แชร์

บทที่ 1261

ผู้เขียน: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
“นี่ นี่ไม่ใช่...”

แววตากู้หว่านเยว่สั่นไหวเล็กน้อย เมื่อมองดูสิ่งที่อยู่บนขาเสือเงินตัวเมีย

ซูจิ่งสิงเองก็ชะงักไป เห็นเพียงบนขาของเสือเงินตัวนั้น ไม่รู้ทำไมจึงมีพืชต้นหนึ่งขึ้นอยู่

ต้นพืชต้นนั้นเป็นสีขาวโปร่งแสงทั้งต้น ใบราวกับทำขึ้นจากน้ำแข็ง เป็นผลึกใสแวววาว

สิ่งที่ทำให้ทั้งสองคนตะลึงยิ่งกว่า คือบนปลายยอดของพืชต้นนั้นมีดอกไม้สีขาวหนึ่งดอกเบ่งบาน

กลีบดอกของมันราวกับสลักออกมาจากน้ำแข็ง เป็นผลึกใสวาว บางดั่งปีกจักจั่น มีกลิ่นอายความเย็นแผ่ซ่านทั่วต้น

“นี่ นี่มันดอกน้ำแข็งนิล!”

กู้หว่านเยว่ดีใจจนไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

ได้มาโดยไม่ต้องเสียแรงเปล่า นึกไม่ถึงว่าพวกนางใจดีอยากเข้ามาดูเสือเงินตัวนี้ ทว่าสุดท้ายกลับพบดอกน้ำแข็งนิลบนตัวเสือเงิน!

“มิน่าตอนระบบล็อคเป้าดอกน้ำแข็งนิลนั้น พบว่าดอกน้ำแข็งนิลเคลื่อนไหวตลอด”

กู้หว่านเยว่เข้าใจทันที

อาจเพราะดอกน้ำแข็งนิลเติบโตบนร่างกายเสือเงิน เมื่อเสือเงินเคลื่อนไหว ตำแหน่งของดอกน้ำแข็งนิลจึงเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด

นี่จึงอธิบายได้ว่า ทำไมทั้งที่นายพรานบอกว่าพบดอกน้ำแข็งนิลก้นหุบเขา แต่ขณะนี้ดอกน้ำแข็งนิลกลับมาปรากฏบนยอดเขา

ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ซูจิ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1262

    “รากได้ชอนไชเข้าไปในขาของมันแล้ว อยากจะนำออกมาทั้งต้น คงเป็นเรื่องยากไม่น้อย”กู้หว่านเยว่ถอนหายใจ จากนั้นรวบรวมสมาธิ เข้าสู่การผ่าตัดในขณะที่การผ่าตัดดำเนินไปได้ครึ่งทาง เสือเงินตัวผู้ที่ก่อนหน้านี้ถูกพวกนางใช้ปืนยาสลบยิง วิ่งเข้ามากะทันหันอาจเพราะฤทธิ์ยาสลบยังไม่หายไปทั้งหมด ตอนมันเดินเข้ามายังโซเซเล็กน้อยสีหน้าซูจิ่งสิงย่ำแย่ หากเสือเงินตัวผู้ทำร้ายพวกเขาในเวลาอย่างนี้ เรื่องนี้จะรับมือได้ยากมากสรุปสิ่งที่ทำให้พวกเขาแปลกใจคือ เสือเงินอาจมีสติปัญญาจริง เมื่อเห็นการกระทำของกู้หว่านเยว่ มันกับเสือเงินตัวเมียสบตากันหนึ่งครั้ง“โฮก”อาจเพราะรับรู้ว่ากู้หว่านเยว่กำลังช่วยคู่ตัวเมียของมัน ดังนั้นมันจึงไม่ได้เลือกจะเข้ามาโจมตี แต่ทำเหมือนซูจิ่งสิงโดยรออยู่ด้านข้างหนึ่งคนหนึ่งเสือช่วยคุ้มกันพวกนาง ภาพที่เกิดขึ้นรู้สึกอบอุ่นและน่าขันอย่างประหลาดหน้าผากกู้หว่านเยว่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อผ่านไปอีกครึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็นำดอกน้ำแข็งนิลต้นนี้ออกมาจากขาเสือเงินตัวเมียได้สักที“สำเร็จแล้ว!”กู้หว่านเยว่ดีใจมากนางรีบนำดอกน้ำแข็งนิลใส่ไว้ในกล่องหยก จากนั้นเก็บเข้าไปในมิติเมื่อใดที

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1263

    ลูกศรลอบยิงดอกนี้มาอย่างกะทันหัน จนกู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงไม่ทันตั้งตัวสักนิดเสือเงินตัวเมียถูกยิงที่ลำคอ จึงส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด เลือดสดพุ่งออกมาเป็นสายกู้หว่านเยว่โมโหมาก“ใครกัน? !”นางหันมองทางปากถ้ำ เห็นเพียงเหิงสุยสุ่ยพาคนกลุ่มหนึ่งบินเข้ามาทางนี้“น่าเสียดาย ทำไมไม่ยิงเจ้าให้ตายไปเลย!”เหิงสุยสุ่ยสายตาอำมหิต ในมือถือคันธนูเล่มหนึ่ง ลูกศรลอบยิงเมื่อครู่นางเป็นคนยิงกู้หว่านเยว่เห็นนางยิงเสือเงินตัวเมียจนบาดเจ็บ ยังกำเริบเสิบสานเพียงนี้ จึงโกรธแค้นมาก“คุณหนูใหญ่ ท่านดูสิว่านั่นคือสิ่งใด”ข้างกายเหิงสุยสุ่ยมีชายชราสวมชุดคลุมยาวคนหนึ่ง เขาชี้ไปด้านหลังกู้หว่านเยว่พร้อมอุทานที่นั่นมีใบของดอกน้ำแข็งนิลหลงเหลือไว้หลายใบ“นั่นคือดอกน้ำแข็งนิล!”เหิงสุยสุ่ยถึงได้รู้สึกตัว “ดอกน้ำแข็งนิลอยู่บนตัวพวกเจ้าหรือ!”มุมปากนางยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเหยียด “ปิดปากถ้ำไว้ อย่าให้พวกเขาหนีไป”“โฮก!”เสือเงินตัวผู้ถูไถกับเสือเงินตัวเมียที่หายใจรวยริน สายตาโกรธแค้น“ข้าขอเตือนให้พวกเจ้ามอบดอกน้ำแข็งนิลออกมาโดยดี ไม่อย่างนั้นจะให้พวกเจ้าตายอย่างทรมาน”วาจาเหิงสุยสุ่ยโอหังมาก อาจเพราะ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1264

    นางตรวจดูสถานการณ์ของเสือเงินตัวเมียสักครู่ จากนั้นขมวดคิ้วแน่นโชคดีที่ไม่ถูกหลอดลมและหลอดเลือดแดงใหญ่ ถือว่าโชคดีในโชคร้ายเนื่องด้วยสถานการณ์คับขัน กู้หว่านเยว่ไม่มีเวลาดึงลูกศรให้มันครุ่นคิดสักครู่ จึงเก็บเสือเงินสองตัวนี้เข้าไปในมิติพร้อมกันแล้วปล่อยพวกมันไว้ข้างน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์โดยเฉพาะ ขอให้เสือเงินตัวเมียดื่มน้ำแร่เข้าไปสักคำสองคำเมื่อทำทุกอย่างเสร็จสิ้น กู้หว่านเยว่น้ำยาทำลายศพที่ปรมาจารย์แพทย์ให้นาง เทลงบนตัวลูกศิษย์สำนักวั่นจง จากนั้นจึงตามซูจิ่งสิงไปนักพรตเฒ่าคนนั้นเจ้าเล่ห์มาก เมื่อออกจากถ้ำก็ไปสถานที่ที่คนเยอะทันทีขณะนี้มีคนไม่น้อยปีนขึ้นมาจากเชิงเขา และกำลังค้นหาไปทั่วกู้หว่านเยว่เห็นว่ามีคนเยอะ จึงเก็บปืนเข้าไปในมิติเปลี่ยนเป็นหน้าไม้แทน“ฟิ่ว!”ลูกศรยิงถูกต้นขาของนักพรตเฒ่านักพรตเฒ่าร้องโหยหวน อาจเพราะรู้สึกว่าตัวเองยากจะหนีรอด ทันใดนั้นจึงตะโกนใส่ฝูงชนโดยไม่สนใจสิ่งใด“ดอกน้ำแข็งนิลอยู่ในมือสามีภรรยาคู่นี้!”“ทุกคนรีบมาเร็ว ดอกน้ำแข็งนิลอยู่ในมือพวกเขา!”สีหน้ากู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงเปลี่ยนไป“สมควรตาย”นักพรตเฒ่าไร้ยางอายมาก สมกับเป็นลูกน้องข

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1265

    ขณะนี้เสือเงินตัวเมียหมดสติไปแล้ว เสือเงินตัวผู้คุกเข่าอยู่ข้างกายมัน แล้วเอาหัวไปถูอย่างร้อนใจราวกับรู้ว่ากู้หว่านเยว่มีวิธีช่วยมัน เสือเงินตัวผู้จึงหันมองนางอย่างดีใจ“ฮือฮือ”“เจ้าหลบไปด้านข้างก่อน ข้าต้องช่วยเมียเจ้าแน่”กู้หว่านเยว่พูดออกไป ไม่สนใจว่าเสือเงินตัวผู้ฟังเข้าใจหรือไม่ เดินไปข้างหน้าสองก้าวก้มลงตรวจดูอาการของเสือเงินตัวเมีย“ยังดี ยังมีลมหายใจอยู่”กู้หว่านเยว่โล่งอก จึงพาเสือเงินตัวเมียเข้าไปในหอแห่งโอสถทันที แล้วใช้เครื่องมือเฉพาะทางดึงลูกศรที่อยู่ตรงลำคอของมันออกมาเสือเงินตัวผู้เห็นหนึ่งคนหนึ่งสัตว์หายไปกะทันหัน สีหน้าเผยความกังวลขณะนี้นกหงส์เพลิงเดินไปข้างกายมัน ไม่รู้พูดภาษานกหรืออะไรกับมันสองสามคำทำให้เสือเงินตัวผู้ค่อยๆ สงบลงกู้หว่านเยว่ยุ่งวุ่นวายอยู่ครึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็นำลูกศรออกมาได้สำเร็จ จากนั้นทำแผลให้เสือเงินตัวเมียเนื่องด้วยอาการของเสือเงินตัวเมียยังสาหัสมาก กู้หว่านเยว่จึงไม่ได้ให้มันออกจากหอแห่งโอสถทันที กลับพาเสือเงินตัวผู้เข้าไปดูอาการของมันเพื่อให้มันแน่ใจว่าเมียของมันไม่เป็นไรแล้ว จากนั้นพามันกลับไปบนสนามหญ้าอีกครั้ง“ต้องใช้

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1266

    ทว่าจุดที่ไม่ไกลนักกลับมีเสียงที่ไม่ถูกเวลาดังขึ้น กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงรีบหันมอง พบว่าคนเหล่านั้นสวมชุดของสำนักวั่นจง“ให้ตายสิ ทำไมเป็นคนของสำนักวั่นจงอีกแล้ว?”กู้หว่านเยว่รู้สึกเซ็งไม่น้อย คนของสำนักวั่นจงเหล่านี้ไม่ยอมเลิกราเลยจริงๆเมื่อเห็นพวกเขามีจำนวนคนเยอะกว่า อีกอย่างกู้หว่านเยว่กลัวว่าเมื่อทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันจะดึงให้พวกเขามาเพิ่ม ดังนั้นจึงดึงซูจิ่งสิงให้กระโดดขึ้นหลังม้า คิดจะหลบหนี“พวกเจ้ายังกล้าหนีหรือ ข้าดูสิพวกเจ้าจะหนีไปไหนได้”เมื่อศิษย์ของสำนักวั่นจงมองเห็นกู้หว่านเยว่ ทำราวกับมีความแค้นใหญ่โต ไล่ตามมาอย่างบ้าคลั่ง“พวกเขาเอาความตายของเหิงหู่มาลงที่พวกเรา”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง แม้นางกับซูจิ่งสิงอยากสังหารเหิงหู่ทว่าวันนั้นระบบได้แจ้งเตือนว่าพวกเขาพบร่องรอยของดอกน้ำแข็งนิล ดังนั้นทั้งสองจึงไม่ได้ติดตามเหิงหู่ต่อไปนางมั่นใจ ก่อนเหิงหู่จะจากไปอาการบาดเจ็บไม่ได้สาหัสมากขนาดนั้นไม่ว่าอย่างไรก็มั่นใจได้ว่าไม่ถึงขั้นที่ทำให้ตายได้“ดูเหมือนจะมีคนโยนความผิดมาให้พวกเราเสียแล้ว”ซูจิ่งสิงหรี่ตาทั้งคู่ลง ในแววตาเผยความไม่สบอารมณ์หากเหิงหู่ตายด้วยฝีมือพวกเ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1267

    ยามกู้หว่านเยว่หันมองจงหลี่ สายตาอ่อนโยนของจงหลี่หันมองนางเช่นกัน จากนั้นมุมปากยกขึ้น เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ทั้งอบอุ่นและเจิดจ้า“ไม่พบกันเสียนาน”เห็นได้ชัดว่าจงหลี่เองก็จำได้ ว่าเขาเคยพบกู้หว่านเยว่ที่เมืองอวี้“เป็นเจ้าจริงด้วย”กู้หว่านเยว่ดีใจมากนางแทบอยากจะกระโดดบินไปถามชายผมขาว ว่าตกลงเรื่องทุกอย่างเป็นเช่นไรกันแน่เพียงแต่ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าด้านหลังยังมีศิษย์ของสำนักวั่นจงที่จ้องเขม็ง ดังนั้นกู้หว่านเยว่จึงคิดจะจัดการศิษย์สำนักวั่นจงพวกนี้ก่อน“ท่านคือผู้ใดกัน? นี่เป็นความแค้นระหว่างพวกเรากับสองสามีภรรยานั่น ขอท่านอย่าได้เข้ามาสอด”หนึ่งในศิษย์ของสำนักวั่นจงก้าวออกมา มองดูจงหลี่อย่างหวาดระแวง เห็นได้ชัดว่าวิชาธนูฝีมือดีของจงหลี่ ทำให้พวกเขาเกรงกลัวอยู่บ้างอีกอย่างจงหลี่ไม่ได้มาเพียงลำพัง ด้านหลังเขายังมีผู้ติดตามอีกหลายคนแม้ผู้ติดตามเหล่านั้นยังไม่ได้ลงมือ แต่ดูจากรูปร่างก็รู้ว่าล้วนเป็นยอดฝีมือที่มีระดับ“นี่คือสหายของข้า สหายของข้ากำลังถูกไล่ล่า พวกเจ้าคิดว่าข้าควรเข้าไปสอดหรือไม่?”แววตาอ่อนโยนของจงหลี่ เปลี่ยนเป็นเย็นชากะทันหันจิตสังหารที่แฝงอยู่ในนั้น ทำให้เ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1268

    กู้หว่านเยว่มองเหิงเทียนอวี้ แล้วอมยิ้ม“สำนักวั่นจงเป็นสำนักของเจ้า เจ้าไม่ช่วยสำนักตัวเอง กลับมาแจ้งข่าวให้พวกข้างั้นหรือ?”เหิงเทียนอวี้ลังเล “แม้สำนักวั่นจงจะเป็นสำนักของข้า แต่ก่อนหน้านี้พวกเราได้ร่วมมือกันแล้วไม่ใช่หรือ? อีกอย่างข้าไม่ได้อยากทำร้ายพวกเขา แค่อยากแจ้งข่าวให้พวกเจ้าเท่านั้น”ดูเหมือนเขากลัวสำนักวั่นจงจะทำร้ายนางมาก จึงรีบกล่าวต่อไป“พวกเรา พวกเราร่วมมือกันแล้ว”สรุปคำพูดนี้เพิ่งพูดออกไป ซูจิ่งสิงแทงกระบี่ไปบนตัวเขาทันที“...” กะทันหันเกินไป ช่างไร้จรรยาบรรณ!เหิงเทียนอวี้เบิกตาโต ในดวงตาเผยให้เห็นความหวาดกลัว“เพราะอะไร ทั้งที่ข้ากำลังช่วยพวกเจ้า”กู้หว่านเยว่ยิ้มเย็นเดินไปตรงหน้าเขา“เจ้าเป็นคนฆ่าเหิงหู่สินะ? ข้าดูออกแต่แรกแล้วว่าเจ้ากับเหิงสุยสุ่ยไม่ถูกกัน”สายตาของนางอมยิ้ม แล้ววิเคราะห์อย่างใจเย็น“วันนั้นตอนที่กำลังต่อสู้กับเหิงหู่ ข้าสังเกตได้ว่ามีคนคอยแอบดูอยู่ด้านหลังตลอดคนคนนั้นก็คือเจ้าสินะ?”“ไม่ ไม่ใช่!”เหิงเทียนอวี้โต้แย้งทันควัน เขาไม่กล้าขยับ กลัวว่าขยับแล้วจะตายเร็วขึ้น“เจ้าแก้ตัวไปก็ไร้ประโยชน์ เจ้าฆ่าเหิงหู่ไปแล้ว แล้วโยนความผิด

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1269

    “เฝ้าต้นไม้คอยกระต่ายหรือ?”รอยยิ้มของจงหลี่เจิดจ้าโดดเด่น ทำให้กู้หว่านเยว่ต้องเบนสายตาเมื่อถูกเขาดึงดูดอย่างประหลาด ความรู้สึกคุ้นเคยที่เกิดขึ้นทำให้นางอดถามไม่ได้“เฝ้าต้นไม้อะไร คอยกระต่ายอะไร?”“หึหึ”จงหลี่รู้สึกน่าขันกับแววตาสงสัยของนาง ความเย็นชาห่างเหินในแววตา เมื่อหันมองกู้หว่านเยว่ มีความอ่อนโยนห่วงในแวบผ่าน “นี่คือเส้นทางที่ต้องผ่านเมื่อออกจากภูเขาน้ำแข็งนิล ไม่ว่าคนที่ได้ดอกไม้มาหรือไม่ ล้วนต้องผ่านเส้นทางนี้”เขาจงใจเจาะจง ทำให้กู้หว่านเยว่เบิกตาโต “เจ้า เจ้ารออยู่ที่นี่ เพราะอยากแย่งชิงหรือ?” “เจ้าทายสิ”ไม่ง่ายที่จงหลี่จะมีแก่ใจหยอกล้อนาง ในแววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนดวงตาซูจิ่งสิงสลดลงเล็กน้อย แม้เขาจะรู้สึกว่าจงหลี่รู้สึกกับกู้หว่านเยว่ไม่ธรรมดา แต่ก็เป็นเพียงสายตาที่ผู้ใหญ่มองดูผู้น้อยเท่านั้น“แค่กแค่ก ข้าทายไม่ถูกหรอก”กู้หว่านเยว่ลูบจมูก ในใจคิดว่าชายผมขาวผู้นี้ช่างเป็นคนเถรตรงยิ่งนักไม่รู้ว่าเขามาภูเขาน้ำแข็งนิล เพื่อตามหาน้ำแข็งนิลให้ซูจิ่นเอ๋อร์ หรือว่าเขาต้องการเองกู้หว่านเยว่ไม่กล้าพูดออกไปตรงๆ ว่าดอกน้ำแข็งนิลอยู่บนตัวนาง“เอาละ”จงหลี

บทล่าสุด

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1456

    “นี่ท่านถูกพิษกระนั้นหรือ?”กู้หว่านเยว่เอียงศีรษะจับชีพจรให้เขา จับชีพจรอย่างละเอียดอยู่นาน ถึงพูดออกมาอย่างแปลกใจ“พิษนี้แปลกยิ่งนัก”“อย่างไรหรือ?” ไป๋หลี่ชิงซีเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ เสียดายเขามีใบหน้าหล่อเหลา แต่กลับเป็นคนพูดมากคนหนึ่ง“ยาพิษนี้มองดูแล้ววางยาได้ยุ่งยากอย่างมาก จะถอนพิษกลับยุ่งยากยิ่งกว่า แต่แปลกก็แปลกที่พิษนี้ไม่ส่งผลร้ายต่อร่างกายคน พิษน้อยมาก เพียงแต่ยากจะถอนออกได้”ดังนั้นบัดนี้มองท่าทางของต้วนหลานซิวดูแล้ว ยังมีชีวิตชีวา ไม่คล้ายคนถูกวางยาพิษ“ฟังท่านพูดแล้วคล้ายเป็นเช่นนี้จริงเสียด้วย”ไป๋หลี่ชิงซีเองก็ไม่โง่คนทั่วไปวางยาผู้อื่น บ้างก็เพื่อฆ่าคนผู้นั้นให้ตายคาที่ บ้างก็ต้องการใช้พิษควบคุมเขาฝ่ายแรกออกฤทธิ์เร็ว พิษร้ายแรงมาก ไม่ถึงหนึ่งชั่วยามก็สามารถทำให้พิษกำเริบจนเลือดออกทวารทั้งเจ็ดและตายไปฝ่ายหลังเล่า แม้ว่าไม่ถึงแก่ชีวิต แต่หากพิษกำเริบก็ทำให้คนเจ็บปวดทรมาน หาไม่แล้วจะสามารถควบคุมคนผู้นั้นได้เยี่ยงไร?ทว่ายาพิษภายในร่างกายของต้วนหลานซิวแปลกมากไม่เพียงไม่มีพิษ หนำซ้ำยังทำร้ายร่างกายน้อยมาก เพียงแต่ยากจะถอนพิษได้ก็เท่านั้น“อาจารย์อาเล็ก ท่าน

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1455

    ซูจิ่งสิงใคร่ครวญครู่หนึ่ง กลับมิได้เอาแต่ใจเกินไป ฟังความเห็นของกู้หว่านเยว่เรื่องของลูกชายลูกสาวคือวาสนาไม่อาจฝืนได้เขามอบสำเนาคำสารภาพให้ฉู่เฟิง ออกคำสั่ง“ประกาศออกไป”“พ่ะย่ะค่ะ” ฉู่เฟิงรับของไป บังเอิญไป๋หลี่ชิงซีเดินเข้ามาจากภายนอกพอดี“อาจารย์อาเล็กของข้ามาแล้วขอรับ”ยามกู้หว่านเยว่อยู่ที่เมืองเหยาก็ให้เขาเดินทางมาแล้วคิดไม่ถึงระหว่างเดินทางจะได้เผชิญหน้ากับแผ่นดินไหว เสียเวลาไปหลายวันดังนั้นจึงเปลี่ยนเส้นทางมายังซุ่ยโจว ทุกคนมารวมตัวกันที่ซุ่ยโจว“ท่านรีบพาเขาเข้ามาเร็วเข้า”บัดนี้กู้หว่านเยว่มีเวลาว่าง ไม่มีธุระอะไร ผ่านไปอีกครู่ก็ไม่แน่แล้ว ลั่วยางสามารถมาหานางได้ทุกเมื่อ“ได้”ไป๋หลี่ชิงซีหันหลังกลับ พาอาจารย์อาเล็กเข้ามา“ท่านอาจารย์อาเล็กรีบเข้ามาเถอะเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่เคยพบอาจารย์ของไป๋หลี่ชิงซีมาก่อน มีภาพของอาจารย์อาเล็กอยู่ภายในใจ คาดว่าน่าจะเหมือนกับอดีตเจ้าสำนักผู้ล่วงลับ ไว้เคราสีเทาและมีสีหน้าขรึมเคร่งตลอดเวลาคิดไม่ถึง ไป๋หลี่ชิงซีจะพาท่านอาผู้หล่อเหลาอายุราวสามสิบเข้ามาคนหนึ่ง“ข้าต้วนหลานซิว คารวะท่านอ๋องและพระชายา”ท่านอาผู้หล่อเหลาหรื

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1454

    “ใช่แล้ว”ซูจิ่งสิงพยักหน้า กอดกู้หว่านเยว่พลางอธิบาย“ภายในมือของเว่ยเฉิงมีจุดอ่อนของหลี่กวงถิง เขาเพียงเข้าคุกและพูดกับเขาสองสามประโยค ก็ทำให้หลี่กวงถิงตกใจหน้าถอดสีแล้ว เปลี่ยนคำพูดยอมเขียนคำสารภาพ”เว่ยเฉิงคนนี้ช่างมีความสามารถโดยแท้ตรงข้ามกันร้ายกาจกว่าในต้นฉบับมาก“เจียงหรงใกล้คลอดแล้ว”ซูจิ่งสิงกอดกู้หว่านเยว่ สุ้มเสียงนุ่มนวลอยู่บ้าง“เว่ยเฉิงเองก็เหมือนข้า เป็นคนหลงภรรยาคนหนึ่ง เมื่อหนึ่งเดือนก่อนเขาเองก็เขียนจดหมายให้ข้าพูดว่าหลังกลับจากเขตซีเป่ยจะขออยู่เป็นเพื่อนยามเจียงหรงคลอด ข้าอนุญาตแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้าในต้นฉบับ เดิมทีเว่ยเฉิงและเจียงหรงก็รักกันอย่างลึกซึ้งยิ่งไม่ต้องพูดถึงจุดจบอันแสนโหดร้ายของเจียงหรงในตอนท้ายหากเว่ยเฉิงฝันถึงอดีต ได้เห็นจุดจบของเจียงหรงในต้นฉบับ เช่นนั้นสำหรับภรรยาของเขาคนนี้ เขาจะต้องรักและให้ความสำคัญมากยิ่งกว่าตอนแรกแน่“เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน ผู้หญิงคลอดลูกคือต้องผ่านประตูวิญญาณมาหนึ่งรอบ มีสามีของตนอยู่ข้างกาย นี่ก็เป็นเรื่องดีต่อเจียงหรง”กู้หว่านเยว่ไม่พูดอะไรซูจิ่งสิงได้ยินแล้วกลับดีใจต้องผ่านประตูวิญญาณมาหนึ่งรอบ เขา

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1453

    “นี่หมายความว่ากระไร?”เฉิงทั่วงุนงง ไม่อาจตอบสนองในทันทีเลยได้“เทพเจ้าเห็นราษฎรน่าสงสารจึงประทานยาให้”กู้หว่านเยว่พูดทิ้งท้ายอย่างลึกลับไว้หนึ่งประโยค จูงซูจิ่งสิงหันหลังจากไป อย่างไรเสียเฉิงทั่วก็ไม่สามารถถามจนถึงที่สุดได้“แม่ทัพเฉิง อย่าลืมลงไปรับโทษยี่สิบไม้ทหารเล่า”ก่อนจากไป ซูจิ่งสิงเอ่ยเตือน“ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้เลย!”ขอเพียงราษฎรเมืองซุ่ยโจวได้รับความช่วยเหลือ ยังไม่ต้องพูดถึงยี่สิบไม้ทหาร ต่อให้เป็นห้าสิบไม้เขาก็ยอมเฉิงทั่วลงไปอย่างมีความสุขถูกตี เขากลับยังมีความสุขมาก“น้องหญิง มีข่าวด่วนส่งมา”ซูจิ่งสิงรับจดหมายบนขาของนกพิราบทองคำ หลังอ่านแล้วก็เผยสีหน้าตื่นเต้นออกมาอย่างกะทันหัน“เกิดอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ?”กู้หว่านเยว่เดินเข้าไปหยุดข้างกายเขา ซูจิ่งสิงรีบส่งจดหมายให้นาง“เจ้าอ่านดู!”นางก้มหน้าอ่าน ใบหน้าเผยแววตกตะลึงระคนดีใจ“หลี่กวงถิงยอมออกหน้าอธิบายแล้ว ดีเหลือเกิน”นับตั้งแต่กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงจับตาเฒ่าหลี่กวงถิงคนนี้เป็นเชลยแล้ว ก็ขังเขาไว้ในคุกใหญ่อยู่ตลอด รอเขาเขียนคำสารภาพตาเฒ่าคนนี้ไม่ยอมแพ้มาโดยตลอดคิดไม่ถึงเลยว่าจะคิดตกแล้ว“ท่านพ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1452

    แม้ว่าภายในมิติของนางจะมีแปลงสมุนไพร แต่ภายในแปลงสมุนไพรล้วนปลูกสมุนไพรหายาก ไม่มีสมุนไพรรักษาโรคไข้รากสาดน้อยธรรมดาดังนั้น สมุนไพรเหล่านี้ล้วนเป็นกู้หว่านเยว่ซื้อจากแพลตฟอร์มซื้อขายการแจกจ่ายยาเริ่มขึ้นอย่างว่องไวเหล่าราษฎรขยับขึ้นมาทีละคน ขบวนคนเริ่มขยับอย่างเชื่องช้า“พี่หญิงหว่านเยว่ ท่านไปพักผ่อนก่อนเถอะ”ลั่วยางเข้ามาเตือนนางหนึ่งประโยค เอ่ยปากอย่างห่วงใย“ข้าบอกกับหมอเหล่านั้นแล้ว หากพวกเขาไม่แน่ใจโรค ค่อยมาถามข้าเจ้าค่ะ”นางอธิบาย“หากข้าเองก็หมดหนทาง ค่อยให้คนเข้าไปหาท่าน”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน”เกาเจี้ยนสบมองลั่วยางอย่างสงสาร “ยางเอ๋อร์ เจ้าต้องเหนื่อยแล้ว”แม้พูดว่าด้านหน้ายังมีหมอตรวจอาการก่อนแต่คนมากถึงเพียงนี้ ย่อมมีหมอที่รักษาไม่ได้รวมเข้าด้วยกัน ก็เพียงพอให้ลั่วยางยุ่ง“ข้าไม่เป็นไร สามารถรักษาราษฎรได้ ช่วยได้หนึ่งชีวิตก็คือหนึ่งชีวิต”ลั่วยางหยิบธงหนึ่งผืนออกมา สองสามคนมองดู ได้เห็นตัวอักษรคำว่าหุบเขาราชาโอสถสามคำบนนั้น“ข้ารับปากท่านอาจารย์ไว้แล้ว จะต้องหาโอกาสประกาศเรื่องหุบเขาราชาโอสถดีๆบังเอิญจะได้ฉวยโอกาสนี้ประกาศให้ราษฎ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1451

    ทหารชั้นผู้น้อยคนหนึ่งวิ่งเข้าอย่างรีบร้อนจากด้านนอกประตู พูดออกมาอย่างลนลาน ทำให้เฉิงทั่วตื่นตระหนก“มีอันใด เกิดอันใดขึ้นหรือ?”หรือว่ากลัวสิ่งใดสิ่งนั้นก็มากระนั้น?“ด้านนอกประตู ด้านนอกประตูมีราษฎรป่วยหนักมากมายมาขอรับ ต่อแถวยาวเหยียดอยู่ด้านนอกประตู แถวยาวไปจนถึงประตูเมืองแล้ว”ทหารชั้นผู้น้อยกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง ไม่เคยเห็นแถวยาวเช่นนี้มาก่อน“ที่แท้ก็มีคนต่อแถวมากนี่เอง”เฉิงทั่วตบศีรษะทหารชั้นผู้น้อยทีหนึ่งอย่างไม่สบอารมณ์ “ครั้งหน้าพูดให้เข้าใจหน่อย อย่าหายใจแรง ทำข้าตกใจแทบตาย”ทหารชั้นผู้น้อยลูบศีรษะ บ่นพึมพำเสียงแผ่ว “คำนี้ของท่านแม่ทัพ หรือว่านี่ไม่ทำให้คนตกใจกันเล่า?”ราษฎรมากถึงเพียงนี้ล้อมจวนแม่ทัพไว้ หากเกิดความวุ่นวาย ทำให้คนตายจะทำเยี่ยงไร?“เจ้า นำทหารม้าสองหน่วยไปดูแลรักษาความเรียบร้อยบนถนนให้ดี”เฉิงทั่วชี้ไปยังคนสนิทที่หน้าประตู เห็นว่าถึงเวลาแจกจ่ายยาแล้ว เขาเตรียมไปดูสถานการณ์ที่หน้าประตูจวนแม่ทัพในเวลานี้ หน้าประตูจวนแม่ทัพคลาคล่ำไปด้วยผู้คนเหล่าราษฎรรอคอยอย่างมีความหวัง หวังว่าจะสามารถได้รับยาเพียงพอเพื่อช่วยตนเองหรือคนในครอบครัว“จะเริ่มแจกจ่าย

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1450

    เขาครุ่นคิดอยู่สักครู่ พลางแอบมองสีหน้าของซูจิ่งสิง ไม่กล้าอยู่ในเรือนนานเกินไป จึงรีบออกไปพร้อมกับรองแม่ทัพ“ท่านแม่ทัพ สิ่งที่พระชายาพูดเป็นความจริงหรือไม่? คงไม่ได้คุยโวหรอกนะ?”หลังจากที่ทั้งสองออกมาข้างนอกแล้ว รองแม่ทัพก็พูดขึ้น“ประชาชนที่ป่วยในเมืองไม่ใช่แค่คนหรือสองคน ยามากมายขนาดนั้น พระชายาจะหามาได้หรือ?”เขาคิดอยู่เสมอว่าคำพูดของกู้หว่านเยว่นั้นไม่น่าเชื่อถือบางทีอาจเป็นเพราะวันนี้ถูกแม่ทัพชี้หน้าตำหนิ รู้สึกทั้งอายทั้งโกรธ ต้องการทวงศักดิ์ศรีคืนมา จึงได้พลั้งปากคุยโวโอ้อวดออกไป“ไม่รู้สิ”เฉิงทั่วส่ายหัวสติปัญญาบอกเขาว่า กู้หว่านเยว่นั้นไม่สามารถหาสมุนไพรได้มากมายขนาดนั้นภายในระยะเวลาอันสั้นแน่นอนแต่เขาก็นึกถึงตอนที่โจมตีเมืองเหยาขึ้นมาอีก ดินปืนและกระสุนปืนใหญ่เหล่านั้นที่ส่งลงมาจากเมือง รวมถึงธนูที่มีรัศมีการยิงไกลมากสิ่งของเหล่านี้เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนถ้าหากในตอนนี้สิ่งของที่เขาไม่คาดคิด กู้หว่านเยว่บังเอิญมีพอดีล่ะ?“ถ้าอย่างนั้นคำสั่งของพระชายาเมื่อครู่นี้ พวกเรายังต้องปฏิบัติตามหรือไม่?”รองแม่ทัพค่อนข้างเป็นกังวล“เมื่อข่าวนี้แพร่กระจายออกไป อีกสาม

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1449

    เขามีสีหน้าร้อนใจ ชิงเหลียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ท่านรอสักครู่ ข้าจะเข้าไปรายงานก่อน”ภายในห้อง กู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงดังเอะอะจากด้านนอกแล้ว จึงรีบพาซูจิ่งสิงออกมาจากมิติในขณะที่ชิงเหลียนเข้ามา นางกำลังเปิดประตูพอดี“พระชายา แม่ทัพเฉิงอยู่ข้างนอก...”“ข้าได้ยินทุกอย่างแล้ว เจ้าให้เขาเข้ามาเถอะ”กู้หว่านเยว่หาวนอน“อ้อ ถือโอกาสรับประทานอาหารเช้าไปด้วย”เมื่อคืนนี้ นางและซูจิ่งสิงยุ่งอยู่ในมิติตลอดทั้งคืน“เพคะ”ชิงเหลียนรีบออกไป เฉิงทั่วก็เข้ามาจากทางด้านนอกอย่างไม่พอใจ“คารวะท่านอ๋องและพระชายา”เขาทำความเคารพแบบขอไปที แล้วเริ่มบ่นว่า“พระชายา เมื่อคืนข้าน้อยเตือนท่านแล้วว่า จะช่วยเหลือผู้คนในเมืองนี้ส่งเดชไม่ได้ อาจก่อให้เกิดความโกลาหลได้”น้ำเสียงของเขาไม่สู้ดีนัก“ดูสิ เมื่อวานท่านนำหญิงผู้นั้นมารักษาในจวนละแวกนี้ ผลปรากฏว่าเรื่องนี้ถูกผู้มีเจตนาเผยแพร่ออกไปเมื่อเช้านี้ เวลานี้ด้านนอกจวนแม่ทัพมีผู้ป่วยเต็มไปหมดท่านก็รู้ เมื่อเกิดความโกลาหลขึ้นมา จะกลายเป็นเรื่องใหญ่”เมื่อเฉิงทั่วพูดถึงความร้อนใจ ก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองกู้หว่านเยว่ สายตานั้นเต็มไปด้วยคำถาม“แม่ทั

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1448

    ยิ่งไปกว่านั้นยังสวมถุงมือและผ้าคลุมหน้าอีกด้วยเห็นได้ชัดว่าหญิงผู้นั้นอับจนหนทางแล้ว พอเข้ามาก็คุกเข่าลงตรงหน้าพวกเขาทันที“ท่านผู้สูงศักดิ์ทั้งหลาย พวกท่านได้โปรดช่วยลูกของข้าด้วย เขาเพิ่งห้าขวบเท่านั้น”หญิงผู้นั้นกอดลูกไว้แน่นในอ้อมแขน“เขาฉลาดมาก และเชื่อฟังมากด้วย มักจะช่วยข้าทำงานอยู่บ่อยครั้ง สามารถอ่านหนังสือและจดจำตัวอักษรได้ตั้งแต่ยังเด็กเช่นนี้ พวกท่านได้โปรดช่วยชีวิตเขาด้วย ต่อให้ต้องเอาชีวิตของข้าก็ตาม”หญิงผู้นั้นร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลกู้หว่านเยว่ให้นางวางลูกลงบนเบาะนุ่ม เพื่อสะดวกในการตรวจวินิจฉัย“แล้วพ่อของเด็กล่ะ เหตุใดเจ้าถึงอยู่ที่นี่คนเดียว?”หญิงผู้นั้นมีอาการป่วยอย่างเห็นได้ชัด แก้มตอบลึก“ตาย ตายแล้ว”หญิงผู้นั้นสะอึกสะอื้นตอบ“เป็นไข้หวัด ไม่มียารักษา ทนได้ไม่ถึงครึ่งเดือนก็ตายแล้ว”กู้หว่านเยว่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “ขอโทษนะ”หญิงผู้นั้นส่ายหัว “มันคือโชคชะตา แต่ขอให้หมอช่วยชีวิตลูกของข้าด้วย แม้ว่าต้องการให้ข้าไปตาย ข้าก็เต็มใจ”กู้หว่านเยว่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเจ็บปวด ซูจิ่งสิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็กำหมัดทั้งสองแน่น“ไม่ต้องให้เจ้าไปตายหรอก ให้ข้าดู

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status