Mag-log inShare
บทที่ 129
Huling Na-update:
2025-04-23 14:44:06
Kaugnay na kabanata
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 130
ครานี้นางรู้แน่ชัดแล้วว่าเขากำลังไต่ปากของเขาไล่ลงตั้งแต่ลำคอระหงจวบจนดอมดมมาถึงแก้มเนียนนุ่ม "ถอดเพียงตัวนอก ข้ากลัวท่านว่านอนทั้งแต่งกายเต็มยศเช่นนี้จะอึดอัด"เขารีบแก้ตัวเป็นพัลวัลไม่ได้คิดจะล่วงเกินภรรยาในยามฟ้าสางเช่นนี้แม้ในใจจะรุ่มร้อนเพียงใด แต่เขาก็ไม่อยากเป็นคนตะกละในสายตาของนาง"สามีเช่นนั้นท่านก็ถอดด้วยเถิด"องค์หญิงสิบสามแย้มยิ้มในใจสามีของนางเป็นสุภาพบุรุษเกินไปแล้ว นางหายง่วงเป็นปลิดทิ้งก่อนจะค่อยๆ ถอดสายรัดเอวของเขาออกเพียงชั่วครู่เขากลับถูกนางถอดอาภรณ์จนหมดสิ้นองค์หญิงสิบสามไต่นิ้วไปตามเรือนร่างแข็งแกร่งแล้วเปรยขึ้นแผ่วเบา"อุ๊ย ข้าเผลอล่วงเกินท่านแล้วสามี"ริมฝีปากได้รูปสวยของนางแนบชิดลงบนผิวร้อนของเขา หยางเอ้อหลางพลันสมองอื้ออึงปล่อยให้นางขบเม้มร่างของตนเองตามใจชอบองค์หญิงสิบสามดันร่างของเขาให้ล้มลงบนเตียงลากกายเล็กของตนเองขึ้นทาบทับ มือของหยางเอ้อหลางรวบเอวนางไว้กระชับร่างอรชรให้แนบชิด ปล่อยให้นางดูดกินริมฝีปากตนเองแล้วสัมผัสกับความหอมหวานที่นางมอบให้"เช่นนั้นก็ล่วงเกินมาเถิดข้ายินยอม"เพียงนางขยับปลายลิ้นเขากลับใช้ลิ้นของตนเองแทรกกลีบปากบาง ลิ้นอุ่นชื้นของนางเ
Huling Na-update : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 131
องค์หญิงสิบสามกรีดร้องในลำคอส่งเสียงครางไม่หยุด ในขณะที่เขาไต่นิ้วลงมาจวบจนพบปากทางแห่งความหฤหรรษ์ก่อนจะค่อยๆกดเข้าไปในขณะที่ปลายลิ้นเล่นงานส่วนอ่อนไหวของผู้เป็นภรรยาเขาปัดลิ้นผ่านจุดเสียวสยิวของนางราวกับกลั่นแกล้ง องค์หญิงสิบสามดิ้นรนหยัดกายมอบร่างของตนเองให้เขา ในคราแรกตั้งใจเป็นผู้กลั่นแกล้งครานี้กลับถูกเขาทวงคืนอย่างน่าละอายสายตาหวานฉ่ำที่มองมายังนางช่างยั่วยวนให้คนหลงใหลนักนางถูกเขาปั่นป่วนจนต้องอ้วนวอนแล้ว หยางเอ้อหลางขยับกายขึ้นมาขยับส่วนแข็งขืนใหญ่โตจ่อเข้าที่ปากทางรัก ก่อนจะจุมพิตริมฝีปากงดงามยั่วยวนนั่น เขาดูดดึงนางพร้อมกับแยกขาเรียวกดร่างของตนเองเข้าไป ภายในของนางคับแน่นตอดรัดเขาจนหยางเอ้อหลางครางเสียงแหบพร่าเขายิ่งขยับนางยิ่งตอดรัด เขาปวดหนึบยิ่งพลันขยับกายเข้าหานางรุนแรง ความบ้าคลั่งที่เขาเริ่มปลดปล่อยนางตอดรัดเขาจนหยางเอ้อหลางรู้สึกถึงบางสิ่งที่ใกล้ถึงจุดสูงสุด องค์หญิงสิบสามสั่นสะท้านร่างกายหอบระริกด้วยความเสียวซ่านร่างกายของเขาปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาในขณะที่ภรรยาถูกเขาจุมพิตดับเสียงกรีดร้องของนางเช่นกัน สองร่างหอบหายใจคล้ายเหนื่อยอ่อน เขายังแน่นิ่งไม่ขยับกายในขณะที
Huling Na-update : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 132
เสี่ยวผิงม้าคู่ใจร้องขึ้นมาขัดจังหวะราวกับจะบอกว่าเลิกร่ำไรได้แล้วเมื่อไหร่จะได้ออกไปทำเรื่องสนุกเสียที หยางเอ้อหลางไม่อาจตัดใจปล่อยให้นางไปโดยไม่มีเขาได้ ตั้งใจจะทูลขอให้ฝ่าบาทเปลี่ยนกลุ่มเสียใหม่จวบจนอ๋องฉางอันเอ่ยขึ้น"ข้าดูแลนางเองเจ้าวางใจได้"อ๋องฉางอันตบไหล่ของหยางเอ้อหลางก่อนกระโจนขึ้นม้า "ท่านแม่ทัพ ไม่ต้องห่วงข้าดูแลตนเองได้ ใครมาทำร้ายสังหารให้สิ้น"ครานี้เป็นองค์หญิงสิบสามที่ตบไหล่เขาแล้วกระโดดขึ้นขี่หลังเสี่ยวผิงพร้อมทะยานม้าตามอ๋องฉางอันไป"ท่านแม่ทัพรอเพียงท่านแล้ว"เป็นองค์หญิงใหญ่ที่เอ่ยขึ้น ความห่วงใยของหยางเอ้อหลางที่มีต่อองค์หญิงสิบสามทำให้นางริษยาขึ้นมา หลังจากเหตุลอบฆ่าวันนั้นองค์หญิงสิบสามก็มาหานางถึงกระโจม องค์หญิงใหญ่เพียงแต่ปฏิเสธไปว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เห็นชัดว่าองค์หญิงสิบสามนั้นยังคงระแวง แต่ระแวงแล้วอย่างไรคนอย่างองค์หญิงสิบสามจะเอาสิ่งใดมาสู้นางได้ ฉับพลันที่องค์หญิงใหญ่ขยับกายหยางเอ้อหลางได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น กระพรวนเช่นนั้นหรือ หยางเอ้อหลางมองตามเสียงนั้นพลันเห็นที่มาของเสียง กระพรวนนั้นดังมาจากข้อเท้าขององค์หญิงใหญ่"เอ้อท่านอาจจะคิดว่ามันคงดังร
Huling Na-update : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 133
องค์หญิงใหญ่หลินฉีเป็นพระธิดาอันเป็นที่รักยิ่งของฮองเฮาและฝ่าบาทใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสตรีที่เป็นข้ารับใช้ และขันที แม้จะฝึกวิทยายุทธ์มาตั้งแต่ยังเยาว์แต่อาจารย์ของนางก็เป็นเพียงชายชราผู้หนึ่งอีกทั้งผู้ที่ร่วมฝึกด้วยนั้นก็ล้วนเป็นทหารที่รูปร่างหน้าตาดุดันน่ากลัว หากพบเจอคุณชายตระกูลต่างๆ ก็เป็นพวกขี้อวดเจ้าสำอางไปเสียเมื่อพบเจอบุรุษหนุ่มที่ท่วงท่าองอาจอีกทั้งยังสุภาพอ่อนโยน คิ้วรูปดาบคมเข้ม นัยตาเจิดจรัสใบหน้าหล่อเหลา อีกทั้งยังเข้ามาช่วยชีวิตนางในเวลาที่ความเป็นความตายอยู่เบื้องหน้าไฉนเลยองค์หญิงใหญ่จะไม่ปักใจกับเขาเช่นนั้นได้การพบกันครั้งนี้สำหรับนางประดุจความฝันอันงดงามที่สุดในชีวิตที่แสนจืดชืดขององค์หญิงหลินฉีนับตั้งแต่นั้นมาองค์หญิงใหญ่หลินฉีก็เฝ้าพะวงถึงหยางเอ้อหลางไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่นล้วนมีเขาอยู่ในใจ ในขณะที่หยางเอ้อหลางยังพำนักอยู่ในเมืองหลวงแม้จะเพียงไม่กี่เดือนก่อนจะออกรบอีกครั้ง นางส่งคนไปสืบเสาะเรื่องของเขา หาทางพบเขาขอเพียงเห็นใบหน้าแม้เพียงเสี้ยวข้างองค์หญิงใหญ่ก็ตื่นเต้นนักแน่นอน หยางเอ้อหลางนั้นย่อมไม่รู้ การรักษาความปลอดภัยให้ฮองเฮาและองค์หญิงล้วนเป็นหน้าที่ข
Huling Na-update : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 134
ภาพความทรงจำนั้นหวนคืนมาหลายส่วน เพียงแต่สตรีที่อยู่เบื้องหน้านั้นยังเล็กนักเขาไม่อาจมองเห็นนางได้ชัดเจนหลังจากนางช่วยเขาทำให้นางได้รับบาดแผล สตรีที่มีบาดแผลยากที่จะออกเรือนเมื่อโตขึ้น หยางเอ้อหลางรู้สึกว่าตนเองต้องรับผิดชอบ จึงคิดเพียงแต่ต้องตอบแทนคุณโดยการรับนางเข้าจวน"คำสัญญาของแม่ทัพหยางเป็นเพียงลมปากใช่หรือไม่ ข้าหลินฉีอับอายนักที่เฝ้ารอท่านทั้งหมดล้วนเป็นเพียงความเพ้อฝันของข้าเพียงผู้เดียว"องค์หญิงใหญ่หลั่งน้ำตาออกมาอย่างเศร้าสร้อย นางเปิดเปลือยเหมือนสตรีไร้ค่าเช่นนี้หากเขายังไม่เห็นค่านางคงไม่รู้ว่าจะเอาหน้าของตนเองไปไว้ที่ใดแล้ว"ข้าหยางเอ้อหลางเป็นนักรบกล่าวสิ่งใดออกมามีกระทั่งหลักฐานย่อมรักษาคำสัตย์ที่ให้"องค์หญิงใหญ่ดีใจยิ่งนางรอคอยเวลานี้มาเนิ่นนานเกินไปแล้ว"ท่านกล่าวจริงหรือ รักษาสัญญาของท่านข้าเข้าใจท่านหากไม่มีเรื่องของสิบสามเสียก่อนคงเป็นข้าที่ได้แต่งเข้าจวนของท่าน""ขอองค์หญิงใหญ่อย่าได้กล่าวเช่นนั้นแม้จะไม่มีเรื่องอันใดใจของข้าก็เป็นขององค์หญิงสิบสามไปตั้งแต่แรกพบแล้ว เรื่องของเราหากข้าได้พิสูจน์ว่าเป็นจริงถึงเวลานั้นเราค่อยมาถกกันดีหรือไม่ หยางเอ้อหลางสัญญาว่าจ
Huling Na-update : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 135
ฝ่าบาทสังเกตเห็นว่าองค์หญิงใหญ่ที่ตอนนี้มองสามีภรรยาด้วยความรู้สึกเศร้าสร้อย จึงรู้สึกสงสารบุตรสาวคนโตนัก เหตุใดฝ่าบาทจะไม่รู้ว่าองค์หญิงใหญ่มีใจให้แก่แม่ทัพหยาง แม้เขาจะเป็นฮ่องเต้เรื่องบางเรื่องก็ไม่อาจฝืนใจคนได้ หยางเอ้อหลางยอมเอาชีวิตเข้าเสี่ยงเพื่อองค์หญิงสิบสามหลายครั้ง อีกทั้งยังยืนกรีนไม่แต่งสตรีอื่น เพราะเช่นนี้เขาจึงไม่อาจบังคับหยางเอ้อหลางได้แม้องค์หญิงหลินฉีถึงวัยออกเรือน อีกทั้งยังโดนองค์หญิงสิบสามตัดหน้าไปอีก ราชบุตรเขยที่จะมาอภิเษกกับองค์หญิงหลินฉี ฮ่องเต้จำต้องคัดเลือกให้ได้คนที่เพียบพร้อมที่สุดฝ่าบาทมองไปยังฉางอ๋องผู้ที่ทรงเลี้ยงดูมาแต่เยาว์วัยอีกทั้งยังเก่งกล้าสามารถ เรื่องหน้าตาก็ไม่ได้เป็นรองหยางเอ้อหลางแต่อย่างใด หากว่าพระองค์ไม่ต้องการใช้งานเขาให้ดูแลกองทัพสืบต่อจากหยางเอ้อหลาง อ๋องฉางอันก็ดูจะเหมาะสมที่สุดองครักษ์ฝานก็อยู่ในสายตาของพระองค์ แต่เพราะองครักษ์ฝานเป็นคนของสกุลหยาง เรื่องนี้เขาไม่อาจข้ามหน้าข้ามตาฮูหยินชราได้ อีกทั้งความตั้งใจของฮูหยินชราคือไม่ต้องการให้คนของนางเกี่ยวข้องกับราชวงศ์"ฉีเออร์เจ้าเสียใจที่แพ้หรือ" ฝ่าบาทครั้นเห็นพระธิดาใบหน้าเศร้าหม
Huling Na-update : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 136
เมื่อพลบค่ำ งานเลี้ยงกินอาหารเย็นถูกจัดขึ้นหน้าพระพักตร์วันนี้อาหารคือหม้อไฟ เนื้อที่ได้ก็คือเนื้อสัตว์ที่ทุกคนล่ามา วันนี้จึงนับว่าครึกครื้นยิ่ง หยางเอ้อหลางสั่งการบางอย่างกับองครักษ์ฝาน องค์หญิงสิบสามสังเกตทุกการกระทำของเขา เมื่อกลับมายังกระโจมนางจึงเอ่ยถามสามี"ท่านแม่ทัพ หลังจากท่านกลับมาจากล่าสัตว์ดูเหมือนท่านมีเรื่องในใจ"เขาโอบร่างของนางเข้าหา กอดนางจากด้านหลังอีกทั้งยังวางคงไว้บนไหล่ของนางพลางกล่าวว่า"เป็นเพียงเรื่องอารักขาฝ่าบาท ไม่มีอะไรหรอก""ท่านไม่ปิดข้าใช่หรือไม่ สัญญากันแล้วว่าไม่ว่ามีเรื่องอันใดท่านก็จะบอกข้า""ท่านไม่ต้องห่วง เป็นเพียงเรื่องเล็กที่ไม่สมควรใส่ใจ""แต่ท่าทางเช่นนี้ของท่าน" นางหันมาลูบใบหน้าของเขา อีกทั้งยังคลายขมวดคิ้วให้เขาอย่างอ่อนโยน"ได้อยู่กับท่านเช่นนี้ทุกสิ่งก็เป็นเรื่องเล็กแล้ว" กล่าวจบหยางเอ้อหลางพลันเปลี่ยนเรื่อง เขาไม่ต้องการให้ภรรยากังวล ก้มลงปิดปากของนางด้วยจุมพิตพานางเข้าสู่ความหลงใหลในร่างกายของกันและกัน ปิดกั้นสมองของนางให้ว่างเปล่า อย่าได้คิดถึงเรื่องอื่นใดนอกจากตัวเขาหลายวันต่อมาหลังจากกลับจากการล่าสัตว์ ในค่ำคืนหนึ่ง หยางเอ้อหลางมอ
Huling Na-update : 2025-04-23ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 137
หลังอาชิงจัดการนิ้วมือแม่ทัพหยางอย่างเรียบร้อย นางจึงออกไปอีกทั้งยังกำชับท่านแม่ทัพห้ามปล่อยองค์หญิงให้ทำแผลเป็นอันขาด นอกจากเขาจะไม่หายแล้วยังอาจจะอาการหนักกว่าเดิมอีกด้วย องค์หญิงสิบสามที่นั่งดื่มนมอุ่นอยู่ข้างๆ จึงทำตาวิบวับใส่อาชิงอยู่หลายที “เจ้าออกไปเถิด ข้าเข้าใจแล้ว”"คราหน้าหากข้ากลายร่างอีกท่านแม่ทัพจงหลีกหนีให้ไกล ไม่เช่นนั้นข้าอาจทำร้ายท่านได้""ตายด้วยมือของเจ้านับว่าคุ้มค่า" เขากลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มขบขัน"ใช่เวลามาพูดเล่นหรือ ท่านตายแล้วผู้ใดจะช่วยข้าเอาหินนี่ออกจากร่างกัน" นางบ่นอุบอิบตีแขนเขาไม่แรงนัก"ข้าไม่ตายง่ายๆ หรอกหากตายไปใครจะดูแลท่านเพราะมีท่านอยู่บนโลกใบนี้ข้าจึงไม่อาจตายกลัวว่าท่านจะลำบาก""ท่านแม่ทัพอย่าได้กังวล สินสมรสท่านมีมากข้าเห็นว่าหากทิ้งสมบัติไว้ให้ข้ามากหน่อยข้าก็อยู่อย่างสุขสบายแล้ว"นางทำหน้าตาพิลึกพิลั่นราวกับว่าตนเองเป็นสตรีม่ายที่สามีตายไปแล้ว แต่ทว่าแม้จะทำหน้าตาประหลาดเช่นนี้คนงามเช่นนางก็ยังดูน่ารักน่าชังนัก"ท่านช่างเป็นคนที่แช่งสามีให้ตายแล้วโกรธไม่ลงเสียจริง""ผู้ใดอยากให้ท่านตายกันเล่า ไม่พูดเรื่องไม่เป็นมงคลแล้วท่านแม่ทั
Huling Na-update : 2025-04-23
Pinakabagong kabanata
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 280 ตอนจบ
ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 279
องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 278
ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 277
หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 276
เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 275
คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 274
หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 273
ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 272
กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี
