Share
บทที่ 192 ปฏิบัติการครั้งใหญ่
Related chapters
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 193 เขตแดนเมืองคานห์
นับตั้งแต่รังหมาป่าก่อตั้งขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่ไทร์ประกาศการปฎิบัติการครั้งใหญ่ด้วยตัวเอง และมันไม่เหมือนกับครั้งก่อนที่เขาได้เลือกเพียงไม่กี่คนเพื่อการทำภารกิจ แต่คราวนี้เขาตั้งใจระดมพวกเขาทั้งหมดแมทธิวชูมือด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เขาเดินเข้าไปหาไทร์ “นายท่าน ปฏิบัติการแบบไหนกัน ที่จำเป็นต้องใช้พวกเราทั้งหมดในรังหมาป่าคืนนี้ครับ?”ไทร์จ้องเขม็ง “พอได้แล้วกับเรื่องไร้สาระ” ในขณะที่เขาพูดเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและเริ่มนับถอยหลัง “เตรียมตัวภายในสามนาทีแล้วออกไปพบฉันข้างนอก”สามนาทีต่อมา สมาชิกทั้งหมดทั้งสิบสามคนของรังหมาป่าทำความสะอาดตัวเองเสร็จและถืออาวุธของพวกเขาออกมาด้วยความตื่นเต้นแมทธิวนำสุนัขพันธุ์ทิเบตัน แมสทิฟฟ์ขนาดใหญ่ที่มีดวงตาสีแดงเป็นประกายพร้อมสายลากจูงออกมา มันดุร้ายและแยกเขี้ยวใส่ใครก็ตามที่มันเห็น ยกเว้นแมทธิวเท่านั้นที่มันจะเชื่อฟังเมื่อไทร์เห็นสิ่งนี้เขาก็ถามทันที “นายกำลังจะทำอะไรกับมัน?”แมทธิวยิ้มตอบ “นายท่าน นี่คือคู่หูของผม”“อะไรนะ?...”ไทร์เริ่มคิดว่าแมทธิวเริ่มจะแปลกขึ้นทุกวัน ไม่ เขาไม่ได้แปลกแต่เขาบ้าไปแล้วอันที่จริง แมทธิวไม่ใช่คนเดียวที่มีสัตว์
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 194 ดาบต่อไปคือลงนรก
มันเป็นการต่อสู้แต่ฝ่ายเดียวโดยสิ้นเชิง สมาชิกรังหมาป่าแต่ละคนมีความแข็งแกร่งในการจัดการกับผู้ชายหลายสิบคน ลืมไปได้เลยกับคนสองร้อยคน แม้ว่าจะมีสักพันคน ลูกหมาป่าที่ตื่นเต้นเหล่านี้ก็ยังสามารถเอาชนะศัตรูได้อย่างง่ายดายเมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้นก็สามารถอธิบายได้เลยว่ามันคือโศกนาฏกรรม ราวกับว่าสมาชิกรังหมาป่าแต่ละคนได้ติดสเตียรอยด์เอาไว้ เพียงแค่หมัด สนับมือ และมีดสั้น พวกเขายังคงเอาชนะคนสองร้อยคนจากเมืองไพร์มได้เสียงแขนขาหักและเสียงร้องโหยหวนดังขึ้นในอากาศ คนเหล่านี้ไม่เข้าใจความอ่อนล้า แต่กลับยิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆชนชั้นสูงใต้ดินของเมืองไพร์ม ไม่สามารถรับมือกับการโจมตีจากสมาชิกรังหมาป่าได้แม้แต่ครั้งเดียว ในขณะที่นักฆ่าของตระกูลฟิชเชอร์ยังคงทนต่อการโจมตีได้อีกสองสามครั้ง แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็พ่ายแพ้เช่นกันนั่นไม่ใช่ส่วนที่เลวร้ายที่สุด สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือการที่ทิเบตัน แมสทิฟฟ์และหมาป่าสีฟ้าหลายตัวกำลังวิ่งไปมาท่ามกลางฝูงชน เขี้ยวอันแหลมคมและกรงเล็บของพวกมันก็ไม่ใช่เรื่องตลก ในเวลาน้อยกว่าหนึ่งนาที ทิเบตัน แมสทิฟฟ์ตัวนั้นได้สังหารชายสองสามคนไปแล้วคนแปลกประหลาดอย่างแมทธิว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 195 อ่านซะ
ที่จริงแล้ว แอรอน ฟิชเชอร์ไม่ใช่คนที่โหดเหี้ยม นักดาบที่แท้จริงจะเรียบง่ายและตรงไปตรงมา ด้วยความสงบเช่นนี้เท่านั้น จึงจะสามารถบรรลุความสูงที่สูงกว่าในวิชาดาบได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเข่นฆ่านับตั้งแต่วินาทีที่เขาเริ่มโจมตี เป้าหมายของเขาคือการทำให้สมาชิกรังหมาป่าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้โดยไม่ต้องการพรากชีวิตของพวกเขา แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าแอรอนจะไม่ชอบการฆ่าความไม่หยุดยั้งของเจมี่ดึงสัญชาตญาณการฆ่าของแอรอนออกมา ตอนนี้เขาวางแผนที่จะปลิดชีพเจมี่ในการโจมตีครั้งต่อไป“หยุดพยายามทำตัวลึกลับได้แล้ว ฉันต่างหากที่จะเป็นคนส่งนายไปลงนรกแทน” เจมี่คำรามในขณะที่เขาชกคนชั้นสูงใต้ดินข้าง ๆ และคว้ามีดของชายคนนั้นมา เลือดยังคงไหลลงมาจากบาดแผลบนแขนของเจมี่จนทำให้มีดเป็นสีแดงเพล้ง!ประกายไฟเกิดขึ้นเมื่อดาบไทเก็กและมีดเหล็กปะทะกัน หลังจากเสียงเหล็ก มีดในมือของเจมี่ก็ถูกตัดครึ่งเจมี่ตกใจมาก ก่อนที่เขาจะตอบสนองได้ทันเวลา ดาบของแอรอนก็พุ่งมาถึงที่คอของเขาแล้วภัยคุกคามความตายเข้าครอบงำร่างกายของเจมี่ในทันที รูม่านตาขยายออกและเขาสามารถคาดการณ์ความตายที่ใกล้เข้ามาได้ แม้ว่าจิตใจของเขาจะตอบสนองได้
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 196 อย่าได้กลับมาเหยียบเมืองคานห์อีก
ในเวลานั้น สมาชิกรังหมาป่าได้ทุบนักสู้ที่เหลือของเมืองไพร์มจนหมดแรง ไม่มีสมาชิกรังหมาป่าคนใดเสียชีวิต พวกเขาส่วนใหญ่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยในขณะที่บาดเจ็บสาหัสเพียงไม่กี่คนที่เท้าของพวกเขามีคนมากกว่าหนึ่งร้อยคน ไม่ว่าจะตายหรือพิการ บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นเลือด และที่นี่ดูเหมือนขุมนรกบรู๊ว...หมาป่าสีฟ้าเริ่มหอนไปที่ดวงจันทร์อีกครั้ง ในขณะที่สมาชิกรังหมาป่าทุกคนตะโกนปลดปล่อยออกมาอย่างป่าเถื่อนวู้ว! นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าพึงพอใจที่สุดที่พวกเขาได้รับตั้งแต่ที่เข้ามาในรังหมาป่า การต่อสู้ด้วยชีวิตของพวกเขาเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการเมื่อมองไปที่สมาชิกรังหมาป่า ไทร์ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ นานมาแล้ว ที่เนเมซิสก็เป็นเหมือนกับคนเหล่านี้ เพื่อเห็นแก่ความเชื่อและศักดิ์ศรี พวกเขาจะปกป้องมันโดยยอมแลกด้วยชีวิต เขาเชื่อว่าวันแห่งการเริ่มต้นใหม่ของเนเมซิสกำลังจะมาถึงในไม่ช้า!ภายในรถ ไรอันได้เห็นกระบวนการทั้งหมดของการต่อสู้ในครั้งนี้ ในตอนแรกเขายังคงมีความหวังและเขาได้ฝากความหวังไว้กับแอรอน แต่ตอนนี้ไรอันกลับเสียใจมากตลอดชีวิตของเขา เขาไม่เคยกลัวขนาดนี้มาก่อนเลย การต่อสู้อันน่าสยดสยองนี้ได้ฟื้นฟูคว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 197 โครงการใหญ่เริ่มต้นขึ้น
ดินแดนต้องห้ามของพระเจ้าผู้มีชื่อเสียงของเมืองไพร์มมักดูถูกบุคคลสำคัญของเมืองที่ด้อยกว่าอยู่เสมอ พวกเขามักจะทำตัวหยิ่งผยองและถือว่าตนเองเป็นผู้ดำรงอยู่ของพระเจ้าแต่ตอนนี้ เมืองคานห์ ของจังหวัดริเวอร์เดล ถือเป็นดินแดนต้องห้ามของพระเจ้าไปแล้ว ในอดีต คนอย่างแกรี่และไรอันคงจะหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่ในตอนนี้ คำ ๆ นี้เป็นเหมือนดั่งคำสาปที่ดังก้องอยู่ในใจของพวกเขาอย่างต่อเนื่องแค่ก ๆ!แกรี่กระอักเลือดออกมาเป็นครั้งที่สอง วิสัยทัศน์ของเขากลายเป็นสีดำและเขาก็หมดสติอีกครั้ง คราวนี้เขาหลับไปสามวันเต็ม แม้แต่หมอที่เก่งกาจก็ทำให้เขาตื่นไม่ได้ ดังนั้น เมื่อเขาฟื้นคืนสติในสามวันต่อมา เขาก็นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลแล้ว“คุณพ่อ คุณตื่นแล้ว” ไรอันพูดกับเขาหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ไรอันก็นอนเฝ้าอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของบิดาตลอดเวลา“ไรอัน พี่สาวและพี่รองของนายอยู่ที่ไหน?” แกรี่ถามคำพูดเหล่านั้นทำให้ไรอันงุนงง เขาไม่สามารถตอบได้ไปชั่วขณะหนึ่ง“คุณพ่อ…ไม่ใช่ว่าพี่สาวและพี่รองจาก…”“หึหึหึ…หึหึหึ…”เสียงหัวเราะแปลก ๆ ของแกรี่ทำให้ไรอันรู้สึกเสียวซ่าไปที่หนังศีรษะ“นี่ไม่ใช่จุดจบ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 198 แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม
เมื่อซาเวียร์พูดเช่นนี้ เขาก็ปล่อยอากาศอันน่าพิศวงออกไป ในบรรดาสามตระกูลนั้น ตระกูลเลย์ตันถือว่าอ่อนแอที่สุด ดังนั้นในอดีต ซาเวียร์จึงไม่กล้าพูดกับแกรี่ด้วยน้ำเสียงเช่นนี้การแสดงออกของแกรี่เปลี่ยนไปทันที แม้ว่าตระกูลฟิชเชอร์จะพยายามปกปิดข่าวนี้ยังไง ความจริงก็ย่อมปรากฏออกมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ในขณะที่แกรี่หมดสติไป ข่าวเรื่องความโชคร้ายครั้งใหญ่ของตระกูลฟิชเชอร์ก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองการพูดคุยที่ทำร้ายจิตใจเช่นนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน แกรี่คงตะคอกใส่ซาเวียร์อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้เขาขาดความมั่นใจมาก เขาจึงทำได้แค่ระงับความโกรธแล้วมองไปที่เชนและซาเวียร์“พี่ใหญ่เลย์ตัน พี่ใหญ่กริฟฟิน ฉันไม่ต้องการที่จะหยิบยกเรื่องครอบครัวของฉันขึ้นมา แต่ว่าตระกูลของเราเป็นพันธมิตรกัน พวกคุณทั้งสองคนจะช่วยให้ตระกูลของฉันผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปได้ใช่ไหม?”เชนและซาเวียร์ยิ้มกว้างแกรี่กล่าวต่อว่า “เมื่อโครงการของเราประสบความสำเร็จ ฉันจะทำให้ไทร์ ซัมเมอร์ต้องชดใช้ด้วยชีวิตของเขา หลายวันมานี้ ฉันมัวแต่ยุ่งเรื่องไทร์ ซัมเมอร์ ดังนั้น ฉันจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องคาร์สัน ยอร์กมากน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 199 แบลร์อยากมีน้องชายคนเล็กไหม
ทันใดนั้น บรรยากาศในศาลาก็ดูมืดครึ้มอย่างผิดปกติ เชนและซาเวียร์มองหน้ากัน จากนั้นทั้งสองก็หันไปหาแกรี่พร้อมกันและหัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดัง แกรี่รู้สึกถึงความผิดหวังทันที“พี่ใหญ่ฟิชเชอร์ คุณเพิ่งบอกว่าเราเป็นพันธมิตรกันไม่ใช่เหรอ? คุณบอกว่าเราเป็นพี่น้องกันและบอกว่าถ้าตระกูลเลย์ตันและกริฟฟินของเรามีปัญหา คุณจะยอมทำทุกอย่างเพื่อช่วยเราไม่ใช่เหรอ? คุณเป็นคนพูดเช่นนั้นเอง ในตอนนี้ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์กำลังจะกลับมาและแผนการของเราก็ล้มเหลวก่อนที่พวกเราจะได้เริ่มด้วยซ้ำ มันเป็นเวลากว่าหนึ่งปีแล้วที่เราทุ่มทั้งกำลังคนและการเงินในโครงการนี้ ดังนั้นความพยายามของตระกูลของเราจึงจะไม่สูญเปล่าใช่ไหม?”“ดังนั้น พี่ใหญ่ฟิชเชอร์ จงทำความดีและช่วยเหลือเราเพื่อประโยชน์สุขของตระกูลของเราทั้งสอง หลังจากที่เราใช้เวลาเตรียมการมานานนับปี หากเราไม่ได้อะไรตอบแทน เราจะอธิบายให้ตระกูลฟังได้ยากใช่ไหม? พี่ใหญ่ฟิชเชอร์ใจดี คุณจะช่วยเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ทั้งสองคนของคุณให้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปได้ใช่ไหม?”ร่างกายของแกรี่อ่อนแรงลงและเขาทรุดตัวลงบนม้านั่งด้วยใบหน้าซีดซีดอย่างน่ากลัว ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเมื่อ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 200 ครอบครัวที่น่ารังเกียจ
วันหยุดสุดสัปดาห์ต่อมา ครอบครัวของเขาย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ที่อยู่ในทำเลครึ่งทางขึ้นภูเขาลูนาร์เช้าตรู่ของวัน เฮเลน โคลและเจคอบ ซี ได้ซื้อวัตถุดิบอาหารมากมายมาจากซูเปอร์มาร์เก็ต มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ครอบครัวของเขาจะทำพิธีต้อนรับบ้านใหม่ เฮเลนกำลังล้างส่วนผสมในขณะที่ไทร์เข้ามาและต้องการช่วย“ไทร์ คุณตาและคุณป้าของนายจะมาถึงเมืองคานห์ในอีกไม่ช้า เดี๋ยวนายขับรถไปรับพวกเขาด้วย” เฮเลนกล่าวไทร์สับสนเล็กน้อยและถามว่า “คุณแม่ เมื่อคืนคุณไม่ได้บอกว่าคุณต้องการไปรับพวกเขาเองเหรอ?”“ไป เมื่อฉันสั่งให้นายไป นายมีปัญหาอะไรกับเรื่องไร้สาระแบบนี้?” เฮเลนตอบในขณะที่เธอสับเนื้อหมูก้อนหนึ่งบนเขียงอย่างแรงไทร์รู้สึกงุนงงและอยากถามเพิ่มเติม แต่วินนี่เฟรดดึงเขาออกมาจากห้องครัวแทน “ไทร์ ไปตามที่แม่บอก อย่าเพิ่งไปยั่วยุเธอตอนนี้” เธอกล่าวไทร์งุนงง “คุณแม่เป็นอะไรไป? ก่อนหน้านี้เธอดูสบายดี แล้วทำไมจู่ ๆ เธอถึงโกรธล่ะ?”วินนี่เฟรดตอบว่า “ตอนแรกทุกอย่างก็เรียบร้อยดี ก่อนที่คุณตาจะโทรมาบอกว่า คุณตาสองก็อยากจะมากับเขาด้วย ตอนนี้เธอจึงไม่มีความสุข”“คุณตาสอง?” ไทร์ถามวินนี่เฟรดอธิบายว่า “คุณตาของฉั
Latest chapter
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
