจบเรื่องใช่รีไม่" หลีหลานถามย้ำ นางต้องการจบเรื่องนี้"ใช่" เซียนหยีคำไหนคำนั้น"ข้าหลีหลานขอโทษเจ้า" ทุกคนต่างมองหลีหลานคุกเข่าให้เซียนหยี"ข้าพอใจมาก เมิ่งชีชีพวกเราเข้าห้องเรียนกันเถอะ" เซียนหยีทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นควงแขนเมิ่งชีชีเข้าไปในห้องเรียน ทุกคนต่างอึ้งงันในการกระทำของเซียนหยี และในวันนั้นเองร้านน้ำชาของเมือง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 20
เซียวอ๋องมองหน้านาง ทำให้เขาต้องมองนางใหม่เสียแล้ว"ข้าเข้าใจแล้ว ขอบใจเจ้ามาก" เซียวอ๋องกินยาต้านพิษตัวใหม่ จากนั้นหายไปทางหน้าต่าง เซียนหยีรีบปิดหน้าต่าง นางกำลังคิดว่าคนในราชวงศ์น่ากลัวยิ่งนัก เหตุใดต้องฆ่ากันด้วย ดูท่าเซียวอ๋องพลันมีศัตรูไม่น้อยเลยทีเดียววันงานเลี้ยงบุปผาก็มาถึง หยางฮองเฮาได้เชิญแต่เหล่าศิษย์สำนักศึกษาหลวงเทียนตี้มาร่วมงานในครั้งนี้เซียนหยีพลันมาถึงอุทยานหลวงสถานที่จัดงาน งานเลี้ยงสามารถนำบ่าวมาด้วยหนึ่งคน เสี่ยวอิงเดินตามหลังเจ้านายตลอด"คุณหนูรองเซียนท่านมาถึงแล้ว องค์ฮองเฮาจัดเตรียมที่นั่งให้ท่านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" หวงกงกงออกมาต้อนรับอย่างดี เซียนหยีในชุดสีฟ้าลายวิหคเหินฟ้าเดินตามหลังหวงกงกงเข้ามาในงาน นางพลันมาถึงพบองค์ฮองเฮานั่งแท่นประทับใบหน้าระบายด้วยรอยยิ้ม"ถวายพระพรฮองเฮาเพคะ""อาหยีมาแล้วนั่งเถอะ" เซียนหยีเข้าไปนั่งในตำแหน่งที่นางกำนัลจัดเตรียมไว้ให้ เซียวอ๋องพลันมองเซียนหยีที่กินขนมภายใต้ผ้าขาวบาง ศิษย์สำนักศึกษาเทียนตี้ทยอยเข้ามาคนแล้วคนเล่า กระนั้นเมื่อมากันครบแล้ว เหล่าสาวงามพลันออกมาแสดงการร่ายรำหลินซีพลันมองนังอ้วนที่เอาแต่กินขนม ได้ยินมาว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 21
เซียนฮูหยินพลันกุมมือบุตรสาวเป็นการให้กำลังใจเซียนหยี "แม่เชื่อว่าเขาต้องดีกับเจ้าแน่นอน" เซียนหยีพลันกอดมารดา"ท่านแม่ขอบคุณมากเจ้าค่ะ" วันต่อมาเซียนหยีไม่ได้ไปที่สำนักศึกษาหลวงเนื่องจากนางต้องเตรียมตัวออกเรือนกับเซียวอ๋อง อาจารย์จ้าวหวันเสียดายเซียนหยียอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งของสำนักมิได้ กระนั้นนางจึงได้ถูกจารึกชื่อว่าเป็นศิษย์เอกอันดับหนึ่งของสำนักศึกษา...เซียนหยีกับเสี่ยวอิงพลันออกมาเดินเล่น ที่ท้องตลาด นางอยากออกมาเดินเล่นตั้งนานแล้วแต่หาโอกาสมิได้เสียที"คุณหนูไปทางด้านนั้นกันเจ้าค่ะ" เสี่ยวอิงแนะนำเจ้านายของนาง ทางนั้นมีของกินอร่อย ๆ อย่างมากมายตุบ !!!สองนายบ่าวโดนจับตัวขึ้นรถม้าไปแล้ว อาซานพลันคิดว่าแย่แล้ว กระนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปที่จวนเซียวอ๋องในยามนี้เซียวอ๋องพลันฝึกเพลงดาบในเรือน อาเสิ่นเข้ามารายงาน"คนของคุณหนูรองมาขอพบขอรับอยู่หน้าจวน" เซียวอ๋องพลันขมวดคิ้ว"ให้เข้ามา" ทันทีที่เซียวอ๋องอนุญาต เขาจึงเห็นบุรุษร่างหนาสาวเท้าเข้ามา"ท่านอ๋องช่วยคุณหนูด้วยขอรับ ยามนี้นางถูกคนจับตัวไปนอกเมือง ข้าน้อยช่วยนางไม่ทัน" อาซานพลันทำหน้าวิตก"นำกำลังคนไปนอกเมือง" เซียวอ๋องมีทหารใต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03
บทล่าสุด
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 30
ในค่ำคืนนั้นท่ามกลางหิมะตกหนักลงมา หลินซีพลันมองถาดน้ำแกง นางทราบข่าวว่าเขาอยู่ในห้องหนังสือ หลินซีรีบตุ๋นน้ำแกงรังนกมาให้โอวหยางเสียนโอวหยางเสียนพลันมองหลินซีที่เดินเข้ามาพร้อมกับชามน้ำแกง ใบหน้างามพลันระบายไปด้วยรอยยิ้ม หากแผนการนี้สำเร็จ เซียวอ๋องจะกลายเป็นคนสารเลวที่แย่งคู่หมั้นน้องชาย อีกทั้งโดนขุนนางยื่นฟ้องมิให้มีสิทธิ์ในบัลลังก์อีกต่อไป"น้ำแกงอะไร" เซียวอ๋องแกล้งถาม ไม่คิดเลยว่าเพื่อให้ได้ในสิ่งที่นางต้องการ นางถึงกับต้องทำคุณไสย์ใส่เขา อีกทั้งวางแผนอย่างชั่วร้าย"น้ำแกงรังนกเจ้าค่ะ" ใบหน้างามส่งสายตาออดอ้อนให้เขาเซียวอ๋องยกขึ้นมาดื่ม ภาพสุดท้ายวูบดับลงกับพื้นทันทีอีกด้านหนึ่งหน้าจวนเซียวอ๋องยามนี้ หนานอ๋องพาทหารเข้ามาบุกจวนเซียวอ๋องยามพลบค่ำ "ท่านอ๋องเหตุใด ท่านพาทหารมามากมายเช่นนี้" อาเสิ่นพลันมองหนานอ๋องนำทหารบุกเข้ามา"หุบปากของเจ้าเสีย วันนี้ข้าจะพาคู่หมั้นของข้ากลับจวน" หนานอ๋องไม่ฟังคำของอาเสิ่น เขาพาทหารมุ่งหน้าไปที่ห้องหนังสือ เพราะสาวใช้รายงานว่า เซียวอ๋องกับหลินซีอยู่ห้องหนังสือ"ท่านเข้าไปมิได้นะ ท่านอ๋อง" อาเสิ่นขวางทาง บ่าวเยี่ยงเขาต้องเล่นตามบทละคร"หลีกไป
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 29
เมิ่งชีชีพลันอยู่ที่โรงหมอของเซียนหยี เมิ่งชีชีตัดสินใจที่จะเรียนหมอ "อาหยีหลายวันมานี้เจ้าเป็นอันใดไป" แน่นอนว่าเมิ่งชีชีพลันสังเกตสหายรักของนาง "ท่านอ๋องโดนมนต์ดำเข้าให้แล้ว""อะไรนะ" เมิ่งชีชีตกใจไม่น้อยหลังได้ยินสหายรักเอ่ยเช่นนี้ "ข้าสั่งให้คนในจวนค้นเรือนหาสิ่งของนั้นอยู่ เจ้ามิต้องกังวลไป" "คุณหนูเมิ่งซื่อจื่อมาหาท่าน" เซียนหยีพลันมองเสี่ยวอิงเข้ามารายงายแล้วมองเมิ่งชีชี"นี่เจ้าเหตุใดซื่อจื่อจึงมาหาเจ้า" เซียนหยีมองสหายรัก"ข้ากับครอบครัวของเขาตกลงหมั่นหมายกันแล้ว""ขอแสดงความยินดีกับเจ้าด้วย" เมิ่งชีชีพลันยิ้มแล้วเดินออกไปหาซื่อจื่อน้อย"พระชายาอาเสิ่นมาเจ้าค่ะ" เสี่ยวอิงวิ่งไปวิ่งมาจนเหนื่อย อาเสิ่นพลันรีบร้อนเดินเข้ามา ใบหน้าของเขาเหมือนคนไม่ได้นอนมาหลายวัน"พระชายาข้าน้อยไปเจอหุ่นตัวนี้ใต้หมอนของเซียวอ๋อง ข้าสั่งให้สาวใช้ทุกคนค้นหาในตอนทำความสะอาดเรือน" เซียนหยีพลันมองหุ่นไม้ตัวนี้ เขียนอักษรวันเดือนปีเกิดของเซียวอ๋องชัดเจน"ข้าจะพยายามให้เขากลับมาเป็นปกติให้ได้ ภายในวันนี้ ส่วนเจ้ารีบนำหุ้นตัวปลอมไปใส่ไว้ใต้หมอนเหมือนเดิมอย่าให้หลินซีสงสัยเป็นอันขาด" พูดง่าย ๆ อย่าแหว
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 28
เซียนหยีคิดว่านางจะต้องรีบไปหาหยางฮองเฮาโดยด่วน วันถัดมาเซียนหยีเข้าวังอย่างลับ ๆ ไปเข้าเฝ้าฮองเฮา ทางประตูหลังวัง หวงกงกงรีบพาเซียนหยีเข้ามาในตำหนักพระนาง"ถวายพระพรเสด็จแม่" เซียนหยีพลันมองหยางฮองเฮากับองค์หญิงสามที่กำลังดื่มชา"อาหยีเจ้ามาแล้ว" "หม่อมฉันมีเรื่องด่วนกราบทูลเพคะ ยามนี้เซียวอ๋องให้หลินซีเข้ามาในจวน""เจ้าว่าอะไรนะ" องค์หญิงสามกับฮองเฮาตกใจจึงเอ่ยขึ้นพร้อมกัน"หม่อมฉันเกรงว่า เซียวอ๋องจะโดนคุณไสย์เข้าแล้ว""แล้วพวกเราจะทำอย่างไร""หม่อมฉันให้อาเสิ่นค้นหาอย่างลับ ๆ ในเรือนท่านอ๋อง หากหาเจอมีทางแก้ไข""เจ้ารู้รึไม่ ใครอยู่เบื้องหลัง""เซี่ยไทเฮา""เราก็คิดเหมือนกันกับเจ้า เพราะนางเคยวางพิษกู่ อีกทั้งส่งคนวางยาพิษทำลายร่างกายเซียวอ๋อง ทุกอย่างรอดมาได้เพราะเจ้าช่วยเขา ครั้งนี้เราหวังว่าเจ้าจะช่วยเซียวอ๋องสำเร็จ"องค์หญิงสามไม่คิดเซียนหยีจะช่วยพี่ใหญ่ของนางหลายครั้ง นางตาบอดที่เห็นกงจักรเป็นดอกบัว"พี่สะใภ้ที่ผ่านมาข้าขอโทษ""ไม่เป็นไร""เสด็จแม่ เรื่องนี้เราจะกราบทูลเสด็จพ่อเช่นไร" เซียนหยีพลันเอ่ยถาม"ฝ่าบาทไม่ทรงเชื่อใครง่าย ๆ หากไม่มีหลักฐาน ข้าจะให้คนจับตาดูไทเฮา นางอ
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 27
คืนนั้นเซียนหยีนอนหลับสนิทโดยมีเซียวอ๋องคอยดูแลนอนกอดนางทั้งคืน เซียนหยีพลันลืมตาขึ้นมาพบว่าเซียวอ๋องหายไปแล้ว ช่างเถอะเขาคงไปค่ายทหารตามเคยเซียนหยีมาเปิดโรงหมอหยีแต่เช้า นางขายครีมหน้าเด้งด้วย ลูกค้าของนางเป็นเหล่าสตรีชนชั้นสูงไปหาชนชั้นล่างสุด"พระชายาแย่แล้วบัดนี้ เซียวอ๋องเชิญคุณหนูหลินมาที่จวนให้นางดีดเพลงพิณให้ฟัง" อาซานเป็นคนเข้ามาแจ้งข่าวเจ้านายเซียนหยีให้เสี่ยวอิงเฝ้าร้านเนื่องจากเสี่ยวอิงสามารถขายครีมได้ กระนั้นนางจึงรุดมาที่จวนเซียวอ๋องตึ่ง ตึ้ง ตึ่ง เสียงคนงามพลันดีดเพลงพิณในศาลาสระบัว หลินซีไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เซียวอ๋องเชิญนางมาที่จวนแบ้วให้นางมาดีดเพลงพิณให้เขาฟังใบหน้างามพลันระบายไปด้วยรอยยิ้ม เซียวอ๋องพลันมองหลินซีไปด้วยความรักความเสน่หา"พี่เสียน ข้ารักท่านแม้ท่านจะแต่งงานกับผู้อื่นไปแล้ว" นี่คือความในใจของหลินซี นางหน้าแดงก่ำ "พวกเจ้านี่มันหญิงร้ายชายเลวจริง ๆ คนหนึ่งแต่งงานแล้ว คนหนึ่งเป็นคู่หมั้นน้องชาย" เซียนหยีในชุดสีขาวพลันเดินเข้ามามองสองคนที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำหลินซีพลันมองเซียนหยีที่ด่านางฉอด ๆ "ท่านอ๋องพระชายาของท่านเหตุใดถึงได้ใช้คำพูด
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 26
"ข้าก็ดีกับเจ้าไม่น้อย" เซียนฮูหยินเสียใจ นางรักเซียนอ้ายมาก"ข้าเกลียดพวกท่าน""ข้าคิดว่าจะให้เจ้าแต่งงานกับบุตรชายขุนนางหลังจากเจ้ากลับมาถึงเมืองหลวง จึงได้ให้แม่สื่อเสาะหาคุณชายตระกูลใหญ่ให้เจ้า" ภาพวาดนับสิบถูกนำมากองต่อหน้าเซียนอ้าย นี่คือสิ่งที่ทั้งสามคนปรึกษากัน แต่ไม่คิดว่าเซียนอ้ายจะตอบแทนเช่นนี้มีภาพหนึ่งปรากฏขึ้นที่หัวเซียนหยีเมื่อหลายเดือนก่อน งานคล้ายวันเกิดท่านพ่อ พี่หญิงใหญ่ให้นางดื่มสุราจากนั้นพานางมาไว้ห้องรับรองบุรุษ"เป็นพี่หญิงที่วางยาข้า ส่งข้าไปหาเซียวอ๋อง ข้าจำได้แล้ว" "เป็นเจ้าที่ทำร้ายน้องสาวของเจ้าเองรึ" เซียเจิงเสียใจมาก"จะส่งข้าให้ทางการก็ว่ามา" เซียนอ้ายพลันยอมแพ้แล้ว"นายท่านพบเงินใต้เรือนคุณหนูใหญ่หลายหีบเลยขอรับ" เซียนหยีสั่งให้คนไปสำรวจเรือนเพราะคิดว่าเซียนอ้ายต้องซ่อนเงินไว้ และแล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ"พี่หญิงใหญ่ที่ผ่านมาข้าจะไม่เอาความกับท่าน" เซียนหยีมักให้โอกาสคนเสมอ"วันพรุ่งเจ้าจงไปใช้ชีวิตที่วัดนอกเมือง วัดเล้ง" เซียนอ้ายทำผิดโดยไม่น่าให้อภัย"ไม่นะท่านพ่อ" เซียนอ้ายไม่อยากไปอยู่วัด"เจ้าก็เลือกเอาว่าจะแต่งงานออกไปหรือจะไปอยู่วัด" เซียนเ
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 25
เซียนหยีพลันนึกถึงเรื่องในถ้ำเมื่อครั้งก่อน นางยังหน้าแดงไม่หาย เจ้าอ๋องบ้าซุกหน้าอกนาง ส่วนนางจับแท่งหยกของเขา ช่างไม่มีฝ่ายใดได้เปรียบและเสียเปรียบทุกคนเสมอกัน ตอนนั้นทั้งสองยังไม่แต่งงานกัน แต่ทว่ายามนี้ทั้งสองคนพลันแต่งงานกันแล้ว เซียนหยีพลันมิได้ตอบอันใดปล่อยให้เจ้าอ๋องบ้ากอดนางจนถึงเช้าพอเซียวอ๋องลืมตาขึ้นมาพบว่าเซียนหยีพลันกอดเขาแน่น"อาหยี"เซียนหยีลืมตาขึ้นมารีบปล่อยเซียวอ๋องทันที นางรีบดีดตัวออกจากเขา เซียวอ๋องพลันอมยิ้ม เซียนหยีหน้าแดง นางนอนกอดเขาทั้งคืน"ท่านฉวยโอกาสกับข้า" ท่าทางของนางช่างเหมือนแมวน้อยที่เกรี้ยวกราดน่ารักยิ่งนัก"ข้ามิได้ฉวยโอกาส แต่เจ้าต่างหากที่บอกว่าให้ข้ากอดเจ้าได้" เซียวอ๋องยิ้มแก้มปริเลยล่ะ เซียวหยีพลันลืมไปเลยเรื่องเมื่อคืน นางให้เขากอดนางได้ทั้งสองแต่งตัวเรียบร้อย จากนั้นลาท่านย่า ท่านพ่อ ท่านแม่กลับมาที่จวนอ๋องเซียวอ๋องมุ่งหน้าไปที่ค่ายทหาร ส่วนเซียนหยีพลันนึกถึงร้านข้าวมรกตของนาง กระนั้นนางจึงปลอมตัวเป็นบุรุษไปเดินตลาดกับเสี่ยวอิง"คุณหนูเหตุใดต้องปลอมตัวเป็นบุรุษด้วยเล่า" เสี่ยวอิงช่างน่ารำคาญเสียจริง "ข้าอยากจะรู้ว่าเซียนอ้ายนางโก่งเงินสก
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 24
เซียนโหรวพลันมองสถานที่แปลกใหม่ เซียนฮูหยินกับฮูหยินผู้เฒ่าเซียนต้องตกใจเมื่อเห็นเซียนโหรวกลายเป็นคนบ้า"ท่านแม่ ท่านย่า ความแค้นของข้ากับซูเหนียงได้จบลงตั้งแต่ที่นางตายไปแล้ว ยามนี้เซียนโหรวเหมือนไม่มีมารดา ถึงอย่างไรนางก็บุตรสาวของท่านพ่อคนหนึ่ง ให้อภัยนางเถอะเจ้าค่ะ" เซียนหยีมองดูเซียนโหรวพลันกอดตุ๊กตาผ้าเก่า ๆ เซียนฮูหยินเห็นแก่หน้าบุตรสาว อีกทั้งไม่คิดเอาความกับเซียนโหรวในอดีตฮูหยินผู้เฒ่าเซียนนั้นนางแก่ชราแล้ว ได้แต่สงสารหลานสาวคนที่สามมีสภาพเช่นนี้ หากเซียนโหรวไม่คิดทำร้ายเซียนหยี จนแผนร้ายมันตกที่ตัวนาง เซียนโหรวอาจจะได้แต่งงานกับคนดี ๆ ก็ได้"ข้าขอตัวลาเจ้าค่ะ อีกสามวันข้าจะกลับมาเจ้าค่ะ" นางยอบกายคำนับท่านแม่กับท่านย่าของนางเซียนหยีกลับมาถึงจวนอ๋องพลันนึกถึงเรื่องของเซียนโหรวหวังว่าท่านพ่อจะไปที่จวนเจียงเพื่อขอหนังสือหย่าให้เซียนโหรว ถึงอย่างไรก็มีบิดาคนเดียวกันจะให้นางใจดำกับเซียนโหรวคงมิได้ สามวันผ่านไปรถม้าสัญญาลักษณ์จวนเซียวอ๋องจอดที่จวนเซียน เซียวอ๋องพลันลงมาก่อนนาง จากนั้นยื่นมือมาให้นางจับเซียนหยีพลันไม่จับมือเขา ทำให้เขายกมือเก้อน่าขายหน้าเสียจริงทั้งสองคนเดินเ
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 23
เซียนหยีในยามนี้นางกับเซียวอ๋องสวมชุดแต่งงานสีแดงเพลิงกำลังเดินขึ้นบันไดมุ่งหน้าไปท้องพระโรงทีละก้าว แขกเหรื่อในงานล้วนแต่เป็นขุนนางในราชสำนักต่างมองเจ้าบ่าวเจ้าสาวค่อย ๆ สาวเท้าขึ้นบันไดเซียวอ๋องพลันถือผ้าแพรแดงไว้เขาชำเลืองเจ้าสาวของเขาพบว่านางพลันผอมลงยิ่งนัก เมื่อทั้งคู่มาที่ท้องพระโรง แต่ยังมิได้เข้าไปด้านใน เพราะทั้งสองต้องเคารพป้ายบรรพชรรางวงศ์โองหยางหยางฮองเฮากับฮ่องเต้โอวหยางตี้นั่งอยู่ด้านหน้าท้องพระโรงพลันมองเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่หยุดด้านหน้าทั้งสองพระองค์"หนึ่งคำนับฟ้าดิน" แม่สื่อพลันเอ่ยขึ้น ทั้งสองคำนับฟ้าดิน"สองคำนับบิดามารดา" ทั้งสองหันไปทางฮ่องเต้และฮองเฮา" สามคำนับซึ่งกันและกัน" เซียนหยีและเซียวอ๋องต่างคำนับซึ่งกันและกัน"ส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอ" แม่สื่อพลันเอ่ยขึ้น เหล่าข้ารับใช้พลันยืนเรียงแถวให้เจ้านาย เซียวอ๋องกับเซียนหยีค่อย ๆ เดินลงบันไดไปทีละขั้น "โอ๊ย !!!" จู่ ๆ มีคนยื่นเท้าออกมาทำให้เซียนหยีพลันสะดุดล้มลงหน้าคะมำ ผ้าคลุมหน้าพลันปลิวออกจากศีรษะของนาง เซียนอ๋องคว้าตัวนางไว้ได้ทันก่อนที่นางจะลงไปนอนกับพื้น นางก็อยู่ในอ้อมกอดของสามีของนางแล้วทุกสายตาพลันมองไ
นางเอกอย่างข้าไม่ต้องการพระเอกหน้าโง่อย่างเจ้า 22
"นางนี่แหละที่จ้างคนมาทำร้ายข้า หากมิใช่เพราะนางข้าจะตกในสภาพเช่นนี้รึท่านพ่อ โชคดีที่เซียวอ๋องมาช่วยข้าได้ทันเวลา" เซียนหยีพลันเล่าความทั้งหมดให้ ท่านย่า ท่านแม่ และบิดาฟัง"นังสารเลวกล้าทำกับหลานข้าได้เช่นไรกัน" ฮูหยินผู้เฒ่าเซียนพลันโกรธจัด ตบหน้าซูเหนียงจนฟันหลุดหนึ่งซี่"เจ้ามันคนไร้สามัญสำนึกจริง ๆ "เซียนฮูหยินอยากจะตบนางมาก"เหตุใดเจ้าถึงทำร้ายเซียนหยี" เซียนเจิงถามอนุภรรยาที่เขารักสุดหัวใจ"นายท่าน ข้าผิดไปแล้ว" ซูเหนียงที่กอดขาของเซียนเจิงไว้"ข้าไม่ดีกับเจ้าแม่ลูกตรงไหน นางทำผิดข้ายังไม่ทำโทษนาง เหตุใดเจ้าถึงทำร้ายผู้อื่น" เซียนเจิงผิดหวังในตัวซูเหนียงอย่างมาก"ท่านดีต่อข้างั้นรึ ท่านบอกว่าท่านจะมอบตำแหน่งฮูหยินให้ข้าสุดท้าย ข้าก็ได้เป็นแค่อนุ ท่านมันโกหกหลอกลวง ข้าทำให้เซียนหยีอ้วนเพราะข้าใส่ยาพิษให้นางกิน ใบหน้านางเป็นแผลนั้น ที่ยังข้าตั้งใจจะให้นางตาย ข้าเป็นคนผลักนางเอง แต่นางไม่ตาย" ซูเหนียงเหมือนคนเป็นบ้าไปแล้ว เซียนเจิงได้ยินเรื่องชั่วของนางเขารับไม่ได้จริง ๆ"นังหญิงบ้า เหตุใดทำร้ายเจ้านาย วันนี้ข้าจะตีเจ้าให้ตาย" ฮูหยินผู้เฒ่าเซียนโกรธจัด"ข้าดีกับเจ้าตลอด แต่เจ้าก็
