LOGINShare
บทที่ 20 ไม่ชอบให้เรียกพี่
Last Updated:
2025-04-08 16:52:28
Related chapters
ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 21 ช่วยด้วย...
[Danica’s part]เจ็บจังเลย...ความรู้สึกที่ฉันรับรู้เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งคือความเจ็บปวดที่ร้าวตั้งแต่ช่องท้องไปจนถึงกลางหลัง ฉันถูกมัดปากเอาไว้ด้วยผ้าเน่าๆ ที่มีกลิ่นเหม็นจนอยากจะอ้วก ทั้งข้อมือและข้อเท้าของฉันถูกเชือกมัดเอาไว้แน่น ทุกจังหวะการขยับตัวทำให้เชือกเสียดสีกับผิวจนเกิดเป็นแผล แต่ยิ่งฉันพยายามไม่ขยับ ความร้อนของภายในห้องนี้ก็ทำให้เหงื่อไหลใส่แผลจนแสบไปหมดมันเจ็บจังเลย...แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหนตอนนี้เป็นเวลากลางคืนที่ทุกอย่างมืดสนิท ทว่ามีแสงจันทร์สาดส่องเข้ามาจากข้างนอกทำให้พอเห็นได้บ้าง เมื่อมองไปรอบๆ ก็พบกับโกดังเก็บสินค้าเก่าๆ ที่จะพังแหล่มิพังแหล่ ข้าวของมากมายที่กองเอาไว้นั้นมีฝุ่นหนาเตอะบ่งบอกว่าไม่มีใครเข้ามาในนี้นานมากๆ แล้ว และในนี้ก็ยังมีหญิงสาวที่อยู่ในสภาพเดียวกับฉันอีกสองสามคน ฉันลองมองๆ ดูแล้วไม่มีพี่แพรวาอยู่ในนี้“ฮึก...ฮือออ”หนึ่งในคนที่ถูกจับเอาไว้ด้วยกันเริ่มสะอื้นไห้ออกมาทีละคน ยิ่งทำให้บรรยากาศตรงนี้หดหู่ยิ่งกว่าเดิม ฉันมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นตระหนก พยายามตั้งสติให้ได้แม้ว่าในใจจะทั้งหวาดกลัวและสั่นไหวก็ตามแม่ขา...ใครก็ได้ ช่วยหนูด้วย...ทว่ายิ่งฉันขยับ
Last Updated : 2025-04-08ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 22 ใครกล้าทำ มันต้อง...
[Navin’s part]เมื่อหลายวันก่อน ผมกับคามินทร์ที่กำลังสืบเรื่องแฟนเก่ามันที่หายตัวไป พบว่า วูล์ฟ อริเก่าที่ตีกันมาตั้งแต่สมัยเริ่มเข้าวงการธุรกิจส่งออกใหม่ๆ ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เมื่อสืบลึกเข้ากลายเป็นค้นพบการค้ามนุษย์ขึ้นโดยบังเอิญทว่าในขณะที่พวกเรากำลังสืบเรื่องนี้ กลับไม่รู้เลยว่าจริงๆ แล้วทุกการกระทำถูกรายงานให้อีกฝ่ายรู้อยู่ตลอดจนจับไม่ได้ไล่ไม่ทันเสียที จนกระทั่งเมื่อหลายวันก่อนที่แพรวามาขอลาออก ผมจึงได้รู้ว่าจริงๆ แล้วเธอกำลังจะหนีไปฮ่องกงพร้อมกับไอ้วูล์ฟและพรรคพวกของมันความจริงผมแค่จะแจ้งตำรวจให้เข้ามาจัดการเท่านั้น ไม่เอาแรงตัวเองมาลงให้เหนื่อย แต่พวกมันดันทำให้ผมฉุนขาดเพราะจับดานิกาไป ตอนนี้จากแค่ถูกจับ มันจะมีโทษคือต้องตายสถานเดียว“ที่นี่แหละ แต่เงียบจังว่ะ แน่ใจนะว่าเป็นที่นี่จริงๆ”คามินทร์หันไปถามจาเรดลูกน้องคนสนิทของมันที่รับหน้าที่เป็นคนขับรถในวันนี้ด้วย ด้านหลังพวกเรามีรถกว่ายี่สิบคันขับมาด้วย งานนี้ไม่เจ็บก็ต้องมีตายกันไปข้าง“ที่นี่แหละครับนาย แต่เงียบแปลกๆ สงสัยว่าพวกมันจะยังซ่อนอยู่รอเรือมา”“เรือมากี่โมงวะ”“ตีสามครับนาย”ผมมองที่นาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ตีสองกว
Last Updated : 2025-04-08ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 23 จับได้แล้ว
[Danica’s part]‘ถ้าฉันเป็นใครสักคนในชีวิตจริงของเธอ...เธอจะเกลียดฉันไหม?’ ทั้งที่ผ่านเรื่องความเป็นความตายมาขนาดนั้น ทั้งที่ฉันก็ยังไม่ลืมเรื่องน่ารังเกียจที่พวกนั้นทำไว้บนร่างกาย แต่ความคิดฉันกลับนึกถึงเพียงชายหนุ่มในหน้ากากกระต่ายคนนั้น...ในตอนที่คุณนาวินทร์อุ้มฉันออกมาจากตรงนั้น มือของฉันกำเสื้อของเขาเอาไว้แน่น ทว่าในตอนที่ซบหน้าลงกับไหล่ของเขา สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นรอยสักที่หน้าอกข้างซ้าย ซึ่งไม่ควรมีเลยในคนที่เป็นหมอความทรงจำในวันที่ฉันเห็นร่างกายของเขา เห็นรอยสักที่อยู่ตรงนั้นเต็มสองตา ทุกอย่างมันประกอบกันทำให้สมองฉันมึนเบลอไปหมด รอยสักของคุณกระต่ายอยู่ข้างเดียวกับหัวใจ แต่ของคุณคามินทร์อยู่ข้างขวา และคุณนาวินทร์มีรอยสักแบบเดียวกันแต่เป็น...ข้างซ้ายทั้งที่ตลอดมาฉันภาวนาให้เป็นเขามาตลอด แต่พอทุกอย่างมันเริ่มชัดเจนขึ้น ฉันกลับสับสนยิ่งกว่าเดิม ในขณะที่กระแสน้ำอุ่นไหลผ่านร่างลงมาอย่างเอื่อยเฉื่อย ความอุ่นของมันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกสบายขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย เพราะใบหน้าของฉันมันร้อนจากข้างใน ร้อนจนแทบจะแข่งกับน้ำอุ่นได้อยู่แล้ว“อ้ากกกกก”ในที่สุดฉันก็กรีดร้องออกมาด้วยความรู้สึกอัด
Last Updated : 2025-04-08ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 24 ขอแค่อีกวัน
‘สรุปแล้วตอนนี้...เราเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหมครับ?’‘ไม่รู้สิคะ เป็นไม่เป็นพี่ก็เรียกหนูว่าเมียต่อหน้าคนอื่นไปแล้วนี่’‘นั่นมันทีเผลอครับ ไม่นับ’ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหมนะ?ไม่รู้ว่าเมื่อคืนฉันหลับลงไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ลืมตาขึ้นมาในอ้อมกอดของเขาที่มอบความเร่าร้อนให้ฉันอยู่ค่อนคืน ชายหนุ่มตอนนี้กำลังตกอยู่ในห้วงความฝัน เขาหลับตาพริ้มเปิดโอกาสให้ฉันได้มองใบหน้าของเขาชัดๆ ตั้งแต่คิ้วหนาที่ฉันมองมันครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาเรียวยาวที่สะกดให้ฉันมองมันราวกับถูกมนต์สะกด จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อ เมื่อก่อนฉันเองไม่กล้าคิดว่านี่คือเขาจริงๆ ทั้งที่ใบหน้าและรูปร่างของเขานั้นต่างจากคุณคามินทร์อย่างสิ้นเชิงฉันขยับตัวเข้าไปใกล้เขาเพราะอยากจะเห็นหน้าเขาชัดขึ้นอีกหน่อย แต่ดันลืมไปว่าเมื่อคืนเพราะผล็อยหลับไปเลยทำให้เราทั้งคู่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วยซ้ำ และจากการขยับของฉันทำให้พี่วินทร์หลับอยู่ลืมตาขึ้นมามองทันทีมองอย่างเดียวไม่ว่า แต่มือที่ลูบแผ่นหลังอยู่นี่อะไรกัน“หนูทำพี่วินทร์ตื่นหรือเปล่าคะ?”เขาไม่ได้ตอบทันทีแต่กลับโน้มหน้าลงมาหาฉัน จนกระทั่งปลายจมูกของเราแตะกันถึงได้พูดต่อ“
Last Updated : 2025-04-08ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 25 ลูกแมวใต้โต๊ะ
[Danica’s part]“ไหนคะ บอกหนูหน่อยว่าที่คิดอยู่เมื่อกี้คือเรื่องอะไรเอ่ย”เมื่อเข้ามาในห้องได้ฉันก็ถามเขาเสียงใส แต่ไม่คิดว่าเมื่อเงยหน้าขึ้นมองชายตรงหน้า กลับถูกเขาจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว“พี่วินทร์คะ...”ฉันได้แต่ปิดเปลือกตาลงขณะที่ริมฝีปากสัมผัสกัน ความรู้สึกอุ่นและนุ่มนิ่มเหมือนกับมาชเมลโล่แสนหวานกำลังดึงฉันเข้าสู่อ้อมกอดของเขาดำดิ่งลงไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ตัวเลยว่ากระดุมเสื้อถูกมือหนาปลดออกไปตั้งแต่ตอนไหน“พี่วินทร์คะ นี่มัน...หน้าประตู...”“ตรงนี้แหละดี ใครเปิดเข้ามาจะได้ปิดทัน”“แต่ว่า...อ๊ะ...”ความร้อนแรงทวีขึ้นเมื่อเขาเลื่อนใบหน้าต่ำลงมาที่เนินอก เสื้อชั้นในที่โอบอุ้มทรวงอกเอาไว้ถูกเขาดึงขึ้นไปกองที่ด้านบนเป็นที่เรียบร้อย ก่อนที่ปลายยอดอกจะถูกเลียจนความเสียวซ่านส่งผ่านไปถึงท้องน้อย ฉันแทบจะยืนพิงกับประตูกระจกฝ้าของห้องเขาอยู่แล้ว หากไม่ติดว่ามีมือของเขาโอบหลังประคองเอาไว้อยู่“ไปที่โซฟาไหม” เสียงกระเส่ากระซิบแหบพร่าที่ข้างใบหู รับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่ห้ามไม่อยู่แล้วของเขา และฉันเองก็ไม่อยากขัด จึงได้เดินตามเขาไปอย่างว่าง่ายทว่าเพียงแค่เอนหลังลงไป กลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาก๊อก
Last Updated : 2025-04-08ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 26 เจอกัน อีกครั้ง
มหาลัยเอกบูรพาเพราะเรื่องที่ชิดภูมาเร้าหรือฉันก่อนหน้านี้ ทำให้สุดท้ายฉันก็ต้องกลับมาเรียนทั้งที่ตัดใจจากมันไปตั้งนานแล้ว อันที่จริงแล้วฉันกำลังจะคิดเรื่องหางานทำไม่อยากเรียนต่อแล้ว แต่แม่ที่ได้ยินเรื่องนั้นเข้าก็เป็นกังวลจนฉันต้องรับปากท่านพร้อมทั้งอธิบายยกใหญ่ว่าฉันถูกไล่ออกยังไงเมื่อไหร่นี่แหละชีวิตวุ่นๆ ของวัยรุ่นติดแม่ ถ้าไม่ห่วงความรู้สึกของแม่ฉันคงไม่มาที่นี่หรอก“มาจริงด้วย นึกว่าอ่านไม่ตอบแล้วจะไม่มา”ชิดภูนั่งรอฉันอยู่ที่หน้าตึกคณะ ตอนนี้เขากำลังเร่งพิมพ์งานในส่วนของตัวเองให้เสร็จโดยไม่ได้มองว่าคนที่เดินมาใช่ฉันหรือเปล่า แต่ฉันก็ไม่ได้แต่งชุดนักศึกษามาเพราะไม่ได้ตั้งใจมาเรียนแต่แรก แต่ต้องการมาหาเขามากกว่า“ก็ไม่ได้อยากมาหรอก แต่ช่วงนี้มีคนดูแลแม่ให้แล้ว เลยอยากมาเปิดหูเปิดตาหน่อย”“เปิดหูเปิดตาที่มหาลัย?”“อื้อ แปลกเหรอ ทีนายยังอยากได้ฉันเป็นพวกเลยนี่ ไม่มีอะไรแปลกไปกว่านั้นแล้วล่ะ”ฉันนั่งลงที่ข้างเขาในขณะที่หยิบมือถือขึ้นมาเล่นไปด้วย บนหน้าจอยังเป็นหน้าของแชทที่ฉันคุยกับชิดภูเมื่อเช้า ส่วนอีกแชทหนึ่งคือของพี่วินทร์ที่ส่งมางอแงทุกห้านาทีฉันคิดว่าตัวเองคงจะอึดอัดที่เขาเป
Last Updated : 2025-04-08ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 27 ทำไมถึงชอบ?
สองสามวันมานี้อาการแม่ดีขึ้นมากๆ ดีขึ้นจนพยาบาลพาออกไปรับลมชมวิวด้านนอกได้แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นฉันเองก็ยังไม่ไว้ใจที่จะทิ้งแม่ไว้คนเดียว หอบผ้าหอบผ่อนกลับมานอนกับแม่เหมือนเดิม“เย็นนี้พยากรณ์อากาศบอกว่าจะเย็นมาก ข้างนอกฝนตกด้วย ไปหาเช่าห้องนอนเถอะลูก ที่นี่ไม่มีผ้าห่มหนาๆ เลย”แม่ละสายตาจากทีวีมาบอกฉันซึ่งกำลังเตรียมที่นอนบนโซฟาของโรงพยาบาล จะว่าไปผ้าห่มที่ฉันมีมันก็บางจริงๆ ตอนนี้เริ่มจะเข้าหน้าหนาวแล้วทำให้ฉันต้องใส่เสื้อผ้าหนาๆ เพื่อให้ตัวเองอุ่น แต่ก็ยังไม่มากพอเมื่อกรมอุตุบอกว่าอุณหภูมิจะลดลงถึง 12 องศาเห็นฉันถึงเป็นวัวสู้งานอย่างนี้ฉันก็ไม่ชอบอากาศหนาวหรอกนะ มันน่าหงุดหงิดที่ไม่ว่าจะห่มผ้าท่าไหนก็ไม่อุ่นซะที จนฉันเคยเอาผ้าห่มพันเหมือนศพก็ทำมาแล้ว แต่พอไม่ปิดหน้าก็มีทางลมเข้า พอปิดหน้าก็หายใจไม่ออก ห่มทั้งตัวก็ร้อนเท้า พอเอาเท้าออกก็กลัวผีดึงอีก ไม่มีความสมดุลสักอย่างแต่ไม่เป็นไร ครั้งนี้ฉันมีตัวช่วย“หนูไปยืมผ้าห่มได้ค่ะ แม่รอหนูตรงนี้ก่อนนะคะ”“แม่จะไปไหนได้ล่ะลูก ว่าแต่ไปยืมที่ไหน?”ฉันไม่ได้ตอบแม่แต่กลับเปิดประตูออกมาจากห้องในทันที เป้าหมายของฉันคือห้องของพี่วินทร์ เขาบอกฉัน
Last Updated : 2025-04-08ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 28 จัดการอย่างเด็ดขาด
[Navin’s part]‘เพราะว่า พี่เห็นดาอยู่ในสายตาบ่อยมากๆ จนกลายเป็นเผลอมองโดยไม่รู้ตัวตั้งนานล่ะมั้ง’คำตอบของคำถามเมื่อวานยังอยู่ในหัวผมต่อให้ดานิกาออกไปแล้วก็ตาม ผมเองไม่เคยตั้งคำถามมาก่อนว่าทำไมถึงตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ แต่รู้ตัวอีกที ไม่ว่าเธอจะทำอะไรที่ไหน ชีวิตเจอเรื่องอะไร ผมก็มักจะยื่นมือเข้าไปช่วยโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำรู้แค่ว่าทุกครั้งที่เห็นว่าความช่วยเหลือของผมมันทำให้เธอยิ้มได้ การได้มีโอกาสทำให้เธอหลุดพ้นจากความเจ็บปวด มันทำให้ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกอีกอย่างคือ ผมไม่สามารถสลัดเธอออกจากความคิดได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ระหว่างที่เดินไปหาแฟนที่ห้องแม่ช่วงเช้าตรู่ผมเองก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว บนโถงทางเดินนี้ไม่มีใครผมจึงกล้าแสดงสีหน้าอย่างนั้นออกมา หากว่ามีคนอยู่ก็ต้องคีพลุคผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอาไว้ก่อนทว่าเดินมาไม่ทันถึงไหน ก็ได้ยินชื่อที่คุ้นเคยออกมาจากบทสนทนาของเหล่าบุคลากรทางการแพทย์ที่อยู่ในห้องพัก ทำให้ผมถึงกับต้องหยุดฝีเท้าลงก่อน“พวกเธอจำยัยน้องดานิกาที่อยู่ห้อง 405 ได้ไหม ที่แม่เป็นมะเร็งจะตายแหล่มิตายแหล่อะ”ถ้าผมจำไม่ผิด นี่คือเสียงของคุณหมอท่านนั้นที
Last Updated : 2025-04-08
Latest chapter
ดีลลับ หมอมาเฟีย ตอนจบ
[Navin’s part]‘แม่อยากให้ลูกของแม่มีความสุขที่สุด อย่าโกรธพ่อกับย่า แค่นั้น...วินทร์ทำให้แม่ได้ไหมลูก?’มันเป็นคำพูดสุดท้ายที่แม่ทิ้งเอาไว้ก่อนที่จะจากผมไป แม่เป็นผู้หญิงที่หวังดีกับคนอื่นเสมอ แม้แต่คนที่ทำให้แม่ต้องเจ็บปวดหัวใจ แม่ก็ยังไม่โกรธพวกเขาเลยสักนิดเดียวผมยังคงคิดถึงวันเวลาที่เราต่างก็ร้องไห้ไปกับช่วงเวลาเลวร้ายในวาระสุดท้ายของชีวิตแม่ ผมลืมเรื่องนั้นไม่ได้ และไม่กล้าที่จะให้อภัยคนที่ทำร้ายพวกเราจนกระทั่งวันหนึ่ง ผมเจอหญิงสาวอีกคน หญิงสาวที่ทำให้ผมรู้ว่า นี่คือความรักแสนใจดีที่ผมต้องรักษามันเอาไว้ให้ดีที่สุดถึงแม่ที่อยู่บนสวรรค์แม่ครับ...ผมนาวินทร์ ลูกชายของแม่ ตอนนี้แม่สบายดีไหมครับ ที่ตรงนั้นคงจะเต็มไปด้วยความว่างเปล่า ความคิดถึง และเสียงร้องไห้ของผมที่ส่งไปให้แม่ แต่วันนี้ลูกชายคนเล็กของแม่คนนี้ไม่ร้องไห้แล้วนะครับ ผมเป็นคนที่เข้มแข็งมากพอที่จะดูแลผู้หญิงที่ผมรัก และสามารถให้อภัยย่าได้แล้ววันนี้ผมพาดานิกามาหาย่าครับแม่ ผมเคยพาเธอไปไหว้หลุมศพแม่สองสามครั้ง แม่จำเธอได้ไหมครับ ดานิกาเป็นคนที่มีรอยยิ้มสดใส เธอเป็นแรงใจให้ผมได้ทุกครั้งที่ได้มอง ในวันนั้นที่แม่จากผมไป เธอ
ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 36 คิดถึงเหลือเกิน
เคยไหม ความรู้สึกที่รักเขา คิดถึงเขา เจอกันทุกวัน...แต่กลับไปรักกันไม่ได้แล้วฉันยังคงมาอยู่ที่หน้าห้องพักของแม่ จ้องมองประตูบานนั้นที่ฉันเคยเปิดเข้าไปเจอแม่อย่างทุกครั้ง ความทรงจำทั้งสุขและทุกข์ที่เราเคยผ่านด้วยกันมา ทำให้ฉันต้องหยุดมองทุกครั้งที่เดินผ่านมันเป็นเรื่องที่เจ็บปวด แต่ฉันก็ยังชอบที่จะมายืนจ้องหน้าห้องพักเดิมของแม่อยู่อย่างนี้และเหมือนว่าเขาจะรู้...พี่วินทร์สั่งปิดชั้นนี้ไม่ให้มีใครขึ้นมา และย้ายผู้ป่วยทั้งวอร์ดไปไว้ตึกใหม่ที่เพิ่งสร้างเสร็จ เพื่อไม่ให้ใครขึ้นมารบกวนฉันที่มักจะเหม่อถึงแม่...ฉันรู้ว่าเขารักและหวังดีกับฉันเสมอ แต่ว่านะ...เรากลับไปรักกันเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว ทุกครั้งที่เราเดินสวนทางกัน เป็นฉันที่พยายามมองหน้าให้เขาจ้องตอบกลับมาแม้สักนิด แต่สุดท้ายเขาก็ยังทำเหมือนกับว่าฉันไม่มีตัวตนเขาไม่ได้บอก...แต่ฉันรู้ว่าเขากำลังพยายามทำให้ฉันไม่รู้สึกอึดอัดแต่ทั้งที่ฉันเป็นคนบอกเลิกเขาเองแท้ๆ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นฉันที่ยังโหยหา ยังคิดถึง แต่ก็ไม่สามารถที่จะเดินไปบอกเขาได้ตรงๆ“เอสเปรสโซ่ไม่หวานหนึ่งแก้วครับ”ฉันมักจะได้ยินอย่างนี้ในทุกเช้าเสมอ คุณหมอหนุ่มที่มักจะ
ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 35 ความสูญเสีย
[Danica’s part]‘แม่คะ ทำไมแม่ถึงตั้งชื่อหนูว่าดานิกาเหรอคะ?’‘ดานิกา แปลว่าดวงดาวในรุ่งอรุณลูก หนูเป็นเด็กที่มีรอยยิ้มสดใส เหมือนกับดวงดาวที่เปล่งประกายในยามรุ่งเช้าไงลูก’‘งั้นหนูจะยิ้มทุกวันเลย ให้สมกับชื่อดานิกา ดีไหมคะ?’จบแล้วเหรอ...จบลงง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ...ทุกอย่างที่ฉันพยายามมา ความหวังที่ว่าสุดท้ายแล้วแม่จะหายดีและกลับไปอยู่กับฉันอย่างมีความสุขอีกครั้ง เราจะไปเที่ยวด้วยกัน มองฉันเป็นดีไซเนอร์มากฝีมืออย่างที่แม่ใฝ่ฝัน ทั้งการทำงานอย่างหนัก ต่อสู้กับคำพูดและสายตาของคนทั้งมหา’ลัย พาตัวเองขึ้นประมูลซิง ทุกอย่างมันจบลงแล้วใช่ไหมฉันเดินกลับเข้ามาในห้องที่ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างวิ่งกันจ้าละหวั่นเพื่อช่วยชีวิตของแม่ ทว่าสุดท้ายแล้วความตายก็ยังชนะความพยายามพวกนั้น พยาบาลคนสุดท้ายได้ออกไปจากห้องนี้แล้ว เหลือเพียงฉันและร่างที่แน่นิ่งของแม่ที่นอนอยู่บนเตียง“แม่คะ...”แม่มักจะยิ้มให้ฉัน บอกฉันว่าไม่เป็นไร ไม่ว่าฉันจะกลับมาดึกแค่ไหนแม่จะตื่นขึ้นมา ลูบใบหน้าที่เปื้อนเหงื่อแล้วบอกให้ฉันไปอาบน้ำ แต่วันนี้ภายในห้องนี้...เหลือเพียงความเย็นยะเยือก เงียบเหงา บรรยากาศอึมทึมจนฉันอยากจะร้องไห้ออกม
ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 34 เส้นความอดทนสุดท้าย
[Navin’s part]“คนไข้นอนทับสายน้ำเกลือค่ะ แล้วก็สายออกซิเจนหลุด เลยขาดอากาศหายใจไปช่วงหนึ่ง ตอนนี้พยายามปั๊มหัวใจแล้ว แต่อาการไม่ดีเลยค่ะท่านผอ.”พยาบาลที่ผมว่าจ้างมาดูแลแม่ของดาเอ่ยเสียงสั่นทำอะไรไม่ถูก ผมแน่ใจว่าเธอเป็นคนที่รอบคอบและทำงานดีมากคนหนึ่ง ไม่มีทางหรอกที่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้จะเกิดขึ้นได้แล้วผมก็คิดถึงคนที่โทรมาบอกดาเอแคลร์...“เรื่องเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แล้วมีใครเข้าออกห้องนี้บ้าง”“ก็...มีเพื่อนคุณดาค่ะ ที่ชื่อชิดภู มาตอนเย็นแล้วไม่เจอ ก็เลยฝากขนมกับน้ำไว้ให้”“แค่นั้นเหรอ มีใครอีก”ชิดภูไม่ทำหรอก ต่อให้มันจะปากหมาใจกล้าเกินคน แต่ก็จริงใจกับดาอยู่พอสมควร“เอ่อ...” พยาบาลทำท่านึก แต่นานจนผมร้อนใจทนไม่ไหวตวาดออกไปเสียงดัง“เร็วสิ ถามว่าใครอีก!”“มะ...มีผู้หญิงอีกคนค่ะ เข้ามาก่อนหน้านี้สักครึ่งชั่วโมงได้ ตอนนั้นดิฉันอยากเข้าห้องน้ำ เลยฝากคนไข้ไว้ค่ะ”ผมเปิดมือถือ เข้าไลน์ของย่าที่มักจะชอบส่งรูปต่างๆ มาให้ และในนั้นก็มีรูปของเอแคลร์ด้วย“คนนี้หรือเปล่า”“ชะ...ใช่ค่ะท่านผอ. คนนี้เลย ดิฉันจะมีความผิดอะไรหรือเปล่าคะ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะคะที่ดูแลคนไข้ไม่ดีทำให้เกิดเรื่องแบ
ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 33 มาไม่ทันตั้งตัว
“เจ๊!!!”“ยัยดา กรี๊ด!!!”ฉันกับเจ๊น้ำหวานเจอกันก็ไม่ต่างอะไรกับชะนีสองตัวที่วนเจอในกิ่งเดียวกัน เจ๊นี่ดีดสุดอะไรสุด ทิ้งเครื่องสำอางทิ้งทุกอย่างมากอดฉันอย่างไว เรากอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ครู่หนึ่งจนกระทั่งมีคนหวงดึงฉันออก“พอแล้ว จะกอดให้ละลายตัวติดกันไปเลยหรือไง”พี่วินทร์หน้างอคอหักตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว ก็มาเที่ยวผับทั้งทีฉันก็ต้องแต่งตัวให้มันเข้ากับสถานที่ เลยใส่เป็นกางเกงยีนขาสั้นกับเสื้อครอปแขนกุด เขาเองมองฉันหัวจรดท้าตั้งแต่ออกมาจากห้องแต่งตัว แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร“แหมคุณหมอคะ อย่ามาทำเป็นหวงไปหน่อยเลย ทีเมื่อก่อนมาฝากไว้กับเจ๊ เจ๊ก็ดูแลให้อย่างดีเลยนะคะ”“เอามาฝากอะไรเหรอคะ?”เหมือนว่าฉันจะเจอเรื่องที่น่าสนใจเข้าให้แล้ว พอเจ๊น้ำหวานพูดแบบนั้นฉันก็หันไปมองพี่วินทร์ด้วยความสงสัย“ก็แหม เมื่อก่อนคนที่บอกเจ๊ว่าให้ติดต่อน้องดาไปคือคุณหมอเนี่ยแหละ เขารักเขาหวงมาตั้งแต่แกจะรู้ว่าเขามีตัวตนด้วยซ้ำนะ คลั่งรักนะเนี่ย”“จริงเหรอคะ?”เรื่องที่ได้ยินยิ่งทำให้ฉันมองหน้าเขาหนักยิ่งกว่าเดิม มีเรื่องอะไรอีกบ้างนะของเขาที่ฉันยังไม่รู้ สำหรับผู้ชายคนนี้ในสายตาฉันเขาคือคุณหมอที่แสนจะเพอร์เฟค ไม่มีว
ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 32 หน่วง
[Danica’s part]ช่วยด้วยค่ะ ตอนนี้พบคนแก่ไม่อยากไปทำงานหนึ่งอัตรา ตั้งแต่กลับมาจากสวนสนุกเมื่อวานเขาก็เอาแต่ขลุกอยู่ในห้อง เล่นมือถือบ้าง คอมฯบ้าง จนฉันทนความอึดอัดไม่ไหวต้องออกมาทำกับข้าวข้างนอกแต่ยังออกมาไม่ทันถึงสามนาที แครอทยังปอกไม่หมดด้วยซ้ำ ก็มีอ้อมกอดอุ่นเข้ามากอดจากทางด้านหลัง พร้อมทั้งคางแหลมๆ ของเขาวางลงที่หัวของฉัน“ทำอะไรครับเนี่ย”“ทำกับข้าวง้อคนค่ะ”ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเขาที่กำลังมองลงมาเช่นกัน แต่ไม่คิดว่าจะถูกคนตัวสูงขโมยจูบไปหนึ่งที“อื้อ...แกล้งหนูอะ”ถึงเราจะอยู่ด้วยกันมาสักพักแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่ชินกับการชอบสกินชิพของเขาแบบนี้สักที หน้ามันยังคงร้อนผะผ่าวทุกครั้งที่ถูกเขาจูบ เขาหอม เขา...พอแล้วๆ ไม่คิดแล้วดีกว่า“ง้อเรื่องอะไรครับ พี่ไม่ได้งอนหนูซะหน่อย”แล้วก็เรื่องที่เขาเรียกฉันว่า หนู ตั้งแต่กลับมาจากสวนสนุกก็ไม่ได้ยินชื่อฉันจากปากเขาอีกเลย ไม่รู้ว่าซ้อมไว้เผื่อเรียกกิ๊กแบบไม่ให้ฉันจับได้หรือเปล่า“ไม่ได้งอนนะคะ แต่หน้างอเลย เป็นอะไรคะ หรืองอนเรื่องที่หนูไม่เปิดตัวกับเพื่อนเมื่อวันก่อน?”“รู้ทันอีก”ฉันรู้หรอกน่าว่าเขากำลังนอยด์เรื่องอะไร เลยเลือกจะทำอาหารง้อหลัง
ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 31 แค้น
[Eclair’s part]“กรี๊ด!!!! อีดา อีเวร อีเปรต มึงกล้าดียังไง กรี๊ด!!!!”“ไม่เอานะคะคุณหนู เจ็บเปล่าๆ พอเถอะค่ะ”“กูไม่สน ไปหาอะไรมาให้กูปา ไป๊!!!”ไม่มีอะไรได้ดั่งใจเลย ไม่มีเลยสักอย่าง ทำไมคนอย่างอีดาถึงได้ทุกอย่างที่ฉันอยากได้ มันก็เป็นแค่กะหรี่จนๆ ที่ไม่มีใครเอา ทำไมๆๆๆๆ“กรี๊ด!!!!”ถึงจะกรี๊ดจนแสบคอแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาเลยสักนิด ตอนนี้ฉันอยากจะพุ่งไปกระชากหน้ากากตอแหลของนังนั่นออกมาให้รู้แล้วรู้รอด แฟนอย่างนั้นเหรอ มันคิดว่ามันมีสิทธิ์อะไรฉันเอาความโกรธทั้งหมดระบายไปกับข้าวของที่มันเคยให้มา มีแต่ของขยะ ของทำมืออะไรกัน ไม่มีค่าเลยสักนิด ดูแต่ละอย่างที่ฉันให้มันสิ เครื่องประดับราคาแพง น้ำหอมแบรนด์หรู แล้วมันล่ะให้อะไรฉันบ้างนอกจากเกาะฉันไปวันๆ“เกิดอะไรขึ้นน้องแคลร์ ทำไมทำลายข้าวของอย่างนี้ลูก”คนที่เปิดประตูเข้ามาก็คือแม่ แต่ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะทำตัวเป็นลูกสาวที่แสนดีอะไรหรอก ตอนนี้ฉันอยากจะร้องไห้ พี่หมอเป็นของฉัน แต่ทำไมถึงกลายเป็นนังดาที่ได้เขาไป“น้องแคลร์...”“ไหนแม่บอกว่าหนูจะได้แต่งงานกับพี่วินทร์ไงคะ แล้วทำไมปล่อยให้นังผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้านั่นมาเกาะแกะพี
ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 30 หนึ่งวันในสวนสนุก
“เราเล่นอะไรก่อนดีคะ หนูไม่เคยเล่นนะแต่ว่าอันนี้คนต่อแถวเยอะมากเลย”ฉันชี้ไปยังเครื่องเล่นไวกิ้งที่ตั้งอยู่ทางซ้ายมือของสวนสนุก มันกำลังเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาและมีเสียงกรี๊ดดังมาเป็นระยะ ฟังแล้วน่ากลัวจนฉันไม่อยากจะขึ้นเล่นมันแล้ว“ไม่เอาแล้วดีกว่าค่ะ เราไปเล่นอะไรที่ไม่ตื่นเต้นเถอะ”“มาสวนสนุกแต่ไม่เล่นอะไรที่มันตื่นเต้น จะเรียกว่ามาสวนสนุกได้ไง”“ไม่เอาค่ะ หนูไม่เล่น กรี๊ดดดดดด”ฉันถูกเขาลากเข้าเครื่องเล่นนั้นเครื่องเล่นนี้ตามใจจนกรี๊ดเจ็บคอไปหมด รู้งี้ฉันขอเขาแลกเงินเองตั้งแต่ทีแรกดีกว่า เพราะเขามีบัตรอยู่ในมือเยอะเกินไปจนเล่นไม่หมด มันเลยเป็นเวรกรรมตกมาถึงฉัน“แฮ่กๆ พอแล้วนะคะ หนูไม่เล่นแล้ว หัวใจจะวาย”ฉันวิ่งลงมาจากเครื่องเล่นแล้วหายใจหอบด้วยความเหนื่อย นอกจากจะเหนื่อยจากการเล่นเครื่องเล่นแล้วฉันยังเหนื่อยจากการกรี๊ดด้วย แค่การเล่นเครื่องเล่นไม่กี่ชิ้นมันทำให้ฉันเปลืองพลังงานอย่างหนักหน่วง ตอนนี้รู้สึกเหมือนจะน้ำตาลตก หน้ามืด จะเป็นลมส่วนคนที่พาฉันขึ้นไปเล่นนั้นแค่เดินล้วงกระเป๋าเข้ามาพลางหัวเราะกับท่าทางของฉัน“ฮ่าๆๆ แค่นี้ก็ร่วงแล้วเหรอ?”“พี่อย่ามาหัวเราะนะ หนูจะอ้วก...แหวะ”อาห
ดีลลับ หมอมาเฟีย บทที่ 29 อยากแบ่งเบา
[Danica’s part]“เล่าได้ไหมว่าทำไมพี่วินทร์ถึงเลิกเป็นหมอ”ในเมื่อชิดภูบังคับให้ฉันต้องกลับมาเรียน ฉันเองก็จะใช้เขานี่แหละเป็นฐานข้อมูลใหญ่ ช่วงนี้ฉันคิดมากเรื่องที่เขาพูดมาวันนั้น เพราะฉะนั้นเขาต้องรับผิดชอบ“จะอยากรู้ไปทำไม ไหนบอกคบกัน ก็ไปถามเฮียเองดิ”“จะเล่าไหม ไม่เล่าฉันกลับ”ฉันทำท่าจะเดินออกไปจากตรงนี้จริงๆ จนเข้าต้องลุกขึ้นมาดึงฉันกลับที่เดิม“อะๆๆๆ เล่าก็เล่า แต่อย่าไปหาถามเฮียนะ เรื่องนี้ความลับของตระกูล เหยียบเอาไว้เลย”“ถ้านายเล่าให้ฉันฟังก็ไม่เป็นความลับแล้วสิ”“งั้นไม่ฟัง?”“ฟัง!!!”เพราะความรั้นของฉันและความคันปากของเขา ทำให้ชิดภูเริ่มเล่าเรื่องของพี่ชายตัวเองอย่างตั้งอกตั้งใจ ฉันฟังเขานานมากๆ จับใจความได้ว่าเมื่อก่อนแม่ของทั้งสามแฝดแต่งงานเข้ามาโดยที่ไม่ได้รับความยินยอมจากย่า เนื่องจากพ่อของพวกเขามีคู่หมั้นที่ทางบ้านหาให้อยู่แล้ว แต่ด้วยความรักทั้งคู่เลยตัดสินใจแต่งงานและหนีไปด้วยกัน ทำให้ย่าโกรธมากๆหลังจากนั้นไม่กี่ปี ทั้งสองคนก็กลับมาบ้านพร้อมลูกแฝดสาม ทำให้ย่าเริ่มคลายความโกรธลงบ้างเพราะทั้งรักทั้งหลงหลาน แต่ความโกรธเกลียดนั้นก็ไม่ได้หายไป“เมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้
