บทที่ 96

ดวงตาของหงเย่เป็นประกาย เธอค้นหาทุกที่ในห้องแล้ว เธอไม่คาดคิดว่เจียงซือโหรวจะมีตู้ที่มีกลไกแบบนี้

หากเธอดูไม่ผิด กลไกของตู้นี้คือกลไกของเฟิ่งเหมิน

เจียงซือโหรวยังมีความสามารถใช่เล่น เธอสามารถได้รับสิ่งของจากเฟิ่งเหมิน เป็นไปได้ไหมว่ามีคนหนุนหลังเธออยู่?

ในห้อง เจียงซือโหรวมองดูตลับกล่องสีแดงด้วยสีหน้าหลงใหล และหัวเราะเบาๆ ออกมา ซึ่งดูเสียสติและน่ากลัวเล็กน้อย

เธอเริ่มถูกล่องอย่างต่อเนื่องและจัดเรียงกล่องเป็นรูปทรงต่างๆ แต่กล่องก็ไม่เปลี่ยนเลย

การแสดงออกของเจียงซือโหรวเปลี่ยนไปอีกครั้ง เธอเริ่มดูร้อนใจ เธอยกกล่องให้สูงราวกับว่าเธอต้องการทุบมันให้แตก!

หงเย่ตกใจมาก เธอหยิบหินข้างๆ แล้วพุ่งเป้าไปขาของที่จ้าวหมัวมัวที่อยู่ในเรือน

"โอ๊ย" จ้าวหมัวมัวจับเอวตัวเองแล้วร้องด้วยความเจ็บปวด

เจียงซือโหรวรู้สึกตัวและรีบเก็บกล่อง

จ้าวหมัวมัวลุกขึ้นยืนแม้จะเจ็บปวด ผลักประตู และเข้าไปในห้องเธอกระซิบข้างหูของเจียงซือโหรว สีหน้าของเจียงซือโหรวเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเธอก็เดินออกจากเรือน

หลังจากนั้นไม่นาน หงเย่ก็ลงมาจากบนห้องและผลักประตูเข้าไปอย่างเงียบๆ เธอแตะโตะเครื่องแป้งตามวิธีของเจียงซือโหรวเบา