LOGINShare
บทที่ 11 ภรรยาของฉันยอดเยี่ยมที่สุด
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 12 เดรก ทัคเกอร์ มาถึงแล้ว
วินนี่เฟรดอึ้งไปเลย พวกคุณคงไม่มีใครเห็นว่าที่ผ่านมาฉันทำงานหนักแค่ไหนมาโดยตลอดสินะ? แม้ว่าฉันจะได้ทำสัญญานั้นด้วยความสามารถของฉันจริง ๆ พวกคุณทุกคนจะยังคิดว่าฉันลงทุนโดยไม่ต้องใช้แรงหรือความคิดใด ๆ คงคิดว่าใช้ความคิดของไอริสเหรอ? วินนี่เฟรดรู้สึกปวดร้าวราวกับมีดกรีดที่หัวใจของเธอ ไทร์เองก็โกรธจัดเหมือนกัน เขาดูเย็นชาและไม่พอใจที่เขาไม่สามารถตบหน้าแต่ละคนได้และทุกคนในที่นี้เป็นคนโง่เง่ามาก เนื่องจากพวกแกอยากเล่นแบบนั้น เอาล่ะ ฉัน ไทร์ ซัมเมอร์ จะขอตบหน้าพวกสารเลวทุกคนอย่างแรงเลยคอยดู! “คุณปู่ วินนี่เฟรดเป็นคนที่ชนะสัญญานี้จริง ๆ แต่คุณกำลังวางแผนที่จะให้เครดิตกับไอริสแทนเหรอ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้า เดรก ทัคเกอร์ ชื่นชมความสามารถของวินนี่เฟรดจริง ๆ และให้สัญญากับเธอด้วยเหตุผลนั้นล่ะ?” “พรสวรรค์เหรอ? แกหมายถึงพรสวรรค์ในการเข้าใจเลือกคนเหรอ?” ไอริสหัวเราะเยาะ เธอเล่าถึงเหตุการณ์ที่วินนี่เฟรดและไทร์ ซึ่งเป็นขอทานได้เมื่อหกปีก่อน สีหน้าของไทร์เย็นลงเมื่อเขาจ้องไปที่ไอริส ไอริสสะดุ้งทันทีเมื่อเห็นสิ่งนี้ “ในเมื่อไม่มีใครเชื่อ งั้นให้เรียกเดรก ทัคเกอร์ มาเพื่อถามเขา ถามเขาว่าเขาเข้าใจผิด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 13 ทำตามสัญญาของเขา
วินนี่เฟรดรู้สึกประหลาดใจ ไทร์กลับมีความสุขกับตัวเอง ในขณะที่เขามองดูใบหน้าที่อับอายขายหน้าของผู้บริหารแต่ละคน เดรก ทัคเกอร์ ทำได้ดีมาก! จอร์จรู้สึกกังวลทันทีและพูดว่า “มิสเตอร์ทัคเกอร์ วินนี่เฟรดเป็นเสาหลักของซีกรุ๊ปเลยล่ะ เราจะไม่ชอบเธอได้ยังไง? เมื่อกี้นี้ เรากำลังคุยกันเรื่องการสนับสนุนวินนี่เฟรดให้เป็นผู้จัดการแผนกออกแบบและเพิ่มเงินเดือนเธอ ใช่ไหม ทุกคน?” “ใช่แล้ว ใช่แล้ว…” เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหาร ทุกคนรอบ ๆ พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “ตอนนี้ฉันขอประกาศว่าวินนี่เฟรดเป็นผู้จัดการฝ่ายออกแบบของซีกรุ๊ปอย่างเป็นทางการ” ทว่าเดรกไม่สนใจคำพูดเหล่านั้น เขามองไปที่วินนี่เฟรดและพูดว่า “มิสวินนี่เฟรด ถ้าหากคุณจะเป็นผู้จัดการแผนกออกแบบที่นี่ แต่ความสามารถของคุณก็สูญเปล่า หากคุณยินดีที่จะมาทำงานให้กับทัคเกอร์กรุ๊ป ฉันสามารถให้ตำแหน่งที่สูงขึ้นกับคุณได้ทันทีและเพิ่มเงินเดือนของคุณเป็นสิบเท่า” วิ้งงง… เสียงหึ่ง ๆ ดังขึ้นในจิตใจของจอร์จและกลุ่มสมาชิกของเขา พวกเขาไม่ได้กลัวที่วินนี่เฟรดจะจากไปแต่กลับกลัวว่าจะเสียสิทธิ์ในการลงทุนไป “วินนี่เฟรด บริษัทต้องการเธอ” จอร์จขอร้อง วินนี่เฟรดสูดหาย
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 14 หัวใจนางฟ้า
เมื่อเขาเห็นวินนี่เฟรดลังเล ไทร์ก็เริ่มรู้สึกกังวล “เป็นอะไรไป วินนี่เฟรด? ไม่อยากแต่งงานเหรอ?” “มันไม่ใช่อย่างนั้น” วินนี่เฟรดส่ายหัวทันที “มันก็แค่…” “ก็แค่อะไร?” “มันกะทันหันเกินไป” ไทร์เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะจับมือวินนี่เฟรด เขาหยิบแหวนเพชรที่เขาเตรียมไว้เมื่อสองสามปีก่อนออกมาแล้วสวมเข้าไปที่นิ้วของเธอ “วันนี้ก็เหมือนสายไปตั้งหกปีแล้ว ดังนั้น มันจึงไม่กะทันหันเลย ไม่ต้องกังวลเลยนะ วินนี่เฟรด ฉันจะปกป้องเธอและแบลร์ตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน พิธีแต่งงานในวันพฤหัสบดีหน้าจะเป็นงานใหญ่ เราจะทำให้ทุกคนในเมืองอวยพรพวกเรา” วินนี่เฟรดยิ้มด้วยความขมขื่น เธอรู้ว่าไทร์ก็แค่ปลอบโยนเธอ อันที่จริงแล้ว พิธีแต่งงานของเธอกับไทร์จะต้องเป็นไปอย่างเรียบง่าย และคงมีคนไม่มากนักที่จะมาแสดงความยินดีเพื่อให้พรของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าผู้ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยคือผู้ชายที่เธอรอมาหกปีก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ ในที่สุดวินนี่เฟรดก็เห็นด้วยกับการขอแต่งงานของไทร์ ไทร์พูดถูก หกปีเหล่านั้นใช้เวลาเพื่อรอในวันนี้ หลังจากทุกอย่างตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย ไทร์และวินนี่เฟรดก็ไปที่สำนักงานกิจการพลเรือนเพื
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 15 คำเชิญงานแต่งงาน
ก่อนหน้านี้ เดรกบอกว่านักธุรกิจใหญ่โกรธที่ตระกูลซีติดสินบนของพวกเขาด้วยการให้ของขวัญ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ตระกูลซีทั้งหมดรู้สึกแย่เพราะเหตุนี้ พวกเขากลัวว่าความผิดพลาดเล็กน้อยจะทำให้มหาเศรษฐีรายนี้เพิกถอนสิทธิ์การลงทุนในใจกลางเมือง ในเวลาเดียวกัน พวกเขากำลังพยายามใช้สมองดึงเอาความชื่นชอบของพวกเขากลับคืนมาให้กับนักธุรกิจใหญ่ แต่พวกเขาก็ไม่เคยพบโอกาสที่จะแสดงให้เห็นได้เลย จอร์จเองก็กระตือรือร้นเช่นกันในขณะที่เขาพูดว่า “แจ็คสันพูดถูก ตระกูลซีของเราต้องเข้าร่วมงานแต่งงานของนักธุรกิจใหญ่ในสัปดาห์หน้า เราต้องใช้โอกาสนี้เพื่อฟื้นความโปรดปรานของเรากับนักธุรกิจใหญ่คนนั้น” สมาชิกในตระกูลซีพยักหน้าเห็นด้วย ทว่าปัญหายังคงเกิดขึ้น ตระกูลซีไม่มีทางได้รับคำเชิญให้ไปงานแต่งงานของนักธุรกิจใหญ่ แผนการของพวกเขาฟังดูดี แต่ความเป็นจริงนั้นโหดร้ายนัก “ทราวิส ตระกูลเจนเซ่นจะลองใช้เส้นสายของตัวเองและเชิญครอบครัวซีได้ไหม?” จอร์จอดไม่ได้ที่จะหันไปหาทราวิสเพื่อขอความช่วยเหลืออีกครั้ง ทราวิสซึ่งรู้สึกทุกข์ใจแล้วพูดว่า “คุณปู่ครับ ผมได้ยินมาว่าผู้ที่ได้รับคำเชิญให้ไปงานแต่งงานของมหาเศรษฐีนั้นล้วนเป็นบร
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 16 มหาเศรษฐีปรากฏตัว
ไทร์ไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากนั้นและหันไปวิ่งไล่ตามวินนี่เฟรด โอกาสอยู่ตรงหน้าพวกคุณแล้ว แต่พวกคุณไม่เห็นคุณค่าของมัน พวกคุณไม่สามารถโทษคนอื่นได้เลยสำหรับเรื่องนี้ ทุกคนในตระกูลซีเริ่มมีการพูดพึมพำกัน “เสียใจงั้นเหรอ? ทำไมเราต้องเสียใจ? นายคิดว่านายเป็นใคร ไทร์ ซัมเมอร์? นายเป็นแค่พวกขอทาน” “แล้ววินนี่เฟรดล่ะคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอเป็นความอัปยศของตระกูลซี!” “เมื่อไม่มีสมาชิกในตระกูลซีปรากฏตัวในงานแต่งงานของพวกเขา แล้วมาดูกันว่าใครจะเป็นคนเสียใจกันแน่?” “ไทร์ ซัมเมอร์ นายคิดว่านายเป็นมหาเศรษฐีหนุ่มที่ซื้อใจกลางเมืองงั้นเหรอ?” ไทร์วิ่งไปหาวินนี่เฟรด เมื่อเขาเห็นว่าวินนี่เฟรดดูเศร้าแค่ไหน หมัดของเขาก็กำแน่น “วินนี่เฟรด เธอโอเคไหม?” “ฉันสบายดี” วินนี่เฟรดเช็ดน้ำตาและยิ้มให้ไทร์ “วินนี่เฟรด ถ้าพวกเขาไม่มาร่วมงานแต่งงานของเรา มันคือการสูญเสียของพวกเขา พวกเขาจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะคุกเข่าลงหน้าโรงแรมและขอร้องเรา เราจะไม่ให้พวกเขาเข้ามาเด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้น ในวันแต่งงานของเรา ฉันจะทำให้เธอเป็นเจ้าสาวที่มีความสุขที่สุดในโลก ฉันจะทำให้คนทั้งเมืองมาเข้าร
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 17 งานแต่งงานแห่งศตวรรษ
งานวิวาห์แห่งศตวรรษเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว! ทุกคนจดจ่อความสนใจไปที่หน้าจอขนาดใหญ่ สมาชิกในตระกูลซีก็จ้องมองไปที่มันเช่นกัน เพื่อรอดูใบหน้าของนักธุรกิจหนุ่มและภรรยาของเขา บูม…หน้าจอแสดงภาพพลุ วินาทีต่อมา สตรีมสดของที่แสดงภาพภายในห้องปราสาทท้องฟ้าก็ปรากฏขึ้น “นั่นคือนักธุรกิจหนุ่มและภรรยาของเขา” “หล่อขนาดไหน! สวยอะไรอย่างนี้!” มีเสียงอุทานออกมารอบ ๆ ในที่สุดนักธุรกิจใหญ่ก็แสดงตัวขึ้นมา และมาพร้อมกับผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก ภรรยาของเขา กำลังปรากฏตัวเช่นกัน บนหน้าจอ ไทร์กำลังจับมือของวินนี่เฟรดขณะที่พวกเขายืนอยู่บนแท่นคริสตัลอันงดงามที่ดูเหมือนพระราชวัง เพื่อรับพรจากแขกของพวกเขา แขกเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นบุคคลสำคัญทางการเมืองและนักธุรกิจที่มีชื่อเสียง ไทร์สวมทักซิโด้สีขาว ด้วยคุณสมบัติที่หล่อเหลาและความสง่างามที่น่าหลงใหล ดูราวกับว่าเจ้าชายชาร์มมิ่งหลุดออกมาจากเทพนิยาย วินนี่เฟรดสวมชุดแต่งงานสีแดงฉูดฉาด เป็นชุดแต่งงานที่มีชื่อว่า ‘ราชินีแห่งดอกกุหลาบ’ ซึ่งได้รับการออกแบบและสร้างสรรค์โดยหัวหน้าดีไซเนอร์ มิสมิเชล แห่งแบรนด์ กุชชี่ สุดหรูของอิตาลี ชุดนี้มีมูลค่า 9.9 ล้า
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 18 ไม่ใช่มหาเศรษฐี
ในวันรุ่งขึ้น ที่คฤหาสน์ตระกูลซี ทั้งตระกูลซีได้จัดเตรียมงานเลี้ยงฉลองใหญ่ตั้งแต่เช้า “เร็วเข้า เธอเดินให้ไวกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอ? วางของตกแต่งให้เรียบร้อย และรีบไปทำอาหารและเตรียมไวน์ให้ด้วย” คฤหาสน์ทั้งหลังกำลังวุ่นวายเพราะจอร์จคอยกระตุ้นพวกเขา สำหรับงานเลี้ยงของครอบครัวนี้ จอร์จได้เป็นคนจัดเตรียมขึ้นมาเองด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง ทันใดนั้น ลิเลียนลูกสาวคนเล็กของเขารีบวิ่งเข้ามาจากข้างนอก “คุณพ่อคะ เร็วเข้า ไทร์และวินนี่เฟรดมาถึงแล้ว รีบออกไปต้อนรับพวกเขากันเถอะ” “แน่นอน… แน่นอน…” จอร์จพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับกลุ่มผู้อาวุโสของตระกูลซี พวกเขารีบออกไปนอกคฤหาสน์ด้วยเช่นกัน ด้านนอกของคฤหาสน์ ครอบครัวของไทร์กำลังเดินเข้ามา “ไทร์ วินนี่เฟรด พวกคุณเข้ามานี่! รีบเข้ามาและเชิญนั่งลง เราเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว และเรากำลังรอพวกคุณอยู่” จอร์จต้อนรับพวกเขาอย่างกระตือรือร้นพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเขา แบลร์มองดูผู้อาวุโสของเธออย่างหวาดกลัว ซึ่งทุกคนมีรอยยิ้มให้ พวกเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนหมาป่าตัวร้ายอยู่ตรงหน้าเธอ นี่มันดูถูกกันชัด ๆ ก่อนหน้านี้ เมื่อใหร่ก็ตา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 19 ราชาแห่งทะเลทรายแดนเหนือ อาเธอร์ ยัง
ในดวงตาของไอริสหดตัวจากการสะท้อนกลับมาทันที ในขณะที่คนข้าง ๆ เธอ มีร่องรอยของความกลัวปรากฏขึ้นบนการแสดงออกของเทรวิสเช่นกัน กระนั้น ทั้งสองคนได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว ไทร์ ซัมเมอร์ ไม่ใช่นักธุรกิจ และ เดรก ทัคเกอร์ ได้ตอบแทนเขาไปแล้ว ดังนั้นตอนนี้ชายผู้คนนี้จึงไม่มีความสัมพันธ์กับเดรกอีกต่อไป ทำไมตอนนี้พวกเขายังต้องกลัวเขา? “แกเป็นแค่ขอทาน แต่แกกล้าที่จะปลอมตัวเป็นนักธุรกิจใหญ่ ฉันบอกเลยนะ ไทร์ แกนี่มันช่างไร้ยางอายขนาดไหนกัน? และวินนี่เฟรด ตอนนี้เธอรู้สึกผิดหวังไหม? เธอคิดว่าจะได้แต่งงานกับมหาเศรษฐีสินะ แต่สุดท้ายเธอกลับได้แต่งงานกับขอทาน ฮ่า ฮ่า ฮ่า! นี่มันช่างตลกเหลือเกิน! เจ้าหมาน้อย ลูกของขอทานไม่สมควรกินน่องเป็ดนั่นหรอก พวกเขาควรได้กินขนมปังจากถังขยะที่เป็นเศษอาหารเท่านั้น!” เพี้ยะ! ไทร์ตบไอริสเข้าอย่างแรง “ถึงฉันจะไม่ใช่มหาเศรษฐี แต่ดูเหมือนฉันจะบอกเธอแล้วว่าอย่าก่อกวนฉันอีกครั้งไง” ไอริสกับทราวิสตกใจ ในที่สุดทั้งสองคนก็นึกว่าไทร์เหมือนผู้ป่วยโรคจิต พวกเขาถอยห่างออกไปโดยไม่รู้ตัวและหยุดที่จะพยายามยั่วยุไทร์และครอบครัวของเขา หลังจากที่พวกเขาออกจากคฤหาสน์ตระกูลซีแล้ว วินนี่เ
Latest chapter
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
“นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์ ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา “ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?” “ไสหัวไปซะ” ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก “นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
เชลดอน เฮย์ส และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง จากนั้น ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นภายในสำนักงาน ไม่เพียงแค่เชลดอนที่ประหลาดใจเท่านั้น แต่คอนนี่ ยอร์กซึ่งอยู่นอกสนามก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเช่นกัน จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากพอที่จะส่งเจย์ เบลด บินออกไปได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว "คุณเป็นใคร?" เธอมองไทร์ ซัมเมอร์อย่างระมัดระวัง พูดตามตรง เธอสนใจไทร์ ที่หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ "เธอเป็นใคร?" ไทร์ถามกลับ คอนนี่ตรงไปตรงมากับความตั้งใจของเธอ “ฉันคือ คอนนี ยอร์ก ลูกสาวของคาร์สัน ยอร์ก ธิดาของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์ ฉันมาเพื่อตามหาไทร์ ซัมเมอร์ เพื่อแต่งงานกับเขา” อะไรนะ? ไทร์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ลูกสาวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ ต้องการแต่งงานกับเขา? นี่เป็นเรื่องตลกที่น่ารังเกียจแบบไหน? เดี๋ยวก่อน แล้วใครคือ ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ อีก? คาร์สัน ยอร์ค? ไทร์รับรู้ได้อย่างฉับพลัน เขาเป็นสามีของป้าเควลช์ไม่ใช่เหรอ? ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าคนนี้คือลูกสาวที่ไร้ค่าของเฮเธอร์ เควลซ์? "ออกไปเถอะ ฉันไม่เห็นด้วย” ไทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมาหลังจา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป "มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ” ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?” วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี? “กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง "มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เ
