เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 425
บทที่เกี่ยวข้อง
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 426
ความสัมพันธ์กับหยุนเฟยหาน?เสิ่นม่านคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วมีใบหน้าจริงจังพูด:"ถ้าพูดให้ชัดเจนคือศัตรู"มู่หยุนหานเงียบไปครู่หนึ่งราวกับคิดว่าคำพูดของเสิ่นม่านจริงหรือเท็จ"ฉันก็ได้บอกความสัมพันธ์ของฉันกับหยุนเฟยหานให้นายแล้ว นายก็ควรพูดมาด้วยจริงไหม?"พูดตามตรง เธอมองออกนานแล้วว่าหยุนเฟยหานได้มาเพราะมู่หยุนหานสายตาของหยุนเฟยหานที่จ้องมองไปที่มู่หยุนหาน เห็นได้ชัดว่าเหมือนกับนักล่าที่จ้องมองเหยื่อและในสายตานั้นเต็มไปด้วยแรงอาฆาต"ขออภัย บอกไม่ได้"มู่หยุนหานหันหลังจะออกไป เสิ่นม่านก็พูดไปตรงๆ "เขาเป็นพี่ชายของนาย?"ได้ยินเสิ่นม่านพูดเช่นนี้ มู่หยุนหานก็หันกลับมาทันทีเขาเอื้อมมือไปบีบคอของเสิ่นม่าน ดวงตาคู่นั้นดูก็เต็มไปด้วยอันตราย:"เธอรู้ได้อย่างไร? เธอเป็นใครกันแน่? เธอรู้อะไรบ้าง?"มู่หยุนหานไม่ได้ออกแรงใด ๆ เสิ่นม่านก็ได้พูดอย่างใจเย็น:"นายร้อนรนแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง"เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่หยุนหานก็ตกตะลึงเสิ่นม่านจําข่าวลือบางอย่างเกี่ยวกับตระกูลหยุนได้รางๆในชาติก่อน แม้ว่าต่อมาตระกูลหยุนได้จัดการแล้ว แต่ข่าวลือเหล่านั้นเชื่อดีกว่าไม่เชื่อจากห
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 427
"ถ้าฉันไปพูดกับเขา……""ไม่มีประโยชน์"เสิ่นม่านพูดไปเรียบๆ :"เป็นลูกนอกสมรสแม้ว่าจะไม่ใช่สิ่งที่นายเลือกได้ แต่ตัวตนของนายเป็นแบบนั้น หยุนเฟยหานจะไม่ยอมให้การเป็นอยู่ของนายคุกคามตำแหน่งของเขา นายไปพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ ไม่แน่ภายนอกเขาอาจจะทำดีกับนาย แล้วหาวิธีทําลายคุณลับหลัง"มู่หยุนหานเงียบไปเขาไม่ต้องการไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้ แค่อยากเต้นเงียบๆ และหาเวทีที่ตนต้องการเสิ่นม่านมองไปที่มู่หยุนหานพูดอย่างลำบากใจว่า:"เอาแบบนี้ คืนนี้ตอนที่พักผ่อน นายมาหาฉัน ฉันมีธุรกิจจะคุยกับนาย แค่นายตกลง ฉันรับประกันว่านายจะไม่เข้าไปพัวพันกับหยุนเฟยหาน"เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่หยุนหานก็ตกตะลึง มีความสงสัยบนใบหน้าของเขา:"เธอมีวิธี? ""นายเชื่อคําพูดของฉันก็มา ถ้าไม่เชื่อก็คิดว่าฉันไม่ได้พูด ฉันไม่บังคับ"เสิ่นม่านออกไปก่อน โบกมือให้มู่หยุนหานและพูดว่า:"คืนนี้สองทุ่มครึ่ง หลังสนาม เจอกัน"ด้านหลังโจวหยางซึ่งแอบฟังอยู่ที่มุมกําแพง เพราะว่าไม่ได้ยินอะไรเลย ดังนั้นหลังจากที่เสิ่นม่าน เขาก็ไปหามู่หยุนหานทันทีและพูดว่า:"นี่! เจ้าหนุ่ม แกพูดอะไรกับคุณหนูตระกูลเสิ่น?""……ไม่มีอะไร"มู่หยุนหานหันหน้าและจ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 428
มู่หยุนหานขมวดคิ้ว:"เกี่ยวอะไรกับเธอ?"เท่าที่จำได้ เขาและฉุยเสว่ไม่ถือว่ารู้จักกัน อย่างมากที่สุดถือได้ว่าเป็นเพื่อนบ้านเท่านั้น แต่ฉุยเสว่จงใจใช้เรื่องครอบครัวของเขาเพื่อเตือนเขาว่าเขาควรทําอะไรมู่หยุนหานสะบัดมือของฉุยเสว่ ดูเหมือนจะไม่ชอบที่ฉุยเสว่แตะฉุยเสว่ถูกปฏิเสธ ก็ยืนอยู่กับที่ด้วยใบหน้าแดงก่ำ โจวหยางเดินไป เห็นได้ชัดว่าได้ยินทุกสิ่งที่มู่หยุนหานพูดเมื่อกี้ เขาก็พูดทันที:"มู่หยุนหานเกินไปแล้วหรือเปล่า นายพูดกับผู้หญิงแบบนี้ได้ไง? เธอวางใจได้ เดี๋ยวฉันด่าเขา เดี๋ยวฉันด่าเขา!"โจงหยางพูดไปพร้อมเดินตามมู่หยุนหานแต่เขาไม่รู้ว่าคําพูดของเขาทําให้ฉุยเสว่ซึ่งมีที่หยิ่งในศักดิ์ศรีรู้สึกเหมือนถูกดูถูกทางนั้น ฉุยเสว่ไปหาเสิ่นม่าน และเห็นเสิ่นม่านฝึกเต้นในห้องซ้อม ฉุยเสว่ก็ได้เข้าไปตบเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านยื่นมือออกไปคว้ามือฉุยเสว่ และพูดว่า:"เธอเป็นบ้าอะไร?"เมื่อก่อนฉุยเสว่เป็นคนที่ใจเย็นที่สุดในนี้ แต่คราวนี้ไม่รู้ว่าทําไมเข้ามาก็อยากตบเธอ"หน้าไม่อาย! เธอมีผู้ชายอยู่ข้างนอกก็แล้ว ยังมาอ่อยมู่หยุนหาน!"ฉุยเสว่อยากจะตบต่อ แต่เสิ่นม่านคว้าข้อมือของฉุยเสว่ไว้แน่นแล้วพูดว่า:"ฉ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 429
เหวินหยาได้ยินพ่อของเธอเรียกชื่อ เธอจึงก้าวไปข้างหน้าอย่างมีความสุขและพูดกับหยุนเฟยหาน:"ประธานหยุนสวัสดีเสมอ ฉันชื่อเหวินหยา""นี่คือลูกสาวของผมเหวินหยา"ประธานเหวินแนะนําเหวินหยา และหยุนเฟยหานพูดด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นทางการบนใบหน้าของเขา:"ไม่คิดว่าลูกสาวของประธานเหวินก็มาเป็นเด็กฝึกหัด สวัสดีครับคุณหนูเหวิน"เหวินหยาที่ได้ชมหน้าก็แดงเล็กน้อยหยุนเฟยหานก็แค่ทักทายตามมารยาท เหวินหยาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกมือของประธานเหวินดึงออกไปอย่างรวดเร็ว:"ประธานหยุน นี่คือเสาหลักกัปตันของเราฉุยเสว่"ฉุยเสว่ได้ถูกแนะนําต่อหน้าหยุนเฟยหาน และหยุนเฟยหานดูเหมือนจะสนใจฉุยเสว่มาก:"มีผู้หญิงไม่กี่คนในวงการบันเทิงที่จะมีบรรยากาศแบบนี้ นอกจากคุณฉุยแล้วคงไม่มีใครจะได้จะเป็นดาราในอนาคต"คนรอบๆคิดไม่ถึงว่าหยุนเฟยหานจะประเมินฉุยเสว่สูงขนาดนี้ และใบหน้าแต่ละคนก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าประหลาดใจเสิ่นม่านไม่ได้สนใจ ฉุยเสว่มาหาเธอในวันนี้ เห็นได้ชัดว่าเพราะเธอหึงเรื่องมู่หยุนหาน ดูเหมือนว่าหยุนเฟยหานต้องการหลอกใช้ฉุยเสว่ เพื่อให้บรรลุจุดประสงค์ในการเข้าใกล้มู่หยุนหาน"ขอบคุณค่ะประธานหยุน"ฉุยเสว่ไม่รู้จุด
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 430
เสิ่นม่านมีความหมายแฝง เรื่องห้าร้อยล้านมีเพียงเธอและหยุนเฟยหานเท่านั้นที่รู้รอยยิ้มบนใบหน้าของหยุนเฟยหานหายไปตู้ซินอี่ด้านข้างกระซิบว่า:"เสิ่นม่านบ้าไปแล้ว เธอคิดว่าเธอเป็นใคร แค่เต้นก็จะเอาเงินห้าร้อยล้าน?""กล้าพูดกับประธานหยุนแบบนี้ ฉันคิดว่าเสิ่นม่านจบแห่แน่"หลายคนกําลังรอเสิ่นม่านเสียหน้า แต่เสิ่นม่านก็ดูปฏิกิริยาของหยุนเฟยหานหยุนเฟยหานพูดไปเรียบๆ :"จู่ๆ วันนี้ก็อารมณ์ไม่ดี ไหนๆ คุณหนูเสิ่นเท้าพลิก ก็แล้วไปเถอะ"เมื่อเห็นว่าในที่สุดหยุนเฟยหานก็เปลี่ยนใจ ประธานเหวินที่อยู่ด้านข้างก็เช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผากของเขาอย่างเงียบ ๆเสิ่นม่านมีป๋อซือเหยียนอยู่ข้างหลัง และหยุนเฟยหานเป็นคนบริหารตระกูลหยุน ไม่ว่าคนไหนเขาก็มีเรื่องด้วยไม่ได้"ประธานเหวินเสิ่นม่านไม่เต้นฉันมาเต้นแทนค่ะ การเต้นของฉันดีกว่าของเสิ่นม่านมาก"เหวินหยาลุกขึ้นยืนอีกครั้งและแนะนําตัวเอง เพียงแค่คราวนี้หยุนเฟยหานไม่ได้มองเหวินหยา แต่ยืนขึ้นและพูดว่า:"ห้องซ้อมก็ดูแค่นี้ ผมได้ยินมาว่าเด็กฝึกหัดจะมีการฝึกซ้อมในตอนบ่ายใช่ไหม?""ครั้งมีเรื่องนั้นอยู่ แต่การฝึกที่มีความเข้มข้นสูงของพวกเขามักจะเป็นตอนเช้า""งั้นบ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 431
ในไม่ช้าพวกเขาจะไปขึ้นรายการด้วยกัน และการมีเรื่องกับนักลงทุนในเวลานี้เป็นทางเลือกที่แย่ที่สุด ทุกคนทำได้เพียงกัดฟันและเริ่มวิ่ง 10,000 เมตรเสิ่นม่านมองไปที่หยุนเฟยหานอย่างเย็นชา รู้ว่าหยุนเฟยหานจงใจรังแกเธอหรือมู่หยุนหานวิธีนี้ น่าขยะแขยงจริงๆมู่หยุนหานจงใจวิ่งตามหลังเสิ่นม่าน และวิ่งตามเธอพูดข้างหูเธอว่า :"วิ่งช้าลงห่อย เวลาไม่ใช่ปัญหา สิ่งที่สําคัญที่สุดคือการทําให้ลมหายใจคงที่"โดยไม่รอให้เสิ่นม่านพูด มู่หยุนหานพูดอีกครั้ง:"คืนนี้ฉันรอเธอที่นี่ตอนสองทุ่ม"หลังจากพูดจบมู่หยุนหานก็วิ่งไปด้านหน้าฉุยเสว่เห็นฉากนี้ก็แอบกําหมัดผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ทุกคนก็ได้ฝืนวิ่งจบสามสิบรอบผู้ชายยังดี แต่หญิงสาวทนไม่ไหวแล้วแม้ในฤดูหนาว สาว ๆ ที่วิ่งไปสามสิบรอบใบหน้าและร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อแล้ว และเครื่องสําอางที่ควรเลอะก็ได้เลอะไปแล้ว แต่ยังเช็ดไม่ได้ ซึ่งทําให้ผู้คนอึดอัดมากหยุนเฟยหานนั่งเฉยๆ มองดูท่าทางหอบของทุกคนแล้วพูดว่า:"ไปต่อกระโดดกบสิบรอบ""อะไรนะ? ! "ตู้ซินอี่เอ๋อไปเลยในตอนนี้กระโดดกบสิบรอบ? นี้มันฆ่าพวกเขาไม่ใช่เหรอ?เสิ่นม่านมองไปท่าทางของหยุนเฟยหาน ก็ได้ขมวดคิ้ว"จร
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 432
"เต้นแทงโก้"เสิ่นม่านยื่นมือให้หยุนเฟยหานหยุนเฟยหานไม่ปฏิเสธ เมื่อประธานเหวินเห็นแบบนั้น จึงให้ผู้คนไปที่สตูดิโอออกอากาศเพื่อเล่นเพลงทันทีในชั่วพริบตา มีดนตรีแทงโก้ดังในสถานที่หยุนเฟยหานกอดเอวของเสิ่นม่าน เอวของเสิ่นม่านนุ่มมากหยุนเฟยหานลดเสียงลงและพูดว่า:"ไม่น่าแปลกใจที่ป๋อซือเหยียนไม่เต็มใจที่จะปล่อยคุณหนูเสิ่น ถ้าเป็นผม ผมก็ไม่ยอม""เหรอ?"ในวินาทีถัดมา เสิ่นม่านเหยียบเท้าของหยุนเฟยหานหยุนเฟยหานก็ได้เจ็บจนขมวดคิ้ว เสิ่นม่านไม่คิดที่จะปล่อยหยุนเฟยหาน เหยียบกครั้ง หยุนเฟยหานถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว แต่เสิ่นม่านตามมาอย่างใกล้ชิดและเหยียบหยุนเฟยหานหลายครั้ง"ได้ยินมาว่าที่ประธานหยุนต้องการลงทุนในโครงการเด็กฝึกหัดของฮั่วซือกรุ๊ป เพราะว่าลงทุนตามป๋อซือเหยียน จริงเหรอคะ?""ดูเหมือนว่า เขานี้หลงคุณจริงๆ ก็จะหย่ากันแล้ว แต่ยังบอกคุณทุกอย่าง""ลงทุนตามหลายร้อยเลยนะคะ คุณไม่กลัวที่จะขาดทุนทั้งหมดในคราวเดียวเหรอ?"หยุนเฟยหานไม่สนใจ:"โครงการที่ป๋อซือเหยียนลง ทุน ผมลงทุนตาม ไม่ขาดทุนอยู่แล้ว""ใครบอกว่าโครงการที่ป๋อซือเหยียนลงทุน จะไม่ขาดทุนคะ?"เสิ่นม่านเงยหน้ามองไปที่หย
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 433
เมื่อได้ยินคําพูดของหยุนเฟยหาน ประธานเหวินที่เป็นห่วงลูกสาวตัวน้อยของเขา จึงตะโกนบอกผู้คนที่กําลังวิ่งโดยไม่คํานึงถึงภาพลักษณ์ของเขา:"หยุด!"ทันทีที่พูดจบ ผู้คนที่กำลังกระโดดกบในสนามก็ได้หยุดลง แล้วก็ล้มกับพื้น"ผมจะรอดูว่าคุณจะทำให้ผมขาดทุนยังไง"เสิ่นม่านยิ้มเล็กน้อย ไม่พูดอะไรหยุนเฟยหานก็ได้ออกไป ประธานเหวินรีบเดินตามไปป้าเริ่มมืดลง เพราะทุกคนได้รับการฝึกฝนอย่างหนัก ก็ไม่มีแรงแม้แต่จะกินมื้อดึก"ฉันรู้สึกขาของฉันไม่ใช่ของฉันอีกต่อไปแล้ว……""ต้องโทษเสิ่นม่าน เต้นเร็วกว่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้ว แสร้งสงวนตัวทำไม!"สาวๆก็ได้บ่นแต่ก็ไม่เจอตัวเสิ่นม่านแล้วโจวหยางสงสัยว่า:"นายว่าประธานหยุนต้องการอะไร? ทรมานพวกเขาแบบนี้ สมองเขามีปัญหาเหรอ? ใช่ สมองเขามีปัญหาแน่!"มู่หยุนหานวางตะเกียบในมือลง แล้วเอาจากไปคืนโจงหยางเห็นแบบนั้น ก็ตกตะลึง:"เอ๋! นายกินแค่นี้เหรอ!"มู่หยุนหานมองเวลา เดินไปที่สนามฝึก เขาได้มาก่อนเวลาสิบห้านาทีทันใดนั้นมีคนอยู่ข้างหลังเขาตบไหล่เขา มู่หยุนหานหันหลับไป เดิมคิดว่าคนที่อยู่ข้างหลังเขาคือเสิ่นม่าน แต่คิดไม่ถึงว่าเป็นฉุยเสว่ ใบหน้าของฉุยเสว่ก็ได้ประมาณเล็กน
บทล่าสุด
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 505
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 504
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 503
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 502
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 501
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 500
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 499
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 498
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 497
