LOGINShare
บทที่ 86
Last Updated:
2025-02-20 10:09:31“กระหม่อมบกพร่องในหน้าที่ และละอายใจยิ่ง หากองค์ชายเจ็บแค้นและอยากสังหาร กระหม่อมก็พร้อมยินดีมอบชีวิตให้พระองค์พ่ะย่ะค่ะ” เจิ้งจู่ว่าพลางยื่นกระบี่ในมือให้กับอวิ๋นเฟยหลง
ชายร่างผอมบางในชุดคลุมสีดำสนิท นั่งนิ่งหลับตาแน่น รอรับโทษทัณฑ์ฟิ้ววว เสียงโลหะแหวกอากาศจนเกือบฟันคอของเจิ้งจู่ขาด เจิ้งจู่รู้สึกถึงความเย็นของดาบที่แตะเบาๆที่คอ แต่เพียงแค่นี้ก็ทำเอาเลือดสดไหลซึมออกมาเล็กน้อยเคร้ง!ดาบถูกโยนทิ้งลงพื้น“ข้าจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร หากเจ้ารู้สึกเช่นนั้นก็จงร่วมเดินทางไปกับข้าเถอะ”“องค์ชาย กระหม่อมขอขอบพระทัยในความเมตตาของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ” เจิ้งจู่ลุกขึ้นมาคำนับอวิ๋นเฟยหลง“แต่ก่อนอื่นข้ามีเรื่องที่ต้องทำก่อนไป” อวิ๋นเฟยหลงว่าพลางขมวดคิ้วแน่น........แสงอาทิตย์แผดแสงเจิดจ้าส่องเข้ามายังลานบ้านสกุลซุย อวิ๋นเฟยหลงยืนอยู่ในห้องพักอย่างเงียบสงบ แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกสับสน แต่มั่นคง เขารู้ดีว่าวันนี้เขาต้องบอกลาผู้คนที่นี่ คนที่ช่างมีน้ำใจเหลือเกิน คนที่คอยช่วยเหลือเขาในช่วงเวลาที่เขาความทรงจำขาดห
Related chapters
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 87
แสงแดดยามสายสาดส่องลงมาบนเส้นทางที่ทอดยาวผ่านป่าเขาและทุ่งหญ้า อวิ๋นเฟยหลงและเจิ้งจู่องครักษ์เงาคู่ใจอยู่บนหลังม้า ทั้งสองเดินทางร่วมกันมานานนับเดือน นับตั้งแต่จากบ้านสกุลซุย เส้นทางที่ผ่านไม่ได้ราบเรียบ มีทั้งความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ความร้อนระอุในบางวัน และความหนาวเหน็บในยามค่ำคืนม้าสีดำตัวใหญ่ของอวิ๋นเฟยหลงย่ำเท้าลงบนพื้นอย่างมั่นคง ชายหนุ่มนั่งตัวตรง ดวงตาคมกริบจ้องมองไปยังเส้นทางข้างหน้า ส่วนเจิ้งจู่ที่อยู่เคียงข้างไม่ห่าง ใช้มือปัดเหงื่อบนหน้าผากพร้อมกับพูดกลั้วหัวเราะ “องค์ชายพ่ะย่ะค่ะดูเหมือนว่าแม้แต่แดดแรงขนาดนี้ยังไม่อาจทำอะไรท่านได้เลย ข้าสิแทบจะละลายอยู่ตรงนี้แล้ว”อวิ๋นเฟยหลงหันมามองเจิ้งจู่ด้วยแววตาขำขัน “เจ้าคิดว่าการบ่นจะช่วยให้เย็นลงหรือ? อีกอย่างเลิกเรียกข้าว่าองค์ชายเสียที เรียกคุณชายจะดีกว่า ยิ่งเข้าใกล้แคว้นฉางจีเท่าไหร่เรายิ่งต้องปกปิดตัวตนมิให้ผู้ใดล่วงรู้”“เข้าใจแล้วขอรับ คุณชาย” เจิ้งจู่ยิ้มแหยๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ “แต่บางทีข้าก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าทำไมท่านถึงเลือกเส้นทางนี้ ทั้งที่ทางหลักก็น่าจะปลอดภัยกว่า”อวิ๋นเฟย
Last Updated : 2025-02-21ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 88
“แม่ทัพอวิ๋น ข้าคงต้องยอมรับว่าท่านมีฝีมือดียิ่งนัก แต่น่าเสียดาย ท่านก็คงจะมาได้เพียงแค่นี้” ชายหนุ่มแปลกหน้าว่าพลางชักดาบด้ามยาวออกมา อวิ๋นเฟนหลงเห็นดังนี้นเพียงหยักยิ้มมุมปาก “เช่นนั้นก็เข้ามา”การต่อสู้ระหว่างทั้งสองเริ่มต้นขึ้น อวิ๋นเฟยหลงตวัดดาบออกไป ชายในชุดคลุมก็เสือกดาบออกมาต้านรับ เสียงดาบกระทบกันดังขึ้นเสียจนเกิดเสียงวิ้งในหู การเคลื่อนไหวของพวกเขารวดเร็วและเฉียบคม ผลัดกันรุกผลัดกันรับชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร เจิ้งจู่คอยสอดส่องมองไปทางอวิ๋นเฟนหลง ขณะที่เขาก็กำลังเผชิญกับชายชุดดำที่เหลือหลังจากรุกรับกะนมาหลายกระบวนท่า ในที่สุดชายชุดดำก็พลาดท่าถูกดาบของอวิ๋นเฟยหลงแทงเข้าที่ลำตัว แต่ก่อนที่เขาจะล้มลงเขาได้กล่าวถ้อยคำออกมาด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน“ข้าจะไม่ใช่คนสุดท้ายที่มาขัดขวางท่าน ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ แม่ทัพอวิ๋น!”กล่าวจบ ร่างในชุดคลุมก็ล้มลงกับพื้น อวิ๋นเฟยหลงหอบหายใจ ดาบในมือเปื้อนเลือดเต็มไปหมด“ท่านแม่ทัพ ท่านบาดเจ็บหรือไม่?” เจิ้งจู่รีบวิ่งเข้ามาถามไถ่อวิ๋นเฟยหลงส่ายศีรษะ “ข้าไม่เป็นอะไร ไปกันเถอะก่อ
Last Updated : 2025-02-22ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 89
แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างไม้ฉลุของโรงเตี๊ยมไฉ่หง เสียงจอแจจากผู้คนที่กำลังรับประทานอาหารและพูดคุยกันดังไปทั่วบริเวณ กลิ่นหอมของอาหารทั้งไก่ตุ๋น หมูผัดซอส และเสี่ยวหลงเปาอบอวลในอากาศ ผสานกับกลิ่นเหล้าหมักชั้นดีที่ถูกเทใส่จอกอย่างชำนาญเสี่ยวเอ้อร์ประจำโรงเตี๊ยมวิ่งวุ่นไปตามโต๊ะต่างๆ พร้อมรับคำสั่งเสียงดังจากลูกค้า“ข้าขอเป็ดปักกิ่งหนึ่งตัว! อย่าลืมใส่ขิงเยอะๆ!”“เพิ่มเกี๊ยวทอดอีกจานด้วย!”เสียงหัวเราะหยอกล้อของพ่อค้า เสียงคุยโวของนักเดินทาง และเสียงกระซิบสนทนาของกลุ่มขุนนางดังคลอไปในบรรยากาศ ขณะที่โต๊ะไม้ตัวใหญ่เต็มไปด้วยถ้วยจานที่มีอาหารหลากชนิดอวิ๋นเฟยหลงในชุดชาวบ้านธรรมดาเดินเข้ามาในโรงเตี๊ยม หมวกสานที่ปิดบังใบหน้าทำให้เขาไม่โดดเด่นในสายตาผู้คน เขากวาดตามองไปรอบๆ ก่อนจะเลือกนั่งที่มุมเงียบๆ ใกล้หน้าต่าง ดวงตาคมปลายมองผู้คนอย่างระมัดระวัง เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อดื่มหรือกิน แต่เพื่อค้นหาข่าวสารที่อาจเป็นเบาะแสถึงความเป็นไปในแคว้น เพราะสถานที่ที่เหมาะกับการสืบข่าวและมีผู้คนแลกเปลี่ยนข้อมูลกันมากที่สุดก็คือสถานที่เช่นนี้นั่นเองเสี่ยวเอ้อร์ว
Last Updated : 2025-02-23ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 90
เสียงกระดาษดังแผ่วเบาขณะที่หานเจี๋ย ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่แห่งแคว้นฉางจี ทรงเปิดอ่านฎีกาแต่ละฉบับ ท่ามกลางบรรยากาศสงบในห้องทรงงานอันโอ่อ่า เสียงพู่กันของขุนนางที่กำลังบันทึกคำสั่งจากพระองค์ดังคลอเบาๆ แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในห้องนี้คือเสียงพระสรวลแผ่วเบาเป็นระยะของฝ่าบาท “วันนี้ทรงอารมณ์ดีนะพ่ะย่ะค่ะ” เสียงขันทีคนสนิทอย่างหลี่กงกงเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มประจบ ฮ่องเต้ทรงวางฎีกาในพระหัตถ์ลง ก่อนเอนกายพิงพนักบัลลังก์มังกรที่สลักลวดลายประณีต รอยยิ้มที่ประดับบนพระพักตร์เผยให้เห็นความพอพระทัยในสิ่งที่ทรงครอบครอง “เจ้าว่าข้าจะไม่อารมณ์ดีได้อย่างไรหลี่กงกง” ร่างสูงสง่าตรัสด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย “ดูสิ ชีวิตของข้าช่างสมบูรณ์พร้อมยิ่งนัก” พระองค์ทอดพระเนตรไปยังห้องทรงงานอันวิจิตรงดงาม เสาที่ประดับด้วยหยกแกะสลักเป็นรูปมังกรพันล้อมแก้วมณีทองคำ เฟอร์นิเจอร์ไม้จันทน์หอมที่มีลวดลายดอกโบตั๋นแกะสลักอย่างประณีต “วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสทำให้ไม่หนาวมาก วสันตฤดูช่างงดงามยิ่งนัก” ฮ่องเต้หนุ่มตรัสพลางทอดพระเนตรออกไปนอกหน้าต่างที่เปิดกว้าง พระ
Last Updated : 2025-02-24ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 91
คืนนั้นในห้องส่วนตัว หยางเฟยฮุ่ยเรียกนางข้าหลวงคนสนิทมาสอบถามถึงข่าวความเคลื่อนไหวของหลินเข่อซิง“ช่วงนี้นางทำอะไรอยู่บ้าง?” หยางเฟยฮุ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงความเย็นยะเยือกร่างอวบของนางข้าหลวงรีบคุกเข่าลงรายงาน “ทูลฮองเฮา บ่าวสืบทราบมาว่า นางมักจะไปเดินเล่นในสวนหลวง และฝ่าบาทมักจะไปหานางที่ตำหนัก…”“พอแล้ว!” หยางเฟยฮุ่ยโพล่งขึ้นมาด้วยความโกรธ นางข้าหลวงสะดุ้งเฮือก“เพียงแค่ได้ยินชื่อของนาง ข้าก็แทบจะทนไม่ไหว” หยางเฟยฮุ่ยเดินไปหยิบถ้วยน้ำชาบนโต๊ะ พลางกำมันแน่นจนถ้วยสั่นระริก“ฝ่าบาท…พระองค์ทรงมองเห็นอะไรในตัวนางกัน?” นางพึมพำ ก่อนจะขว้างถ้วยน้ำชาแตกกระจายสาวใช้คนสนิทรีบคุกเข่าลงกราบ “ฮองเฮาเพคะ โปรดระงับโทสะ…”“ระงับโทสะหรือ? ข้าเสียศักดิ์ศรีอยู่ทุกวัน! ข้า…คือฮองเฮา! แต่ข้ากลับต้องมานั่งทนดูนางผู้หญิงชั้นต่ำเช่นนี้ยึดหัวใจฝ่าบาทไป นางแพศยานี่มันเป็นมารหัวใจข้าจริงๆ รักแรกของข้านางก็มาแย่งไป ครั้งนี้ยังตามมาแย่งอีก ข้าล่ะเกลียดนัก ถึงแม้ฝ่าบาทจะให้ตำแหน่งเล็กๆอย่างไฉ่เหรินแก่นาง แต่ใครๆก็รู้ว่าพระ
Last Updated : 2025-02-25ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 92
แสงแดดยามสายส่องลอดผ่านรูเล็กๆ บนหลังคากระท่อมร้างกลางสวนที่ถูกทิ้งร้างไว้นานปี เศษใบไม้แห้งและฝุ่นละอองปลิวว่อนไปตามกระแสลมอ่อนๆ ที่เล็ดลอดเข้ามา กลิ่นอับชื้นผสมกลิ่นหญ้าป่ากับดินโคลนที่ถูกฝนชะยังคงคละคลุ้งในอากาศ พื้นไม้เก่าคร่ำถูกแมลงกัดแทะจนเป็นรูพรุน เสียงลมหายใจหนักหน่วงของบุรุษผู้หนึ่งดังก้องเบาๆ ไปทั่วห้องเล็กบุรุษผู้นั้นนั่งพิงผนังไม้ เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่มีรอยขาดรุ่ยหลายจุด เนื้อผ้าที่เคยเป็นสีขาวสะอาดกลับเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบดินและฝุ่น บอกไปใครจะเชื่อว่าเขาคืออดีตแม่ทัพอวิ๋นเฟยหลง ผู้เคยยืนหยัดอย่างสง่างามในสนามรบ แต่บัดนี้ สภาพของเขาแทบไม่เหลือเค้าเดิมเส้นผมยาวสยายถูกรวบไว้อย่างลวกๆ ด้วยเส้นผ้าสีหม่น หนวดเคราขึ้นรกรอบคางและสันกรามจนดูหนาทึบ ใบหน้าที่เคยเรียบเกลี้ยงและดุดัน บัดนี้กลับซีดเซียว ดวงตาคมที่เคยฉายแววเด็ดขาดเปลี่ยนเป็นหม่นหมองคล้ายคนที่กำลังแบกรับความทุกข์หนักหน่วง รอยฟกช้ำจางๆ ที่มุมปากยังคงปรากฏให้เห็นเขาค่อยๆ ยกมือขึ้นแตะข้างแก้มของตน นิ้วเรียวยาวที่เคยจับดาบอย่างมั่นคง บัดนี้ผอมบางจนเห็นกระดูกข้อนิ้วชัดเจน สภาพร่างกายที่ซู
Last Updated : 2025-02-26ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 93
ยามเช้าในตำหนักอันห่างไกล อากาศสดชื่นและกลิ่นดอกไม้อ่อนๆ ลอยคลุ้ง หลินเข่อซิงนั่งเอนกายอยู่บนเตียงไม้แกะสลักอย่างงดงาม หมอนนุ่มๆ เรียงซ้อนบริเวณหลังและสะโพกของนาง ขณะที่หลิงเฉินกำลังจัดโต๊ะข้างเตียงให้เป็นระเบียบ"ฮูหยินเจ้าคะ ทานผลไม้นี่ก่อนเถิด ท่านยังไม่ได้แตะอะไรเลยตั้งแต่เช้า" หลิงเฉินวางจานผลไม้ลงตรงหน้า มีทั้งลูกพลับสุกสีทองและองุ่นเขียวหวานฉ่ำหลินเข่อซิงมองจานผลไม้ตรงหน้าด้วยแววตาเฉื่อยชา นางถอนหายใจยาว "หลิงเฉิน ข้าเบื่อ กินอะไรก็เหมือนไม่มีรสชาติเลย"หลิงเฉินย่นคิ้วพลางยิ้มบาง "ฮูหยินอย่าเพิ่งงอแงเลยนะเจ้าคะ หากท่านไม่ทานอะไร ท่านหมอเวินมาพบเข้า อาจบ่นข้าน้อยเสียยาวแน่"หลินเข่อซิงหัวเราะเบาๆ "เจ้าก็พูดเกินไป ท่านหมอเวินไม่ใช่คนขี้บ่นเสียหน่อย""แต่ท่านหมอเวินเป็นคนห่วงใยท่านมากนะเจ้าคะ ข้ากลัวว่าหากท่านยังไม่ยอมดูแลตัวเอง ท่านหมออาจจะหนักใจแทน""ข้ารู้...ข้ารู้" หลินเข่อซิงตอบเสียงเบา ขณะยื่นมือไปหยิบองุ่นลูกหนึ่งขึ้นมา นางกัดคำเล็กๆ พลางถอนหายใจอีกครั้ง "ข้าแค่เหนื่อยง่ายไปหมด ตอนนี้แม้แต่ลุกนั่งก็ยังเป็
Last Updated : 2025-02-27ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 94
ภายในกระท่อมร้างกลางสวนที่ถูกใช้เป็นที่หลบภัยชั่วคราว อวิ๋นเฟยหลงและเจิ้งจู่นั่งตรงข้ามกัน รอบตัวมีเพียงแสงจากโคมไฟส่องสว่างพอให้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียดของทั้งคู่“เจ้าคิดว่าวิธีใดถึงจะเหมาะสมที่สุด?” อวิ๋นเฟยหลงถามเสียงต่ำ แต่แววตาเฉียบขาดเจิ้งจู่วางแผนที่คร่าวๆ ลงบนโต๊ะไม้ เขาก้มหน้าเพ่งมองเส้นทางที่เขาวาดขึ้นด้วยมือ “นายท่านขอรับ การจะลอบเข้าวังหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”อวิ๋นเฟยหลงพยักหน้าเข้าใจดี “ข้ารู้ แต่ข้าไม่มีทางทนรอเฉยๆ ให้ซิงเอ๋อร์อยู่ในกำมือของคนชั่วพวกนั้น ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้ภรรยาของข้าต้องทนทุกข์อีกต่อไป”เจิ้งจู่มองเจ้านายของเขาด้วยความเคารพ “ตอนนี้การรักษาความปลอดภัยในวังหลวงแน่นหนาอย่างมาก โดยเฉพาะบริเวณตำหนักของฝ่าบาทและเหล่าพระสนม บางครั้งอาจมีการเปลี่ยนเวรยามในช่วงค่ำ แต่พวกเราต้องระวังการสอดส่องจากองครักษ์เงาด้วย”อวิ๋นเฟยหลงนิ่งฟังอย่างตั้งใจ เขาใช้มือชี้ไปยังตำหนักหลังหนึ่งที่เจิ้งจู่วาดไว้ “ที่นี่คือตำหนักของหลินเข่อซิงใช่หรือไม่?”“ใช่พ่ะย่ะค่ะ” เจิ้งจู่ตอบ “ตำหนักนี้อยู่ค่อนข้
Last Updated : 2025-02-28
Latest chapter
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทสุดท้าย
“เฮือก…” เสียงสูดลมหายใจเข้าลึกดังขึ้น ทำเอาทรวงอกของหญิงสาวยกขึ้นสูง ขนตางอนยาวเรียงตัวสวยเริ่มขยับไหว ในที่สุดเปลือกตาก็คอยๆเลิกขึ้น ปรากฎดวงตากลมโตสดใสที่มองไปมารอบๆ แสงไฟสีขาวนวลสว่างขึ้นในห้องเล็กๆ ของเธอมาจากหลอดฟลูออเรสเซนต์บนเพดานห้องสี่เหลี่ยมที่คุ้นเคย เมื่อมองไปตรงมุมห้องขวามือ ก็มีโต๊ะเขียนหนังสือรกๆ ที่มีหนังสือและแก้วน้ำวางอยู่ โทรศัพท์มือถือวางแน่นิ่งบนหัวเตียง สายชาร์จรวมถึงสายสมอลทอร์คพันกันยุ่งเหยิงเป็นก้อนกลม หลินเข่อซิงค่อยๆลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง“เรากลับมาแล้วเหรอ…” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ราวกับไม่แน่ใจว่านี่คือความจริงหรือเพียงอีกหนึ่งความฝันอันยาวนานนางลูบอกตัวเองเบาๆ เพื่อปลอบใจว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เพิ่งเผชิญมา เป็นเพียงฝันร้ายยาวนานเท่านั้น แต่มันช่างสมจริงเหลือเกิน ความรู้สึกของสายลมในป่าลึก กลิ่นดินหลังฝนตก เสียงหัวเราะของหลิงเฉิน หรือแม้แต่สัมผัสอันอบอุ่นของอวิ๋นเฟยหลง...“เฟยหลง…”เพียงเอ่ยชื่อเขา น้ำตาก็เอ่อคลอเบ้า ราวกับหัวใจถูกบีบรัด เธอรีบเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก พยายา
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 103
นับจากโศกนาฏกรรมนองเลือดวันนั้น ก็ผ่านมาได้หนึ่งปีแล้ว อวิ๋นเฟยหลงไม่ยอมรับตำแหน่ง เขาทำเพียงรักษาการณ์แทน และให้เหล่าเสนาบดีเป็นที่ปรึกษาคอยชี้แนะแก่เขาย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อน หลังได้รับชัยชนะ เข้ากอบกู้วังหลวงจากคนชั่ว และทวงแค้นจากหานเจี๋ย เขากลับไม่รู้สึกยินดีเลยแม้แต่น้อย อวิ๋นเฟยหลงประกาศต่อหน้าที่ประชุมขุนนางและแม่ทัพนายกองทั้งหลาย“ข้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้”คำพูดนั้นสร้างความตกตะลึงไปทั่วห้องประชุม เฟยหลงก้าวออกมายืนกลางห้อง สายตาแน่วแน่“ตลอดชีวิตของข้า ข้าเกิดมาเพื่อรับใช้แผ่นดินและต่อสู้ในสนามรบ ข้าไม่เคยมีความปรารถนาจะครอบครองบัลลังก์มังกร ข้าเชื่อว่าแคว้นนี้สมควรมีผู้นำที่ดีกว่า”นับจากวันนั้นอวิ๋นเฟยหลงก็ทำหน้าที่ได้ดีมาตลอดไม่ขาดตกบกพร่องอันใด จนราษฎรต่างแซ่ซ้องสรรเสริญ ในใจทุกคนอวิ๋นเฟยหลงคือฮ่องเต้ พ่อของแผ่นดินของพวกเขา คอยปกปักคุ้มครองให้แคว้นฉางจีอยู่รอดปลอดภัย บุ๋นก็ชำนาญ บู๊ก็คือเทพเซียนมาจุติและแล้วข่าวดีที่เขารอคอยก็มาถึง เจิ้งจู่ได้รายงานข่าวสำคัญที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง เขาค้น
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 102
ก่อนที่อวิ๋นเฟยหลงจะได้ปัดป้องตอบโต้ ก็มีเสียงกังวานใสของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้น“หยุดนะ!” หยางเฟยฮุ่ยยืนอยู่เบื้องหลังของฮ่องเต้ โดยมีทหารองครักษ์ผู้หนี่งใช้ดาบพาดคอของหานเจี๋ย“หากท่านละเว้นอวิ๋นเฟยหลง ข้าก็จะไว้ชีวิตท่าน!” สตรีผู้ได้ชื่อว่าฮองเฮา แม่ของแผ่นดิน ก้าวขึ้นหน้ามาอีกก้าว หยุดยืนมองหานเจี๋ยนิ่ง“เจ้า!... นี่เจ้ากล้าก่อกบฏหรือ ดีนี่ฮองเฮา ดี … ดียิ่งนัก ทหาร! กุดหัวนางหญิงชั่วนี่ให้ข้าเดี๋ยวนี้!”เงียบ มีเพียงความเงียบงันเป็นคำตอบ ไม่มีทหารคนใดขยับ ต่างมองไปทางอวิ๋นเฟยหลงอย่างรอฟังคำสั่ง“นี่มัน…เกิดอะไรขึ้น?!” หานเจี๋ยตื่นตระหนกแล้ว เหตุใดจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้“ราชโองการในฮ่องเต้พระองค์ก่อน มาถึงแล้ว! อวิ๋นเฟยหลง รับราชโองการ!”ถึงตอนนี้ทหารที่จ่อปลายดาบคุมตัวหานเจี๋ยได้เตะดาบในมือเขาจนกระเด็น ก่อนลากตัวหานเจี๋ยให้ออกห่างจากอวิ๋นเฟยหลง“กระหม่อมอวิ๋นเฟยหลงพ่ะย่ะค่ะ” อดีตแม่ทัพหนุ่มหันกายคุกเข่ามาทางกงกงที่ยืนถือพระราชโองการสีทองอร่ามในมือ“ด้วยโองการสวรรค์ ข้าโอรสสวรรค์ผู้คร
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 101
เสียงอาวุธกระทบกันดังไม่หยุด อวิ๋นเฟยหลงหอบหายใจเสียงดัง หลินเข่อซิงมองเสี้ยวหน้าของชายอันเป็นที่รักด้วยความเจ็บปวดในหัวใจ นางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ท่านพี่ ทิ้งข้าไว้เถอะ หากไม่มีข้าท่านก็จะทำศึกได้อย่างเต็มที่ และปกป้องพวกเราทั้งหมดได้”“เหลวไหล! ข้าไม่มีทางทิ้งเจ้ากับลูกแน่ อย่าคิดอะไรฟุ้งซ่าน และข้าจะไม่มีวันแพ้! เจ้าอดทนไว้ก่อนนะ” อวิ๋นเฟยหลงปวดใจนักเมื่อได้ยินเสียงเล็กๆนั่นพูด ประกอบกับบาดแผลที่ไหล่ของนาง เขายิ่งอยากจบศึกนี้ให้เร็วที่สุด กระบวนท่าของอดีตแม่ทัพใหญ่แกว่งไกวดาบเข้าห้ำหั่นศัตรู ร่างกายพลิ้วไหว มือเท้าผสานกัน แม้มือซ้ายจะโอบกอดหลินเข่อซิง แต่นั่นกลับไม่อาจสร้างปัญหาให้ชายหนุ่มได้“เหล่าพี่น้องของข้า จงฟัง! พวกเจ้าทุกคน วันนี้เราจะเด็ดหัวฮ่องเต้ทรราชนั่นซะ ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อพ่อแม่ญาติพี่น้องของพวกเจ้า ราษฎรแคว้นฉางเยว่ และเพื่อฮ่องเต้องค์ก่อนที่ต้องสวรรคตอย่างมีเงื่อนงำ จงตามข้ามา!”“เฮๆ ๆ ๆ” เหล่าทหารฝ่ายอวิ๋นเฟยหลงต่างส่งเสียงร้องกู่ก้องไปทั่วลานด้วยการนำของอวิ๋นเฟยหลง ตอนนี้พวกเขาบุ
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 100
‘ท่านพี่ เมื่อท่านได้รับสารฉบับนี้ หวังเพียงว่าท่านจะยังไม่กระทำการรุนแรงกับท่านหมอประจำตัวข้าหรอกนะ’ อวิ๋นเฟยหลงเลิกคิ้วสูง ก่อนเหลือบมองไปยังใบหน้าช้ำดำเขียว และเปรอะด้วยโลหิตของหมอหนุ่ม ก่อนจะก้มหน้าอ่านต่อ‘ข้าได้ยินมาว่าท่านได้ยกทัพมาประชิดประตูเมืองแล้ว คืนนี้ยามโหย่ว (17.00น. - 19.00น. โดยประมาณ) ข้าจะแอบมารอท่าน ขอท่านพี่ช่วยมารับข้าด้วย ข้าจะไปรอที่ประตูเมืองด้านทักษิณ หลิงเฉินบอกว่าประตูด้านนั้นค่อนข้างหละหลวม เพราะทหารไปรวมกันที่ประตูหน้าเสียส่วนใหญ่ ข้าจะรอท่านนะ’อวิ๋นเฟยหลงหรี่ตามองไปยังหมอหนุ่มที่ยังนั่งแหงนหน้ามองฟ้า ดูท่ากำเดาคงจะใกล้หยุดไหลแล้วกระมัง อวิ๋นเฟยหลงทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแผ่วต่ำ“ข้าต้องขออภัยท่านหมอแทนทหารของข้าด้วย ฝากบอกซิงเอ๋อร์ว่า ไม่ต้องกังวล ข้าจะไปตามนัดหมาย”เวินสือชูมองบุรุษร่างใหญ่บึกบึนตรงหน้าด้วยความยำเกรง ก่อนจะยิ้มออกมาหน่อยๆ“มิเป็นไร ข้าเข้าใจว่านั่นคือหน้าที่ของพวกเขา หากมิมีอันใดแล้ว ข้าขอตัวก่อน หากมานานเกินไป อาจถูกสงสัยได้”อวิ๋นเฟยหลงพยัก
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 99
แสงอาทิตย์สาดส่องกระทบกับดาบของเหล่าทหารหาญที่ตั้งทัพอย่างเป็นระเบียบอยู่เบื้องหน้าประตูเมือง เมื่ออวิ๋นเฟยหลงประสานสายตากับเหล่าทหารกล้าที่เขารวบรวมมา พวกเขาคือผู้ที่ยังภักดีต่อแผ่นดินและเชื่อมั่นในศักดิ์ศรีของแม่ทัพผู้เคยกอบกู้แผ่นดิน“วันนี้มิใช่เพียงการทวงคืนวังหลวง” อวิ๋นเฟยหลงประกาศเสียงกร้าว “แต่คือการทวงคืนความยุติธรรม ทวงคืนอนาคตของบ้านเมือง และนำแสงสว่างกลับสู่แคว้นฉางจีอีกครั้ง”เสียงโห่ร้องดังกระหึ่มจากทหารนับหมื่นที่เข้าร่วม ขบวนธงสีดำลายมังกรทองสะบัดปลิวไสว เสียงอาวุธกระทบกันดังก้อง ขับเคลื่อนจิตใจอันห้าวหาญของนักรบทุกคนเหล่าทหารที่คอยรักษาการณ์ประจำตำแหน่งประตูหน้าต่างตื่นตัวและคอยจับตามองทัพของอดีตแม่ทัพอวิ๋นเฟยหลง อดีตรองแม่ทัพหยางซึ่งในขณะนี้ได้ขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่ทองลงไปยังอดีตผู้ที่เคยมีตำแหน่งใหญ่กว่าตน ในสายตามีทั้งความกริ่งเกรง และหวาดกลัวอยู่หน่อยๆ“ท่านแม่ทัพขอรับ” นายทหารหนุ่มผู้หนึ่งขึ้นมารายงานกับแม่ทัพหยาง“ว่ามา”“ข้าได้รายงานให้กับฝ่าบาททราบแล้วขอรับ ตอนนี้ยังไม่มีคำสั่งใหม่ เห็นว่าฝ่าบา
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 98
กลางดึกคืนหนึ่งใต้ฟ้าสีดำสนิท อวิ๋นเฟยหลงและเจิ้งจู่นั่งปรึกษาแผนการกันภายในกระท่อมร้างที่พวกเขาหลบซ่อนอยู่“นายท่าน ครั้งนี้เราจะไม่ยอมให้พลาดอีก” เจิ้งจู่กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น สายตาแน่วแน่มองผู้เป็นนายอวิ๋นเฟยหลงนั่งนิ่ง ตากลมคมปลาบจ้องมองแผนที่ที่กางอยู่บนโต๊ะไม้เก่า เขามองเส้นทางเข้าออกวังหลวงด้วยสมาธิเต็มเปี่ยม“พลาดไม่ได้อีก เจิ้งจู่” เสียงทุ้มของเขาแฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยว “ครั้งนี้เราต้องเอาตัวซิงเอ๋อร์ออกมาให้ได้”อวิ๋นเฟยหลงเงยหน้าขึ้นจากแผนที่ มองไปยังเจิ้งจู่“แล้วเรื่องที่ข้าสั่งไปถึงไหนแล้ว?”“เรียบร้อยดีขอรับ เรารวบรวมกำลังพลได้มากถึงห้าหมื่นนายที่ยังคงภักดีต่อฮ่องเต้องค์ก่อน แต่ก็ยังนับว่าน้อยนักหากเทียบกับทหารที่ประจำการภายในพระราชวัง”“ดี! ดีมาก ขอบใจเจ้ามากเจิ้งจู่ ผลแพ้ชนะมิได้วัดกันเพียงจำนวนทหาร มีกำลังพลมากแล้วอย่างไร หากเขาเหล่านั้นขาดแรงใจและศรัทธาในผู้นำ” อวิ๋นเฟยหลงยืนเหยียดหลังตรงสองมือไพล่ไว้ด้านหลัง เหม่อมองไปยังจันทราบนฟากฟ้า“ข้าดีใจที่ในที่สุด ท่านก็เลือกจะเปิดเผยตั
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 97
ค่ำคืนอันมืดมิดปกคลุมไปทั่ววังหลวง แสงจันทร์ซีดจางลอดผ่านหน้าต่างห้อง หลินเข่อซิงนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยใบหน้าหม่นหมอง สายตาของนางทอดมองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวกลับไม่ได้ช่วยให้นางรู้สึกสงบใจเลยแม้แต่น้อย“คุณหนู...อย่ามัวแต่คิดมากเลยเจ้าค่ะ” หลิงเฉินยกถ้วยชามาวางบนโต๊ะ ใบหน้าของสาวใช้เต็มไปด้วยความเป็นห่วง “พักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ ร่างกายของท่านจะได้ไม่เหนื่อยล้าเกินไป”หลินเข่อซิงถอนหายใจยาว นางก้มมองท้องที่นูนเด่นของตนด้วยสายตาอ่อนล้า “ข้าห่วงเขาเหลือเกิน เฉินเอ๋อร์ เจ้าว่าตอนนี้เขาจะปลอดภัยไหม?”หลิงเฉินนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยอย่างระมัดระวัง “ท่านแม่ทัพเป็นคนที่แข็งแกร่งและฉลาด ท่านต้องหาทางรอดได้แน่เจ้าค่ะ”หลินเข่อซิงเม้มริมฝีปากแน่น สองมือประสานกันแน่นจนสั่น “ข้าไม่อยากนั่งรออยู่อย่างนี้อีกแล้ว เฉินเอ๋อร์ ข้าควรทำอะไรสักอย่าง”หลิงเฉินมองเจ้านายของนางด้วยความตกใจ “คุณหนูจะทำอะไรเจ้าคะ?”หลินเข่อซิงเบือนสายตามองไปทางประตู “ข้าจะหนีออกไปตามหาเขา ข้าจะต้องหาทางช่วยเขาให้ได้”คำพูดนั้นทำให้ห
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 96
แสงจันทร์เล็ดลอดผ่านรอยแยกเล็กๆ บนเพดานห้องขัง เสียงน้ำหยดลงพื้นดังเป็นจังหวะก้องในความเงียบ อวิ๋นเฟยหลงนั่งนิ่งอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง โซ่ที่ล่ามข้อมือและข้อเท้าของเขายังคงกดทับแน่นจนรู้สึกถึงความเจ็บปวด ร่างกายอ่อนแรงเต็มที แต่หัวใจยังคงเต็มไปด้วยความหวังทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นจากทางเดินไกลๆ เสียงโลหะกระทบกันดังแว่ว อวิ๋นเฟยหลงเงยหน้าขึ้น สายตาคมกริบจ้องไปยังประตูเหล็กตรงหน้าเสียงดาบกระทบกันดังสนั่น เสียงร้องของทหารที่รักษาคุกดังตามมา อวิ๋นเฟยหลงลุกขึ้นยืน แม้ว่าโซ่จะพันธนาการเขาไว้ แต่เขายังคงตั้งใจเฝ้ารอฟัง ทันใดนั้น เสียงทุบประตูเหล็กก็ดังลั่น“นายท่าน! ข้ามาแล้ว!” เสียงที่คุ้นเคยตะโกนขึ้นประตูเหล็กพังลง เผยให้เห็นเจิ้งจู่ที่ยืนหอบหายใจอยู่ เขาสวมชุดดำสนิทพร้อมดาบเปื้อนเลือดในมือ“เจิ้งจู่...” อวิ๋นเฟยหลงเอ่ยด้วยเสียงแผ่ว“ข้าขอโทษที่มาช้า แต่เราจะพาท่านออกไปเดี๋ยวนี้!”เจิ้งจู่เข้าไปแก้โซ่ที่ล่ามอวิ๋นเฟยหลงอย่างรวดเร็ว ทหารในชุดดำอีกสิบกว่าคนเข้ามาเสริมกำลังกันที่ทางเดิน เสียงต่อสู้ยังคงดังมาจ
