“สวัสดีจ้ะแม่หนู แม่หนูใช่คนที่อยู่กับโทมัสหรือเปล่าจ๊ะ”“ใช่ค่ะ ไม่ทราบว่าพวกคุณเป็นใครเหรอคะ ถ้าจะมาหาโทมัสต้องมาช่วงเย็นนะคะเพราะตอนนี้เค้ายังไม่กลับมาจากที่ทำงานเลย” ฉันบอก กว่าโทมัสกับน้องไทเกอร์จะกลับมาก็เย็นเลยแหละ“จ้ะ พวกเรารอได้ ฉันขอเข้าไปข้างในได้ไหม”“ชะ เชิญค่ะ” ถึงฉันจะไม่ค่อยไว้ใจแต่ฉันก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดพี่จะให้คนแก่สองคนยืนรอจนกว่าโทมัสจะกลับมาหรอกฉันไม่รู้หรอกนะว่าทั้งสองคนนี้เป็นใคร แล้วรู้จักกับโทมัสได้ยังไง แต่บางทีเขาอาจจะมีธุระสำคัญถึงได้มาหาโทมัสถึงที่ขนาดนี้“เดี๋ยวหนูไปเอาน้ำมาให้นะคะ”“จ้ะแม่หนู”ฉันเดินเลี่ยงเข้าไปในครัวก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับน้ำตอนรับแขก“ฉันขอถามอะไรหนูหน่อยสิ”“ค่ะ”“หนูเป็นภรรยาของโทมัสเหรอ?”“เปล่าค่ะ เราสองคนอยู่ด้วยกันอย่างนี้มาตั้งนานแล้วล่ะค่ะ แต่เราสองคนเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยมากกว่าเพื่อนเลยค่ะ”“อ๋อ แล้วโทมัสอยู่กับหนูมานานแล้วเหรอ”“ก็หกปีแล้วค่ะ”“แล้วโทมัสได้เล่าเรื่องอะไรเกี่ยวกับครอบครัวให้หนูฟังบ้างหรือเปล่า”“คุณป้าต้องการอะไรหรือเปล่าคะ”“คือว่าโทมัสเป็นลูกของป้าเองน่ะ”“หะ ห๊ะ!? สะ สวัสดีค่ะ ขอโทษด้วยนะคะพอด
คิงส์ Talkผมแอบตามเธอมาที่อิตาลีตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเธออยู่ที่ไหน ผมคอยแอบตามมองดูเธอตลอด ทุกวันเธอจะมาส่งลูกชายที่ด้านล่างของคอนโดแล้วก็กลับขึ้นไป ผมมาแอบดูเธอทุกวันอย่างนี้ได้หลายวันแล้ว แต่ผมยังไม่มีโอกาสได้เข้าไปหาเธอสักครั้ง ผมไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มพูดยังไงกับเธอก่อนดี เธอจะตกใจหรือเปล่าที่รู้ว่าผมรู้ความจริงหมดแล้ว และถ้าเธอรู้แล้วเธอจะยอมให้ผมเป็นพ่อของน้องไทเกอร์หรือเปล่าเธอจะยอมให้อภัยผมหรือเปล่าเธอไม่ได้หนีมาไกลเลย แต่ก็ไม่รู้ทำไมผมถึงหาเธอไม่เจอประวัติของเธอถูกปกปิดทั้งหมด แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ผมเจอเธอแล้ว แถมยังแจ๊กพ็อตแตกอีกเธอมีของผมติดท้องไปด้วย น้ำยาของผมนี่มันดีจริงๆ นะ ขนาดแทบจะไม่ได้ปล่อยในเลย เธอยังท้องได้ อุตส่าห์ป้องกันทุกวิถีทางแต่ลูกของผมอยากมาเกิดแหละ ถึงได้แหกยาคุมของเธอมาเกิดได้ขนาดนี้ บอกได้เลยว่าถ้าผมจะมีลูกอีกคงไม่ต่ำกว่าสองคนหรอกน้ำยาดีขนาดนี้แต่ที่ยากที่สุดในตอนนี้คือผมจะเข้าหาเดียร์ยังไง ที่ทำให้มันไม่เกิดเรื่องอะไรวุ่นวายมากไปกว่านี้ ผมไม่อยากให้น้องไทเกอร์ต้องมารับรู้อะไรเพราะแกยังเด็กเกินไปที่จะต้องมารับรู้เรื่องของผู้ใหญ่ และผมก็ไม่อยากให้น้องไทเกอร์
เดียร์ Talkฉันหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของคิงส์ก่อนจะค่อยๆ ถอยตัวกลับไปนั่งบนโซฟา“คุณรู้ได้ยังไง ใครเป็นคนบอกคุณ” ฉันถามพลางก้มหน้าหลบสายตาเขา ฉันกลัว กลัวว่าเขาจะมาพาลูกของฉันไป รู้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์แต่ถ้าพูดด้วยเรื่องกฎหมายและฐานะการเลี้ยงดู ฉันเทียบไม่ติดเขาเลยสักนิด“มันไม่จำเป็นหรอกว่าฉันไปรู้มาจากใคร รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันรู้ความจริงหมดแล้วก็พอ”“….” โทมัสเหรอ โทมัสเป็นคนบอกเรื่องนี้กับเขาเหรอ จะเป็นไปได้ยังไงโทมัสไม่เคยรู้เลยนี่นาว่าเขาคือพ่อของน้องไทเกอร์“เธอ…ให้ฉันเป็นพ่อของน้องไทเกอร์ได้หรือเปล่า”“….” ฉันนั่งก้มหน้าคิดอย่างเดียว“ฉันขอโทษนะที่ปล่อยให้เธอลำบากอุ้มท้องแล้วเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว ฉันไม่มีคำพูดอะไรนอกจากคำว่าขอโทษ และฉันก็จะไม่ขอสัญญาว่าจะทำอะไรก็ตาม แต่ฉันทำให้เธอเห็นเลยว่าฉันสามารถเป็นพ่อที่ดีและเป็นสามีที่ดีได้”“คุณกลับมาทำไม ฉันไม่เคยร้องขอหรือเรียกร้องอะไรจากคุณเลย เรื่องลูก…”“แต่ฉันเต็มใจที่จะทำ” ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดจบ คิงส์ก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน“แต่ฉัน…”“ฉันขอโทษนะที่ไม่จริงใจจริงจังกับเธอตั้งแต่แรก ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าผู้หญิงทุกคนต้องการความชัดเจนจากผู้ชาย
“ผมอนุญาตให้คุณลุงอยู่ที่นี่ก็ได้ครับ แต่คุณลุงห้ามทำให้คุณแม่ของผมร้องไห้เด็ดขาด” น้องไทเกอร์เดินออกมาจากห้องที่เพิ่งจะตกลงกับผู้เป็นแม่ไป ถึงจะรู้ว่าคิงส์เป็นพ่อ แต่ในความรู้สึกของแกแม่ก็ยังสำคัญที่สุด“เหรอครับ แล้วไทเกอร์ไม่ตกใจเหรอครับ ที่รู้ว่าลุง…”“ไม่ครับ”“อ๋อ…”“น้องไทเกอร์ครับ ไปทำการบ้านก่อนนะครับจะได้มากินข้าวกัน”“ครับคุณแม่ ผมทำการบ้านเสร็จแล้วค่อยเล่นด้วยกันนะครับคุณลุง” พูดจบน้องไทเกอร์ก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที“เดียร์…ทำไมลูกถึงไม่เรียกฉันว่าพ่อล่ะ” คิงส์เงยหน้าขึ้นถามเสียงเศร้า“เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลานะ คุณต้องให้เวลาแกปรับตัว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนกับเด็กมาก”“แล้วเธออนุญาตให้ฉันอยู่ที่นี่ได้เหรอ”“เฮ้ออ ก็ตามที่น้องไทเกอร์บอกนั่นแหละ ฉันไม่ได้ให้คุณสัญญาแต่ฉันอยากให้คุณทำให้ฉันเห็นว่าสิ่งที่คุณพูดมันเป็นความจริง ไม่ใช่แค่คำพูดที่ออกมาจากปากแต่ไม่มีความจริงใจอะไรเลย”“ขอบคุณมากนะ ขอบคุณที่ให้อภัยฉัน”“ฉัน…ไปดูน้องไทเกอร์ทำการบ้านก่อนล่ะ ส่วนเรื่องเสื้อผ้าคุณก็จัดการเอาเองก็แล้วกัน มีห้องว่างเหลืออยู่อีกห้องนึงอยู่ขวามือสุด นั่นแหละห้องของคุณ”“อ้าว
หลายวันผ่านไป“คุณแม่คร้าบ” เสียงเล็กๆ ของลูกชายดังมาจากด้านในห้องนอนก่อนที่เจ้าของเสียงแหลมจะเดินกึ่งวิ่งออกมาหาผู้เป็นแม่ที่กำลังยืนเตรียมอาหารเช้าอยู่“ว่าไงครับ ไม่เล่นกับพ่อแล้วเหรอ”“เล่นครับ แต่คุณพ่อให้มาบอกคุณแม่ว่าวันนี้จะพาไปเที่ยวครับ”“เที่ยวที่ไหนครับลูก” เดียร์วางมือแล้วหันไปถามลูกชาย“ไม่รู้ครับ แต่คุณพ่อบอกจะพาไปเที่ยว”“ไทเกอร์อยากไปเหรอลูก”“ครับ ผมอยากไปครับ ผมอยากไปเที่ยวกับคุณพ่อ” แกพยักหน้ารัวๆ เป็นคำตอบให้กับคนตรงหน้า“งั้นแม่ก็ตามใจ ว่าแต่จะไปกี่โมงกันล่ะ”“คุณพ่อบอกว่าคุณแม่สะดวกตอนไหนก็ไปตอนนั้นเลยครับ”“โอเค งั้นรอกินข้าวกันให้อิ่มก่อน แล้วค่อยไปกัน”“ครับคุณแม่ เย้! จะได้ไปเที่ยวแล้ว” ไทเกอร์กระโดดดีใจแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ส่วนเดียร์ก็หันกลับไปทำอาหารต่อ ปล่อยให้พ่อกับลูกเล่นอยู่ด้วยกัน เพราะงานแม่บ้านมันเป็นงานของเธอไม่ใช่ของคิงส์ผ่านไปสักพัก“น้องไทเกอร์ครับ ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วนะครับจะไปเที่ยวไม่ใช่เหรอ”“ครับผม จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละครับคุณแม่” น้องไทเกอร์รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว“ทำอะไรเสร็จหมดแล้วเหรอ” คิงส์เดินมาถามก่อนจะใช้ผ้าเช
ตกดึกตุบ!“คุณต้องนอนข้างล่าง ห้ามขึ้นมานอนข้างบนกับฉันเด็ดขาด” เดียร์โยนหมอนและผ้าห่มให้กับคิงส์ทันทีที่เขาอาบน้ำเสร็จเดินออกจากห้องน้ำมา“อ่าว ไหงเป็นงั้นอ่ะ เตียงก็ตั้งกว้างไหงให้ฉันลงมานอนพื้นล่ะ” คิงส์เอ่ยถามอย่างงงๆ“คุณต้องแสดงความเป็นสุภาพบุรุษค่ะคุณคิงส์”“แล้วถ้าฉันนอนกับเธอบนเตียงมันไม่เป็นสุภาพบุรุษตรงไหนฉันไม่เข้าใจ” ร่างสูงขมวดคิ้วย่นเพราะไม่เข้าใจกับคำพูดของคนตรงหน้า“ไม่รู้แหละ คุณต้องนอนข้างล่าง”“เอ้า! เธอไม่มีเหตุผลเลยอ่ะ”“ทำไมจะไม่มีเหตุผล ก็เพราะว่าฉันไม่อยากให้คุณนอนกับฉันข้างบนไง แค่นี้พอจะเป็นเหตุผลได้ไหม”“แต่…”“ถ้าไม่พอใจก็ออกไปนอนข้างนอกคนเดียว” ร่างบางยื่นคำขาดให้กับคนตรงหน้า พร้อมกับยกมือขึ้นชี้นิ้วไปทางประตู “เลือกเอา”“เออ…นอนข้างล่างก็ได้” สุดท้ายเขาก็ต้องยอมเธอ ชายหนุ่มเดินไปหยิบเสื้อแขนยาวมาใส่จากนั้นก็หอบหมอนกับผ้าห่มไปนอนที่โซฟา ซึ่งอยู่เยื้องๆ กับเตียง ไม่ห่างจากเธอเท่าไหร่“แค่นั้นแหละ ทำมาเป็นเรื่องมาก ชิ!”“สรุปนี่ห้องใครวะ” คิงส์บ่นพึมพำก่อนจะเอนตัวนอนลงกับโซฟา ส่วนเดียร์เธอก็ผล็อยหลับไปเหมือนกันเพราะวันนี้พาลูกชายเที่ยวมาทั้งวันเลยเวลาผ่าน
เวลาต่อมา“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมดูท่าทางลับๆ ล่อๆ จัง” คิงส์เอ่ยถามคนตรงหน้า ก่อนจะหันไปปลดเสื้อเอี๊ยมทำอาหารออกแล้ววางพาดไว้ตรงโซฟา“เมื่อคืน…” เดียร์เว้นวรรคทำพูดจนมันหายไป เหลือเพียงความเงียบงันที่สร้างความกดดันให้กับคนที่ถูกจ้องมองไม่น้อย“อือ เมื่อคืนทำไมล่ะ” คิงส์โพล่งถามออกไปแทรกความเงียบนั้น“เมื่อคืนคุณ…” เดียร์ขมวดคิ้วจนติดกันพร้อมกับจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่รู้สึกผิดหวังมาก “ฉันไม่น่าให้อภัยคนอย่างคุณเลย คุณมันคนฉวยโอกาส ฉันเกลียดคุณ ไอ้บ้าคิงส์ ไอ้คนชอบฉวยโอกาส”เดียร์เริ่มโวยวายพลางปรี่เข้าไปทุบตีคนตรงหน้าเพื่อระบายความโมโหที่อัดอั้นตันใจอยู่ในตอนนี้“อะไรกันเนี่ย เธอตีฉันทำไม?” คิงส์เอ่ยถามอย่างงงๆ แต่ก็ไม่ได้ห้ามหรือปฏิเสธการกระทำของเธอ“คุณมันคนฉวยโอกาส ไอ้บ้าคิงส์!”“ดะ เดี๋ยวสิ ก่อนที่จะเข้ามาทุบตีฉันเนี่ย ช่วยบอกก่อนได้ไหมว่าฉันไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจหรือเปล่า”“ทำสิ ทำมากด้วย ก็เมื่อคืน…”“เมื่อคืนทำไม เมื่อคืนเธอให้ฉันมานอนที่โซฟาฉันก็ยอมมานอนที่โซฟาแล้วไง มันเป็นอะไรอีก หรือว่าฉันไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจอีกล่ะ”“มันไม่ใช่เรื่องนั้น!” เดียร์สวนกลับน้ำเสียงแหบห้าว“อ่
เวลาผ่านไปสนามบิน“คุณพ่อไม่ไปกับผมจริงๆ หรอครับ” เด็กน้อยเอ่ยถามคนตรงหน้าน้ำเสียงเศร้า ก่อนที่ริมฝีปากเล็กจะค่อยๆ เบะไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม ตามมาด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นเบาๆ “ฮึกก…”“อย่าร้องไห้สิครับคนเก่งของพ่อ ตอนนี้พ่อยังไปด้วยไม่ได้นะครับ แต่พ่อสัญญาว่าพ่อจะโทรหาน้องไทเกอร์ทุกวันเลย”“จริงๆ นะครับ คุณพ่ออย่าหลอกให้ผมดีใจเล่นนะ”“จริงๆ ครับ พ่อไม่เคยโกหกน้องไทเกอร์เลยนะ ใช่ไหมครับ”“ใช่ครับ”“เอาล่ะ เลิกร้องไห้ได้แล้วนะครับเราเป็นลูกผู้ชายนะ ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งสิ”“ครับ ผมไม่ร้องไห้แล้วก็ได้ครับ”“ดีมากครับคนเก่ง”“ขอบใจมากนะโทมัสที่คอยดูแลฉันกับลูก อยู่ที่นี่ก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ นายน่ะไม่ชอบดูแลตัวเองชอบปล่อยเนื้อปล่อยตัว”“จ้าคุณแม่ เดินทางปลอดภัยนะ ถึงแล้วก็อย่าลืมโทรมาบอกกันบ้างล่ะ ไอจะได้หายห่วง”“จ้า ไปก่อนนะ”เดียร์จูงมือลูกชายไปขึ้นเครื่องบิน เหลือเพียงคิงส์กับโทมัสที่ยืนอยู่ด้วยกัน“ฝากดูแลน้องสาวของผม กับลูกชายของผมด้วยนะ”“ต่อให้คุณไม่ฝากผมก็ต้องดูแลลูกกับเมียผมอยู่แล้ว แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่คอยดูแลพวกเขาสองคนมาตลอด ขอบคุณจริงๆ” น้อยครั้งที่คิงส
3 ปีต่อมา“คุณลุงขา…” เสียงเด็กน้อยดังมาแต่ไกลทันทีที่ลงมาจากรถ ก่อนที่ร่างอ้วนกลมจะวิ่งเข้าใส่ลุงครามจนเกือบหงายหลังไป “คิดถึงคุณลุงจังเลยค่ะ”“เหรอครับ ลุงก็คิดถึงเด็กอ้วนของลุงเหมือนกันครับ” มือหนาบีบแก้มยุ้ยเบาๆ อย่างมันเขี้ยว“น้องดารินครับ เข้าบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ เล่นมาทั้งวันมีแต่เหงื่อทั้งนั้นเลย” คิงส์พูดขึ้นจากทางด้านหลังลูกสาว“ค่ะคุณพ่อ”แกตอบรับคำพูดของผู้เป็นพ่อแต่โดยดี ก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปด้านใน“แล้วมึงล่ะ มีอะไรหรือเปล่าถึงได้แวะมา” ถึงแม้จะเป็นครอบครัวที่สนิทและรู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดี แต่ก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กันบ่อยนัก เพราะทุกคนต่างมีหน้าที่เป็นของตัวเอง จะมาเจอกันสักครั้งก็ต่อเมื่อมีงานหรือปาร์ตี้เล็กๆ ระหว่างครอบครัว“กูเพิ่งกลับมาจากออสเตรเลียน่ะ ก็เลยซื้อของมาฝากหลานสาวกับหลานชาย ไม่ได้แวะเอามาให้สักทีวันนี้ผ่านมาพอดีก็เลยแวะเอามาให้” ครามบอก“อ๋อ ขอบใจมากนะ”“อือ..กูกลับละ”“อืม…ขับรถกลับดีๆ นะมึง อย่าไปไถลเล่นกับฟุตบาทล่ะ”“เออ!”เป็นคำพูดที่ห่วงใยแต่ก็ยังไม่วายสอดแทรกเรื่องกวนบาทาใส่กัน ไม่รู้เลยว่าใครจอมยั่วใครจอมโมโหกันแน่ เพราะทั้งสอง
บ้านพักริมทะเล“อ่า…สดชื่นจัง…” คิงส์กางแขนออกกว้างแอ่นอกรับลมบริสุทธิ์จากผืนทะเล แต่จู่ๆ ก็มีมือปริศนามาผลักเขาออกไป“ยืนกีดขวางฉิบหายมึงเนี่ย!” ครามพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิด แต่ดูเหมือนจะแกล้งคนข้างๆ มากกว่า“ก็ทางเดินมีตั้งมากมายมึงไม่เดิน มาเดินเอาตรงที่กูยืนอยู่เนี่ยนะ!?” คิงส์หันไปต่อว่า ตรงที่เขายืนเป็นหน้าบ้านก็จริงแต่บ้านก็กว้างพอที่จะไปเดินทางอื่นได้“นี่มันบ้านกู กูจะเดินไปตรงไหนก็ได้ไม่ผิด” ครามทำหน้าเฉยชาใส่คิงส์ ราวกับว่าไม่รู้สึกอะไรกับการกระทำของตัวเองเลย“มันไม่ผิดหรอก มันอยู่ที่มารยาทต่างหากไอ้เวร! กูรู้ว่าบ้านหลังนี้เป็นของมึง แต่กูมายืนอยู่ตรงนี้ก่อนมึง” คิงส์หันไปเท้าเอวด่าอยู่ด้วยกันสองคนไม่ได้เลยจริงๆ สองคนนี้ มีอันเป็นต้องหาเรื่องทะเลาะกันอยู่ตลอด ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องบ้าๆ บอๆ ที่ด่ากัน“แล้วไง? กูไม่ได้สนใจเรื่องนี้สักหน่อย”“มึงนี่มันกวนตีนไม่เปลี่ยนเลยนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนกูกับมึงก็คงจะวางมวยกันไปแล้ว”“มาดิ ตอนนี้ยังวางได้นะ”“เดี๋ยวกูจะฟ้องเมียมึง” คิงส์พูดขู่“ฟ้องเรื่องอะไร๊ กูไม่ได้มีเรื่องปิดบังอย่างเช่นเรื่องแต่งรถเหมือนมึงสักหน่อย”“ให้กูพูดจริงๆ เ
“กูขออุ้มหลานหน่อย” ครามยื้อแขนที่รอรับเด็กสาวตัวน้อย แต่กลับถูกคิงส์พาเดินหนีออกไป “ไอ้คิงส์! กูบอกขออุ้มหลานหน่อย”“กูไม่ให้อุ้ม” คิงส์หันมาตอบกลับเสียงแข็งกร้าว“แต่นี่หลานกู”“หลานมึง แต่ลูกกู”ทั้งสองยืนเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะไม่มีใครยอมใครเลย อีกคนก็อยากอุ้มหลาน อีกคนก็หวงลูกราวกับจงอางหวงไข่ ไม่ยอมให้ใครได้แตะต้องลูกสาวเลยโดยเฉพาะคราม“เฮ้ย! มึงจะหวงทำไมวะ กูแค่ขออุ้มหลานหน่อยแค่นี้เอง ไม่ได้พาไปไหนสักหน่อย” ครามพูดแย้งออกไป“กูไม่ให้อุ้ม เดี๋ยวมึงเอาลูกกูไป” คิงส์หวงลูกสาวมาก เพราะแกทั้งน่ารักขี้อ้อน ตัวอ้วนกลมแถมแก้มซาลาเปาหน้าหยิกเล่น ใครเห็นก็ต้องเป็นหลง โดยเฉพาะครามที่ชอบเด็กผู้หญิงตัวอ้วนๆ กลมๆ มาก“กูขออุ้มนิดเดียว มึงก็ยืนโด่อยู่ตรงนี้ กูจะเอาลูกมึงไปไหนได้”“มึงอยากได้ลูกผู้หญิงอีก ทำไมมึงถึงไม่ทำเอาเองล่ะ เหอะ! หรือว่าหมดน้ำยาแล้ว?” คิงส์หัวเราะเย้ยหยันคนตรงหน้า“น้ำยากูยังไม่หมดหรอก แต่เมียกูไม่ยอมมีลูกให้อีกนี่หว่า บอกว่ามีแค่สองคนก็พอแล้ว” ครามถอนหายใจเฮือกใหญ่“มึงมันไม่มีน้ำยาเองนี่หว่า”“แล้วมึงล่ะ ทำไมไม่มีอีก”“กูทำหมันแล้วจะมีได้ไงวะ คนอย่างกูอะมันน้
6 เดือนต่อมาบ้านแสนอบอุ่น“แอ้ แอ้” เสียงของน้องดารินดังอ้าวออกมาถึงข้างนอก ฉันชะโงกหน้าเข้าไปมองก็เห็นว่าแกกำลังนั่งเล่นอยู่กับพี่ชายอยู่ ส่วนคิงส์ก็คอยนั่งดูแลอยู่ข้างๆ ตอนนี้พากันหลงเด็กน้อยคนนี้ทั้งพี่ชายทั้งพ่อเลย“ดูท่าคุณหนูไทเกอร์กับคุณคิงส์จะพากันหลงคุณหนูดารินจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วนะคะเนี่ย” ป้าอิ่มพูดขึ้น“ใช่ค่ะป้าอิ่ม” สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือกลัวว่าพี่น้องจะไม่รักกัน กลัวว่าจะมีคนมาพูดทำพี่น้องทะเลาะกัน แต่ตอนนี้ฉันไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วน้องไทเกอร์มีวุฒิภาวะของความเป็นพี่มาก คอยดูแลน้องอยู่ตลอด ทุกวันหลังเลิกเรียนก็จะมาเล่นอยู่กับน้อง อายุห่างกันมากไม่ใช่ปัญหาเลย ดีซะอีกที่จะมีพี่ชายคนโตคอยดูแลน้องสาวคนเล็กคนนี้น้องไทเกอร์แกเข้าใจดีว่าทำไมฉันถึงต้องดูแลเอาใจใส่น้องมากเป็นพิเศษ แต่ฉันก็ไม่เคยละเลยแกเลยสักครั้ง ฉันทำให้แกได้เห็นว่าต่อให้จะมีน้องอีกซักกี่คนความรักที่ฉันมีให้แกก็ยังเหมือนเดิม“แล้วคุณเดียร์ ไม่คิดจะมีคุณหนูอีกซักคนเหรอคะ”“ไม่ล่ะค่ะป้า เดียร์ผ่าคลอดน่ะค่ะคุณหมอบอกว่าถ้าท้องอีกอาจจะเสี่ยงแท้งต้องยุติการตั้งครรภ์ค่ะ เดียร์แพ้ยามากค่ะ โดยเฉพาะยาชากับยาสลบ”“ตายจร
โรงพยาบาล“ทำไมต้องวางยาสลบเธอด้วยล่ะครับหมอ ปกติแค่ผ่าคลอดให้แค่ยาชาก็ได้นี่นา” คนตัวสูงเอ่ยถามคุณหมอขณะที่กำลังวุ่นวายกันอยู่ภายในห้อง“คนไข้แจ้งมาล่วงหน้าแล้วนะครับว่าแพ้ยาชา และการวางยาสลบแบบนี้มันจะปลอดภัยดีกว่านะครับ ถ้าคนไข้มีอาการแทรกซ้อนขณะที่กำลังผ่าคลอด อาจจะทำให้เป็นอันตรายทั้งแม่และเด็กได้ครับ”“เธอกับลูกจะปลอดภัยใช่ไหมครับหมอ มีกับลูกของผมจะปลอดภัยใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงสั่นคลอน กลัวว่าลูกและภรรยาจะเป็นอะไรไป ถึงจะรู้มาบ้างว่าเธอแพ้ยา แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะแพ้หนักขนาดนี้ และคำพูดของเดียร์พี่เคยพูดเอาไว้ก็ลอยเข้ามาในหัวของเขาทันที ( ตอนที่ฉันผ่าคลอดน้องไทเกอร์ ฉันแพ้ยาชาหนักมากจนหัวใจของฉันหยุดเต้นไปหลายครั้ง แต่ฉันก็กลับมาได้ในที่สุด )“ครับผม หมอรับรองครับว่าภรรยาและลูกของคุณจะต้องปลอดภัย”“…” ถึงคุณหมอจะยืนยันและรับรองแบบนั้น ก็ไม่ได้ทำให้เขาสบายใจอยู่ดีคิงส์ยืนรออยู่หน้าห้องผ่าตัดอย่างใจจดใจจ่อ รอคุณหมอออกมาบอกข่าวดีกับเขาเวลาต่อมาแกร่ก~ประตูสีขาวบานใหญ่ถูกเปิดออกตามด้วยร่างสูงที่ใส่ชุดกาวน์ปิดหน้าปิดตาเดินออกมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของคิงส์“เมียกับลูกของผมเป็น
หลายวันต่อมา“อืม…”“เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหมแบบนี้” คิงส์เอ่ยถามภรรยาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน พลางไล่บีบนวดตามขาให้เธอบรรเทาอาการปวด“ดีขึ้นเยอะเลยล่ะ เฮ้อ..”“เมื่อไหร่จะคลอดครับลูกสาวพ่อหืม…พ่อตั้งหน้าตั้งตารอแล้วนะ รีบๆ ออกมานะครับ” ว่าแล้วก็พลางลูบที่ท้องใหญ่ไปมา“โอ๊ะ!?” เดียร์ร้องอุทานเพราะตกใจที่ลูกในท้องถีบอย่างแรงเมื่อคิงส์พูดจบ ราวกับว่ารับรู้ได้และอยากออกมาเต็มทนแล้ว เพียงแต่ยังไม่ครบกำหนดที่จะออกมาเท่านั้น“เป็นไร! จะคลอดเหรอ?” คิงส์เอ่ยถามด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเสียงร้องของภรรยา“เปล่า ลูกดิ้นอะ ดิ้นแรงเลย” เดียร์บอก“เหรอ ขอจับหน่อยนะ” คิงส์เลื่อนมือไปสัมผัสกับหน้าท้องของเธออีกครั้ง เพราะอยากจะรับรู้ถึงความเคลื่อนไหวภายในนั้น “ดิ้นจริงด้วย ดูสิถีบมือฉันใหญ่เลยอะ”เขาเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจเมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตในท้องใหญ่ของเธอ ดวงตาคมแดงก่ำราวกับคนกำลังจะร้องไห้ มือหนาก็ยังเลื่อนสัมผัสไปมาอยู่แบบนั้น“สงสัยแกจะได้ยินสิ่งที่คุณพูดนะ ดิ้นใหญ่เลย”“เหรอ…รีบๆ ออกมานะครับ พ่ออยากอุ้มอยากหอมแก้มหนูจะแย่แล้ว”ก๊อก ๆ ๆ ๆ“คุณพ่อคุณแม่ครับ นอนหรือยังครับ” เสียงเล็กๆ ด้านนอกตะโก
หกเดือนต่อมาเดียร์ Talkตอนนี้ท้องของฉันมันใหญ่ขึ้นมากเลยแหละ ไม่ได้ลูกแฝดหรอกแต่ได้ลูกผู้หญิงสมใจอยากคุณพ่อเขาเลย พี่ชายก็อยากได้น้องผู้หญิงเหมือนกัน เห็นบอกว่าอยากเป็นพี่ชายคนโตอยากคอยดูแลน้องสาว แต่อายุห่างกันพอสมควรเลยล่ะ กว่าคนในท้องจะคลอดน้องไทเกอร์ก็ปาไปหกขวบแล้ว พี่ชายกับน้องสาวอายุห่างกันหกปีเลยทำไงได้ล่ะ ก็มันมีแต่เรื่องวุ่นวายนี่นา กว่าจะสงบลงได้ก็สาหัสเหมือนกันนะ“อื้ม…ปวดขาจัง” ฉันบ่นพึมพำพลางทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะเอนตัวในท่าที่สบายที่สุด ท้องของฉันมันใหญ่มากทำอะไรก็ลำบากไปหมด ใหญ่กว่าน้องไทเกอร์อีก แต่อาจจะเป็นเพราะน้องไทเกอร์เป็นท้องแรกก็เลยไม่ใหญ่เท่าไหร่“รับของว่างมั้ยคะคุณเดียร์ เดี๋ยวป้าให้เด็กจัดมาให้”“ขอบคุณค่ะป้า” ฉันไม่ได้แค่ท้องใหญ่อย่างเดียวนะ ยังหิวตลอดเวลาอีกด้วยกินเยอะมาก“สักครู่นะคะ”“ค่ะป้า”วันๆ ฉันทำได้แค่นั่งเล่นอยู่ภายในห้อง ออกไปเดินเล่นตามในสวนบ้างเป็นบางครั้ง คิงส์ไม่ยอมให้ฉันเดินออกไปไหนโดยที่ไม่มีเขาไปด้วย เพราะกลัวว่าฉันจะไปลื่นล้มเกิดอุบัติเหตุแล้วเป็นอันตรายแต่ความจริงฉันก็ไม่อยากเดินออกไปไหนหรอก เพราะมันลำบากไหนจะปวดขาอีก เดินก้าวไป
อ้วกก อ้วกก อ้วกกนี่คือเสียงของคิงส์ที่กำลังมีอาการแพ้ท้องแทนเมียอย่างหนัก ชนิดที่ว่าไม่เป็นอันกินอันนอนกันเลยทีเดียว เขาอยากมีลูกอีกคนมากตอนนี้ก็สมใจอยากผู้เป็นพ่อแล้ว แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการแพ้ท้องแทนเมียอย่างหนักหน่วง กินอะไรก็แทบจะไม่ได้ แค่ได้กลิ่นอาหารก็อ้วกพุ่งแล้ว กินได้แค่ของเปรี้ยวๆ เท่านั้นที่จะบรรเทาจากอาการพวกนี้“เป็นยังไงบ้างเนี่ยคุณ” เดียร์เข้ามาถามผู้เป็นสามีที่กำลังนั่งหมดแรงอยู่ข้างโถส้วมด้วยความเป็นห่วง ถ้าเทียบกับอาการแพ้ท้องของเธอตอนที่ท้องลูกคนแรกยังถือว่าเบามากกับลูกคนนี้“อืม…ไหวฉันไหว..” คิงส์ทำมือเป็นรูปโอเคส่งให้ภรรยาดู เพราะตอนนี้แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงโต้ตอบกลับแล้ว “ไอ้สังกะสีมัน…เอามะม่วงขึ้นมาให้หรือยัง”“ใกล้แล้วๆ ออกมานั่งข้างนอกก่อนสิ”“อืม…”“ค่อยๆ นะ” เดียร์เข้าไปพยุงร่างใหญ่ให้ออกมานั่งข้างนอกหลังจากที่รู้ว่าตัวเองนั้นกำลังท้องเธอก็แข็งแรงดีทุกอย่างไม่มีความผิดปกติอะไร มีเพียงคิงส์เท่านั้นที่แพ้ท้องเป็นแทนเธอทุกอย่าง“ไอ้สังกะสีมันไปเอามะม่วงถึงไหน ทำไมไปนานจังเลย” คิงส์เริ่มบ่นและก็เริ่มมีอาการหัวเสีย เพราะลูกน้องไม่ได้ดั่งใจ“ใจเย็นก่อนสิ เดี๋ยววาป
หลายวันถัดมาคิงส์ Talkจะว่าผมเร่งมีลูกก็ได้นะครับ แต่ผมก็อายุปานนี้แล้วนี่นาความจริงน่าจะมีลูกอายุเป็นสิบขวบเหมือนกับไอ้ครามได้แล้ว นี่ลูกชายคนโตของผมอายุแค่ห้าขวบเองแต่อายุผมปาไปสามสิบกว่าแล้ว ทำไมผมไม่คิดได้ตั้งแต่แรกนะว่าการมีลูกมันดีขนาดไหน มาคิดได้ก็จนตัวเองจะแก่แล้ว ผมอยากมีลูกสาวอีกสักคนนึงหรือจะเป็นลูกชายก็ได้ หรือจะเป็นแฝดก็ดี ผมได้หมดอะครับตอนนี้ ขอแค่มีผมอยากอุ้มเด็กตัวเล็กๆ เพราะตอนน้องไทเกอร์ผมก็ไม่มีโอกาสได้เจอหรือได้เห็นเลยมารู้อีกทีก็โตแล้ว ผมอยากดูแลตอนที่เดียร์เธอกำลังท้อง ผมรู้ว่ามันทดแทนกันไม่ได้ แต่ผมก็อยากจะทำให้เธอได้รู้ว่าผมใส่ใจเธอมากแค่ไหน ผมพร้อมจะดูแลเธอมากแค่ไหน ผมจะไม่ทำให้เธอต้องรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวอีกแล้ว ผมจะคอยอยู่ข้างๆ เธอ ไม่ทิ้งเธอไปไหนผมรู้ว่าการที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะต้องอุ้มท้องจนกว่าจะคลอดและเลี้ยงลูกคนเดียวมันรู้สึกยังไง ผมยอมรับเลยว่าเธอเก่งมากที่ผ่านจุดนั้นมาได้เธอเก่งมากครับ ไม่แปลกเลยที่น้องไทเกอร์จะรักเธอมากขนาดนี้“คุณพ่อคร้าบ โดดมาเร็ว”“ครับผม” ผมตะโกนตอบลูกชายไป ตอนนี้ผมพาเดียร์กับลูกมาเที่ยวอยู่ที่ทะเล ก่อนที่โรงเรียนของแกจะเปิด