ตอนที่18.“ไม่ได้อิจฉาเว้ย แต่หมั่นไส้อยากเตะคน”“เอาล่ะๆ อย่าต่อล้อต่อเถียงกันเลย เรามาคุยกันเรื่องหนูแก้มดีกว่า”ผู้เป็นบิดาเอ่ยห้ามเด็กโข่งสองคนที่มักจะชิงดีชิงเด่นเรื่องการเป็นที่รักของคุณวิคกี้มาตั้งแต่สมัยเด็ก จนโตก็ยังไม่เลิกงอแงต่อล้อต่อเถียงกัน แต่คุณโรแนนก็รู้ดีว่า พวกเขาก็แค่เย้าหยอกกันเล่นๆ เท่านั้นไม่ได้จริงจัง“คุณลุงครับ ยังไงคุณลุงกับคุณป้าต้องสู่ขอน้องแก้มให้พี่วิคสำเร็จลุล่วงด้วยดีนะครับ”ราเมศดูมีท่าทีจริงจังขึ้นมาทันที พลางลุกขึ้นมานั่งระหว่างกลางคุณวิคกี้กับคุณโรแนน ด้วยท่าทางจริงจังดูเป็นการเป็นงานจนวิคเตอร์ยังแปลกใจ“นี่นายทำเหมือนว่าพ่อแม่ฉันจะไปขอแก้มให้แกงั้นล่ะ”“ไม่เหมือน ก็เหมือนนั่นล่ะน่าพี่ชาย คุณลุงคุณป้าครับ ยังไงๆ เราก็ต้องทำให้น้องแก้มกับพี่วิคสุดหล่อของผมได้แต่งงานกันให้ได้นะครับ”“ดูท่าทางนายมีลับลมคมในนะไอ้น้อง”วิคเตอร์กอดอกมองราเมศเขม็ง รวมถึงบิดามารดาของเขาด้วย“นั่นสิตาราม มีอะไรยังไงไหนบอกป้ามาสิ”“เอ่อ คือ...”ราเมศอึกอักใบหน้าหล่อเหลามีจุดแดงๆ ขึ้นที่โหนกแก้มสูงอย่างเห็นได้ชัด เนื่องจากราเมศเขาผิวขาวกว่าวิคเตอร์“บอกมาซะดีๆ ไอ้ตัวแสบ”คราวน
ตอนที่19.โชติกาทั้งจะเคืองทั้งจะขันกับคำสารภาพของมัลลิกา พลอยลืมเรื่องที่ขุ่นเคืองใจของตนไป ตอนนี้เธอกับพิมพ์ผกาต่างหันมาจ้องมัลลิกาเป็นตาเดียว“พี่ๆ ว่า จะเป็นอำนาจของพี่ตานีมั้ยคะ”มัลลิกาตั้งตัวได้ก็ถามหน้าซื่อตาใส จนสองเพื่อนรักต้องกุมขมับด้วยความเหนื่อยหน่าย“ไม่รู้ไม่ชี้.. แต่ว่า... ถ้าพี่ตานีทำให้ยายแก้มกับท่านประธานแต่งงานกันได้จริงๆ พี่หนมผิงจะมารำแก้บนเป็นเพื่อนเลยเอ๊า”พิมพ์ผกาตาลุกวาว พร้อมกับเออออไปกับมัลลิกาด้วย เพราะงานนี้เธอเองก็มีเดิมพันกับราเมศเช่นกัน“ผิงงงง” โชติกาลากเสียงยาวอย่างอ่อนใจกับเพื่อนที่เห็นดีเห็นงามเออออห่อหมกไปกับมัลลิกา“แหมๆ อย่าคิดมากเลยน่าเพื่อนรัก ถ้าพี่ตานีแรงขนาดนี้ เธอเสร็จท่านประธานสุดหล่อของฉันแน่ๆ ถึงเขาจะทิ้งเธอก่อน แต่ในบรรดาผู้ชายที่ฉันเห็น คุณวิคเตอร์ก็เหมาะสมกับเธอที่สุดแล้วแก้ม และเรื่องนี้ฉันก็คิดทบทวนมาตั้งหลายวัน ยอมตัดใจไม่เอาเธอมาเป็นพี่สะใภ้แล้วนะเนี่ย คิดดูสิ ฉันต้องเข้มแข็งขนาดไหน”พิมพ์ผกาพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าท่าทางเป็นจริงเป็นจัง แต่โชติกากลับไม่อยากจะเชื่อสักนิดว่าทั้งหมดนั้นไม่มีแผนการอะไรซ่อนอยู่ เพราะพูดถึงความเจ้าเล่
ตอนที่20.“มานี่เลยคนบ้า เอาอีกแล้วนะพูดอะไรห่ามๆ แบบนั้นออกไป โดยที่มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเราน่ะ”โชติกาลากแขนวิคเตอร์เข้ามาที่สวนหลังบ้าน แล้วต่อว่าเขาอย่างไม่เกรงกลัว และท่าทางฉุนเฉียวนั้นทำให้ชายหนุ่มมองอย่างแปลกใจ และระคนพอใจทั้งขบขันกับท่าทางฮึดฮัดฟึดฟัดของคนที่ตัวเล็กกว่า และน่าปรารถนาขึ้นมามากกว่าเดิม จากที่เคยมองว่าโชติกาเป็นของตาย เขาจะเขี่ยทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ จะยกเลิกสัญญาตอนไหนก็ได้ และเขาก็บ้าและไร้สติมาก ที่ตัดสินใจยกเลิกสัญญาและยังทำตัวไม่น่ารักกับเธออีก ไม่แปลกที่เธอจะไม่พอใจและพยายามตีตัวออกห่าง และหากเขาไม่ใช่เล่ห์เหลี่ยมวางแผนหลอกล่อเธอไว้ โชติกาคงหนีออกจากกรงทองของเขาไปตลอดกาลอย่างแน่นอน“ก็พูดความจริงไง เรามีอะไรกันมากี่ครั้งแล้ว และครั้งล่าสุดนี่ พี่ก็ไม่ได้ป้องกันด้วย”“แต่แก้มป้องกันค่ะ รับรองไม่ท้องแน่นอน ใครอยากจะท้องกับคนแบบนี้กัน”หญิงสาวแย้งกลับ แต่ในใจนั้นก็หวั่นๆ อยู่ไม่น้อย เพราะว่าหลังจากที่เขายกเลิกสัญญาและเขี่ยเธอทิ้งอย่างเย็นชาจากนั้นไม่กี่วันเธอก็ไปที่โรงพยาบาลที่ตัวเองได้ไปทำการคุมกำเนิดด้วยการฝังเข็ม เพื่อถอดยาคุมกำเนิดออก แต่เรื่องนี้เธอจะไม่
ตอนที่21.“ไม่น่าเชื่อ แล้วรับบทอะไรล่ะ”“รับบทแม่มดไง ฉันน่ะมีชื่อเรื่องมีเวทย์มนต์คุณไสย์ฯ ไม่รู้หรือไง ใครๆ ก็กลัวไม่กล้าคบกับฉันเพราะรู้ว่าครอบครัวฉันเป็นครอบครัวสัปเหร่อ มีแค่ยายแก้มเท่านั้นล่ะที่คบกับฉันมาตั้งแต่ ม.ต้น จนตอนนี้”“เรื่องแบบนี้มีจริงด้วยเหรอ ผมคนนึงล่ะไม่เชื่อ นี่มันยุคไหนแล้ว แล้วการเป็นสัปเหร่อมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกันสักหน่อยนี่ครับ”ราเมศหัวเราะกับคำพูดของพิมพ์ผกา หญิงสาวเองก็ทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่ได้ไยดีอะไร“ก็ไม่รู้สิ มีแต่คนกลัวฉัน ตอนเด็กๆ น่ะ ฉันแทบไม่มีเพื่อนเลยนะ เล่นแต่กับพี่กับน้องตัวเองเท่านั้น เด็กคนอื่นๆ ไม่กล้ามาเล่นด้วย บอกว่าพวกเราเป็นเด็กผี” หญิงสาวเล่าพลางหัวเราะร่วน“เด็กพวกนั้นเขาคงถูกผู้มใหญ่ปลูกฝังความเชื่อมาผิดๆ ละมั้ง”ราเมศให้เหตุผล เพราะเขาเองก็เคยถูกเด็กคนอื่นๆ ล้อ เรื่องที่เป็นลูกไม่มีพ่อแม่ ลูกกำพร้า ฝรั่งขี้นก ไม่มีค่อยมีเด็กในหมู่บ้านมาเล่นด้วย เขาเองก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่า แค่เป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่ มันน่ารังเกียจจนไม่มีใครอยากมาเล่นด้วยเลยอย่างนั้นหรือ แต่เรื่องราวเหล่านั้นมันเป็นอดีตไปแล้ว เพราะตอนนี้เขามีพ่อแม่บุญธรรมที่แสนดีและ
ตอนที่22.“เหมือนกองขี้หมามันอยู่ของมันดีๆ ถ้าเราไม่ไปเหยียบมันเข้า เท้าเราก็ไม่เหม็นใช่มั้ยคะพี่ราม”มัลลิกาออกความเห็น ราเมศหัวเราะกับคำเปรียบเปรยของแม่สาวน้อยน่ารัก ที่เขาเอ็นดูเหมือนน้องสาวอีกคน“ก็ประมาณนั้นล่ะครับ”“จุ๊ๆๆ ตั้งแต่รู้จักคุณมา และแทบจะหักคอกันทุกครั้ง ไม่อยากเชื่อเลยว่า ท่านรองประธานราเมศจะมีคำพูดที่มีสาระให้ข้อคิดได้ขนาดนี้ นับถือๆ”“จริงด้วยค่ะ สาธุท่านมัคทายกพี่ราม”มิลลิกายกมือสาธุท่วมหัว จึงถูกราเมศดีดหน้าผากมนไปหนึ่งทีอย่างอดไม่ได้“โอ๊ยยยย พี่ราม ทำร้ายผู้ช่วยที่แสนดีอย่างมะลิทำไมคะเนี่ย”มัลลิกาลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ ทำปากยื่นอย่างแสนงอน“ดี สมน้ำหน้าทะเล้นนัก”พิมพ์ผกาหัวเราะชอบใจที่มัลลิกาโดนชายหนุ่มดีดหน้าผากจึงถูกค้อนน้อยๆ ของมัลลิกาไปหนึ่งที“พี่รามคะ แต่พี่ตานีของมะลินี่ของจริงนะคะ”มัลลิกาเอนตัวมากระซิบกับราเมศด้วยสีหน้าจริงจัง ชายหนุ่มหัวเราะขบขันแต่ก็ไม่อยากขัดศรัทธาของเธอจึงเออออไปด้วยแล้วทั้งสามก็เดินคุยกันกลับมาที่บ้านพักก่อนจะแยกย้ายกันเข้าห้องพัก แล้วออกมารับประทานอาหารร่วมกันในตอนเย็น ซึ่งบรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่น ความเป็นครอบครัวเดียวกัน
ตอนที่23.เขาบอก ท่าทางของชายหนุ่มดูเก้อๆ ไปเล็กน้อย แต่โชติกาก็ไม่อยากจะอยู่กับเขาลำพังสองต่อสองนานนัก จึงพยักหน้าช้าๆ“ค่ะ งั้น.. ฝันดีนะคะ”หญิงสาวยิ้มบางๆ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปยังห้องนอนของตน แต่ก่อนจะไป เธอก็ชะงักและถอดเสื้อคลุมตัวใหญ่แสนอบอุ่นและกรุ่นไปด้วยกลิ่นกายหอมสะอาด อันเป็นกลิ่นเฉพาะตัวของวิคเตอร์ส่งคืนให้เขา แต่ชายหนุ่มไม่รับ“ใส่มันไว้เถอะ จะได้เหมือนมีพี่กอดเกรซทั้งคืน”“ขะ ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวหน้าแดงเรื่อ รีบอ้อมแอ้มตอบแล้วรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็วด้วยใจที่เต้นแรงมาก“ไอ้บ้าเอ๊ย พูดอะไรน้ำเน่าแบบนั้นไปได้ ทำไมไม่พูดความในใจให้เกรซรู้วะ ไอ้โง่เอ๊ย”เมื่อหญิงสาวเดินจากไปแล้ว วิคเตอร์ก็สบถกับตัวเองอย่างหงุดหงิด แล้วยังรู้สึกขบขันตัวเองที่พูดอะไรแบบนั้นออกไป แทนที่จะสารภาพกับเธอไปว่า เขารู้สึกอย่างไรกับเธอ“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ยังมี” ชายหนุ่มปลอบใจตัวเองก่อนจะเดินกลับห้องของตนเช่นกันในขณะเดียวกันนั้น เมื่อกลับมาถึงห้องนอนของตน โชติกาก็ยกมือกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง ที่ภายในนั้นหัวใจกำลังเต้นแรงกระหน่ำด้วยความหวั่นไหว...“อย่าหวั่นไหวนะแก้ม เรายอมแต่งงานกับเขาเพราะความจำเป็
ตอนที่24.“ขอโทษครับท่านประธาน ผมหยุดหัวเราะไม่ได้จริงๆ”“เดี๋ยวเถอะ ถ้าฉันเจอหน้านายนะ ฉันเตะนายตัวขาดครึ่งแน่ๆ ไอ้น้องชาย”“โอเคๆ โอเคครับ ผมหยุดหัวเราะแล้ว”ราเมศทำเสียงขลุกขลักในลำคอเหมือนพยายามกลั้นไม่ให้หัวเราะ ส่วนวิคเตอร์หน้างอจนม้าหมากรุกยังต้องยอมหลีกทางให้“ตกลงช่วยอะไรฉันได้บ้างเนี่ย นอกจากหัวเราะ”“ช่วยได้สิครับพี่ชาย ใจร่มๆ ก่อนคร้าบผม”ราเมศยังคงพูดเสียงกลั้วหัวเราะมาตามสาย ก่อนที่จะเอ่ยต่อเมื่อได้ยินเสียงเขาถอนหายใจหนักๆ“ผมเนี่ยไม่อยากจะเชื่อเลยนะครับว่าพี่ชายมาดเข้ม ลุคท่านประธานร้ายๆ อย่างพี่วิคจะเสียอาการได้ขนาดนี้”“นี่จริงจังนะเว้ย”“ครับๆ ผมรู้ๆ และเนี่ยล่ะคือสิ่งที่พิสูจน์แล้วว่า พี่วิคจริงจังจริงใจกับน้องแก้มจริงๆ”“แล้วฉันไม่จริงจังตอนไหนวะ”“ก็ตอนที่ฉีกสัญญาแล้วเขี่ยเธอทิ้งไงล่ะครับ อย่าลืมนะครับว่าพี่วิคทำตัวไม่น่ารักกับเธอก่อน แถมยังเก็บเธอไว้ในความลับอีก”“ฉันไม่ได้อยากจะเก็บสักหน่อย แต่แม่คุณน่ะสิ กลัวแต่คนอื่นจะรู้” วิคเตอร์บ่นออกไปแล้วถอนใจหนักๆ“ฉันเล่าความจริงให้นายฟังหมดแล้วนี่” วิคเตอร์พูดออกไปด้วยความรู้สึกกลัดกลุ้ม“ผมเข้าใจดีครับ ว่าที่พี่ทำมาตล
ตอนที่25.“ทำเป็นพูดดี ที่ช่วยฉันนี่ก็เพราะมีหวานใจสั่งมาหรอก”“รู้ใจผมจริงๆ เลยครับ เอาล่ะครับผมจะสอนให้พี่วิครู้จักคำว่า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก”“ยังไงวะ” เพราะวิคเตอร์ไม่ได้โตที่เมืองไทยเหมือนกับราเมศ เขาจึงไม่ค่อยรู้จักสำนวนของไทยนัก“พี่วิคฟังผมให้ดีๆ นะครับ...”โชติกาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ด้วยความเมื่อยขบไม่น้อย เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้อาบน้ำลอกคราบเจ้าสาวแสนสวยจนเรียบร้อยก็ล่วงเลยเที่ยงคืนไปแล้ว และเมื่อออกมาเห็นเตียงกว้างน่านอน ด้วยความเหนื่อยล้าเธอก็ลืมหมดสิ้นทุกอย่างทิ้งตัวลงนอนโดยลืมคิดถึงเจ้าบ่าวไปเลยทีเดียว การเหนื่อยมากๆ ล้ามากๆ มันทำให้คนเราหลับเป็นตายได้จริงๆ“อะไรกันนี่จะเที่ยงแล้วเหรอ ตายแล้ว...”เมื่อดวงตากลมโตลืมเต็มที่และปะทะเข้ากับนาฬิกาแขวนผนังเรือนหรู ร่างสาวในชุดนอนลายการ์ตูนน่ารักก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่งเหมือนมีสปริง หันมองไปรอบๆ ตัวก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อนึกขึ้นได้“งานแต่งงาน เราแต่งงาน..”หญิงสาวพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับบานประตูที่เปิดออกช้าๆ“ตื่นแล้วใช่มั้ยครับเกรซ”ร่างสูงสมาร์ทของวิคเตอร์เดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหา
ตอนที่36. ตอนอวสาน“เป็นไงล่ะหมดสภาพเลยเหรอจ๊ะพี่เลี้ยงคนเก่ง”“ไม่ไหวๆ มะลิของนอนงีบสักหน่อย ตาจะปิดแล้ว”พูดจบมัลลิกาก็หลับไปทันที โชติกาหัวเราะร่วนอย่างขบขันแกมเอ็นดู สมน้ำหน้าและสงสารในเวลาเดียวกัน“เป็นไงครับที่รัก เด็กแสบสามคนหลับแล้วหรือ”วิคเตอร์เดินมาโอบเอวภรรยาแล้วหอมแก้มนวลอย่างรักใคร่“หมดฤทธิ์สิ้นสภาพตามที่เห็นค่ะ”แล้วทั้งสองก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอีกครั้งเมื่อมองไปยังลูกๆ และมัลลิกาที่นอนน้ำลายยืดแข่งกับน้องๆ พร้อมด้วยเสียงกรนเบาๆ“ให้เด็กๆ พักกันเถอะ ส่วนเราก็...”สายตาพราวพรายของสามีทำให้แก้มสาวแดงปลั่งขึ้นมาอย่างขัดเขิน โชติกาจึงทุบต้นแขนของสามีเบาๆ แก้เก้อเขิน“บ้า พี่วิคเนี่ย ไหนว่าทนได้ไงคะ”“ก็ทนได้แหละครับ แต่ถ้าที่รักจะเมตตา...”เขาเว้นวรรคไว้ให้เข้าใจกันสองคน โชติกเมิหน้าหนีดวงตาคมพราวระยับของเขาแล้วอมยิ้ม“ก็ไปที่ห้องเราสิคะ จะมายืนทำตาเจ้าชู้ใส่แก้มทำไม”พูดแล้วเธอก็เดินนำหน้าเขาไปก่อน วิคเตอร์ดีใจจนกระโดดตัวลอยก่อนจะรีบเดินแกมวิ่งไปโอบกอดร่างอรชรของภรรยา แล้วอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน เดินเร็วๆ เข้าห้องไป เหมือนว่าเธอเดินช้าไม่ทันใจอย่างไรอย่างนั้นประตูห้องที่ปิดส
ตอนที่35หญิงสาวพูดพร้อมกับทำท่าแง่งอนไม่จริงจังนัก แต่มุมปากก็มีรอยยิ้มน้อยๆ วิคเตอร์มองภรรยาอย่างรักใครหลงใหลจนหมดหัวใจ“ยายตัวร้ายก็คือเมียพี่นี่เอง”“แน่นอนค่ะ แม้แก้มจะเป็นหญิงสาวที่ดูอ่อนแอ บอบบางน่าทะนุถนอม แต่แก้มน่ะเป็นนักสู้นะคะแล้วก็ไม่ยอมใครง่ายๆ ด้วย แต่ที่ยอมพี่วิคง่ายๆ ก็เพราะแก้มรักพี่วิคไงคะ”“โถ.. ที่รักของพี่ พี่ก็รักเกรซครับ ทั้งรักทั้งหลงจนไปไหนไม่ได้แล้ว เกรซจะบีบพี่ก็ตาย จะคลายพี่ก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น..”ชายหนุ่มบอกพร้อมทั้งหอมแก้มนวลซ้ายขวาอย่างแสนรักแม้ว่าเขาจะสามารถออกเสียงเรียกชื่อเล่นของเธอได้อย่างชัดเจนแล้ว แต่วิคเตอร์ก็ยังเรียกเธอว่าเกรซ เขาให้เหตุผลว่า เธอเป็นแก้มของใครๆ แต่เกรซเป็นของเขาคนเดียว มีเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์เรียกเธอว่า เกรซ เกรซ... ผู้ซึ่งเป็นหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวในใจ เป็นผู้หญิงที่เขารักเทิดทูน ให้เกียรติ ให้ความรักความเอาใจใส่เธอด้วยความรักทั้งหมดของหัวใจ“ทูนหัวของแก้ม” หญิงสาวประคองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างรักใคร่เช่นกัน“งั้นให้รางวัลพี่อีกครั้งได้มั้ยครับ”“ไม่ได้ค่ะ พอแล้ว..”หญิงสาวแก้มแดงจัดพร้อมทั้งบิดเนื้อที่เอวสอบไปหนึ่งทีอย่างขัด
ตอนที่34.“ผิงน่ะมาตรฐานสูงค่ะพี่พัน ใครจะมาเป็นสามีผิง บอกเลยต้องหล่อและรวยมากเท่าๆ กับท่านประธาน และต้องช่างเอาอกเอาใจ ไม่เถียง ไม่พูดมาก ไม่ออกนอกลูกนอกทาง เชื่อฟัง ตามใจผิงทุกอย่าง ห้ามขัดใจ และผิงต้องเป็นที่หนึ่ง หนึ่งเดียวเท่านั้น ที่สำคัญพวกเจ้าชู้กระลิ้มกระเหรี่ยไปทั่วเนี่ย อย่าหวัง...”พิมพ์ผกาเองก็กอดอกเชิดหน้าอย่างมาดมั่น ทั้งปรายตามองราเมศเหมือนจะบอกให้รู้เป็นนัย“ได้ยินแล้วนะไอ้ราม”“ชัดๆ เต็มๆ สองหูเลยเพื่อนรัก..”“เอ๊ะ พี่พันเนี่ย มันเกี่ยวอะไรกับอีตานี่ด้วย”“ไม่รู้ไม่ชี้”พนาหัวเราะร่วน พลางแปะมือกับราเมศอย่างถูกอกถูกใจ ยิ่งทำให้พิมพ์ผกาหน้างอง้ำกว่าเดิม“เนี่ยล่ะนะเขาว่ากันว่า คู่กันแล้วจะไม่แคล้วกัน”โชติกาเอ่ยขึ้นหลังจากเธอกับวิคเตอร์นั่งเป็นผู้ชมมานาน“เธอก็เป็นกับเขาด้วยนะยายแก้ม”“แหม.. ก็แค่อยากให้เพื่อนมีความสุขเหมือนกัน ใช่มั้ยคะพี่วิค” โชติกาหันไปออดอ้อนสามีเสียงหวาน“ใช่ครับที่รัก พี่ว่าเราอาจจะได้ไปงานแต่งใครสักคนเร็วๆ นี้แน่นอน”วิคเตอร์เองก็เออออไปกับภรรยา ซึ่งท่าทางหวานชื่นของทั้งสองทำเอาทุกคนต่างเหลือบตามองบนอย่างหมั่นไส้“โอ้ยยย เลี่ยนจะแย่แล้วไปหาอะไ
ตอนที่33.“พี่รักเกรซ นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้รักเกรซที่สุด รักมานานแล้ว และเพราะกลัวว่า ความรักจะทำให้ชีวิตพังก็เลยเลือกที่จะปฏิเสธหัวใจตัวเองและฉีกสัญญาของเรา ทำท่าเย็นชาหมางเมินใส่ แต่สุดท้ายแล้ว นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้ ก็หนีหัวใจตัวเองไม่พ้น อย่างที่เกรซรู้ว่าพี่พูดไม่เก่ง เก่งแสดงมากกว่า แต่มักแสดงออกตรงข้ามกับความรู้สึก จนเมื่อจะเสียเกรซไปจริงๆ พี่ถึงได้รู้ตัวว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เกรซหนีไป ก็เลยทำทุกวิถีทางและวางแผนต่างๆ เพื่อให้ได้เกรซกลับมาอยู่ในชีวิตพี่อีกครั้ง พี่หลอกเกรซมาแต่งงานด้วย โดยการอ้างสัญญางี่เง่าเอาแต่ใจ ทั้งยังหลอกว่าคุณแม่เป็นโรคหัวใจ ส่วนมะลิก็ไปสร้างเรื่องว่าป้าวีนาเป็นโรคร้าย แต่จริงๆ แล้วเรื่องโกหกทั้งนั้น และจริงๆ แล้ว สัญญางี่เง่านั้นพี่ฉีกมันทิ้งไปนานแล้ว และก็ไม่คิดจะทำตามสัญญาด้วย เพราะพี่จะไม่ยอมหย่ากับเกรซเด็ดขาด ที่ผ่านมาพี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เกรซเห็นถึงความจริงใจของพี่ และหวังว่าเกรซจะเห็นมัน เกรซ... อยู่กับพี่นะ อยู่เป็นภรรยาของพี่ตลอดไป นี่คงเป็นคำพูดที่ยาวที่สุดแล้ว แต่คำสั้นๆ ที่ว่า พี่รักเกรซ นั้นจะยืนยาวตลอดไป...”โชติกาน้ำตาซ
ตอนที่32..“เป็นไรมากมั้ยจ๊ะหนูแก้ม” นางเองก็อดถามอย่างห่วงใยลูกสะใภ้ไม่ได้“ไม่ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่”“จริงนะเกรซ ไม่เป็นไรจริงๆ นะ”วิคเตอร์ยังลูบหลังลูบไหล่ภรรยาอย่างห่วงใย แววตาของเขาแสดงออกถึงความรักใคร่อย่างจริงใจจนหญิงสาวหัวใจพองโต ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้เขา“แก้มไม่เป็นไรแล้วค่ะ”“เอาล่ะๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นี่จ้ะรายละเอียดของที่พัก แม่จองให้เต็มที่เลยสองอาทิตย์”“สองอาทิตย์เลยหรือคะ”“ใช่จ้ะ จะมากกว่านี้ก็ได้นะจ๊ะ เรื่องงานไม่ต้องห่วงเลยเพราะน้องรามสุดหล่อของแม่จะจัดการแทนเอง”“งั้น ผมก็ขอบคุณคุณแม่มากเลยนะครับ”“แม่ไม่กวนแล้ว จะออกไปทำผมเสียหน่อย แล้วก็จะไปซื้อของไว้ใส่บาตรพรุ่งนี้ด้วย แม่ไปก่อนนะจ๊ะ”ว่าแล้วคุณวิคกี้ก็เดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ปล่อยให้หนุ่มสาวอยู่กันเพียงลำพัง“เราไปเตรียมของเดินทางกันเถอะ” วิคเตอร์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งดึงมือเธอให้ลุกขึ้นตาม“แต่ว่า..”“ไม่มีแต่ครับที่รัก เราจะไปฮันนีมูนกันสองอาทิตย์ และเราจะไม่ทำให้พวกผู้ใหญ่ผิดหวัง ด้วยการมีเจ้าตัวเล็กมาฝากพวกเขา”“บ้า.. พูดอะไรแบบนี้คะ เราแค่แต่งงานกันหลอกพวกผู้ใหญ่เท่านั้นเอง”แม้จะเขินอายกับคำพูดของเขา แต่สัญญาที่ม
ตอนที่31.จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบจะสามเดือนแล้ว ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาวิคเตอร์ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า ไม่เคยล่วงเกินหรือเอาแต่ใจตัวเองข่มเหงน้ำใจเธอ แต่เขากลับให้เกียรติ และเอาใจใส่เธออย่างดี เขาเปิดเผยสถานะของเธออย่างไม่ปิดบัง และดูเขาจะยินดีและภาคภูมิใจที่ได้แต่งงานกับเธอ ทุกคนในครอบครัว รวมถึงคนรอบข้างต่างก็ให้การยอมรับเธอและการแต่งงานครั้งนี้ ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี เธอไม่ต้องอยู่ในความลับ ไม่ได้เป็นนางบำเรอของเขาอีกแล้ว แต่เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา...“พี่ต้องการเกรซ”เสียงแหบพร่าของเขาทำให้โชติกาตื่นจากภวังค์คิดอันแสนสับสน แก้มนวลร้อนจัดลามไปทั่วทั้งกายสาว ความวาบไหวรัญจวนโอบล้อมทุกทิศทาง ทำให้เธอไม่อาจจะต้านทานมนต์เสน่ห์แห่งเพศรสที่เคยมีร่วมกันได้“พะ พี่วิค..”“ได้ไหมครับ...”หญิงสาวไม่ได้เอ่ยออกมา แต่ดวงตากลมโตหลับพริ้มลงช้าๆ เป็นคำตอบ และนั่นก็ทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ความสุขจนล้นอกมันเป็นแบบนี้นี่เองวิคเตอร์ครางเสียงพร่าชิดริมฝีปากสาวแสนหวาน เขารู้สึกปวดร้าวไปทั้งกายแกร่ง โดยเฉพาะกึ่งกลางลำตัวที่กำลังร้อนระอุ แทบแตกระเบิดด้วยความต้องการที่เก็บกักมาน
ตอนที่30.หัวใจของเธอเต้นแรงเหมือนวันแรกที่ได้พบเขาไม่มีผิดเลย... เหมือนว่าเธอตกหลุมรักวิคเตอร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตกหลุมรักเขาทุกวันอย่างไม่อาจจะหยุดรักเขาได้เลยและไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตามที่เขากลับเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง เขากลับน่ารักและน่าหลงใหลมากกว่าเดิมมากมาย จนเธอยิ่งถลำลึกรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น แม้จะพยายามไม่รักเขาแล้วก็ตาม...“ฝันดีนะครับ”เขาบอกเสียงนุ่มเมื่อเธอก้าวขึ้นเตียงและดึงผ้าห่มมาคลุมจนถึงลำคอดวงตากลมโตมองคนที่กำลังจะเดินไปที่โซฟานิ่ง ในหัวกำลังครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรดี เพราะวคเตอร์นอนที่โซฟาตัวยาวริมหน้าต่างมาตั้งแต่คืนเข้าหอ จนเข้าสัปดาห์ที่สองแล้ว เธอกับเขาก็ยังคงไม่ได้นอนเตียงเดียวกัน และวิคเตอร์ก็ไม่ได้แตะต้องเธอมากกว่าการจับมือ และบางครั้งก็หวีผมให้ ช่วยถักเปียทำผมให้เธอบ้างบางวันเขาก็มีชุดสวยๆ มาฝาก หลังเลิกงานก็มักจะมาทำอาหารเย็นให้เธอรับประทาน ตอนเช้าก็ปลุกเธอและช่วยจัดเตรียมของใช้ให้ ทั้งที่มันควรจะเป็นหน้าที่ของเธอ เพราะก่อนหน้านี้ที่อยู่กับเขาเธอก็เป็นคนที่จัดเตรียมให้เขาแต่ตอนนี้กลับกัน กลายเป็นว่าเธอเป็นคนที่รอรับการบริการที่แสนอบอุ่นจากเขาแทน ซึ่งเธอก็ชอบ
ตอนที่29.วิคเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง และมันก็บ้ามากที่เธอพยักหน้าตอบรับเขาไปเสียงเบา“ค่ะ..”“อาหารเย็นแสนอร่อยเสร็จแล้วใช่มั้ยค้า มาค่า มะลิจะช่วยยกออกไปที่โต๊ะกินข้าว”เสียงใสๆ ของมัลลิกาดังขึ้น ทำให้สองหนุ่มสาวที่กำลังมองหน้ากันนิ่งผละออกจากกัน ก่อนที่วิคเตอร์จะหันมายิ้มให้กับมัลลิกา“มะลิยกพวกจานกับช้อนไปก็แล้วกัน ส่วนพวกกับข้าวพี่ยกเอง”“รับทราบค่า”นอกจากจะยังตื่นตกใจกับอาการเหม่อลอยของตัวเองที่เกือบจะโดนมีดบาด เธอยังมาตกใจกับคำพูด ท่าทาง และสรรพนามที่วิคเตอร์พูดกับมัลลิกาอีกเป็นครั้งที่สอง“นี่พี่วิคตัวจริงมั้ยเนี่ย...”โชติกาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ขณะมองตามร่างสูงใหญ่ที่ยกถาดอาหารออกไปจากห้องครัว จนแล้วจนรอด เธอก็ยังไม่อยากเชื่อสายตาและสิ่งที่ได้เห็นได้ยินเลยว่าคือเรื่องจริงหรือว่า วิคเตอร์เปลี่ยนไปแล้วเพื่อเธออย่างที่พิมพ์ผกาพูดนะ...และถ้าเป็นเช่นนั้น นั่นก็หมายความว่าวิคเตอร์รักเธอจริงๆ อย่างนั้นหรือ...หญิงสาวเต็มไปด้วยความสับสน แต่ลึกๆ แล้วก็รู้สึกว่าหัวใจของตนมันพองโต อย่างไม่อาจจะหักห้ามได้“นี่จะช่วยให้พี่วิคกับพี่แก้มสมหวังกันจริงๆ แบบพันเปอร์เซ็นต์ค่ะ เชื่
ตอนที่28.มัลลิกาพูดพลางดึงแขนวิคเตอร์เข้าไปในบ้านอย่างสนิทสนม ซึ่งเมื่อก่อนวิคเตอร์แทบไม่พูดคุยกับใครเลย เขาถือตัวมากๆ แต่ตอนนี้ เขารู้แล้วว่า การมีมิตรสหายที่ดี แม้จะมีมัลลิกาเป็นยายตัวยุ่งไปบ้าง แต่มันก็คือสีสันของชีวิต คือการใช่ชีวิตกับผู้คนจริงๆเขามีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่คนเดียวในโลกส่วนตัวเสียอีก และเขาหัวเราะได้บ่อยขึ้น ยิ้มได้กว้างขึ้น เพราะผู้คนเหล่านี้ โชติกา พิมพ์ผกา มัลลิกาและราเมศ รวมไปถึงครอบครัวของพิมพ์ผกาด้วย แม้ไม่ได้ไปมาหาสู่กันบ่อย แต่ก็ทำให้เขารู้สึกไว้วางใจเสมอ“พาสามีมาให้ค่าพี่แก้ม”โชติกาทำได้เพียงทำตาดุๆ แล้วบ่นอุบอิบอยู่ในลำคอซึ่งท่าทางของเธอก็ทำให้มัลลกาหัวเราะคิกคัก“วันนี้พี่แก้มจะทำอาหารให้พวกเรากินกันเย็นนี้นะคะ แล้วก็จะมีพี่วิคช่วยทำด้วย ส่วนหนูมะลิเด็กดีกับพี่หนมผิงแสนสวยก็จะนั่งดูการ์ตูนรอนะคะ”“อาหารสด แห้ง ผักผลไม้ เครื่องปรุงทุกสิ่งทุกอย่างเราเตรียมไว้ให้แล้วนะจ๊ะเพื่อนรัก ฉันนี่รอกันของอร่อยๆ จากเธอเลยนะแก้ม”“นี่แต่ฉันยังไมได้บอกว่าจะทำ... นะ.. นี่...”โชติกาพูดยังไม่จบประโยคดีเลยสองสาวก็จูงมือกันวิ่งเข้าห้องมัลลิกาไปแล้ว“นี่.. ยายตัวเร้ายทั้