แชร์

บทที่ 385

“นี่…”

หมอหลวงอ้าปาก ก็ตื่นตระหนกทันที มีเหงื่อเอ่อล้นออกมาจากหน้าผาก “นี่…”

ร่างกายของเขาสั่นแล้ว ชั่วขณะไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร สายตาที่ปกปิดมองไปทางสาวใช้ที่ยืนอยู่ในห้อง อยากพูดแต่ก็ไม่พูด

พระชายาอ๋องเฟิงรู้สึกขบขัน “ทำไม? มีอะไรที่ไม่สะดวกพูด หรือในท้องข้ามีเด็กสองคน?”

“พระชายาอ๋องเฟิง…”

หมอหลวงตกใจจนเกือบหัวใจวาย

“พอแล้วๆ” พระชายาอ๋องเฟิงยกมือ “พวกเจ้าถอยออกไป”

“เจ้าค่ะ” บรรดาสาวใช้ลุกขึ้นยืน หลังจากถอนสายบัวคำนับ ทุกคนถอยออกไป และปิดประตูห้อง เหลือเพียงพระชายาอ๋องเฟิงกับหมอหลวงสองคน

หมอหลวงลดเสียงเบา จึงจะเอ่ยปาก

“พระชายาอ๋องเฟิง ข้าน้อยตรวจชีพจรท่านอย่างละเอียดสี่รอบ…สี่รอบ…ชีพจรของท่านค่อนข้างเบา บางครั้งก็เหมือนไม่มี เกิดจากทารกในครรภ์ไม่มั่นคง ไม่…ไม่สามารถจับเส้นเลือดของทารก ตำแหน่งฝังตัวของทารกในท้องท่านผิดปกติ เกรงว่า…ไม่สามารถอยู่รอด…”

คำพูดช่วงแรก พระชายาอ๋องเฟิงยังคงจับเล็บที่กลมมนอย่างยิ้มแย้ม

แต่เมื่อฟังถึงสี่คำสุดท้าย สีหน้าเปลี่ยนฉับพลัน เสียงแสบแก้วหูเหมือนฟ้าผ่า

“เจ้าพูดอะไรนะ!”

ถึงขั้นกล้าแช่งนาง!

“นี่เป็นครั้งแรกในรอบแปดปีที่ข้าตั้งครรภ์ จะคลอดไม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status