เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 21
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-21 01:08:05
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 22
ฉางอ๋องรับกระพรวนมาถือไว้ในมือ ท่าทางของเขาที่ทะนุถนอมราวกับมันคือของล้ำค่านั้นหาได้เล็ดลอดสายตาของแม่ทัพหยางไปได้ กระพรวนธรรมดาอันหนึ่งเหตุใดจึงดูมีความสำคัญต่อฉางอ๋องขนาดนั้น"เงินหนึ่งพันตำลึงข้ารู้มาว่าท่านไม่ต้องการ ดังนั้นข้าจึงติดค้างท่านไว้หนึ่งเรื่อง ภายภาคหน้าของท่านแม่ทัพมีสิ่งใดต้องการให้ข้าช่วยเหลือได้โปรดบอก หากไม่เกินความสามารถและผิดศีลธรรมข้ายินดีช่วยเหลือท่านอย่างเต็มที่""ลำบากท่านแล้วท่านอ๋อง เรื่องเล็กน้อยเพียงนี้คนกันเองอย่าได้เกรงใจ""ข้าฉางอ๋องเอ่ยสิ่งใดออกมาย่อมรักษาคำสัตย์ ถือว่าข้าติดค้างท่านแม่ทัพแล้ว วันนี้หากไม่มีสิ่งใดสำคัญข้าเห็นทีต้องขอตัวมีสิ่งที่ต้องจัดการเร่งด่วน""เชิญท่านอ๋อง"องครักษ์ฝานส่งฉางอ๋องที่หน้าประตูก่อนจะหมุนกายกลับมาหาผู้เป็นนาย"ท่านแม่ทัพเรื่องนี้ดูแปลกพิกล""กระพรวนอันนั้นย่อมเกี่ยวพันถึงองค์หญิงสิบสามกระต่ายตนนั้นย่อมเป็นกระต่ายของนาง เพราะเหตุนี้ฉางอ๋องถึงยอมออกหน้า หากความล่วงรู้ว่าองค์หญิงสิบสามแอบเลี้ยงสัตว์ในวังละก็นางคงได้โดนฝ่าบาทลงทัณฑ์เป็นแน่"นี่คือบทสรุปที่หยางเอ้อหลางมีให้แก่ตนเอง ส่วนเรื่องกระพรวนนั่นตอนนี้ผู้ที่ให้ควา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 23
หยางเอ้อหลางถูกเรียกเข้าเฝ้า ฝ่าบาทตรัสกับเขาว่าในงานพิธีต้อนรับจะเฟ้นหาองค์หญิงผู้ที่เหมาะสมให้เป็นฮูหยินน้อยสกุลหยาง อีกทั้งทรงลำบากพระทัยที่ต้องทำเช่นนี้พระองค์เชื่อว่าไม่มีใครเก่งกาจเท่าแม่ทัพหยางที่จะควบคุมกองทัพ แต่ในเมื่อเป็นโองการสวรรค์เห็นทีว่าแม่ทัพหยางต้องวางมือเสียแล้ว"ทูลฝ่าบาท เป็นพระกรุณายิ่งแล้ว น้อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ"ความจริงเรื่องวางอำนาจในมือลงและส่งคืนให้แก่ฝ่าบาทเป็นแผนในใจของหยางเอ้อหลางอยู่แล้วสกุลหยางมีเขาเพียงผู้เดียวที่เป็นทายาท เขาไม่ห่วงชีวิตตนเองที่ต้องตายในสงคราม แต่ผู้ชราเช่นท่านย่าของเขาจะทำใจได้อย่างไร เพียงแต่หยางเอ้อหลางไม่เคยคาดฝันว่าตนเองจะได้เป็นราชบุตรเขย องค์หญิงในวังล้วนสูงส่งหากแต่งเข้าไปแล้วนางผู้นั้นเอาแต่ใจอีกทั้งหากทำให้ท่านย่าของเขาลำบากใจเล่าเขาจะจัดการเช่นไรที่จะไม่บาดหมางกับฝ่าบาทเรื่องนี้จึงเป็นเรื่องที่เขาค่อนข้างให้ความสำคัญเป็นอันมาก เห็นทีว่าเขาต้องทูลขอไม่ให้ราชสำนักก้าวก่ายเรื่องภายในสกุลหยางก่อนที่จะเข้ารับสมรสพระราชทานเสียแล้ว"ข้ายินดียิ่งที่เจ้าไม่เห็นแก่ลาภยศ ยอมสละได้ง่ายดายถึงเพียงนี้อำนาจเหนือกองทัพไม่ใช่ว่าผู้ใดก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 24
องค์หญิงหลินฉีฉีกยิ้มงดงามสนทนากับเหล่าองค์หญิงและท่านหญิงหลายคน นางประดุจดวงจันทร์ที่ทอแสงเจิดจรัสท่ามกลางหมู่ดาวน้อยใหญ่ที่ส่องแสงสว่างเพียงเล็กน้อยที่ห้อมล้อมจันทราดวงโตเอาไว้ เช่นนี้นางจึงดูโดดเด่นเหนือผู้ใด ที่ผ่านมาองค์หญิงใหญ่เฝ้าระวังหยางเอ้อหลางเป็นอย่างยิ่ง หากรู้ข่าวว่าจวนใดส่งคนไปทาบทามฮูหยินผู้เฒ่านางก็ใช้อำนาจของฝ่าบาทจับสตรีผู้นั้นแต่งงานกับบุรุษผู้อื่นเสีย หากไม่ยอมแต่งก็ข่มขู่จนพวกเขาขวัญกระเจิงระยะหลังมาจึงไม่มีผู้ใดกล้าส่งคนไปหาฮูหยินชราอีกด้วยกลัวว่าข่าวจะเล็ดลอดเข้าวังจนสร้างความไม่พอพระทัยแก่ฝ่าบาท ภายนอกจึงเกิดร่ำลือว่าบัดนี้หยางเอ้อหลางคือบุรุษขององค์หญิงใหญ่หลินฉีที่ฝ่าบาททรงจับจองเอาไว้วันนี้องค์หญิงสิบสามอยู่ในอาภรณ์สีแดงสดงดงาม ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องแต่งหน้าที่ถือว่าจัดเกินวัย ปากสีชมพูระเรื่อตามธรรมชาติจงใจทาด้วยชาดสีแดงเข้ากับอาภรณ์ที่สวมใส่ ความงดงามสวยล้ำน่าเกรงขามขององค์หญิงสิบสามในวันนี้ทำให้แม้แต่ขันทีที่ถูกตอนมานานถึงกับหัวใจเต้นแรงด้านองค์หญิงใหญ่นั้นงดงามอ่อนหวานหากจะแข่งความโดดเด่นแล้วดูเหมือนองค์หญิงใหญ่จะด้อยกว่าองค์หญิงสิบสามอยู่หนึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่้ 25
"โถ่พี่ใหญ่ข้ากับอาชิงพูดคุยกันถึงเรื่องแบบวาดภาพ ไม่ได้คิดจริงจังในคำพูดเสียหน่อย หยางเอ้อหลางผู้นั้นต่อให้ต้องตายข้าก็ไม่อยากได้หรอก ไม่ใช่ไม่ชอบนะแต่ไม่อยากแย่งของๆ พี่หญิงใหญ่"องค์หญิงสิบสามกล่าวพร้อมกับหัวเราะคิก ครั้นเห็นน้องสาวยังไม่สำนึกว่าตนเองนั้นเสียกิริยาเพียงใดจึงเพียงส่ายหน้าและห้ามปรามอย่างจริงจังอย่าได้ไปพูดเรื่องพวกนี้ต่อหน้าคนอื่นเป็นอันขาด ก่อนจะถูกกงกงนำทางเขาให้รอยังฝั่งบุรุษแม้จะมีศักดิ์เป็นพระเชษฐาขององค์หญิงแต่ในยามนี้เขาจำต้องเคร่งประเพณี ได้แต่ทำท่าทางว่ากำลังจับดูพวกนางอยู่เป็นการข่มขู่สตรีทั้งสองก่อนจากไปองค์หญิงสิบสามแลบลิ้นปลิ้นตาให้เขาคล้ายเด็กน้อย จนอ๋องฉางอันรู้สึกอยากจับนางมาตีก้นทำโทษนักสิ่งที่เขาคิดว่านางเป็นผู้ใหญ่แล้วพลันสลัดทิ้งออกจากสมองไปอย่างรวดเร็วองค์หญิงสิบสามหันมากล่าวต่อกับอาชิงว่า"อาชิงอย่างไรเสียข้าก็อยากพูดถึงและขอบคุณท่านแม่ทัพหยางที่ทำเงินให้ข้ามากมายเช่นนี้ ข้อที่เขาเคยโหดร้ายกับข้าจนถึงขนาดจะจับข้ามาตุ๋นข้าจึงนับว่าเรื่องนี้แม่ทัพหยางได้ตอบแทนข้าแล้ว"องค์หญิงสิบสามภาคภูมิใจในฝีมือของตน หลังกลับเข้าวังนางก็ตรงดิ่งไปยังตำหนักบร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 26
ท่านแม่ทัพหยางเอ้อหลางอยู่ในอาภรณ์ทหารสีดำเต็มยศ สวมหมวกโปร่งสีดำขับเน้นเครื่องหน้าหล่อเหลาของเขาให้คมเข้มขึ้น เขาไม่เอ่ยปากทักทายสตรีใดเลยสักคน กลับเดินตรงมาหาสตรีร่างเล็กในอาภรณ์สีแดงผู้หนึ่งซึ่งยืนปลีกวิเวกหลบหลีกผู้คนอยู่มุมหนึ่งของตำหนักกับนางกำนัลเพียงลำพังสตรีที่สายสืบของเขาบอกว่านางคือองค์หญิงสิบสาม แม้องค์หญิงใหญ่หลินฉีจะตั้งใจมาสนทนาด้วยหยางเอ้อหลางกลับมองไม่เห็นตั้งใจเดินมาหาองค์หญิงสิบสามอย่างรวดเร็วจวบจนองค์หญิงหลินฉีถูกท่านอ๋องผู้มีศักดิ์เป็นท่านอาขวางเอาไว้ ท่านอาของนางเมามายคิดจะอวดหลานสาวคนงามให้สหายได้ชม จึงได้ขัดขวางนางอยู่ชั่วครู่ จนกระทั่งนางทักทายบุรุษอื่นตามมารยาทเสร็จองค์หญิงใหญ่ก็ไม่เห็นหยางเอัอหลางแล้วเรื่องนี้จึงทำให้องค์หญิงใหญ่หงุดหงิดเป็นอย่างยิ่ง"แย่แล้วเพคะองค์หญิงท่านแม่ทัพกำลังเดินมาทางนี้"อาชิงเห็นเขาจึงออกอาการตัวสั่นด้วยกลัวถูกจับได้ จากที่องค์หญิงเล่าแม่ทัพหยางเห็นใบหน้าองค์หญิงในวันนั้นการที่องค์หญิงประพฤติตัวผิดกฎราชสำนักด้วยการออกไปกระโดดโลดเต้นนอกวัง อีกทั้งแอบวาดภาพชายหนุ่มนับเป็นโทษร้ายแรงยิ่ง เช่นนี้หากความลับนี้ถูกท่านแม่ทัพผู้นี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 27
"อะไรอาชิง หูของข้าเป็นอันใด""องค์หญิงต้องเกิดความผิดพลาดบางสิ่ง ท่านกำลังจะกลายร่างแย่แล้วเพคะองค์หญิงพระจันทร์วันนี้เกิดสิ่งใดขึ้น ดูเหมือนพระจันทร์กำลังจะเต็มดวง""ไม่ใช่วันนี้ไม่ใช่หรืออาชิง ข้าจะทำอย่างไรดี" องค์หญิงสิบสามแทบสิ้นสติ นางจะกลายร่างในวันนี้ได้อย่างไร คนในงานเลี้ยงมากมายเพียงนี้จะหลบเลี่ยงคนได้อย่างไร"องค์หญิงเพคะ"อาชิงไร้เสียงหวีดร้องเมื่อองค์หญิงได้เริ่มกลายร่างเป็นเสือตัวหนึ่งพร้อมกับพระจันทร์ที่กำลังเต็มดวง โชคดีที่มุมนี้ปลอดคนจึงยังไม่มีผู้ใดเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น"หนีไปอาชิง ข้าอาจทำร้ายเจ้า ไปตามพี่ใหญ่ให้ข้า เร็ว"อาชิงมององค์หญิงสิบสามด้วยท่าทางหวาดผวาอีกทั่วตกใจ เสือตนนี้น่ากลัวยิ่งแต่นางก็ห่วงองค์หญิงสิบสามในที่สุดอาชิงจึงยอมตัดใจหันหลังวิ่งเข้าไปในตำหนักเพื่อตามฉางอ๋องมาช่วยองค์หญิงให้เร็วที่สุด ด้วยไม่ทันระวังอาชิงจึงชนคนผู้หนึ่งล้มจนได้ เขาช่วยดึงมือนางขึ้นพบว่าเป็นบุรุษใบหน้างดงามผู้หนึ่ง นางจำเขาได้ทันใดเป็นองครักษ์ฝานที่อยู่ข้างกายหยางเอ้อหลาง"เจ้าเร่งรีบเช่นนี้จะไปที่ใด"อาชิงส่ายหน้า นางเพียงแต่เอ่ยอย่างร้อนรน"ท่านองครักษ์ข้าขอตัวเจ้าค่ะ"วิ่งหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 28
ความคิดน่ากลัวผุดเข้ามาในใจ นี่คืออาภรณ์ขององค์หญิงสิบสามไม่ผิดแน่ ฉีกขาดคล้ายกับโดนสัตว์ตัวใหญ่ฉีกทึ้งหรือว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี เขาจับจ้องไปยังบริเวณด้านหน้าที่ตรงนั้นเป็นพื้นที่ป่าเล็กๆของสวนแห่งวังหลวงพื้นที่ตรงนั้นติดกับคลองน้ำขนาดใหญ่ เขาก้าวเท้าเข้าไปใกล้ๆ เสียงนั้นด้วยฝีเท้าเบาหวิว จมูกพลันได้กลิ่นหอมอ่อนๆคล้ายกลิ่นกำยานจากผ้าไหมลอยมาแตะจมูกอีกครั้ง เสียงกระพรวนดังกรุ๊งกริ๊งบางเบาแต่ชัดเจนในการรับรู้ ด้านหลังป่าผืนนี้มีสิ่งใดซ่อนอยู่กันแน่องค์หญิงสิบสามยังคงมีสติอยู่บ้าง เมื่อเห็นว่าตนเองกำลังถูกคนผู้หนึ่งพบจึงกระโจนหนีตามสัญชาตญาณป้องกันตนเองของสัตว์ นางวิ่งไม่คิดชีวิตหวังว่าจะไปแอบยังที่แอบซ่อนประจำก่อนที่จะมีผู้ใดพบเห็น แต่เพราะครานี้ไม่ใช่สัตว์ตัวเล็กนางกลายเป็นเสือตัวค่อนข้างใหญ่จึงไม่อาจหลบหลีกได้ง่ายดายนักเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ คล้ายฝีเท้าสัตว์ป่าทำให้หยางเอ้อหลางแปลกใจ เขาอาศัยอยู่ในค่ายทหารคุ้นเคยกับสัตว์ป่ามาถึงแปดปีเต็ม จึงไม่คาดคิดว่าสัตว์ตัวใหญ่เช่นนี้จะเข้ามาอยู่ในวังหยางเอ้อหลางตามเสียงนั้นมาจนถึงสวนหลังตำหนัก เขาพบองครักษ์สองคนที่รักษาการอยู่บริเวณนั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 29
เวลาผ่านไปจวบจนฟ้าสว่าง หยางเอ้อหลางลืมตาตื่นขึ้นด้วยได้ยินเสียงของผู้คนที่ออกค้นหาเขา บัดนี้บนร่างของเขามีร่างน้อยร่างหนึ่งทาบทับ เขาค่อยๆ ยันกายขึ้นรู้สึกมึนศีรษะจนปวดร้าวกลิ่นโคลนลอยแตะจมูกจึงทำให้เขามีสติขึ้น ครั้นมองเห็นได้ชัดเจน ท่ามกลางแสงตะวันที่สาดส่องร่างกายอรชรขาวโพลนไร้อาภรณ์กำลังนอนกอดก่ายร่างของเขาอยู่สตรีผู้หนึ่งหลับนิ่งสงบอยู่บนอกของเขา ใบหน้างามพริ้มกำลังหายใจสม่ำเสมอเขาจึงมั่นใจว่านางยังไม่ตาย ร่างกายเปล่าเปลือยของนางอบอุ่นซุกเบียดบนร่างเขาโดยไร้ยางอายภาพสตรีเบื้องหน้า กลิ่นโคลนเบื้องล่าง และสัมผัสนุ่มนิ่มทำให้เขาแทบจะหยุดหายใจ เมื่อมองร่างอรชรด้วยความสับสนและสงสัยอยู่ชั่วครู่ เสียงคนที่เข้ามาทำให้เขาหลุดจากอาการตกตะลึง เขาจึงรีบใช้ผ้าคลุมของตนเองคลุมร่างให้นางอย่างมิดชิดเมื่อคืนเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่ เหตุใดนางผู้นี้จึงมานอนอยู่ที่นี่ นางไม่ใช่จอมยุทธ์หญิงที่เขาช่วยเอาไว้หรอกหรือ หรือนางลุ่มหลงเขาจนติดตามเข้ามาในวังและวางยาเขาจนเกิดเรื่องเช่นนี้ ไม่ใช่เมื่อคืนเขาติดตามเสือร้ายออกมาถูกมันทำร้ายจนบาดเจ็บและมันก็ช่วยลากร่างของเขาขึ้นจากน้ำ ภาพที่เขาจำได้คือมั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21
บทล่าสุด
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 280 ตอนจบ
ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 279
องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 278
ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 277
หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 276
เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 275
คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 274
หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 273
ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 272
กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี
