บทที่ 123

เวลาผ่านไปไวมาก พริบตาก็ผ่านมาสองวันแล้ว วันนั้นหลังผ่านเหตุจุมพิตที่รถม้า ซูเนี่ยนก็มีเจตนาหลบฉู่อี้หาน

องค์หญิงใหญ่อยู่ที่จวนอ๋องหลีมาครึ่งเดือนแล้ว ภายใต้การดูแลของซูเนี่ยน ครึ่งเดือนนี้บาดแผลบนท้องของนางก็ฟื้นตัวเร็วมาก คุณชายน้อยเองก็โตเร็วมาก ใบหน้าอ้วนกลมขาวไปหมด

วันนี้นางจะกลับจวนองค์หญิงแล้ว ก่อนไปยังถึงขั้นเรียกซูเนี่ยนไปชี้แนะยกหนึ่ง

ซูเนี่ยนช่วยนาง นางซาบซึ้งใจ แต่ซูเนี่ยนเป็นคนของไทเฮา องค์หญิงใหญ่ไม่มีทางสนิทใจกับนาง

ซูเนี่ยนฟังคำชี้แนะขององค์หญิงใหญ่อย่างเบื่อหน่าย กรอกตามองบน องค์หญิงใหญ่พูดจนคอแห้ง นางกำชับอย่างละเอียดอีกหนก่อนจะจากไป

มาครั้งนี้เดิมนางคิดจะทิ้งหมัวมัวไว้ที่จวนอ๋องเพื่อรับใช้ฉู่อี้หาน แต่ฉู่อี้หานปฏิเสธ

ราชบุตรเคยมาที่ประตูจวนอ๋องหลีแต่เช้า ไม่ได้พบหน้าบุตรชายแท้ๆ ของตนกว่าครึ่งเดือน เขาคิดถึงเป็นอย่างมาก

ซูเนี่ยนยืนอยู่หน้าประตูจวน มององค์หญิงใหญ่ลากซูเยียนหรันไปพูดคุยอย่างสนิทสนม แต่ในสมองกลับนึกถึงเรื่องของตนเอง

จากข่าวที่หงเย่บอกมา ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเจียงเจิ้นมีใจออกห่างจากเจียงซือโหรวกับจวนซูกั๋วกงแล้ว นับตั้งแต่เจียงต้าไห่ถูกถอดยศ ทั่วทั้