ที่ชั้นบนสุด ในห้องกว้างหลายร้อยตารางเมตรที่มีหน้าจอแสดงผลอิเล็กทรอนิกส์ขนาดใหญ่ จอร์จ โธมัส โค้งคำนับไปตั้งแต่เอวและยืนอยู่ตรงหน้าจอ ท่าทีนี้แสดงออกถึงความเคารพเป็นอย่างมากแก่ชายชราที่นั่งรถเข็นตรงหน้า เขานั่งบนวีลแชร์มีเครื่องช่วยหายใจอยู่บนหน้า “นายท่านอาวุโส นายน้อยกำลังมีปัญหา” เสียงของจอร์จสั่นเครือ บนหน้าจอ ชายชราเพียงยกมือขึ้นเล็กน้อยและขยับนิ้วสองสามนิ้ว ตอนนั้นเองที่ได้ยินเสียงของคนแก่ที่อ่อนแอว่า “อย่าแตกตื่นไป ให้รีดจัดการเรื่องนี้” “ได้ครับ นายท่านอาวุโส ” จอร์จรับทราบด้วยความเคารพ เขาหยุดครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “นายท่านอาวุโส เราต้องแจ้งให้นายน้อยทราบเรื่องเกี่ยวกับมิสซอมเมอร์เซ็ทหรือไม่ครับ?” เกิดความเงียบขึ้นครู่หนึ่ง ชายชราถอนหายใจและตอบว่า “ผู้หญิงคนนั้นหยิ่งยโสเกินไป ให้ฟิลจัดการเรื่องของเขาเอง แค่ก แค่ก แค่ก…” หน้าจออิเล็กทรอนิกส์ปิดลง จอร์จหันหันหลังและจากไปพร้อมกับจูเลียน ที่เมืองริเวอร์ฟร้อนท์ เขตลองแมนวิลล่า ชายวัยสี่สิบกลาง ๆ ที่มองดูโดดเด่น เขาสวมชุดถังแบบจีนโบราณสีเทาและเล่นหมากรุกกับชายวัยสามสิบซึ่งสวมเครื่องแบบทหาร ในบริเวณใกล้เคียงมีชาย
ฆวนยิ้มกว้าง เอนหลังพิงเก้าอี้อย่างสบายใจ และพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ฉันไม่ได้ขอให้ร้อยเอกฟูลเลอร์ทำอะไรที่ขัดต่อกฎหมาย แค่ปล่อยให้เขาอยู่ข้างในคุกอีกสักสองสามวัน อย่างไรเขาก็ทำผิดกฎหมาย เราแค่บังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัดและเป็นธรรม คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอร้อยเอกฟูลเลอร์?” ฆวนหัวเราะร่วน ขณะที่ใบหน้าของเขาแสดงให้เห็นว่าเขานี่แหละ ชายผู้กุมชัยชนะ ต่อจากภรรยาของเขา ไบรอัน ฟูลเลอร์ ก็เป็นผู้แพ้ นั่นคือจุดอ่อนของเขา ไบรอันคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย "ตกลง" สิบนาทีต่อมา ไบรอันจัดการเอกสารเรียบร้อยแล้ว เขาไปที่ห้องทำงานของผู้กำกับ เคาะประตู และเข้าไปในห้องหลังจากได้รับคำตอบรับ ในขณะนั้น ดีตัน เวด ผู้กำกับการสำนักบังคับใช้กฎหมายริเวอร์เดล กำลังยุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องเกี่ยวกับราชการ เขาเป็นข้าราชการที่ดีของประชาชน เขาทำงานจนดึกดื่น “ไบรอัน ทำไมนายอยู่จนดึกดื่นป่านนี้ล่ะ?” ดีตันทักทายเขาอย่างเป็นมิตร เขาหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาเป่าเบา ๆ ก่อนจิบ ดีตันมีความประทับใจที่ดีต่อไบรอัน เขาเป็นคนเข้มงวดและถี่ถ้วน ซึ่งเป็นพรสวรรค์ที่มีศักยภาพ ไบรอันเดินเข้าไปพร้อมกับเอกสารในมือแล
“ผู้กำกับเวด ถ้าเช่นนั้น คนแก่คนนี้จะขอบใจคุณมาก ปีหน้าฉันวางแผนจะลงทุนในการก่อสร้างโรงเรียนตำรวจเพื่อสนับสนุนการพัฒนาสังคมของเมืองริเวอร์เดล” จอร์จกล่าว อึก! ดีตันอึ้ง! โรงเรียนตำรวจงั้นเหรอ?! มันน่าตกใจ! น่าทึ่งเกินไป! “ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนที่ดีต่อการหน่วยงานของเรา! ผมจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง โปรดรอสักครู่และผมจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่คุณอย่างแน่นอน!” ดีตันรีบขอบคุณจอร์จก่อนจะวางสาย จากนั้นเขาก็หายใจเข้าลึกและคืนสติจากอาการช็อก หลังจากนั้น ดีตันก็รีบสวมหมวกและเตรียมจะออกไป นอกจากความตื่นเต้นแล้ว ยังมีความโกรธอีกด้วย! สุ่มจับนายน้อยของมิสเตอร์โธมัส คนของเขาประมาทเกินไป! ในตอนนี้ โทรศัพท์บนโต๊ะของเขาดังขึ้นอีกครั้ง ดีตันกังวลอยู่เป็นอย่างมาก เขาคว้ามือรับสายและถามอย่างใจร้อนว่า “นั่นใคร? โทรกลับมาทีหลังไม่ได้เหรอ?” น้ำเสียงของเขาไม่เป็นมิตรอย่างยิ่ง จู่ ๆ ก็มีเสียงพ่นหายใจเย็น ๆ มาจากปลายสายอีกด้าน “ยอดเยี่ยมมาก ดีตัน เวด ตอนนี้นายกล้าตะโกนใส่ฉัน นายไม่ได้ทำงานเดิมและคงลืมไปแล้วว่ารีด วิลเลียมส์ เป็นใครแล้วสินะ?” น้ำเสียงของบุคคลนั้นเยือกเย็นและเจือด้วยคว
ไบรอันตกตะลึง เขาไม่ได้คิดว่าดีตันจะโกรธถึงเพียงนี้! เขาไม่เคยประสบเรื่องแบบนี้มาก่อนในฐานะทหารผ่านศึก ไบรอันรู้ดีว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น! เป็นไปได้ไหมว่าชายหนุ่มที่ถูกจับกุมมีประวัติที่น่าสะพรึงกลัว?!“ผู้กำกับเวด เกิดอะไรขึ้นครับ?” ไบรอันรั้งตัวเองไว้ ดีตันจ้องมาที่เขาและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณกล้าถามผมเหรอ? นี่คุณทำอะไรโง่ ๆ ลงไป? ผู้ชายคนนั้น เขาอยู่ที่ไหน พาผมไปหาเขาเดี๋ยวนี้!”ไบรอัน ฟูลเลอร์ ยังคงไม่เข้าใจถึงสถานการณ์ปัจจุบัน เขาทำงานให้กับกองกำลังตำรวจมาหลายปีแล้ว แต่เขาก็ยังโง่เขลาอยู่ดี ไบรอันรู้ว่าดีตันกำลังโกรธจัดและไม่รอช้า ดังนั้น เขาจึงนำดีตันไปที่ห้องสอบสวน ในเวลานี้ ฟิลิปกำลังหลับตาพักผ่อนอย่างสงบอยู่ในห้อง เขาไม่ดูกังวลเลย เขาไม่ได้ทำอะไรผิด แน่นอนว่าต้องมีคนรับหน้าที่ดูแลเรื่องนี้แทนเขา เขาแค่ต้องรอเฉย ๆ อย่างไรก็ตาม ฟิลิปกำลังไตร่ตรองสิ่งหนึ่ง และนั่นคือวิธีที่เขาควรจัดการกับ ฆวน ปาร์คเกอร์คนอื่นอาจบอกไม่ได้ว่าใครเป็นฝีมือใคร แต่ฟิลิปแน่ใจมากว่าฆวนเป็นคนวางกับดัก ฟิลิปไม่คาดคิดว่าเรื่องราวของพวกเขาจะพังทลายลงในขณะนั้นไม่จำเป็นต้องพูด ไม่น
เขาใช้โทรศัพท์อีกเครื่องและโทรหาอัล ฮอปเปอร์ ไม่นานก็รับสาย“ฆวน แปลกใจไหมที่ฉันรับสาย?”ฆวนสั่นสะท้านกับเสียงที่คุ้นเคย มือและเท้าของเขาเย็นลง จากนั้นเหงื่อเริ่มไหลลงมาที่หน้าผากของเขาเป็นหยด“ฟิลิป? เป็นยังไงบ้าง…”คำพูดของฆวน ติดอยู่ในลำคอของเขานี่คือเบอร์ของอัล แต่ฟิลิปเป็นคนรับสาย แม้แต่คนงี่เง่าที่มีสมองหมูก็ยังรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น“อัลอยู่ไหน” ฆวนควบคุมอารมณ์อันบ้าคลั่งของเขาและถาม“หน้าบ้านนาย” ฟิลิปพูดอย่างใจเย็น จากนั้นมีเสียงอู้อี้มาจากโทรศัพท์ฆวนตกใจมาก เขาลุกขึ้นจากโซฟาและวิ่งไปที่หน้าต่างมองออกไปนอกกระจกเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำสองคันจอดอยู่หน้าทางเข้าคฤหาสน์ ไฟท้ายของพวกเขาส่องแสงสีแดงเป็นลางไม่ดีมีชายคนหนึ่งอยู่ที่ฝากระโปรงรถ เขากำลังสูบบุหรี่ แสงสีแดงของบุหรี่ทำให้ฆวนตื่นตระหนกฟิลิป!เขามาที่นี่เร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?ปัง!ก่อนที่ฆวนจะฟื้นคืนสติ ประตูคฤหาสน์ก็เปิดออกอย่างแรง ไทเกอร์และทหารอีกสิบคนบุกเข้าไปข้างในทันทีชายชุดดำล้อมรอบห้องนั่งเล่นทันทีปัง!ไทเกอร์เตะอัลลงไปนอนกองอยู๋หน้าโซฟา มีเทปสีเขียวปิดปากเขาอยู่ เขาคุกเข่าลงกับพื้น ใบหน้าช้ำและบวม ดูน่
ฟิลิปหรี่ตา ในดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปทั่วฆวนตัวสั่นเทาเขารู้สึกว่าในเวลานี้ ฟิลิปกำลังแผ่แสงออร่าที่เขาไม่เข้าใจเลยมันเป็นท่าทีของความมั่นใจมากเกินไป“ฟิลิป แกคิดว่าแกทำแบบนี้ได้เพราะรู้จักธีโองั้นเหรอ?” ฆวนเย้ยหยัน เขาบังคับตัวเองให้สงบลงนี่ต้องไม่ใช่เรื่องจริง คนขี้ขลาดอย่างฟิลิปจะแข็งแกร่งในทันใดได้อย่างไร?พ่อของฆวน เขารู้จักผู้คนมากมายเขาไม่ได้กังวลเลยว่าฟิลิปจะทำอะไรกับเขา!อย่างไรก็ตามในวินาทีถัดมา ฟิลิปพูดอย่างใจเย็นว่า “ฆวน ฉันไม่ได้เล็งเป้าไปที่นาย มีแต่นายที่เล็งเป้ามาที่ฉันเสมอ ฉันรู้ว่านายคือคนอยู่เบื้องหลังสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ถ้าปล่อยนายไปแบบนี้ ฉันก็ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ และจะไม่สามารถเผชิญหน้ากับวินน์ได้ด้วย”สำหรับฆวนแล้ว ฟิลิปยังคงรู้สึกเศร้าอยู่ในใจคำว่า 'เพื่อน' กลายเป็นสิ่งแปลกปลอมสำหรับเขาฆวนตกตะลึง เขาขมวดคิ้วเข้าหากันและหัวเราะอย่างเย็นชา “ฟิลิป ฉันไม่เชื่อว่านายจะทำอะไรกับฉันได้”อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพูดจบ ฟิลิปก็พูดอย่างสงบบนโซฟาฝั่งตรงข้ามว่า “เหตุผลที่นายจองหองคงเป็นเพราะความสัมพันธ์และอำนาจของพ่อนาย และตอนนี
กลับมาที่ฟิลิป หลังจากที่ออกจากบ้านของฆวน เขาก็ขึ้นรถของธีโอและขับรถไปที่บ้านของจอร์จ“ผู้อาวุโสจอร์จ มันสายไปแล้ว ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?" ฟิลิปนั่งบนโซฟานุ่ม ๆ และจิบไวน์ของเขาจอร์จเดินไปต่อหน้าฟิลิปด้วยความเคารพและโค้งคำนับ เขากล่าวว่า “นายน้อย ผมขอโทษ ความผิดพลาดของผมทำให้คุณต้องทนทุกข์กับความอยุติธรรมที่ไม่ได้รับการชดเชย”ฟิลิปตอบอย่างเฉยเมยว่า “ท่านผู้อาวุโสจอร์จ อย่าทำแบบนี้ ไม่เป็นไร บอกผมว่ามีอะไรผิดปกติ? ทำไมถึงได้กังวลที่จะเจอผมขนาดนั้นล่ะ?”จอร์จครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบอย่างสุภาพว่า “นายน้อย คุณซัมเมอร์เซ็ทจะมาที่ริเวอร์เดลในอีกไม่กี่วัน”กึก!ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบสงบแก้วไวน์ของฟิลิปลอยอยู่ในอากาศ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็วางมันลงบนโต๊ะกาแฟหินอ่อนที่ประดับด้วยสีทอง ใบหน้าของเขาดูซีดเซียวดวงตาของเขาดูไร้ชีวิตชีวา ดูราวกับว่ามีอะไรหลงเหลืออยู่ในจิตใจผ่านไปครู่หนึ่ง ฟิลิปถามพลางเลิกคิ้วเล็กน้อย “เธอจะมาที่นี่ทำไม?”โคลอี้ ซัมเมอร์เซ็ท เป็นผู้หญิงที่ฉลาด เธอยังเป็นผู้หญิงที่น่าภาคภูมิใจในด้านที่แข็งแกร่งของเธอเองเธอเป็นคู่รักในวัยเด็กของฟิลิปเธอเป็นลูกสาว
หวือ!ประตูเปิดออกเผยให้เห็นฟิลิปยืนอยู่ตรงนั้นท่าทีของมาร์ธาหยุดนิ่ง จากนั้นเธอก็พูดด้วยความสงสัย “นายไม่ได้ติดคุกอยู่เหรอ? ออกมาได้ยังไง?”ฟิลิปยิ้มและพูดว่า “คุณแม่ครับ ผมไม่ได้ทำผิดกฎหมายนิ พวกเขาก็ปล่อยผมออกมา เป็นเรื่องปกตินิครับ”ในเวลาเดียวกัน วินน์ได้ยินเสียงของฟิลิป และวิ่งออกมาดู เธอกอดฟิลิปและคร่ำครวญฟิลิปปลอบเธอ “ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ผมสบายดี เห็นไหม? ผมอยู่ที่นี่แล้ว”ทุกคนนั่งรวมกันอยู่ในห้องนั่งเล่นมาร์ธาและชาร์ลส์นั่งบนโซฟา ดวงตาของพวกเขาราวกับมีดอันแหลมคมและดูโกรธเคืองไม่เบา พวกเขาจ้องฟิลิปเหมือนกับว่าพวกเขากำลังจะสอบปากคำนักโทษมีชายชราคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ ฟิลิป นั้นคือจอร์จมาร์ธาเริ่มที่ถามเรื่องจอร์จอย่างหงุดหงิด “ฟิลิป ชายชราคนนี้เป็นใคร? นายจะพาคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้านของฉันได้อย่างไร”มาร์ธาไม่ชอบชุดของชายชราคนนี้ เขาแก่แล้วและสวมสูท เขายังถือหมวกสีดำที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนมีฐานะไม่แปลกใจเลยที่ฟิลิปถูกจับโดยตำรวจ เขาไปเที่ยวกับคนแบบนี้นี่เอง!ฟิลิปอธิบายอย่างใจเย็นว่า “คุณแม่ครับ เขาคือ…เพื่อนของผม เขาช