ตอนที่30

เมื่อเวลาผ่านไปสักพักซึ่งในความรู้สึกของเหมยลี่ช่างยาวนานนัก จึงได้ยินเสียงประตูเปิดออกพร้อมกับเสียงปิดตามมา เสียงฝีเท้ามั่นคงก้าวมาหานางพร้อมได้กลิ่นสุราและกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่นางคุ้นเคยร่างบางจึงเกร็งตัวนั่งหลังตรง

ชินอ๋องหยางหมิงเฉิงเมื่อก้าวมาในห้องหอที่มีโฉมงามที่พระองค์ปรารถนานั่งหลังตรงอยู่รับรู้ได้ถึงอาการที่ร่างบางเกร็งขึ้นก็รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมาความรู้สึกของพระองค์สับสนยิ่งนัก พลันภาพโฉมงามที่โศกเศร้าหลังจากได้รับราชโองการในอกพลันรู้สึกปวดแปลบ เหมือนมีใครเอาเข็มมาทิ่มแทงหัวใจ

มือหนาที่ถือไม้คันชั่งเปิดหน้าเจ้าสาวพลันสั่นน้อยๆ หลับตาลงควบคุมอารมณ์ร้อนระอุของตนเอง นางเป็นของพระองค์เป็นของพระองค์อย่างถูกต้อง แล้วใช้ไม้เปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก เห็นหน้างามล่มเมืองที่แต่งแต้มอย่างประณีตริมฝีปากสีชาดงดงามเย้ายวนจนพระองค์ต้องรีบแสร้งมารินสุรามงคลพลางลอบกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก กลัวเหลือเกินว่าจะขาดสติทำนางเจ็บตัว แต่ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากพูดอะไร

เหมยลี่มองบุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีอย่างถูกต้องกับท่าทางเฉยชาที่มองนางอย่างพอเป็นพิธีไม่แม้แต่จะคิดประคองร่างบางที่นางคิดว่าชาไปหมดไปนั่