เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 57
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-24 17:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 58
เสียงของฉู่อี้หานสงบนิ่ง แต่ทุกคนมักจะรู้สึกเสมอว่าเขามีจิตสังหารที่รุนแรง ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาจะกลัวมากแน่นอนว่าเจียงต้าไห่ยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก เขากลัวฉู่อี้หานมากจนเขาสับสนอีกครั้งเขาคุกเข่าลงกับพื้น ร่างอ้วนท้วมสั่นเทา ซึ่งทำให้ทุกคนรู้สึกรังเกียจยิ่งขึ้นเจียงต้าไห่ชอบกิน ดื่ม เสพสมกามาและเล่นการพนัน เขาไม่ใส่ใจการศึกษาและไม่มีทักษะอะไร เขายังเคยข่มขืนสาวชาวบ้านอีกด้วย หากเขาไม่ได้รับการช่วยเหลือจากซูกั๋วกง เขาคงตายไปนับครั้งไม่ถ้วน“ยังไม่รีบพูดอีก เจ้ากลัวอะไร ข้ากับท่านพี่ก็อยู่ที่นี่นะ” แม้ว่าฉู่หลันฟางจะกลัวฉู่อี้หาน แต่เพื่อชื่อเสียงของเธอ เธอไม่ได้สนใจอีกต่อไปแล้ว“ใช่แล้ว พระชายาหลีนัดข้าน้อยมา นัดให้มาพบกันที่นี่” ดูเหมือนว่าเจียงต้าไห่จะพบที่พึ่งแล้ว เมื่อเห็นกำลังใจในดวงตาของซูเยียนหรัน เขาจึงชี้ไปที่ซูเนี่ยนอีกครั้ง“โอ้? ข้านัดให้เจ้ามาที่นี่รึ เช่นนั้นข้าอยากจะถามหน่อย โหวฮูหยิน” ซูเนี่ยนมองไปที่โหวฮูหยิน“ทำไมข้าถึงมาที่นี่กันแน่ สาวใช้ของท่านเป็นคนพาข้ามาที่นี่ เป็นไปได้ไหมที่ข้ามองการณ์ไกลและรู้ว่าข้าจะถูกพามาที่นี่แล้วจึงส่งคนไปเรียกเจียงต้าไห่ล่วงหน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 59
ซูเยียนหรันตาเป็นประกาย พี่ชายของนางคนนี้ก็ไม่ได้โง่นักนี่ ยังรุ้จักชิงเอาถุงหอมของนักแสดงนั่นมาอีก"นี่คือสิ่งที่พระชายาหลีมอบให้ข้า เป็นสิ่งยืนยันความรู้สึกที่นางมีให้ข้า ท่านอ๋อง ท่านอ๋องต้องมอบความเป็นธรรมให้ข้าด้วย และเพราะนาง เพราะนางผูกแค้นกับองค์หญิง นางเกลียดองค์หญิงที่วันนี้ทำให้นางลำบาก ถึงได้ให้คนจำองค์หญิงมามัดไว้ที่นี่ คิดจะทำลายชื่อเสียงองค์หญิง แต่ข้าน้อย ข้าน้อยมิกล้า ดังนั้นจึงไม่ได้ทำอะไรกับองค์หญิง"ร่างอวบอ้วนของเจียงต้าไห่คลานไปทางฉู่อ๋องแม้ว่าเขาจะโง่ แต่ตอนนี้เขาเองก็รู้ว่ามีแค่ฉู่อ๋องกับเฉิงอ๋องเท่านั้นที่จะปกป้องเขาได้เขาเองก็จะลากซูเนี่ยนลงน้ำให้ได้"ช่างเป็นความคิดชั่วร้ายจริงๆ เป็นถึงพระชายาหลีไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนชั่วร้ายได้ขนาดนี้" ซุนปี้อวี้ทนไม่ไหว เอ่ยออกเสียงขึ้นมา"ราชเลขาซุนสั่งสอนลูกสาวได้ดีเสียจริง" ฉู่อี้หานน้ำเสียงฉับไว หรี่ตามองไปทางซุนปี้อวี้สองตาเรียวยาวของเขามีประกายเย็นเยียบ รอยยิ้มปรากฎขึ้นที่มุมปาก ดูน่ากลัวเหลือเกินซุนปี้อวี้หน้าขาวซีดไปแล้ว"ท่านอ๋องโปรดอภัยด้วย น้องข้าปกติล้วนเป็นเหล่าอนุภรรยาในจวนเป็นผู้เสี้ยมสอน จึงไม่รู้เร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-24ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 60
หญิงสาวคนนั้นไม่มีรสนิยมดีเช่นนี้ซูเยียนหรันบีบชายเสื้อ มองไปทางมั่วเอ๋อร์ มั่วเอ๋อร์ก้มหน้าลงอย่างหวาดกลัว เป็นไปได้อย่างไร นางส่งมอบถุงหอมนั้นให้กับนักแสดงด้วยตนเองเลยซูเยียนหรันมองสีหน้ามั่วเอ๋อร์ กัดจนฟันแทบแตก ซูเนี่ยนตอนนี้ยืนยันแล้ว ว่ากระเป๋านั่นต้องมีอะไรแน่ซูเยียนหรันยังคงครุ่นคิด สายตาของผู้คนค่อยๆ ตกมาอยู่บนตัวนางแล้ว"ดูไม่ออกเลย ว่าสาวงามอันดับหนึ่งแห่งต้าสุยที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง กลับมีลับลมคมในกับพี่ชายเช่นนี้" หลิวหลินเอ่ยขึ้นมานางยืนอยู่ด้านหน้าซูเนี่ยน แน่นอนว่ามองเห็นชัดเจนว่ามุมขวาล่างของกระเป๋าปักคำว่าหรานเอาไว้ซูเยียนหรันเป็นลูกพี่ลูกน้องหญิงของเจียงต้าไห่ แล้วกระเป๋ายังเป็นของใครไปได้อีก?"น้องสาว คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้ากับเขา...ก่อนหน้านี้พี่สาวยังคอยปิดบังให้เจ้า แต่วันนี้ก็ทำไม่ไหวแล้วจริงๆ" ซูเนี่ยนทำสีหน้าจำใจ จากนั้นก็ถอนหายใจออกมา ผู้คนจึงเข้าใจ ว่าที่แท้พระชายาหลีคอยปิดบังให้ซูเยียนหรันอยู่แต่ซูเยียนหรันเมื่อครู่ เห็นได้ชัดว่าคิดจะผลักไปบนตัวซูเนี่ยน!"ไม่ใช่ ไม่ใช่ ท่านอ๋อง ไม่ใช่ข้า" ซูเยียนหรันจะบ้าตายอยู่แล้วทำไมจึงเป็นเช่นนี้? ทำไมจึงกลายเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-25ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 61
ณ ห้องตำราในวังหลวงกลิ่นชาลอยและหมุนวนในอากาศ แล้วจึงหายไปอย่างไร้ร่องรอยในห้องตำราอันวิจิตรงดงามมีกลิ่นไม้กฤษณาเย็น ๆ ลอยมาในอากาศ กลิ่นของชาและกลิ่นหอมนี้ผสมผสานกันทำให้ผู้คนง่วงนอนหลิวสี่ซุ่นก้มลงและรอด้านข้างอย่างระมัดระวัง แอบมองจักรพรรดิเต๋อคังซึ่งกำลังพิงโต๊ะหยกสีขาวด้วยใบหน้าที่เศร้าหมองอย่างระมัดระวังและอดไม่ได้ที่จะให้กำลังใจหลิวสี่ซุ่นเข้าใจดีว่าสิ่งที่ทำให้จักรพรรดิโกรธมากไม่ใช่การตายอย่างลึกลับของข้าหลวงจิงจ้าว แต่เป็นความจริงที่ว่าทหารยามขององค์จักรพรรดิไม่ได้เป็นคนแรกที่พบศพแขวนอยู่ตรงประตูตะวันตกตั้งแต่อำนาจทางทหารของหลีอ๋องถูกยึดไป ผู้ดูแลป้อมปราการของพระราชวังและเมืองหลวงจึงได้รับการคัดเลือกจากองค์จักรพรรดิเองการที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ทหารยามขององค์จักรพรรดิมีความรับผิดชอบที่ไม่อาจเลี่ยงได้ แต่เรื่องนี้มันก็ตบหน้าองค์จักรพรรดิด้วยด้วยเช่นกันเมื่อมองไปยังหลิวเหยียนที่คุกเข่าอยู่ด้านล่าง หลิวสี่ซุ่นก็แอบถอนหายใจอย่าง ตอนนี้ เกรงว่าจวนแม่ทัพจะต้องทนรองรับความโกรธเกรี้ยวขององค์จักรพรรดิ"สวะ! ไอ้พวกสวะ หลิวเหยียน ข้ามอบความไว้วางใจให้ในจัดการคุ้มกันเมืองหลวงให้เจ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-25ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 62
หลิวสี่ซุ่นยิ้ม สิ่งนี้เขาพูดนี้มีนัยแอบแฝงเป็นอย่างมากเพราะหลีอ๋องวางเกินไป จึงได้ไปร่วมงานเลี้ยงแบบนั้น นี่เป็นไปไม่ได้เลยหากเป็นเมื่อสามปีที่แล้วแน่นอน องค์จักรพรรดิก็เองก็เข้าใจที่หลิวสี่ซุ่นสื่อ ในที่สุดก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาที่มืดมนมาเป็นเวลานาน "หลีอ๋องไปเที่ยวเล่นบ้างก็ดีเหมือนกัน จะได้พ้นช่วงเวลาอันน่าเบื่อในจวนอ๋องหลี ส่วนเรื่องพระชายาหลี ไทเฮาทรงครุ่นคิดเรื่องนี้มาสองวันแล้ว วันหลังให้มาอยู่เป็นเพื่อนไทเฮาในวังแล้วกัน""พ่ะย่ะค่ะ" หลิวสี่ซุ่นเติมชาอีกถ้วยให้กับจักรพรรดิเต๋อคังนี่คือชาปี้ถังชุน เครื่องบรรณาการใหม่จากชนเผ่าเชียง ช่วงนี้ จักรพรรดิเต๋อคังชื่นชอบชานี้มาก"องค์จักรพรรดิ หลีอ๋อง จิ้งอ๋อง และท่านอ๋องท่านอื่นมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ขันทีเดินเข้าไปในห้องตำราและกล่าวด้วยความเคารพ"ให้พวกเขาเข้ามา" จักรพรรดิเต๋อคังโบกมือ"พ่ะย่ะค่ะ" ขันทีเดินออกไปหลังจากนั้นไม่นาน หลีอ๋องและคนอื่นๆ ก็เข้ามา จิ้งอ๋องและคนอื่นๆ ทักทายด้วยความเคารพ ฉู่อี้หานเคลื่อนไหวลำบาก ดังนั้นเขาจึงเพียงพยักหน้าเล็กน้อยเพราะที่นี่คือห้องตำราของจักรวรรดิ มั่วอีจึงไม่ได้เข้ามาด้วย ฉู่อี้หานห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-25ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 63
หากมีบุคคลเช่นนี้ในเมืองหลวงที่สามารถฆ่าใครสักคนได้ อู๋จั้วก็ไม่สามารถทราบสาเหตุการตายได้ และทำได้เพียงคาดเดาเวลาเสียชีวิตเท่านั้นบนร่างปราศจากรอยแผล หรือบางทีเขาอาจจะถูกฆ่าตายในขณะที่เขาหลับอยู่กล่าวอีกนัยหนึ่งคุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณจะตายเมื่อใด คุณกลัวไหม? แน่นอนว่าต้องกลัว หากขุนนางทุกคนในศาลเป็นเหมือน ข้าหลวงจิงจ้าว กิจการพลเรือนและการทหารทั้งหมดของศาลก็จะประสบปัญหา"ขยะจริงๆ อู๋จั้วจะตรวจหาสาเหตุการตายไม่เจอได้อย่างไร?" จักรพรรดิเต๋อคังมีสีหน้าเคร่งขรึม เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ กลับหาตัวฆาตกรไม่เจอ ตัวเขาที่เป็นองค์จักรพรรดิก็คงจะไม่ปลอดภัยแล้ว"เสด็จพ่อโปรดอย่าทรงกริ้ว อู๋จั้วของกรมยุติธรรมเป็นอู๋จั้วที่มีประสบการณ์มากที่สุดในเมืองหลวง หากแม้แต่กรมยุติธรรมก็ยังตรวจสอบไม่ได้ เกรงว่าจะไม่มีใครสามารถตรวจสอบได้เช่นกัน" จู่ๆ จิ้งอ๋องก็กล่าวขึ้น "กระหม่อมเคยอ่านหนังสือแปลกๆ เล่มหนึ่ง กล่าวว่าตามตำนานมีแมลงมีพิษชนิดหนึ่งในซินเจียงตอนใต้ที่สามารถฆ่าคนได้โดยที่มองไม่เห็น ผู้ตายเองก็จะตายอย่างสงบ กระหม่อมคิดว่า ข้าหลวงจิงจ้าวอาจไม่ได้ถูกฆ่า แต่ถูกพิษแมลงเข้า"เมื่อจิ้งอ๋องพูดจบ ทุก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-25ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 64
เพียงแต่ว่าแผนการนี้ไม่ควรลากฉู่หลันฟางมาเกี่ยวด้วย"ส่งสารไปที่ศาลาหงอู๋ ให้คนป่าวประกาศเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉู่หลันฟางในวันนี้ ข้าอยากให้พรุ่งนี้ทุกๆ คนในเมืองหลวงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้""เจ้าค่ะ คุณหนู" สองตาของหงเย่เปล่งประกาย รอเวลากลับถึงจวนก็จะลงมือทันทีซูเนี่ยนส่ายหัวและหัวเราะ ยื่นมือและกางนิ้วออก จากนั้นแสงอาทิตย์ก็ส่องผ่านช่องว่างระหว่างนิ้ว กระทบลงบนใบหน้าที่สวยงามของเธอซูเนี่ยนพาหงเย่ซื้อของหลายอย่างกับ และแน่นอนว่าวัสดุยาถูกซื้อมากที่สุด หากซูเนี่ยนต้องการเปิดห้องโรงยา เธอก็ต้องเข้าใจเกี่ยวกับตลาดยาในเมืองหลวงก่อนซูเนี่ยนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เธอเดินๆ หยุดๆเธอกำลังมองหาโรงน้ำชาเพื่อนั่งพักรถม้าที่ทำจากไม้สีเข้มมาหยุดลงข้างเธอมั่วหลิงขับรถม้าและพูดกับซูเนี่ยน "พระชายา ท่านอ๋องขอให้ท่านขึ้นรถม้า"ซูเนี่ยนเม้มริมฝีปาก ฉู่อี้หานไม่ได้เข้าพระราชวังหรือ? กลับมาเร็วเช่นนี้เลยหรือ?"ตกลง"ซูเนี่ยนขึ้นรถม้า เธออยากถามว่าคดีของข้าหลวงจิงจ้าวเป็นอย่างไรบ้างเธอนำทุกสิ่งที่อยู่ในมือหงเย่มาและวางไว้บนรถม้าหลังจากขึ้นรถม้า ซูเนี่ยนเรินชาให้ตัวเองก่อน ช่วยดับกระหา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-26ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 65
ชายชุดดำหลายสิบคนซุ่มซ่อนอยู่บนชายคา ศรธนูถูกยิงออกไปอย่างต่อเนื่อง ทั้งหมดล้วนมุ่งเป้าไปที่ฉู่อี้หานฉู่อี้หานหมุนเก้าอี้ล้อในมือ หมุนเพียงครั้งเดียว ก็สามารถหลบศรธนูได้ทั้งหมดชาวบ้านต่างกรีดร้องและวิ่งวุ่น ถนนที่มีชีวิตชีวาก็เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย"ระวัง"ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับฉู่อี้หานแล้ว ซูเนี่ยนถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่แล้วก็เห็นศรธนูพุ่งไปทางเด็กหญิงคนหนึ่งในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ ฉู่อี้หานหมุนเก้าอี้ล้อแล้วอุ้มเด็กหญิงขึ้นมา แววตาของซูเนี่ยนดูซับซ้อน เธอไม่เคยคิดว่าฉู่อี้หานจะสามารถช่วยเด็กหญิงตัวเล็กๆ ในช่วงเวลาอันตรายเช่นนี้ได้ฉู่อี้หานดูบ้าอำนาจและเยือกเย็น แถมเขาก็ยังเป็นเทพสงคราม ผู้คนนับไม่ถ้วนเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเขา เมื่อมองดูท่าทางของเขาเมื่อครู่นี้ ดูเหมือนเป็นเรื่องเผชิญเป็นประจำสำหรับเขาคนแบบนี้จะใส่ใจชีวิตและความตายของคนได้อย่างไร? แต่ซูเนี่ยนได้ค้นพบในตอนนี้แล้วว่ามันไม่ใช่แบบนั้นแม้ว่าฉู่อี้หานจะจัดการกับลูกธนูที่เข้ามาอย่างง่ายดาย แต่เขาก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ เพราะเขายังคงใส่ใจกับความปลอดภัยของผู้คนรอบตัวเขานี่ก็คือเทพสงครามแห่งต้าสุย เทพสงคร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-26
บทล่าสุด
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 210
ซูเนี่ยนกรอกตาบน ครั้งแรกเลยที่ได้เห็นคนระลึกความหลังกันแบบนี้กลิ่นยาสมุนไพรลอยมา ขอบตาแดงๆ ของฉู่อี้หานค่อยๆ จางหายไป กลับมาสดใสอีกครั้ง เมื่อเห็นซูเนี่ยนมองค้อนเขาทีหนึ่ง เขาก็กลับมามีสติอีกครั้งมีพวกเราอยู่ก็มีความหวังอย่างนั้นเหรอ?ประโยคนี้ตอนนั้นดูเหมือนเสด็จแม่ของเขาก็เคยพูดไว้ เหตุใดซูเนี่ยนถึงได้พูดประโยคเดียวกัน?เพลงเซียวเซียงเยียนอวี่ที่ซูเนี่ยนเล่นใรงานชมดอกท้อ ความจริงแล้วเป็นบทเพลงที่เสด็จแม่ของเขาเคยบรรเลงร่วมกับลู่เจียว พวกเขาทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก วิธีการดีดพิณก็เหมือนกันในหลายจุดซูเนี่ยนไม่เพียงสามารถดีดพิณได้ วิธีการดีดยังได้รับการสืบทอดมาจากลู่เจียว ครั้งก่อนเขาได้ยินแล้วตอนอยู่อีกเรือน แถมยังส่งมั่วอีไปแอบดูมาแล้วด้วยเขาอยากฟังอีกสักครั้งจัง"ท่านอ๋อง รบกวนหลีกทางหน่อย" ซูเนี่ยนโบกมือไล่ฉู่อี้หานอย่างรำคาญแม่นมไป๋ที่อยู่ด้านหลังรีบเข็นฉู่อี้หานออกไปด้านข้างทันทีไทฮองไทเฮาเม้มปาก มองดูซูเนี่ยนที่ดึงมือของตัวเองไป ความจริงนางค่อนข้างตื่นเต้น เพราะว่านางไม่อยากกินยา และไม่อยากฝังเข็มซูเนี่ยนจับชีพจรให้ไทฮองไทเฮาอย่างละเอียด ทั้งยังตรวจดู
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 209
"หึ" แววตาของฉู่อี้หานค่อนข้างร้อนแรง ซูเนี่ยนรู้สึกตกใจจนต้องชักมือกลับไป"ข้าเห็นเจ้าเปลือยหมดแล้ว เจ้าเองก็เห็นข้าเปลือยหมดแล้วไม่ใช่เหรอ ข้ายังไม่เอาเรื่องที่เจ้ามองข้าเลยนะ" น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นอีกครั้ง สายตาของฉู่อี้หานจับจ้องไปที่ใบหน้าเล็กๆ ขาวสะอาดของซูเนี่ยน"หุบปากนะ!" ซูเนี่ยนหน้าดำ นางเห็นเขาเปลือยตั้งแต่เมื่อไรกัน?"ท่านอ๋อง พระชายา ไทฮองไทเฮาตื่นแล้วเพคะ" ในขณะที่ซูเนี่ยนกำลังจะพูดอะไร แม่นมไป๋ก็เดินเข้ามาหาทั้งสองคนด้วยความดีใจ"ตื่นแล้ว? ไปดูสิ" ซูเนี่ยนพยักหน้า ดูจากเวลา ตอนนี้ไทฮองไทเฮาก็ควรจะตื่นแล้วซูเนี่ยนเดินอยู่ด้านหน้า ฉู่อี้หานเข็นเก้าอี้ล้อตามมาอยู่ด้านหลัง พวกเขาเดินอย่างรีบร้อนเข้าไปในตำหนักของไทฮองไทเฮาตอนนี้ไทฮองไทเฮากำลังนั่งเอนหลังกินข้าวต้มเปล่าด้วยการดูแลของนางกำนัลอยู่บนศรีษะของนางไม่มีเครื่องประดับผมใดๆ สีหน้าขาวซีด ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่น แต่ใบหน้าเล็กมาก เห็นได้ชัดว่าในตอนสาวๆ ก็เป็นหญิงงามคนหนึ่ง"ไทฮองไทเฮา ท่านอ๋องหลีกับพระชายาหลีมาแล้วเพคะ" แม่นมไป๋พูดรายงานอย่างนอบน้อม"ไม่กินแล้ว" ไทฮองไทเฮาโบกมือให้กับนางกำนัล ข้าวต้ม
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 208
มั่วอีค้อมตัวเล็กน้อย เหตุใดใบหน้าของท่านอ๋องถึงมีรอยช้ำได้นะ?ไม่ต้องถามก็รู้ได้ว่าพระชายาคงเป็นคนต่อยแน่ หรือว่าท่านอ๋องทำเรื่องอะไรไม่ดีกับพระชายาอีกแล้วเหรอ?มั่วอีคิดอย่างใจลอย เมื่อสายตาเย็นเยียบของฉู่อี้หานมองมา มั่วอีจึงต้องเร่งมือขึ้นอีกเขาเข็นฉู่อี้หานออกจากบ่อน้ำร้อน อ๋องคังกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่ที่หน้าประตูเมื่อเห็นหน้าของฉู่อี้หานเขาก็ดีใจ แต่เมื่อเห็นรอยช้ำบนใบหน้าเขาก็ต้องยืนอึ้งอยู่อย่างนั้นใครกันที่ไม่กลัวตายแอบลอบทำร้ายเสด็จพี่! ใครกันที่บังอาจขนาดนี้ เขาจะต้องไปพบสักหน่อยแล้ว"ฮ่าๆๆ เสด็จพี่ มะ มุมปากท่าน" อ๋องคังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ ใบหน้าเย็นชา มีแผลมาประดับไว้ ช่างดูมีสีสันเหลือเกินแค่รู้สึกตลกไปสักหน่อย"มั่วอี พาท่านอ๋องคังไปประลองดาบที่เรือนหน่อยสิ ไม่ต้องรุนแรงมากล่ะ อย่าได้รบกวนไทฮองไทเฮา ข้าอยากจะรู้ว่าหลายปีนี้ท่านอ๋องคังมีฝีมือดีขึ้นบ้างไหม" ฉู่อี้หานหรี่ตาลง มองไปที่อ๋องคังอย่างน่ากลัว เขาอยากจะยกมุมปากขึ้นเหลือเกิน แต่ก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา ฉับพลันความโกรธก็ฉายขึ้นมาในแววตายัยซูเนี่ยนนั่น ไม่ออมมือเลยสักนิด"เอ่อ ฮ่าๆๆ" เดิมทีอ๋องคังก
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 207
ท่าทางการต่อสู้ของซูเนี่ยนแปลกประหลาด หลังจากที่ฉู่อี้หานแกล้งนางไปสักพักก็ไม่กล้าที่จะดูถูกฝีมือนางอีกแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยทำตามกติกาเลยหลังจากที่ซูเนี่ยนทุบตีจนพอใจก็รู้สึกโล่งที่ได้ระบายความแค้น ไม่อยากที่จะมองฉู่อี้หานอีก คิดที่จะออกไปจากสระน้ำทันทีแต่นางไม่ทันสังเกตว่าผ้าม่านที่นางใช้พันร่างกายตรงหน้าอกไว้ค่อยๆ ร่วงหล่นลงจากการที่นางขยับร่างกายมากเกินไปผ้าม่านนั้นได้ล่วงลงในจังหวะเดียวกันกับที่ซูเนี่ยนหมุนตัวเดิมทีฉู่อี้หานที่คิดจะคว้าตัวนางไว้ก็ต้องนิ่งอึ้งไปกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้าซูเนี่ยนแข็งทื่อไปชั่วขณะ นางรีบหันไปมองฉู่อี้หานที่กำลังอึ้งอยู่อย่างตกใจในหัวสมองของฉู่อี้หานตอนนี้ถูกเจ้าลูกกลมๆ เด้งๆ สองลูกทำเอาเบลอไปหมด ในหัวสมองมีแต่สองคำนี้วนเวียนอยู่ใหญ่...มาก..."อ๊า!"ซูเนี่ยนกรี๊ดออกมาเสียงดัง รีบเอาผ้าม่านกลับมาพันไว้ทันที นางไม่อาจอดกลั้นความโกรธในใจได้อีกต่อไปเตะขาออกไปอย่างแรง จนฉู่อี้หานที่กำลังอึ้งอยู่ต้องล้มลงไปในน้ำ"ข้าจะตีท่านให้ตาย ข้าจะทำให้ท่านจมน้ำตายไปเลย! ลามก! สารเลว!"เสียงตะโกนอย่างโกรธจัดของซูเนี่ยนดังขึ้นไม่หยุด นางกำนัลสองคนที่เฝ
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 206
เมื่อซูเนี่ยนมองไปในดวงตาของเขา ก็พบว่าดวงตาของเขายิ่งเข้มขึ้นเรื่อยๆ สีหน้าก็ดูไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ นางจึงล้มเลิกความคิดที่จะกลั่นแกล้งฉู่อี้หานไปนางอย่าได้ไปหาเรื่องคนโหดร้ายอย่างเขาเลย"หากข้าบอกว่าได้ล่ะ" เขากอดร่างกายของซูเนี่ยนที่พยายามดิ้นแน่นขึ้น ฉู่อี้หานพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับมองใบหน้าขาวละเอียดของซูเนี่ยนไปด้วยความสวยของซูเนี่ยนดูไกลๆ ก็น่าประทับใจแล้ว ดูใกล้ๆ ยิ่งราวกับรูปสลักของนางฟ้าบนสวรรค์ ตอนนั้นความสวยของลู่เจียวเป็นที่พูดถึงกันในเมืองหลวงเท่าไร ซูเนี่ยนก็ยิ่งเป็นมากกว่านั้นอีกเพียงแต่เมื่อก่อนซูเนี่ยนเป็นคนอ่อนแอเอาแต่เก็บตัว คนอื่นก็เลยละเลยความสวยของนาง แต่ในตอนนี้ซูเนี่ยนเปล่งประกายความมั่นใจและสงบเยือกเย็นออกมาจากภายใน ก็ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ดึงดูดให้กับใบหน้าที่น่าหลงไหลนี้ เพียงแค่ไม่นานก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนริมฝีปากของซูเนี่ยนกระตุก ทำไมนางถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้กำลังหยอกล้อฉู่อี้หาน แต่เป็นฉู่อี้หานที่กำลังหยอกล้อนางกันนะเมื่อมองฉู่อี้หานใกล้ๆ ก็ทำให้ซูเนี่ยนอดที่จะพิจรณาใบหน้าของคนเย็นชาอย่างเขาไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่เขาจ้องหน้าของนาง ราวกับว่านางเ
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 205
ใครให้ฉู่อี้หานดึงเสื้อของนางล่ะ เช่นนั้นนางก็จะทำกับเขาแบบเดียวกัน ดึงเสื้อของนาง นางก็จะให้เขารับรู้ความรู้สึกของการโดนดึงเสื้อบ้าง!ในตอนที่เสื้อถูกดึงออก นอกจากแผ่นหลังที่แข็งแรงและผิวขาวเนียนที่ซูเนี่ยนเห็นแล้ว ก็ยังมีรอยแผลเป็นริ้วๆ ตรงด้านหลังด้วยมีทั้งแผลจากมีดและดาบ รอยโดนลวก...เยอะจนนับไม่ไหว แต่แผลพวกนั้นไม่เพียงไม่ได้ทำให้ฉู่อี้หานน่าเกลียด กลับยังเพิ่มเสน่ห์แบบดิบๆ ให้เขาอีกด้วยฉู่อี้หานเพิ่งพบว่าเขาดูถูกฝีมือของซูเนี่ยนไป ใบหน้าปรากฎเป็นรอยยิ้มอันตรายแววตามีความสนุก ไม่เลว กล้าดึงเสื้อของเขา กล้าไม่เบา แต่ในเมื่อกล้าดึงเสื้อของเขา เช่นนั้นก็ต้องรับผลที่ตามมาด้วยซูเนี่ยนเก็บความได้ใจของตัวเองไป นางสัมผัสได้ถึงความอันตราย หลังจากโยนเสื้อทิ้งไปซูเนี่ยนก็เตรียมหันหลังจะหนี แต่ฉู่อี้หานก็ตามติดนางไม่ปล่อยอีกทั้งฉู่อี้หานยังไม่อยากที่จะเล่นเกมไล่จับอีกต่อไป เขารวบรวมกำลังภายในที่ฝ่ามือ กระแทกน้ำจนสาดกระเซ็นตัวของซูเนี่ยนกระเด็นลอยไปในอากาศ จากนั้นก็จะร่วงลงมาอย่างแรงหากว่าร่วงลงไปแบบนี้ นางคงไม่พ้นตายก็พิการแน่"ฉู่อี้หาน..."ซูเนี่ยนตะโกนออกมาอย่างดัง ใบหน้าเล
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 204
คลื่นน้ำนั้นพุ่งกระแทกมาทางซูเนี่ยนอย่างแรงซูเนี่ยนตกใจมาก รีบยื่นมือออกไปคว้าเสื้อเอาไว้ทันทีแต่แรงกระแทกจากคลื่นน้ำนั้นรุนแรง ทำให้ซูเนี่ยนคว้าไว้ได้เพียงแค่เสื้อชั้นในเท่านั้นหมุนตัวหลบการโจมตีจากคลื่นน้ำ ซูเนี่ยนอาศัยจังหวะระหว่างนั้นใช้เสื้อชั้นในห่อร่างกายของตัวเองไว้ แต่เนื่องจากรีบร้อนทำให้เสื้อชั้นในสามารถปกปิดไว้ได้เพียงส่วนสำคัญเท่านั้น ร่างกายส่วนอื่นยังเปิดเผยอยู่อย่างเห็นได้ชัดฉู่อี้หานหรี่ดวงตาทั้งสองข้างมองไปยังเรือนร่างเล็กที่ๆ ที่กำลังหันหลังว่ายหนีตัวเองอย่างรวดเร็วอยู่คิดหนี? ต้องดูด้วยว่าเขายินยอมหรือไม่!เดิมทีเขาก็ไม่วางใจทางด้านไทฮองไทเฮาอยู่แล้ว ดังนั้นเลยส่งสิบแปดองค์รักษ์มาคอยแอบคุ้มกันอีกที คิดไม่ถึงว่าจะมีแอบเข้ามาถึงบ่อน้ำร้อนนี้ได้ แถมยังถูกเขาจับได้พอดี เขาไม่มีทางปล่อยนางไปแน่!ฉู่อี้หานรีบคว้าเอาเสื้อที่อยู่ริมสระน้ำมาสวม จากนั้นก็ยื่นมือคว้าไปทางซูเนี่ยนซูเนี่ยนรับรู้ได้ถึงพลังรุนแรงของฝ่ามือจากด้านหลัง ก็ตกใจรีบหลบทันทีไอน้ำขุ่นมัวล้อมรอบทั้งสองคนเอาไว้ เนื่องจากควันจากไอน้ำหนาเกินไป อีกทั้งซูเนี่ยนก็หัวเหอยุ่งเหยิง ทำให้มองเห็นหน้าไม
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 203
"ทำยังไงดีพระชายายังอยู่ข้างในเลย" นางกำนัลที่เฝ้าอยู่ด้านนอกมีสีหน้ากระวนกระวายทำไมอ๋องหลีถึงมาตอนนี้ล่ะ ก่อนหน้านี้อ๋องหลีก็มาแช่น้ำร้อนของไทฮองไทเฮาเช่นกัน ไม่มีใครเคยขวาง แต่ละคนต่างก็เคยชินแล้ว ก็เลยไม่มีใครรายงานก่อนแต่ว่าวันนี้มันต่างกัน ที่ในบ่อน้ำร้อนยังมีคนอื่นอยู่ด้วย"ไม่ต้องกลัว ด้านในก็ไม่ใช่ใครอื่นสักหน่อย เป็นพระชายาอ๋องหลีนะ ท่านอ๋องกับพระชายาจะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่เรื่องดีหรือยังไง" นางกำนัลอีกคนหนึ่งไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมาเรื่องนี้จะโทษพวกนางไม่ได้ เป็นท่านอ๋องหลีที่น่ากลัวเกินไป พวกนางเจอทีไรเป็นต้องพูดติดๆ ขัดๆ ตลอด รอตอนที่พวกนางจะพูดจริง ก็สายไปซะแล้ว อ๋องหลีเข้าไปแล้วมั่วอีที่ได้ยินบทสนทนาของนางกำนัลทั้งสองคนก็ตกใจ แต่ตอนนี้ใครก็ไม่สะดวกเข้าไปแล้ว จะขวางท่านอ๋องได้อย่างไร?อีกอย่าง เขาเองก็ไม่อยากขวาง ก็เหมือนกับที่นางกำนัลสองคนนี้พูด ให้ท่านอ๋องกับพระชายาใช้เวลาอยู่ร่วมกันก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่เหรอมั่วอีเปลี่ยนทิศทางการเดิน สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีเลสนัย เดินออกไปทางนอกตำหนักฉู่อี้หานเข็นเก้าอี้ล้อไปทางสระน้ำ ที่ปากของหงส์ท
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง บทที่ 202
เยือกเย็นมาก สงบมาก ลักษณะเช่นนี้ขนาดลูกคุณหนูตระกูลใหญ่ทั่วไปยังทำไม่ได้เลยอีกทั้งการปฏิบัติตัวกับคนอื่นก็โอบอ้อมอารี มีมารยาท ใส่ใจแต่เรื่องพวกนี้ นางคิดว่าซูเนี่ยนไม่เพียงสามารถเป็นฐานะพระชายาอ๋องหลีได้ แถมยังคู่ควรกับอ๋องหลีอีกด้วยอีกอย่างดูจากท่าทางของอ๋องหลีเมื่อคืนนี้ เกรงว่าเขาก็คงมีใจให้กับซูเนี่ยนเหมือนกันสิ่งที่แม่นมไป๋คิดอยู่ในใจ ซูเนี่ยนไม่ได้รู้เลยสักนิด นางคิดเพียงอยากจะรีบอาบน้ำ ตอนนี้นางเหม็นตัวเองจะตายอยู่แล้วแม่นมไป๋เดินนำซูเนี่ยนมาจนถึงบ่อน้ำร้อนนี่คือบ่อน้ำร้อนที่จักรพรรดิเต๋อคังสร้างให้ไทฮองไทเฮาโดยเฉพาะ ภายในยังใส่สมุนไพรจีนไว้มากมาย มีประโยชน์ต่อร่างกายอย่างมากซูเนี่ยนเป็นหมอย่อมต้องดมรู้อยู่แล้วภายในบ่อน้ำร้อนมีควันพวยพุ่ง ขมุกขมัว บ่อน้ำร้อนใหญ่มาก มีปุ่มกดรูปหงส์สยายปีกสร้างไว้โดยรอบ แม่นมไป๋กดปุ่มรูปหงส์อันหนึ่ง ก็เห็นว่าน้ำในบ่อถูกเปลี่ยนอย่างรวดเร็วไม่ใช่บ่อสมุนไพรอีกต่อไป แต่กลายเป็นบ่อน้ำนมสีขาวที่มีกลีบดอกท้อลอยอยู่ด้านบนแทนอุณหภูมิน้ำที่อุ่นทำให้กลิ่นหอมจากกลีบดอกท้อลอยโชยขึ้นมาในอากาศ ซูเนี่ยนสูดหายใจเข้าไปลึกๆ รู้สึกว่าหอมมากสมแ
