บทที่ 15 พ่อสามี

บทที่ 15 พ่อสามี

สหรัฐพาเธอขับรถต่อเพื่อไปยังบ้านของเขาที่อยู่บนฝั่ง ซึ่งเป็นบ้านที่บิดาใช้อาศัยอยู่กับภรรยาใหม่รุ่นราวคราวลูก และเพราะเหตุผลนี้...ชายหนุ่มจึงไม่กลับมาที่บ้านอีกเลย ถ้าไม่จำเป็น เขาชอบอยู่บนเกาะมากกว่าด้วยมันคือสถานที่ของมารดาที่เขารัก

"เราแวะซื้ออะไรไปเป็นของไหว้คุณพ่อหน่อยดีมั้ยคะ"

"ไม่จำเป็น เพราะถึงเธอไหว้ไป พ่อฉันก็ไม่รับไหว้หรอก"

แค่คำพูดของเขาก็ทำเอาหญิงสาวคิดหนักแล้ว ว่าจะรับมืออย่างไรดีคนลูกยังแทบเอาชีวิตไม่รอด คนพ่อจะไปเหลืออะไร ดวงตาคู่สวยทอดมองออกไปนอกหน้าต่าง อย่างน้อยวิวข้างทางคงพอทำให้สงบจิตใจได้บ้าง ทว่าหันมองไปทางอื่นได้ไม่ถึงหนึ่งนาที เสียงเข้มของสหรัฐก็ดังขึ้น

"ฉันหิว หยิบขนมข้างหลังมาแกะให้หน่อย"

เธอไม่ได้ตอบรับแต่ก็ทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย มือเล็กแกะถุงขนมออกแล้วยื่นส่งให้แก่ชายหนุ่ม เขาหันมองซองขนมแล้วขมวดคิ้วยุ่ง

"ไม่มีตาเหรอฮะ เห็นมั้ยว่าฉันขับรถอยู่ แล้วฉันจะหยิบขนมกินยังไง"

"ก็รอขับเสร็จก่อนแล้วค่อยกินไม่ได้เหรอคะ บ้านพ่อคุณอยู่ไกลนักหรือไง"

เธอเถียงกลับ ไม่เข้าใจเลยว่าเขาต้องการให้ทำอะไรกันแน่ คนอะไรจะโมโหได้ทั้งวี่ทั้งวันแบบนี้ ไม่เหนื่อยบ้าง