11. หาเงินใช้หนี้

“เปลี่ยนท่าหน่อย จูลี่ไปนั่งที่ขอบโซฟานู้นไป” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไป  จูลี่ก้ทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะอ้าขาโชว์ร่องสาวให้ฟรานติโน่แล้วติน่าดูอย่างเสียว ส่วนฟรานติโน่ก็จับติน่าพลิกตัวนอนคว่ำ แล้วยกสะโพกติน่าขึ้นสูงพร้อมกับให้เธอคลานเข่าในท่าหมา เพราะเขาชอบจะเสร็จสมในท่านี้ที่สุด มันเข้าไปในร่องสาวได้ลึกสะใจแล้วดี

“อ้ะ อ้ะ คุณฟรานติโน่ขา อ้ะ อ้ะ ตับ ตับ ตับ” ติน่าที่โดนสอดใส่แก่นกายในร่องสาวอีกครั้งร้องครางออกไปอย่างเสียวกระสัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปเลียร่องสาวของจูลี่อย่างไม่รังเกียจ เพราะเธอสองคนเคยทำให้กันมาก่อนหน้านี้แล้ว

“อ่า ติน่า แยงลิ้นลึกๆสิ อ้ะ อ้ะ” จูลี่ครางบอกไปก็เงยหน้าซู๊ดซี๊ดปากด้วยความเสียว ก่อนจะเอามือไปขยุ้มผมของติน่าอย่างคายอารมณ์

“แผล็บ แผล็บ ตับ ตับ ตับ ตับ” เสียงทั้งสามทำสวาทกันดังระงมไปทั่วห้อง จนเวลาผ่านไปจนฟรานติโน่ใกล้จะเสร็จสม เขาก็ถอนแก่นกายออกมาจากร่องสาวของติน่า แล้วเขาก็ดึงถุงยางอนามัยออกมา แล้วเอามือรูดชักท่อนเอ็นของเขาเพื่อรอน้ำรักให้ไหลออกมา

ทั้งติน่าและจูลี่พอเห้นว่าฟรานติโน่กำลังจะเสร็จ ทั้งสองก็ลงไปนั่งคุกเขาที่พื้นแล้วเงยหน้ารอรับน้ำรักของฟรานติโน่ให้ไหลลงใบหน้าของพวกเธอ

“โอว์ ซี๊ด” ฟรานติน่าครางเสียวยาวในลำคอก่อนจะกระตุกเกร็งแล้วปล่อยน้ำรักพุงใส่หน้าของสองสาวอย่างเสร็จสม ในที่สุดเขาก็ได้ระเบิดความอัดแน่นที่ยัยเด็กนั่นมาสร้างไว้ให้เขาจนได้ คอยดูเถอะถ้าได้ตัวมาเมื่อไหร่จะใส่ไม่ยั้งเอวเลย ฟรานติโน่คิดไปก็รุดน้ำรักใส่หน้าสองสาวอย่างยามใจ

“อืม แผล็บ แผล็บ น้ำคุณฟรานติโน่อร่อยจังค่ะ”จูลี่บอกไปก็เอามือปาดน้ำรักที่อยู่บนใบหน้ามาชิมอย่างหื่นๆ

“ใช่ค่ะ อร่อยแบบนี้ขอกินจะแท่งเลยนะคะ” ติน่าบอกไปก็ชะโงกหน้าเข้าไปดูเลียท่อนเอ็นที่เลอะไปด้วยน้ำรักอย่างไม่รังเกียจ ก่อนจะทำสีหน้ายั่วยวนฟรานติโน่อีกครั้ง

“อ่าส์ ไปต่อบนเตียง ฉันยังเอาไม่เสร็จ” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก็ปล่อยให้สองสาวสลับกันดูดเลียแก่นกายของเขา ก่อนจะพากันไปต่อบาสวาทกันอีกครั้งที่เตียงจนทั้งสามเสร็จไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ จนเวลาผ่านไปเกือบจะสามทุ่ม บทสวาทก็จบลงเมื่อฟรานติโน่เสร็จสมจนสะใจแล้ว

เช้าของอีกวันพิชชาภาก็รีบออกมาหาหงส์ฟ้าแต่เช้าหลังจากที่เมื่อวานเธอมาไม่ทันเจอหงส์ฟ้าเพราะรถติด และหงส์ฟ้าก็ออกไปงานการกุศลกับภูวนัยสามีของหงส์ฟ้าแล้ว วันนี้เธอจึงเข้ามาอีกรอบเพราะเธอโทรนัดไว้ก่อนแล้วเพราะกลัวพลาดแบบเมื่อวานอีก

“อ่าวพิชมาพอดี พี่ว่าจะให้อาร์ทโทรไปตามเราพอดี เพราะเดี๋ยวพี่ต้องไปคุยงานที่โรงแรมพี่ภูอีก” หงส์ฟ้าเอ่ยพูดไปเมื่อเห็นเด็กสาวที่เธอรับมาช่วยงานได้เกือบสามปีแล้วอย่างเอ็นดู เพราะพิชชาภานั้นทำงานเก่งและเอาใจใส่รายละเอียดและที่สำคัญนิสัยก็น่ารักเข้ากับทุกคนได้ดี เธอจึงถูกชะตากับเด็กคนนี้และคอยให้ความช่วยเหลือมาโดยตลอด

“อ่อ คือพิชจะมาขอให้พี่หงส์เซ็นต์เอกสารให้พิชมาฝึกงานที่นี่น่ะค่ะ นี่ค่ะ” พิชชาภาพูดแล้วมองหงส์ฟ้าอย่างกล้าๆกลัว เพราะเธอไม่รู้จะเริ่มยังไง

“โอเค ส่วนค่าขนมพี่ก็ให้เดือนหมื่นห้าเหมือนเดิมนั่นแหละ ถึงจะเป็นเด็กฝึกงานแต่พี่ก็ต้องใช้แรงจากเราอีกมาก ยังไงพิชเรียนจบต้องมาทำงานกับพี่นะ ไม่งั้นพี่โกรธจริงๆด้วย” หงส์ฟ้าบอกไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน เธอรู้จักกับพิชชาภามานานจนเธอสามารถไว้ใจเด็กคนนี้ได้

“ค่ะพี่หงส์ อ่อ พี่หงส์คะ พอดีพิชมีเรื่องจะถามพี่หงส์หน่อยอ่ะค่ะ” พิชชาภาพูดไปก็ทำหน้าเศร้าลงนิดหน่อย ก่อนจะเงยหน้ามองหงส์ฟ้าที่มองหน้าเธอ

“มีอะไรก็ว่ามาสิพิช อ้ำอึ้งแบบนี้แล้วพี่จะรู้ไหมล่ะ” หงส์ฟ้าเอ่ยบอกไปก็ส่งเอกสารที่เซ็นต์เสร็จแล้วส่งกลับไปให้พิชชาภาดังเดิม ก่อนจะนั่งมองหน้าเด็กสาวอย่างสงสัยว่าเธอจะถามอะไร

“คือตอนนี้ร้านของน้าพิชกำลังเดือดร้อน จะเป็นอะไรไหมคะถ้าพิชจะขอยืมเงินพี่หงส์สักสิบล้าน” พิชชาภาพูดยังไม่ทันจบ หงส์ฟ้าเอ่ยแทรกด้วยเสียงตกใจทันที เธอจึงก้มหน้าลงอย่างอายๆ เพราะถ้าไม่เดือดร้อนจริงๆเธอก็ไม่เอ่ยถามยืมเงินของใครแน่ๆ แต่ตอนนี้หนี้ของน้ากับกับเรื่องเรียจ่อของพลอยลดาสำคัญที่สุดสำหรับเธอ

“สิบล้าน เงินมากมายขนาดนี้พิชชาภาจะเอาไปทำอะไร เงินก้อนนี้เอาไปทำร้านใหม่ได้เลยนะนั่น” หงส์ฟ้าพูดด้วยสีหน้าตกใจ ก่อนจะมองหญิงสาวด้วยความสงสัย

“คือน้าของพิชไปกู้เงินนอกระบบจากเสี่ยกำธรมาบำรุงร้านน่ะคะ แล้วมันก็ไม่ดีขึ้นจนเงินมันทบต้นทบดอกไปก็เกือบจะสิบล้านแล้ว แต่ถ้าพี่หงส์ไม่สะดวกพิชก็เข้าใจค่ะ” พิชชาภาพูดออกไปเสียงเศร้า เพราะเท่าที่หงส์ฟ้าช่วยเธอก็มากพออยู่แล้ว

“พี่ก็อยากจะช่วยเรานะ แต่พี่ขอไปคุยกับพี่ภูก่อนนะ เงินตั้งมากมายขนาดนี้พี่ไม่อยากด่วนตัดสินใจคนเดียว” หงส์ฟ้าเอ่ยบอกไป เพราะสิบล้านมันไม่ใช่น้อยๆเลย หากเธอให้พิชชาภายืมไป โอกาสที่จะได้คืนก็แทบจะไม่มีเลย แต่เธอก็สงสารพิชชาภาเธอจึงไม่อยากปฎิเสธออกไปตรงๆ

“ไม่เป็นไรค่ะพี่หงส์ พิชเข้าใจค่ะ แค่พี่หงส์ให้พิชมีงานมีเงินเดือนพิชก็ดีใจแล้วค่ะ” พิชชาภาบอกไปก็ฝืนยิ้มออกมาให้หงส์ฟ้า

“งั้นพิชออกไปหาพี่อาร์ทก่อนนะคะพี่หงส์ “ พิชชาภาบอกไปด้วยตาร้อนผ่าวปนจะร้องไห้ เพราะสำหรับเธอแล้วหงส์ฟ้าคือที่พึ่งสุดท้ายของเธอ เธอคงหมดหนทางแล้วจริงๆ พิชชาภาคิดไปขณะกำลังจะเดินออกจากห้องทำงานของหงส์ฟ้าไป

“เดี๋ยวพิช” หงส์ฟ้าเรียกเด็กสาวไว้ด้วยเสียงเข้ม ก่อนจะถอนหายใจแล้วหยิบเชคขึ้นมาเขียนแล้วเดินเอาไปให้พิชชาภาที่ยืนอยู่ที่ประตูห้อง

“พี่ให้เรายืมได้แค่สามล้าน ส่วนที่เหลือพิชต้องไปหาเองแล้วนะ พี่ช่วยเราได้แค่เท่านี้จริงๆ” หงส์ฟ้าบอกไปก็ส่งเชคให้พิชชาภาพร้อมกับเอามือลูบผมของพิชชาภาอย่างสงสาร เพราะที่จริงแล้วครอบครัวของพิชชาภาค่อนข้างจะมีฐานะ ไม่น่ามาเดือดร้อนเพราะหนีนอกระบบแบบนี้เลย

“ขอบคุณนะคะพี่หงส์ พิชสัญญาค่ะว่าพิชจะหาเงินมาคืนพี่หงส์ให้ได้ ขอบคุณนะคะ”พิชชาภาพูดไปก็โผล่เข้ากอดหงส์ฟ้าอย่างขอบคุณก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ เพราะอย่างน้อยตอนนี้เธอก็มีเงินสามล้านอยู่ในมือแล้ว

“เรามีเมื่อไหร่ก็ค่อยเอามาคืน พี่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร อ่อ แล้วเรื่องนี้ห้ามบอกพี่ภูหรือใครๆนะ นายอาร์ทก็ด้วยห้ามบอกเด็ดขาด” หงส์ฟ้าบอกไปแบบนั้นเพราะเธอไม่อยากให้ภูวนัยสามีของเธอรู้ว่าเธอเอาเงินมาให้ใครต่อใครยืม

“ค่ะพี่หงส์ ขอบคุณนะคะ” พิชชาภาบอกไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะเช็ดน้ำตาของตัวเองแล้วพูดคุยกับหงส์ฟ้าเกี่ยวกับเรื่องราวของเธอที่เกิดขึ้น จนหงส์ฟ้าบอกว่าเธอหากไม่ไหวจริงๆก็ให้ขายร้านทิ้งไปแล้วใช้เงินในส่วนที่เหลือ อย่างน้อยก็ยังพอมีเงินไปต่อยอดทำธุรกิจอื่น แต่พิชชาภาก็ยังยืนยันที่จะเอาร้านนี้ไว้ให้ได้ เพราะมันเป็นร้านที่น้าทั้งสองของเธอสร้างมากับมือตัวเอง จนหงส์ฟ้ายอมใจพิชชาภาก่อนจะปล่อยให้พิชชาภาไปช่วยงานของอารันด้านนอก เพราะเธอต้องออกไปหาภูวนัยที่โรงแรมของเขาแล้ว