บทที่ 269

ในห้องที่ไม่มีแสง ผู้จัดการก็ได้เปิดประตู ก็ได้สึกแปลกในห้อง แล้วห้องก็ได้รกเอามากๆ แล้วในห้องก็ได้มีขยะทิ้งไปทั่ว

แกล้งว่าจะไม่มีใครสามารถอยู่ในห้องนี้เกินสิบห้านาทีได้ แต่ว่ากู้ไป๋ก็ได้อยู่ในนี้กว่าสี่วัน

"กู้ไป๋! กู้ไป๋นายยืนหยัดหน่อยสิ !"

ผู้จัดการก็ได้เข้าไปลากกู้ไป๋ขึ้นมา

ตาคู่นั้นของกู้ไป๋ไม่มีแสงอะไร

"กู้ไป๋ ฟังฉันพูด ตอนนี้เสิ่นซือกรุ๊ปได้เปลี่ยนไปแล้ว! นายรู้ไหม? ตอนนี้นายไปล้างเนื้อล้างตัว ไปดูที่บริษัท เจ้านายใหญ่ของบริษัทอยากเจอนาย นายได้ยินไหม?"

"เสิ่นม่านล่ะ? หาเจอหรือยังครับ"

เสียงของกู้ไป๋แหบแห้งราวกับว่าเขาไม่ได้ดื่มน้ําเป็นเวลาหลายวัน

ผุ้จัดการเงียบไปครู่หนึ่ง พูด:"ประธานเสิ่นตายไปแล้ว ทำไมนายไม่ปล่อยวางสักที ฉันรู้ว่าเธอเป็นผู้มีพระคุณของเธอ แต่ว่า คนต้องมองไปข้างหน้า"

"ตายแล้ว?ใครบอกว่าเธอตายแล้ว?"

"ตกลงไปในทะเลเป็นเวลาสี่วัน ไม่พบแม้แต่ศพ! ก็ตายแล้วไม่ใช่เหรอ?"

ผู้จัดการก็ได้พูดอย่างร้อนรน :"ตอนนี้ สิ่งที่นายต้องทำก็คือให้เจ้านายคนใหม่พอใจ ไม่งั้นการงานที่แกพยายามมาทั้งหมด ก็จะกลายเป็นศูนย์"

"เจ้านายของผม เป็นเสิ่นม่าน"

กู้ไป๋หันหน้าไป ไม่คิดที่จะคุย