บทที่ 26 ฮันนีมูน (3) 🔥เข็มจิราที่กำลังเตรียมยกมื้อเที่ยงขึ้นไปให้สัญชัยผู้เป็นสามี ดวงตาคู่สวยหากแต่แววตากลับร้ายกาจ เธอหันซ้ายแลขวาเพื่อมองดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ตรงบริเวณนี้ เมื่อเห็นว่าทางสะดวกหล่อนจึงหยิบเอาซองพลาสติกเล็ก ๆ ขึ้นมาแล้วเทผงสีขาวลงไปในชามข้าวต้มของสามีรอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าสวยอำมหิต เธอใช้ช้อนคนในชามเพื่อให้ผงสีขาวนั้นละลายกลืนไปกับข้าวต้ม ขณะที่ดวงตาเลื่อนลอยคล้ายกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง“หึ หึ...โทษฉันไม่ได้นะคะที่รัก”เข็มจิราปั้นหน้ายิ้มเป็นปกติ ก่อนจะยกชามข้าวต้มขึ้นมาเสิร์ฟให้กับสัญชัยถึงในห้องนอน ระยะหลังชายสูงวัยป่วยเจ็บออด ๆ แอด ๆ ไม่สามารถลุกเหินได้สะดวกอย่างเมื่อก่อน ข้างกายมีเพียงหญิงสาวคราวลูกคอยดูแลปรนนิบัติไม่ห่างกาย"ข้าวต้มมาแล้วค่ะ"เข็มจิรายังคงทำหน้าที่เหมือนเดิมอย่างทุก ๆ วัน ไม่มีพิรุธให้สงสัย สัญชัยยิ้มรับ ก่อนจะค่อย ๆ ชันตัวเองขึ้นมานั่ง"ฉันโชคดีจริง ๆ ที่ได้แต่งงานกับเธอ"เขาเอ่ยชมภรรยาสาวของตัวเองที่อายุห่างกันถึงยี่สิบห้าปี สัญชัยทั้งรักทั้งหลงหญิงสาว ชนิดที่เรียกได้ว่าหลงจนโงหัวไม่ขึ้น แม้ว่าทั้งคู่จะแต่งงานกันมาได้ถึงห้า
บทที่ 27 ฮันนีมูน (4) 🔥🔥🔥แปดปีก่อน'ตรงนี้จะดีเหรอคะ'เสียงหวานของพิมพ์พธูเอ่ยถามแฟนหนุ่มรุ่นพี่ขึ้น เมื่อทั้งคู่พากันมาตั้งแคมป์นอนค้างใกล้น้ำตก หากแต่วันนี้กลับไม่มีใครมาตั้งแคมป์เลยสักคนเดียวทำให้ทั้งลานมีแค่เธอกับเขาสองคนพอฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีทั้งคู่จึงลงเล่นน้ำกัน แต่ด้วยความเป็นวัยรุ่นทั้งคู่ แค่ร่างกายได้สัมผัสกันนิดหน่อยก็เกิดความรู้สึกวูบวาบไปทั้งร่าง หลังจากจูบกันอยู่นานสหรัฐจึงเริ่มอยากทำในสิ่งที่มากกว่านั้น'ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครสักหน่อย พี่ทนไม่ไหวแล้วนะคนดี'เขาอ้อนวอนแฟนสาวด้วยรู้ดีว่าเดี๋ยวเธอจะต้องใจอ่อน มือใหญ่ถอดกางเกงของเธอให้เลื่อนลงไปเล็กน้อยพอที่จะได้ทำบางอย่างถนัดขึ้น'ครั้งเดียวนะคะ พิมพ์กลัวใครจะมาเห็นเข้า''ได้ครับ ครั้งเดียวก็ครั้งเดียว'ชายหนุ่มตอบรับตามใจเธอ เขาสอดมือเข้าไปในเสื้อที่ไม่ได้ใส่บราเซียตั้งแต่แรก และเพราะได้เห็นสองเต้าอวบที่ยอดถันชูชันดันเสื้อขึ้นมาล่อตาล่อใจอยู่หลายครั้ง ทำให้ความอดทนของเขาขาดผึง เขาเลิกเสื้อของพิมพ์พธูขึ้นไปกองไว้เหนือเนินอก แล้วก้มลงไปดูดกลืนมันอย่างกระหาย คนถูกดูดอย่างถึงกับดิ้นพล่านด้วยความเสียวกระสัน สัมผัสของชายหนุ่
บทที่ 28 ความสุขผ่านไปเร็วช่วงเวลาแห่งความสุขของการดื่มด่ำน้ำผึ้งพระจันทร์ ผ่านไปไวราวกับความฝัน วันนี้ทั้งเธอและเขาต้องกลับไปยังเกาะมุกดา กลับไปสู่โลกของความเป็นจริง ช่วงเวลาสามวันสองคืน...พิมพ์พธูกับสหรัฐตัวติดกันแทบไม่ห่างกันเลย เขาพาเธอล่องเรือไปตามเกาะเล็กเกาะน้อยต่าง ๆ การได้ใช้เวลาร่วมกันทำให้ความทรงจำของวันเวลาเก่า ๆ ที่เกือบจะหลงลืมไปย้อนกลับมามากมาย"ไว้เรา..หาเวลามาเที่ยวแบบนี้กันอีกดีมั้ย?"ความอ่อนโยนของสหรัฐเองก็กลับคืนมา ผู้ชายหยาบกระด้าง แสนร้ายกาจคนนั้นได้หายไปแล้วพิมพ์พธูรู้สึกเหมือนว่าตัวเองได้คนรักเมื่อแปดปีก่อนกลับคืนมา เธออยากจะรู้เหลือเกินว่าก่อนหน้านี้ตนเองใช้ชีวิตอยู่มาได้อย่างไรโดยที่ไม่มีเขา เพราะหลังจากนี้หากมันต้องเป็นอย่างนั้นอีกครั้ง เธอแน่ใจแล้วว่าเธอต้องอยู่ไม่ได้แน่หากไม่มีสหรัฐ"ดีสิคะ พิมพ์อยากไปเที่ยวกับพี่รัฐอีกตั้งหลายที่ อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันเยอะ ๆ อยู่ด้วยกันให้เหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้าย""แบบนั้นคงต้องใช้เวลาอยู่บนเตียงอย่างเดียวแล้วล่ะ ถ้าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของเรา"อดไม่ได้ต้องหยิกเข้าที่ท่อนแขนล่ำ ๆ เมื่อสามีนั้นทะลึ่งเหลือเกิน เมื่อวา
บทที่ 29 งูพิษ (1)เข็มจิรารีบเดินมานั่งลงข้างสัญชัยบนเตียง แล้วดึงมือเขาที่จับมือกับสหรัฐอยู่ออกพร้อมกับเอาผ้าขึ้นมาห่มให้ รอยยิ้มหวานเคลือบยาพิษปรากฏบนใบหน้าสวยเก๋"คุณสัญชัยคงเหนื่อยค่ะ ฉันว่าให้เขาพักผ่อนดีกว่า ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมใหม่ดีมั้ยคะ""คุณพ่อเหนื่อยแล้วหรือครับ"เขาถาม แต่ว่าคราวนี้บิดากลับไม่ได้ส่ายหน้าหรือพยักหน้าให้ เขาเอาแต่ทำตาล่อกแล่กไปมา"ท่านรอคุณมาทั้งวัน ยังไงวันนี้ค้างที่นี่ก่อนมั้ยคะ เดี๋ยวฉันจะเตรียมห้องให้""ก็ดี เอาห้องเดิมที่ฉันเคยนอน จัดการเตรียมข้าวของทุกอย่างเผื่อคุณพิมพ์ด้วย"เข็มจิราพยักหน้า แม้ในใจจะริษยาที่ตอนนี้อีกฝ่ายดูจะสนิทสนม รักใคร่กลมเกลียวกับภรรยาของตนเองมากขึ้น ทั้งที่ในตอนแรกดูจะไม่สนใจเท่าไหร่เสียด้วยซ้ำ"คุณพ่อพักผ่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะลองติดต่อคุณหมอดู ว่าเคสของคุณพ่อจะสามารถช่วยเหลืออะไรได้บ้าง ทำใจให้สบาย อย่าคิดมากนะครับ"พูดจบร่างสูงก็เหยียดตัวขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป เหลือทิ้งไว้แค่เข็มจิรา เมื่อรอจนมั่นใจแล้วว่าชายหนุ่มจะไม่ย้อนกลับเข้ามาอีก หญิงสาวก็ตวัดสายตามองคนบนเตียงด้วยความหงุดหงิด"อย่าพยายามทำอะไรไม่เข้าท่านะคะ เพราะถ้าค
บทที่ 30 งูพิษ (2)เข็มจิรานั่งบีบน้ำตามาตลอดทางตั้งแต่ขึ้นรถมา เธอต้องการให้เขาเห็นว่าตนเองกำลังเสียใจมากแค่ไหนที่สามีต้องมาเป็นแบบนี้ ด้วยหวังว่าความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันจะทำให้เขาเริ่มใจอ่อน เหมือนอย่างเมื่อคืนนี้ แค่เธอทำเป็นร้องไห้นิดหน่อย ก็สามารถทำให้เขากอดปลอบได้แล้วมารยาหญิงมีเป็นร้อยเล่มเกวียน ไม่มีทางที่หล่อนจะอ่อยเขาไม่สำเร็จ"ผมบอกคุณแล้วไงว่าอย่าเพิ่งคิดมาก ร้องไห้ไปก็ไม่มีประโยชน์ ไปคุยกับคุณหมอก่อนจะได้หารือกันว่าจะช่วยคุณพ่อได้ยังไง""ฉันรู้ค่ะ ฉันพยายามแล้ว แต่ฉันก็อดเป็นห่วงคุณสัญชัยไม่ได้จริง ๆ ฮึก..."หญิงสาวทำเป็นก้มหน้าปาดน้ำตา หากแต่กำลังแอบยิ้มดีใจเพราะรู้ดีว่าชะตาชีวิตของสัญชัยอยู่ได้นานแค่ไหน ทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับความพอใจของเธอ"คุณพ่อยังไม่ตายสักหน่อย เลิกร้องไห้สักที"รถจอดติดไฟแดงพอดี เขาจึงหันไปเชยคางหล่อนขึ้นแล้วใช้นิ้วปาดน้ำตาให้ การกระทำของชายหนุ่มสร้างความสุขให้กับเข็มจิราเป็นอย่างมาก หัวใจของเธอเต้นแรง เฝ้ารอที่จะได้สมรักกับเขาจนแทบทนไม่ไหวขอแค่บิดาของอีกฝ่ายตายไปเสียก็จะไม่มีใครมาว่าได้ หากเธอกับเขาจะรักและอยู่กินกันอย่างฉันผัวเมีย เข็มจิราใน
บทที่ 31 คนร้ายตัวจริงกว่าหนึ่งอาทิตย์แล้วพี่พิมพ์พธูกับสหรัฐมาพักอยู่ที่บ้านบนฝั่งเพื่อคอยดูแลสัญชัย และดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้จะทำให้ชายหนุ่มกับเข็มจิรามีโอกาสใกล้ชิดกันมากขึ้น เพราะต้องคอยปรึกษากันเรื่องอาการป่วยของผู้เป็นพ่อภาระหน้าที่ในการดูแลสัญชัย ส่วนใหญ่จะตกเป็นหน้าที่ของพิมพ์พธูโดยปริยาย มีเพียงเรื่องอาหารการกินและยาเท่านั้นที่เข็มจิรายังคอยกำกับไม่ขาดตกบกพร่อง นอกเหนือจากนั้นเธอเอาแต่คอยตามติดสหรัฐเฉกเช่นวันนี้ พิมพ์พธูยกข้าวต้มที่เข็มจิราเตรียมไว้ให้ขึ้นมาให้พ่อสามีด้วยตัวเอง"กินข้าวก่อนนะคะคุณพ่อ"เมื่อจัดการกับข้าวต้มในชามเสร็จ หญิงสาวก็วางมันลงในถาด ก่อนจะลุกเดินไปเปิดผ้าม่านเพื่อรับแสงเช้าของวันให้มากขึ้น สายตาหม่นมองทอดออกไปด้านนอก ด้วยเธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนภายในห้องนี้มีคนอุดอู้ เหี่ยวเฉาถึงสองคน ในขณะที่เธอดูแลพ่อสามี เข็มจิราก็กำลังเอาใจใส่สามีของเธออยู่นี่เรากำลังสลับหน้าที่กันอยู่หรอกหรือ….เธอถอนหายใจทิ้งเบา ๆ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วหมุนเดินกลับมาทางสัญชัย"อากาศตอนนี้ดีมากเลยค่ะ คุณพ่อต้องรีบหายเร็ว ๆ จะได้ออกไปสูดอากาศข้างนอ
บทที่ 32 เจ้าแผนการ"เราต้องมีหลักฐานมากกว่านี้ แค่นี้คงเอาผิดอะไรไม่ได้ อย่างน้อยที่สุดพี่จะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอทำอะไรกับคุณพ่อ ทำไมจู่ ๆ คุณพ่อถึงกลายเป็นแบบนี้""แล้วเราจะรู้ได้ยังไงล่ะคะ เธอคงไม่พูดออกมาง่าย ๆ หรอก นอกซะจากเธอจะหลุดเผยไต๋ออกมาหรือไม่ก็ต้องมีหลักฐานเป็นคลิปวิดีโอตอนเธอทำผิดชัดเจนมากกว่านี้ จะทำแบบนั้นได้ก็คงต้องติดกล้องวงจรปิดไว้ในบ้านเท่านั้นล่ะค่ะ"แต่ถ้าจะติดกล้องวงจรปิดอีกฝ่ายคงไม่ยอมแน่ หรือถึงจะยอมก็คงจะต้องหาทางหลบเลี่ยงกล้องไม่ให้ตัวเองถูกจับภาพเอาไว้ได้อย่างแน่นอน"งั้นเราก็ต้องติดกล้องวงจรปิดโดยไม่ให้เข็มจิรารู้ตัว""จะทำได้ยังไงคะ เธออยู่บ้านตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เฝ้าคุณพ่อแทบจะตลอดเวลา ไม่ยอมออกไปไหนเลย"ทั้งสองคนเงียบไป รู้สึกเหมือนมืดแปดด้าน เพราะเข็มจิราคงระวังตัวมากเหมือนกัน ยิ่งตอนนี้มีสหรัฐและพิมพ์พธูมาพักอาศัยอยู่ด้วย"ต้องมีสักคนสิ...ที่ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ระวังตัว และสามารถพาเธอออกไปข้างนอกได้โดยที่เธอไม่สงสัย"ร่างสูงขมวดคิ้วแน่น พยายามใช้ความคิด"มีนะคะ"คนตัวเล็กยิ้มพราวเมื่อนึกถึงแผนการหนึ่งขึ้นมาได้ เธอหันไปมองร่างสูงข้างตัว ไม่จำเป็นต้องไปหาค
บทที่ 33 แผนซ้อนแผนเมื่อได้รู้ความจริงว่าที่ผ่านมาถูกหลอกให้ตายใจมาโดยตลอด เข็มจิราก็หันไปมองสหรัฐที่ลุกขึ้นมานั่งหลังจากปลอมตัวเป็นบิดานอนอยู่เฉย ๆ ปล่อยให้เธอพยายามลงมือฆ่าอยู่นานสองนาน"คุณ..คุณหลอกฉัน""ฉันแค่กระตุ้นให้เธอลงมือเร็วขึ้น เพราะฉันทนหายใจร่วมกับผู้หญิงใจร้ายอย่างเธอต่อไปไม่ไหว เธอทำได้ไงเข็มจิรา พ่อฉันทั้งรักและดีกับเธอขนาดนี้ แต่เธอก็ยังคิดฆ่าท่านได้ลงคอ!"เขาตวาดเสียงสั่นดังลั่นด้วยความโกรธ ดวงตาแดงก่ำฉายความชิงชังที่มีต่อคนตรงหน้ามากเกินกว่าจะอดทนอดกลั้นไว้ได้"ถึงยังไงพ่อคุณก็ต้องตายอยู่แล้ว ฉันก็แค่ช่วยให้เขาตายเร็วขึ้น ฉันผิดด้วยเหรอ""ถ้าเธอหมายถึงเรื่องยาพิษละก็...มันถูกเปลี่ยนเป็นผงวิตามินตั้งแต่วันที่ฉันทำชามข้าวต้มแตกแล้วล่ะค่ะ"พิมพ์พธูโยนซองที่มีผงสีขาวไปตรงหน้าของหล่อน ในวันที่ชายหนุ่มล่อเธอออกไป หญิงสาวก็ไปค้นห้องของเข็มจิราจนเจอซองยาพิษ แล้วเอาผงวิตามินที่มีลักษณะคล้ายกันมาเปลี่ยนแทน เพราะมันเป็นวิธีเดียวที่จะช่วยให้สัญชัยปลอดภัยระหว่างต้องหาหลักฐานเพิ่มคนถูกตลบหลังโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ยิ่งมารู้ว่าทุกคำพูดทุกการกระทำที่สหรัฐเคยทำกับหล่อนก่อนหน้านี้ เป
บทที่ 18.2 บทส่งท้าย“ถึงเราไม่บอกสักวันเขาก็ต้องรู้ เมย์เลิกกังวลเรื่องคนพวกนี้เถอะนะ พวกเขาทำร้ายเมย์มากแค่ไหน ลืมแล้วเหรอ”“แต่ยังไงเขาก็เป็นคนสนิทกับครอบครัวของพี่ทิมมานานนะคะ การที่ยังเอื้ออาทรต่อกันย่อมดีกว่าอยู่แล้ว จริงสิ วันนี้คุณแม่โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้อยากให้พวกเราเข้าไปกินข้าวด้วยค่ะ พี่ทิมว่างมั้ยคะ”คนตัวเล็กเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ไม่อยากถูกดุเรื่องความใจดีเรี่ยราดอะไรนั่นอีกแล้ว พ่อเลี้ยงชอบบ่นเวลาเธอเอาแต่ถามเรื่องของคนพวกนั้นเป็นประจำ“ว่างสิ เมย์อยากไปหรือเปล่าล่ะ”“อยากไปสิคะ คุณแม่อยู่คนเดียวคงจะเหงามาก เมย์อยากไปหาท่านบ่อย ๆ ค่ะ”หล่อนตอบเสียงหวาน โอบกอดชายคนรักแน่นขึ้นจนเขาต้องดึงตัวเธอมานั่งตัก สองแขนโอบเมียรักเอาไว้“ขอบคุณนะ ที่ไม่เคยโกรธแม่พี่ แถมยังดีกับท่านและคิดถึงท่านตลอดเวลาแบบนี้”“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ แม่ของพี่ทิม ก็เหมือนแม่ของเมย์ ตัวเมย์เองก็ไม่มีพ่อแม่อยู่บนโลกใบนี้ด้วยแล้ว เลยมองแม่ของพี่เป็นเหมือนแม่ของเมย์อีกคนเลยค่ะ”วางมือลงแนบกับอกแกร่งแล้วสบสายตาประสานกัน นับวันความรักที่เขามีให้กับผู้หญิงคนนี้จะยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ หล่อนทั้งใจดี อ่อนโยน และอ่อ
บทที่ 18.1 บทส่งท้ายสัญญาการจ้างงานหนึ่งปีในฐานะไม้กันหมาถูกฉีกทิ้งยกเลิกไปในที่สุด ด้วยมันไม่มีความจำเป็นใด ๆ อีกแล้ว เพราะความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคนมันมากเกินกว่ากระดาษแผ่นนี้จะเหนี่ยวรั้งเอาไว้มธุราขึ้นเป็นคุณผู้หญิงเต็มตัวแม้ว่างานแต่งอย่างเป็นทางการจะมีขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าก็ตามหล่อนตั้งครรภ์มาได้ห้าเดือนแล้ว ในท้องของหญิงสาวมีทายาทน้อย ๆ ของพ่อเลี้ยงอยู่ เธอรู้ตัวเรื่องนี้ก่อนจะเกิดเรื่องของวิเวียนได้ไม่กี่วันและยังไม่ได้บอกเขาในทีแรก แต่หลังจากความวุ่นวายทั้งหมดจบลงก็ตัดสินใจบอก แน่นอนว่ามันทำให้ชายหนุ่มดีใจมากเขาพาเธอไปฝากท้องและคอยดูแลเป็นอย่างดีไม่ให้ห่าง ถึงขั้นสั่งให้คนงานเปลี่ยนพรมใหม่ทั้งคฤหาสน์โดยใช้เป็นพรมรุ่นล่าสุดที่นุ่มเหมือนเดินอยู่บนปุยนุ่น ด้วยกลัวเธอจะเดินสะดุดหรือหกล้ม“น่ารักแฮะ”ชายหนุ่มพึมพำกับตนเอง สายตาจับจ้องไปยังโทรศัพท์ในมือที่กำลังเปิดหน้าเว็บไซต์แห่งหนึ่งเพื่อดูเสื้อผ้าของเด็กทารก ดวงตาคมเป็นประกายวาววับ ใจจดใจจ่อรอจะเจอลูกน้อยแทบไม่ไหวครืดๆ ครืดๆ‘ลูกว่าเตียงนี้เป็นอย่างไร ชอบไหม แม่จะซื้อไปไว้ให้หลานที่บ้าน’มารดาส่งรูปพร้อมข้อคว
บทที่ 17.2 เลือกไม่ผิด“ทำไมฉันจะไม่รู้คะ ฉันรู้ดีเลยล่ะ เพราะฉันเองกว่าจะมายืนอยู่ตรงนี้ได้ก็ต้องกัดฟันครั้งแล้วครั้งเล่า ได้แต่บอกตัวเองว่าอดทนนะ อดทนอีก ต้องอดทนให้มากขึ้นไปอีก ฉันบอกตัวเองแบบนี้ซ้ำ ๆ ทุกวันเพื่อหยุดความคิดชั่ววูบไม่ให้มันครอบงำจิตใจฉันได้ แล้วคุณล่ะคะ เคยคิดจะกัดฟันทนเพื่อผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้บ้างหรือเปล่า”พูดไปก็น้ำตาคลอไปด้วยความทรงจำเก่า ๆ สมัยที่ยังต้องคอยรับใช้สองแม่ลูกเหมือนขี้ข้า วันดีคืนดีก็ถูกตบตีหากทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ความเจ็บปวดพวกนั้นเธอผ่านมันมาหมดแล้ว แถมยังผ่านมาด้วยตัวคนเดียว“หุบปาก แกมันก็ดีแต่พูดเพราะตอนนี้ตัวเองสุขสบายแล้ว พี่ทิมทั้งรักทั้งหลงแกออกนอกหน้า ทั้งที่คนที่ควรได้ยืนตรงนั้น มันควรจะเป็นฉัน ถ้าอย่างนั้นก็ลองมาดูกันซิ...ว่าถ้าหน้าตาของแกมันเละไม่มีชิ้นดีแล้ว พี่ทิมยังจะรักแกอยู่อีกหรือเปล่า!”“คะ...คุณจะทำอะไรคะ อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะคะคุณวิเวียน”มือข้างหนึ่งยกขึ้นห้ามเธอ ส่วนมืออีกข้างกอดท้องเอาไว้แน่น สิ่งที่เกิดขึ้นคงโหดร้ายกับวิเวียนมากจนตัดสินใจเลือกเดินทางผิดอย่างนี้“ถ้าฉันไม่ได้พี่ทิม แกก็ต้องไม่ได้เหมือนกันนังเมย์!”“อย่าค่ะคุณว
บทที่ 17.1 เลือกไม่ผิดมธุรากลับมาที่บ้านหลังไม่ได้มาหลายเดือน ตั้งแต่ย้ายไปอยู่กับฐากูร เผลอแป๊บเดียวเวลาก็ล่วงเลยผ่านมานานขนาดนี้ อรอนงค์และลูกสาวหายไปจากชีวิตของหล่อนเหมือนไม่เคยมีตัวตนอยู่เลยจริง ๆ ทั้งหมดอาจเพราะลูกน้องของพ่อเลี้ยงไปขู่ฆ่าเอาไว้ จึงไม่มีใครกล้าโผล่หน้ามาหญิงสาวตั้งใจจะรีโนเวทที่นี่แล้วคอยมาดูแลบ่อย ๆ เพื่อไม่ให้เก่าทรุดโทรมมากไปกว่านี้แม้เธอจะยังไม่ได้รับการยอมรับจากมารดาของฐากูรสักเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าดีขึ้นกว่าตอนแรก ๆ พอสมควร อย่างน้อยก็สามารถกินข้าวร่วมโต๊ะกันได้โดยไม่โดนตำหนิ รวมถึงทางฐิติมาเองก็ไปประกาศตัดขาดกับวิเวียนและครอบครัวของหล่อนแล้ว ฝ่ายนั้นเงียบหายไป..คิดว่าคงถอดใจจากพ่อเลี้ยงเรียบร้อย“คุณพ่อ คุณแม่ ในที่สุดหนูก็รักษาบ้านหลังนี้ไว้ได้จริง ๆ ดีใจกับหนูมั้ยคะ”ยืนพูดกับรูปถ่ายของบิดามารดาที่แขวนอยู่ตรงผนัง บ้านนี้ยังคงเงียบเหงาเหมือนเดิมเพราะไม่มีพ่อกับแม่อยู่ด้วย“ก็ต้องดีใจอยู่แล้วสิ ลูกสาวหาผัวรวยได้ทั้งที!”เสียงที่ตอบกลับมาทำเอาคนฟังตกใจ มือเล็กยกขึ้นจับที่ท้องของตนเองโดยอัตโนมัติด้วยมีบางสิ่งที่ต้องปกป้องเอาไว้ให้ได้“คุณวิเวียน...”“แกยังจ
บทที่ 16.3 แม่สามี&ลูกะใภ้ปณิธานเดินเข้ามาพร้อมรถเข็นที่มีซองเอกสารมากมายวางอยู่บนนั้น มันคือหลักฐานที่พ่อเลี้ยงเก็บเอาไว้มาตลอดเพื่อย้ำเตือนตนเองว่าวิเวียนร้ายกาจแค่ไหน“อะไรเหรอ”“คุณแม่ก็ดูเองสิครับ แล้วคุณแม่จะเข้าใจว่าทำไมผมถึงไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับวิเวียนได้อีก”ฐิติมาไม่รอช้า สุ่มหยิบขึ้นมาหนึ่งซองแล้วเทรูปถ่ายข้างในออกมาดูก่อนดวงตาจะเบิกกว้าง ด้วยทุกรูปมันคือวิเวียนกำลังพลอดรักอยู่กับชายหนุ่มมากหน้าหลายตาไม่ซ้ำเชื้อชาติ“นะ...นี่มันอะไรกันน่ะลูก”“เธอโกหก ที่บอกเลิกผมไม่ใช่เพราะไปเรียนต่อ แต่เพราะตอนนั้นเธอสวมเขาให้ผมอยู่ วิเวียนคบซ้อนกับผู้ชายคนหนึ่งทีไปเจอกันที่ผับ เธอชอบหมอนั่นมาก พอหมอนั่นจะกลับอังกฤษก็เลยมาขอเลิกกับผมเพื่อตามไปด้วย แต่สุดท้ายก็ไปกันไม่รอดเพราะคนดีของคุณแม่ไม่ได้หยุดที่เขา แต่ยังโหยหาความรักจากผู้ชายคนอื่นอีกมากมาย”ฐากูรตัดสินใจบอกความจริง ทีแรกเขาตั้งใจปิดบังเอาไว้เพราะฐิติมาเอ็นดูวิเวียนมากจึงไม่อยากให้ผิดหวัง“ถ้าเป็นอย่างที่ลูกว่า แล้วน้องจะกลับมาหาลูกทำไม น้องสำนึกผิดแล้วก็เลยอยากขอโอกาสแก้ตัวหรือเปล่าลูก น้องยังเด็ก อาจจะทำผิดพลาดไปบ้าง.
บทที่ 16.2 แม่สามี&ลูกะใภ้“ป้าปิ่นออกไปก่อนนะคะ เมย์ขอคุยกับคุณแม่ตามลำพัง”“แต่ว่า คุณเมย์...”“นะคะ”ป้าปิ่นยอมเดินออกไปในที่สุด ภายในห้องรับแขกจึงเหลือแค่เธอกับมารดาของชายหนุ่มเท่านั้น มธุราก้มเก็บหนังสือพิมพ์บนพื้นเอาวางไว้บนโต๊ะ“คุณแม่มาเพราะเรื่องข่าวหรือคะ”“อย่ามาเรียกฉันว่าแม่ ฉันไม่เคยนับว่าเธอเป็นสะใภ้ ที่ฉันมาวันนี้ก็เพราะอยากจะมาดูน้ำหน้าคนหน้าด้าน ที่ทำลายชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของฉัน เห็นสิ่งที่เธอดันทุรังจะทำหรือยังว่ามันส่งผลแค่ไหน ข่าวพวกนี้จะต้องกระทบต่อธุรกิจของตาทิมแน่ ๆ มีเมียที่มาจากครอบครัวผีพนัน แถมยังถูกขายเพื่อใช้หนี้พนันอีก เธอคิดว่าคนอื่นจะมองลูกชายฉันอย่างไร ใฝ่ต่ำจนต้องเอาของใช้หนี้มาทำเมียอย่างนี้น่ะเหรอ”ฐิติมาใส่เป็นชุด ตั้งแต่สูญเสียสามีไป เธอก็คอยประคับประคองดูแลชื่อเสียงของตระกูลมาเป็นอย่างดีตลอด พยายามจะรักษาไว้ให้สมกับที่ต้นตระกูลดูแลกันมา เพราะอย่างนี้จึงคาดหวังกับการมีลูกสะใภ้เป็นอย่างมาก ว่าจะต้องมาจากครอบครัวที่เหมาะสมกันเท่านั้น“หนูขอโทษค่ะ หนูไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นอย่างนี้ อีกอย่างเรื่องของหนูกับพี่ทิม จริง ๆ แล้วพวกเรา...”“คุณแม่มาทำอะไรที่
บทที่ 16.1 แม่สามี&ลูกะใภ้การโจมตีของวิเวียนไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น เมื่อแผนการใช้อรอนงค์มาแยกหญิงสาวออกไปจากพ่อเลี้ยงไม่ได้ผล แผนต่อไปก็ดำเนินต่อทันที ข่าวการจดทะเบียนอย่างลับ ๆ ของฐากูรไม่เป็นความลับอีกต่อไป ตัวตนของภรรยาเขาถูกขุดคุ้ยกันให้วุ่น แต่ที่หนักสุด ๆ เห็นทีจะเป็นเรื่องภูมิหลังและการมาของมธุรา“ถูกขายแลกหนี้พนัน ชาติตระกูลไม่เหมาะสมกัน นี่มันอะไรคะเนี่ย”ป้าปิ่น แม่บ้านที่เริ่มสนิทกับมธุรา หนำซ้ำยังทั้งรักทั้งเอ็นดูหญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจหลังอ่านข่าวจากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นจบไม่ว่าจะเป็นความจริงหรือไม่ แต่การถูกเขียนข่าวแบบนี้ก็ทำให้หลายคนเชื่อกันตามนั้น ภาพลักษณ์ของมธุราถูกมองในแง่ลบจากสายตาของคนทั่วไป หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้วยยิ้มจาง ๆ ลำพังตนเองจะโดนดูถูกแค่ไหนนั้นเธอไม่ได้สนใจ สิ่งที่หล่อนห่วงคือชื่อเสียงของพ่อเลี้ยงต่างหากเขาเป็นนักธุรกิจ มีคนมากมายอยู่ใต้การปกครองและดูแล หากทุกอย่างจะต้องได้รับผลกระทบเพราะมีภรรยาที่ไม่คู่ควร มธุราก็ไม่อาจรับได้เหมือนกัน“ปล่อยไปเถอะค่ะ เราคงห้ามความคิดใครไม่ได้”“แต่คุณเมย์เสียหายนะคะ อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่แม่แท้ ๆ แต่เป
บทที่ 15.4 โตแล้วสินะ NCฐากูรเสียวไปทั้งท่อนลำ ด้วยความคับแน่นทำให้เขาแทบปลดปล่อยออกมาในคราวเดียวแต่ก็ต้องกลั้นใจเอาไว้ เอวสอบเริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ ตอกอัดเน้น ๆ ริมฝีปากร้อนครอบครองยอดถันที่กระเพื่อมขึ้นลง ศีรษะเล็กส่ายไปมา เธอเสียววาบไปทั่วทั้งตัว เขาขยับกายเข้าสุดออกสุดเพื่อให้ร่องรักได้คุ้นชินก่อนเพิ่มความเร็วที่ละนิดขาเรียวข้างหนึ่งถูกจับขึ้นพาดบ่า ฐากูรมองดูจุดเชื่อมต่อด้วยความพึงพอใจกลีบสวยปลิ้นเข้าออกตามแรงสอดใส่ ชายหนุ่มเลียริมฝีปากด้วยความหื่นกระหาย เขาสาวเอวเร็ว ๆ ทำเอาหญิงสาวครางดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง มือเล็กพยายามดันหน้าท้องแกร่งหมายจะให้เขาเบาแรงลงกลับถูกดึงรั้งให้ส่วนนั้นลึกเข้ามาอีก“อ๊า..พี่ทิม”มธุรากระตุกเกร็งถี่พ่นน้ำหวานสีใสอีกระลอก มือแกร่งพลิกตัวหญิงสาวให้คว่ำลงโดยที่ยังไม่ถอนแก่นกายออก ชายหนุ่มดึงเอวบางขึ้นในท่าโก้งโค้งก่อนสาวเอวอีกครั้ง คลื่นความเสียวลูกใหม่เข้าจู่โจมมธุราอย่างรวดเร็ว เธอกำผ้าปูที่นอนแน่น เด้งเอวรับแก่นกายใหญ่โตที่ดูเหมือนว่าจะเข้ามาลึกกว่าเมื่อครู่เสียอีก หัวมนทู่กระแทกเข้าที่ปากมดลูกของเธอเต็ม ๆ จนเธอจุกปนเสียวไปหมด“อ๊า…จะ…จุก”หญิงสาวครางแ
บทที่ 15.3 โตแล้วสินะ NC“อ๊า”หญิงสาวร้องลั่นเมื่อถูกนิ้วยาวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางสวย ฐากูรค่อย ๆ ดันพร้อมรัวลิ้นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ จนเข้าไปได้สุดโคนนิ้ว ภายในรูรักตอดสิ่งแปลกปลอมแน่นจนเขากลัวว่าถ้าเขาใส่ตัวตนของเขาเข้าไปเลย ดอกไม้งามแสนสวยนี้จะบุบสลายเอาได้ เขาจึงต้องเบามือที่สุดชายหนุ่มดูดติ่งเสียวแรง ๆ จนมธุราดิ้นพล่าน น้ำหวานสีใสไหลออกมาทำให้เขาขยับได้โดยง่าย เขาเริ่มชักนิ้วเข้าออกช้า ๆ“อ๊ะ...พี่ทิม…อ๊ะๆ”จากหนึ่งนิ้ว สองนิ้ว เพิ่มเป็นสามนิ้ว มธุราครางกระเส่าเสียวซ่านจนไม่สามารถอธิบายได้ เธอร่อนเอวรับเเรงกระแทกทุกครั้ง ยิ่งตอนเขากระดกนิ้วอยู่ภายในนั้นทำให้เธอรู้สึกดีจนเธอแตะขอบสวรรค์ไปอีกรอบคนตัวเล็กนอนหอบหายใจปรือตามองฐากูรที่ตอนนี้ผละตัวออกไปถอดเสื้อผ้าตัวเองลวก ๆ เมื่อได้เห็นแก่นกายที่ใหญ่โตในตอนที่ไม่ได้เมานั้นอดทำให้เธอรู้สึกเสียววาบในท้องน้อยไม่ได้ หญิงสาวหุบขาอย่างรวดเร็วด้วยความกลัวนิด ๆ แต่ถูกเขาดึงรั้งเอาไว้ก่อน“ชู่ ไม่ต้องกลัวนะ”เสียงทุ้มเอ่ยปลอบก่อนจูบอย่างอ่อนโยนและดูดดื่ม มือหนาจับมือบางมาวางลงที่แก่นกายร้อนของตัวเอง นำพาเธอชักรูดท่อนลำหนาช้า ๆ ก่อนผละจูบออ