LOGINShare
ตอนที่ 4.
Last Updated:
2025-04-25 01:01:00ตอนที่ 4.
นั่นไง คุณชายสุดหล่อเริ่มเข้าเรื่องแล้ว หญิงสาวเชิดหน้า ฉีกยิ้ม “แน่นอนค่ะ ฉันรักษาสัญญานี้มาตลอด ไม่เคยแต่งงาน ไม่เคยมีคนรัก ก็เพราะพ่อสั่งสอนเสมอว่าต้องรักษาตัวไว้แต่งงานกับคุณ”
พูดออกไปก็แทบจะอาเจียนเสียเอง หากไม่จำเป็นหล่อนคงไม่มีทางมาตื๊อขอแต่งงานกับผู้ชายที่เขาไม่ไยดีแบบนี้หรอก แต่นี่หล่อนมีทางเลือกที่ไหนกัน
ธาราเขตอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโทนเดิม “ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีผู้หญิงที่คิดแบบเธอในโลก...”
“งั้นก็คิดได้แล้วค่ะ เพราะผู้หญิงคนนั้นกำลังยืนอยู่ตรงหน้าคุณนี่ไงคะ”
พลอยไพลินพูดเสียงห้วน จ้องหน้าผู้ชายตรงหน้าด้วยความไม่พอใจนัก ถึงแม้เขาจะหน้าตาดีแค่ไหน แต่ก็คงติดนิสัยดูถูกคนจนมาจากยายสองคนนั้นแน่นอน
“ฉันเห็นแล้ว... และก็รู้สึกเป็นเกียรติมากที่เธอรอคอยการแต่งงานของเราแบบนี้”
เป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้ามาที่พลอยไพลินเห็นรอยยิ้มระบายบนใบหน้าสะอาดของธาราเขต รอยยิ้มของเขาทำให้โลกของหล่อนระเบิดตูมเป็นสีชมพู จ้องมองอย่างลืมตัว แต่เสียงกระแอมของเขาก็ทำให้หล่อนได้สติ รีบละสายตาจากใบหน้าคมสันนั้นอย่างรวดเร็ว เสมองพื้นโต๊ะไม้แทน
เสียงหัวเราะเบา ๆ ของเขาดังมาเข้าหู “และเมื่อพบหน้าฉันแล้ว ก็คงไม่มีอะไรมาห้ามความตั้งใจของเธอได้อีกใช่หรือเปล่า”
สมองค่อย ๆ แปลความหมาย และเมื่อเข้าใจแจ่มแจ้งกับคำพูดหลงตัวเองนั้น หญิงสาวรีบเงยหน้าจ้องมองพ่อคนตัวโตที่ยิ้มเยาะมุมปากอย่างขุ่นเคือง
แต่...
แม้จะเป็นยิ้มเยาะ หรือยิ้มหวาน รัศมีความหล่อขั้นเทพก็ไม่ได้ลดระดับลงเลย แถมยังเพิ่มขีดความสามารถทำให้หัวใจหล่อนเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนตอนนี้แทบจะกระเด้งออกมากองกับพื้นอยู่แล้ว
พลอยไพลินคิดอย่างเพลียหัวใจ...
สู้กับแม่สองคนนั้นยังมองเห็นชัยชนะได้ชัดเจนกว่า สู้กับพ่อคนที่หล่อแต่เย็นชาอย่างธาราเขตเสียอีก
“คุณจะคิดยังไงก็ได้... แต่ฉันไม่มีวันล้มเลิกความตั้งใจนี้อย่างแน่นอน เราจะแต่งงานกันให้เร็วที่สุด” หญิงสาวเชิดหน้า ยืดไหล่ โต้กลับ
“ฉันก็คิดว่าอย่างนั้น ดูเธอกระตือรือร้นมากกว่าเดิมเสียอีก” เขาพูดอย่างดูถูกไม่ปิดบัง ขณะจ้องมองมาสายตากระด้าง
“นี่คุณ! อย่ามาดูถูกฉันนะ” แหวเสียงแหลมด้วยความลืมตัว
ธาราเขตหรี่ตาแคบจ้องเขม็ง ขณะที่ร่างกายเกินว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรของเขาจะลุกขึ้นยืนตระหง่าน และเดินอ้อมโต๊ะไม้โบราณออกมาเผชิญหน้ากับหล่อนชนิดที่เรียกได้ว่าหายใจรดกันทีเดียว
พลอยไพลินรีบกระวีกระวาดลุกขึ้นยืน เพื่อให้ตัวเองไม่ดูกระจ้อยร่อยนักในสายตาของผู้ชายตรงหน้า แต่มันช่วยอะไรได้ที่ไหนกันล่ะ เพราะไม่ว่าจะยืนหรือจะนั่ง หล่อนก็เตี้ยกว่าเขาชนิดที่เรียกกว่าฟ้ากับก้นเหวเลยก็ว่าได้
แม้... ก็ตอนนี้ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำสนิทของหล่อนนั้นยังไม่ถึงปลายคางเขาดีเลย
นี่หล่อนเป็นคนแคระ หรือว่าพ่อเทพบุตรตรงหน้าเป็นเปรตกันนะ
“ถ้าคิดว่านิสัยแบบเด็กปากตลาดแบบนี้จะมาเป็นเจ้าสาวของฉันได้ เธอคิดผิดนะแพรวนภา เพราะคนอย่างฉันไม่ใช่เลือกเฉพาะคู่นอนเท่านั้น แต่ภรรยาก็เลือกเหมือนกัน แถมยังเลือกมากอีกต่างหาก...” เขาใกล้เข้ามาทุกขณะ
หญิงสาวตัวแข็งทื่อ ขยับเท้าไม่ได้เลย คล้ายถูกคาถานะจังงัง ได้แต่เงยหน้าสบตากับดวงตาคมกล้าสีนิลเนื้อดีเป็นประกายด้วยความวิงเวียน
ยิ่งเห็นใกล้ ๆ ยิ่งได้กลิ่นใกล้ ๆ หัวใจของหล่อนก็เอียงกระเท่เร่แทบคว่ำ
ร่างกายของหล่อนร้อนวูบวาบขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ทรวงอกคัดเครียดหนักอึ้ง ขณะที่ปลายถันสีสวยเม็ดเล็กของตนชูชันไสวอยู่ภายใต้บราเซียอย่างน่าละอาย
“และถึงจะเป็นคำสัญญาของคุณพ่อที่ฉันต้องรักษาเกียรติให้ท่านก็ตาม แต่หากเธอมีคุณสมบัติที่ฉันต้องการไม่ครบถ้วน...” เขาแสยะยิ้ม ก้มต่ำลงมาหา ขณะที่สายตาคมอิ่งอ้อยอยู่ที่กลีบปากอิ่มสีสดของหล่อนอย่างลืมตัว
“ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ...”
หญิงสาวแสนจะชิงชังน้ำเสียงไร้ความรู้สึกที่แอบแฝงความกระด้างเย็นชาของธาราเขตนัก อยากจะซัดสักตุ๊บสองตุ๊บด้วยหมัดมวยที่หล่อนฝึกปรือมาอย่างดี แต่ก็ไม่สามารถทำได้...
เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่าตอนนี้จะหายใจก็ยังลำบากเลย จะเอาอะไรไปสู้รบกับคนตัวโตที่ก้มต่ำมาหาอยู่ตรงหน้า
“ละ... แล้วคุณต้องการให้ฉันมีคุณสมบัติอะไรบ้างล่ะ...” น้ำเสียงตะกุกตะกัก และก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อคนตัวโตเล่นหัวเราะชิดแก้มนวลของหล่อน
พลอยไพลินผลักไส พยายามจะถอยหนีอีก แต่บั้นท้ายของหล่อน ก็ชนเข้ากับขอบโต๊ะไม้โบราณซะก่อน ทางหนีหมดไป แต่ข้าศึกยังประชิดตัวไม่หยุด
“นี่ถอยไปนะ จะเข้ามาใกล้ทำไมนักหนา...” รีบแหวกลับด้วยความอาย
ธาราเขตไหวไหล่กว้างภายใต้เสื้อเชิ้ตพอดีตัว สีขาวแขนสั้นสะอาดตาเบา ๆ จนแผงอกที่น่าจะอุดมไปด้วยมัดกล้ามงาม ๆ กระเพื่อมน้อย ๆ ทุกอากัปกิริยาของเขาช่างน่ามอง จนหล่อนต้องลอบกลืนน้ำลายเป็นระยะ
“นี่ก็คือคุณสมบัติข้อที่หนึ่งสำหรับการเป็นเจ้าสาวของฉัน...” เขาพูดเสียงนุ่ม
หญิงสาวเบิกตากว้าง “นี่นะคุณสมบัติ...”
Related chapters
ดวงใจอสูร ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.ชายหนุ่มพยักหน้ายิ้ม ๆ “แน่นอน ผู้หญิงที่จะมาเป็นเจ้าสาวของฉันต้องยอมให้ฉันชื่นใจบ้าง หรือหากจะยอมขึ้นเตียงด้วยก็ยิ่งดี...”“จะบ้าเหรอ! ฉันไม่เอาด้วยคนหรอก นี่ออกไปห่าง ๆ เลยนะ มายืนชิดฉันแบบนี้ทำไม มันหายใจไม่ออก...”ส่ายศีรษะดิก ขณะที่ใบหน้างามเต็มไปด้วยความสยดสยอง มือไม้ก็ผลักไสคนตัวโตที่เข้ามาใกล้เกินกว่าเหตุ จนแทบจะยืนผสานกับเป็นเนื้อเดียวอยู่แล้วพัลวัน“เหรอ... งั้นสัญญาเป็นอันยกเลิก” ชายหนุ่มซ่อนยิ้ม ขณะจะถอยออกห่าง แต่สาวน้อยก็รีบโผเข้ากอดร่างกำยำนั้นไว้แทน“อย่า... ไม่นะ! คุณต้องแต่งงานกับฉัน...”‘ไม่แต่งก็แย่นะสิ ไร่ถูกยึดแน่ จะไปกู้นอกระบบก็ไม่เห็นหนทางรอด แต่ถ้ายอมแต่งก็ต้องถูกนายหน้าหล่อนี่กอด จูบ ลูบคลำน่ะสิ โอ๊ย... ทำไงดี ทำไงดี’ชายหนุ่มอึ้งไปชั่วขณะ ร่างกายเครียดเขม็งขึ้นมาฉับพลัน เลือดร้อน ๆ พุ่งปรู๊ดปร๊าดแทบทะลุออกมาจากริมฝีปาก รู้สึกถึงความควบคุมตัวเองที่ลดน้อยถอยลงไปราวกับถูกสูบ ความอวบอัด เนื้อนมไข่ที่ได้สัมผัส ทำให้เขาอยากทำการสำรวจด้วยฝ่ามือใหญ่ของตนเองนักใช่ว่าในชีวิตเขาจะไม่เคยถูกผู้หญิงกอดซะเมื่อไหร่ เคยบ่อยมากต่างหาก แถมยังทำมากกว่ากอดเสียอีก แต่
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6.มือหนาเริ่มไม่อยู่สุข ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังอย่างอาจหาญ จนสาวน้อยรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งเรือนกาย แต่ก็พยายามทำใจแข็งเอาไว้“อยากลองเร็วก็ต้องแต่งเร็วค่ะ หากแต่งช้าคุณก็อดไปอีกนาน... และตอนนี้ ฉันก็ให้ได้แค่จูบเท่านั้น” หญิงสาวเสิร์ฟเอง ตั้งเอง ชงเองเสร็จสรรพ จนธาราเขตต้องซ่อนยิ้ม“งั้นก็ได้... ไหนลองสาธิตวิธีการจูบให้ฉันดูหน่อยสิ...” พูดออกไปแล้ว เห็นหญิงสาวทำหน้าตาตื่นตกใจ ชายหนุ่มก็ระบายยิ้มเหลือเชื่อออกมา“คงไม่ใช่ว่านี่จูบแรกหรอกนะ...”ไม่รู้จะตอบคำถามของเขายังไง จึงได้แต่ก้มหน้า ธาราเขตเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ หากหล่อนไม่โกหก นี่ก็นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์อย่างที่แปดของโลกทีเดียวผู้หญิงอายุยี่สิบเอ็ดย่างยี่สิบสองไม่เคยถูกจูบ... ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงได้ภาวนาให้เจ้าหล่อนพูดเรื่องจริง“งั้นฉันขอพิสูจน์ก็แล้วกัน...ว่าคำพูดเธอจะเชื่อได้สักกี่เปอร์เซ็นต์เต็มร้อย...”สายตาคมกล้าลดต่ำลงมาจับจ้องที่กลีบปากสาว ก่อนที่จะประกบลงมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ให้หล่อนตั้งตัวแม้แต่น้อยเขาเคล้าคลึงบดเคล้าแผ่วเบาบนเรียวปากอิ่มเต็มของหล่อนอย่างเนิบนาบ แต่ทุกสัมผัสก็เต็มไปด้วยความ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7. พลอยไพลินตื่นแต่เช้าตรู่เดินลงไปข้างล่างตั้งใจจะช่วยทำงานบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ตนเองพอทำได้ คนอื่นจะได้ไม่หาว่าหล่อนไม่มีประโยชน์ แต่ระหว่างทางก็เจออุปสรรคตัวเอ้ซะก่อน หญิงสาวพ่นลมออกจากปาก พยายามจะไม่ใส่ใจตาวาว ๆ ที่ทำราวกับเกลียดกันมาตั้งแต่อดีตชาติคู่นั้นของสตรีตรงหน้า แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สำเร็จ “กำลังเดินสำรวจตรวจตราทางหนีทีไล่ไว้ให้กับพวกของแกอยู่ใช่ไหม อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่าแกนะมันเป็นพวกสายของโจร” ดารารัศมีสาดคำพูดว่าร้ายเข้าใส่ไม่ยั้ง “คุณจะคิดยังไงก็ช่างฉันไม่สนอยู่แล้ว เพราะคนที่ฉันสนก็คือพี่ชายของคุณต่างหาก” พลอยไพลินโต้กลับไม่ยอมแพ้ ก่อนจะเนรมิตรอยยิ้มกวนประสาทขึ้นมาที่มุมปาก “ว่าแต่คุณเถอะ ทำไมทำท่าทำทางเหมือนจงอางหวงไข่เลยล่ะคะ อยากบอกนะว่าหลงรักพี่ชายของตัวเอง แต่ถ้าใช่คุณธาราเขตคงดีใจพิลึกเชียวแหละ...”หญิงสาวหัวเราะร่วน แต่ดารารัศมีกลับแทบลงไปดิ้นกระแด่วอยู่ที่พื้น ด้วยความเจ็บใจ คิดไม่ถึงว่านังเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมตรงหน้าจะร้ายกาจไม่ใช่เล่นแบบนี้“อย่ามาปากดีกับฉันนะนังไพร่ไร้สกุล!” ดารารัศมีตวาดลั่น แ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.ธาราเขตแปลกใจไม่น้อย กับท่าทางที่เปลี่ยนไปของสาวเจ้า “ทำไมถึงอยากแต่งงานกับฉันเร็ว ๆ เธอมีเหตุผลอะไรแอบแฝงอย่างนั้นหรือ นอกจากทำตามสัญญาในจดหมายนั่นแล้ว”“ปะ เปล่านะ... คือว่า...”“ตอบคำถามฉันมา...” ถามอย่างคาดคั้น ขณะย่างสามขุมเข้าหาร่างอรชรที่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปเมื่อถูกมองอย่างจับผิด พลอยไพลินก็ยิ่งส่อพิรุธ เหงื่อพระกาฬแตก มือไม้สั่น แทบจะทรงตัวไม่อยู่ สมองพยายามเลือกเฟ้นเหตุผลน่าฟังที่สุด แต่ดูเหมือนยิ่งหาก็ยิ่งไม่เจอ และเมื่อถูกต้อนหนักเข้าก็ต้องใช้มารยาหญิงที่ไม่มีสักเท่าไหร่เพื่อเอาตัวรอด“โอ๊ย... หน้ามืดจังเลย...”ว่าแล้วก็แกล้งล้มพับกลางอากาศ ธาราเขตต้องรีบรับร่างอรชรนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็วตามสัญญาณ“นี่เธอ... แกล้งเป็นลมใช่หรือเปล่า...” มือใหญ่สีขาวตบแกล้งสาวเบา ๆ แต่พลอยไพลินยังทำตัวนิ่งสนิท คล้ายกับเป็นลมจริง ๆ“นี่เธอมันจริง ๆ เลย...” ส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา มือใหญ่ตวัดร่างบางขึ้นมาไว้แนบอก ก้าวยาว ๆ พาไปวางไว้บนโซฟาในห้องโถง ก่อนจะกดกริ่งเรียกสาวใช้“จำปาจัดการแทนฉันทีนะ”เมื่อสาวใช้วิ่งเข้ามา ชายหนุ่มจึงเอ่ยเสียงเรียบ แต่กระนั้นมันก็ทรงอำนาจจนใครใ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.อิ่มใจถามอย่างรู้งาน เพราะวิธีที่ดารารัศมีใช้จัดการกับผู้หญิงที่สะเออะมาทอดสะพานให้กับธาราเขตนั้นหล่อนเป็นคนคิดให้เอง และมันก็ใช้ได้ผลทุกราย“เหมือนเดิมไม่ได้หรอก นังนี่ท่าทางมันไพร่จะตายไป หนู แมลงสาบ อะไรพวกนี้มันคงไม่กลัวหรอก...” ดารารัศมีประเมินสถานการณ์ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเมื่อคิดแผนใหม่ที่หนักกว่าเดิมออก“เอามันไปขังไว้ในห้องบนหอคอย ขังลืมมันสักสองสามวัน แค่นี้มันก็น่าจะกลัวจนหัวหดแล้ว” อิ่มใจทำหน้าสงสัย “มันจะยอมให้เราขังง่าย ๆ หรือคะ อิ่มว่า...” “ก็หลอกมันขึ้นไปสินังอิ่มใจหน้าโง่ อยู่รับใช้ฉันมาก็ต้องนมนาน ทำไมสมองไม่พัฒนาขึ้นเลยยะ หรือว่าต้องถูกตัดเงินเดือนซะก่อนถึงจะพัฒนา...” อิ่มใจรีบส่ายหน้าทันควัน “ไม่ค่ะ อิ่มไม่อยากถูกตัดเงิน” “งั้นก็ทำตามที่ฉันสั่ง ใช้สมองคิดเอาเองแล้วกันว่าควรจะหลอกมันยังไง มันถึงจะยอมขึ้นไปบนนั้น และหากแกทำไม่สำเร็จ... เดือนนี้ฉันไม่จ่ายเงินเดือนแกแน่” คำพูดของดารารัศมีทำให้อิ่มใจหน้าซีดเผือด “อิ่มทำได้แน่ค่ะ คุณรัศมีไม่ต้องกังวล” ดารารัศมีแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อได้ยินดังนั้น แต่ช่างต
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10.“อยู่เป็นผีเฝ้าห้องนั้นเถอะนะ ฉันไปล่ะ”“เปิดนะ เปิดประตูนะอิ่มใจ ฉันบอกให้เปิดไง...”ร้องตะโกนแค่นั้นก็หยุดร้อง เพราะรู้ดีกว่าอิ่มใจไม่มีทางเปิดประตูให้อย่างแน่นอน หญิงสาวนึกโกรธตัวเองที่ตามเล่ห์เหลี่ยมของคนพาลพวกนี้ไม่ทัน“ทำไมโง่นักวะไอ้พลอย...”ยกมือขึ้นตบศีรษะตัวเองแรง ๆ อย่างไม่สบอารมณ์ ขณะกวาดสายตามองสำรวจห้องที่รกไม่ต่างจากรังหนูเบื้องหน้าด้วยสายตาขยาด ไม่กล้าขยับเขยื้อน ได้แต่ยืนพิงประตูอยู่กับที่ ก็จะให้ขยับได้ยังไงล่ะ เดี๋ยวหนู เดี๋ยวงู โผล่ออกมา หล่อนมิถูกแทะเนื้อตายหรือ แค่คิดก็ขนลุกซู่แล้ว คอยดูเถอะ ออกไปได้เมื่อไหร่ แม่จะเอาคืนให้หนักเลย“เป็นยังไงบ้าง สำเร็จไหมนังอิ่ม” เมื่อเห็นต้นห้องคนสนิทเปิดประตูเข้ามา ดารารัศมีก็รีบถามออกไปด้วยความอย่างรู้อิ่มใจรีบปิดประตูเดินเข้ามานั่งที่พื้นตรงหน้าเจ้านาย ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มสะใจ“สำเร็จสิคะ นังนั่นอยู่ในห้องใต้หอหลังคาแล้วค่ะ เสียดายที่คุณรัศมีไม่ได้ยินเสียงมันร้องตอนรู้ตัวว่าถูกหลอก แม้... ฟังแล้วเหมือนเสียงสุนัขเห่าหอนไม่มีผิดเลยค่ะ”ดารารัศมีหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ก่อนจะหยิบธนบัตรสีม่วงออกมาจากกระเป๋าสตางค์สองใบ แ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 “นี่เหรอ วังอัคราดล...”อุทานอยู่ภายในอกด้วยความตื่นตะลึงกับสิ่งที่ได้ประจักษ์แก่สายตาตรงหน้า ภาพคฤหาสน์สไตล์ฝรั่งเศสที่ใช้หินอ่อนเป็นวัสดุหลักเด่นตระหง่านอยู่เบื้องหน้า สองข้างทางเต็มไปด้วยพุ่มไม้ที่ผ่านการตัดแต่งและดูแลเป็นอย่างดีตั้งแต่ริมรั้วไปจนถึงหน้าตึกใหญ่เท้าอรชรสีขาวที่ซ่อนอยู่ในรองเท้าหุ้มส้นค่อย ๆ ก้าวเข้าไปด้านใน มือบางกระชับกระเป๋าเดินทางใบย่อมของตนเองแน่น ก่อนจะสูดลมเข้าปอดแรง ๆ เพื่อเรียกความมั่นใจให้กับตัวเอง“สู้ ๆ เพื่อไร่...”พลอยไพลิน อินทร หญิงสาววัยยี่สิบสามปีพึ่งจะจบการศึกษาจากมหาลัยรัฐบาลได้เพียงเดือนเศษ จำต้องเดินทางเพียงลำพังมาที่วังอัคราดลแห่งนี้ เพียงเพื่อมาทวงสัญญาบางอย่างที่ท่านชายอุเทนให้สัญญาไว้กับบิดาของตนคือผู้ใหญ่ดำเกิงซึ่งเสียชีวิตไปหลายปีแล้วเมื่อเดินมาถึงหน้าตึก เสียงของสตรีวัยรุ่นคนหนึ่งก็ตะโกนถามมาอย่างไม่เป็นมิตร“มาหาใครไม่ทราบ”พลอยไพลินหันไปยังต้นเสียง ก่อนจะระบายยิ้มให้ แต่ก็ต้องหุบทันควัน เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้แสดงความเป็นมิตรด้วย“ฉันมาหาคุณธาราเขต อัคราดล” หญิงสาวตอบออกไป“มาหาทำไม นัดไว้หรือเปล่า”แน่ะ แม่นี่เป็นภรรยาข
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2.คำพูดของดารารัศมีที่รีบวิ่งเข้าไปกอดแขนกำยำที่โผล่พ้นเสื้อเชิ้ตแขนสั้นออกมานั้นทำให้พลอยไพลินได้สติ ความไม่น่าเชื่อระเบิดใส่กลางศีรษะไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่พ่อหมั้นหมายไว้ให้กับพี่แพรวนภาจะหน้าตาดีราวกับไม่ใช่มนุษย์แบบนี้ ยิ่งตกใจก็ยิ่งจ้องผู้ชายตรงหน้าไม่หยุด จนเจ้าตัวทำท่าทางคล้ายกับรำคาญนั่นแหละ พลอยไพลินถึงได้ละสายตาจากใบหน้าหล่อเหลานั้นได้ แต่กระนั้นแก้มสาวก็ซับเลือดฝาดขึ้นอัตโนมัติ“เธอเป็นใคร...”น้ำเสียงของเทพบุตรตรงหน้าราบเรียบพอ ๆ กับใบหน้าหล่อที่เย็นชานั่นแหละ จนหล่อนตัดสินไม่ได้ว่าอะไรไร้ความรู้สึกมากกว่ากันพลอยไพลินเชิดหน้า พยายามซ่อนความประหวั่นพรั่นพรึงเอาไว้ในอก ตอนก้าวเข้ามาเห็นคฤหาสน์ที่ใหญ่ไม่ต่างจากพระราชวังก็สั่นแทบช็อกอยู่แล้ว แต่ความหวาดหวั่นในตอนนั้นก็เทียบไม่ได้กับความรู้สึกพรั่นพรึงในตอนนี้แม้แต่น้อย ตอนที่ถูกสายตาคมกริบจ้องมองแบบเย็นชาอย่างนี้“ฉะ...ฉันชื่อแพรวนภาเป็นคนที่คุณต้องแต่งงานด้วย”พลอยไพลินสวมรอยเป็นพี่สาวฝาแฝดในทันที เพราะเท่าที่อ่านจากจดหมายของบิดาที่เขียนไว้ถึงหล่อนก่อนตาย พ่อบอกไว้ในนั้นว่าได้หมั้นหมายแพรวนภาไว้กับลูกชายคนโตของท่านช
Last Updated : 2025-04-25
Latest chapter
ดวงใจอสูร ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10.“อยู่เป็นผีเฝ้าห้องนั้นเถอะนะ ฉันไปล่ะ”“เปิดนะ เปิดประตูนะอิ่มใจ ฉันบอกให้เปิดไง...”ร้องตะโกนแค่นั้นก็หยุดร้อง เพราะรู้ดีกว่าอิ่มใจไม่มีทางเปิดประตูให้อย่างแน่นอน หญิงสาวนึกโกรธตัวเองที่ตามเล่ห์เหลี่ยมของคนพาลพวกนี้ไม่ทัน“ทำไมโง่นักวะไอ้พลอย...”ยกมือขึ้นตบศีรษะตัวเองแรง ๆ อย่างไม่สบอารมณ์ ขณะกวาดสายตามองสำรวจห้องที่รกไม่ต่างจากรังหนูเบื้องหน้าด้วยสายตาขยาด ไม่กล้าขยับเขยื้อน ได้แต่ยืนพิงประตูอยู่กับที่ ก็จะให้ขยับได้ยังไงล่ะ เดี๋ยวหนู เดี๋ยวงู โผล่ออกมา หล่อนมิถูกแทะเนื้อตายหรือ แค่คิดก็ขนลุกซู่แล้ว คอยดูเถอะ ออกไปได้เมื่อไหร่ แม่จะเอาคืนให้หนักเลย“เป็นยังไงบ้าง สำเร็จไหมนังอิ่ม” เมื่อเห็นต้นห้องคนสนิทเปิดประตูเข้ามา ดารารัศมีก็รีบถามออกไปด้วยความอย่างรู้อิ่มใจรีบปิดประตูเดินเข้ามานั่งที่พื้นตรงหน้าเจ้านาย ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มสะใจ“สำเร็จสิคะ นังนั่นอยู่ในห้องใต้หอหลังคาแล้วค่ะ เสียดายที่คุณรัศมีไม่ได้ยินเสียงมันร้องตอนรู้ตัวว่าถูกหลอก แม้... ฟังแล้วเหมือนเสียงสุนัขเห่าหอนไม่มีผิดเลยค่ะ”ดารารัศมีหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ก่อนจะหยิบธนบัตรสีม่วงออกมาจากกระเป๋าสตางค์สองใบ แ
ดวงใจอสูร ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.อิ่มใจถามอย่างรู้งาน เพราะวิธีที่ดารารัศมีใช้จัดการกับผู้หญิงที่สะเออะมาทอดสะพานให้กับธาราเขตนั้นหล่อนเป็นคนคิดให้เอง และมันก็ใช้ได้ผลทุกราย“เหมือนเดิมไม่ได้หรอก นังนี่ท่าทางมันไพร่จะตายไป หนู แมลงสาบ อะไรพวกนี้มันคงไม่กลัวหรอก...” ดารารัศมีประเมินสถานการณ์ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเมื่อคิดแผนใหม่ที่หนักกว่าเดิมออก“เอามันไปขังไว้ในห้องบนหอคอย ขังลืมมันสักสองสามวัน แค่นี้มันก็น่าจะกลัวจนหัวหดแล้ว” อิ่มใจทำหน้าสงสัย “มันจะยอมให้เราขังง่าย ๆ หรือคะ อิ่มว่า...” “ก็หลอกมันขึ้นไปสินังอิ่มใจหน้าโง่ อยู่รับใช้ฉันมาก็ต้องนมนาน ทำไมสมองไม่พัฒนาขึ้นเลยยะ หรือว่าต้องถูกตัดเงินเดือนซะก่อนถึงจะพัฒนา...” อิ่มใจรีบส่ายหน้าทันควัน “ไม่ค่ะ อิ่มไม่อยากถูกตัดเงิน” “งั้นก็ทำตามที่ฉันสั่ง ใช้สมองคิดเอาเองแล้วกันว่าควรจะหลอกมันยังไง มันถึงจะยอมขึ้นไปบนนั้น และหากแกทำไม่สำเร็จ... เดือนนี้ฉันไม่จ่ายเงินเดือนแกแน่” คำพูดของดารารัศมีทำให้อิ่มใจหน้าซีดเผือด “อิ่มทำได้แน่ค่ะ คุณรัศมีไม่ต้องกังวล” ดารารัศมีแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อได้ยินดังนั้น แต่ช่างต
ดวงใจอสูร ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.ธาราเขตแปลกใจไม่น้อย กับท่าทางที่เปลี่ยนไปของสาวเจ้า “ทำไมถึงอยากแต่งงานกับฉันเร็ว ๆ เธอมีเหตุผลอะไรแอบแฝงอย่างนั้นหรือ นอกจากทำตามสัญญาในจดหมายนั่นแล้ว”“ปะ เปล่านะ... คือว่า...”“ตอบคำถามฉันมา...” ถามอย่างคาดคั้น ขณะย่างสามขุมเข้าหาร่างอรชรที่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปเมื่อถูกมองอย่างจับผิด พลอยไพลินก็ยิ่งส่อพิรุธ เหงื่อพระกาฬแตก มือไม้สั่น แทบจะทรงตัวไม่อยู่ สมองพยายามเลือกเฟ้นเหตุผลน่าฟังที่สุด แต่ดูเหมือนยิ่งหาก็ยิ่งไม่เจอ และเมื่อถูกต้อนหนักเข้าก็ต้องใช้มารยาหญิงที่ไม่มีสักเท่าไหร่เพื่อเอาตัวรอด“โอ๊ย... หน้ามืดจังเลย...”ว่าแล้วก็แกล้งล้มพับกลางอากาศ ธาราเขตต้องรีบรับร่างอรชรนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็วตามสัญญาณ“นี่เธอ... แกล้งเป็นลมใช่หรือเปล่า...” มือใหญ่สีขาวตบแกล้งสาวเบา ๆ แต่พลอยไพลินยังทำตัวนิ่งสนิท คล้ายกับเป็นลมจริง ๆ“นี่เธอมันจริง ๆ เลย...” ส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา มือใหญ่ตวัดร่างบางขึ้นมาไว้แนบอก ก้าวยาว ๆ พาไปวางไว้บนโซฟาในห้องโถง ก่อนจะกดกริ่งเรียกสาวใช้“จำปาจัดการแทนฉันทีนะ”เมื่อสาวใช้วิ่งเข้ามา ชายหนุ่มจึงเอ่ยเสียงเรียบ แต่กระนั้นมันก็ทรงอำนาจจนใครใ
ดวงใจอสูร ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7. พลอยไพลินตื่นแต่เช้าตรู่เดินลงไปข้างล่างตั้งใจจะช่วยทำงานบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ตนเองพอทำได้ คนอื่นจะได้ไม่หาว่าหล่อนไม่มีประโยชน์ แต่ระหว่างทางก็เจออุปสรรคตัวเอ้ซะก่อน หญิงสาวพ่นลมออกจากปาก พยายามจะไม่ใส่ใจตาวาว ๆ ที่ทำราวกับเกลียดกันมาตั้งแต่อดีตชาติคู่นั้นของสตรีตรงหน้า แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สำเร็จ “กำลังเดินสำรวจตรวจตราทางหนีทีไล่ไว้ให้กับพวกของแกอยู่ใช่ไหม อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่าแกนะมันเป็นพวกสายของโจร” ดารารัศมีสาดคำพูดว่าร้ายเข้าใส่ไม่ยั้ง “คุณจะคิดยังไงก็ช่างฉันไม่สนอยู่แล้ว เพราะคนที่ฉันสนก็คือพี่ชายของคุณต่างหาก” พลอยไพลินโต้กลับไม่ยอมแพ้ ก่อนจะเนรมิตรอยยิ้มกวนประสาทขึ้นมาที่มุมปาก “ว่าแต่คุณเถอะ ทำไมทำท่าทำทางเหมือนจงอางหวงไข่เลยล่ะคะ อยากบอกนะว่าหลงรักพี่ชายของตัวเอง แต่ถ้าใช่คุณธาราเขตคงดีใจพิลึกเชียวแหละ...”หญิงสาวหัวเราะร่วน แต่ดารารัศมีกลับแทบลงไปดิ้นกระแด่วอยู่ที่พื้น ด้วยความเจ็บใจ คิดไม่ถึงว่านังเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมตรงหน้าจะร้ายกาจไม่ใช่เล่นแบบนี้“อย่ามาปากดีกับฉันนะนังไพร่ไร้สกุล!” ดารารัศมีตวาดลั่น แ
ดวงใจอสูร ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6.มือหนาเริ่มไม่อยู่สุข ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังอย่างอาจหาญ จนสาวน้อยรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งเรือนกาย แต่ก็พยายามทำใจแข็งเอาไว้“อยากลองเร็วก็ต้องแต่งเร็วค่ะ หากแต่งช้าคุณก็อดไปอีกนาน... และตอนนี้ ฉันก็ให้ได้แค่จูบเท่านั้น” หญิงสาวเสิร์ฟเอง ตั้งเอง ชงเองเสร็จสรรพ จนธาราเขตต้องซ่อนยิ้ม“งั้นก็ได้... ไหนลองสาธิตวิธีการจูบให้ฉันดูหน่อยสิ...” พูดออกไปแล้ว เห็นหญิงสาวทำหน้าตาตื่นตกใจ ชายหนุ่มก็ระบายยิ้มเหลือเชื่อออกมา“คงไม่ใช่ว่านี่จูบแรกหรอกนะ...”ไม่รู้จะตอบคำถามของเขายังไง จึงได้แต่ก้มหน้า ธาราเขตเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ หากหล่อนไม่โกหก นี่ก็นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์อย่างที่แปดของโลกทีเดียวผู้หญิงอายุยี่สิบเอ็ดย่างยี่สิบสองไม่เคยถูกจูบ... ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงได้ภาวนาให้เจ้าหล่อนพูดเรื่องจริง“งั้นฉันขอพิสูจน์ก็แล้วกัน...ว่าคำพูดเธอจะเชื่อได้สักกี่เปอร์เซ็นต์เต็มร้อย...”สายตาคมกล้าลดต่ำลงมาจับจ้องที่กลีบปากสาว ก่อนที่จะประกบลงมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ให้หล่อนตั้งตัวแม้แต่น้อยเขาเคล้าคลึงบดเคล้าแผ่วเบาบนเรียวปากอิ่มเต็มของหล่อนอย่างเนิบนาบ แต่ทุกสัมผัสก็เต็มไปด้วยความ
ดวงใจอสูร ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.ชายหนุ่มพยักหน้ายิ้ม ๆ “แน่นอน ผู้หญิงที่จะมาเป็นเจ้าสาวของฉันต้องยอมให้ฉันชื่นใจบ้าง หรือหากจะยอมขึ้นเตียงด้วยก็ยิ่งดี...”“จะบ้าเหรอ! ฉันไม่เอาด้วยคนหรอก นี่ออกไปห่าง ๆ เลยนะ มายืนชิดฉันแบบนี้ทำไม มันหายใจไม่ออก...”ส่ายศีรษะดิก ขณะที่ใบหน้างามเต็มไปด้วยความสยดสยอง มือไม้ก็ผลักไสคนตัวโตที่เข้ามาใกล้เกินกว่าเหตุ จนแทบจะยืนผสานกับเป็นเนื้อเดียวอยู่แล้วพัลวัน“เหรอ... งั้นสัญญาเป็นอันยกเลิก” ชายหนุ่มซ่อนยิ้ม ขณะจะถอยออกห่าง แต่สาวน้อยก็รีบโผเข้ากอดร่างกำยำนั้นไว้แทน“อย่า... ไม่นะ! คุณต้องแต่งงานกับฉัน...”‘ไม่แต่งก็แย่นะสิ ไร่ถูกยึดแน่ จะไปกู้นอกระบบก็ไม่เห็นหนทางรอด แต่ถ้ายอมแต่งก็ต้องถูกนายหน้าหล่อนี่กอด จูบ ลูบคลำน่ะสิ โอ๊ย... ทำไงดี ทำไงดี’ชายหนุ่มอึ้งไปชั่วขณะ ร่างกายเครียดเขม็งขึ้นมาฉับพลัน เลือดร้อน ๆ พุ่งปรู๊ดปร๊าดแทบทะลุออกมาจากริมฝีปาก รู้สึกถึงความควบคุมตัวเองที่ลดน้อยถอยลงไปราวกับถูกสูบ ความอวบอัด เนื้อนมไข่ที่ได้สัมผัส ทำให้เขาอยากทำการสำรวจด้วยฝ่ามือใหญ่ของตนเองนักใช่ว่าในชีวิตเขาจะไม่เคยถูกผู้หญิงกอดซะเมื่อไหร่ เคยบ่อยมากต่างหาก แถมยังทำมากกว่ากอดเสียอีก แต่
ดวงใจอสูร ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.นั่นไง คุณชายสุดหล่อเริ่มเข้าเรื่องแล้ว หญิงสาวเชิดหน้า ฉีกยิ้ม “แน่นอนค่ะ ฉันรักษาสัญญานี้มาตลอด ไม่เคยแต่งงาน ไม่เคยมีคนรัก ก็เพราะพ่อสั่งสอนเสมอว่าต้องรักษาตัวไว้แต่งงานกับคุณ”พูดออกไปก็แทบจะอาเจียนเสียเอง หากไม่จำเป็นหล่อนคงไม่มีทางมาตื๊อขอแต่งงานกับผู้ชายที่เขาไม่ไยดีแบบนี้หรอก แต่นี่หล่อนมีทางเลือกที่ไหนกันธาราเขตอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโทนเดิม “ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีผู้หญิงที่คิดแบบเธอในโลก...”“งั้นก็คิดได้แล้วค่ะ เพราะผู้หญิงคนนั้นกำลังยืนอยู่ตรงหน้าคุณนี่ไงคะ”พลอยไพลินพูดเสียงห้วน จ้องหน้าผู้ชายตรงหน้าด้วยความไม่พอใจนัก ถึงแม้เขาจะหน้าตาดีแค่ไหน แต่ก็คงติดนิสัยดูถูกคนจนมาจากยายสองคนนั้นแน่นอน“ฉันเห็นแล้ว... และก็รู้สึกเป็นเกียรติมากที่เธอรอคอยการแต่งงานของเราแบบนี้”เป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้ามาที่พลอยไพลินเห็นรอยยิ้มระบายบนใบหน้าสะอาดของธาราเขต รอยยิ้มของเขาทำให้โลกของหล่อนระเบิดตูมเป็นสีชมพู จ้องมองอย่างลืมตัว แต่เสียงกระแอมของเขาก็ทำให้หล่อนได้สติ รีบละสายตาจากใบหน้าคมสันนั้นอย่างรวดเร็ว เสมองพื้นโต๊ะไม้แทนเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเขาดังมาเข้าหู “และเ
ดวงใจอสูร ตอนที่3.
ตอนที่3.“ตามมาสิ มัวแต่ยืนเซ่ออยู่ได้ เชอะ... ไม่ดูเงาหัวตัวเองเลยหรือไง ขี้ริ้วขี้เหร่แบบนี้จะมาเป็นภรรยาของคุณธารา ฝันกลางวันยังน่าเชื่อถือกว่าเลย”พลอยไพลินไม่ตอบ เพราะถือคติที่ว่านิ่งเสียตำลึงทอง คนพาลพวกนี้พูดอะไรออกไปก็เหมือนเป่าขลุ่ยให้ควายฟังนั่นแหละ ขณะเดินตามร่างของสาวใช้ตัวดำ ร่างเล็กของอิ่มใจมุ่งหน้าขึ้นไปบนตึกใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าความโอ่อ่า หรูมีระดับราวกับดินแดนแห่งสรวงสวรรค์ระเบิดโพลงในลูกตา เมื่อเดินผ่านห้องโถงกว้างที่ถูกต้องแต่งด้วยเครื่องเรือนชิ้นงามหาราคาไม่ได้ มายังบันไดหินอ่อนที่ถูกสร้างสรรค์อย่างประณีตบรรจง และเดินมาเรื่อย ๆ จนผ่านระเบียงที่มีเถาไม้ประดับพันธุ์หายากห้อยระย้าชวนมองที่ซึ่งเป็นรอยต่อของตึกปีกขวาและปีกซ้าย เพียงไม่นานอิ่มใจก็พาหล่อนมาหยุดที่หน้าห้องใหญ่ห้องหนึ่ง แค่บานประตูไม้ที่เห็นตรงหน้าก็น่าจะแพงกว่าบ้านทั้งหลังของหล่อนเสียอีก“นี่แหละห้องของหล่อน ตักตวงความสุขสบายให้เร็ว ๆ นะ เพราะคุณรัศมีไม่ปล่อยให้พวกสิบแปดมงกุฎอย่างหล่อนอยู่บนตึกนี้นานหรอก”อิ่มใจพูดอย่างดูถูกดูแคลน พร้อม ๆ กับมอบรอยยิ้มเหยียดหยามใส่หน้า ก่อนจะสะบัดก้นเดินฉับ ๆ จาก
ดวงใจอสูร ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2.คำพูดของดารารัศมีที่รีบวิ่งเข้าไปกอดแขนกำยำที่โผล่พ้นเสื้อเชิ้ตแขนสั้นออกมานั้นทำให้พลอยไพลินได้สติ ความไม่น่าเชื่อระเบิดใส่กลางศีรษะไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่พ่อหมั้นหมายไว้ให้กับพี่แพรวนภาจะหน้าตาดีราวกับไม่ใช่มนุษย์แบบนี้ ยิ่งตกใจก็ยิ่งจ้องผู้ชายตรงหน้าไม่หยุด จนเจ้าตัวทำท่าทางคล้ายกับรำคาญนั่นแหละ พลอยไพลินถึงได้ละสายตาจากใบหน้าหล่อเหลานั้นได้ แต่กระนั้นแก้มสาวก็ซับเลือดฝาดขึ้นอัตโนมัติ“เธอเป็นใคร...”น้ำเสียงของเทพบุตรตรงหน้าราบเรียบพอ ๆ กับใบหน้าหล่อที่เย็นชานั่นแหละ จนหล่อนตัดสินไม่ได้ว่าอะไรไร้ความรู้สึกมากกว่ากันพลอยไพลินเชิดหน้า พยายามซ่อนความประหวั่นพรั่นพรึงเอาไว้ในอก ตอนก้าวเข้ามาเห็นคฤหาสน์ที่ใหญ่ไม่ต่างจากพระราชวังก็สั่นแทบช็อกอยู่แล้ว แต่ความหวาดหวั่นในตอนนั้นก็เทียบไม่ได้กับความรู้สึกพรั่นพรึงในตอนนี้แม้แต่น้อย ตอนที่ถูกสายตาคมกริบจ้องมองแบบเย็นชาอย่างนี้“ฉะ...ฉันชื่อแพรวนภาเป็นคนที่คุณต้องแต่งงานด้วย”พลอยไพลินสวมรอยเป็นพี่สาวฝาแฝดในทันที เพราะเท่าที่อ่านจากจดหมายของบิดาที่เขียนไว้ถึงหล่อนก่อนตาย พ่อบอกไว้ในนั้นว่าได้หมั้นหมายแพรวนภาไว้กับลูกชายคนโตของท่านช
