Se connecterShare
บทที่ 21 กฎใหม่
Dernière mise à jour:
2025-03-18 20:45:30“นี่แกทำอะไรของแกกวิน!?” โคลตันรีบเดินออกมาจากห้องพักเพื่อที่จะมาถามการกระทำที่บ้าระห่ำของบุตรชาย เขามองดูเหล่าสาวใช้และบอดี้การ์ดที่ยืนก้มหน้าให้กับกวิน
“เปลี่ยนกฎใหม่ครับ” ชายหนุ่มหันมาพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“แกจะเปลี่ยนได้ไง ในเมื่อฉันเป็นคนดูแลที่นี่!” โคลตันขึ้นเสียงอย่างโมโห
“ในเมื่อคุณปู่วางมือแล้ว ควรไปพักผ่อนเฉยๆเถอะครับ เพราะยังไงคนที่สวมแหวนประจำตระกูลก็มีอำนาจมากที่สุดไม่ใช่เหรอ?” เขาหันกลับมาจ้องเหล่าบริวาร ล่ายตาดูเหมือนจะมีแต่สาวๆที่มีอายุน้อยๆทั้งนั้น
“กะ แก” คนแก่โมโหจนเลือดจะขึ้นหน้า
“แม่บ้านใหญ่ไปไหน!?” เขาไม่หันกลับไปฟังผู้เป็นปู่ แต่ใช้อำนาจของตนเองตะโกนก้องไปทั่วบ้าน
&nb
Related chapter
ตามมาหารัก บทที่ 22 ลงโทษคนแอบเที่ยว
ร่างบางเดินสะเปะสะปะออกจากร้านด้วยความมึนงง ครั้งนี้เธอดื่มเยอะเนื่องจากประชดชีวิตรักตนเองเสียหน่อย แต่ไม่ได้คิดเลยว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์จะทำร้ายเธอมากกว่า “โอ๊ย กุญแจรถไปไหนเนี่ย” ณัชชาควานหามันในกระเป๋าในเล็กอย่างหงุดหงิด หยิบอะไรได้โยนออกจากกระเป๋าจนจะหมดแต่ก็ไม่เจอกุญแจสักที “ใจเย็นๆหน่อยสิครับคนสวย”ร่างสูงเดินเข้ามาประชิดตัวเมื่อเห็นท่าทีของคนเมา “นายเป็นใคร ออกไปเลยนะ!” เสียงหวานตวาดแว้ดๆเมื่อเห็นเขามายืนใกล้ “ต้องเมาขนาดไหนกันเนี่ย” มือหนารวบเอวบางเข้ามาใกล้ “กรี๊ดด ปล่อยนะไอ้โรคจิต!” มือบางทุบตีที่แขนแกร่งอย่างแรงอย่างตกใจ “ไหนขอลงโทษคนเมาก่อนสิ”
Dernière mise à jour : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 23 ต้นตอของปัญหา
ในเวลาเช้าตรู่ของทุกวันชายหนุ่มจะรีบแต่งตัวเพื่อที่จะได้มาวิ่งออกกำลังกายก่อนที่จะไปทำงาน แต่วันนี้ยังไม่ทันได้ก้าวขาออกจากบ้านก็ต้องชะงัก เมื่อลูคัสมายืนรอเสียนานแล้ว “มีอะไรรึเปล่า?” “วันนี้ผมอยากจะไปวิ่งกับนายน้อยสักหน่อย” กวินมองดูการแต่งตัวของลูคัสที่สวมสูทเต็มยศ “สงสัยอากาศข้างนอกจะหนาว คุณถึงวิ่งแบบใส่สูท” “ต่อไปนี้ เราจะได้ไปที่หนาวๆแน่ครับ” ลูคัสผายมือออกไปกวินเดินนำหน้าก่อนจะขึ้นรถหรูลีมูซีนสีดำ สายตาคมมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถอย่างคุ้นตาเมื่อขึ้นมาแล้วสบตากับเธอ “คุณที่ไปหาแม่ผมวันนั้น” “ใช่จ้ะ อ
Dernière mise à jour : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 24 สืบหาความจริง
หลังจากที่กวินปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมในซานมารีโนได้แล้ว เขาก็เริ่มต้นโดยการทำงานที่เป็นเรื่องค้างคามานานนับปี ร่างสูงนั่งอยู่ภายในห้องทำงานที่กว้างและโปร่ง ด้านหลังโต๊ะทำงานเป็นกระจกบานใหญ่ที่สามารถส่องลอดมองไปยังด้านหน้าประตูรั้วที่สูงใหญ่ได้ พ่อบ้านบลูโนที่ตอนนี้ใกล้เกษียณเต็มทีมองภาพที่เจ้านายหนุ่มกำลังศึกษางานอย่างเคร่งเครียดตั้งแต่เดินทางมา ไม่มีเวลาได้พักผ่อน “ผมเอาชาร้อนมาให้ครับ ตอนนี้อากาศหนาวเย็น นายดื่มสักหน่อย” เขาเดินเอาแก้วน้ำชาลายสวยงามวางลงบนโต๊ะทำงานของกวิน ชายหนุ่มเหล่มองแก้วชาสักแวบนึงก่อนจะหันมาอ่านเอกสารที่ค้างคานั่นต่อ “ขอบคุณนะครับ” กวินพูดแค่นั้นแต่ก็ยังคงจดจ่อกับกระดาษในมือ
Dernière mise à jour : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 25 ทางออกที่ดีที่สุด
1 เดือนต่อมา “ป๊า ไหนบอกกับน้ำว่าจะไม่ไปกู้ไงคะ ตอนนี้เจ้าหนี้กี่รายไม่รู้กระหน่ำโทรมาตั้งหลายสายแล้ว” ณัชชามองบิดาที่ตอนนี้โทรมหนักมากเธออยากจะร้องไห้ออกมา ตอนนี้เฮียตี๋ไม่เหลืออะไรแล้ว ร้านทองก็กำลังจะเจ้งลงไปทุกทีอีก พนักงานที่ทยอยออกจนตอนนี้ไม่เหลือใครนอกจากเดือนที่ร่วมทำงานมานานนับหลายปี “เราจะทำยังไงกันดียัยหนู ตอนนี้เหลือแค่บ้านแล้วที่เราต้องขาย” ผู้เป็นพ่อนั่งคอตก “เราจะไปอยู่ที่ไหนกันคะ ถ้าขาย เรามีที่ให้ไปงั้นเหรอ?” ณัชชาขมวดคิ้วมองหน้าบิดาตนเอง ร่างบางลุกขึ้นเดินหนีพ่อตนเองด้วยความโมโห เธอเดินเข้าไปในห้องนอนที่น่ารักของตนเองพร้อมกับทิ้งร่างกายให้จมลงไปกับเตียง หนึ่งเดือนผ่านไปแล้วกวินไม่มีวี่แววจะติดต่อมา แถมสถานการณ์ทางบ้านเธอก็ย่ำแย่เต็มทน พ่อก็มีแต่บ่นอยากตาย
Dernière mise à jour : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 26 ความจริงของชีวิตมาเฟีย
“คุณบลูโนจริงๆเหรอเนี่ย..?” ตะวันพูดเสียงเบา พ่อบ้านเก่าแก่ที่ลูคัสบอกว่าไว้ใจได้ที่สุดนี่นะ“เห็นว่าเป็นใครกันล่ะ?” บลูโนมองด้วยใบหน้าแสยะยิ้มรอบกายมีเหล่าสาวใช้ที่เดินมารุมถือปืนหันตรงมายังเขาและนิคาซิโอ้ “ปล่อยเด็กๆพวกนี้ไป ฉันจะกลับไปอยู่แบบเดิม” นิคาซิโอ้พูดขึ้น “ถ้ามันง่ายแบบนั้น ลูคัสกับมินตราจะส่งไอ้พวกนี้มาทำไมกันเล่า นายท่าน” บลูโนยิ้มร้าย “หมายความว่ายังไงกันครับ คุณลูคัสเองก็ไว้ใจไม่ได้งั้นเหรอ?” ตะวันหันมาถามนิคาซิโอ้ ชายวัยกลางพยักหน้าตอบ “นี่มันดงพญางูเห่าชัดๆ” กวินพูดขึ้นหลังจากเดินตามมาพร้อมกับซี ร่างสูงเดินฝ่ามาอย่างไม่กลัวเกรงกระบอกปืนที่เล็งมาหาเขา “วิน ลูก” ชายวันกลางปาดน้ำที่ไม่นึกไม่ฝันว่าจะเจอบุตรชายของตนเองอีกครั้งด้วยค
Dernière mise à jour : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 27 ไม่มีวันลืม
บ่าวสาวที่นั่งข้างกายกันต่างก็มีผู้คนมากมายจับจ้องมองว่าเหมาะสม วีรพลหยิบแหวนเพชรราคาแพงหลายกะรัตขึ้นมาเพื่อที่จะบรรจงสวมนิ้วเจ้าสาวที่ไม่แย้มยิ้มในวันมงคลเลย “ขอมือให้พี่หน่อยครับ” วีรพลกัดฟันพูด ณัชชามองหน้าเขาไม่พอใจ เธอเกร็งมือไว้ตักไม่ยอมให้เขาจับขึ้นมา “อย่าให้พี่ต้องโมโหนะน้ำชา” วีรพลเริ่มไม่ชอบใจกับการที่เธอเอาแต่ใจไม่ยอมส่งมือมาให้เขาง่ายๆ “น้ำไม่แต่ง!!” ร่างบางลุกพรวดขึ้น เธอตัดสินใจดีแล้ว หลังจากที่นอนคิดมาทั้งคืน ให้ตายยังไงก็แต่งกับวีรพลไม่ลง แม้จะบอกให้กล้ำกลืนฝืนทนยังไงก็คงจะทนไม่ได้ ถ้าเธอยอมแต่งก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนนั้น คนที่ยอมหักหลังกวินเพื่อไปมีรักใหม่ที่ดีกว่ารวยกว่า แต่สำหรับเธอไม่ใช่!! เธอรักเขา และไม่มีวันเป็นของคนอื่
Dernière mise à jour : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 28 ไม่เคยโกรธ
“ถ้าทำไม่เสร็จ ต่อให้เมียกับลูกตัวเองไปอยู่กับใครก็คงไม่สนใช่ไหม!?” ณัชชากอดอกมองคนที่หาคำพูดแก้ตัว “ไม่ใช่แบบนั้นนะน้ำชา ฉันไม่มีทางจะยกเมียกับลูกให้คนอื่น.. เดี๋ยวนะ ลูกเหรอ?” สายตาคมหรี่ลงมองที่หน้าท้องแบนราบก่อนชะช้อนสายตาตัวเองมองหน้าภรรยาสุดที่รัก ณัชชาไม่พูดอะไร วางมือหนาลงบนหน้าท้องที่ตอนนี้มีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในตัวของเธอ กวินพูดไม่ออก ชายหนุ่มใจเต้นระรัวขณะที่เขาถูกเอามือวางลงบนหน้าท้องของเธอ เขาแทบไม่รู้สึกว่าตนเองกำลังหายใจ ความตื่นเต้น ดีใจผสมปนเปกันไปหมดจนเขาบอกความรู้สึกที่มีตอนนี้ไม่ได้ “น้องสองเดือนแล้วค่ะ” ดวงตาทั้งคู่ประสานกัน แขนกำยำรีบคว้าร่างบางเข้ามากอด เธอจะรู้สึกโดดเดี่ยวแค่ไหนในวันที่เขาไม่อยู่แถมรับรู้ว่าตนเองกำลังท้องอีก&nbs
Dernière mise à jour : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 29 การกลับมาของนายท่าน
“น้ำต้องทำตัวยังไงดีคะ พ่อพี่พูดไทยได้รึเปล่า น้ำต้องทักทายเป็นภาษาอังกฤษไหม?” เสียงหวานตั้งคำถามแต่เช้าเมื่อมายืนคอยพ่อสามีที่หน้าประตู “พูดปกติ แล้วใจเย็นๆ” กวินหัวเราะเบาๆกับความเปิ่นของณัชชา “พี่วิน ใช่เรื่องจะขำไหมคะ?” คนตัวเล็กยืนกอดอก ไม่นานเกินรอรถหรูสีดำก็มาจอดเทียบหน้าบ้าน บอดี้การ์ดหนึ่งคนลงมาเปิดประตูให้แก่ผู้เป็นนาย นิคาซิโอ้ก้าวเท้าออกมามองบ้านที่ตัวเองสร้างมาเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เขาคิดถึงมันเหลือเกิน แถมยังหวังอีกว่าสักวันนึงเขาจะพาลูกและเมียมาอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข “สะ สวัสดีค่ะ” ณัชายกมือไหว้อย่างนอบน้อม เธอไม่แปลกใจเลยทำไมกวินถึงได้ดูดีไปทุกระเบียบนิ้ว ขนาดโทรมอยู่ออร่าความ
Dernière mise à jour : 2025-03-18
Latest chapter
ตามมาหารัก บทที่ 50 เจอกันอีกครั้ง
10 ปีผ่านไป ร่างบางสวมใส่เสื้อครอปสีดำพร้อมกับกางเกงขายาวสีดำยืนถือปืนด้วยท่าที่ทะมัดทะแมง มองเป้าที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะยิงไปทีเดียว ปัง! “สุดยอดเลยครับคุณหนู!!” ตะวันวิ่งเข้าไปตรวจสอบเป้าก่อนตะโกนบอกคุณหนูสุดสวยที่ตอนนี้โตเป็นสาวอายุครบยี่สิบเอ็ดพอดิบพอดี “เบื่อแล้วค่ะ เบื่อไหร่คุณแม่จะเตรียมของเสร็จ” ใบหน้าสวยใสบึ้งตึง เธอเลี่ยงออกมาซ้อมยิงปืนรอมารดาที่จัดเตรียมของเพื่อเดินทางไปหาน้องชายที่ซานมารีโน “เดี่ยวยี่หวาคงมาเรียกเองแหละครับ คุณหนูจะยิงอีกไหม?” ตะวันสอบถามร่างบางที่ยืนมองปืนอยู่ด้วยสายตาเบื่อหน่าย “ไม่เอาอะ ร่าเบื่อแล้ว&r
ตามมาหารัก บทที่ 49 ของขวัญ
ร่างเล็กของโนร่าสวมชุดเดรสสีขาวดูน่ารัก ผมทั้งสองข้างโดนคุณแม่ถักเปียก่อนจะเกล้ามันขึ้นให้ดูน่ารักสดใสตามวัย ผิวที่ขาวออโร่เวลาสวมชุดสีขาวยิ่งดูโด่ดเด่นสวยเกินวัยที่ควรจะเป็น “เดี่ยวลุงจะมารับคุณหนูตอนสี่ทุ่ม ห้ามทำอะไรแผงๆที่บ้านคนอื่นเด็ดขาดเลยนะครับ!” ตะวันกำชับ เพราะเขารู้ดีว่าความซนความแสบของโนร่าได้มาจากใคร ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แต่ขอบอกไว้ก่อนว่านี่ไม่ใช่บ้านเรานะครับคุณหนู! “ทราบค่ะ ร่าไม่เล่นอะไร นอกจากกินเค้ก ดื่มน้ำอัดลม แล้วก็วิ่งเล่นไล่จับ” ใบหน้าถอดแบบบิดายิ้มแฉ่งให้กับลุงการ์ดคนสนิทของพ่อ “ถ้าอย่างงั้นลุงไปก่อนนะครับ มีอะไรโทรมาหา เดี่ยวลุงรีบมาด่วนๆ” ตะวันชี้ไปที่นาฬิกาสมาร์ทวอทช์ของเด็กหญิง “ไม่ ต้อง ห่วง นะ คะ!&rd
ตามมาหารัก บทที่ 48 การจากลาที่แสนเจ็บปวด
2 สัปดาห์ต่อมา “อันนี้อย่าลืมเก็บไว้กอดยามคิดถึงพี่นะ” โนร่าฝากตุ๊กตาหมีสีชมพูไว้ในอ้อมแขนของน้องชาย ลูเซียโนมองพี่สาวที่ตนเองเธอกับเธอมาตลอดวันนี้พี่สาวคนนี้กลับหอบของมาให้เขาดูไว้ยามเหงาเยอะแยะ “พี่ร่า ฮึก” ดวงตาสีฟ้าเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ผู้เป็นพี่รีบสั่งน้องชายก่อนทันทีที่เห็นว่าเด็กชายกำลังอ่อนแอ “หยุด! ห้ามร้องพี่บอกว่ายังไง ถ้าแม่มาเห็นจะไม่สบายใจเอานะ” ตอนนี้ณัชชาวิ่งเรื่องการเดินทางให้บุตรชายไปมา ไม่ทันได้มายืนร่ำลา “หนูไม่อยากไป ฮึก อยากอยู่กับพี่ร่า กับพี่วิน กับแม่น้ำ” เด็กน้อยสะอื้นให้ในตอนที่มารดาไม่เห็น “โอ๋ๆ อย่าร้องไห้เลยนะ พี่ก็อยากให้ลูนอยู่ด้วย แต่
ตามมาหารัก บทที่ 47 วันของครอบครัว
ท่ามกลางหาดทรายสีขาวมีเด็กหญิงและเด็กชายจูงกันเพื่อที่จะเดินกลับมายังบริเวณที่พ่อและแม่นั่งรออยู่ โนร่ากึ่งจูงกึ่งลากลูเซียโน่ที่มาเห็นทะเลครั้งแรกแล้วไม่ยอมขึ้นสักที ท่าทางเด็กชายตัวน้อยจะมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดกระน้ำทะเลในหมู่เกาะที่เป็นส่วนตัว “พี่ร่า หนูเดินเองได้” เด็กชายตัวป้อมดึงมือพี่สาวออกใครต่อใครถ้ามองมาคงคิดว่าเธอกำลังจูงน้องวิ่งไปหาพ่อแม่ด้วยความน่ารัก แต่แท้ที่จริงแล้ว มันไม่ใช่! “เลิกมีข้อแม้ได้แล้วลูน พี่ขี้เกียจวิ่งตามจับแก อุตส่าห์มาทะเลทั้งที แต่ทำไมต้องได้วิ่งจับน้องอยู่คนเดียว ดูพ่อกับแม่สิ!” เด็กหญิงชี้ไปที่บิดาและมารดาให้น้องชายดู ทั้งคู่ป้อนอาหารกันไปมา จนหาดสีขาวจะเป็นสีชมพูอยู่แล้ว “เรากลับไปเล่นน้ำเถอะ” ตอนนี้ลูเซียโน่อายุจวบจนจะห้าขวบแล้วบอกคนเป็นพี่ ส่วนเธ
ตามมาหารัก บทที่ 46 ทายาทของเบอร์เรล
7 เดือนต่อมา “ไม่ปวดท้องหน่อยเหรอ?” กวินถามเมียสุดที่รักที่นั่งกินข้าวอย่างอร่อยในโรงพยาบาล ทั้งที่รอปากช่องคลอดเปิดเธอแต่เธอกับกินอาหารแบบชิวๆไม่เหมือนครั้งที่คลอดโนร่าเลย “อาหารมันอร่อยนี่คะ แถมลูกก็ไม่ทำให้น้ำปวดท้องหนักเลย เหมือนปวดท้องประจำเดือน เลยพอไหว” ใบหน้าสวยหันมองเขาที่นั่งเหงื่อตกแทน “ไม่ปวดจริงๆค่ะ นี่ใกล้จะคลอดแล้วหมอก็ยังไม่มาอีก” เธอมองดูนาฬิกาก่อนจะฉีกยิ้ม “เชื่อแล้วว่าไม่ปวด” เขาลูบท้องโตๆของเธอไปมาก่อนจะก้มลงหอมหน้าท้องใหญ่ๆที่ทำประจำทุกวัน “คุณณัชชาคะ คุณหมอให้เข้าห้องคลอดได้แล้วค่ะ” พยาบาลเดินเข้ามาบอกเมื่อถึงเวลา พร้อมกับเข็นรถมาให้เธอน
ตามมาหารัก บทที่ 45 ปฏิบัติการมีน้องให้โนร่า
ร่างบางในชุดนอนวาบหวิบสีดำนั่งลงบนโต๊ะทำงานของสามีที่ไม่ยอมเข้าไปนอนในห้องเสียทีจนเธอเริ่มทนไม่ไหว ออกมายั่วเขายันในห้องทำงาน “ไม่เอาน่าน้ำชา พี่ทำงานอยู่” เขาขมวดคิ้วจับมือที่กำลังแตะบนแผงอกแกร่งไว้ก่อน “ใจคอพี่วินจะนอนในห้องทำงานทุกวันเลยหรือไงคะ?” ใบหน้าสวยเอียงมองสามี ตอนนี้เธออุตส่าห์สวมชุดที่คิดแล้วคิดอีกว่าจะซื้อดีไหมมายั่วตรงหน้าขนาดนี้ คุณสามีก็ไม่ยอมที่จะร่วมมือเอาเสียเลย “งานมันเยอะไง” ใบหน้าคมขบกรามแน่น ถ้าใจอ่อนตอนนี้มีหวังคนที่ตายคือเขาแน่ “ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนะคะ แถมที่อ่านก็งานเมื่อวานน้ำเห็นนะ” คิ้วสวยเลิกขึ้น ยกยิ้มมุปากทำเอาใจคนตัวสูงกระตุกวูบ เขาจะอดใจได้นานแค่ไหนถ้าเธอเอาแต่ส่งสายตาแบบนี้!
ตามมาหารัก บทที่ 44 เราสามคน
“กลับมาแล้วค่า” น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของแม่ทำให้เด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของพ่อ เอียงมามองว่าเสียงนี้ใช่แม่ตนเองหรือเปล่า “จ๊ะเอ๋ โนร่าน้อย คิดถึงแม่ไหมคะ?” ณัชชาฉีกยิ้มให้ลูกสาวที่หน้าถอดแบบบิดามาเปะๆ ยิ่งเวลาอุ้มกันแบบนี้ยิ่งเหมือนเธออยู่ทวีปยุโรป ไม่ใช่ประเทศไทย “มะ อื้อ!” เสียงที่เปล่งออกมาบ้าง อ้าแขนรับมารดาที่ตนคิดถึง “แหม๋ แม่มาลืมพ่อเลยนะ” กวินค่อยๆเปลี่ยนให้ณัชชาอุ้มเจ้าหญิงตัวน้อยของเขาแทน “ขอหอมหน่อยสิคะ” ใบหน้าสวยกดจมูกลงแก้มป่องๆที่น่าฟัดนั้นเบาๆ เด็กหญิงหัวเราะคิกคักเมื่อแม่หยอกเล่น “เหนื่อยไหมคะพี่วิน?” ณัชชาอุ้มเด็กน้อยโยกไปมาเบาๆก่อนจะหันถามถามคนตัวโต&n
ตามมาหารัก บทที่ 43 รับบทมาเฟียพ่อลูกอ่อน
1 เดือนต่อมา“กรี๊ดดดด!! น้ำไม่ไหวแล้วนะคะคุณแม่!” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวอีกทั้งเหงื่อประปรายเต็มไปทั้งตัวจนชุดผู้ป่วยเปียกชื้น“อดทนหน่อยนะลูก แปปเดียวตาวินก็มาแล้ว โถ่ ทำไมโนร่าถึงได้ตัวใหญ่ขนาดนี้นะ” กนกบีบมือลูกสะใภ้แน่น ทั้งสงสารทั้งลนลานจู่ๆหมอก็บอกให้ผ่าคลอดกระทันหันเพราะขนาดหัวของหนูน้อยในครรภ์โตเกินกว่าที่จะคลอดธรรมชาติได้“ฮื้ออ มันอยากคลอดแล้วค่ะคุณแม่ น้ำอยากคลอดเองไม่ได้เหรอคะ” เธอสะบัดหน้าไปมาขยุ้มผ้าปูเผื่อระบายความเจ็บปวด“น้ำชา! ใจเย็นๆนะ” กวินปรี่เข้ามาหลังจากที่ไปเซ็นยืนยันการคลอดให้กับหมอ เขารีบจับมือเมียสุดที่รักแทนมารดาของตน“พะ พี่วิน” เสียงแหบแห้งเรียกหาก่อนจะลืมตามามองหน้าสามีหนุ่มที่แทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นเธอ
ตามมาหารัก บทที่ 42 ปกป้อง
ปัง!!เสียงปืนทะลุผ่านแขนของวีรพลทำให้เขาทรุดลงพื้นอย่างแรง ณัชชาและเฮียตี๋หันมองภาพน่ากลัวอย่างตกใจ เลือดที่ไหลอาบแขนจนพื้นนองทำให้ท้องกระอักกระอ่วน"คิดว่าฉันจะปล่อยให้เมียมาคนเดียวรึไง!?" เสียงตวาดลั่นบ้านหลังใหญ่ แค่เสียเวลาไปคุยกับตำรวจไม่นาน เมียก็แอบหนีออกมาแล้ว ดูตอนนี้สิตกใจกับเสียงปืนแค่ไหน?"มึง! ไอ้สารเลว ปล่อยกุ้ให้แม่กูต้องตาย แม่กูติดหนี้มึงจนต้องตาย!! อ๊ากก!" วีรพลเหมือนคนเสียสติทั้งเจ็บแขนที่โดนยิงและนึกถึงคราวที่แม่ฆ่าตัวตาย เขาไม่มีวันที่จะลืมมันได้ ต่อให้ตายก็ไม่มีวัน!!"มึงต่างหากที่เริ่มก่อน หลอกล่อให้น้ำชาไปแต่งงานกับมึง ลุกไหวไหม?" เขาเก็บปืนไว้ที่ด้านหลัง ก่อนจะเดินมาถามเมียและพ่อตาที่ทรุดอยู่หน้าบ้าน"หวะ ไหวค่ะ" ณัชชาไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา ไม่เดาก็รู้ว่าทำชายหนุ่มโกรธแค่ไหน"ดี ตะวัน!" เสียงทุ้มเรียกหาลูกน้องคนสนิท ช่างไม่มีเชาว์ปัญญาเลยสักนิด แค่ขับรถไปส่งณัชชาที่เขามันก็ทำไม่ได้พลั๊วะ!!มัดหนักๆอัดลงที่แก้มของตะวันเป็นการอบรมลูกน้องต่อหน้าเมียที่คอยเอาแต่ดื้อรั้น เขาช
