บทที่ 2

เมื่อถังหว่านหนิงเดินจากไปแล้ว คนกลุ่มนั้นจึงหัวเราะเยาะขึ้นว่า “เล่นแง่งอนอะไรอยู่ได้? เดี๋ยวเห็นว่าประธานลี่ไม่ยอมหมั้นกับเธอ ยังไงก็ต้องลงไปเก็บแหวนเองอยู่ดี!”

“นั่นสิ ใครจะไม่รู้บ้างว่าคุณหนูเจียงคือคนที่ประธานลี่รักที่สุด แล้วเธอเป็นใครกัน? แค่คนที่ตามตื้อเท่านั้นเอง! ถ้าไม่ใช่ว่าคุณนายใหญ่ลี่ชอบเธอ ประธานลี่จะชายตามองเธอเหรอ?”

......

ผู้คนพากันชี้ไม้ชี้มือ

แต่ถังหว่านหนิงที่ตัวเปียกปอนกลับมาที่ห้องจัดงานเลี้ยงแล้ว

หลิวจินกุ้ย ผู้เป็นแม่เลี้ยงเห็นดังนั้น รีบวิ่งเข้ามาหาเธอทันที “ถังหว่านหนิง! เธอไปทำอะไรมา? ทำไมถึงได้เปียกปอนแบบนี้? วันนี้เป็นงานหมั้นของเธอนะรู้ตัวหรือเปล่า! รีบไปหาที่เป่าชุดให้แห้งเดี๋ยวนี้!”

“แล้วนี่อะไร? ใส่เสื้อผ้าซะมิดชิดแบบนี้ได้ยังไง? ผู้หญิงก็ต้องเซ็กซี่หน่อยถึงจะถูกใจผู้ชาย!”

แม่เลี้ยงหลิวจินกุ้ยดึงปกเสื้อของเธออย่างแรงจนเผยให้เห็นร่องอกก่อนจะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

ถังหว่านหนิงไม่มีเวลาใส่ใจหลิวจินกุ้ย สายตาของเธอกวาดมองไปทั่วห้องจัดเลี้ยง

เธอเห็นแขกเหรื่อเต็มห้องจัดงานเลี้ยง แสงไฟสลัว ผู้คนต่างกำลังสนทนากับชายคนหนึ่ง

ลี่เป่ยยวนในชุดสูทสีดำสง่างาม ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชา ใบหน้านั้นงดงามประหนึ่งแกะสลักด้วยน้ำแข็ง ดวงตาลึกซึ้งไร้ซึ่งรอยยิ้ม ร่างกายแผ่กลิ่นอายที่ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ ไล่ตามสายตาลงมา... จมูกโด่งคมและริมฝีปากบางเย็นเยียบ ช่างเหมือนผลงานอันสมบูรณ์แบบของพระเจ้า

“ผู้ชายน่ะ นึกถึงแต่เรื่องต่ำกว่าเอวทั้งนั้นล่ะ พอวันนี้ผ่านไป เธอก็เป็นคู่หมั้นของประธานลี่แล้ว สิ่งที่เธอต้องทำคือทำให้เขามีความสุข พยายามท้องให้เร็วที่สุด จะได้แต่งงานพร้อมลูกในท้อง! หลังจากได้เป็นภรรยาของตระกูลลี่แล้ว เธอจะได้เสพสุขกับความร่ำรวยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!”

หลิวจินกุ้ยยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น เหมือนคนที่จะหมั้นกับลี่เป่ยยวนในวันนี้คือเธอเอง

ถังหว่านหนิงหัวเราะเยาะออกมาหนึ่งที

ความร่ำรวยที่ไม่มีที่สิ้นสุดอย่างนั้นเหรอ?

ในชาติก่อน เธอทุ่มเททุกอย่างเพื่อลี่เป่ยยวนถึงสามปี

สิ่งที่ได้รับกลับมาคือถูกลักพาตัวในวันแต่งงานและทรมานสามวันสามคืน!

ในวันแรกของการถูกลักพาตัว เธอภาวนาให้ลี่เป่ยยวนมาช่วย แต่ไม่คาดคิดเลยว่าลี่เป่ยยวนไม่เคยคิดจะแต่งงานกับเธอเลย เขากลับรีบขับรถแต่งงานไปสนามบินเพื่อต้อนรับเจียงเหยียนกลับประเทศ

ในวันนั้นเอง ลี่เป่ยยวนกับเจียงเหยียนก็แลกแหวนและให้คำมั่นว่าจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตในสถานที่จัดงานแต่งงานที่ควรจะเป็นของเธอ

เธอรอคอยอย่างไร้ความหวังมาหลายปี ท้ายที่สุดงานแต่งงานนี้ก็เป็นเพียงของขวัญจากลี่เป่ยยวนให้เจียงเหยียน

วันที่สอง ลี่เป่ยยวนไม่สนใจว่าเธอจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ประกาศต่อสาธารณชนว่าเธอหนีงานแต่ง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเธอถูกลักพาตัว แต่กลับมัวแต่ใช้เวลาอยู่กับเจียงเหยียนอย่างหวานชื่น

ในวันที่สาม ลี่เป่ยยวนปฏิเสธที่จะจ่ายค่าไถ่ และรีบร้อนจดทะเบียนสมรสกับเจียงเหยียนราวกับอยากตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอโดยเร็ว

สามวันนั้นเธอเหมือนใช้ชีวิตอยู่ในนรก ตั้งแต่เต็มไปด้วยความหวังจนกระทั่งหัวใจแหลกสลาย

และในวันนี้ คืองานหมั้นของเธอกับลี่เป่ยยวน

แต่ไม่ว่าจะเป็นชุดที่เธอใส่ หรือการแต่งตัว ทุกอย่างกลับเหมือนเจียงเหยียนไม่มีผิด

ในเมืองจินหลิน ใครจะไม่รู้ว่าเจียงเหยียนคือคนที่ลี่เป่ยยวนรักที่สุด ส่วนเธอ ก็แค่ตัวแทนราคาถูกเท่านั้นเอง

ถังหว่านหนิงจำได้อย่างชัดเจนว่า ในชาติก่อน เมื่อเธอแต่งตัวแบบนี้ไปปรากฏตัวต่อหน้าลี่เป่ยยวน ลี่เป่ยยวนก็ไม่ปิดบังความรังเกียจในสายตาและพูดว่า "ลอกเลียนแบบคนอื่น เจียงเหยียนไม่มีทางเป็นผู้หญิงสำมะเลเทเมาแบบเธอ!"

เจียงเหยียนเป็นลูกกำพร้าของตระกูลเจียง เติบโตมากับลี่เป่ยยวนตั้งแต่เล็ก

ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเจียงกับตระกูลลี่ตึงเครียดในภายหลัง และตระกูลเจียงไม่สามารถช่วยเหลือตระกูลลี่ได้ อีกทั้งคุณนายใหญ่ลี่ก็ไม่ชอบเจียงเหยียน ลี่เป่ยยวนคงแต่งงานกับเจียงเหยียนไปนานแล้ว

ผู้หญิงที่ลี่เป่ยยวนชอบคือผู้หญิงที่อ่อนโยนและบริสุทธิ์เหมือนเจียงเหยียน

ส่วนเธอ บังเอิญมีใบหน้าคล้ายเจียงเหยียนอยู่สองสามส่วน

ดังนั้น หลิวจินกุ้ยจึงพยายามให้เธอแต่งตัวเลียนแบบเจียงเหยียนเพื่อเอาใจลี่เป่ยยวน

เธอพยายามใกล้ชิดลี่เป่ยยวนอยู่สามเดือนเต็ม จนทั้งเมืองจินหลินรู้ว่า ถังหว่านหนิงไม่รู้จักละอาย รีบเร่งจะเป็นสะใภ้ตระกูลลี่ แต่ลี่เป่ยยวนกลับทำเหมือนไม่เคยได้ยิน

สุดท้ายก็เพราะคุณนายใหญ่ชอบเธอ ลี่เป่ยยวนจึงเลือกหมั้นกับเธอภายใต้แรงกดดันของคุณนายใหญ่ลี่

แต่ความอับอายที่ได้รับในงานหมั้น การที่ลี่เป่ยยวนทอดทิ้งเธอเพื่อเจียงเหยียน... รวมถึงการถูกใช้ประโยชน์ตลอดสามปีและถูกโยนทิ้งเหมือนรองเท้าเก่า ล้วนทำให้เธอเหมือนถูกกรีดแทงเป็นพันครั้ง

เมื่อคิดถึงจุดจบที่น่าเวทนาในชาติก่อน ถังหว่านหนิงก็อยากจะปล่อยมือในตอนนี้

ในเมื่อลี่เป่ยยวนชอบเจียงเหยียน เธอก็จะถอยออกมา!

"คุณน้าคะ ฉันอยากไปพูดกับประธานลี่เป็นการส่วนตัวค่ะ"

ใบหน้าของถังหว่านหนิงยังคงประดับด้วยรอยยิ้มจางๆ อย่างน่ารักเหมือนเช่นเคย หลิวจินกุ้ยจึงลดความระแวงลงทันที

เมื่อเห็นว่าถังหว่านหนิงจะไปพูดกับลี่เป่ยยวน หลิวจินกุ้ยยิ่งเห็นดีเห็นงาม "ก็ควรจะเป็นอย่างนั้น! ยังไงต่อไปก็ต้องเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว"

หลิวจินกุ้ยยิ้มจนปิดปากไม่มิด รีบปล่อยมือจากการจัดเสื้อผ้าให้ถังหว่านหนิง

ถังหว่านหนิงจึงเดินไปหาลี่เป่ยยวน

ลี่เป่ยยวนไม่ได้มองเธอเลย

บอดี้การ์ดข้างตัวลี่เป่ยยวนรู้หน้าที่ รีบเข้ามาขวางเธอไว้ "คุณหนูถัง ประธานลี่กำลังยุ่งอยู่ ไม่สะดวกพบคุณตอนนี้"

ถังหว่านหนิงพูด "ฉันมีเรื่องต้องพูดกับลี่เป่ยยวน"

"ประธานลี่ยังต้องต้อนรับแขก คงไม่มีเวลา"

สายตาของบอดี้การ์ดที่มองเธอเต็มไปด้วยความรำคาญ

ถังหว่านหนิงมองเห็นท่าทีของบอดี้การ์ดชัดเจน

ใช่สินะ

ตอนนี้เธอก็แค่คนที่คลั่งไคล้ลี่เป่ยยวนจนหมดหัวใจ

คงไม่แปลกที่ลี่เป่ยยวนจะเบื่อหน่ายเธอจนถึงขีดสุด ไม่อย่างนั้นบอดี้การ์ดคงไม่กล้าพูดกับเธอด้วยท่าทีแบบนี้

"หลังจากคืนนี้ ฉันกับลี่เป่ยยวนก็จะเป็นคู่หมั้นกันแล้ว กล้าพูดกับว่าที่คุณผู้หญิงแห่งตระกูลลี่แบบนี้ ไม่คิดถึงผลลัพธ์หรือไง?"

เมื่อได้ยินถังหว่านหนิงพูดเหมือนตัวเองเป็นว่าที่ภรรยาตระกูลลี่ บอดี้การ์ดยิ่งหัวเราะเยาะ "คุณหนูถัง คืนนี้เป็นแค่งานหมั้นเลย ต่อให้วันนี้เป็นวันแต่งงาน ผมก็ต้องทำตามคำสั่งอยู่ดี ประธานลี่บอกว่าไม่มีเวลา ก็คือไม่มีเวลา ผมว่าเธอประหยัดแรงกลับไปนั่งเงียบๆ ดีกว่า อย่าสร้างปัญหาให้พวกเราเลย"

สร้างปัญหาอย่างนั้นเหรอ?

ที่แท้ ในสายตาของลี่เป่ยยวน เธอเป็นเพียงปัญหาเท่านั้น

"ถ้าฉันจะต้องเจอตอนนี้ให้ได้ล่ะ?"

"คุณหนูถัง จะทำให้ตัวเองขายหน้าทำไม!"

สามเดือนที่ผ่านมา ถังหว่านหนิงพยายามตามติดประธานลี่ตลอด

ตอนเช้า เธอส่งอาหารเช้าไปให้ แต่ประธานลี่ยังไม่แม้แต่จะมองและโยนทิ้งไป

ตอนกลางวัน เธอแวะไปหา แต่ประธานลี่กลับไม่ยอมเปิดประตูพบ

แม้กระทั่งตอนเย็น เธอรอจนประธานลี่เลิกงาน แต่ประธานลี่ยอมทำงานล่วงเวลา ยังดีกว่ามองเธอแม้เพียงเสี้ยววินาที

คนรอบตัวทุกคนมองออกว่าประธานลี่รังเกียจถังหว่านหนิง

มีแต่ถังหว่านหนิงเท่านั้นที่ไม่รู้จักสถานะของตัวเอง

ผู้หญิงแบบนี้ จะเป็นว่าที่คุณผู้หญิงของตระกูลลี่ได้อย่างไร?

แม้แต่งานหมั้นในวันนี้ก็ยังจัดขึ้นเพราะแรงกดดันจากคุณนายใหญ่

สำหรับพวกเขา มีเพียงคุณหนูเจียงเท่านั้นที่เหมาะสมจะเป็นนายหญิงในอนาคตของตระกูลลี่

บอดี้การ์ดเห็นถังหว่านหนิงไม่ตอบโต้ ก็คิดว่าเธอคงยอมให้พวกเขารังแกเหมือนเคย เขาพูดว่า "คุณหนูถัง ถ้าไม่ไป ผมคงต้องใช้กำลังแล้ว!"

การใช้กำลังกับเธอในงานหมั้น ก็เหมือนกับเหยียบหน้าตาเธอลงบนพื้น

ปกติถังหว่านหนิงได้ยินคำพูดนี้ก็จะเดินหนีไปอย่างว่าง่าย

แต่ครั้งนี้ ถังหว่านหนิงกลับหัวเราะเย็นชาแล้วพูดว่า "บอดี้การ์ดของลี่เป่ยยวนช่างไร้ระเบียบกันเสียจริง"

บอดี้การ์ดถึงกับอึ้งเมื่อได้ยิน

"ถึงแม้ว่าฉันจะยังไม่ได้เป็นคุณผู้หญิงของตระกูลลี่ แต่ฉันก็เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลถังนะ ต่อให้ลี่เป่ยยวนมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน เขายังไม่กล้าพูดกับฉันแบบนี้ แล้วนายเป็นแค่บอดี้การ์ด กล้าพูดว่าจะใช้กำลังกับฉัน? ตระกูลลี่นี่ทำให้ฉันต้องมองใหม่เลยทีเดียว"

ใบหน้าของบอดี้การ์ดเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงในทันที

ถึงแม้ถังหว่านหนิงจะยังไม่ใช่คุณผู้หญิงของตระกูลลี่ แต่เธอก็เป็นคุณหนูแห่งตระกูลถังจริงๆ

"คุณหนูถัง... ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น..."

บอดี้การ์ดถึงกับยิ้มไม่ออก ท่าทีอ่อนลงทันที

ก่อนหน้านี้ถังหว่านหนิงพยายามรักษาภาพลักษณ์ต่อหน้าลี่เป่ยยวน จึงไม่เคยพูดจารุนแรงกับใคร

แต่ถังหว่านหนิงที่เคยถูกมองว่าเป็นคนอ่อนแอ กลับพูดจาคมกริบเช่นนี้ในวันนี้!

"ดูเหมือนว่าตระกูลลี่ของพวกคุณจะไม่ได้ตั้งใจจริงที่จะเกี่ยวดองกับตระกูลถังของเรา งั้นงานหมั้นครั้งนี้ก็ยกเลิกไปเถอะ"

ทันทีที่ถังหว่านหนิงพูดจบ ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นจากเบื้องหน้า

ไม่รู้ว่าลี่เป่ยยวนได้ยินบทสนทนาก่อนหน้านี้ไปมากแค่ไหน แต่เขาก็เดินออกมา เขามองมือว่างเปล่าของถังหว่านหนิงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันว่า "ถังหว่านหนิง ในที่สุดก็แสร้งทำไม่ไหวแล้วสินะ?"

เขานึกว่าถังหว่านหนิงจะกระโดดลงสระไปเก็บแหวนจริงๆ ที่ไหนได้ กลับเป็นแค่การแกล้งทำ

ทั้งที่เธอเป็นคุณหนูใหญ่จอมเอาแต่ใจ แต่ตลอดสามเดือนที่ผ่านมา กลับทำตัวใสซื่อบริสุทธิ์ต่อหน้าเขา

คำพูดเมื่อครู่นั้น ทำให้เขาได้เปิดหูเปิดตาไม่น้อย

ถังหว่านหนิงมองลี่เป่ยยวนที่อยู่ตรงหน้า ครั้งนี้เธอไม่พลาดเห็นความรังเกียจและเย้ยหยันในสายตาของเขา

ในชาติก่อน เธอโง่เง่าเอาหัวใจทั้งหมดไปมอบให้ลี่เป่ยยวน

เธอพยายามเรียนรู้การเป็นภรรยาที่ดีและแม่ที่สมบูรณ์แบบเพื่อเขา ทุ่มเทจนหมดแรงในการช่วยเขาจัดการธุรกิจ

ยิ่งไปกว่านั้น เธอทำหน้าที่กตัญญูแทนเขา โดยการดูแลคุณนายใหญ่ลี่

เธอคิดว่าการทำเช่นนี้จะทำให้หัวใจของลี่เป่ยยวนอุ่นขึ้น

แต่สุดท้าย กลับถูกศัตรูของเขาลักพาตัวในวันแต่งงาน และลี่เป่ยยวนไม่แม้แต่จะยอมจ่ายค่าไถ่เพียงยี่สิบห้าล้านบาท

ช่างน่าขันเพียงใด

สิ่งที่เธอเคยพยายามทำทั้งหมดเพื่อจะได้เป็นคุณผู้หญิงแห่งตระกูลลี่ สุดท้ายก็แค่หลอกตัวเอง

ถังหว่านหนิงมองลี่เป่ยยวนตรงหน้าแล้วหัวเราะก่อนจะพูดว่า “ใช่ ฉันแกล้งทำต่อไปไม่ไหวแล้ว งั้นยกเลิกงานหมั้นเถอะ ต่างฝ่ายต่างก็ยุ่งอยู่ด้วย”