LOGINShare
บทที่ 26 ความจริงของชีวิตมาเฟีย
Last Updated:
2025-03-18 21:10:12“คุณบลูโนจริงๆเหรอเนี่ย..?” ตะวันพูดเสียงเบา พ่อบ้านเก่าแก่ที่ลูคัสบอกว่าไว้ใจได้ที่สุดนี่นะ
“เห็นว่าเป็นใครกันล่ะ?” บลูโนมองด้วยใบหน้าแสยะยิ้มรอบกายมีเหล่าสาวใช้ที่เดินมารุมถือปืนหันตรงมายังเขาและนิคาซิโอ้
“ปล่อยเด็กๆพวกนี้ไป ฉันจะกลับไปอยู่แบบเดิม” นิคาซิโอ้พูดขึ้น
“ถ้ามันง่ายแบบนั้น ลูคัสกับมินตราจะส่งไอ้พวกนี้มาทำไมกันเล่า นายท่าน” บลูโนยิ้มร้าย
“หมายความว่ายังไงกันครับ คุณลูคัสเองก็ไว้ใจไม่ได้งั้นเหรอ?” ตะวันหันมาถามนิคาซิโอ้ ชายวัยกลางพยักหน้าตอบ
“นี่มันดงพญางูเห่าชัดๆ” กวินพูดขึ้นหลังจากเดินตามมาพร้อมกับซี ร่างสูงเดินฝ่ามาอย่างไม่กลัวเกรงกระบอกปืนที่เล็งมาหาเขา
“วิน ลูก” ชายวันกลางปาดน้ำที่ไม่นึกไม่ฝันว่าจะเจอบุตรชายของตนเองอีกครั้งด้วยค
Related chapters
ตามมาหารัก บทที่ 27 ไม่มีวันลืม
บ่าวสาวที่นั่งข้างกายกันต่างก็มีผู้คนมากมายจับจ้องมองว่าเหมาะสม วีรพลหยิบแหวนเพชรราคาแพงหลายกะรัตขึ้นมาเพื่อที่จะบรรจงสวมนิ้วเจ้าสาวที่ไม่แย้มยิ้มในวันมงคลเลย “ขอมือให้พี่หน่อยครับ” วีรพลกัดฟันพูด ณัชชามองหน้าเขาไม่พอใจ เธอเกร็งมือไว้ตักไม่ยอมให้เขาจับขึ้นมา “อย่าให้พี่ต้องโมโหนะน้ำชา” วีรพลเริ่มไม่ชอบใจกับการที่เธอเอาแต่ใจไม่ยอมส่งมือมาให้เขาง่ายๆ “น้ำไม่แต่ง!!” ร่างบางลุกพรวดขึ้น เธอตัดสินใจดีแล้ว หลังจากที่นอนคิดมาทั้งคืน ให้ตายยังไงก็แต่งกับวีรพลไม่ลง แม้จะบอกให้กล้ำกลืนฝืนทนยังไงก็คงจะทนไม่ได้ ถ้าเธอยอมแต่งก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนนั้น คนที่ยอมหักหลังกวินเพื่อไปมีรักใหม่ที่ดีกว่ารวยกว่า แต่สำหรับเธอไม่ใช่!! เธอรักเขา และไม่มีวันเป็นของคนอื่
Last Updated : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 28 ไม่เคยโกรธ
“ถ้าทำไม่เสร็จ ต่อให้เมียกับลูกตัวเองไปอยู่กับใครก็คงไม่สนใช่ไหม!?” ณัชชากอดอกมองคนที่หาคำพูดแก้ตัว “ไม่ใช่แบบนั้นนะน้ำชา ฉันไม่มีทางจะยกเมียกับลูกให้คนอื่น.. เดี๋ยวนะ ลูกเหรอ?” สายตาคมหรี่ลงมองที่หน้าท้องแบนราบก่อนชะช้อนสายตาตัวเองมองหน้าภรรยาสุดที่รัก ณัชชาไม่พูดอะไร วางมือหนาลงบนหน้าท้องที่ตอนนี้มีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในตัวของเธอ กวินพูดไม่ออก ชายหนุ่มใจเต้นระรัวขณะที่เขาถูกเอามือวางลงบนหน้าท้องของเธอ เขาแทบไม่รู้สึกว่าตนเองกำลังหายใจ ความตื่นเต้น ดีใจผสมปนเปกันไปหมดจนเขาบอกความรู้สึกที่มีตอนนี้ไม่ได้ “น้องสองเดือนแล้วค่ะ” ดวงตาทั้งคู่ประสานกัน แขนกำยำรีบคว้าร่างบางเข้ามากอด เธอจะรู้สึกโดดเดี่ยวแค่ไหนในวันที่เขาไม่อยู่แถมรับรู้ว่าตนเองกำลังท้องอีก&nbs
Last Updated : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 29 การกลับมาของนายท่าน
“น้ำต้องทำตัวยังไงดีคะ พ่อพี่พูดไทยได้รึเปล่า น้ำต้องทักทายเป็นภาษาอังกฤษไหม?” เสียงหวานตั้งคำถามแต่เช้าเมื่อมายืนคอยพ่อสามีที่หน้าประตู “พูดปกติ แล้วใจเย็นๆ” กวินหัวเราะเบาๆกับความเปิ่นของณัชชา “พี่วิน ใช่เรื่องจะขำไหมคะ?” คนตัวเล็กยืนกอดอก ไม่นานเกินรอรถหรูสีดำก็มาจอดเทียบหน้าบ้าน บอดี้การ์ดหนึ่งคนลงมาเปิดประตูให้แก่ผู้เป็นนาย นิคาซิโอ้ก้าวเท้าออกมามองบ้านที่ตัวเองสร้างมาเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เขาคิดถึงมันเหลือเกิน แถมยังหวังอีกว่าสักวันนึงเขาจะพาลูกและเมียมาอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข “สะ สวัสดีค่ะ” ณัชายกมือไหว้อย่างนอบน้อม เธอไม่แปลกใจเลยทำไมกวินถึงได้ดูดีไปทุกระเบียบนิ้ว ขนาดโทรมอยู่ออร่าความ
Last Updated : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 30 นายหญิงสุดซน
สองสัปดาห์เต็มๆที่ณัชชาได้ปรับตัวให้เข้ากับคฤหาสต์หลังใหญ่ โดยที่มียี่หว๋าเป็นคนสนิทคอยพาเธอทำกิจกรรมเล็กๆน้อยๆเพื่อไม่ให้เธอเบื่อจนเกินไป “วันนี้ฉันอยากลองเดินไปข้างหลังบ้างอะ ยี่หว๋า” หญิงสาวชี้ไปยังด้านหลังที่เห็นเหล่าชายชุดดำเดินเข้าไปบ่อยๆ “ไม่ได้นะคะ ในนั้นมีแต่ผู้ชาย” ยี่หว๋าโบกมือเป็นการปราม ความซุกซนของนายหญิงเพิ่มขึ้นทุกวัน ยิ่งเธอสนิทด้วยเท่าไหร่ณัชชายิ่งอยากรู้อยากสงสัยในคฤหาสต์มากขึ้น “ห้ามนายหญิงไปด้านหลังโดยเด็ดขาด!” เสียงกำชับของนายน้อยยังดังก้องในหูเธอทุกฝีก้าวที่เดิน เพราะอาทิตย์ก่อนท่านเรียกรวมตัวและจัดแจงหน้าที่ใหม่ๆพร้อมทั้งคำสั่งที่ดูเผด็จการนั่น เด็กสาวอายุสิบเจ็ดมองใบหน
Last Updated : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 31 ปาร์ตี้
“นายหญิงจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอครับ?” ตะวันเดินตามต้อยๆหลังจากได้รับคำสั่งมาตามติดนายผู้หญิงแทนที่จะไปทำงานกับเจ้านายหนุ่ม “ต้องทำอยู่แล้วสิ เอานี่ไปด้วย เราจะส่งท้ายปีให้พวกพี่ๆที่อุตส่าห์เหนื่อย” ณัชชาเลือกเอาลูกโป่งหลากสีสันเข้ารถเข็นที่ตะวันเข็นตามเธอมาในห้างสรรพสินค้า วันนี้เธอตกลงกับสมัยแล้วว่าจะจัดงานเลี้ยงเซอร์ไพรส์เหล่าคนงานกับกวินที่วันนี้ต้องขับรถออกไปทำงานแต่เช้าตรู่ แถมงานต้องออกไปต่างจังหวัด ไม่รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรแถมนิคาซิโอ้ก็ไม่เคยอยู่ติดบ้าน มีแต่เธอและปู่โคลตัน หญิงสาวจึงนึกหาวิธีที่สนุกมาทำ “นายหญิงคร้าบ พอก่อนเถอะ ผมว่ามันจะดูเยอะไป” ตะวันรีบเบรกเมื่อเห็นนายหญิงกำลังเดินสับเท้าไปที่โซนขนมกินเล่นอีก “อืมม ฉันกลัวว่ามันจะไม่พอค่ะ เอ๊ะ เราลื
Last Updated : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 32 พบเจออีกครั้ง
หญิงวัยกลางที่เตรียมแต่งกายจะออกไปไร่นา ขึ้นคร่อมรถพ่วงข้างคันเก่งพร้อมทั้งข้าวของที่เตรียมจะเอาไปทำไร่ กนกใช้ขาถีบคันสตาร์ทอย่างชำนาญก่อนจะเคลื่อนตัวค่อยๆขับออกไปหน้าบ้านในยามเช้าตรู่ เอี๊ยด!! เสียงเบรกรถคันแก่ดังขึ้นเมื่อจู่ๆก็มีรถสปอร์ตสีขาวแล่นมาตัดหน้าด้วยความไว “โอ๊ย! บักห่าขั่วมันเอ้ย! ลูกผุใด๋มากวนตีนกูแต่เช้าแท้” (โอ๊ย! ไอ้บ้าเอ้ย! ลูกใครมาป่วนฉันแต่เช้า) หญิงวัยกลางอุทานเสียงดังร่างผอมต้องรีบลงจากรถเพื่อมาดูว่ามีรอยขีดข่วนรถสปอร์ตไหม กนกไม่แปลกใจที่มีรถแพงๆมาเพราะช่วงนี้เทศกาลปีใหม่ใครๆก็อยากขับรถมาอวดทั้งนั้น แต่มันทำให้คนแก่อย่างเธอใจหาใจคว่ำ!
Last Updated : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 33 เทศกาลส่งท้ายปี
“พลุที่สั่งได้มาแล้วครับนายหญิง” ตะวันวางกล่องดอกไม้ไฟอันใหญ่ลงตรงหน้านายผู้หญิงของตนเองทั้งกล่อง “เดี๋ยวนะ ที่ฉันอยากได้เป็นดอกไม้ไฟอันเล็กๆที่จุดแล้วถือได้ต่างหาก” ณัชชาชักสีหน้านี่มันสำหรับพวกจัดงานเทศกาลไม่ใช่หรือไง เธอแค่อยากจุดเล่น! “เอาน่า เดี่ยวเราออกไปจุดที่ไร่ จะได้ดูแบบสวยๆ” กวินเดินมาปลอบใจ เพราะเขาเองที่สั่งใหม่ให้ตะวันซื้อแบบนี้มาแทน “ซื้อมาขนาดนี้ไม่จัดเทศกาลดอกไม้ไฟเลยล่ะคะ” หญิงสาวเดินหน้ามุ่ยเข้าบ้าน “ไปซื้อมาใหม่ไป” กวินรีบบอกตะวัน ลูกน้องหนุ่มต้องพยักหน้ารีบขับรถออกไปตลาดอีกรอบถึงแม้มันจะไกลแต่เพื่อเจ้านายสาวพวกเขาทำได้! “คุณแม่คะ วันนี้เราจะกินปิ้งย่างกันเหรอ?” เธอมองเห็นกนกวน
Last Updated : 2025-03-18ตามมาหารัก บทที่ 34 อยากดูสามีทำงาน
หลังจากผ่านพ้นช่วงเทศกาลทุกๆอย่างกลับเข้าสู้ความเงียบสงบดังเดิม มีเพียงแต่นิคาซิโอ้ที่ยอมวางมือและกลับมาอยู่ร่วมชายคาบ้านของกนก สองสามีภรรยาวัยหนุ่มสาวและบอดี้การ์ดอีกสองคนจึงล่วงหน้ากลับไปยังคฤหาสต์หลังใหญ่เพราะพ่อของเขายืนหยัดว่าจะช่วยแม่ทำงานภายในไร่และอยู่ดูแลยายของเขาก่อน “ไอ้เด็กนี่ อามันอยู่นี่แท้ๆกลับไปดูแลแม่เมีย” โคลตันบ่นอุบอิบมือก็ยังถือหนังสือพิมพ์มาอ่าน “ปู่อยากมีคนดูแลเหรอครับ?” กวินถาม เขามองหน้าโคลตันที่หลี่มองเขาผ่านแว่นตา “เรื่องของฉัน” คนแก่บอกพลางไม่ใส่หันกลับมาใส่ใจอีก “วันนี้พี่วินจะไปไหนคะ? น้ำไปด้วยได้รึเปล่า?” ณัชชารีบเข้าอ้
Last Updated : 2025-03-18
Latest chapter
ตามมาหารัก บทที่ 50 เจอกันอีกครั้ง
10 ปีผ่านไป ร่างบางสวมใส่เสื้อครอปสีดำพร้อมกับกางเกงขายาวสีดำยืนถือปืนด้วยท่าที่ทะมัดทะแมง มองเป้าที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะยิงไปทีเดียว ปัง! “สุดยอดเลยครับคุณหนู!!” ตะวันวิ่งเข้าไปตรวจสอบเป้าก่อนตะโกนบอกคุณหนูสุดสวยที่ตอนนี้โตเป็นสาวอายุครบยี่สิบเอ็ดพอดิบพอดี “เบื่อแล้วค่ะ เบื่อไหร่คุณแม่จะเตรียมของเสร็จ” ใบหน้าสวยใสบึ้งตึง เธอเลี่ยงออกมาซ้อมยิงปืนรอมารดาที่จัดเตรียมของเพื่อเดินทางไปหาน้องชายที่ซานมารีโน “เดี่ยวยี่หวาคงมาเรียกเองแหละครับ คุณหนูจะยิงอีกไหม?” ตะวันสอบถามร่างบางที่ยืนมองปืนอยู่ด้วยสายตาเบื่อหน่าย “ไม่เอาอะ ร่าเบื่อแล้ว&r
ตามมาหารัก บทที่ 49 ของขวัญ
ร่างเล็กของโนร่าสวมชุดเดรสสีขาวดูน่ารัก ผมทั้งสองข้างโดนคุณแม่ถักเปียก่อนจะเกล้ามันขึ้นให้ดูน่ารักสดใสตามวัย ผิวที่ขาวออโร่เวลาสวมชุดสีขาวยิ่งดูโด่ดเด่นสวยเกินวัยที่ควรจะเป็น “เดี่ยวลุงจะมารับคุณหนูตอนสี่ทุ่ม ห้ามทำอะไรแผงๆที่บ้านคนอื่นเด็ดขาดเลยนะครับ!” ตะวันกำชับ เพราะเขารู้ดีว่าความซนความแสบของโนร่าได้มาจากใคร ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แต่ขอบอกไว้ก่อนว่านี่ไม่ใช่บ้านเรานะครับคุณหนู! “ทราบค่ะ ร่าไม่เล่นอะไร นอกจากกินเค้ก ดื่มน้ำอัดลม แล้วก็วิ่งเล่นไล่จับ” ใบหน้าถอดแบบบิดายิ้มแฉ่งให้กับลุงการ์ดคนสนิทของพ่อ “ถ้าอย่างงั้นลุงไปก่อนนะครับ มีอะไรโทรมาหา เดี่ยวลุงรีบมาด่วนๆ” ตะวันชี้ไปที่นาฬิกาสมาร์ทวอทช์ของเด็กหญิง “ไม่ ต้อง ห่วง นะ คะ!&rd
ตามมาหารัก บทที่ 48 การจากลาที่แสนเจ็บปวด
2 สัปดาห์ต่อมา “อันนี้อย่าลืมเก็บไว้กอดยามคิดถึงพี่นะ” โนร่าฝากตุ๊กตาหมีสีชมพูไว้ในอ้อมแขนของน้องชาย ลูเซียโนมองพี่สาวที่ตนเองเธอกับเธอมาตลอดวันนี้พี่สาวคนนี้กลับหอบของมาให้เขาดูไว้ยามเหงาเยอะแยะ “พี่ร่า ฮึก” ดวงตาสีฟ้าเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ผู้เป็นพี่รีบสั่งน้องชายก่อนทันทีที่เห็นว่าเด็กชายกำลังอ่อนแอ “หยุด! ห้ามร้องพี่บอกว่ายังไง ถ้าแม่มาเห็นจะไม่สบายใจเอานะ” ตอนนี้ณัชชาวิ่งเรื่องการเดินทางให้บุตรชายไปมา ไม่ทันได้มายืนร่ำลา “หนูไม่อยากไป ฮึก อยากอยู่กับพี่ร่า กับพี่วิน กับแม่น้ำ” เด็กน้อยสะอื้นให้ในตอนที่มารดาไม่เห็น “โอ๋ๆ อย่าร้องไห้เลยนะ พี่ก็อยากให้ลูนอยู่ด้วย แต่
ตามมาหารัก บทที่ 47 วันของครอบครัว
ท่ามกลางหาดทรายสีขาวมีเด็กหญิงและเด็กชายจูงกันเพื่อที่จะเดินกลับมายังบริเวณที่พ่อและแม่นั่งรออยู่ โนร่ากึ่งจูงกึ่งลากลูเซียโน่ที่มาเห็นทะเลครั้งแรกแล้วไม่ยอมขึ้นสักที ท่าทางเด็กชายตัวน้อยจะมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดกระน้ำทะเลในหมู่เกาะที่เป็นส่วนตัว “พี่ร่า หนูเดินเองได้” เด็กชายตัวป้อมดึงมือพี่สาวออกใครต่อใครถ้ามองมาคงคิดว่าเธอกำลังจูงน้องวิ่งไปหาพ่อแม่ด้วยความน่ารัก แต่แท้ที่จริงแล้ว มันไม่ใช่! “เลิกมีข้อแม้ได้แล้วลูน พี่ขี้เกียจวิ่งตามจับแก อุตส่าห์มาทะเลทั้งที แต่ทำไมต้องได้วิ่งจับน้องอยู่คนเดียว ดูพ่อกับแม่สิ!” เด็กหญิงชี้ไปที่บิดาและมารดาให้น้องชายดู ทั้งคู่ป้อนอาหารกันไปมา จนหาดสีขาวจะเป็นสีชมพูอยู่แล้ว “เรากลับไปเล่นน้ำเถอะ” ตอนนี้ลูเซียโน่อายุจวบจนจะห้าขวบแล้วบอกคนเป็นพี่ ส่วนเธ
ตามมาหารัก บทที่ 46 ทายาทของเบอร์เรล
7 เดือนต่อมา “ไม่ปวดท้องหน่อยเหรอ?” กวินถามเมียสุดที่รักที่นั่งกินข้าวอย่างอร่อยในโรงพยาบาล ทั้งที่รอปากช่องคลอดเปิดเธอแต่เธอกับกินอาหารแบบชิวๆไม่เหมือนครั้งที่คลอดโนร่าเลย “อาหารมันอร่อยนี่คะ แถมลูกก็ไม่ทำให้น้ำปวดท้องหนักเลย เหมือนปวดท้องประจำเดือน เลยพอไหว” ใบหน้าสวยหันมองเขาที่นั่งเหงื่อตกแทน “ไม่ปวดจริงๆค่ะ นี่ใกล้จะคลอดแล้วหมอก็ยังไม่มาอีก” เธอมองดูนาฬิกาก่อนจะฉีกยิ้ม “เชื่อแล้วว่าไม่ปวด” เขาลูบท้องโตๆของเธอไปมาก่อนจะก้มลงหอมหน้าท้องใหญ่ๆที่ทำประจำทุกวัน “คุณณัชชาคะ คุณหมอให้เข้าห้องคลอดได้แล้วค่ะ” พยาบาลเดินเข้ามาบอกเมื่อถึงเวลา พร้อมกับเข็นรถมาให้เธอน
ตามมาหารัก บทที่ 45 ปฏิบัติการมีน้องให้โนร่า
ร่างบางในชุดนอนวาบหวิบสีดำนั่งลงบนโต๊ะทำงานของสามีที่ไม่ยอมเข้าไปนอนในห้องเสียทีจนเธอเริ่มทนไม่ไหว ออกมายั่วเขายันในห้องทำงาน “ไม่เอาน่าน้ำชา พี่ทำงานอยู่” เขาขมวดคิ้วจับมือที่กำลังแตะบนแผงอกแกร่งไว้ก่อน “ใจคอพี่วินจะนอนในห้องทำงานทุกวันเลยหรือไงคะ?” ใบหน้าสวยเอียงมองสามี ตอนนี้เธออุตส่าห์สวมชุดที่คิดแล้วคิดอีกว่าจะซื้อดีไหมมายั่วตรงหน้าขนาดนี้ คุณสามีก็ไม่ยอมที่จะร่วมมือเอาเสียเลย “งานมันเยอะไง” ใบหน้าคมขบกรามแน่น ถ้าใจอ่อนตอนนี้มีหวังคนที่ตายคือเขาแน่ “ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนะคะ แถมที่อ่านก็งานเมื่อวานน้ำเห็นนะ” คิ้วสวยเลิกขึ้น ยกยิ้มมุปากทำเอาใจคนตัวสูงกระตุกวูบ เขาจะอดใจได้นานแค่ไหนถ้าเธอเอาแต่ส่งสายตาแบบนี้!
ตามมาหารัก บทที่ 44 เราสามคน
“กลับมาแล้วค่า” น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของแม่ทำให้เด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของพ่อ เอียงมามองว่าเสียงนี้ใช่แม่ตนเองหรือเปล่า “จ๊ะเอ๋ โนร่าน้อย คิดถึงแม่ไหมคะ?” ณัชชาฉีกยิ้มให้ลูกสาวที่หน้าถอดแบบบิดามาเปะๆ ยิ่งเวลาอุ้มกันแบบนี้ยิ่งเหมือนเธออยู่ทวีปยุโรป ไม่ใช่ประเทศไทย “มะ อื้อ!” เสียงที่เปล่งออกมาบ้าง อ้าแขนรับมารดาที่ตนคิดถึง “แหม๋ แม่มาลืมพ่อเลยนะ” กวินค่อยๆเปลี่ยนให้ณัชชาอุ้มเจ้าหญิงตัวน้อยของเขาแทน “ขอหอมหน่อยสิคะ” ใบหน้าสวยกดจมูกลงแก้มป่องๆที่น่าฟัดนั้นเบาๆ เด็กหญิงหัวเราะคิกคักเมื่อแม่หยอกเล่น “เหนื่อยไหมคะพี่วิน?” ณัชชาอุ้มเด็กน้อยโยกไปมาเบาๆก่อนจะหันถามถามคนตัวโต&n
ตามมาหารัก บทที่ 43 รับบทมาเฟียพ่อลูกอ่อน
1 เดือนต่อมา“กรี๊ดดดด!! น้ำไม่ไหวแล้วนะคะคุณแม่!” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวอีกทั้งเหงื่อประปรายเต็มไปทั้งตัวจนชุดผู้ป่วยเปียกชื้น“อดทนหน่อยนะลูก แปปเดียวตาวินก็มาแล้ว โถ่ ทำไมโนร่าถึงได้ตัวใหญ่ขนาดนี้นะ” กนกบีบมือลูกสะใภ้แน่น ทั้งสงสารทั้งลนลานจู่ๆหมอก็บอกให้ผ่าคลอดกระทันหันเพราะขนาดหัวของหนูน้อยในครรภ์โตเกินกว่าที่จะคลอดธรรมชาติได้“ฮื้ออ มันอยากคลอดแล้วค่ะคุณแม่ น้ำอยากคลอดเองไม่ได้เหรอคะ” เธอสะบัดหน้าไปมาขยุ้มผ้าปูเผื่อระบายความเจ็บปวด“น้ำชา! ใจเย็นๆนะ” กวินปรี่เข้ามาหลังจากที่ไปเซ็นยืนยันการคลอดให้กับหมอ เขารีบจับมือเมียสุดที่รักแทนมารดาของตน“พะ พี่วิน” เสียงแหบแห้งเรียกหาก่อนจะลืมตามามองหน้าสามีหนุ่มที่แทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นเธอ
ตามมาหารัก บทที่ 42 ปกป้อง
ปัง!!เสียงปืนทะลุผ่านแขนของวีรพลทำให้เขาทรุดลงพื้นอย่างแรง ณัชชาและเฮียตี๋หันมองภาพน่ากลัวอย่างตกใจ เลือดที่ไหลอาบแขนจนพื้นนองทำให้ท้องกระอักกระอ่วน"คิดว่าฉันจะปล่อยให้เมียมาคนเดียวรึไง!?" เสียงตวาดลั่นบ้านหลังใหญ่ แค่เสียเวลาไปคุยกับตำรวจไม่นาน เมียก็แอบหนีออกมาแล้ว ดูตอนนี้สิตกใจกับเสียงปืนแค่ไหน?"มึง! ไอ้สารเลว ปล่อยกุ้ให้แม่กูต้องตาย แม่กูติดหนี้มึงจนต้องตาย!! อ๊ากก!" วีรพลเหมือนคนเสียสติทั้งเจ็บแขนที่โดนยิงและนึกถึงคราวที่แม่ฆ่าตัวตาย เขาไม่มีวันที่จะลืมมันได้ ต่อให้ตายก็ไม่มีวัน!!"มึงต่างหากที่เริ่มก่อน หลอกล่อให้น้ำชาไปแต่งงานกับมึง ลุกไหวไหม?" เขาเก็บปืนไว้ที่ด้านหลัง ก่อนจะเดินมาถามเมียและพ่อตาที่ทรุดอยู่หน้าบ้าน"หวะ ไหวค่ะ" ณัชชาไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา ไม่เดาก็รู้ว่าทำชายหนุ่มโกรธแค่ไหน"ดี ตะวัน!" เสียงทุ้มเรียกหาลูกน้องคนสนิท ช่างไม่มีเชาว์ปัญญาเลยสักนิด แค่ขับรถไปส่งณัชชาที่เขามันก็ทำไม่ได้พลั๊วะ!!มัดหนักๆอัดลงที่แก้มของตะวันเป็นการอบรมลูกน้องต่อหน้าเมียที่คอยเอาแต่ดื้อรั้น เขาช
