บทที่ 58

นางยักไหล่ออกมา “ใช่แล้ว”

หา?

อวิ๋นจิ่นเซ่อมองไปยังเฟิ่งเชียนอวี่อย่างตกตะลึง นางเพียงแค่พูดออกไปก็เท่านั้น ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายกลับพยักหน้าออกมา ก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

“พาข้าไปด้วยเถอะ ข้าเองก็อยากไปด้วย ไม่ได้ไปนานมากแล้ว”

หลิวซูและเหลิ่งหนิงทั้งสองคนกลับตกใจ พวกนางคิดว่าพระชายาเพียงแค่อยากจะออกมาเดินเล่นเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าจะยังคิดไปหอนางโลมอีก?

“ไม่ได้นะเจ้าคะพระชายา ท่านอ๋องรู้เข้าจะต้องโมโหเป็นอย่างมาก”

เหลิ่งหนิงเองก็พูดออกมาอย่างยากลำบาก “ใช่แล้วพระชายา ไม่อย่างนั้น พวกเราอย่าไปกันเลย”

เฟิ่งเชียนอวี่โบกมือออกมา “วางใจเถอะ ครั้งนี้ข้าไปก็เพราะว่าก็มีเรื่องสำคัญ ไม่ไปเที่ยวเล่น”

หอนางโลมเดิมทีก็ไม่ใช่สถานที่ถูกต้องนัก ไปที่นั่นแล้วจะมีเรื่องสำคัญอะไร? ในใจของเหลิ่งหนิงและหลิวซูลอบโต้แย้ง

“สาวใช้สองคนอย่างพวกเจ้าทำไมถึงได้พูดจาไร้สาระเช่นนี้ ก็แค่หอนางโลมเท่านั้น กลัวว่าพระชายาของพวกเจ้าจะถูกกินเข้าอย่างนั้นหรือ”

อวิ๋นจิ่นเซ่อพูดออกมา แล้วคว้ามือเฟิ่งเชียนอวี่เข้า นำนางเดินมุ่งไปยังตรอกดอกไม้

“ไปๆ ไม่ต้องไปสนใจพวกนาง”

“เจ้าคงจะไม่รู้ ครั้งที่แล้วในงานเลี้ยงที่วัง