บทที่ 136 ทางแยกแห่งการตัดสินใจ

เสียงฝีเท้าของคนร้ายใกล้เข้ามาทุกขณะ ซาเอบะพิงตัวกับโขดหินใหญ่ พยายามปรับลมหายใจให้สงบ แม้จะเหนื่อยล้าจากการต่อสู้อย่างหนัก แต่ในใจของเขากลับไม่เคยคิดถึงคำว่า “ยอมแพ้”

เขาล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อ เจอกับซองบุหรี่ที่ถูกบดขยี้จากการต่อสู้ที่ผ่านมา เขาหยิบมันขึ้นมาดู ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ กับตัวเอง “อย่างน้อยก็ยังมีเจ้านี่…” แต่แทนที่จะหยิบขึ้นมาสูบ เขาโยนมันลงพื้น พร้อมตั้งใจว่าหากนี่จะเป็นจุดจบของเขา ก็จะจบในฐานะคนที่ต่อสู้จนถึงที่สุด

อีกด้านหนึ่ง ทาเคชิ หลินหลิน และเมย์เคลื่อนตัวผ่านป่าทึบอย่างระมัดระวัง ทาเคชิถือปืนที่เก็บมาจากศัตรูพร้อมยิง หากมีอะไรผิดปกติ

“เราอยู่ห่างจากศัตรูแค่ไหน?” หลินหลินถามเบา ๆ

“ยังไม่แน่ใจ” ทาเคชิตอบโดยไม่หันไปมอง เขาจ้องเข็มทิศในมือซึ่งบอกทิศทางที่พวกเขากำลังมุ่งหน้า “แต่เราต้องออกจากป่านี่ก่อนจะถึงรุ่งสาง ถ้าพวกมันตามมา เราจะไม่มีที่หลบซ่อน”

เมย์เดินตามหลังสุด เธอไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่เริ่มหนี สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและหวาดกลัว

“หลินหลิน…” เมย์พูดขึ้นในที่สุด เสียงของเธอสั่น “พวกนั้นจะฆ่าเราไหม?”

หลินหลินหยุดเดิน เธอหันกลับไปมองเมย์ก่อนจะจับมือเธ