บทที่ 22 อ่อนยวบ"พ่อจ๋า"เสียงหวานเอ่ยเรียกบิดาด้วยความดีใจ เมื่อวันนี้สหรัฐพาหญิงสาวขึ้นฝั่งมาเพื่อซื้อผ้าและใยนุ่นสำหรับทำหมอนเปลือกหอย เพื่อเป็นของที่ระลึก พิมพ์พธูจึงลองขอให้ชายหนุ่มพามาหาผู้เป็นพ่อสองพ่อลูกสวมกอดกันแน่นด้วยความคิดถึง พศินเองก็ดีใจไม่น้อยที่เห็นลูกสาวดูมีความสุขดี หน้าตาอิ่มเอมต่างจากที่เขากังวลในทีแรก"มาได้ยังไงเหรอพิมพ์""คุณรัฐพามาจ้ะพ่อ หนูได้งานที่โรงแรมของคุณรัฐด้วยนะ"หญิงสาวพูดโอ้อวดด้วยความดีใจ ร่างสูงที่ยืนมองอยู่ก็อดยิ้มไม่ได้เพราะรอยยิ้มกว้างที่สดใสของภรรยา มันทำให้เขามีความสุขตามไปด้วย หากแต่ยังคงพยายามวางฟอร์มทำขรึมเอาไว้หน้าคมคายหุบยิ้มทำนิ่งทันที เมื่อสองพ่อลูกหันมาทางตน"สวัสดีครับคุณพ่อ"เขายกมือไหว้พ่อตา ทำตัวสมกับเป็นลูกเขยที่ดี"สวัสดีครับคุณรัฐ ต้องขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับ บ้านที่คุณหาให้ กับงานที่คุณฝากให้ ทุกอย่างพลิกชีวิตของผมจากหลังมือเป็นหน้ามือเลยครับ""อย่าพูดอย่างนั้นสิครับคุณพ่อตา คุณเป็นพ่อของภรรยาผม ผมก็ต้องช่วยเหลือทุกอย่างอยู่แล้ว"คำตอบของเขาสร้างความอุ่นใจให้กับหญิงสาวไม่น้อย เธอเริ่มจากเคยชินกับนิสัยปากหนักปากร้ายของชายหนุ่มแ
บทที่ 23 แขกไม่ได้รับเชิญอีกแค่สองวันก็จะถึงวันฮันนีมูนที่พิมพ์พธูนัดกับสหรัฐเอาไว้ หญิงสาวตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองอย่างดีที่สุด เธอนั่งเย็บหมอนเปลือกหอยทุกวัน โดยมีชาวบ้านในเกาะมารับจ๊อบพิเศษช่วยทำให้เบาแรงไปได้บ้าง โดยทั้งหมดเธอเป็นคนออกแบบทุกอย่างปริมาณของที่ระลึกเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ"แบบนี้ถูกไหมจ๊ะคุณนาย"ชาวบ้านคนหนึ่งเอ่ยถาม พิมพ์พธูหันไปดูก่อนจะพยักหน้ารับ หญิงสาวค่อนข้างใจเย็นในการสอนให้ชาวบ้านได้ทำงานนี้ อย่างน้อยนอกจากเรื่องเบาแรงแล้ว พวกเขายังมีอาชีพและรายได้เพิ่ม"ถูกแล้วจ้ะ เก่งมากค่ะ""ทำอะไรกันอยู่ถึงไหนแล้ว"ร่างสูงที่เพิ่งกลับมาจากโรงแรมเอ่ยถามขึ้น พร้อมตรงเข้ามาโอบกอดภรรยาเอาไว้ ทั้งคู่แสดงความหวานต่อกันราวกับเป็นคู่รักที่รักกันมากในสายตาของคนบนเกาะ บาดแผลที่เคยมีในใจสหรัฐค่อย ๆ จางหายไปตามวันเวลาและการพยายามปรับตัวเข้าหากันของทั้งสองคนชายหนุ่มยังไม่รู้เลยว่าความรู้สึกของตนเองในตอนนี้เรียกว่ารักหล่อนหรือเปล่า เขาเพียงแต่ไม่ได้ตั้งแง่เกลียดชังหญิงสาวเท่ากับในตอนแรกแค่นั้นเอง เหตุการณ์วันนั้นเปลี่ยนมุมมองที่สหรัฐเคยมีต่อพิมพ์พธูไปจนหมด เขาตั้งใจไว้ว่าจะรอวันที่หญิ
บทที่ 24 ฮันนีมูน (1)สหรัฐออกมาเดินเล่นแถวชายฝั่ง เพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศให้ชีวิตไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่กลับมาอยู่อันดามัน...เขาใช้ชีวิตสลับไปมาระหว่างอยู่ที่เกาะมุกดากับอยู่ที่บ้านบนฝั่งแผ่นดินใหญ่ หนึ่งปีแล้วตั้งแต่เลิกกับพิมพ์พธูไป แน่นอนว่าเขายังลืมเธอไม่ได้ ชีวิตทุกวันนี้เหมือนอยู่ในความมืดมิดไร้ซึ่งแสงสว่าง เขาไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนถึงจะลืมรักแรกที่จบไปแล้วได้เสียที'ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน!'ขณะกำลังเดินทอดน่องไปเรื่อย ก็ได้ยินเสียงร้องของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากในซอยที่เขาเพิ่งเดินผ่านมาเมื่อครู่ และด้วยความสงสัยร่างสูงจึงย้อนถอยหลังกลับไปเพื่อดูผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังดีดดิ้นเพราะถูกชายฉกรรจ์สองคนพยายามลากไปขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่ ทั้งที่เขาอุตส่าห์เดินมาแถวนี้เพื่อหาความสงบสุขแท้ ๆ แต่ดูท่าความสงบจะไม่เหมาะกับชีวิตของเขา'เอามันไปเลยครับ เอามันไปเลย แต่ฝากบอกเสี่ยด้วยว่าคืนโฉนดที่ดินให้พวกเราด้วยนะครับ'ชายสูงวัยที่มองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยแววตาเฉยเมย ที่ยืนอยู่ตรงหน้าบ้านเอ่ยขึ้น ทำเอาคนที่กำลังจะถูกลากขึ้นรถถึงกับน้ำตาไหลพราก'ทำไมพ่อทำกับฉันแบบนี้ ฉันเป็นลูกพ่อไม่ใช่หรือ พ
บทที่ 25 ฮันนีมูน (2)สหรัฐขับเรือมาจอดอยู่ตรงจุดดำน้ำสำหรับนักท่องเที่ยว มันเป็นจุดที่ไม่ค่อยมีผู้คนมาจอดเรือมากนัก ด้วยบริเวณนี้มีแต่คนท้องที่ไม่กี่คนที่รู้จักมัน ทำให้ธรรมชาติข้างล่างจึงยังคงสมบูรณ์อยู่มาก พิมพ์พธูที่อยู่ในชุดดำน้ำ ท่าทางของเธอแสดงออกชัดเจนว่าทั้งตื่นเต้นและแอบกังวลกลัว"ไม่ต้องกลัวนะ จุดนี้ไม่ได้ลึกขนาดนั้น มีปลาและปะการังสวย ๆ ให้ดูเยอะเลย พิมพ์ต้องชอบแน่ พี่เคยพาลูกค้ามาแถวนี้มันว้าวมาก"พิมพ์...เขาเรียกชื่อเล่นของเธอ มันเป็นชื่อที่ไม่ได้ยินจากปากเขานานมากแล้ว อีกทั้งยังแทนตัวเองว่า..พี่..หญิงสาวชะงักนิ่งไป พานน้ำตาก็รื้นขึ้นสองหน่วยตา“เป็นอะไรไป กลัวเหรอ?”เสียงทุ้มถามขึ้น พร้อมขมวดคิ้ว เมื่อเห็นท่าทีของเมียสาว"ปะ เปล่าค่ะ ไม่กลัวค่ะ มี...คุณอยู่ทั้งคนนี่คะ"‘ก็อยากจะเรียกพี่รัฐนะ...แต่มันก็แปลก ๆ’เธอตอบเขาจากใจจริง จะให้กลัวได้อย่างไรในเมื่อมีเขาคอยอยู่ข้างๆ อย่างนี้เมื่อพร้อมกันแล้วทั้งคู่ สหรัฐกับพิมพ์พธูก็ลงจากเรือกันไปแหวกว่ายดำดูปะการังและฝูงปลาหลากสีใต้อันดามันสีคราม ช่างเป็นช่วงเวลาสุดแสนโรแมนติกเมื่อโลกใต้ผืนน้ำมีเพียงแค่พวกเขา ท่ามกลางความงดงามจาก
บทที่ 26 ฮันนีมูน (3) 🔥เข็มจิราที่กำลังเตรียมยกมื้อเที่ยงขึ้นไปให้สัญชัยผู้เป็นสามี ดวงตาคู่สวยหากแต่แววตากลับร้ายกาจ เธอหันซ้ายแลขวาเพื่อมองดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ตรงบริเวณนี้ เมื่อเห็นว่าทางสะดวกหล่อนจึงหยิบเอาซองพลาสติกเล็ก ๆ ขึ้นมาแล้วเทผงสีขาวลงไปในชามข้าวต้มของสามีรอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าสวยอำมหิต เธอใช้ช้อนคนในชามเพื่อให้ผงสีขาวนั้นละลายกลืนไปกับข้าวต้ม ขณะที่ดวงตาเลื่อนลอยคล้ายกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง“หึ หึ...โทษฉันไม่ได้นะคะที่รัก”เข็มจิราปั้นหน้ายิ้มเป็นปกติ ก่อนจะยกชามข้าวต้มขึ้นมาเสิร์ฟให้กับสัญชัยถึงในห้องนอน ระยะหลังชายสูงวัยป่วยเจ็บออด ๆ แอด ๆ ไม่สามารถลุกเหินได้สะดวกอย่างเมื่อก่อน ข้างกายมีเพียงหญิงสาวคราวลูกคอยดูแลปรนนิบัติไม่ห่างกาย"ข้าวต้มมาแล้วค่ะ"เข็มจิรายังคงทำหน้าที่เหมือนเดิมอย่างทุก ๆ วัน ไม่มีพิรุธให้สงสัย สัญชัยยิ้มรับ ก่อนจะค่อย ๆ ชันตัวเองขึ้นมานั่ง"ฉันโชคดีจริง ๆ ที่ได้แต่งงานกับเธอ"เขาเอ่ยชมภรรยาสาวของตัวเองที่อายุห่างกันถึงยี่สิบห้าปี สัญชัยทั้งรักทั้งหลงหญิงสาว ชนิดที่เรียกได้ว่าหลงจนโงหัวไม่ขึ้น แม้ว่าทั้งคู่จะแต่งงานกันมาได้ถึงห้า
บทที่ 27 ฮันนีมูน (4) 🔥🔥🔥แปดปีก่อน'ตรงนี้จะดีเหรอคะ'เสียงหวานของพิมพ์พธูเอ่ยถามแฟนหนุ่มรุ่นพี่ขึ้น เมื่อทั้งคู่พากันมาตั้งแคมป์นอนค้างใกล้น้ำตก หากแต่วันนี้กลับไม่มีใครมาตั้งแคมป์เลยสักคนเดียวทำให้ทั้งลานมีแค่เธอกับเขาสองคนพอฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีทั้งคู่จึงลงเล่นน้ำกัน แต่ด้วยความเป็นวัยรุ่นทั้งคู่ แค่ร่างกายได้สัมผัสกันนิดหน่อยก็เกิดความรู้สึกวูบวาบไปทั้งร่าง หลังจากจูบกันอยู่นานสหรัฐจึงเริ่มอยากทำในสิ่งที่มากกว่านั้น'ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครสักหน่อย พี่ทนไม่ไหวแล้วนะคนดี'เขาอ้อนวอนแฟนสาวด้วยรู้ดีว่าเดี๋ยวเธอจะต้องใจอ่อน มือใหญ่ถอดกางเกงของเธอให้เลื่อนลงไปเล็กน้อยพอที่จะได้ทำบางอย่างถนัดขึ้น'ครั้งเดียวนะคะ พิมพ์กลัวใครจะมาเห็นเข้า''ได้ครับ ครั้งเดียวก็ครั้งเดียว'ชายหนุ่มตอบรับตามใจเธอ เขาสอดมือเข้าไปในเสื้อที่ไม่ได้ใส่บราเซียตั้งแต่แรก และเพราะได้เห็นสองเต้าอวบที่ยอดถันชูชันดันเสื้อขึ้นมาล่อตาล่อใจอยู่หลายครั้ง ทำให้ความอดทนของเขาขาดผึง เขาเลิกเสื้อของพิมพ์พธูขึ้นไปกองไว้เหนือเนินอก แล้วก้มลงไปดูดกลืนมันอย่างกระหาย คนถูกดูดอย่างถึงกับดิ้นพล่านด้วยความเสียวกระสัน สัมผัสของชายหนุ่
บทที่ 28 ความสุขผ่านไปเร็วช่วงเวลาแห่งความสุขของการดื่มด่ำน้ำผึ้งพระจันทร์ ผ่านไปไวราวกับความฝัน วันนี้ทั้งเธอและเขาต้องกลับไปยังเกาะมุกดา กลับไปสู่โลกของความเป็นจริง ช่วงเวลาสามวันสองคืน...พิมพ์พธูกับสหรัฐตัวติดกันแทบไม่ห่างกันเลย เขาพาเธอล่องเรือไปตามเกาะเล็กเกาะน้อยต่าง ๆ การได้ใช้เวลาร่วมกันทำให้ความทรงจำของวันเวลาเก่า ๆ ที่เกือบจะหลงลืมไปย้อนกลับมามากมาย"ไว้เรา..หาเวลามาเที่ยวแบบนี้กันอีกดีมั้ย?"ความอ่อนโยนของสหรัฐเองก็กลับคืนมา ผู้ชายหยาบกระด้าง แสนร้ายกาจคนนั้นได้หายไปแล้วพิมพ์พธูรู้สึกเหมือนว่าตัวเองได้คนรักเมื่อแปดปีก่อนกลับคืนมา เธออยากจะรู้เหลือเกินว่าก่อนหน้านี้ตนเองใช้ชีวิตอยู่มาได้อย่างไรโดยที่ไม่มีเขา เพราะหลังจากนี้หากมันต้องเป็นอย่างนั้นอีกครั้ง เธอแน่ใจแล้วว่าเธอต้องอยู่ไม่ได้แน่หากไม่มีสหรัฐ"ดีสิคะ พิมพ์อยากไปเที่ยวกับพี่รัฐอีกตั้งหลายที่ อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันเยอะ ๆ อยู่ด้วยกันให้เหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้าย""แบบนั้นคงต้องใช้เวลาอยู่บนเตียงอย่างเดียวแล้วล่ะ ถ้าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของเรา"อดไม่ได้ต้องหยิกเข้าที่ท่อนแขนล่ำ ๆ เมื่อสามีนั้นทะลึ่งเหลือเกิน เมื่อวา
บทที่ 29 งูพิษ (1)เข็มจิรารีบเดินมานั่งลงข้างสัญชัยบนเตียง แล้วดึงมือเขาที่จับมือกับสหรัฐอยู่ออกพร้อมกับเอาผ้าขึ้นมาห่มให้ รอยยิ้มหวานเคลือบยาพิษปรากฏบนใบหน้าสวยเก๋"คุณสัญชัยคงเหนื่อยค่ะ ฉันว่าให้เขาพักผ่อนดีกว่า ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมใหม่ดีมั้ยคะ""คุณพ่อเหนื่อยแล้วหรือครับ"เขาถาม แต่ว่าคราวนี้บิดากลับไม่ได้ส่ายหน้าหรือพยักหน้าให้ เขาเอาแต่ทำตาล่อกแล่กไปมา"ท่านรอคุณมาทั้งวัน ยังไงวันนี้ค้างที่นี่ก่อนมั้ยคะ เดี๋ยวฉันจะเตรียมห้องให้""ก็ดี เอาห้องเดิมที่ฉันเคยนอน จัดการเตรียมข้าวของทุกอย่างเผื่อคุณพิมพ์ด้วย"เข็มจิราพยักหน้า แม้ในใจจะริษยาที่ตอนนี้อีกฝ่ายดูจะสนิทสนม รักใคร่กลมเกลียวกับภรรยาของตนเองมากขึ้น ทั้งที่ในตอนแรกดูจะไม่สนใจเท่าไหร่เสียด้วยซ้ำ"คุณพ่อพักผ่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะลองติดต่อคุณหมอดู ว่าเคสของคุณพ่อจะสามารถช่วยเหลืออะไรได้บ้าง ทำใจให้สบาย อย่าคิดมากนะครับ"พูดจบร่างสูงก็เหยียดตัวขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป เหลือทิ้งไว้แค่เข็มจิรา เมื่อรอจนมั่นใจแล้วว่าชายหนุ่มจะไม่ย้อนกลับเข้ามาอีก หญิงสาวก็ตวัดสายตามองคนบนเตียงด้วยความหงุดหงิด"อย่าพยายามทำอะไรไม่เข้าท่านะคะ เพราะถ้าค
บทที่ 18.2 บทส่งท้าย“ถึงเราไม่บอกสักวันเขาก็ต้องรู้ เมย์เลิกกังวลเรื่องคนพวกนี้เถอะนะ พวกเขาทำร้ายเมย์มากแค่ไหน ลืมแล้วเหรอ”“แต่ยังไงเขาก็เป็นคนสนิทกับครอบครัวของพี่ทิมมานานนะคะ การที่ยังเอื้ออาทรต่อกันย่อมดีกว่าอยู่แล้ว จริงสิ วันนี้คุณแม่โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้อยากให้พวกเราเข้าไปกินข้าวด้วยค่ะ พี่ทิมว่างมั้ยคะ”คนตัวเล็กเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ไม่อยากถูกดุเรื่องความใจดีเรี่ยราดอะไรนั่นอีกแล้ว พ่อเลี้ยงชอบบ่นเวลาเธอเอาแต่ถามเรื่องของคนพวกนั้นเป็นประจำ“ว่างสิ เมย์อยากไปหรือเปล่าล่ะ”“อยากไปสิคะ คุณแม่อยู่คนเดียวคงจะเหงามาก เมย์อยากไปหาท่านบ่อย ๆ ค่ะ”หล่อนตอบเสียงหวาน โอบกอดชายคนรักแน่นขึ้นจนเขาต้องดึงตัวเธอมานั่งตัก สองแขนโอบเมียรักเอาไว้“ขอบคุณนะ ที่ไม่เคยโกรธแม่พี่ แถมยังดีกับท่านและคิดถึงท่านตลอดเวลาแบบนี้”“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ แม่ของพี่ทิม ก็เหมือนแม่ของเมย์ ตัวเมย์เองก็ไม่มีพ่อแม่อยู่บนโลกใบนี้ด้วยแล้ว เลยมองแม่ของพี่เป็นเหมือนแม่ของเมย์อีกคนเลยค่ะ”วางมือลงแนบกับอกแกร่งแล้วสบสายตาประสานกัน นับวันความรักที่เขามีให้กับผู้หญิงคนนี้จะยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ หล่อนทั้งใจดี อ่อนโยน และอ่อ
บทที่ 18.1 บทส่งท้ายสัญญาการจ้างงานหนึ่งปีในฐานะไม้กันหมาถูกฉีกทิ้งยกเลิกไปในที่สุด ด้วยมันไม่มีความจำเป็นใด ๆ อีกแล้ว เพราะความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคนมันมากเกินกว่ากระดาษแผ่นนี้จะเหนี่ยวรั้งเอาไว้มธุราขึ้นเป็นคุณผู้หญิงเต็มตัวแม้ว่างานแต่งอย่างเป็นทางการจะมีขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าก็ตามหล่อนตั้งครรภ์มาได้ห้าเดือนแล้ว ในท้องของหญิงสาวมีทายาทน้อย ๆ ของพ่อเลี้ยงอยู่ เธอรู้ตัวเรื่องนี้ก่อนจะเกิดเรื่องของวิเวียนได้ไม่กี่วันและยังไม่ได้บอกเขาในทีแรก แต่หลังจากความวุ่นวายทั้งหมดจบลงก็ตัดสินใจบอก แน่นอนว่ามันทำให้ชายหนุ่มดีใจมากเขาพาเธอไปฝากท้องและคอยดูแลเป็นอย่างดีไม่ให้ห่าง ถึงขั้นสั่งให้คนงานเปลี่ยนพรมใหม่ทั้งคฤหาสน์โดยใช้เป็นพรมรุ่นล่าสุดที่นุ่มเหมือนเดินอยู่บนปุยนุ่น ด้วยกลัวเธอจะเดินสะดุดหรือหกล้ม“น่ารักแฮะ”ชายหนุ่มพึมพำกับตนเอง สายตาจับจ้องไปยังโทรศัพท์ในมือที่กำลังเปิดหน้าเว็บไซต์แห่งหนึ่งเพื่อดูเสื้อผ้าของเด็กทารก ดวงตาคมเป็นประกายวาววับ ใจจดใจจ่อรอจะเจอลูกน้อยแทบไม่ไหวครืดๆ ครืดๆ‘ลูกว่าเตียงนี้เป็นอย่างไร ชอบไหม แม่จะซื้อไปไว้ให้หลานที่บ้าน’มารดาส่งรูปพร้อมข้อคว
บทที่ 17.2 เลือกไม่ผิด“ทำไมฉันจะไม่รู้คะ ฉันรู้ดีเลยล่ะ เพราะฉันเองกว่าจะมายืนอยู่ตรงนี้ได้ก็ต้องกัดฟันครั้งแล้วครั้งเล่า ได้แต่บอกตัวเองว่าอดทนนะ อดทนอีก ต้องอดทนให้มากขึ้นไปอีก ฉันบอกตัวเองแบบนี้ซ้ำ ๆ ทุกวันเพื่อหยุดความคิดชั่ววูบไม่ให้มันครอบงำจิตใจฉันได้ แล้วคุณล่ะคะ เคยคิดจะกัดฟันทนเพื่อผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้บ้างหรือเปล่า”พูดไปก็น้ำตาคลอไปด้วยความทรงจำเก่า ๆ สมัยที่ยังต้องคอยรับใช้สองแม่ลูกเหมือนขี้ข้า วันดีคืนดีก็ถูกตบตีหากทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ความเจ็บปวดพวกนั้นเธอผ่านมันมาหมดแล้ว แถมยังผ่านมาด้วยตัวคนเดียว“หุบปาก แกมันก็ดีแต่พูดเพราะตอนนี้ตัวเองสุขสบายแล้ว พี่ทิมทั้งรักทั้งหลงแกออกนอกหน้า ทั้งที่คนที่ควรได้ยืนตรงนั้น มันควรจะเป็นฉัน ถ้าอย่างนั้นก็ลองมาดูกันซิ...ว่าถ้าหน้าตาของแกมันเละไม่มีชิ้นดีแล้ว พี่ทิมยังจะรักแกอยู่อีกหรือเปล่า!”“คะ...คุณจะทำอะไรคะ อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะคะคุณวิเวียน”มือข้างหนึ่งยกขึ้นห้ามเธอ ส่วนมืออีกข้างกอดท้องเอาไว้แน่น สิ่งที่เกิดขึ้นคงโหดร้ายกับวิเวียนมากจนตัดสินใจเลือกเดินทางผิดอย่างนี้“ถ้าฉันไม่ได้พี่ทิม แกก็ต้องไม่ได้เหมือนกันนังเมย์!”“อย่าค่ะคุณว
บทที่ 17.1 เลือกไม่ผิดมธุรากลับมาที่บ้านหลังไม่ได้มาหลายเดือน ตั้งแต่ย้ายไปอยู่กับฐากูร เผลอแป๊บเดียวเวลาก็ล่วงเลยผ่านมานานขนาดนี้ อรอนงค์และลูกสาวหายไปจากชีวิตของหล่อนเหมือนไม่เคยมีตัวตนอยู่เลยจริง ๆ ทั้งหมดอาจเพราะลูกน้องของพ่อเลี้ยงไปขู่ฆ่าเอาไว้ จึงไม่มีใครกล้าโผล่หน้ามาหญิงสาวตั้งใจจะรีโนเวทที่นี่แล้วคอยมาดูแลบ่อย ๆ เพื่อไม่ให้เก่าทรุดโทรมมากไปกว่านี้แม้เธอจะยังไม่ได้รับการยอมรับจากมารดาของฐากูรสักเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าดีขึ้นกว่าตอนแรก ๆ พอสมควร อย่างน้อยก็สามารถกินข้าวร่วมโต๊ะกันได้โดยไม่โดนตำหนิ รวมถึงทางฐิติมาเองก็ไปประกาศตัดขาดกับวิเวียนและครอบครัวของหล่อนแล้ว ฝ่ายนั้นเงียบหายไป..คิดว่าคงถอดใจจากพ่อเลี้ยงเรียบร้อย“คุณพ่อ คุณแม่ ในที่สุดหนูก็รักษาบ้านหลังนี้ไว้ได้จริง ๆ ดีใจกับหนูมั้ยคะ”ยืนพูดกับรูปถ่ายของบิดามารดาที่แขวนอยู่ตรงผนัง บ้านนี้ยังคงเงียบเหงาเหมือนเดิมเพราะไม่มีพ่อกับแม่อยู่ด้วย“ก็ต้องดีใจอยู่แล้วสิ ลูกสาวหาผัวรวยได้ทั้งที!”เสียงที่ตอบกลับมาทำเอาคนฟังตกใจ มือเล็กยกขึ้นจับที่ท้องของตนเองโดยอัตโนมัติด้วยมีบางสิ่งที่ต้องปกป้องเอาไว้ให้ได้“คุณวิเวียน...”“แกยังจ
บทที่ 16.3 แม่สามี&ลูกะใภ้ปณิธานเดินเข้ามาพร้อมรถเข็นที่มีซองเอกสารมากมายวางอยู่บนนั้น มันคือหลักฐานที่พ่อเลี้ยงเก็บเอาไว้มาตลอดเพื่อย้ำเตือนตนเองว่าวิเวียนร้ายกาจแค่ไหน“อะไรเหรอ”“คุณแม่ก็ดูเองสิครับ แล้วคุณแม่จะเข้าใจว่าทำไมผมถึงไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับวิเวียนได้อีก”ฐิติมาไม่รอช้า สุ่มหยิบขึ้นมาหนึ่งซองแล้วเทรูปถ่ายข้างในออกมาดูก่อนดวงตาจะเบิกกว้าง ด้วยทุกรูปมันคือวิเวียนกำลังพลอดรักอยู่กับชายหนุ่มมากหน้าหลายตาไม่ซ้ำเชื้อชาติ“นะ...นี่มันอะไรกันน่ะลูก”“เธอโกหก ที่บอกเลิกผมไม่ใช่เพราะไปเรียนต่อ แต่เพราะตอนนั้นเธอสวมเขาให้ผมอยู่ วิเวียนคบซ้อนกับผู้ชายคนหนึ่งทีไปเจอกันที่ผับ เธอชอบหมอนั่นมาก พอหมอนั่นจะกลับอังกฤษก็เลยมาขอเลิกกับผมเพื่อตามไปด้วย แต่สุดท้ายก็ไปกันไม่รอดเพราะคนดีของคุณแม่ไม่ได้หยุดที่เขา แต่ยังโหยหาความรักจากผู้ชายคนอื่นอีกมากมาย”ฐากูรตัดสินใจบอกความจริง ทีแรกเขาตั้งใจปิดบังเอาไว้เพราะฐิติมาเอ็นดูวิเวียนมากจึงไม่อยากให้ผิดหวัง“ถ้าเป็นอย่างที่ลูกว่า แล้วน้องจะกลับมาหาลูกทำไม น้องสำนึกผิดแล้วก็เลยอยากขอโอกาสแก้ตัวหรือเปล่าลูก น้องยังเด็ก อาจจะทำผิดพลาดไปบ้าง.
บทที่ 16.2 แม่สามี&ลูกะใภ้“ป้าปิ่นออกไปก่อนนะคะ เมย์ขอคุยกับคุณแม่ตามลำพัง”“แต่ว่า คุณเมย์...”“นะคะ”ป้าปิ่นยอมเดินออกไปในที่สุด ภายในห้องรับแขกจึงเหลือแค่เธอกับมารดาของชายหนุ่มเท่านั้น มธุราก้มเก็บหนังสือพิมพ์บนพื้นเอาวางไว้บนโต๊ะ“คุณแม่มาเพราะเรื่องข่าวหรือคะ”“อย่ามาเรียกฉันว่าแม่ ฉันไม่เคยนับว่าเธอเป็นสะใภ้ ที่ฉันมาวันนี้ก็เพราะอยากจะมาดูน้ำหน้าคนหน้าด้าน ที่ทำลายชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของฉัน เห็นสิ่งที่เธอดันทุรังจะทำหรือยังว่ามันส่งผลแค่ไหน ข่าวพวกนี้จะต้องกระทบต่อธุรกิจของตาทิมแน่ ๆ มีเมียที่มาจากครอบครัวผีพนัน แถมยังถูกขายเพื่อใช้หนี้พนันอีก เธอคิดว่าคนอื่นจะมองลูกชายฉันอย่างไร ใฝ่ต่ำจนต้องเอาของใช้หนี้มาทำเมียอย่างนี้น่ะเหรอ”ฐิติมาใส่เป็นชุด ตั้งแต่สูญเสียสามีไป เธอก็คอยประคับประคองดูแลชื่อเสียงของตระกูลมาเป็นอย่างดีตลอด พยายามจะรักษาไว้ให้สมกับที่ต้นตระกูลดูแลกันมา เพราะอย่างนี้จึงคาดหวังกับการมีลูกสะใภ้เป็นอย่างมาก ว่าจะต้องมาจากครอบครัวที่เหมาะสมกันเท่านั้น“หนูขอโทษค่ะ หนูไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นอย่างนี้ อีกอย่างเรื่องของหนูกับพี่ทิม จริง ๆ แล้วพวกเรา...”“คุณแม่มาทำอะไรที่
บทที่ 16.1 แม่สามี&ลูกะใภ้การโจมตีของวิเวียนไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น เมื่อแผนการใช้อรอนงค์มาแยกหญิงสาวออกไปจากพ่อเลี้ยงไม่ได้ผล แผนต่อไปก็ดำเนินต่อทันที ข่าวการจดทะเบียนอย่างลับ ๆ ของฐากูรไม่เป็นความลับอีกต่อไป ตัวตนของภรรยาเขาถูกขุดคุ้ยกันให้วุ่น แต่ที่หนักสุด ๆ เห็นทีจะเป็นเรื่องภูมิหลังและการมาของมธุรา“ถูกขายแลกหนี้พนัน ชาติตระกูลไม่เหมาะสมกัน นี่มันอะไรคะเนี่ย”ป้าปิ่น แม่บ้านที่เริ่มสนิทกับมธุรา หนำซ้ำยังทั้งรักทั้งเอ็นดูหญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจหลังอ่านข่าวจากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นจบไม่ว่าจะเป็นความจริงหรือไม่ แต่การถูกเขียนข่าวแบบนี้ก็ทำให้หลายคนเชื่อกันตามนั้น ภาพลักษณ์ของมธุราถูกมองในแง่ลบจากสายตาของคนทั่วไป หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้วยยิ้มจาง ๆ ลำพังตนเองจะโดนดูถูกแค่ไหนนั้นเธอไม่ได้สนใจ สิ่งที่หล่อนห่วงคือชื่อเสียงของพ่อเลี้ยงต่างหากเขาเป็นนักธุรกิจ มีคนมากมายอยู่ใต้การปกครองและดูแล หากทุกอย่างจะต้องได้รับผลกระทบเพราะมีภรรยาที่ไม่คู่ควร มธุราก็ไม่อาจรับได้เหมือนกัน“ปล่อยไปเถอะค่ะ เราคงห้ามความคิดใครไม่ได้”“แต่คุณเมย์เสียหายนะคะ อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่แม่แท้ ๆ แต่เป
บทที่ 15.4 โตแล้วสินะ NCฐากูรเสียวไปทั้งท่อนลำ ด้วยความคับแน่นทำให้เขาแทบปลดปล่อยออกมาในคราวเดียวแต่ก็ต้องกลั้นใจเอาไว้ เอวสอบเริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ ตอกอัดเน้น ๆ ริมฝีปากร้อนครอบครองยอดถันที่กระเพื่อมขึ้นลง ศีรษะเล็กส่ายไปมา เธอเสียววาบไปทั่วทั้งตัว เขาขยับกายเข้าสุดออกสุดเพื่อให้ร่องรักได้คุ้นชินก่อนเพิ่มความเร็วที่ละนิดขาเรียวข้างหนึ่งถูกจับขึ้นพาดบ่า ฐากูรมองดูจุดเชื่อมต่อด้วยความพึงพอใจกลีบสวยปลิ้นเข้าออกตามแรงสอดใส่ ชายหนุ่มเลียริมฝีปากด้วยความหื่นกระหาย เขาสาวเอวเร็ว ๆ ทำเอาหญิงสาวครางดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง มือเล็กพยายามดันหน้าท้องแกร่งหมายจะให้เขาเบาแรงลงกลับถูกดึงรั้งให้ส่วนนั้นลึกเข้ามาอีก“อ๊า..พี่ทิม”มธุรากระตุกเกร็งถี่พ่นน้ำหวานสีใสอีกระลอก มือแกร่งพลิกตัวหญิงสาวให้คว่ำลงโดยที่ยังไม่ถอนแก่นกายออก ชายหนุ่มดึงเอวบางขึ้นในท่าโก้งโค้งก่อนสาวเอวอีกครั้ง คลื่นความเสียวลูกใหม่เข้าจู่โจมมธุราอย่างรวดเร็ว เธอกำผ้าปูที่นอนแน่น เด้งเอวรับแก่นกายใหญ่โตที่ดูเหมือนว่าจะเข้ามาลึกกว่าเมื่อครู่เสียอีก หัวมนทู่กระแทกเข้าที่ปากมดลูกของเธอเต็ม ๆ จนเธอจุกปนเสียวไปหมด“อ๊า…จะ…จุก”หญิงสาวครางแ
บทที่ 15.3 โตแล้วสินะ NC“อ๊า”หญิงสาวร้องลั่นเมื่อถูกนิ้วยาวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางสวย ฐากูรค่อย ๆ ดันพร้อมรัวลิ้นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ จนเข้าไปได้สุดโคนนิ้ว ภายในรูรักตอดสิ่งแปลกปลอมแน่นจนเขากลัวว่าถ้าเขาใส่ตัวตนของเขาเข้าไปเลย ดอกไม้งามแสนสวยนี้จะบุบสลายเอาได้ เขาจึงต้องเบามือที่สุดชายหนุ่มดูดติ่งเสียวแรง ๆ จนมธุราดิ้นพล่าน น้ำหวานสีใสไหลออกมาทำให้เขาขยับได้โดยง่าย เขาเริ่มชักนิ้วเข้าออกช้า ๆ“อ๊ะ...พี่ทิม…อ๊ะๆ”จากหนึ่งนิ้ว สองนิ้ว เพิ่มเป็นสามนิ้ว มธุราครางกระเส่าเสียวซ่านจนไม่สามารถอธิบายได้ เธอร่อนเอวรับเเรงกระแทกทุกครั้ง ยิ่งตอนเขากระดกนิ้วอยู่ภายในนั้นทำให้เธอรู้สึกดีจนเธอแตะขอบสวรรค์ไปอีกรอบคนตัวเล็กนอนหอบหายใจปรือตามองฐากูรที่ตอนนี้ผละตัวออกไปถอดเสื้อผ้าตัวเองลวก ๆ เมื่อได้เห็นแก่นกายที่ใหญ่โตในตอนที่ไม่ได้เมานั้นอดทำให้เธอรู้สึกเสียววาบในท้องน้อยไม่ได้ หญิงสาวหุบขาอย่างรวดเร็วด้วยความกลัวนิด ๆ แต่ถูกเขาดึงรั้งเอาไว้ก่อน“ชู่ ไม่ต้องกลัวนะ”เสียงทุ้มเอ่ยปลอบก่อนจูบอย่างอ่อนโยนและดูดดื่ม มือหนาจับมือบางมาวางลงที่แก่นกายร้อนของตัวเอง นำพาเธอชักรูดท่อนลำหนาช้า ๆ ก่อนผละจูบออ