LOGINShare
บทที่ 146 ปลุกวิถียุทธ 2
Last Updated:
2025-04-03 10:42:46“ชิ! งั้นข้าแทะโลมอีกคนก็ได้” หูลี่เซียนเองก็ไม่ได้อยากเป็นพี่สะใภ้สหายให้เหนื่อยยาก แค่ฐานะน้องสะใภ้ที่จองไว้ก็เพียงพอแล้ว
“อืม? ทำไมเจ้าไม่หาคนที่แข็งแรงสมบุกสมบันกว่านี้มาช่วยงาน คุณชายผู้นี้ดูอ่อนปวกเปียกไปหน่อย”
โจวจี้ไหลยิ้มค้างถึงเอ่ยอะไรไม่ออก เขาถูกแม่นางหูลวนลามทางสายตาส่องผ่านไปทั่วร่าง จนรู้สึกใจไม่ค่อยดี เขาเป็นคนรูปร่างหน้าตาธรรมดาออกจะผอมไปหน่อย แต่ก็ไม่ขี้ก้างอัปลักษณ์ ถูกวิพากษ์วิจารณ์รูปลักษณ์ตรง ๆ รู้สึกหดหู่ไม่น้อย จากที่หลงเสน่ห์จิ้งจอกเก้าหาง กลับถูกฝีปากของแม่นางหักล้างกับจนแทบหมดสิ้น
คนงามไม่สามารถดูได้จากภายนอก
นายท่านเป็นเช่นไร สหายท่านก็เป็นเช่นนั้นสินะขอรับ...
&nbs
Related chapters
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 147 เบิกเนตร…
“ข้าขอสาบานด้วยชีวิตและวิญญาณ!!!”“ดี”สมาชิกเหวินชาตอบอย่างไม่ต้องคิดทบทวนสิ่งใด ทุกวันนี้พวกเขาก็ยึดมั่นในสิ่งที่นายท่านให้พวกเขาสาบานอยู่แล้ว มันไม่ได้เป็นคำขอที่ทำให้ลำบากใจแม้แต่น้อย ทุกคนยิ้มแก้มปริ “ในเมื่อตกลงกันได้แล้ว พวกเจ้าไปจัดการงานให้เสร็จเรียบร้อย คืนนี้มาเจอกันที่ลานกว้าง หน้าบ้านเซ่อหลางละกัน” เยี่ยหยางไล่ลูกน้องมากมายก่ายกองที่อัดเข้ามาในห้องเล็ก ๆ นี้ “ขอรับ” ทุกคนตอบรับ เดินกระฉับกระเฉงออกจากห้องคุณชายซีเจ๋อด้วยสีหน้ายินดีปรีดา “อาหยาง คิดดีแล้วหรือ?” “พวกเขาซื่อสัตย์ภักดี ข้ามอบกำลังให้ ถือว่าเป็นก
Last Updated : 2025-04-04ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 148 เจ้านายเป็นเช่นไร ลูกน้องก็เป็นเช่นนั้น 1
เยี่ยหยางมองฉีเจิ้งที่หันซ้ายหันขวามองหารูปธรรมปราณยุทธของตัวเองว่าเป็นอะไร คนที่จ้องสหายยกสองมือขึ้นปิดปาก กลั้นเสียงหัวเราะของตัวเองดวงตาสามดวงกะพริบปริบ ๆ แลซ้ายแลขวาก็ไม่เห็นสิ่งที่เรียกว่าปราณยุทธของตัวเอง ท่าทางดูน่าขันจนสหายต้องหันหลังให้ เพราะกลัวกลั้นใจไม่ไหวหัวเราะก๊ากออกมา จนหวงฉีเจิ้งรู้สึกขายหน้าในขณะที่โจวจี้ไหลกลัวว่าถ้าตัวเองหลุดเสียงออกไปจะโดนหวงฉีเจิ้งรังแกตัวเองคืนเพราะปราณยุทธของหวงฉีเจิ้งไม่ได้ดูน่ากลัวขู่ขวัญเลย…ปราณยุทธของเขา กำลังกะพริบตาปริบ ๆ ดูงง ๆ อย่างน่าเอ็นดู“เอ่อ…ปราณยุทธของข้าอยู่ไหนอ่ะ?”อุ๊บ!“โอ๊ย…ข้าไม่ไหวแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า” เยี่ยหยางกลั้นเสียงขำจนแก้มแทบปริ ตบหลังโจวจี้ไหลเสียงดังตุบ ๆ จนคนถูกตบแทบทรุดโจวจี้ไหล “…”หูลี่เซียนปิดปากแน่น แต่แววตาเป็นประกายระยิบระยับ นางโบกมือเรียกคันฉ่องบานใหญ่ตั้งหน้าหวงฉีเจิ้ง ให้สหายได้เห็นปราณยุทธด้วยตัวเองหวงฉีเจิ้งกะพริบตาปริบ ๆ กะพริบตาทั้งสามดวงเฮ้ย!คนเพิ่
Last Updated : 2025-04-05ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 149 เจ้านายเป็นเช่นไร ลูกน้องก็เป็นเช่นนั้น 2
“อ่ะแฮ่ม! ฉีเจิ้ง เจ้ามีแรงเหลือเฟือทะลวงจิตคิดคำนึงสินะ?” เยี่ยหยางเลิกคิ้วถามเพื่อนรัก ที่ไม่รู้คิดอุตริแทรกเข้ามาในทะเลห้วงจิตของเขา“ไม่สำเร็จอีกแล้ว เซ็ง!” ฉีเจิ้งแค่คิดทดสอบฝีมือ เยี่ยหยางถือเป็นจอมเวทที่มีกำแพงทะเลห้วงจิตที่แข็งแกร่งมากแข็งแกร่งขณะไหน?แข็งแกร่งขณะที่คุณชายสามารถปกปิดและอำพรางความคิดของตัวเองจากอดีตจอมมารซิลแวนได้ จนเข้าไปรับใช้เป็นคนสนิท และมีชีวิตรอดหลังจากจบสงครามแบบสบาย ๆ“ไม่ต้องคิดทะลวงทะเลจิตของเพื่อนฝูง” หูลี่เซียนโบกศีรษะคนคิดพิเรนทร์ ลูกตบนี้เตือนสติคนบ้าอย่างมีความหมาย “ถอยไปเลย ข้าจะได้ปลุกวิถียุทธบ้าง ท่ามากอย่างกับสตรีในห้องหอ”หวงฉีเจิ้งลูบศีรษะที่ถูกตบป้อย ๆ ตบมาได้ ตบซักเต็มแรงเลย แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร เพราะพวกเขาสามคนเล่นหัวกันมาตั้งแต่เด็ก ๆเพื่อนสาวเขาก็เถื่อนแบบนี้แหละ จะมีใครขอไปเป็นภรรยาบ้างเนี่ย? อยู่โสดมาจะครึ่งร้อยอยู่แล้วยังไม่มีหมามีแมวมามองเลยหูลี่เซียนเดินไปยืนแทนที่หวงฉีเจิ้ง ดีที่นางไม่ได้ยินความคิดเขา ไม่เช่นนั้นวันนี้คงมีใครที่เจ
Last Updated : 2025-04-06ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 150 เจ้านายเป็นเช่นไร ลูกน้องก็เป็นเช่นนั้น 3
พังพอนเหลือง มู่หรงหย่งสือ ฮ่องเต้ราชอาณาจักรซีเว่ย เสด็จอาที่น่ารักน่าเคารพของเขาไอ้หย๋า…เปิ่นหวางปวดหัวอยู่ในกรงมังกรอยู่ดีไม่ว่าดี หนีออกจากกรงมาถึงหัวเมืองชายแดน ดูท่าเสด็จอาจะโดดราชกิจหนีเฉียนฮองเฮามาอีกแล้ว ข้าควรจะจับส่งพัสดุด่วนคืนถึงอุ้งมือนางดีหรือไม่?เยี่ยหยางนวดขมับตัวเอง ก่อนจะส่งรอยยิ้มการค้าไปให้ฮ่องเต้โดดงานบ้านงานเมืองมาล่อตีนมือสังหาร“ข้าปลอดภัยดี” มู่หรงหย่งสือตอบคุณชายหนุ่มที่ยื่นมือช่วยเหลือ เขารู้ตัวว่าถูกสะกดรอยมาสักพักแล้ว เมื่อถึงตี้ตูจึงตัดสินใจยืมมือสมาคมเหวินชาสลัดหมาบ้าเหล่านี้ฮ่องเต้ราชอาณาจักรซีเว่ยมองคุณชายหนุ่มที่มีรูปลักษณ์แปลกตาพิสดาร เขาจ้องอีกฝ่ายอย่างครุ่นคิด มองรูปลักษณ์ที่ตรงกับคำบอกเล่าของเจียงกงกงหรือว่าเขาคือ…“เชิญท่านด้านในก่อน” เยี่ยหยางจำใจต้องอารักขาความปลอดภัยให้เสด็จอาของตัวเอง รีบเชิญนายท่านที่ติดไพ่อัญเชิญดึงดูดนักฆ่าเข้าเหลาอาหารที่ดูจะปลอดภัยกว่าด้านนอกหากพังพอนเหลืองล้มป่วยบาดเจ็บขึ้นมา สิ่งที่เขาหลีกหนีเลี่ยงมาตลอดอาจจะ
Last Updated : 2025-04-07ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 151 กระโดดลงหลุมพรางเถอะ
อาหารรสชาติดีปริมาณไม่น้อยลดลงด้วยความเร็วที่มองเห็นด้วยตาเปล่า ทุกคนสนทนาไปขยับตะเกียบไปไม่หยุดปากหยุดมือ “นายท่านหย่งสือ มือลอบสังหารที่หน้าเหลาอาหารท่านต้องการจัดการเช่นไร?” หวงฉีเจิ้งถามโอรสสวรรค์ราชอาณาจักรซีเว่ย “ตอนนี้พวกมันถูกปราณยุทธของข้าควบคุมอยู่” “ข้าขออนุญาตบอกท่าน ปราณยุทธของคุณชายหวงเป็นปราณยุทธเกี่ยวกับทะเลห้วงจิต ท่านสามารถยืมมือเขาได้” เยี่ยหยางช่วยฉีเจิ้งสร้างอำนาจโดยยืมมือพังพอนเหลืองอาของตัวเอง “ข้า เยี่ยหยาง และเหวินชาไว้ใจคุณชายหวง หอข่าวของคุณชายหวงแม่นยำที่สุดในสี่ทะเลแปดดินแดนแล้ว” “หอข่าว?” “หอข่าวสารซินเห
Last Updated : 2025-04-08ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 152 เปิ่นหวางคือสุดยอดอัจฉริยะ 1
เยี่ยหยางอยู่คนเดียวในเรือนส่วนตัวที่สมาคมเหวินชา เขาตรวจดูสภาพร่างกายและพลังเวทว่าอยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อม ก่อนจะปลดผนึกปราณยุทธของตัวเองผนึกนี้ถูกกักขังด้วยเวทมนตร์และถอนด้วยเวทมนตร์เท่านั้น ก่อนหน้านี้ที่เขาตัดสินใจผนึกมัน เพราะร่างกายเขาใช้พลังเวทสนับสนุนเป็นหลักเนื่องจากแก่นเวทที่เสียหายทำให้พลังทั้งสองไม่สมดุลขัดแย้งกันเองในร่าง จึงเลือกได้เพียงหนึ่ง มาตอนนี้แก่นเวทมนตร์ของเขาสมบูรณ์มากกว่าตอนอยู่ระนาบมนตราเสียอีก หากจะปลดผนึกปราณยุทธไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเยี่ยหยางหยิบผลึกปราณออกมากองข้างกายตัวเองกองใหญ่ พวกมันถูกเก็บสะสมทีละเล็กทีน้อยมาหลายปี แม้ส่วนใหญ่จะกลายเป็นขนมขบเคี้ยวของฉงหยิ๋น แต่จำนวนผลึกปราณยุทธและคุณภาพของมันที่เขามีก็มากพอที่จะใช้ยกระดับปราณยุทธถึงขั้นราชันยุทธเมื่อทุกอย่างพร้อม คนที่ลงมือผนึกพลังปราณตัวเองก็ส่งพลังเวทเข้าไปที่ผนึก โคจรเวทค่อย ๆ เจาะกำแพงผนึกที่ตันเถียนเข้าที่จุดที่เปราะบางที่สุดซ้ำ ๆ อย่างละเอียดอ่อนและใจเย็นพลังเวทปะทะกำแพงที่กั้นที่จุดจุดเดียวจนเกิดรอยร้าวเล็ก ๆ ค่อย ๆ แผ่ขยายออกไปเรื่อย ๆ ในที่สุดจุดเปราะบางข
Last Updated : 2025-04-09ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 153 เปิ่นหวางคือสุดยอดอัจฉริยะ 2
หวงฉีเจิ้งที่รู้ระดับปราณยุทธของเพื่อนรัก หันหลังกลับไปนั่งคุ้ดคู้ในมุมมืดสาปแช่งสวรรค์อวยพรนรกเขาคิดว่าจะแข่งกันฝึกยกระดับพลังกับเยี่ยหยางสักหน่อย ตอนนี้ยังไม่ทันชวนก็แพ้หลุดลุ่ย ไม่ต้องเอ่ยถึงแม่นางครึ่งเซียนครึ่งหมา เขาไม่คิดจะแข่งกับนางอยู่แล้วทำไมสวรรค์ชอบรังแกคนตัวเล็ก ๆ อย่างเขาอยู่เรื่อยเลย หากโจวจี้ไหลได้ยินความคิดของหวงฉีเจิ้งคงทุกข์ระทมกว่าเป็นแน่ส่วนชินอ๋องที่ผู้คนนินทาก็ยิ้มแฉ่งหน้าบานเป็นฝาชี กระโดดโลดเต้นเข้ากอดหมับใส่เกอเกอจนกระดูกดังกร๊อบไปทั้งตัว เขาไม่คิดว่าแค่ปลดผนึกปราณยุทธ ระดับลมปราณจะพุ่งพรวดขึ้นมาอยู่ในระดับนี้ สูงกว่าลู่เฉินต้องหลายระดับ จากนี้ไปเขาจะตบหน้าพวกสุนัขขี้นินทาทั้งหลายได้แล้ว“ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างมีความสุขจริง ๆ ข้ามันเจ๋ง เปิ่นหวางคือสุดยอดอัจฉริยะ”โจวจี้ไหล “…”“เสี่ยวจี้ไหล ยามซวี[1]วันพรุ่งนี้เรียกพี่น้องที่อยากเรียนเวทมนตร์มาที่ลานฝึกด้านหลัง เปิ่นหวางอารมณ์ดี จะเริ่มสอนพื้นฐานพวกเจ้าพรุ่งนี้เลยละกัน”“ขอรับนายท่าน&rdq
Last Updated : 2025-04-10ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 154 คุณชายซีเจ๋อผู้เสียสละ 1
หนูทดลองอย่างคุณชายซีเจ๋อแห่งเหวินชาไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีที่ได้เกียรติเป็นคนแรกที่จะได้มีโอกาสเรียนรู้ศาสตร์ทักษะของชินอ๋องแห่งราชอาณาจักรซีเว่ยเขากลืนน้ำยาสีเงินเข้มคลักไม่น่าเทเข้าปาก แต่รสชาติหอมสดชื่นเหมือนน้ำค้างแรกเริ่มในยามเช้า สักพักก็เปลี่ยนเป็นรสสารพัดพืชผักตั้งแต่รสอ่อนจนเหม็นเขียวขมคอ กู้ซีเจ๋อรู้ว่าเขาไม่ควรคาดหวังกับรสชาติ แต่คงกินอะไรไม่ลงอีกพักใหญ่สามจอมเวทช่วยกันดูการเปลี่ยนแปลงที่ฝืนชะตากฏเวทมนตร์อย่างใกล้ชิด ทั้งจ้องมองสภาพร่างกายของกู้ซีเจ๋อ และสภาพแวดล้อมโดยรอบ เพราะน้ำยานี้เป็นสิ่งที่ปลุกกระตุ้นการตื่นของเวทมนตร์คล้ายกับการปลุกวิถียุทธ แต่การตื่นของเวทมนตร์ของพ่อมดแม่มดมักเป็นเป็นสิ่งเร้นลับ อาจเกิดอุบัติที่เหตุวอดวายหรือโชคดีดั่งสวรรค์ประทานพรและแล้วสภาพแวดล้อมรอบข้างเริ่มเปลี่ยนไป กิ่งไม้ใบหญ้ารอบตัวถูกเฉือนดุจดั่งของมีคมฟัน พื้นที่โดยรอบผันผวน เสาเรือนมีรอยฟันรอยใหญ่ดูน่ากลัว เยี่ยหยางกระตุ้นเขตอาคมค่ายกลของสมาคมที่เขาวางไว้ทันทีค่ายกลทำงานอย่างรวดเร็วป้องกันไม่ให้คนภายนอกรู้ว่าด้านในมีการเปลี่ยนแปลงขึ้น ตอนนี้ภายในเขตอาคมม
Last Updated : 2025-04-11
Latest chapter
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 172 เปิ่นหวาง งานงอกอีกแล้ว!!! 2
“ที่เหลือวานท่านอาจารย์จ้าวด้วยขอรับ”“อืม”ผู้ชำนาญการลงโทษศิษย์รับคำผู้อาวุโสเจียงที่อยู่ดูแลหอลงทัณฑ์คนเดียว เพราะผู้ดูแลคนอื่นยังไม่กลับมาจากการดูการประลองยุทธจ้าวถิงเซียวเดินนำศิษย์บัดซบที่กระตุ้นต่อมโทสะเขา ไปที่เหมืองผลึกที่ว่า ก่อนจะเรียกกระบี่ออกมาด้านหน้า ใช้วิชากระบี่บินหอบหิ้วร่างตัวแทนไปที่เหมืองทันทีส่วนชินอ๋องตัวจริงที่รับรู้เรื่องราวจากจิตสำนึกที่ตัวเองส่งไปกับร่างตัวแทน เหมือนจะคาดเดาโทษทัณฑ์ที่เขาได้รับออกแล้ว ก็ยิ้มหวานสะกิดเรียกสหายให้ไปสนุกด้วยกัน“อาเจิ้ง ๆ ไปกับข้าเร็ว!”“ไปไหน?” หวงฉีเจิ้งที่นอนเอกเขนกอย่างสบายอารมณ์ ถูกเหล่าหยางสหายซี้ฉุดออกมาจากเตียงนอนถามอย่างงง ๆ“ไปรับทรัพย์” เยี่ยหยางตอบ ในใจกำลังคำนวณค่าตอบแทนผลประโยชน์ที่กำลังจะได้รับ“ไป ๆ ที่ไหน” คนยากจนที่กำลังตั้งตัวผลุดลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ตกลงไปร่วมรับทรัพย์ที่สหายบอก อีกทั้งยังเร่งรีบกว่า ก็ใครให้เขาตอนนี้ยากจนยากไร้จนต้องพึ่งคลังสมบัติเพื่อนกินอยู่อย่างทุกวันนี้
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 171 เปิ่นหวาง งานงอกอีกแล้ว!!! 1
สามวันถัดมาลานเทียนจงได้ถูกบูรณะปรับปรุงครั้งใหญ่เสร็จเรียบร้อย การประลองยุทธจึงได้จัดต่อ ผู้ที่ต้องประลองต่างมีทั้งแพ้ชนะ และก็ถึงรอบของหวงฉีเจิ้ง ผู้ไม่อยากออกแรงเสียเหงื่อให้เหนื่อยกาย เจ็บเนื้อเจ็บตัว ได้กอบโกยชัยชนะทั้งหมดด้วยการสะกดจิตคนทั้งลาน เพียงแค่ดีดนิ้วจากนั้นเขานั่งสบาย ๆ กินขนมจิบชาให้เยี่ยหยางหมั่นไส้ เพราะอีกฝ่ายต้องลงไปดวลเป็นแบบอย่างที่ดีให้น้องชายส่วนเฉิงเยว่น้องชายที่น่ารักก็อยากแสดงความสามารถให้พี่ชายได้ชื่นชม เขาจัดหนักกับการประลองอีกสามรอบที่เหลือ ทั้งพลังลมปราณ ทั้งพลังเวท ภายในเวลาไม่เกินจิบชา ก็กวาดคู่ต่อสู้นอนนิ่งเป็นปลาตายรักษาตัวนานนับเดือน ชื่อเสียงเรียงนามเป็นที่รู้จักในฐานะศิษย์สายในที่เพิ่งเลื่อนระดับพอ ๆ กับพี่ชายตัวดีแน่นอนว่ามู่หรงลู่เฉินรัชทายาทราชอาณาจักรซีเว่ย และองครักษ์อย่างสือหลงโหยวผ่านได้สบาย ๆ ไม่เหลือบ่ากว่าแรง โดยเฉพาะลู่เฉินแม้จะยังออกแรงได้ไม่เต็มที่แต่หูลี่เซียนก็ออกไปเล่นสนุกช่วยลู่เฉินอย่างที่ไม่ให้เจ้าตัวรู้ โดยขอยาพิษอ่อน ๆ จากเยี่ยหยางตั้งแต่หลายวันก่อนไปวางใส่คู่ประลองของลู่เฉิน เพื่อความเท่าเที
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 170 เสี่ยวเฉิงสู้ ๆ เต็มที่ไปเลยนะ 3
คนที่ชมการประลองรอบ ๆ จู่ ๆ ก็รู้สึกสั่นไหวเหมือนถูกเขย่าแผ่นดินสั่นสะเทือนมากผิดปกติเพียงไม่ถึงหนึ่งลมหายใจ ลานประลองก็มีหมอกควันขาว ฝุ่นฟุ้งกระจายตลบทั่วลานเทียงจง จนไม่เห็นสิ่งใดเมื่อควันจางลงสิ่งที่เห็นทำเอาทุกคนพูดไม่ออก ไม่รู้จะอธิบายออกมาอย่างไรดีเพราะลานเทียนจงที่เป็นลานประลองและลานอเนกประสงค์ของเทียนถูหวู่ ขอโบกมือลาตาย สิ้นอายุขัยหมดอายุการใช้งานไปเรียบร้อยพื้นลานแตกเป็นหลุมใหญ่ ก้นหลุมลึกประมาณความสูงกว่าหนึ่งช่วงคน เศษอิฐเศษหินแตกละเอียดเป็นก้อนเล็กก้อนน้อยนอนอยู่ก้นหลุมโดยมีคู่ประลองยุทธรอบนี้ที่ไม่มีบาดแผลใด ๆ ยืนอยู่ขอบหลุม...ขอบลาน ชื่นชมผลงานออกรบรอบแรกของตัวเองอย่างเฉิงเยว่ และคุณชายสวีที่รับประทานคำใบ้อึ้งเต็มท้องไปแล้วคาถานี้...สุดยอด! ท่านพี่ข้าทำได้แล้ว!! ควบคุมพลังเวทได้ดีด้วย เฉิงเยว่มองไปทางพี่ชายด้วยสีหน้าน่ารักอย่างต้องการคำชื่นชมสหายจู...เจ้าจะให้สัญญาณข้าชัด ๆ กว่านี้ไม่ได้หรือไงกัน ถ้าข้าสังเกตไม่ทัน หลบไม่ทัน ข้าไ
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 169 เสี่ยวเฉิงสู้ ๆ เต็มที่ไปเลยนะ 2
“ข้าได้ข่าวว่าคุณชายเพิ่งกลับมาจากราชอาณาจักรจินโจวเมื่อคืนวานนี่เอง” จูเฉิงเยว่ถามไถ่ทักทาย“ใช่ น่านน้ำทางใต้ปั่นป่วนเล็กน้อย ข้าแอบกลับบ้านไปครานี้ยังนึกเลยว่าจะกลับมาไม่ทัน” สวี่เหวินซื่อตอบอย่างไม่ปิดบัง แถมบ่นอุบอิบเล็กน้อย“เกิดเรื่องขึ้นหรือ? คุณชายถึงต้องกลับไปด้วยตัวเอง ทุกทีเห็นส่งสารคุยกัน” คุณชายจูขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย เพราะบุตรชายคนโตของสกุลสวี่ตั้งแต่มาเทียนถูหวู่เพิ่งกลับบ้านตัวเองแบบปุบปับครั้งแรก“ใช่ ฮ่องเต้ทรงเรียกคืนสัมปทานเหมืองทองจากพวกเรา ทำให้พ่อค้าในราชอาณาจักรจินโจวที่ถือสัมปทานวุ่นวายไม่น้อย”สวี่เหวินซื่อบอกเล่าเรื่องราวมีสีหน้าเบื่อหน่าย เขาต้องวิ่งวุ่นไปมาช่วยบิดาติดต่อผู้คนเพื่อแก้วิกฤตนี้ กำไรส่วนใหญ่ของตระกูลมาจากกิจการเหมืองแร่ที่ถูกเรียกคืน“แปลก น่าแปลกฮ่องเต้ราชอาณาจักรจินโจวทรงคิดวางแผนทำสิ่งใดอยู่แน่” เฉิงเยว่ที่ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น ฉุกคิดถึงคำสั่งที่ไม่มีเหตุผลของฮ่องเต้ราชอาณาจักรจินโจว ก็พูดออกมาตามความรู้สึก“ข้าก็คิดเช่นนั้น แต่ไ
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 168 เสี่ยวเฉิงสู้ ๆ เต็มที่ไปเลยนะ
“ท่านพี่!”น้องชายที่ไร้พี่ชายปกป้องมาโดยตลอด ทั้งเห็นการกระทำของพี่ ทั้งได้ยินคำพูดของพี่ หัวใจที่ด้านชาและโดดเดี่ยวก็เหมือนได้รับน้ำทิพย์ปลอบประโลมชุ่มชื่นไปทั้งหัวใจ“เสี่ยวเฉิง…”เยี่ยหยางยังไม่ทันได้พูดปลอบอะไร น้องตัวน้อยของเขาก็กระโจนใส่อ้อมกอดพี่ชายทันทีจูเฉิงเย่วรู้ว่าการประลองเมื่อครู่ พี่ชายเอาคืนไอ้กงซุนจ้านให้เขา ความทุกข์ที่เก็บกดมานานปีทะลักออกมา แม้ว่ามีท่านพ่อท่านแม่ปกป้อง แต่เขาก็ไม่อยากให้พวกท่านกังวล ไม่อยากให้พวกท่านลำบากใจ ตลอดมาได้แต่ปกป้องตัวเองสร้างเกราะที่ผู้คนรังเกียจ ไม่ให้พวกสารเลวกลั่นแกล้งได้เขาคิดมาตลอดหากเขามีพี่ชาย คนพวกนั้นยังคิดกล้ารังแกเขาอีกหรือไม่ ยังไม่ทันได้เล่าความลำบากใจเมื่ออยู่ที่บ้านเมืองตัวเองให้พี่ฟัง พี่ชายของเขาก็กระทืบตัวการสาเหตุของความทุกข์ทั้งมวลคาฝ่าเท้าทำเอาคนหยิ่งยโสที่ผู้อื่นเห็น อดกลั้นไม่ไหวปล่อยโฮปล่อยน้ำตาที่อดกลั้นนานปีใส่พี่ชายเต็ม ๆ“ชู่ ๆ ไม่ต้องร้อง โอ๋…คนเก่งของพี่”
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 167 ทักษะบัดซบเลื่องลือ กับ ไก่อ่อน 3
เหอะ ๆ อย่าให้รู้จะดีที่สุด ถ้าคนเห่อน้องรู้เรื่องนี้เข้าคนแซ่กงซุนจะมีเหลืออยู่บนแผ่นดินหรือไม่“เสี่ยวเฉิง เจ้าก็เรียนรู้ให้มาก ฝึกฝนให้มาก คนพวกนั้นจะได้รังแกเจ้าไม่ได้ เข้าใจหรือไม่”ชายหนุ่มลูบหัวสอนจูเฉิงเยว่อย่างใจเย็น เขายังไม่อยากเห็นคนบัดซบคนที่สองหรอกนะ ทำได้แต่เพียงสั่งสอนสิ่งที่ถูกที่ควรให้น้องชายอีกฝ่ายมาก ๆ เข้าไว้จะได้ไม่มีความคิดผิดผู้ผิดคนเหมือนพี่ชายสติวิปลาส ก่อนจะหันกลับไปสนใจการประลองของเยี่ยหยางต่อ“พี่เจิ้งข้าอยากได้ยินว่ากงซุนจ้านพูดอะไรกับพี่ชาย พี่ช่วยข้าหน่อยได้หรือไม่”จูเฉิงเยว่ไม่ชอบคนผู้นี้เอามาก ๆ เขาแค่อยากรู้ว่าคนผู้นี้จะพูดว่าร้ายเขาให้พี่ชายไม่ชอบเขาหรือเปล่า เขากลัวพี่ชายจะไม่รักเขา“เจ้าก็ทำได้ ทำแบบนี้สิ…”หวงฉีเจิ้งกระซิบสอนคาถาสอดแนมของถัดของเขาให้น้องชายเพื่อนที่พยักหน้ารับฟังและปฏิบัติตามอย่างน่าเอ็นดู ทำให้เขาและจูเฉิงเยว่เหมือนกำลังยืนอยู่ข้างเยี่ยหยางได้ยินทุกอย่างชัดเจนทุกคำทุกประโยค“ไม่เลว คุณชายใหญ่สกุลจูไม่ใช่สวะเหมือนคุณชายรอ
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 166 ทักษะบัดซบเลื่องลือ กับ ไก่อ่อน 2
หลังจากปล่อยหมูยักษ์วิ่งอยู่ครึ่งชั่วยาม เหนื่อยหอบจนแทบไล่ตามภาพลวงตาไม่ได้อีก เยี่ยหยางก็คลายคาถา แล้วยื่นเรียวขางามอันแข็งแรงของเขาขัดลู่วิ่งหมู แถมด้วยฝ่าเท้างามตบท้ายถีบบั้นท้าย จนอีกฝ่ายล้มกลิ้งออกไปนอกลาน เป็นอันจบการประลองอย่างงดงาม“ผู้ชนะ คือ ข้า”เยี่ยหยางพูดอย่างภาคภูมิใจ ที่ไม่เสียเหงื่อแม้แต่หยดเดียวลานเทียนจงเงียบกริบเงียบสงัด ไม่มีเสียงประกาศผู้ชนะของเมิ่งจวิ้นผิงและฟางเหวยซู ทุกคนยังตกตะลึงอึ้ง ไม่อยากเชื่อในสายตาของตัวเองนั่นมัน...ไม่อยากจะเชื่อ!ถึงแม้ว่าจะไม่มีกฎข้อบังคับในการประลองแต่คนผู้นี้กลับ...ชนะด้วยการเตะเบา ๆ นี่มัน ๆ…บ้าไปแล้ว!!!“ศิษย์พี่ ๆ ข้าลงจากลานประลองได้รึยัง?” เยี่ยหยางสะกิดเมิ่งจวิ้นผิงด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสดใสเป็นประกาย“เอ่อ...ได้ ๆ” เมิ่งจวิ้นผิงดึงสติกลับมาอย่างงุนงง “ผู้ชนะ คือ ท่านอ๋องจอมบัดซบ...เอ๊ย! มู่หรงเยี่ยหยาง”ผู้ได้รับชัยเดินกลับไปยังที่นั่งในกลุ่มผู้คนอย่างไม่รู้สึกรู้สากับสายตาที่มองมา เอ่ยทักทายหวงฉีเจ
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 165 ทักษะบัดซบเลื่องลือ กับ ไก่อ่อน 1
ม่านสงเห็นหน้าคู่ประลองที่เป็นถึงท่านอ๋องเลื่องชื่อผู้โด่งดังถึงกับดีใจออกนอกหน้า ที่เขาประมือกับคู่ต่อสู้ลมปราณพิกลพิการ เขาจ้องมองอีกฝ่ายกำลังเดินขึ้นลานเทียนจงตรงข้ามกับเขาอย่างไม่รีบร้อน โดยไม่รู้ตัวเลยว่าคู่แข่งของเขาเล่นเป็นหมูป่วยกินเสือสายตาของเด็กหนุ่มสำรวจรูปร่างของคนเป็นอ๋อง มีลักษณะคุณชายเจ้าสำราญขนานแท้ ทรวดทรงองเอวอ้อนแอ้นไม่เหมือนผู้ฝึกยุทธ หน้าตาเด้งขาวใสเหมือนสตรี ดูแล้วคงไม่มีแม้แต่แรงฆ่าไก่กระมั้ง แต่เมื่อจบการประลองครั้งนี้กลับกลายเป็นเรื่องฝังใจเขาว่า ไม่ควรดูถูกผู้อื่นจากรูปร่างภายนอกอีกด้วยน้ำตานองหน้าการประลองรอบนี้ม่านสงคิดว่าท่านอ๋องไร้ค่าผู้นี้เหมือนหมูในอวยของตนแล้วสวรรค์ช่างเข้าข้างเขาจริงเชียวที่ส่งท่านอ๋องผู้นี้มาให้เขา ในเมื่อสวรรค์เมตตาเขา เขาก็จะเมตตาท่านอ๋องผู้นี้ ลงมือเบา ๆ ไม่ให้ฟกช้ำดำเขียว ไม่ให้เจ็บมากละกัน ม่านสงคิดรูปร่างของม่านสงสูงราวเจ็ดฉื่อ[1] ล่ำสันใหญ่เป็นมัดกล้ามดำคล้ำดูน่ากลัว เขามีพื้นฐานครอบครัวมาจากสำนักคุ้มภัยทางใต้ของราชอาณาจักรซีเว่ย ตนเองเริ่มฝึกยุทธตั้งแต่เริ่มจำความได้ ทำให้ตอนนี้เข
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 164 เฮ้...นั่นญาติเจ้ารึเปล่าฉีเจิ้ง? 3
สถานการณ์ในการประลองเปลี่ยนไป เมื่อหวงฉีตงจู่ ๆ ก็เพิ่มพลังระดับปราณยุทธฉับพลัน จากปราณยุทธระดับปรมาจารย์ยุทธขั้นสี่เป็นระดับอัคราจาร์ยยุทธขั้นสี่ เพิ่มขั้นมาหนึ่งระดับขั้นไม่ต้องคาดเดาก็รู้ได้ว่าอีกฝ่ายเล่นแง่ ใช้โอสถเพิ่มลมปราณให้กับตัวเอง ถึงแม้ว่าจะไม่มีข้อห้าม แต่คนส่วนใหญ่ไม่มีใครทำกัน เพราะมันมีข้อเสียมากกว่าข้อดี และเป็นการไม่ให้เกียรติตัวเองหวงฉีตงไม่ได้ใช้โอสถกับตัวเองแต่เพียงผู้เดียว มันกลับใช้ยาพิษผงโปรยใส่เสิ่นเยี่ยนในตอนที่ประชิดตัว เพื่อหวังบั่นทอนพละกำลังและสกัดกั้นลมปราณของอีกฝ่ายอย่างหน้าด้าน ๆ แล้วขว้างมีดบินใส่ทีเผลอ ทั้งยังแทงทวนพุ่งโจมตี บ่งบอกนิสัยเลวทรามของตัวเองเสิ่นเยี่ยนรู้ว่าตัวเองถูกพิษ กล้ำกลืนเลือดพิษในลำคอลงท้องหึ...เขาคาดไว้แล้วว่าอีกฝ่ายต้องมาไม้นี้ แต่คาดไม่ถึงว่าจะใช้พิษที่รุนแรงและหายากหลายชนิดเช่นนี้หนึ่งในนั้นเป็นพิษโลกันตร์แผดเผา พิษที่จะตรวจหาก็ไม่พบ เหยื่อจะถูกทำลายจากภายในเหมือนถูกเผาทั้งเป็นจนกว่าจะตาย ที่เขารู้ก็เพราะบิดาเขาก็ตายด้วยพิษนี้ มันจะค่อย ๆ กัดกินร่างกายร้อนผ่าวในบางช่วงเวลา ตอนนี้เขาแสบร
