บทที่ 27 ห่วงใยมากกว่า

งานของพิรสาเริ่มต้นในอีกสองวันให้หลัง ซึ่งเหมือนจะมีใครหลายคนเดาถูกว่าต้องเกิดเรื่องขึ้น ถึงได้พากันหลบไปอยู่คนละมุม

“พี่รามจะให้ผิงเป็นผู้ช่วยนายคนนี้เหรอคะ! ไม่เอา ผิงไม่ทำ! ให้ตายยังไงผิงก็ไม่ทำ!” ปัญหาในการเริ่มงานวันแรกเกิดขึ้นทันที ที่หญิงสาวได้รู้ถึงตำแหน่งงานของตัวเอง ซึ่งเธอไม่เกี่ยงว่าจะเป็นงานแบบไหน แต่ไม่ชอบใจคนที่ต้องร่วมทำงานด้วยมากกว่า!

แค่เห็นหน้าหมอนี่ก็ไม่ไหวแล้ว จะให้ทนทำงานกับเขาทั้งวันลืมไปได้เลยเพราะเธอไม่ทำ!

“ทำไม เป็นผู้ช่วยผมแล้วมันไม่ดีตรงไหน!” เดือดร้อนคนที่เพิ่งจะถูกกล่าวถึงต้องออกโรงปกป้องชื่อเสียงให้ตัวเองกลับไปทันที

แล้วนี่เธอคิดว่าเขาอยากเห็นหน้าเธอทั้งวันรึไง ให้มองหน้าเธอ สู้เขาไปมองหน้าวัวยังดีเสียกว่า น่ารักน่ามองกว่ากันเป็นไหนๆ

“ทุกตรงนั่นแหละย่ะ! ผิงไม่ทำงานกับหมอนี่นะคะพี่ราม ให้ผิงไปเป็นคนงานเก็บขี้วัวขี้ควายยังจะดีเสียกว่าทำงานเป็นเบ๊ให้หมอนี่!” พิรสายื่นคำขาดเพราะคิดเอาเองว่าพี่ชายคงจะยอมตามใจเธอเหมือนทุกครั้ง แต่เหมือนว่าครั้งนี้เธอจะคิดผิดไปถนัด

“ถ้าทำไม่ได้...ก็กลับไป”

นั่นถือเป็นคำขาดของคเชนทร์ที่มอบให้น้องสาวต่างบิดา ซึ่งอันที