Home / LGBTQ+ / ชายาอ๋องอำมหิต / ตอนที่39.หลายวันต่อมา

Share

ตอนที่39.หลายวันต่อมา

last update Last Updated: 2025-02-22 13:02:45

หลายวันต่อมา...

องครักษ์ลับผู้หนึ่งมาพบฉินอ๋องในห้องทำงานซึ่งไป๋หยงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในนี้ และประตูหน้าต่างห้องนี้มีทหารเฝ้าอย่างแข็งขันอยู่ตลอดเวลา

"น้อมเรียนท่านอ๋อง" องครักษ์ลับรายงาน "ไป๋หลางเวียนไปหานางยู่ซื่อ เพื่อขอคืนดีด้วย แต่นางยู่ซื่อไม่ยอมให้เขาพบ เขาจึงดื่มเหล้าจนเมามาย ข้าน้อยติดตามคุ้มกันเขาเงียบๆ เห็นมีอันธพาลสะกดรอยตามเขามาสองสามวันแล้วขอรับ"

"พวกอันธพาลย่อมมีจุดประสงค์แน่" ฉินอ๋องเอ่ย "เงินทองหรือชีวิต หรือทั้งสองอย่าง"

"ข้าน้อยสมควรปฏิบัติอย่างไรขอรับ?"

"ติดตามดู แต่ไม่ต้องยุ่งเกี่ยว และตามดูว่าเบื้องหลังอันธพาลมีผู้ใดชักใยอยู่หรือไม่?" ฉินอ๋องสั่ง

"ขอรับ" องครักษ์ลับน้อมคำนับรับคำสั่งแล้วจากไป...

ฉินอ๋องก็เดินออกจากห้องทำงานไปยังสวนดอกไม้

ที่นั่น...ไป๋หยงกับไป๋หยูกำลังเล่นเตะลูกหนังกันอยู่อย่างสนุกสนาน

ไป๋เหยียนนั่งดูอยู่ในศาลาชมสวนกับมารดา... ฉินอ๋องจึงไปนั่งที่ศาลาด้วย

อาหยูน้อยพอเห็นฉินอ๋องก็ผละจากลูกหนัง วิ่งมาหา "ท่านอ๋องพี่เขย...ท่านอ๋องพี่เขย..."

"ว่าอย่างไรน้องเมียตัวน้อย?"

"ข้าน้อยเอาบะจ่างที่ท่า
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่40. จะดีแค่ไหน

    นางหลิวซื่อมองอาโหยววิ่งตามอาหยู พลางร้องเรียก "เกอเกอ...เกอเกอ..." แล้วถอนหายใจ กล่าวว่า "ถ้าหากเด็กสองคนนี้ได้เติบโตไปด้วยกันจะดีแค่ไหน?" นางยู่อิงมองบุตรชายของตนที่มีอายุเพียงห้าขวบที่ติดอาหยูแจ แล้วกล่าวเปิดใจกับนางหลิวซื่อว่า "หลายวันมานี้ข้าไตร่ตรองอย่างรอบคอบ ที่ทังกุสข้าไม่มีญาติพี่น้อง เพราะท่านปู่ของข้าเป็นบุตรโทน (บุตรคนเดียวไม่มีพี่น้อง) ท่านพ่อของข้าก็เป็นบุตรโทน มาถึงข้าก็เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียว หากกลับไป ข้ากับอาโหยวก็ไร้ที่พึ่งพิง เกรงจะถูกคนชั่วรังแก จะอยู่ที่เมืองหลวงต่อ ข้าก็ไม่มีญาติพี่น้องอีกเช่นกัน" "ข้าก็คือญาติของเจ้าอย่างไรละ? พวกเราไม่ต้องเอ่ยถึงเขา พวกเราอยู่ด้วยกันอย่างพี่น้อง ให้อาหยูกับอาโหยวเติบโตไปด้วยกัน" นางหลิวซื่อกล่าวอย่างจริงใจ "ข้าขอขอบคุณฟูเหริน" "เรียกข้าว่าพี่เถอะ" นางหลิวซื่อเอ่ย "ข้าเต็มใจให้เจ้าอยู่ด้วยจริงๆ" ท่านย่าที่นั่งฟังอยู่ด้วยตลอดก็กล่าวว่า "อาอิง ข้าต้องขอโทษเจ้าจริงๆ ที่อาหลางทำไม่ดีต่อเจ้า แต่ข้าก็อยากให้อาโหยวและเจ้าอยู่ด้วย ความหวังเล็กๆ ขอคนแก่ก็แค่อยากให้หลานๆ เติบโตอยู่ใกล้ๆ" "ขอบคุณท่

    Last Updated : 2025-02-22
  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่41.กล่าวเหยียดๆ

    "เอ้า...ข้าให้เจ้า" อาหยูยื่นลูกกลมผ้าหลากสีที่มารดาเย็บให้ให้แก่อาหยาง อาหยางหลบหลังอาเหยาถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ ว่า "เจ้าไม่ตีข้านะ?" "ข้าไม่ตีเจ้าหรอก" อาหยูตอบ "ท่านแม่บอกว่า ท่านแม่ของเจ้าถูกขับไล่ไป เจ้าน่าสงสาร" พอพูดถึงมารดา...อาหยางก็ร้องไห้ "โฮๆๆๆ... ข้าคิดถึงท่านแม่" อาเหยาลูบไหล่น้องชาย "ไม่ร้องนะอาหยาง" ก่อนจะรับลูกกลมจากมืออาหยูไปใส่ในมือของน้องชาย แล้วหันมากล่าวกับอาหยูว่า "ขอบใจนะ" "ไม่เป็นไร" อาหยูตอบ "ต่อไปอาหยางก็อย่าตีอาโหยวนะ อาโหยวเป็นน้องเล็ก" อาหยางพยักหน้า "ข้าจะไม่ตีอาโหยว อาโหยวเป็นน้องเล็ก" พอดีสาวใช้ยกถาดใส่ขนมมาให้ "คุณชายหยู...ฟูเหรินทำขนมอิ่วก้วย (ขนมชนิดหนึ่ง ใช้แผ่นแป้งห่อไส้ที่ทำจากการผัดกะหล่ำปลีกับหมูสับและเห็ดหอม ห่อแล้วทอดในน้ำมัน) ให้บ่าวนำมาให้คุณชายทุกคนกินเจ้าค่ะ" เด็กๆ ทุกคนต่างมามุง และหยิบขนมไปกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย... เวลาบ่าย ที่จวนฉินอ๋อง... บัณฑิตหลิวฮั่วมาขอพบฉินอ๋อง ฉินอ๋องก็ต้อนรับเขาที่ห้องผักผ่อน เมื่อหลิวฮั่วคารวะเรียบร้อย และนั่งลงในที่อันสมควร และสาวใช้นำน้ำชาชั้นดีมา

    Last Updated : 2025-02-24
  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่42. ที่จวนฉินอ๋อง...

    "อะแฮ่ม..." พ่อค้าคนหนึ่งกระแอม แล้วเอ่ยว่า "ท่านสี...ท่านเป็นเจ้าของหอหอมบุปผา ถึงได้โสมไปสามคันรถ ก็มิได้มีประโยชน์ต่อท่านสักเท่าไหร่" "ทำไมจะไม่มี" สีไคเอ่ยพลางยกน้ำชาขึ้นดื่มคำหนึ่ง "ข้าตรวจดูโสมทั้งสามคันรถแล้ว ล้วนแต่เป็นโสมชั้นดี สามารถทำกำไรให้ข้าได้อย่างน้อยๆ ก็สิบเท่าตัว" "เอาเช่นนี้เถอะ" พ่อค้าคนนั้นหวังจะตีเหล็กทั้งที่กำลังร้อน (ทำการให้ทันสถานการณ์) จึงประสานมือให้แก่สีไคแล้วกล่าวว่า "เรื่องที่ท่านสีกล่าวมานั้นข้าไม่เถียง แต่ท่านต้องใช้เวลามิใช่น้อยเลย... ทางที่ดี ท่านขายต่อเลยดีกว่า แม้จะได้กำไรน้อยกว่าแต่ก็ได้ทันที...ข้าขอเสนอราคาซื้อต่อจากท่านหนึ่งหมื่นตำลึง" "ข้าก็ไม่อยากขัดลาภของพวกท่าน ข้าขายโสมสามคันรถให้พวกท่านก็ได้" พ่อค้าคนนั้นยิ้มยินดีทันที "แต่ว่ามีข้อแม้เล็กน้อย" สีไคกล่าวแล้วยิ้มเหมือนแยกเขี้ยว "ข้าจะแบ่งขายเป็นคันรถ คันรถละหนึ่งหมื่นตำลึง..." สีไคกล่าวไม่ทันจบ...เหล่าพ่อค้าต่างก็เอ่ยขึ้นพร้อมกันทันที "ข้าเอา" "ยัง...พวกท่านฟังให้จบก่อน" สีไคกล่าว "โสมแต่ละคันรถมีสิบสอหีบ ข้าจะเอาขึ้นคันรถละสองหีบ...พวกท่านยังจะเอาหรือไม่?"

    Last Updated : 2025-02-24
  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอน43.พลังปราณอันบริสุทธิ์

    "ที่ข้าให้เจ้าเข้ามาในห้องทำงานวันนี้" ฉินอ๋องกล่าวกับไป๋หยง "เพราะข้าจะเปิดเผยความจริงให้เจ้ารับรู้... หนึ่ง ในตัวเจ้าไม่มีพิษร้ายใดๆ หลงเหลือ สอง ในตัวเจ้าเปี่ยมด้วยพลังปราณอันบริสุทธิ์ สาม ข้าฝึกพลังสุริยันเก้าชั้นฟ้า ถึงขั้นสุดท้ายแล้ว จะต้องทะลวงจุดเป็นตายจึงจะสำเร็จวิชา ซึ่งเจ้าสามารถเป็นตัวช่วยให้ข้าได้" "ข้าน้อยเป็นตัวช่วยให้ท่านอ๋องแล้ว ข้าน้อยจะเป็นอะไรไหม?" "เป็น" ไป๋หยงเม้มปากแน่น มีเสียงอึ๊กๆ ในลำคอ เพราะใกล้จะส่งเสียงร้องไห้ออกมาเต็มที "ยอดยุทธ์" ทำเอาไป๋หยงเป็นอึ้งไปเป็นครู่ ก่อนจะส่งเสียง "ข้าน้อยจะเป็นยอดวรยุทธ์หรือขอรับ?" "เจ้าฟังไม่ผิด" ไป๋หยงยิ้มหวาน "ท่านอ๋องช่างดีกับข้าน้อยยิ่งนัก" "เจ้ารู้ก็ดีแล้ว และจงจำใส่ใจเอาไว้" ฉินอ๋องกล่าว "คราวนี้พวกเรามาพูดเรื่องจริงจังกัน" "ข้าน้อยพร้อมแล้วขอรับ" ไป๋หยงทำหน้าจริงจัง "อีกสักครู่...ข้าจะพาเจ้าเข้าไปในห้องฝึกของข้า พวกเราจะต้องนั่งหันหน้าเข้าหากัน ฝ่ามือประกบกัน ข้าจะเป็นผู้เริ่มเดินพลังปราณก่อนแล้วส่งให้เจ้า เจ้าจะต้องรับพลังปราณเข้าที่มือซ้าย ให้พลังปราณหม

    Last Updated : 2025-02-24
  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่44.บุกเข้าจวน

    ขันทีเกาซ่งส่งนักฆ่าฝีมือเยี่ยมจำนวนสิบสองคน บุกเข้าจวนฉินอ๋อง...ทว่าทุกคนมีแต่ไป ไม่มีกลับ ราวกับทุ่มหินลงมหาสมุทร! เขาจึงตัดสินใจนำนักฆ่าชุดที่สองบุกจวนฉินอ๋องด้วยตนเอง แต่พอบุกถึงหน้าห้องลับ นักฆ่าก็ปะทะเข้ากับคนของฉินอ๋อง เกิดการต่อสู้ชุลมุน เกาซ่งไม่สนใจความเป็นตายร้ายดีของลูกน้อง ตั้งหน้าตั้งตาจะบุกเข้าไปในห้องลับให้ได้ ทว่าพลังรุนแรงขุมหนึ่งซัดเข้ามาทางด้านข้าง... เกาซ่งรีบผลักพลังฝ่ามือเข้าปะทะ...เปรี๊ยะ ขันทีคนสนิทของฮองเฮาถูกแรงกระแทกจนเซถอยหลังหลายก้าว จึงยั้งตัวได้ เขาสูดลมหายใจลึกเข้าข่มลมปราณให้สงบ ก่อนจะตวาดว่า "สุนัขลอบกัด" "ข้ากัดซึ่งๆ หน้าก็ได้" สีไคกล่าวพลางมองอีกฝ่ายที่เดินวนเพื่อดูช่องว่าง "ประกาศชื่อมา" เกาซ่งเอ่ยอย่างดุดัน "เอ๋...เจ้าเป็นนักฆ่า แต่ให้ข้าประกาศชื่อเพื่ออะไร?" "ข้าจะได้สลักป้ายบนหลุมฝังศพของเจ้า" สีไคเปิดยิ้มกว้าง "ข้าชื่อเดียวกันกับบิดาของเจ้า" แล้วทั้งสองก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด... ผ่านไปสองเค่อ (ครึ่งชั่วโมง)...นักฆ่าที่ติดตามเกาซ่งมา ต่างถูกคนของฉินอ๋องฆ่าตายเกลี้ยง คนของฉินอ๋องจึ

    Last Updated : 2025-02-24
  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่45.ใจเย็นๆ เมียจ๋า

    พอเข้าพักที่ตำหนักใหญ่... ฉินอ๋องที่รู้ใจสีไคดีว่า อยากยกเสาลงหลุมเต็มแก่ แต่ไม่อาจจัดการได้ เพราะอาเหยียนไปนอนห้องของมารดา ท่านอ๋องจึงให้ขันทีฟางหยวนจัดห้องให้นางฮัวซื่ออยู่ห้องเดียวกันกับสาวใช้สามนาง จัดห้องให้สีไคนอนกับอาเหยียน สีไครอจนคิดว่า อาเหยียนนอนหลับแล้ว ก็เปิดประตูห้องนอนเข้าไปอย่างเบามือ ก็เห็น...อาเหยียนนั่งพิงเสาเตียงหลับ พอสีไคจะอุ้มให้นอนดีๆ อาเหยียนก็สะดุ้งตื่น พร้อมกับดึงมีดพร้อมปลอกออกมาจากแขนเสื้อ "ใจเย็นๆ เมียจ๋า" สีไคเอ่ย วางมือบนมือของอาเหยียน "ไม่ต้องกลัว ข้าไม่ได้คิดจะใช้มันกับท่าน" อาเหยียนกล่าว "ไม่ใช้ก็ดีแล้ว...แหะๆ" สีไคหัวเราะเบาๆ "เอาของมีคมแบบนี้พกนอนทำไม?" "เพราะอาจจะต้องใช้กับตนเอง" "ไม่เอา ไม่เอา อย่าคิดเรื่องเหลวไหล" สีไคเอ่ย "ข้ารักเจ้ามากนะ เสี่ยวเหยียน" "ข้ารู้...แต่ท่านต่างหากที่ไม่รู้ความจริงเกี่ยวกับตัวข้าทั้งหมด...ถ้าท่านรู้ ท่านอาจจะไม่คิดจะรักข้า" "ทำไมจึงคิดเช่นนี้?" "เพราะชาติกำเนิดของข้าไม่ชัดเจน..." แล้วอาเหยียนก็เล่าเรื่องราวของมารดาที่มีสัมพันธ์สวาทกับทั่นฮวาเฉินอวี้ก่อ

    Last Updated : 2025-02-24
  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่46.ข้าไม่ว่าง

    พออำมาตย์ไป๋หลางจูงบุตรชายทั้งสองมาร่วมเรียนหนังสือกับไป๋หยูและอาโหยวแล้ว ก็หาโอกาสสนทนากับยู่อิง "น้องสะใภ้อยู่แต่ในเรือนเหงาหรือไม่?" "ไม่" นางยู่อิงตอบด้วยน้ำเสียงเฉยชา "พรุ่งนี้ข้าว่าง ข้าจะพาเจ้าและลูกไปเที่ยวสวนป่าชุ่ยหลินดีหรือไม่?" "ไม่" ยู่อิงตอบ "ข้าไม่ว่าง ขอตัวก่อน" แล้วนางก็ไม่สนใจผู้เป็นแขก แต่เข้าครัวไปช่วยนางหลิวซื่อดูน้ำแกงเนื้อแกะตุ๋นที่เคี่ยวเอาไว้สำหรับพวกเด็กๆ "ทำไมไม่อยู่สนทนากับท่านลุงละ?" นางหลิวซื่อถาม "พี่ฮวง ข้าขอบอกตรงๆ เลยว่า ข้าไม่ชอบหน้าเขา" ยู่อิงกล่าว "เจ้าน่ะยังสาวยังแซ่ แถมยังสวยมากอีกต่างหาก ผู้ชายมาชอบพอก็เป็นเรื่องธรรมดา" "แต่เขาน่ะไม่ธรรมดา มีลูกมีเมียอยู่ทนโท่ ยังจะมาทำตัวเหลวไหลอีก" "เจ้าไม่คิดจะแต่งงานใหม่บ้างหรือ?" "ข้าจะเอาอย่างพี่ฮวง อยู่กับลูกจนลูกโต" นางหลิวซื่อหยุดมือที่กำลังเด็ดผัก แล้วกล่าวกับอีกฝ่ายอย่างจริงใจ "อาอิง...ข้าขอบอกตรงๆ การใช้ชีวิตเป็นแม่ม่ายไม่ง่ายนะ...ที่ผ่านมา บ้างครั้งข้าก็เงียบเหงาในยามค่ำคืน แต่ความทุกข์ยากที่ข้าได้รับ มันทำให้ข้าไม่มีเวลาจะอยู่กับความเงียบเหงา ข

    Last Updated : 2025-02-27
  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่ 47.ถูกขัง

    สีไคไปจัดการทรมานอันธพาลทั้งสี่คนที่เคยลักพาตัวไป๋เหยียน ซึ่งถูกขังไว้ในคุกลับของจวนฉินอ๋อง จนได้ความจริงว่า...พวกเขาแค้นอำมาตย์ไป๋หลง จึงคิดทำร้ายไป๋เหยียนที่เป็นบุตรชายเป็นการล้างแค้น ด้วยการจับตัวไปขายเป็นทาสกามของเศรษฐีต่างเมือง "เมื่อสี่ปีก่อน อำมาตย์ไป๋หลงจ้างพวกข้าไปล่มเรือที่เศรษฐีแซ่หงนั่งข้ามฟาก ทำให้เศรษฐีแซ่หงถึงแก่ความตายเพื่อล้างหนี้ แต่ต่อมาพวกข้าขาดเงิน ไปขอเงินเขา เขากลับให้บ่าวรับใช้ทุบตีขับไล่พวกข้า" อันธพาลที่พิการตาซ้ายบอดเพราะถูกไป๋เหยียนใช้นิ้วมือทิ่มแทงตา และกระทืบใส่เป้าจนอวัยวะเพศชำรุดใช้การไม่ได้ เอ่ยสารภาพ "ฟังให้ดีนะ...เจ้าพวกเดนมนุษย์" สีไคเอ่ย "หากภรรยาหรือญาติของเศรษฐีแซ่หงไปฟ้องร้องต่อศาลเอาผิดพวกเจ้า พวกเจ้าก็จงซัดทอดไปที่อำมาตย์ไป๋หลง...เข้าใจหรือไม่?" "เข้าใจขอรับ" ทั้งสี่รับคำพร้อมเพรียง สีไคจึงออกจากคุกลับไปยังห้องโถงพักผ่อน ก็เห็น...นางหลิวซื่อกำลังสนทนากับนางฮัวซื่ออยู่ มีอาเหยียนเป็นผู้รับฟัง นางยู่อิงกำลังแกะส้มให้อาโหยว ส่วนอาหยูน้อยมาเกาะแขนไป๋หยง แต่สนทนากับฉินอ๋องที่นั่งอีกข้างของพี่ชาย "ท่านอ๋องพี่เขย...ข้าน้อยพบเ

    Last Updated : 2025-02-27

Latest chapter

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่66. ตอนพิเศษ3.

    องครักษ์ซ้ายเจาหู่มาขอพบพระชายาไป๋หยงเป็นการส่วนตัว “มีธุระอะไรกับข้าหรือ?” พระชายาไป๋หยงถาม พลางใช้ช้อนสามง่ามทองคำจิ้มผลไม้ที่ปอกและหั่นเป็นชิ้นพอดีคำอย่างสวยงามพูนจาน เข้าปากอย่างชื่นใจ “น้อมเรียนพระชายา คือข้า…ข้าน้อยอยากจะขอกู้เงินพระชายาขอรับ” องครักษ์ซ้ายเจาหู่พูดตะกุกตะกัก “ต้องการเท่าไหร่?” “ห้าร้อยตำลึงเงินขอรับ” “เอาไปทำอะไร?” พระชายาหนุ่มน้อยวางช้อนสามง่ามทองคำในมือลง “คือว่า…ข้าน้อยชอบเซียวมี่ขอรับ” องครักษ์ซ้ายเจาหู่เอ่ยแล้วยกมือปาดเหงื่อที่หน้าผาก “ชอบเซียวมี่?” “ขอรับ” “แล้วเกี่ยวอะไรกับเงินห้าร้อยตำลึง?” “คือว่า…เดิมทีเซียวมี่เป็นคนในจวนราชครูมู่สง ต่อมาราชครูมู่สงยกเซียวมี่ให้เป็นบ่าวของพระชายา แต่บิดามารดาและน้องชายหญิงของเซียวมี่ยังคงเป็นบ่าวอยู่ในจวนราชครู พอตระกูลมู่ของราชครูต้องโทษประหารทั้งครอบครัว บ่าวไพร่ถูกขายทอดตลาด บิดามารดาและน้องชายหญิงของเซียวมี่ก็ถูกขายทอดตลาดด้วย ทางการให้พ่อค้าทาสเหมาทั้งหมดไปขายอีกต่อหนึ่ง ข้าน้อยไปเจรจากับพ่อค้าทาสแล้ว เขาจะยอมขายยกครอบครัวให้ข้าน้อยในราคาห้าร้อยตำลึงขอรับ

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่65. ตอนพิเศษ2.

    องครักษ์บู๊สงพาองค์ชายหกหลี่เฟิง เดินทางมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ ค่ำไหนนอนนั่น คืนนี้…ทั้งสองพักในศาลเจ้าร้าง บู๊สงได้หากิ่งไม้แห้งจากรอบ ๆ ศาลเจ้า มาก่อกองไฟเล็ก ๆ เพื่อให้ไออุ่น องค์ชายหกมองเทวรูปดินปั้นที่ตั้งอยู่ด้านในสุด แล้วคุกเข่าลงพนมมืออธิษฐาน…ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็อธิษฐานเสร็จ “องค์ชาย…ท่านอธิษฐานอะไร?” บู๊สงถาม เพราะตลอดหลายวันมานี้องค์ชายเอาแต่ร้องไห้ ทว่าวันนี้กลับไม่มีน้ำตา องค์ชายวัยสิบสองเม้มปากตอบว่า “ข้าอธิษฐานว่า…ขอให้ข้าตายง่าย ๆ ตายไว ๆ” บู๊สงอึ้ง “ทำไมถึงได้อธิษฐานเช่นนี้?” “ข้าสับสนมาก…แต่ก่อนเสด็จแม่บอกกับข้าว่า คนอื่นล้วนเป็นคนไม่ดี ทว่าพอข้าถูกกักบริเวณ ทั้งขันที ทั้งนางกำนัล ล้วนกล่าวว่าเสด็จแม่เป็นคนไม่ดี แม้แต่…เสด็จย่า…ก็ว่าเสด็จแม่ไม่ดี“ องค์ชายน้อยเอ่ยเสียงแผ่วเบา “ข้าอยากรู้ความจริง ว่าตกลงเสด็จแม่เป็นคนไม่ดีจริง ๆ หรือ?” “องค์ชาย…สตรีที่เข้ามาอยู่ในวังหลัง ก็เปรียบเสมือนบุรุษออกสู่สมรภูมิ ต่างต้องช่วงชิงการมีชีวิตรอด ไม่เป็นตัวของตัวเอง…ข้าไม่อาจบอกต่อองค์ชาย ว่าฮองเฮาหยางเซียงร้ายหรือดี เพราะว่าข้าเพียงได้ฟังเขาเล่าต

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่64. ตอนพิเศษ1.

    หลังจากเรื่องราวในบ้านเมืองสงบเรียบร้อย ฮ่องเต้น้อยหลี่เจินขึ้นครองราชบัลลังก์ โดยมีฉินอ๋องเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน และมหาเสนาบดียกทัพปราบหม่าฟู่เจ้าเมืองชิงซานแล้วเสร็จ สีไคก็จะเดินทางกลับแคว้นเว่ย ซึ่งเป็นแคว้นตอนใต้ของอาณาจักรต้าเป่ยและอยู่ทางทิศเหนือของอาณาจักรจงกั๋วฉินอ๋องจึงจัดงานเลี้ยงส่ง…โดยมีแขกผู้รับเชิญเป็นครอบครัวของท่านแม่ยายนางหลิวซื่อ นางยู่อิง อาหยู และอาโหยว ส่วนท่านย่านั้น นางขอตัวเพราะไม่สะดวก (อยากนอนพักกลางวัน) และท่านน้าบัณฑิตหลิวฮั่ว ซึ่งได้เลื่อนตำแหน่งเป็นอำมาตย์ตรี หัวหน้ากองเอกสารของกรมการค้า ฉินอ๋องจึงถือโอกาสจัดงานเลี้ยงฉลองตำแหน่งให้อำมาตย์หลิวฮั่วด้วย อำมาตย์หลิวฮั่วได้พาฟูเหรินเย่หว่านมางานด้วย ฟูเหรินเย่หว่าน (หว่านหว่าน) นั้นกำลังตั้งครรภ์ได้ห้าเดือน ดวงหน้างดงามอิ่มเอิบ อาหยูน้อยที่ได้นั่งข้างๆ เย่หว่าน มองท้องที่นูนขึ้นของนาง แล้วถามอย่างสงสัยว่า “พี่หว่านหว่าน…” อาหยูน้อยยังไม่ได้ถามต่อ ก็ถูกนางหลิวซื่อว่ากล่าว “อาหยู…ต้องเรียกว่าท่านน้าสะใภ้ ไม่ใช่พี่หว่านหว่าน” “ไม่เป็นไรค่ะ” เย่หว่านตอบนางหลิว

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่63. กลับจวน

    นางหลิวซื่อ นางยู่อิง อาหยู อาโหยว และเฉียวซาน (อาจารย์และองครักษ์ของอาหยูอาโหยว) ถูกรับมาอยู่จวนของฉินอ๋องตั้งแต่ตอนบ่าย พอวันรุ่งขึ้น…กองทัพขององค์ชายห้าหลี่เหิงตีเข้าเมืองหลวงมา ก็แยกเป็นสองขบวน ขบวนหนึ่งโจมตีวังหลวง อีกขบวนหนึ่งโจมตีจวนฉินอ๋อง ครั้นประตูจวนต้านไม่อยู่ ทหารของราชครูมู่สงบุกเข้ามา…ไป๋หยงก็ตรวจนับคนที่ตนจะพาออกไปทางลับด้วยกัน ก็เห็นว่าขาดอาเหยียนกับป้าไช่ จึงถามนางฮัวซื่อว่า “ท่านน้า…พี่เหยียนอยู่ไหน?” (ตั้งแต่รู้ว่า อาเหยียนเป็นบุตรของทั่นฮวาเฉินอวี้ ไป๋หยงก็เรียกนางฮัวซื่อว่าท่านน้า แทนที่ท่านป้าสะใภ้รอง) “อาเหยียนไปตามหาป้าไช่ที่โรงครัว” “ทำไมมาแยกตัวออกไปตอนหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้ด้วย” ไป๋หยงบ่นอย่างไม่พอใจ แต่ก็ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว “ข้าจะไปตามพี่เหยียนกับป้าไช่ ทุกคนรออยู่ในห้องนอนใหญ่อย่าได้แยกย้ายไปไหนเป็นอันขาด” แล้วคว้ากระบี่ติดมือ มุ่งหน้าตรงไปยังโรงครัวทันที แต่ระหว่างทางพบเข้ากับราชครูมู่สง จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น “ข้าจะจับพระชายาไปแขวนที่กำแพงเมืองให้ฉินอ๋องดู” ไป๋หยงไม่ตอบว่าอะไร แต่ตั้งอกตั้งใจใช้เพลงก

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่62. ที่จวนโหราจารย์

    ที่จวนของโหราจารย์ คืนนั้น…โหราจารย์รู้สึกจิตใจไม่สงบ เขาได้รู้ข่าวการตายอนาถของขันทีปลอมเกาซ่ง ฮองเฮาถูกปลดจากตำแหน่งและขังอยู่ที่ตำหนักเย็น เขาก็เกรงว่าภัยจะมาถึงตัว แล้วพอเข้าห้องนอน ก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อเห็นเงาร่างสูงใหญ่ของคนผู้หนึ่งยืนรออยู่ในห้องนอนด้วย “ใคร?” โหราจารย์ถาม “คนที่เจ้าทำนายว่า…เกิดใต้ดาวพิฆาตอย่างไรล่ะ” “ฉิน…อ๋อง…” เสียงของโหราจารย์สั่นสะท้าน “ความจำของเจ้ายังดีอยู่” ฉินอ๋องตอบ “ท่านอ๋อง…ค่ำมืดดึกดื่นเช่นนี้ ท่านมาหาข้าน้อย ต้องการจะให้ทำนายเรื่องใดหรือขอรับ?” “ไม่มีอะไร…ข้าเพียงแค่มาส่งเจ้าเดินทางไกล (ตาย) เท่านั้น” ฉินอ๋องเอ่ยเสียงเย็นยะเยียบ โหราจารย์จึงตัดสินใจวิ่งหนี แต่ช้าเกินไป เพราะเพิ่งจะขยับตัว ก็ถูกสะกัดจุดเอาไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว และไม่สามารถพูดออกเสียงได้ ได้แต่ขยับปาก โดยไร้สุ้มเสียง… พอรุ่งเช้า…บ่าวรับใช้ในเรือนของโหราจารย์ที่มีหน้าที่เข้ามาจะปรนนิบัติ ก็พบว่าโหราจารย์ได้แขวนคอตายอยู่ในห้องนอน! สามวันต่อมา… อดีตฮองเฮาหยางเซียงก็ได้รับพระราชทานยาพิษจากไทเฮา พร้อมกันนั้น คนตระกูล

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่61.พังพินาศ

    เวลาบ่าย…สนมหม่าซู่ซู่ได้เชิญเสด็จฮ่องเต้ออกมาพักผ่อนที่อุทยานหลวง เกาซ่งขันทีคนสนิทของฮองเฮา ซึ่งหายจากอาการบาดเจ็บราวเจ็ดส่วน (เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์) ได้รับข่าวจากสายของตน ก็รีบนำมารายงานฮองเฮา “เหนียงเหนียง (พระนาง) ยามนี้ฮ่องเต้เสด็จลงอุทยาน นับเป็นโอกาสอันดีพ่ะย่ะค่ะ” “โอกาสอะไร?” ฮองเฮาตรัสถาม “ปกติสนมคนโปรดจะกีดกันผู้ที่จะไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ที่พระตำหนักหลวง แต่ในอุทยาน เหนียงเหนียงหาโอกาสเข้าเฝ้า แล้วทูลขอตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน เพื่อจะได้ว่าราชการหลังม่าน ซึ่งฮ่องเต้จะได้มีเวลาพักผ่อนตามสบายพ่ะย่ะค่ะ” เกาซ่งทูล “เวลานี้ไทเฮาก็ทรงทำหน้าที่นี้อยู่มิใช่หรือ?” “เหนียงเหนียง อย่าลืมสิ ว่าพอไทเฮาออกว่าราชการ ฉินอ๋องกับพรรคพวกก็กำจัดองค์หญิงเหลียนฮัว แล้วเป้าหมายต่อไปของพวกเขาต้องไม่พ้นเหนียงเหนียงอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ” เกาซ่งทูล “ชิงลงมือก่อนได้เปรียบนะพ่ะย่ะค่ะ” “ถูกต้อง…คนแรกที่เราจะต้องกำจัดก็คือฉินอ๋อง” ฮองเฮาขบฟันตรัสแต่แผนการณ์ของฮองเฮาพังพินาศ…เพราะหม่าซู่ซู่เสแสร้งว่าถูกฮองเฮาผลักล้มและเกือบแท้งบุตร หม่าซู่ซู่และหม่าเต้า (หม่าเต้าเป็น

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่ 60. พวกเจ้าเป็นใคร?

    ดังนั้น…พอฉินอ๋องเสนอกลางท้องพระโรงว่า ให้เชิญไทเฮาออกว่าราชการแทนฮ่องเต้ เหล่าขุนนางก็มีทั้งเห็นด้วย และไม่เห็นด้วย จึงมีการนับคะแนนเสียง ซึ่งปรากฏว่า…ขุนนางที่เห็นด้วยมีมากกว่า จึงมีการเข้าชื่อถวายฎีกาไทเฮา ผู้ที่นำฎีกาเข้าไปถวายไทเฮาที่พระตำหนักของไทเฮา คือฉินอ๋อง มหาเสนาบดี และเจ้ากรมพิธีการ ไทเฮาตรัสถามว่า “ฮ่องเต้ไม่เสด็จออกว่าราชการนานเท่าไหร่แล้ว?” “กว่าสามเดือนแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ฉินอ๋องทูลตอบ ไทเฮาจึงทรงเรียกหมอหลวงมา แล้วเสด็จไปยังพระตำหนักหลวงที่ประทับของฮ่องเต้ พร้อมด้วยฉินอ๋อง มหาเสนาบดี เจ้ากรมพิธีการ และหมอหลวง ขันทีคนสนิทของฮ่องเต้ไม่กล้าขัดขวางไทเฮา ไทเฮาจึงนำทุกคนเข้าไปถึงห้องบรรทม เห็นฮ่องเต้บรรทมหลับอยู่บนพระแท่นบรรทม “หมอหลวงจงตรวจพระอาการของฮ่องเต้” ไทเฮาทรงออกคำสั่ง หมอหลวงทำการตรวจพระวรกายของฮ่องเต้ แล้วทูลไทเฮาว่า “ฮ่องเต้ทรงพระประชวรพ่ะย่ะค่ะ เพราะพระชีพจรเต้นไม่สม่ำเสมอ ทั้งพระวรกายยังมีกลิ่นสมุนไพร เหมือน…” หมอหลวงทูลไม่ทันจบ…ฮ่องเต้ก็ทรงตื่นบรรทม และทรงเอะอะลั่น “พวกเจ้าเป็นใคร?” “แม่เอง” ไทเฮาตรัส “แ

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่59.ถอดเสื้อผ้า

    อาเหยียนเตรียมพร้อมรับมือ…พอราชทูตเหอหู่เข้ามาในรัศมีของแขนปุ๊บ อาเหยียนก็ทิ่มนิ้วเข้าใส่ดวงตาที่เป็นจุดอ่อนของอีกฝ่ายปั๊บ แต่ราชทูตเหอหู่นั้นมีวรยุทธ์ จึงหลบหลีกได้อย่างง่ายดาย ซ้ำคว้าข้อมืออาเหยียนแล้วกระชากให้เซถลาเข้ามาในอ้อมอก กะจะกอดรัดให้หนำใจ ทว่าไหล่ของราชทูตเหอหู่กลับถูกมือแกร่งกระชากไปด้านหลังและทุ่มลงกับพื้น ตามมาด้วยตีนใหญ่ๆ ของนางกำนัลร่างยักษ์เหยียบอยู่บนหลัง ทำให้เขาไม่สามารถขยับเขยื้อน ส่วนร่างบอบบางที่ถลาเพราะแรงกระชาก ก็ถูกสีไคคว้าไปกอดเอาไว้ด้วยมือหนึ่ง อีกมือหนึ่งลูบไล้แผ่นหลัง “โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวน้า เมียจ๋า” “ปล่อยข้า” อาเหยียนตวาดเบาๆ “แหม…แค่นิดเดียวเอง” สีไคบ่นเล็กน้อย แต่ก็ยอมปล่อยอาเหยียนโดยดี “เจ้าๆๆ…” ท่านราชทูตใต้ฝ่าเท้าส่งเสียง “ยังไม่รีบปล่อยข้าอีก” “ทำไมข้าต้องปล่อยเจ้าด้วย?” “ถ้าเจ้ากล้าทำร้ายข้า คนของข้าข้างนอกกระโจม จะต้องเข้ามาสับเจ้าเป็นร้อยเป็นพันชิ้น” “อุ๊ยต๊ายตาย…กลัวซะที่ไหน” สีไคเอ่ย “คนของเจ้าถูกคนของข้าสังหารหมดแล้ว ไม่เชื่อเจ้าก็ลองเรียกดู” “ทหารๆๆๆ…” ไม่มีใครโผล่เข้ามาแม้แต่คนเดียว

  • ชายาอ๋องอำมหิต   ตอนที่58.รู้สึกขัดอกขัดใจ

    ในพระราชวังหลวง…ที่เรือนของท่านชายเฉินเหยียน… เจ้ากรมพิธีการหวงฟงได้พาราชทูตแห่งซีเซี่ยเหอหู่ มาเยี่ยมคำนับท่านชายเฉินเหยียน พอแนะนำตัวและคารวะกันเรียบร้อยแล้ว เจ้ากรมพิธีการหวงฟงก็เป็นคนเริ่มเปิดฉากสนทนาก่อน “ท่านชายเฉินเหยียน…ฝ่าบาทมีพระบัญชาให้ท่านชายเดินทางไปซีเซี่ยพร้อมกับท่านราชทูตเหอหู่ เพื่อสมรสกับองค์หญิงอันอัน เป็นการเชื่อมสัมพันธไมตรีของสองประเทศ…นี่ขอรับราชโองการ” กล่าวจบ เจ้ากรมพิธีการหวงฟงก็ยื่นม้วนราชโองการให้อาเหยียน “ข้าต้องทำเช่นไร?” อาเหยียนถาม เขาไม่ได้ตกใจ เพราะว่าสีไคได้นำเรื่องนี้มาบอกแก่เขาก่อนแล้ว “ท่านชายก็แค่ทำใจให้สบายและเตรียมตัวให้พร้อมเท่านั้นขอรับ ส่วนเรื่องเสื้อผ้าอาภรณ์ข้าวของเครื่องใช้ ตลอดจนเครื่องประดับมีค่าและเงินทองที่จำเป็น ทางกรมพิธีการจะจัดการให้ขอรับ” หวงฟงตอบ “แล้วจะออกเดินทางเมื่อไหร่?” อาเหยียนถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ “อีกเจ็ดวันขอรับ” ราชทูตเหอหู่เป็นผู้ตอบขึ้น “ทำไมเร็วอย่างนี้” “ฮาๆๆ…หากท่านชายได้เห็นองค์หญิงอันอัน จะตำหนิว่าช้าไปเสียด้วยซ้ำ” ราชทูตเหอหู่พลางยื่นม้วนภาพวาดให้แก่อาเหยียน

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status