MasukShare
บทที่ 12 ลูกค้าประจำ
Terakhir Diperbarui:
2025-04-16 23:00:53บทที่ 12
ลูกค้าประจำ
หยางป๋อยังคงมาซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ในตอนเช้าทุกวัน ทั้งสองคนค่อยๆสนิทสนมกันมากขึ้น จากที่เคยซื้อกลับไปกินที่บ้าน ตอนนี้เว่ยเถียนเถียนได้จัดโต๊ะเก้าอี้ให้เขานั่งกินที่ร้านแล้ว จางเสวียอี้ก็ดีใจมากที่ได้พบกับคุณลุงทุกวัน พอได้พูดคุยกันมากขึ้นเด็กน้อยก็ยิ่งชื่นชอบเขา
เช้าวันหนึ่งในขณะที่หยางป๋อนั่งกินน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ จางเสวียอี้ก็เดินเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้ม
“คุณลุงหยางครับ เล่าเรื่องในค่ายทหารให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ” จางเสวียอี้ถามด้วยความตื่นเต้น
หยางป๋อยิ้มและวางถ้วยน้ำเต้าหู้ลง “ได้สิ ชีวิตในค่ายทหารนั้นมีหลายอย่างที่น่าสนใจ เสวียอี้อยากจะฟังเรื่องอะไรก่อนล่ะ”
จางเสวียอี้ตาเป็นประกาย นั่งลงข้างๆ เขา “ในค่ายทหารมีอะไรบ้างครับคุณลุง”
หยางป๋อเริ่มเล่า “ในค่ายทหาร พวกเรามีกิจวัตรประจำวันที่ต้องทำกันทุกวัน เราตื่นเช้ากันตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางจากนั้นเราก็ทำการฝึกซ้อมร่างกาย วิ่งออ
Bab terkait
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 13 จัดการกับสามีเก่า
บทที่ 13 จัดการกับสามีเก่า ช่วงสาย ๆ จนเกือบเที่ยงแสงแดดกำลังสาดส่อง อากาศค่อนข้างร้อนเมื่อเทียบกับตอนเช้า นางหยางเจี่ยที่เพิ่งจะซักผ้าเสร็จก็หอบกะลังที่มีผ้าอยู่เต็มเตรียมจะเอามาตากที่ราวตากผ้าข้างบ้าน เมื่อเปิดประตูบ้านออกมาก็พบว่ามีผู้คนมายืนล้อมกันอยู่ที่หน้าบ้างจางเต็มไปหมด ในนั้นมีตำรวจ 2 นาย หยางป๋อแล้วก็ชาวบ้านอีกจำนวนหนึ่ง นางหยางเจี่ยเห็นดังนั้นก็ตกใจเล็กน้อย แต่ด้วยความที่เป็นคนหน้าหนาจึงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอะไร กลับตะโกนถามตำรวจไปว่า “ตำรวจมาที่บ้านของฉันมีธุระอะไร ปกติแล้วฉันไม่มีธุระกับพวกตำรวจทหารหรอกนะ” สีหน้าของนางหยางเจี่ยบอกบุญไม่รับ นางมองตำรวจและชาวบ้านอย่างไม่คิดจะแยแส “คุณคือแม่ของจางกวนหย่งใช่ไหมครับ พวกเ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 14 เรื่องร้ายผ่านไปแล้ว เรื่องดีก็เกิดขึ้นแล้วเช่นกัน
บทที่ 14 เรื่องร้ายผ่านพ้นไปแล้ว เรื่องดีก็เกิดขึ้นแล้วเช่นกัน เมื่อเสร็จเรื่องแล้วทั้งสามคนก็กลับมาที่ร้าน เว่ยเถียนเถียนมองดูร้านที่พังเละเทะนั้นพลางถอนหายใจออกมา ถึงแม้ว่าวัตถุดิบที่เธอเอาออกมาใช้เหล่านี้จะไม่ได้มีต้นทุนแต่ทว่าก็เป็นจำนวนที่ค่อนข้างเยอะ พอเห็นมันเสียหายไปแล้วก็อดที่จะเสียดายไม่ได้ ทั้งน้ำเต้าหู้ที่ทำเสร็จแล้วแล้วก็มีพวกแป้งปาท่องโก๋อีกที่ตอนนี้แห้งแข็งติดโต๊ะไปแล้ว “ไม่ต้องเสียดายไปหรอกเถียนเถียน ว่าแต่คุณมีเงินทุนไปซื้อของอีกไหม” หยางป๋อถาม เพราะเห็นว่าข้าวของเสียหายไปเยอะ หากคิดเป็นเงินแล้วละก็หายสิบหยวนเลยทีเดียว เขาจึงรู้สึกเป็นห่วงคิดว่าจะเอาเงินของตัวเองบางส่วนออกให้ก่อน “เรื่องเงินไม่มีปัญหาค่ะ ฉันเพียงเสียดายของพวกนี้ที่ต้องทิ้งมันไปโดยที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรเลย แต่ก็ช่
Terakhir Diperbarui : 2025-04-18ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 15 ความหวังใหม่
บทที่ 15 ความหวังใหม่ หลังจากที่หยางป๋อจากไปแล้ว เว่ยเถียนเถียนรู้สึกถึงความว่างเปล่าในใจแต่ก็ไม่ยอมให้ความเหงานั้นมาขวางกั้นความตั้งใจของเธอ ทุกๆ เช้าเธอยังคงลุกขึ้นมาแต่เช้าตรู่เตรียมทำปาท่องโก๋และน้ำเต้าหู้ด้วยความมุ่งมั่น จางเสวียอี้เองก็คอยช่วยเหลือแม่ของเขาอย่างเต็มที่เว่ยเถียนเถียนตระหนักว่าจะต้องพยายามมากกว่านี้หากต้องการพิสูจน์ให้คนรอบข้างเห็นว่าหญิงหม้ายหย่าสามีก็สามารถประสบความสำเร็จได้ เพื่อให้หยางป๋อภูมิใจในตัวเธอและให้สังคมยอมรับในคุณค่าของเธอเองวันเวลาผ่านไปเว่ยเถียนเถียนเริ่มคำนึงถึงอนาคตของตัวเองกับลูกชายมากขึ้น เข้าใจดีว่าการขายน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋เพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอที่จะสร้างฐานะให้มั่นคงและร่ำรวยได้จึงคิดถึงวิธีที่จะขยายกิจการหรืออาจจะทำสิ่งอื่นๆ เพิ่มขึ้นมาเพื่อให้มีรายได้มากขึ้นเธอนั่งคิดและวางแผนในช่วงเวลาว่างหลังจากปิดร้าน มองดูรอบๆ ร้านเพื่อหาว่ามีอะไรที่สามารถทำได้บ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-19ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 16 จดหมายจากชายแดน
บทที่ 16จดหมายจากชายแดน หลังจากที่เว่ยเถียนเถียนเริ่มทำเต้าหู้ขาย เธอก็พบว่าเต้าหู้ของเธอได้รับการตอบรับอย่างดีมาก จากที่ทำขายวันละสี่สิบก้อนก้อนเป็นเต้าหู้แบบแข็งและแบบอ่อนอย่างละครึ่ง ลูกค้าที่มาซื้อไปต่างชื่นชมและบอกต่อกันไปทั่วถึงความนุ่มและรสชาติอร่อยของเต้าหู้ที่เธอทำ พวกเขาต่อแถวซื้อกันจนของไม่พอขายเว่ยเถียนเถียนรับฟังคำชมของลูกค้าอย่างมีความสุขและรู้สึกดีใจที่ความพยายามของเธอได้รับการยอมรับ"เต้าหู้ของคุณนุ่มมากเลยค่ะ ฉันไม่เคยกินเต้าหู้ที่อร่อยแบบนี้มาก่อน" ลูกค้าคนหนึ่งพูดขณะที่เว่ยเถียนเถียนกำลังหยิบเต้าหู้ใส่ถุง "ฉันอยากให้คุณทำออกมาขายเยอะ ๆ เพราะบางวันฉันมาต่อคิวแล้วก็ไม่ทันได้ซื้อ"“ฉันเองก็คิดว่าจะทำเพิ่มอยู่เหมือนกันค่ะ ช่วงนี้แค่ลองตลาดดูก่อน” เว่ยเถียเถียนพูด“ทำออกมาเยอะ ๆ เลย ยังไงก็ขายได้แน่นอน” ลูกค้าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กันเห็นด้วยเมื่อเถ้าแก่ร้า
Terakhir Diperbarui : 2025-04-20ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 17 กรรมวิธีใหม่
บทที่ 17กรรมวิธีใหม่หญิงสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะในครัวของบ้านที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของถั่วเหลืองอบอวลเต็มไปหมด เธอมีความคิดที่หนึ่งอยู่ในใจหลังจากอ่านจดหมายของหยางป๋อ ถึงแม้จะดีใจมากที่เขาเขียนจดหมายมาหาแต่ก็ยังมีเรื่องหนึ่งที่ทำให้กังวลใจซึ่งก็คือการที่เขาอยู่ที่กองทัพแล้วจะไม่มีของอร่อยกิน การฝึกที่กองทัพนั้นหนักมากและทหารทุกคนไม่สามารถเลือกได้ว่าจะกินอะไรเธอเริ่มคิดถึงวิธีที่ดีที่สุดในการส่งน้ำเต้าหู้และของกินอื่นๆ ไปให้เขา แต่การส่งของที่มีระยะเวลาการเก็บสั้นอย่างน้ำเต้าหู้ที่สดใหม่ก็คงจะเน่าเสียก่อนถึงกองทัพอย่างแน่นอน อาหารแห้งอย่างอื่นเก็บไว้ได้นานก็จริงแต่สิ่งที่เธออยากให้เขาได้กินก็คือน้ำเต้าหู้ฝีมือของเธอนั่งคิดอยู่หลายวันจนกระทั่งความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวซึ่งก็คือการพาสเจอไรส์ เธอจำได้ว่าชาติก่อนตอนเรียนมัธยมได้เรียนรู้เกี่ยวกับวิธีนี้ซึ่งสามารถทำให้น้ำเต้าหู้เก็บได้นานโดยไม่เน่าเสีย วิธีการพาสเจอไรส์คือการทำให้ของเหลวร้อนขึ้นที่อุณหภูมิสูงพอสมควรเพื
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 18 ผู้ช่วยคนแรกของร้าน
บทที่ 18ผู้ช่วยคนแรกของร้าน เวลาผ่านไปเว่ยเถียนเถียนและหยางป๋อต่างเขียนจดหมายหากันอย่างสม่ำเสมอ ทั้งสองใช้ตัวอักษรเป็นสะพานเชื่อมความรู้สึกจากใจถึงใจ ทุกถ้อยคำที่ส่งถึงกันทำให้ความรักระหว่างพวกเขาเบ่งบานและเติบโตอย่างงดงามทุกเดือนเว่ยเถียนเถียนจะส่งจดหมายและของฝากมาให้หยางป๋อที่กองทัพ ในกล่องของขวัญที่เธอส่งมามักมีของกินที่หยางป๋อชื่นชอบ ไม่ว่าจะเป็นขนมหวานต่าง ๆ หรือแม้กระทั่งน้ำเต้าหู้ที่เธอพาสเจอร์ไรส์ด้วยความพิถีพิถันเพื่อให้เก็บได้นานขึ้น การได้รับจดหมายและของฝากจากเธอเป็นความสุขที่เขารอคอยอย่างใจจดใจจ่อทุกครั้งที่จดหมายและของฝากมาถึงหยางป๋อจะรีบเปิดอ่านจดหมายก่อนเสมอ เขายิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเวลาที่อ่านถ้อยคำอ่อนโยนและห่วงใยจากเว่ยเถียนเถียน เขามักจะเก็บจดหมายของเธอไว้อย่างดีและเมื่อมีเวลาว่างก้จะหยิบขึ้นมาอ่านซ้ำทำให้ความรักที่มีต่อเธอเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้อยคำเธอทำให้เขามีกำลังใจในการฝึกซ้อมและทำหน้าที่ในฐานะทหารอย่างไม่ย่อท้อ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-22ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 19 ขยายกิจการ
บทที่ 19 ขยายกิจการ เมื่อมีหลินเสี่ยวเป้ยมาช่วยงานแล้วก็ทำให้มีเวลาว่างมากขึ้น เว่ยเถียนเถียนจึงคิดที่จะขยายกิจการเพิ่ม เธอเริ่มสำรวจตลาดอย่างละเอียดก็พบว่ามีฟองเต้าหู้ขายแต่ว่ามีอยู่แบบเดียว อีกทั้งยังไม่ค่อยได้รับความนิยมสักเท่าไร ในขณะที่เดินสำรวจเธอคิดย้อนกลับไปถึงชาติที่แล้ว ฟองเต้าหู้หลายแบบที่เธอส่งออกในเวลานั้นได้รับความนิยมมากและเป็นที่ต้องการสูงในตลาดทั้งในประเทศและต่างประเทศความคิดเกี่ยวกับฟองเต้าหู้ที่หลากหลายชนิดนั้นทำให้เธอตื่นเต้น ภาพในจินตนาการของเธอเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ร้านอาหารหลายแห่งโดยเฉพาะร้านหม้อไฟในยุคนี้ก็เริ่มได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอเห็นว่ามีโอกาสมากมายที่จะนำเสนอผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ ที่สามารถตอบสนองความต้องการของลูกค้าได้เว่ยเถียนเถียนนั่งคิดถึงการทำฟองเต้าหู้แบบต่าง ๆ ในใจ เธอจำได้ถึงวิธีการทำฟองเต้าหู้ทั้งแบบบาง แบบหนา แบบตากแห้ง ที่สามารถนำไปทำอาหารได้หลากหลายเมนู เช่น ใช้ห่อเ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-23ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 20 ข่าวดี
บทที่ 20ข่าวดีผู้พันเรียกให้หยางป๋อมาพบในเช้าวันถัดมา เมื่อหยางป๋อมาถึงห้องทำงานของผู้พันเขาก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น“หัวหน้าหมู่หยาง นั่งก่อนสิผมมีเรื่องจะพูดกับคุณเกี่ยวกับฟองเต้าหู้พวกนั้น” ผู้พันเริ่มต้นการสนทนาด้วยรอยยิ้มที่เป็นกันเอง“ผมสนใจฟองเต้าหู้พวกนี้มาก มันมีรสชาติดีมากก็เลยคิดว่าจะเอาไปขายที่ร้านค้าของภรรยา ตอนนี้ร้านของเธอมีสาขาอยู่ที่สามเมือง ถ้าคุณสนใจผมจะช่วยนัดพบกับภรรยาให้พวกเราจะได้คุยเรื่องการค้ากัน”หยางป๋อฟังด้วยความตื่นเต้น เขารู้สึกยินดีที่สินค้าของเว่ยเถียนเถียนได้รับความสนใจอย่างมาก “ฟองเต้าหู้พวกนี้เป็นคนรักของผมที่ทำขึ้นมาครับ เธอส่งมาจากเมืองบ้านเกิดของผม ถ้าผู้พันอยากคุยเรื่องการค้าผมก็จะนัดเธอให้ครับ”“ดีมาก หัวหน้าหมู่หยาง ผมก็จะนัดภรรยามาด้วยเช่นกัน พวกเรามาเจอกันในวันหยุดดีไหม” ผู้พันถามหยางป๋อตอบรับด้วยความเต็มใจ “ได้ครับผู้พัน ผมจะแจ้งคนรักขอ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-24
Bab terbaru
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 20 ข่าวดี
บทที่ 20ข่าวดีผู้พันเรียกให้หยางป๋อมาพบในเช้าวันถัดมา เมื่อหยางป๋อมาถึงห้องทำงานของผู้พันเขาก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น“หัวหน้าหมู่หยาง นั่งก่อนสิผมมีเรื่องจะพูดกับคุณเกี่ยวกับฟองเต้าหู้พวกนั้น” ผู้พันเริ่มต้นการสนทนาด้วยรอยยิ้มที่เป็นกันเอง“ผมสนใจฟองเต้าหู้พวกนี้มาก มันมีรสชาติดีมากก็เลยคิดว่าจะเอาไปขายที่ร้านค้าของภรรยา ตอนนี้ร้านของเธอมีสาขาอยู่ที่สามเมือง ถ้าคุณสนใจผมจะช่วยนัดพบกับภรรยาให้พวกเราจะได้คุยเรื่องการค้ากัน”หยางป๋อฟังด้วยความตื่นเต้น เขารู้สึกยินดีที่สินค้าของเว่ยเถียนเถียนได้รับความสนใจอย่างมาก “ฟองเต้าหู้พวกนี้เป็นคนรักของผมที่ทำขึ้นมาครับ เธอส่งมาจากเมืองบ้านเกิดของผม ถ้าผู้พันอยากคุยเรื่องการค้าผมก็จะนัดเธอให้ครับ”“ดีมาก หัวหน้าหมู่หยาง ผมก็จะนัดภรรยามาด้วยเช่นกัน พวกเรามาเจอกันในวันหยุดดีไหม” ผู้พันถามหยางป๋อตอบรับด้วยความเต็มใจ “ได้ครับผู้พัน ผมจะแจ้งคนรักขอ
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 19 ขยายกิจการ
บทที่ 19 ขยายกิจการ เมื่อมีหลินเสี่ยวเป้ยมาช่วยงานแล้วก็ทำให้มีเวลาว่างมากขึ้น เว่ยเถียนเถียนจึงคิดที่จะขยายกิจการเพิ่ม เธอเริ่มสำรวจตลาดอย่างละเอียดก็พบว่ามีฟองเต้าหู้ขายแต่ว่ามีอยู่แบบเดียว อีกทั้งยังไม่ค่อยได้รับความนิยมสักเท่าไร ในขณะที่เดินสำรวจเธอคิดย้อนกลับไปถึงชาติที่แล้ว ฟองเต้าหู้หลายแบบที่เธอส่งออกในเวลานั้นได้รับความนิยมมากและเป็นที่ต้องการสูงในตลาดทั้งในประเทศและต่างประเทศความคิดเกี่ยวกับฟองเต้าหู้ที่หลากหลายชนิดนั้นทำให้เธอตื่นเต้น ภาพในจินตนาการของเธอเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ร้านอาหารหลายแห่งโดยเฉพาะร้านหม้อไฟในยุคนี้ก็เริ่มได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอเห็นว่ามีโอกาสมากมายที่จะนำเสนอผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ ที่สามารถตอบสนองความต้องการของลูกค้าได้เว่ยเถียนเถียนนั่งคิดถึงการทำฟองเต้าหู้แบบต่าง ๆ ในใจ เธอจำได้ถึงวิธีการทำฟองเต้าหู้ทั้งแบบบาง แบบหนา แบบตากแห้ง ที่สามารถนำไปทำอาหารได้หลากหลายเมนู เช่น ใช้ห่อเ
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 18 ผู้ช่วยคนแรกของร้าน
บทที่ 18ผู้ช่วยคนแรกของร้าน เวลาผ่านไปเว่ยเถียนเถียนและหยางป๋อต่างเขียนจดหมายหากันอย่างสม่ำเสมอ ทั้งสองใช้ตัวอักษรเป็นสะพานเชื่อมความรู้สึกจากใจถึงใจ ทุกถ้อยคำที่ส่งถึงกันทำให้ความรักระหว่างพวกเขาเบ่งบานและเติบโตอย่างงดงามทุกเดือนเว่ยเถียนเถียนจะส่งจดหมายและของฝากมาให้หยางป๋อที่กองทัพ ในกล่องของขวัญที่เธอส่งมามักมีของกินที่หยางป๋อชื่นชอบ ไม่ว่าจะเป็นขนมหวานต่าง ๆ หรือแม้กระทั่งน้ำเต้าหู้ที่เธอพาสเจอร์ไรส์ด้วยความพิถีพิถันเพื่อให้เก็บได้นานขึ้น การได้รับจดหมายและของฝากจากเธอเป็นความสุขที่เขารอคอยอย่างใจจดใจจ่อทุกครั้งที่จดหมายและของฝากมาถึงหยางป๋อจะรีบเปิดอ่านจดหมายก่อนเสมอ เขายิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเวลาที่อ่านถ้อยคำอ่อนโยนและห่วงใยจากเว่ยเถียนเถียน เขามักจะเก็บจดหมายของเธอไว้อย่างดีและเมื่อมีเวลาว่างก้จะหยิบขึ้นมาอ่านซ้ำทำให้ความรักที่มีต่อเธอเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้อยคำเธอทำให้เขามีกำลังใจในการฝึกซ้อมและทำหน้าที่ในฐานะทหารอย่างไม่ย่อท้อ
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 17 กรรมวิธีใหม่
บทที่ 17กรรมวิธีใหม่หญิงสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะในครัวของบ้านที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของถั่วเหลืองอบอวลเต็มไปหมด เธอมีความคิดที่หนึ่งอยู่ในใจหลังจากอ่านจดหมายของหยางป๋อ ถึงแม้จะดีใจมากที่เขาเขียนจดหมายมาหาแต่ก็ยังมีเรื่องหนึ่งที่ทำให้กังวลใจซึ่งก็คือการที่เขาอยู่ที่กองทัพแล้วจะไม่มีของอร่อยกิน การฝึกที่กองทัพนั้นหนักมากและทหารทุกคนไม่สามารถเลือกได้ว่าจะกินอะไรเธอเริ่มคิดถึงวิธีที่ดีที่สุดในการส่งน้ำเต้าหู้และของกินอื่นๆ ไปให้เขา แต่การส่งของที่มีระยะเวลาการเก็บสั้นอย่างน้ำเต้าหู้ที่สดใหม่ก็คงจะเน่าเสียก่อนถึงกองทัพอย่างแน่นอน อาหารแห้งอย่างอื่นเก็บไว้ได้นานก็จริงแต่สิ่งที่เธออยากให้เขาได้กินก็คือน้ำเต้าหู้ฝีมือของเธอนั่งคิดอยู่หลายวันจนกระทั่งความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวซึ่งก็คือการพาสเจอไรส์ เธอจำได้ว่าชาติก่อนตอนเรียนมัธยมได้เรียนรู้เกี่ยวกับวิธีนี้ซึ่งสามารถทำให้น้ำเต้าหู้เก็บได้นานโดยไม่เน่าเสีย วิธีการพาสเจอไรส์คือการทำให้ของเหลวร้อนขึ้นที่อุณหภูมิสูงพอสมควรเพื
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 16 จดหมายจากชายแดน
บทที่ 16จดหมายจากชายแดน หลังจากที่เว่ยเถียนเถียนเริ่มทำเต้าหู้ขาย เธอก็พบว่าเต้าหู้ของเธอได้รับการตอบรับอย่างดีมาก จากที่ทำขายวันละสี่สิบก้อนก้อนเป็นเต้าหู้แบบแข็งและแบบอ่อนอย่างละครึ่ง ลูกค้าที่มาซื้อไปต่างชื่นชมและบอกต่อกันไปทั่วถึงความนุ่มและรสชาติอร่อยของเต้าหู้ที่เธอทำ พวกเขาต่อแถวซื้อกันจนของไม่พอขายเว่ยเถียนเถียนรับฟังคำชมของลูกค้าอย่างมีความสุขและรู้สึกดีใจที่ความพยายามของเธอได้รับการยอมรับ"เต้าหู้ของคุณนุ่มมากเลยค่ะ ฉันไม่เคยกินเต้าหู้ที่อร่อยแบบนี้มาก่อน" ลูกค้าคนหนึ่งพูดขณะที่เว่ยเถียนเถียนกำลังหยิบเต้าหู้ใส่ถุง "ฉันอยากให้คุณทำออกมาขายเยอะ ๆ เพราะบางวันฉันมาต่อคิวแล้วก็ไม่ทันได้ซื้อ"“ฉันเองก็คิดว่าจะทำเพิ่มอยู่เหมือนกันค่ะ ช่วงนี้แค่ลองตลาดดูก่อน” เว่ยเถียเถียนพูด“ทำออกมาเยอะ ๆ เลย ยังไงก็ขายได้แน่นอน” ลูกค้าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กันเห็นด้วยเมื่อเถ้าแก่ร้า
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 15 ความหวังใหม่
บทที่ 15 ความหวังใหม่ หลังจากที่หยางป๋อจากไปแล้ว เว่ยเถียนเถียนรู้สึกถึงความว่างเปล่าในใจแต่ก็ไม่ยอมให้ความเหงานั้นมาขวางกั้นความตั้งใจของเธอ ทุกๆ เช้าเธอยังคงลุกขึ้นมาแต่เช้าตรู่เตรียมทำปาท่องโก๋และน้ำเต้าหู้ด้วยความมุ่งมั่น จางเสวียอี้เองก็คอยช่วยเหลือแม่ของเขาอย่างเต็มที่เว่ยเถียนเถียนตระหนักว่าจะต้องพยายามมากกว่านี้หากต้องการพิสูจน์ให้คนรอบข้างเห็นว่าหญิงหม้ายหย่าสามีก็สามารถประสบความสำเร็จได้ เพื่อให้หยางป๋อภูมิใจในตัวเธอและให้สังคมยอมรับในคุณค่าของเธอเองวันเวลาผ่านไปเว่ยเถียนเถียนเริ่มคำนึงถึงอนาคตของตัวเองกับลูกชายมากขึ้น เข้าใจดีว่าการขายน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋เพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอที่จะสร้างฐานะให้มั่นคงและร่ำรวยได้จึงคิดถึงวิธีที่จะขยายกิจการหรืออาจจะทำสิ่งอื่นๆ เพิ่มขึ้นมาเพื่อให้มีรายได้มากขึ้นเธอนั่งคิดและวางแผนในช่วงเวลาว่างหลังจากปิดร้าน มองดูรอบๆ ร้านเพื่อหาว่ามีอะไรที่สามารถทำได้บ
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 14 เรื่องร้ายผ่านไปแล้ว เรื่องดีก็เกิดขึ้นแล้วเช่นกัน
บทที่ 14 เรื่องร้ายผ่านพ้นไปแล้ว เรื่องดีก็เกิดขึ้นแล้วเช่นกัน เมื่อเสร็จเรื่องแล้วทั้งสามคนก็กลับมาที่ร้าน เว่ยเถียนเถียนมองดูร้านที่พังเละเทะนั้นพลางถอนหายใจออกมา ถึงแม้ว่าวัตถุดิบที่เธอเอาออกมาใช้เหล่านี้จะไม่ได้มีต้นทุนแต่ทว่าก็เป็นจำนวนที่ค่อนข้างเยอะ พอเห็นมันเสียหายไปแล้วก็อดที่จะเสียดายไม่ได้ ทั้งน้ำเต้าหู้ที่ทำเสร็จแล้วแล้วก็มีพวกแป้งปาท่องโก๋อีกที่ตอนนี้แห้งแข็งติดโต๊ะไปแล้ว “ไม่ต้องเสียดายไปหรอกเถียนเถียน ว่าแต่คุณมีเงินทุนไปซื้อของอีกไหม” หยางป๋อถาม เพราะเห็นว่าข้าวของเสียหายไปเยอะ หากคิดเป็นเงินแล้วละก็หายสิบหยวนเลยทีเดียว เขาจึงรู้สึกเป็นห่วงคิดว่าจะเอาเงินของตัวเองบางส่วนออกให้ก่อน “เรื่องเงินไม่มีปัญหาค่ะ ฉันเพียงเสียดายของพวกนี้ที่ต้องทิ้งมันไปโดยที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรเลย แต่ก็ช่
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 13 จัดการกับสามีเก่า
บทที่ 13 จัดการกับสามีเก่า ช่วงสาย ๆ จนเกือบเที่ยงแสงแดดกำลังสาดส่อง อากาศค่อนข้างร้อนเมื่อเทียบกับตอนเช้า นางหยางเจี่ยที่เพิ่งจะซักผ้าเสร็จก็หอบกะลังที่มีผ้าอยู่เต็มเตรียมจะเอามาตากที่ราวตากผ้าข้างบ้าน เมื่อเปิดประตูบ้านออกมาก็พบว่ามีผู้คนมายืนล้อมกันอยู่ที่หน้าบ้างจางเต็มไปหมด ในนั้นมีตำรวจ 2 นาย หยางป๋อแล้วก็ชาวบ้านอีกจำนวนหนึ่ง นางหยางเจี่ยเห็นดังนั้นก็ตกใจเล็กน้อย แต่ด้วยความที่เป็นคนหน้าหนาจึงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอะไร กลับตะโกนถามตำรวจไปว่า “ตำรวจมาที่บ้านของฉันมีธุระอะไร ปกติแล้วฉันไม่มีธุระกับพวกตำรวจทหารหรอกนะ” สีหน้าของนางหยางเจี่ยบอกบุญไม่รับ นางมองตำรวจและชาวบ้านอย่างไม่คิดจะแยแส “คุณคือแม่ของจางกวนหย่งใช่ไหมครับ พวกเ
ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้ บทที่ 12 ลูกค้าประจำ
บทที่ 12 ลูกค้าประจำหยางป๋อยังคงมาซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ในตอนเช้าทุกวัน ทั้งสองคนค่อยๆสนิทสนมกันมากขึ้น จากที่เคยซื้อกลับไปกินที่บ้าน ตอนนี้เว่ยเถียนเถียนได้จัดโต๊ะเก้าอี้ให้เขานั่งกินที่ร้านแล้ว จางเสวียอี้ก็ดีใจมากที่ได้พบกับคุณลุงทุกวัน พอได้พูดคุยกันมากขึ้นเด็กน้อยก็ยิ่งชื่นชอบเขาเช้าวันหนึ่งในขณะที่หยางป๋อนั่งกินน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ จางเสวียอี้ก็เดินเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้ม“คุณลุงหยางครับ เล่าเรื่องในค่ายทหารให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ” จางเสวียอี้ถามด้วยความตื่นเต้นหยางป๋อยิ้มและวางถ้วยน้ำเต้าหู้ลง “ได้สิ ชีวิตในค่ายทหารนั้นมีหลายอย่างที่น่าสนใจ เสวียอี้อยากจะฟังเรื่องอะไรก่อนล่ะ”จางเสวียอี้ตาเป็นประกาย นั่งลงข้างๆ เขา “ในค่ายทหารมีอะไรบ้างครับคุณลุง”หยางป๋อเริ่มเล่า “ในค่ายทหาร พวกเรามีกิจวัตรประจำวันที่ต้องทำกันทุกวัน เราตื่นเช้ากันตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางจากนั้นเราก็ทำการฝึกซ้อมร่างกาย วิ่งออ
