28.เปลี่ยนไป 1“ไอ้ชาติ” มือหนากำผ้าม่าน ขบกล้ามจนสันแก้มปูดขึ้นรูป ตาแดงกล่ำมองวีรดาที่ลงจากรถด้านหลังคนขับ เฮอะ นั่งถูกฝั่งแล้วเหรอ เขามัวแต่นั่งจมจ่อมอยู่ภายในรถ จนคลาดกับรถที่วีรดานั่ง เลยต้องกลับมารอที่บ้านก่อนเพื่อจะได้ดูว่าใคร เป็นคนที่เธอกอดภายในรถนั้น เขารู้สึกราวกับถูกคนรักหักหลัง ในเมื่อเธอเป็นของเขาแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์จะไปกับใครหน้าไหนทั้งนั้น แล้วไอ้ชาติเป็นแค่ลูกคนขับรถ เขานี้ลูกเจ้าของคฤหาสน์ จะมาเทียบกันเรียกว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเลยด้วยซ้ำ อย่างเธอไม่มีวันที่จะหมดรักเขาได้หรอกวีรดามองไปที่โรงจอดรถ เห็นรถตรีภพ เพิ่ง บ่าย 3โมง ทำไมกลับมาแล้ว เธอจึงรีบเดินเขามาภายในตัวตึก ว่าจะเดินไปแจ้งคุณหญิงก่อนว่าเธอกลับมาแล้ว ไม่งั้นท่านจะโวยวายและโทรตามจิกเธอให้รีบกลับ“ว๊ายยยย “ร่างบางดีดดิ้นจนสุดตัว เมื่อเธอถูกสวมกอดจากด้านหลัง“วี ใจเย็นๆ พี่เอง”พี่? เมื่อเอี้ยวหน้ามาก็พบว่าคือตรีภพที่กอดเธออยู่“เออ คุณภพทำอะไรค่ะ วีตกใจหมดเลย”“กอดเมีย” ไม่พูดเปล่า ยังก้มลงมาหอมแก้มนวลอีกฟอดใหญ่ จนคนถูกหอมทำหน้าเหลอหลา“พี่ขอโทษ”“ค่ะ? คุณภพขอโทษวีเรื่องอะไรค่ะ” วีรดาหัวคิ้วหมุม สบสนไปหมดแล้ว เก
29. เปลี่ยนไป2บนโต๊ะอาหาร ภาพลูกชายตักกับข้าวในจานลูกสะใภ้ไม่ขาด ทำเอาปานวาดยิ้มกริ่ม วันนี้เจริญอาหารกว่าทุกวัน คนที่ยังอยู่ก็ต้องใช้ชีวิตต่อไปเธอทำถูกแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ทุกอย่างต้องลงเอยอย่างมีความสุข ตอนนี้รอแค่อุ้มหลานเท่านั้น“วี ต่อไปนี้ยาก่อนนอนวีไม่ต้องเตรียมให้แม่แล้วนะ ทานข้าวเสร็จก็ขึ้นห้องได้เลย”วีรดาเอียงคอสงสัยเธอทำอะไรพลาดงั้นหรอ จนปานวานรีบพูดให้คลายสงสัย“อย่าเข้าใจผิด พ่อเขาจะเตรียมให้แม่เอง วีจะได้มีเวลาดูแลสามี มีเวลาอยู่ด้วยกันแค่ช่วงเย็น จริงๆ แม่อยากให้ไปฮันนีมูนกันด้วยซ้ำ แต่ตาภพนี้สิไม่ยอมไปห่วงงาน”“ใช่ให้พ่อดูแลแม่บ้าง ปล่อยให้วีดูแลมาตลอด”วีรดาพยักหน้ายิ้มๆ เธอดูแลคนเดียวที่ไหนกัน วันหยุดเธอ ท่านก็อยู่กับคุณหญิงไม่ห่าง คนแบบนี้เหรอที่นอกใจคุณหญิงมามีอะไรกับแม่เธอหลังจากจบมือค่ำทุกคนต่างแยกย้าย ซึ่งวันนี้วีรดาไม่ต้องแวะไปห้องชั้นสองห้องนอนใหญ่ของคุณหญิงจึงเดินขึ้นไปยังห้องนอนชั้นสามพร้อมตรีภพ“เออ คุณภพไม่ต้องประคองวีก็ได้ค่ะ ตอนขึ้นวีไม่ค่อยกลัวเท่าไร” วีรดารีบบอกคนที่รีบยื่นมือมาคว้าเอวเธอขณะกำลังจะก้าวขึ้นบันได“ไม่เกี่ยวว่ากลัวไม่กลัว พี่แค
30.หวานอมขมไม่คาย1งานเลี้ยงเจ้าสัวจินตนัย ซึ่งวันนี้เป็นวันครบรอบ 70 ปีของท่าน ลูกชายคนโตซึ่งดำรงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลตึงจัดงานเลี้ยง ในโรงแรมหรูอย่างยิ่งใหญ่กว่าทุกปี ทุกคนที่ได้รับบัตรเชิญต่อให้ป่วยหรือติดขัดอะไรไม่เหนือบากกว่าแรงก็ต้องมาร่วมงานนี้ให้ได้ตระกูลชินณรงค์จึงมาร่วมงานครบทุกคน ซึ่งโดยปกติแล้วหากคุณหญิงปานวาดป่วยคุณตรีดนัยก็จะไม่ไปงานนั้นๆและให้ลูกสาวบุญธรรมออกงานแทน“สวัสดีค่ะคุณหญิง นี่ตรีภพลูกชายคนเดียวของคุณหญิงใช่มั้ยค่ะ ได้ข่าวว่าเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก มาช่วยบริษัทคงจะยิ่งเจริญก้าวหน้ากว่ารุ่นพ่อแน่นอน อิจฉาจังเลยค่ะ มีลูกชายทั้งเก่งทั้งหล่อ”เหล่าคุณหญิงคุณนายที่เห็น คุณหญิงปานวาดควงแขนสามีและหนุ่มสาวอีกหนึ่งคู่เข้ามาในงาน ก็รีบพากันเข้าไปทักมางานแบบนี้ก็ไม่พ้นใส่หน้ากาก เพื่อสานสัมพันธ์ทางธุรกิจทั้งนั้น และตระกูลชินณรงค์ก็คือเป้าหมายของพวกเธอล้วนอยากเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกันกับคนบ้านนี้“ลูกสาวป้า หนูพริมาก็เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก เหมือนจะเคยอยู่เมืองเดียวกันกับตาภพ ภพเคยเจอน้องมั้ยลูก” คุณหญิงกาญจนาลูกสะใภ้เจ้าสัว กวีกมือเรียกลูกสาวให้เข้ามาใกล้เพื่อจะแนะนำให้ร
31.หวานอมขมไม่คาย2หลังจากตรีภพเป็นตัวแทนนำของขวัญไปมอบให้ท่านเจ้าสัวเจ้าของวันเกิดแล้ว จึงพาวีรดามาเลือกของว่างไปเพื่อไปนั่งทานเป็นเพื่อนคุณแม่“ไงเพื่อนรัก ไม่คิดจะทักทายกันเลยเหรอ” พาทิศเดินคล้องคอตรีภพ เขาเห็นตั้งแต่เดินเข้ามาในงานแล้ว แต่ติดคุณกับผู้ใหญ่หลายท่าน ยังตัดบทสนทนาหนีออกจากวงไม่ได้“ทำยังกับกูไม่เจอมึงเป็นปี จำได้เพิ่งไปนั่งแดรกเหล้าด้วยกันมาอาทิตย์ก่อน” ตรีภพ ดึงแขนเพื่อนหนุ่มออกจากคอเสื้อยับหมดไอ้ห่า เล่นเป็นเด็กๆ ไปได้ พวกเขามักจะคุยกันด้วยภาษาห่ามๆ เสมอ แต่ไม่ใช่ไม่นู้จักกาลเทศะ ต่อหน้าคนอื่นพวกเขายังคงคีปลุกเสมอ“หวัดดีคร๊าบน้องวี ไม่เจอกันนานสวยขึ้นผิดหูผิดตาเลย พี่จำแถมไม่ได้” พาทิศหันมาสนใจสาวสวยข้างกายตรีภพแทนตรีภพทำหน้าเหมือนต้องการจะถามทั้งคู่ว่าไปสนิทกับเมียเขาตั้งแต่เมื่อไร จำได้ว่าไม่เคยพาไปแนะนำ ถึงมันจะรู้ว่าวีรดาคือน้องบุญธรรมเขาก็ได้ แต่แทนตัวสนิทสนมขนาดนั้นแสดงว่ารู้จักกันดีพอสมควร พาทิศจึงรีบผ่ายมือให้จรีภพเห็นผู้หญิงที่เขาควงมางานวันนี้“น้องวีเป็นเพื่อนสนิทของเลขาฯกู นี่คุณพรนับพัน”“สวัสดีค่ะคุณภพ เรียกพราวก็ได้ค่ะ พราวกับวีรู้จักกันตั้งแต่สมัยเ
32.หวานอมขมไม่คาย 3พริมา รอจังหวะอยู่นาน เมื่อเห็นเป้าหมายปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำ ขาเรียวยาวก้าวตามอย่างรวดเร็ว เธอกวักมือสั่งให้แม่บ้านแจ้งคนที่จะเข้าห้องน้ำจุดนี้ไปเข้าที่อื่นเหตุเพราะท่อน้ำรั่ว แม่บ้านเห็นเป็นลูกหลานเจ้าของงานจึงทำตามอย่างไม่อิดออดพริมายืนส่องกระจกเติมหน้าเติมลิปสติกรอคนที่ทำธุระส่วนตัวอย่างใจเย็น ฮัมเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดี“โอ๊ะ เจอกันอีกแล้วนะคะ คุณวีรดา”“ค่ะ” วีรดาส่งยิ้มตอบกลับไป“จริงๆ พิมก็ไม่อยากยุ่งหรอกนะคะ แต่ก็อดสงสารคุณวีไม่ได้จริงๆ“คะ?” วีรดาล้างมือเสร็จกำลังจะก้าวออกจากห้องน้ำไป หากไม่มีชื่อเธออยู่ในประโยคสนทนาเธอคงไม่จำเป็นต้องหยุดฟัง แต่ก็ต้องหยุดหันมาฟังสิ่งที่พิมมาเอ่ย“คุณไม่อยากรู้เหรอค่ะว่าทำไม หลังจากภพเรียนจบแล้วถึงไม่ยอมกลับไทย” ยืนเท้าสะเอวมองเยียดคนตรงหน้าพริมาฉีดยิ้มหวานหยด “เพราะถ้าภพกลับมาก็ต้องกลับมาแต่งงานกับคุณยังไงล่ะค่ะ ซึ่งภพไม่อยากแต่ง พิมเลยทิ้งทุกอย่างที่เมืองไทยยอมอยู่อเมริกากับภพ จนวันหนึ่งภพยื้อทางบ้านต่อไปไม่ได้แล้ว จึงต้องกลับมา พิมกับภพรักกันมา 5 ปี แต่อย่างที่ทราบกันดี ภพรักคุณแม่มาก จึงต้องยอมแต่งงานกับคุณวีตามคำสั่งท่
33.ใช่..ก็หึงไง 1ไม่กี่วันต่อมา สุชาติได้เข้ามาทำงานในบริษัทของตรีภพตามที่คาดหมาย ปกติคุณตรีดนัยจะมีคนขับรถประจำคือลุงชิดชม แต่พอสุชาติได้เข้ามาทำงานด้วย ท่านจึงให้ลุงชมพักและให้สุชาติมาขับรถแทน ไหนๆ ก็ทางเดียวกันประหยัดน้ำมัน แถมท่านยังเพิ่มเงินเดือนจากตำแหน่งปกติให้อีกเกือบเท่าตัว เพราะท่านก็เอ็นดูและประทับใจในความขยันหมั่นเพียรของชาติ ลูกของคนขับรถคนเก่าคนแก่ที่ทำงานกับเขามานาน“พี่ชาติทำงานเป็นอย่างไงบ้างค่ะคุณพ่อ”“คล่องแคล่วแล้วเก่งเลยล่ะ ผู้จัดการการฝ่ายมาชมให้ฟังอยู่เมื่อวาน เสียดายเวลาเนอะถ้าชาติยอมมาทำงานกับเราตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ ป่านนี้ได้เป็นหัวหน้าแล้ว”“พี่ชาติคงอยากไปหาประสบการณ์มั้งค่ะ” วีรดาพูดถึงพี่ชายก็ยิ้มจนตาเป็นสระอิคนร่างหนาได้แต่ขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน ทำไมว่ะ ก็แค่จบปริญญาโท เขานี่จบปริญญาเอก ทำไมวีรดาจะต้องอวยมันอะไรหนักหนา“แล้ววีไม่คิดจะไปช่วยบริษัทบ้างหรอ งานคุณแม่จริงๆ ก็ไม่ได้มีอะไรมาก ส่วนเรื่องยาคุณพ่อก็เหมาไปดูแลแล้ว”“เออ” วีรดาอึกอัก อะไรกัน อยู่ๆ ตรีภพทำไมเสนอให้เธอไปทำงานด้วย“ดีๆๆ ไปทำงานกับพี่เขาน่ะวี แม่เห็นด้วย” พอลูกชายเสนอมาแบบนั้นคุณหญิงปานวาดก
34.ใช่…ก็หึงไง 2ลิฟต์ชั้นผู้บริหารเปิดออก ท่านรองประธานโอบเอวภรรยาเดินออกจากลิฟต์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทำเอาเลขาและผู้ช่วยเลขาแอบส่งสายตาให้กัน ก็แหมๆ ครั้งล่าสุดที่ภรรยาท่านรองมา ชั้นบริหารแทบระเบิดเป็นจุล“มุกจัดโต๊ะให้คุณวีเรียบร้อยค่ะ ตามสั่งท่านรองค่ะ”วีรดาสอดส่องสายตาหาโต๊ะทำงานตัวเอง คิ้วโก่งได้รูปขมวดเล็กน้อย ก็ไม่มีนิ“ขอบคุณครับ เอกสารที่จะต้องเซ็นถ้าเตรียมเรียบร้อยแล้วเอาเข้าไปให้ผมด้านในเลยน่ะ รบกวนให้กานไปซื้อเค้กกับสตอเบอรี่สด มาให้ภรรยาผมด้วย” มือหนารั้งเอวบางเข้าห้องทำงานหลังจากสั่งให้ผู้ช่วยเลขาออกไปซื้อของโปรดให้ผู้ช่วยเฉาะกิจตำแหน่งใหม่ที่คิดได้มาดๆ ตอนขับรถมา เมื่อเข้ามาในห้องทำงานท่านรองวีรดาก็ถึงบางอ้อว่าโต๊ะทำงานของเธอนั้นอยู่ที่ไหนวีรดาจึงรีบถามทันทีว่าจะให้เธอทำอะไร คนตัวสูงเดินอ้อมไปนั่งโต๊ะทำงานตัวเอง เปิดเอกสารแล้วบอกให้เธอนั่งเล่นรอไปก่อน มีงานให้ช่วยทำแน่นอนไม่ต้องห่วง ส่วนเขาขอใช่สมาธิอ่านเอกสารการประชุมเมื่อวานก่อน แล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบก๊อกๆ” ขออนุญาตค่ะ” เมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง มุกมณีและผู้ช่วย หอบแฟ้มและของว่างเข้ามาภายในห้องทันที“เอ
35.ใช่…ก็หึงไง 3“ไงเรา มาเดินทำอะไรแถวนี้” สุชาติหลังจากออกจากห้องประธาน เห็นคนคุ้นตาเดินหน้าแฉล้มมา อดที่จะเอ่ยทักได้“วีเอาเอกสารมาให้ท่านประธานค่ะ คุณรองผู้จัดการ ขึ้นมาทำอะไรบนนี้ค่ะ”วีรดายิ้มร่าไม่คิดว่าจะบังเอิญเดินมาเจอสุชาติที่ชั้นนี้ รีบฉุดแขนคนตัวโตให้เดินไปคุยอีกมุม“ก็คุยกับท่านประธานติดพันตั้งแต่ในรถ เลยขึ้นมาคุยต่อบนนี้” เนื่องจากเขาเรียนสายบริหารมาและงานเดิมก็เป็นผู้ช่วยผู้บริหาร แต่ชินณรงค์กรุ๊ปมีเพียงตำแหน่งผู้ช่วยฝ่ายบุคคลที่เปิดรับช่วงนี้เขาจึงสมัครเข้ามาก่อน “เห็นท่านบอกวีมาทำวานกับคุณภพ”“ใช่ค่ะ คิดได้ก็ลากออกจากบ้านมาเลย พี่ดูชุดวีสิ ดีน่ะปกติวีทำงานที่คฤหาสน์ก็แต่งตัวสุภาพ ไม่งั้นวันนี้ได้ขายหน้าพนักงานแย่” วีรดากุ้มมองชุดตัวเองอย่างปรงๆ ชุดที่เธอใส่วันนี้เป็นชุดแซรกสีน้ำเงินแขนกุดยาวพอดีเข่า ถึงมันจะดูดีถ้าว่าในเรื่องของการมาทำงานบริษัทมันไม่ได้ป่ะแกมือหนายื่นไปขยี้หัวทุยน้อยๆ เอ็นดูในความรักษาภาพพจน์ให้ที่เลี้ยงดูเธอมา วีมั้งจะวางตัวให้ดูอยู่เสมอไม่ให้ใครว่าหรือนินทาไปถึงคุณหญิงปานวาดได้“แล้วมีอะไรหนักใจ”คนตัวเล็กกางนิ้วสาวผมที่ยุ่งเล็กน้อย จัดทรงให้เข้าท
56.ไม่อาจหายใจร่วมกันได้ จบบริบูรณ์วีรดา ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าในรั้วคฤหาสน์ชินณรงค์ ความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นที่นี่ วันแรกที่เธอก้าวเข้าเมื่อ 20ปี ก่อนเธอจำได้ดี วันที่เสียเสาหลักของครอบครัว แม่ดาจูงมือน้อยๆ ของเธอเดินผ่านรั้วสีทองเข้ามาใน กว่าจะเดินมาถึงตัวตึกเล่นเอาเด็กอายุเพียง 5 ขวบอย่างวีรดาเหงื่อซึม แต่เธอไม่ร้องโยเย ไม่งอแง เพราะรู้ดีว่าแม่พามาหาที่พึ่งพิง หากไม่ได้เข้าทำงานที่นี่ เธอกับแม่อาจต้องอดตาย อดมื้อกินมื้อมาหลายวันแล้ว ไม่นึกเลยว่าที่พึ่งพิงสุดท้ายกลับกลายเป็นที่ตายของแม่เธอ“วี” คุณหญิงปานวาดวิ่งออกมารับวีรดา หลังจากที่ยามหน้าประตูบอกว่าวีรดากลับมาแล้ว“วี วีให้อภัยแม่นะ แม่ผิดไปแล้วลูก ให้แม่ทำอะไรก็ได้ ขอแค่วีกลับมา”“เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ แดดร้อน” วีรดาพยักหยักหน้าเรียกให้คนที่มากับเธอตามเข้าตึกไปด้วยเธอไม่ได้มาเพียงลำพัง พี่ชาติและพี่มุกขอตามมาด้วยไม่งั้นจะไม่ให้มา เธอจึงยอมวีรดานั่งลงบนโซฟา แจ้งคุณหญิงปานวาดว่าต้องการคุยกับทุกคนของชินณรงค์ เธอนั่งรออย่างใจเย็น รอ รอจนทุกคนมาครบ“วี” ตรีภพวิ่งเข้ามาสวมกอดทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาแทบจะเหาะกลับบ้าน ที่เธอยอมกลับมา
55.สุดท้ายผ่านไปเกือบสามเดือนที่วีรดาหายตัวไป ตรีภพมาทำงานด้วยสภาพร่างกายไม่ต่างจากศพ เขาโหมงานหนัก ทั้งเลขาอย่างมุกมณีก็ลาออก เลขาคนใหม่ก็ทำงานยังไม่คล่อง ทำให้เหนื่อยอีกเท่าตัวตรีภพเปิดรูปภาพในโทรศัพท์ขึ้นดู เดือนแรกที่เธอหายไปเขาให้นักสืบหยุดตามหาเธอ เพราะละอายใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่แล้วในที่สุดเขาก็ทนความคิดถึงไม่ไหว จึงให้ตามหาเธออีกครั้ง เขาไม่ได้ไปหาไปหาเธอ เพียงเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ เท่านั้น แค่อยากรู้ว่าเธอสบายดีมั้ย ไม่เคยคิดที่จะตามเธอกลับมา ผิดกับคุณแม่ ที่อยากให้เขาพาเธอกลับมา คุณแม่ยังเชื่อมั่นว่าวีรดารักเขา หากเขาออกปากคุยกับเธอให้อภัย โดยนิสัยของวีรดาต้องยอมอภัยให้เธอยิ่งถ้าเขาทำให้เธอท้องได้ หลานจะทำให้วีรดาไม่ทิ้งครอบครัวชินณรงค์ไปไหน เขาจึงทำได้เพียงแค่บอกว่ายังหาวีรดาไม่เจอข่าวลือว่าวีรดาย้ายออกจากคฤหาสน์ จนถึงขั้นว่าตรีภพกับวีรดาเลิกลากันแล้ว เหตุจากมือที่สามทำเอาพริมาเนื้อเต้น ในที่สุดเวลาของเธอก็มาถึง ตอนนี้เธอไม่สามารถใช้ชีวิตหรูหราแบบเก่าได้อีกต่อไป คุณปู่ตัดเงินกงสีเธอจริงๆ เพราะตรีภพสั่งหยุดโครงปูเเลยมโนว่าเป็นเพราะเธอ เธอพยายามอธิบายแล้วว่าไม่เค
54.หมด 2สิ้นเสียงสุชาติ ก็เกิดความชุนละมุน คุณหญิงปานวาดหมดสติไป ตรีภพต้องปล่อยมือวีรดาเพื่ออุ้มคุณหญิงขึ้นรถ ขับบึ่งไปโรงพยาบาลทันทีโชคดีที่ท่านแต่เป็นลมหมดสติไป พอวางใจเรื่องคุณแม่แล้ว เขาจึงให้คุณพ่อเฝ้าดูอาการของคุณแม่รีบขับรถกลับบ้าน เพราะเขาโทรหาก็ปิดเครื่อง ข้อความไปก็ไม่อ่าน เมื่อถึงบ้านกลับไม่เจอคนที่ตามหา วีรดา สุชาติแม้แต่ลุงชม ก็หายไปโดยไม่ได้เอาอะไรไปด้วยเลย ข้าวของเสื้อผ้าอยู่ครบทุกชิ้นตรีภพตัดสินใจโทรพาพาทิศให้ถามจากพรนับพันให้ที่ ซึ่งก็ไม่ไเ้คำตอบ พรนับพันก็ติดวีรดาไมด้เหมือนกันเวลาผ่านไป จากวัน เป็นอาทิตย์ จนคุณหญิงออกจากโรงพยาบาล วีรดาก็ยังไม่ติดต่อกลับ จนตรีภพทนไม่ไหว ถามตรีดนัย“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับคุณพ่อ ที่ผมเงียบ เพราะผมรอได้ยินจากปากคุณพ่อเอง แต่จนแล้วรอเล่าจนจะบ้าตายอยู่แล้วคุณพ่อก็เงียบ เมียผมหายไปกับไอ้ชาติทั้งคน”ในเมื่อปิดไม่ได้อีกต่อไป ตรีดนัยจึงพาตรีภพออกมานั่งที่สวนเพื่อบอกความจริงทั้งหมดตรีภพนั่งฟังสิ่งที่คุณพ่อเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ ดวงตาค่อยๆ แดงก่ำ“ทำไม คุณพ่อกับคุณแม่ทำกับวีแบบนี้”“มันเป็นอุบัติเหตุ” ตรีดนัยพูดเพียงสั้นๆ ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้
53.หมด 1สุชาติขับรถเข้ามาภายในคฤหาสน์ เข้าเดินมุ่งหน้าไปยังตัวตึกอย่างไม่ลังเล ตอนบอกเรื่องนี้กับวี เขาจำเป็นต้องยืนอยู่ข้างๆ เธอ“ชาติจะไปไหนเหรอ”“ผมมีธุระคุณกับน้องวีครับ” สุขาติหลบสายตาคุณตรีดนัย เขาเริ่มกลัวผู้ชายคนนี้“ชาติ เรื่องมันผ่านไปนานแล้ว บ่อยให้มันถูกลืมไปกับกาลเวลาได้มั้ย ฉันของร้อง ฉันรู้ว่าที่ขอมันมากไป มันเป็นแค่อุบัติเหตุ อย่าไปเรื้อฟื้นมันอีกเลย” ลูกน้องโทรมาแจ้งว่า มือปืนที่จ้างวานทำงานไม่สำเร็จ มีคนไปช่วยจอมพลเอาไว้ในเมื่อวีรดาอยู่บ้าน แสดงว่าคนที่ช่วยคงเป็นสุชาติ และคงรู้เขทั้งหมดจากจอมพลแล้ว“น้องวีแค่ต้องการรู้ความจริง ให้น้องวีดูหลักฐานทั้งหมดแล้วตัดสินใจเองเถอะครับว่าเป็นอุบัติเหตุหรือเปล่า”“ทำไมที่ผ่านมา ฉันไม่แอะใจซักนิด ว่าวีกับชาติ สืบเรื่องดามาตลอด” ถ้าเขาแอะใจซักนิด เขาคงปิดปากจอมพลตั้งแต่ในคุกไปแล้ว“ทำไมครับ ถ้าคุณรู้คุณจะฆ่าปิดปากพยานบุคคลแบบที่ทำวันนี้เหรอครับ”“นายออกไปจากบ้านฉันซะ ก่อนที่ฉันจะให้คนมาลากนายกับพ่อออกไป” ตรีดนัยย่างสามขุมประชิดตัวสุชาติ แววตาแข็งกร้าว เขาพูดจริง หากยังไม่หยุดเขาคงไม่แต่ไล่ออกจากบ้านไป“วี วี ได้ยินพี่มั้ย วีออกมา
52.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 3จอมพล หนีหัวซุกหัวซุก จากเดิมตั้งใจไปเข้าหาคุณหญิงปานวาดเพื่อข่มขู่ของเงินเพิ่ม แต่กลับถูกคนของตรีดนัยตามล่า เขาคาดไม่ถึงว่าคนที่จิตใจดีแบบตรีดนัยแล้วคุณหญิงปานวาด จะกล้าลงมือเหี้ยมโหดได้ขนาดนี้ หากมือปืนไม่ยิงพลาด วันนี้เขาคงได้ไปเยี่ยมยมบาลแล้ว จอมพลยกมือไหว้ชายหนุ่มตรงหน้า“ขอบคุณที่ช่วยลุงเอาไว้”“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รู้ว่าใครปองร้ายคุณลุง แต่ที่ผมช่วยในวันนี้ ผมหวังประโยชน์” นักสืบแจ้งว่าเจอจอมพลแล้ว เขาจึงรีบขับรถมาหา คาดไม่ถึงว่ารถของจอมพลกำลังถูกประกบไล่ยิง“ผมไม่อ้อมค้อมก็แล้วกัน ผมกำลังสืบเรื่องน้ารดา คนที่ประสบอุบัติเหตุตกบันไดในคฤหาสน์ชินณรงค์เมื่อสิบกว่าปีก่อน ผมกับวีรดาลูกสาวของคนตาย วีจะให้เงินคุณลุง 1 ล้าน แลกกับคุณลุงต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นทั้งหมด”จอมพลกลืนน้ำลาย ดูจากที่ตรีดนัยส่งมือปืนมาคงไม่ต้องการเจรจาและถูกเขาขู่เอาเงินแน่นอน หากไม่หนีไปคงไม่มีชีวิตรอด “ผมจะมั่นใจได้ยังไงว่า คุณจะไม่ฆ่าผม”“ถ้าคิดแบบนั้นคงไม่เสี่ยงเข้ามาช่วย”จอมพลพยักหน้า พอสุชาติโทรศัพท์มาอัดวีดีโอ จอมพลจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด “ผมเป็นรุ่นน้องที่เรียนมหาวิทยาลัย
51.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 2ข้อศึเท้าหัวเข่าทั้งสองข้าง มือหนากุมขมับ สุชาติหลังจากที่วีรดาให้หาข้อมูลพนักงานที่ชื่อจอมพล ด้วยอำนาจหน้าที่ของรองผู้จัดการแผนกบุคคลทำให้เขาเขาถึงข้อมูลพนักงานได้ไม่อยาก ในเมื่อรู้ชื่อขนาดนั้นแล้ว สุชาติคิดว่าเรื่องมันจะง่ายดาย เขาไม่พบพนักงานชื่อจอมพล ชื่อใกล้เคียง อายุราวๆ 50 ไม่มีเลย เขามั่นใจส่าวีรดาไม่มีทางจำผิด จึงสืบเรื่องการทุจริตเมื่อ สิบกว่าปีก่อน พบว่าพนักถูกพ้นสภาพและดำเนินคดีความ เขาจึงนั่งงมเข็มโดยการให้นักสืบหาผู้ต้องหาที่ชื่อจอมพล ที่ถูกตัดสินคดีในข้อหา ลักทรัพย์นายจ้าง ในระยะเวลา 10-15 ปีที่แล้วใช้เวลาอยู่หลายวันในที่สุดนักสืบก็ส่งข่าวกลับมา นายจอมพล อัสสะ ถูกตัดสินจำคุก 13 ปี 6 เดือน เพิ่งพ้นโทษเมื่อต้นปีที่แล้ว ข้อมูลนี้ไม่น่าหนักใจเท่าอีกเรื่อง นักสืบเข้าไปหามูลวีรดาได้มาอย่างง่ายดาย แต่ข้อมูลของน้ารดากลับได้มาอย่างยากลำบาก เพิ่งถึงมือเขาสดๆ ร้อนเมื่อกี้อีกนี้เอง หลังอ่านจบ สุชาติถึงกับต้องนั่งกุมขมับ เขาไม่คิดจะปิดบัง แต่ก็ยังไม่พร้อมจะบอกเธอตอนนี้เช่นเดียวกัน ขอเวลาเขาอีกหน่อย ขอหลักฐานเพิ่มเติมอีกซักนิด จริงๆ เขาพอจะเดาสาเหตุการตายของน้า
50.ปิดไม่ได้อีกต่อไป 1ในที่สุดวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง คุณหมออนุญาตให้ออกจาก ICCU ได้แล้ว“น้องวีครับ ทานอะไรหน่อย หน้าซีดไปหมดแล้ว” ตรีภพรู้สึกว่า 2-3 วันมานี้วีรดาทานน้อยลงมาก เกือบเป็นลมก็หลายหน ทั้งคุณพ่อและวีรดาผลัดกันเฝ้าคุณแม่ไม่ห่างแทบจะกินนอนอยู่โรงพยาบาลกลายเป็นว่าเขาจ้างพยาบาลมาแค่สอบถามอาการคนป่วย ที่เหลือญาติคนป่วยหยิบจับเองหมด นอกยากคุณพ่อเขาดูแลหมด ป้อนข้าว เช็ดตัว ท่านก็ทเองหมด เขากลัวว่ากว่าที่คุณแม่จะออกจาก ICCU สองคนนี้จะพลอยล้มป่วยไปด้วย“วีไม่ค่อยหิวค่ะ” เธอไม่ค่อยหิวจริงๆ เห็นอะไรก็เบื่อ กินได้ไม่กี่คำก็กลืนไม่ลง เธอยอมรับว่าเครียด ในหัวตีกันยุ่งวุ่นวายไปหมด ทั้งห่วงคุณหญิง ทั้งรอข้อมูลจากสุชาติ เธอไม่ได้ติดต่อนักสืบโดยตรงแล้ว เพราะตรีภพแทบจะตัวติดเธอ“วีกินอีกนิสิลูก หนูผอมลงเยอะเลย หนูกลับไปนอนที่บ้านซักวันดีมั้ยลูก” ปานวานคะยั้นคะยอลูกสะใภ้ วีรดาผอมลงอย่างเห็นได้ชัดในเวลาเพียงไม่กี่วัน“ไม่เอาค่ะ วีสัญญาแล้วว่าจะอยู่กับคุณแม่ ตราบใดที่คุณแม่ยังไม่ออกจากโรงพยาบาล วีก็จะนอนค้างที่นี่ค่ะ”“งั้นพี่ลงไปซื้อผลไม้มาให้นะคะ ไม่มานข้าวทานผลไม้ก็ยังดี”“ค่ะ”หลังจากแวบไ
49.ต่อลมหายใจหมอและพยาบาลต่างพากันวิ่งวุ่น เสียงโวกเวกโวยวาย ไม่สมารถทำลายสมาธิของวรีดาได้ ใจเธอยังจดจ่ออยู่กับผู้ชายมี่ชื่อจอมพล เธอเดินตามเขาเพื่อจะขอคอนแทคอแต่เธอก็เป็นห่วงคุณหญิงปานวาดคุณตรีดนัยลงไปซื้อกาแฟและเค้กด้านล่าง เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเตียงคนไข้เข็นผ่านหน้าไป เพราะคนบนเตียงคือผู้หญิงคนเดียวในดวงใจของเขาโดยมีวีรดาวิ่งตามหลัง กาแฟและเค้กหลุดจากมือทันที เมื่อตั้งสติได้เขาก็รับวิ่งตามไปอีกคน“วี วี เกิดอะไรขึ้น”“วีไม่ทราบค่ะ วีมาถึงหน้าห้องหมอก็วิ่งเข้าไปในห้องแล้ว ได้ยินแค่ว่าคุณแม่หัวใจหยุดเต้น”คุณหญิงปานวาดถูกย้ายมายังหอผู้ป่วยกึ่งวิกฤตโรคระบบหัวใจ ICCU หลังจากปั้มหัวใจ จนกลับมาเต้นอีกครั้ง ยังไม่สามารถเข้าเยี่ยมได้“คุณหมอเกิดอะไรขึ้นครับ” ตรีดนัยสาวเท้าเข้าไปหาหมอไกรสรทันที่ที่หมอออกมา“คนไข้หัวใจหยุดเต้น พยาบาลที่มอนิเตอร์อยู่ แจ้งกับหมอว่าพบสัญญาณการเต้นของหัวใจที่เต้นผิดปกติอย่างรุนแรงจึงรีบเรียกหมอมาดู ตอนที่หมอมาถึงหัวใจคนไข้หยุดเต้นไปแล้ว หมอทำการปั้มขึ้นมาใหม่ สำเร็จตอนนี้คนไข้ยังไม่พื้น ต้องอยู่ใน ICCU ไปก่อนครับ”“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตภรรยาผมเอาไว
48.อดีตหวนมาทำลายปัจจุบัน 2พรนับพันเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทให้มารับไปค้างที่บ้าน เธอก็แทบวิ่งสี่คูณร้อยออกจากห้องน้ำ เธอกำลังถอดเสื้อผ้าเตรียมจะอาบน้ำเพราะพาทิศเพิ่งมาส่งที่บ้าน วีรดาไม่เคยนอนค้างที่อื่น ไม่เคยมานอนค้างบ้านเธอทั้งๆ ที่อยู่ใกล้แค่ปากจมูก ต้องเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับเพื่อนเธอแน่นอน“วี แกคิดอะไรกับพี่ชาติเปล่าว่ะ” พรนับพันตกใจตอนที่เขามาจอดเทียบ เห็นภาพวีรดากอดสุชาติ ตั้งแต่คบกันมาเฌอไม้เคยเห็นวีรดาเข้าใครผู้ชายคนไหน กับพี่ชาติก็รู้ว่าสนิทกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้“แกจะบ้าเหรอ” วีรดาค้อนให้แค่กอดมาคิดเป็นตุเป็นตะก็เกินไป“เอ้าจะไปรู้เหรอ หญิงชายกอดกัน มันไม่ใช่เพื่อนอยู่แล้วมั้ยว่ะ ตกลงยังไง”“เออ ไม่ได้คิดอะไรฉันรักพี่ชาติแบบพี่ชาย ที่สำคัญพี่ชาติเขามีแฟนอยู่แล้ว แค่เขาแอบกินกันเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ แต่ฉันรู้ ฮ่าๆๆ” สุชาติคงคิดว่าปิดเธอเรื่องมุกมณีได้สินะ“แล้วไป โล่งอก เรื่องพิมมาเพิ่งจะเคลียร์มามีเรื่องพี่ชาติต่อ ปวดหัวตาย แล้วเกอดอะไรขึ้นแกถึงได้อัปเปหิตัวเองมาค้างกับฉันได้”วีรดายอมรับว่าคิดไม่ตกจริงๆ เรื่องคุณหญิง จึงตัดสินใจมานอนค้างกับพรนับ