วอดวายไปพร้อมกัน(2)

“ย่าจางหนิวครับ เห็นแม่ของผมบ้างไหมแกหายไปตั้งแต่บ่ายป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย” ชายหนุ่มถามกับสหายของแม่ตนด้วยความร้อนใจ

ชายหนุ่มผู้นี้รู้ดีว่าแม่ของตนเป็นคนยังไง แม่ของเขาเป็นคนปากร้ายชอบว่าร้ายนินทาผู้อื่นไปทั่ว ยิ่งกับลูกสะใภ้คนใหม่ของบ้านจางที่มีลูกติดมาสองคนแม่ของเขาก็มักจะชอบว่าหล่อนอยู่เป็นประจำ ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจในการกระทำของแม่ตนว่าทำไปเพื่ออะไร

“ไม่เห็นเหมือนกัน เดี๋ยวหล่อนก็คงกลับมาเองนั่นแหละอาจจะไปคุยอยู่บ้านไหนก็ได้” หญิงชราบ้านจางตอบ

“อาจจะเป็นอย่างที่ป้าว่าก็ได้ครับถ้าอย่างนั้นผมขอตัวลากลับก่อน” ชายผู้เป็นลูกสหายสนิทกล่าวลาทันทีหลังจากที่มาแล้วไม่ได้เรื่องอะไร

ส่วนด้านจิวเหลียนที่กำลังเก็บถ้วยจานชามบนโต๊ะกินข้าวหล่อนไม่ได้ยินบทสนทนาอะไรด้านนอก และถึงแม้ว่าจะได้ยินหล่อนก็ไม่คิดสนใจ

เวลาแต่ละชั่วโมงก็ผ่านไปอย่างที่ควรเป็นจนถึงกลางดึกของคืนนั้น ในช่วงเวลาที่ทุกคนภายในบ้านพากันหลับใหลภายในห้องนอนของคู่สามีภรรยาบ้านจาง หญิงผู้เป็นภรรยาที่เห็นว่าสามีของตนนอนหลับสนิทไปแล้วฟังจากเสียงกรนที่ดังสนั่นหล่อนก็ค่อ