บทที่ 346

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เจียงฉินก็พูดว่า: "ใช่ค่ะ ตอนนี้ยังต้องการท่านประธานเสิ่นมาควบคุมสถานการณ์ ฉันจะไปที่สถานีตํารวจเพื่อดูว่าสถานการณ์เป็นยังไง และฉันจะหาทางช่วยเหลือม่านม่านอย่างแน่นอน"

"ได้! ได้!"

ท่านประธานเสิ่นก็ได้ตอบตกลง

ทางนั้น เสิ่นม่านนั่งเงียบ ๆ ในห้องสอบสวนเป็นเวลานาน ไม่มีใครมาสอบปากคําเธอ ดังนั้นเธอจึงถูกขังอยู่ในห้องสอบสวนนี้เป็นเวลาสามชั่วโมง

เสิ่นม่านเหลือบมองนาฬิกาของเธอ เธอโต๊ะเคาะเบา ๆ คนที่เฝ้าก็ได้เดินเข้ามาจากนอกประตู:"คุณหนูเสิ่น คุณต้องการดื่มน้ำไหมครับ?"

"พวกคุณต้องการขังฉันที่นี่อีกนานแค่ไหน?"

เสิ่นม่านก็ได้เปิดประเด็น

คนที่เฝ้าก็ได้ลำบากใจ พูดว่า:"คุณเหนื่อยแล้วใช่ไหมครับ ? อยากจะพัก?"

เสิ่นม่านเปลี่ยนคําถาม:"ใครแจ้งความจับฉัน?"

"ขอโทษครับ นี่เป็นความลับ เราไม่สามารถบอกคุณได้"

เสิ่นม่านขมวดคิ้วเล็กน้อย

พวกเขาเห็นแก่เซียวตั๋ว เลยไม่ทําอะไรกับเธอ แต่พวกเขาจะไม่ปล่อยเธอออกไปง่ายๆ

ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าข้างนอกได้วุ่นวายขนาดไหนแล้ว เธอวางใจไม่ได้จริงๆ

"ฉันจะโทรศัพท์ "

"คุณหนูเสิ่น ขณะนี้คุณอยู่ในขั้นตอนการสอบปากคํา ไม่สามารถโทรศัพท์ได้"

เสิ่นม่านเคาะโต๊ะสอ