เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 11
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 12
“คุณหนูใหญ่ เอกสารพวกนี้ไม่มีอะไรสำคัญหรอกครับ คิดว่าคุณคงไม่สนใจ ไปพักผ่อนในห้องรับรองก่อนดีกว่าครับ”ผู้จัดการหวังพูดยิ้มแหยๆไม่ว่าจะพูดยังไง ก็พยายามไม่ให้ถังหว่านหนิงเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องใดๆ ในบริษัทเมื่อเห็นท่าทางเช่นนั้น ถังหว่านหนิงก็ยื่นมือออกไปพร้อมพูดว่า “เอามาให้ฉันดู”“เอ่อ...”“หรือว่าผู้จัดการหวังคิดว่าตระกูลถังเป็นของคุณแล้ว?”เมื่อเผชิญกับท่าทีเด็ดขาดของถังหว่านหนิง ผู้จัดการหวังรีบตอบ “ผมจะกล้าได้ยังไงครับ? คุณหนูใหญ่จะดู ผมก็ต้องให้ดูอยู่แล้ว เพียงแต่เกรงว่าคุณหนูจะดูไม่เข้าใจ...”“งั้นไม่ต้องไปห้องรับรองแล้ว ไปที่ห้องทำงานประธานบริษัทเลยดีกว่า แล้วเอาเอกสารทุกอย่างที่ต้องการลายเซ็นมาให้ฉันดูด้วย”“คุณหนูใหญ่...”ถังหว่านหนิงไม่รอให้ผู้จัดการหวังพูดจบ เธอกวาดตามองไปที่เลขาโจวก่อนพูดว่า “เสี่ยวโจวใช่ไหม? ไปเอาเอกสารมาให้ฉันหน่อย ส่วนผู้จัดการหวัง ช่วยพาฉันไปที่ห้องทำงานด้วย”“ได้... ได้ครับ”ผู้จัดการหวังตอบรับเสียงสั่น เหงื่อเย็นเริ่มซึมออกมาที่หน้าผากคุณหนูคนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่? ถ้าเธอตรวจพบปัญหาในบัญชีขึ้นมา เขาคงจบสิ้นแน่ๆ!ผู้จัดการหวังเดินนำถ
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 13
"ไม่จำเป็น ฉันแค่ดูผ่านๆ เท่านั้น"ถังหว่านหนิงพูดพลางแสร้งทำเป็นตั้งใจตรวจสอบรายงานการเงินเธอค่อยๆ พลิกหน้ากระดาษทีละหน้าอย่างช้าๆ ตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้ายฝ่ายผู้จัดการหวังที่ยืนอยู่ตรงหน้า รู้สึกเหมือนถูกกดดันจนขาเริ่มอ่อนแรง แทบจะยืนไม่ไหวการยักยอกเงินบริษัทกว่าหลายร้อยล้านบาท... ถ้าถูกจับได้ หมายถึงชีวิตที่เหลืออยู่ของเขาจะต้องหมดไปในคุก!'ปัง!'ถังหว่านหนิงโยนรายงานการเงินลงบนโต๊ะเสียงดังผู้จัดการหวังสะดุ้งจนแทบทรุดลงไปกับพื้น แต่สิ่งที่เขาได้ยินกลับเป็นเสียงถังหว่านหนิงที่พูดอย่างไม่พอใจว่า “นี่มันอะไรกัน? ตัวเลขเต็มไปหมด ใครจะไปเข้าใจ?”คำพูดนั้นทำให้ผู้จัดการหวังนิ่งอึ้งไปถังหว่านหนิงดูไม่เข้าใจจริงๆ เหรอ?เลขาโจวที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน สายตาเต็มไปด้วยความผิดหวังลูกสาวของประธานถัง... กลับอ่านรายงานการเงินไม่ออกหรือ?ผู้จัดการหวังเช็ดเหงื่อ ก่อนจะยิ้มแหยๆ แล้วพูดขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่ ผมบอกแล้วว่าถ้าคุณอยากรู้เรื่องบริษัท ผมสามารถอธิบายให้ฟังได้ จะได้ไม่ต้องยุ่งยากเดินทางมาที่บริษัทบ่อยๆ”“ก็จริงนะ แต่เอกสารพวกนี้ยังไงก็ต้องเซ็นอยู่ดี”ถังหว่านหน
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 14
"คุณหนูใหญ่ก็เลยแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องเพื่อจับคนทำผิดใช่ไหม?""ใช่" ถังหว่านหนิงตอบรับทันที ก่อนจะพูดต่อ "อย่าเพิ่งทำให้พวกเขารู้ตัว เราต้องค่อยๆ รวบรวมหลักฐาน พวกเขายักยอกทรัพย์สินของบริษัทมากมายขนาดนี้ ทำให้ผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้นได้รับความเสียหาย รอให้หลักฐานครบถ้วน และค่อยๆ ตัดสายสัมพันธ์ของพวกเขาในบริษัทให้หมดสิ้น ถึงเวลานั้นก็จะได้ส่งพวกเขาเข้าคุก"เลขาโจวจ้องมองถังหว่านหนิงอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดว่า "คุณหนูใหญ่...ดูไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย"เมื่อก่อน คุณหนูใหญ่เป็นคนอ่อนโยนและสง่างาม แม้จะฉลาด แต่ไม่เคยมีเล่ห์เหลี่ยมในโลกธุรกิจมาก่อนแต่สิ่งที่เธอพูดเมื่อครู่นั้น ล้วนฟังดูสมเหตุสมผลเลขาโจวอดรู้สึกชื่นชมไม่ได้"เสี่ยวโจว คุณทำงานที่นี่มาหลายปีแล้ว คุณพ่อของฉันเคยสนับสนุนคุณมาก่อน ฉันหวังว่าคุณจะช่วยฉันในเรื่องนี้""ผมจะช่วยคุณหนูใหญ่ ไม่ปล่อยให้ผู้จัดการหวังและคุณนายทำลายบริษัทที่ประธานถังทิ้งไว้แน่นอน""ดี""แต่..." เลขาโจวลังเลเล็กน้อยก่อนพูด "ถึงแม้ผู้จัดการหวังจะพูดเกินจริง แต่ตระกูลลี่ก็โจมตีเราอย่างหนักในช่วงนี้ โดยเฉพาะวันนี้""วันนี้?"เลขาโจวพยักหน้า "วันนี้ ตระกู
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 15
"ถังหว่านหนิงถ้ามาหาฉัน บอกไปเลยว่าฉันไม่ว่าง""แต่...ประธานลี่ไม่ได้ต้องการให้คุณหนูถังยอมอ่อนข้อเหรอครับ?""ฉันต้องการให้เธอหมดหนทางขอความช่วยเหลือ ไร้ที่พึ่งพา"สายตาของลี่เป่ยยวนฉายแววเย็นชา ก่อนจะพูดต่อ "ฉันจะให้เธอ คุกเข่าขอโทษอาเหยียน"ในเวลาเดียวกัน ถังหว่านหนิงกำลังเลือกซื้อของในห้าง เธอเลือกของบำรุงสุขภาพและเครื่องประทินผิวหลายอย่างในขณะที่เธอกำลังจะลงไปซื้อกาแฟ ก็เหลือบเห็นบอดี้การ์ดในชุดดำที่ตามเธออยู่บอดี้การ์ดนั้นดูโดดเด่นจนคนในห้างพากันมอง ถังหว่านหนิงเห็นแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ลี่เป่ยยวนดูเหมือนจะให้ความสำคัญกับเธอมาก ส่งคนมาคอยจับตาดูเธอเสมอไม่รู้ว่าเขากลัวว่าเธอจะทำร้ายเจียงเหยียน หรือว่าอยากเห็นเธอทุกข์เพราะปัญหาของบริษัทกันแน่เธอไม่รีบร้อน หลังซื้อกาแฟเสร็จ เธอก็เดินเข้ากลุ่มคนในห้างอย่างรวดเร็วบอดี้การ์ดพยายามตามไป แต่ด้วยความที่คนในห้างหนาแน่น และถังหว่านหนิงจงใจเดินเลี้ยวไปทางที่พลุกพล่าน พวกเขาจึงหลุดจากการติดตามในไม่ช้า"เลขาหวัง ผมทำคนหลุดไปแล้ว!"ปลายสายบลูทูธ เลขาหวังได้รับข่าวร้ายจากทีมที่ห้าง และรีบนำไปรายงานลี่เป่ยยวน"หลุด?" ลี่เป่ยยวนขม
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 16
"หว่านหนิง เขาขอโทษเธอหรือยัง?"เมื่อถูกคุณนายใหญ่ลี่ถาม ถังหว่านหนิงแสร้งหันไปมองลี่เป่ยยวนอย่างจงใจลี่เป่ยยวนที่สังเกตเห็นท่าทีไม่บริสุทธิ์ใจของเธอ รีบก้าวเข้าไปคว้าถังหว่านหนิงขึ้นมา "คุณย่า ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณหนูถังเป็นการส่วนตัว ขอขึ้นไปชั้นบนก่อนนะครับ"พูดจบ ลี่เป่ยยวนก็ลากถังหว่านหนิงขึ้นไปชั้นบนโดยไม่รอคำตอบคุณนายใหญ่ลี่ที่เห็นเหตุการณ์รีบร้องตาม "เป่ยยวน! เจ้าเด็กคนนี้นี่...อย่างไรเสียเธอก็เป็นผู้หญิง ถ้าลูกกล้ารังแกหว่านหนิง ย่าไม่ยอมแน่!"บนชั้นสอง ลี่เป่ยยวนผลักถังหว่านหนิงลงบนเตียงก่อนจะล็อกประตูห้องทันที"ประธานลี่ คุณทำอะไรของคุณ?"ถังหว่านหนิงนั่งพิงขอบเตียง มองลี่เป่ยยวนที่ยืนอยู่ตรงประตูด้วยท่าทางยิ้มเยาะ "คุณทำแบบนี้ ถ้าคุณหนูเจียงรู้เข้าจะไม่ดีนะ คุณหนูเจียงน่ะขี้หึงจะตายไป""ถังหว่านหนิง!"ลี่เป่ยยวนพุ่งเข้ามา บีบคอถังหว่านหนิงไว้แน่น เขาพูดเสียงเย็นชา "ฉันให้หน้าเธอมากไปหรือไง? ใครให้สิทธิ์เธอเข้ามาในบ้านฉัน!""คุณย่าอยากเจอฉัน ฉันก็ต้องมาดูแลท่านสิคะ"ถังหว่านหนิงเงยหน้ามองเขา แม้ลี่เป่ยยวนจะออกแรง แต่เขาก็ไม่กล้าทำอะไรรุนแรงเกินไปสายตาเจ้าเล่ห์
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 17
"งั้นแปลว่าเราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว?""เธอคิดว่าไงล่ะ?"ถังหว่านหนิงรู้อยู่แล้วว่าลี่เป่ยยวนไม่ใช่คนที่จะถูกข่มขู่ง่ายๆ การมาครั้งนี้ของเธอเป็นเพียงการเตือนให้เขารู้ว่า ทุกอย่างต้องมีขอบเขต เพราะแม้แต่สุนัขที่จนตรอกยังสู้กลับ และเธอเองก็ไม่ใช่คนที่จะถูกบีบง่ายๆ"ประธานลี่ สนใจจะพนันกับฉันไหม?""พนันอะไร?""พนันว่าถ้าคุณยังเล่นงานฉัน ปีนี้คุณจะซวยหนักแน่""...?"ถังหว่านหนิงลุกขึ้น เดินไปที่ประตู ก่อนจะหยุดและพูดขึ้น "จริงสิ ประธานลี่ ฉันลืมบอกไปเลย เรื่องที่คุณกลั่นแกล้งฉัน ฉันยังไม่ได้เล่าให้คุณย่าฟัง คุณว่า ถ้าฉันเล่า คุณย่าจะเข้าข้างใคร?""ถังหว่านหนิง!""ลี่เป่ยยวน ฉันไม่ได้บอกคุณย่าว่าคุณเล่นงานตระกูลถัง นั่นถือเป็นความเมตตาสูงสุดของฉันแล้ว เก็บกลอุบายไร้เดียงสาของคุณไว้เถอะ ฉันไม่มีวันยอมคุณง่ายๆ และเชื่อเถอะว่าปีนี้คุณจะซวยแน่นอน""เธอ!"ถังหว่านหนิงพูดจบก็เดินออกจากห้อง พร้อมปิดประตูตามหลังอย่างสง่างามลี่เป่ยยวนรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างจุกอยู่ในอก ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแค่ข่มขู่เขา แต่ยังกล้าสาปแช่งเขาอีก?เธอคิดว่าเขาจะสนใจเรื่องไร้สาระพวกนี้เหรอ? ฝันไปเถอะ!ตอ
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 18
"ในเมื่อเป็นเรื่องที่คุณน้ารับปากไว้ คุณน้าก็จัดการเองเถอะ"ถังหว่านหนิงหันไปสั่งแม่บ้านที่ยืนอยู่ข้างๆ "ซย่าซย่า จัดห้องพักโรงแรมให้คุณหลิน ให้อยู่เท่าไรก็ได้ตามใจเธอ แต่ในฐานะแขก ควรแยกแยะบทบาทให้ชัดเจน คุณหลิน คิดว่าถูกไหมคะ?"ถังหว่านหนิงไม่พลาดที่จะจับสายตาของหลินเหยาที่มองมาเมื่อถังหว่านหนิงพูด หลินเหยาก็รีบหันไปมองหลิวจินกุ้ยด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ราวกับขอความช่วยเหลือหลิวจินกุ้ยโกรธจัด "ดีมาก ถังหว่านหนิง! ยังไม่ทันได้ดูแลบ้านดี ก็เริ่มแสดงอำนาจแล้ว? อย่าลืมนะว่าบ้านหลังนี้ใครดูแลมาตลอด เธอไม่อายบ้างหรือไง?""คุณน้า ตระกูลถังเป็นของฉันเสมอมา ที่ผ่านมาฉันให้คุณช่วยดูแลเพราะเห็นแก่ความเป็นผู้ใหญ่ แต่ก็อย่าคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน ถ้าคุณไม่อยากให้หลินเหยาไป ฉันคงต้องเชิญคุณออกไปพร้อมกัน""เธอ!""ขอโทษค่ะ เป็นความผิดของฉันเอง"หลินเหยาพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอเดินเข้ามาหาถังหว่านหนิงด้วยท่าทีสำนึกผิด "คุณหนูถัง ฉันมาบ้านคุณโดยไม่ได้รับเชิญ ต้องขอโทษจริงๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ""เด็กคนนี้นี่ เชื่อฟังเกินไปแล้ว!"หลิวจินกุ้ยหันมามองถังหว่านหนิงพร้อมสายตาโกรธจัด "ไม่เหมือนใคร
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 19
รถจอดตรงหน้าประตูมหาวิทยาลัย โจวเยว่รีบตามถังหว่านหนิงวิ่งขึ้นไปที่ชั้นเจ็ดของอาคารเรียนเมื่อไปถึง พวกเธอเห็นว่ากู้เหยียนหลี่เริ่มบรรยายไปแล้วสิบกว่านาที และบรรยากาศในห้องเงียบสงัดจนสัมผัสได้ถึงความจริงจังโจวเยว่เพียงแค่ชะโงกหน้าดูผ่านประตู ก่อนจะอุทานเบาๆ "บรรยากาศแบบนี้ เรามาช้าไปแล้วจริงๆ..."ยังพูดไม่ทันจบ ถังหว่านหนิงก็ผลักประตูห้องเรียนเข้าไปโจวเยว่หลุดปากออกมา "นี่เธอทำบ้าอะไรเนี่ย!"ภายในห้องเรียน ทุกสายตาหันมาจับจ้องที่ถังหว่านหนิงทันที รวมถึงสายตาของกู้เหยียนหลี่ด้วยกู้เหยียนหลี่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว พับแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อย รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมเข้ม ดวงตาลึกและคมสวมแว่นกรอบทอง ท่าทางสุขุมเย็นชาถังหว่านหนิงไม่ลังเลที่จะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดังชัดเจน "ขอโทษค่ะอาจารย์! ฉันมาสาย!"เสียงของเธอดังจนคนในห้องแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ใครที่ไหนมาสายแล้วยังพูดเสียงดังขนาดนี้?"นั่งลง"กู้เหยียนหลี่พูดเพียงคำเดียว ก่อนละสายตาจากเธอและกลับไปบรรยายต่อ ราวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้สะดุดความสนใจเขาเลยโจวเยว่ที่ยืนอยู่หน้าประตูถึงกับขนลุก เธอกระซิบกับตัวเอง "ถังหว่านหนิ
บทล่าสุด
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 40
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คนในวงการนี้มองถังหว่านหนิงเป็นตัวตลกในสายตาของพวกเขา ผู้หญิงอย่างถังหว่านหนิงที่ยอมพลีกายเพื่อเข้าใกล้คนรวย ก็สมควรแล้วที่จะโดนพวกเขาหยอกล้อเสิ่นจือเยี่ยนเห็นว่าโจวเยว่เกือบจะร้องไห้ด้วยความร้อนใจ เขาทนไม่ไหวจนหันสายตาไปมองลี่เป่ยยวนแต่กลับเห็นลี่เป่ยยวนนั่งพิงโซฟา ดื่มวิสกี้ด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย"ลี่เป่ยยวน!"เสิ่นจือเยี่ยนเดินมาหยุดตรงหน้าลี่เป่ยยวน ลดเสียงลงพูดว่า "เกินไปแล้วนะ! พอได้แล้ว ถ้าคุณหนูใหญ่ถังมาจริงๆ จะทำยังไง? นายจะปล่อยให้เธอกลายเป็นตัวตลกของทั้งหลินเฉิงหรือไง?""ถ้าเธอเต็มใจจะทำให้ตัวเองขายหน้า ฉันจะห้ามเธอทำไม?"น้ำเสียงของลี่เป่ยยวนเย็นชาเสิ่นจือเยี่ยนพูดด้วยความไม่พอใจ "วันนี้เป็นงานของเจียงเหยียน! ถ้านายทำเรื่องให้วุ่นวายขนาดนี้ เจียงเหยียนก็ลำบากไปด้วย"เจียงเหยียนเองก็จับแขนลี่เป่ยยวนไว้ พูดด้วยท่าทีลำบากใจ "ใช่แล้วเป่ยยวน...หรือว่าโทรหาคุณหนูถัง บอกเธอว่าอย่ามาเถอะนะ""หว่านหนิงทำให้เธอต้องอับอายต่อหน้าคุณย่า ฉันพูดไว้แล้วว่าหว่านหนิงจะต้องคุกเข่าขอโทษเธอ"น้ำเสียงของลี่เป่ยยวนแฝงไปด้วยความเย็น
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 39
โจวเยว่ทำหน้าบึ้งตึงถ้าไม่ใช่เพราะพ่อแม่ของเธอยืนกรานให้เธอมางานเลี้ยงวันเกิดนี้ เธอคงไม่มาเด็ดขาด! คนพวกนี้น่ารังเกียจ พูดจาน่ารังเกียจทั้งนั้น!"โจวเยว่ ใครๆ ก็รู้ว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทของถังหว่านหนิงใช่ไหม? เธออย่าปกป้องเพื่อนเธอเลย! หรือว่าเธอจะโทรหาถังหว่านหนิงให้หน่อย แล้วบอกให้เธอมา! บอกว่าเป็นวันเกิดของคุณหนูเจียง ประธานลี่กำลังจะจูบคุณหนูเจียงอยู่แล้ว เธอเชื่อไหมว่าถังหว่านหนิงจะรีบวิ่งมาทันที!"พูดจบ เสียงหัวเราะดังลั่นทั่วห้องทันทีโจวเยว่โกรธจนหน้าขึ้นสี "พวกเธอ... พวกเธอ!""ไม่โทรใช่ไหม? งั้นฉันโทรเอง!"ชายหนุ่มคนหนึ่งรีบเข้ามาแย่งโทรศัพท์ของโจวเยว่ไปทันที โจวเยว่หน้าซีดเผือด "เอาคืนมาให้ฉัน!"เสิ่นจือเยี่ยนทำหน้าบึ้งตึง พูดว่า "คุณชายเจิ้น! พอได้แล้ว คืนโทรศัพท์ให้โจวเยว่เถอะ!""โทรติดแล้ว! โทรติดแล้ว!"กลุ่มเศรษฐีหนุ่มที่ดื่มไปแล้วก็เริ่มคึกคะนองทันใดนั้น เสียงที่เย็นชาและขี้เกียจของถังหว่านหนิงดังขึ้นจากปลายสาย "มีเรื่องอะไร?"ทันใดนั้น ห้องส่วนตัวก็เงียบสงัดชายหนุ่มคนหนึ่งพูดด้วยความตื่นเต้น "คุณหนูถัง ประธานลี่ดื่มจนเมาแล้ว! กำลังจะจูบเจียงเหยียน! คุณจะมา
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 38
"ทำไม? หรือว่านายก็สนใจเธอ?"เมื่อได้ยินคำถามของลี่เป่ยยวน เสิ่นจือเยี่ยนรีบปฏิเสธทันที "ฉันจะกล้าได้ยังไงล่ะ! คุณหนูใหญ่ตระกูลถังเขาหลงรักนายหมดหัวใจ ฉันไม่คู่ควร! แต่ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังไปสนิทสนมกับคู่ปรับของนายอย่างกู้เหยียนหลี่มากๆ หลังจากงานประมูลครั้งก่อน สองคนนี้เจอกันแทบทุกวัน แถมยังแอบเจอกันอีกด้วย!"เมื่อได้ยินดังนั้น ลี่เป่ยยวนขมวดคิ้วทันทีจากนั้นก็หัวเราะเย็นชาไม่แปลกใจเลย... ไม่แปลกใจที่ถังหว่านหนิงกล้าทำตัวอวดดีต่อหน้าเขาที่แท้ก็เพราะเธอไปเกาะกู้เหยียนหลี่เมื่อคืนยังกล้าบอกเขาว่ากู้เหยียนหลี่เป็นแค่คนรู้จักธรรมดาคิดจริงๆ หรือว่าเขาเป็นคนโง่ที่จะหลอกได้ง่ายๆ!"แล้วยังมีอีกนะ รู้จักเฮ่อหย่วนไหม? หมอนั่นหมายปองคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมานานแล้ว! หมอนั่นช่างประจบประแจงสุดๆ ได้ยินว่าวันนี้เป็นวันเกิดเจียงเหยียน หมอนั่นก็มาเหมือนกัน แถมยังให้ฉันถามนายว่า ถ้านายจะเลิกกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจริงๆ เขาขอจีบต่อได้ไหม"เสิ่นจือเยี่ยนไอเบาๆ สองครั้ง ก่อนพูดต่อ "เอ่อ ถึงแม้ฉันไม่ควรยุ่งเรื่องนี้ แต่ก็รู้นี่ว่าเฮ่อหย่วนมันเป็นคนเลวแค่ไหน คุณหนูถังถึงแม้ก่อนหน้านี
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 37
เมื่อได้ยินดังนั้น ลี่เป่ยยวนขมวดคิ้วทันทีหลังจากที่ถังหว่านหนิงเดินจากไป หลินเหยาก็รีบเดินเข้ามา พร้อมกับกล่าวตำหนถังหว่านหนิงโดยไม่ปิดบังว่า "ประธานลี่ เป็นเพราะพี่สาวฉันไม่มีความรู้จักดีพอ... ฉันขอโทษแทนเธอค่ะ...""ไสหัวไป!"เสียงตวาดอย่างเกรี้ยวกราดของลี่เป่ยยวนทำให้หลินเหยาหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจหลินเหยาไม่กล้าทำให้ลี่เป่ยยวนโกรธอีก จึงได้แต่ร้องไห้พลางวิ่งหนีไปนอกห้องทำงาน เลขาหวังเดินเข้ามา พร้อมกับสีหน้าที่ดูไม่สู้ดีนัก กล่าวขึ้นว่า "ประธานลี่... คุณหนูถัง... ไปแล้ว"ใบหน้าของลี่เป่ยยวนยิ่งดูน่ากลัวขึ้นไปอีก เลขาหวังจึงไม่กล้าพูดอะไรต่อในห้องทำงานเงียบสงัดไปนาน ลี่เป่ยยวนจึงเอ่ยขึ้นว่า "เมื่อก่อนฉันปฏิบัติกับเธอแย่มากหรือไง?""...ประธานลี่อยากฟังความจริงไหมครับ?"เมื่อได้ยินดังนั้น ลี่เป่ยยวนกวาดสายตามองเลขาหวัง เลขาหวังรีบก้มหน้าลง ไม่กล้าตอบลี่เป่ยยวนพูดด้วยใบหน้ามืดมนว่า "นั่นก็เป็นเพราะเธอมสมควรโดน! เธอเป็นคนเสนอตัวเองให้ฉัน!""ถูก ถูกต้อง... ประธานลี่พูดถูก""เธอเต็มใจเอง ตอนนี้จะมาน้อยใจอะไรอีก?""...ถูกต้องแล้ว ประธานลี่ เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณห
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 36
“พี่ พี่คะ”หลินเหยาเมื่อเห็นถังหว่านหนิงก็ลุกขึ้นด้วยความตกใจ และกำลังจะถอยหลังหนี แต่ถูกลี่เป่ยยวนคว้าข้อมือไว้ลี่เป่ยยวนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ว่า “หนีอะไร? ยังเช็ดไม่เสร็จเลย ฉันยังไม่ได้บอกให้หยุด ก็คุกเข่าเช็ดต่อไป”“...ค่ะ ประธานลี่”หลินเหยาคุกเข่าลงบนพื้นอีกครั้ง เช็ดรองเท้าให้ลี่เป่ยยวนลี่เป่ยยวนเอนตัวพิงเก้าอี้สำนักงาน มองถังหว่านหนิงแล้วพูดว่า “ถังหว่านหนิง บางอย่างเธอไม่ทำ ก็มีคนทำแทนเธอ และยังทำได้ดีกว่าเธอด้วยซ้ำ”“ประธานลี่ ฉันมาไม่ได้เพื่อจะดูคุณทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง”ถังหว่านหนิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาลี่เป่ยยวนพูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแสว่า “แค่เธอคุกเข่าขอโทษอาเหยียน ฉันก็จะถือว่าเรื่องที่ผ่านมามันไม่เคยเกิดขึ้น และงานหมั้นในอีกสองวันจะยังคงจัดขึ้นตามกำหนด นอกจากนี้ ฉันยังจะลงทุนก้อนโตให้ตระกูลถังด้วย”เมื่อเห็นถังหว่านหนิงยังคงนิ่งเงียบ ลี่เป่ยยวนหัวเราะเยาะเบาๆ แล้วพูดว่า “ก็แค่คุกเข่าขอโทษ เธอถังหว่านหนิงก็ไม่ได้ขาแข็งอะไรสักหน่อย เมื่อก่อนก็เคยคุกเข่า ทำไม? ตอนนี้ทำไม่ได้แล้วเหรอ?”พูดถึงตรงนี้ ลี่เป่ยยวนลุกขึ้นเดินมาที่ด้านข้างของถังหว่านหนิง แล้วพูดต่อว่า
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 35
เมื่อหลิวจินกุ้ยมองรอยยิ้มของถังหว่านหนิง ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ถังหว่านหนิงเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสั้นยีนส์ที่ดูคล่องตัว ด้านบนสวมเพียงเสื้อกล้ามรัดรูปสีขาวพร้อมแจ็คเก็ตยีนส์ทับพนักงานหลายคนที่อยู่นอกอาคารบริษัทตระกูลหลี่ ล้วนจดจ้องสายตาไปที่ถังหว่านหนิง พากันจับจ้องมาที่เธอจนแทบลืมหายใจถังหว่านหนิงสวมแว่นกันแดด เดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ต้อนรับและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ฉันมาพบประธานลี่”พนักงานต้อนรับมองเธอด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นว่าเธอเป็นหญิงสาวที่มีผิวขาวสะอาดสะอ้าน หน้าตาสวยงาม และขายาวดูโดดเด่น เธอจึงถามอย่างสุภาพว่า “ขอโทษนะคะ คุณนัดไว้หรือเปล่าคะ?”เมื่อเห็นว่าพนักงานต้อนรับไม่รู้จักเธอ ถังหว่านหนิงจึงถอดแว่นกันแดดออก พร้อมพูดอย่างใจเย็น “ฉันคือถังหว่านหนิง”เมื่อได้ยินชื่อ พนักงานต้อนรับถึงกับตกตะลึง “คุณ...คุณหนูถัง?”“ฉันขึ้นไปได้หรือยัง?”“ได้ ได้ค่ะ! ได้แน่นอนค่ะ!”พนักงานต้อนรับรีบใช้บัตรเปิดลิฟต์ให้ถังหว่านหนิงขึ้นไป“พวกเธอเห็นไหม? คนเมื่อกี้คือคุณหนูถัง”“คุณหนูถังแต่งตัวแบบนี้ได้ยังไง?”“เธอสวยมากเลยนะ ปกติเหมือนจะไ
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 34
สีหน้าของหลิวจินกุ้ยยิ่งดำคล้ำลง“การเป็นเจ้าของบ้านตระกูลถังเรามันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ คุณน้าถ้าไม่มีวิธีแก้ปัญหาเรื่องเงินทุน ก็ควรรีบหนีไปซะ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”หลิวจินกุ้ยถึงกับพูดไม่ออกเธอทำงานหนักในตระกูลถังมาหลายปี ทนทุกข์ทรมานจนในที่สุดสามีตาย แต่บริษัทกลับมีปัญหาใหญ่ขนาดนี้ แล้วยังจะต้องให้เธอชดใช้หนี้แทนอีก? เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!“หว่านหนิง น้ารู้ว่าเธอเป็นเด็กมีเหตุผล เธอคงไม่ปล่อยให้น้าต้องชดใช้หนี้หรอกนะ ถือว่าน้าขอร้องล่ะ ช่วยไปพูดกับประธานลี่สักคำ ถ้าประธานลี่ใจอ่อน ปัญหาของบริษัทก็จะหมดไปทันที!”เมื่อเห็นท่าทางอ้อนวอนจนเกือบจะก้มหัวของหลิวจินกุ้ย ถังหว่านหนิงยิ้มเล็กน้อย “คุณน้า จะให้ฉันไปก็ได้ค่ะ”“น้ารู้อยู่แล้วว่า หว่านหนิงของเราเป็นเด็กดี ต้องไม่ปล่อยให้บริษัทล่มแน่ๆ!”“อย่าเพิ่งรีบดีใจ ฉันยังไม่ได้บอกเงื่อนไขเลย”เมื่อได้ยินดังนั้น หลิวจินกุ้ยถึงกับอึ้ง “เงื่อนไข? ยังมีเงื่อนไขอีกเหรอ?”“คุณน้ามาขอให้ฉันช่วย ฉันตอบตกลง แน่นอนว่าต้องมีเงื่อนไขสิ”ถังหว่านหนิงพูดอย่างใจเย็นพลางพิงโซฟาอย่างสบายใจ ท่าทางของเธอทำให้หลิวจินกุ้ยโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร เธอพูดว่า
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 33
ลี่เป่ยยวนพูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแส “งั้นก็ปล่อยให้เธอเก็บกวาดปัญหาของตัวเองไปสิ ไม่มีตระกูลถัง คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลถังก็จะไม่เหลืออะไรเลย”ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ในสำนักงานก็ดังขึ้นลี่เป่ยยวนรับสาย เสียงจากพนักงานต้อนรับดังมาจากปลายสาย “ประธานลี่ มีผู้หญิงคนหนึ่งบอกว่ามาจากตระกูลถัง เธอต้องการพบคุณค่ะ”เมื่อได้ยินว่าถังหว่านหนิงมาแล้ว ลี่เป่ยยวนเอนตัวพิงเก้าอี้พร้อมหัวเราะเยาะ “ให้เธอขึ้นมา”“ค่ะ ประธานลี่”พนักงานต้อนรับวางสายไม่นาน หลินเหยาก็ขึ้นมาถึง เธอสวมชุดกระโปรงผ้าชีฟองสีขาวที่ดูคล้ายกับสไตล์ของเจียงเหยียน เธอผลักประตูเข้ามาและเห็นลี่เป่ยยวนก้มหน้าดูเอกสารลี่เป่ยยวนไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ว่าไง? มาอ้อนวอนแล้วเหรอ?”“ประธานลี่...ฉันเองค่ะ หลินเหยา”เมื่อได้ยินว่าไม่ใช่ถังหว่านหนิง ลี่เป่ยยวนขมวดคิ้วทันทีพอเงยหน้าขึ้นมอง ก็พบว่าเสียงที่ได้ยินคือหลินเหยาจริงๆหลินเหยาเอ่ยเสียงแผ่วพร้อมกับก้มหน้าด้วยความประหม่า ใบหน้าของเธอแดงก่ำ “ประธานลี่ ฉัน…”“ใครอนุญาตให้เธอมาที่นี่?”น้ำเสียงของลี่เป่ยยวนเย็นชาหลินเหยาอึ้งไป เมื่อเห็นว่าท่าทีของลี
ท่านประธานหยุดเถอะ! ชาตินี้ ฉันขอไม่แต่ง! บทที่ 32
เช้าวันถัดมา บริษัทในเครือตระกูลถังทั้งหมดประกาศหยุดดำเนินการข่าวนี้ทำให้เหล่าผู้ถือหุ้นของตระกูลถังแตกตื่นราวกับมดในหม้อร้อน การหยุดดำเนินการหมายความว่าห่วงโซ่การเงินของตระกูลถังมีปัญหาร้ายแรง!ถ้าหากไม่แก้ไขโดยเร็ว ตระกูลถังอาจล้มละลายจากการผิดนัดชำระหนี้!ในห้องประชุม บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด ทุกคนต่างรอการตัดสินใจจากหลิวจินกุ้ย เพราะในช่วงที่ผ่านมา เธอเป็นคนบริหารบริษัทไม่นานนัก ผู้จัดการหวังเปิดประตูห้องประชุม หลิวจินกุ้ยเดินเข้ามาเมื่อผู้ถือหุ้นเห็น ต่างก็กรูเข้ามาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน “คุณผู้หญิง! ตอนนี้โครงการทั้งหมดหยุดชะงัก เราจะทำยังไงดี?”“ใช่แล้ว! ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป บริษัทเราคงพังแน่ๆ!”เมื่อเห็นความร้อนรนของทุกคน หลิวจินกุ้ยเองก็รู้สึกไม่มั่นใจเช่นกันที่จริงแล้ว เธอแค่ต้องการรีบมาจัดการทำลายหลักฐานก่อนที่ถังหว่านหนิงจะตรวจสอบบัญชี แต่ใครจะไปคิดว่าในวันรุ่งขึ้น บริษัทกลับเกิดปัญหาใหญ่!ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของถังหว่านหนิง! เพราะเธอไปยั่วยุประธานลี่จนเขาถอนทุน ทำให้ตระกูลถังไม่มีทางออกแบบนี้!คิดถึงตรงนี้ หลิวจินกุ้ยโมโหมาก แต่ภายนอกยังคงรักษารอย
