เข้าสู่ระบบแชร์
ทุกอย่างล้วนไม่อยู่ในแผน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-11 15:09:39
บทที่เกี่ยวข้อง
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา คนไม่ใช่ทำอะไรก็ไม่ใช่
ตอนที่ 29 คนไม่ใช่ทำอะไรก็ไม่ใช่หลังไป๋หรงทำความเคารพผู้อาวุโสในห้องเรียบร้อย แม้กระทั่งเสียงพิณฉีป๋ายฉินก็หยุดบรรเลง ทุกอย่างอยู่ในความเงียบงัน“อาจารย์ไป๋หรง ได้ยินที่หลิงหลิงบอกกล่าวว่าท่านยังอ่อนเยาว์ ข้าเองก็ไม่นึกว่าจะอ่อนเยาว์และงดงามเพียงนี้” เป็นคุณย่าอี้ที่เอ่ยขึ้นเรียกสติทุกคน“นั่นสิ ท่านย่าความสวยของอาจารย์ไป๋หรงชวนให้ตกตะลึงไม่น้อย” “ยิ่งท่านย่าได้เห็นฝีมือการวาดภาพของพี่ไป๋หรง ยิ่งตกตะลึงกว่านี้อีกค่ะ" อี้เฟยหลิงไม่ได้เอ่ยถ่อมตนให้ไป๋หรง“หลิงหลิง ผู้มีฝีมือควรเอ่ยเรียกอย่างยกย่อง” ท่านย่าเอ่ยปรามคำเรียกขานของอี้เฟยหลิง“ขอบพระคุณท่านย่าอี้ที่ให้เกียรติ สำหรับข้าน้อยเรียกเอ่ยเช่นใดก็ล้วนปลาบปลื้มใจ” สำนวนอ่อนโยน ถ่อมตน วาจาเหมาะสม ท่านย่าอี้ชมหญิงสาวไว้ในใจ“เชิญท่านอาจารย์จิบน้ำชาเสียก่อน” ไป๋หรงจึงเดินตามท่านย่าอี้เข้าไปนั่งพูดคุยกันเสียก่อน “นั้นคือมุมที่น้องหลิงหลิงจัดไว้หรือ” เมื่อหันไปตรงกลางห้องจะเห็นจุดวาดภาพ สีแสง ตำแหน่งล้วนเหมาะสม อี้เฟยหลิงทำการบ้านมาดี“ท่านอาจารย์ข้าเองก็อายุมากแล้ว อาจจะนั่งนานให้ท่านวาดแบบต่อเนื่องไม่ได้ จะต้องร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา อ่อนน้อมแต่ไม่ถ่อมตน
ตอนที่ 30 อ่อนน้อมแต่ไม่ถ่อมตนในขณะที่กำลังรอมื้ออาหารกลางวัน ฉีป๋ายฉินก็เอ่ยถามไป๋หรงขึ้น “ไม่ทราบว่าท่านอาจารย์ไป๋หรง เชี่ยวชาญศาสตร์อื่นนอกจากวาดภาพ อาทิ แต่งโคลงกลอน เขียนอักษรหรือเล่นดนตรีได้ไหมคะ” หากมองใจเป็นกลาง ก็เป็นเพียงคำถามทั่วไป แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีผู้ใดเอ่ยถามถึงความสามารถผู้อื่นต่อหน้าผู้คนมันคือการเสียมารยาท ไป๋หรงเองไม่ใช่คนยอมหรือดื้อรั้นเอาชนะคนด้วยคำพูดเชิญชวนเช่นนี้แต่วันนี้เธอพร้อมที่จะโอ้อวดและผงาดขึ้นมาเป็นหงส์ดังเดิม ชาตินี้เธออ่อนน้อมแต่ไม่ถ่อมตน ต้องขอบใจฉีป๋ายฉินด้วยซ้ำที่ทำให้เธอได้มีโอกาส“ฉันขออนุญาตแสดงฝีมือบรรเลงพิณ น่าจะเป็นคำตอบที่ดีกว่าค่ะ” ทุกคนต่างพยักหน้าเห็นด้วยเพราะอยากฟังเสียงบรรเลงพิณจากอาจารย์ไป๋หรงไป๋หรงเดินขึ้นไปนั่งหลังพิณโบราณไม้เงางาม ทุกคนต่างมุ่งความสนใจไปที่ไป๋หรงท่ามกลางความเงียบ เสียงเพลงพิณโบราณก็ค่อยๆ ก้องกังวาลขึ้น ช่างไพเราะเสนาะหูดั่งต้องมนต์สะกดแม้ไม่รู้ชื่อเพลงแต่น้ำเสียงบรรเลงพิณก็สื่ออารมณ์ออกมาถึงความห่วงหาอาทรเมื่อยามครั้งอดีต ปรายนิ้วเรียวยาวกรีดกรายดั่งกำลังระบำทั้งอ่อนช้อยและแข็งแรง ทุกคนล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา จะเป็นการรบกวนรึเปล่า
ตอนที่ 31 จะเป็นการรบกวนรึเปล่าเมื่อมาถึงบ้านแม้จะเหนื่อยเพียงใด ไป๋หรงก็ไม่ได้ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เธอรีบเปลี่ยนชุดและเอาแบบเสื้อผ้ามาดูและปรับแก้ งานนี้เธอต้องทำให้ดีโอกาสแบบนี้มีให้แค่ครั้งเดียว ความสามารถของเธอต้องเป็นที่ประจักษ์ยิ่งดูยิ่งลึกซึ้ง ไป๋หรงค่อยๆ ใส่ความเป็นตัวตนของตัวเองและผสมผสานกับแบรนด์ทั้งสมัยใหม่และอนุรักษ์นิยม เวลาล่วงเลยหลายชั่วโมงโดยที่เธอไม่รู้ตัว จวบจนมีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“พี่ ฉันขับรถได้แล้วนะ…แม่สอบใบขับขี่ผ่านแล้วและอยากไปหาพี่…จะได้ไหม” ตั้งแต่ฉินเหมยตั้งใจเปลี่ยนตัวเอง เธอก็กลายเป็นผู้เป็นคนขึ้น สังคมและการตั้งใจเล่าเรียนขัดเกลาให้เธอเป็นคนใหม่“มาสิ ช่วงนี้พี่ไม่ได้มีละครเรื่องใหม่ อาจจะมีบ้าง ถ่ายโฆษณาหรือออกรายการเธอเองก็ไปกับพี่ได้” ไป๋หรงรีบตอบกลับอย่างยินดี เมื่อได้ยินว่าแม่และน้องสาวจะมาหา“เดือนหน้าฉันจะเปิดเทอม ตอนนี้ฉันย้ายออกจากบ้านแล้ว” แม่จะอาศัยช่วงที่บอกว่ามาอยู่กับเธอแล้วแอบพากันไปหาพี่สาว เธอกลัวพ่อและพี่ชายรู้เรื่องแล้วเรื่องจะวุ่นวาย“คงอีก 3-4 วันนี้ใช่ไหมมาสิ พี่จะรอนะ” ไป๋หรงค่อนข้างตื่นเต้นเธอเองก็ไม่รู้จะเร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา พรหมลิขิตสร้างได้ด้วยเงิน
ตอนที่ 32 พรหมลิขิตสร้างได้ด้วยเงินติ้ง!! เสียงไลน์จากน้องจิ้งจอกดังขึ้น อี้เฟยหยางชำเลืองตาไปดู ฉับพลันนั้นเขาก็เกิดอาการตัวเกร็ง บอดี้การ์ดทั้ง 4 หนุ่มของอี้เฟยหยางก็ปฏิบัติการอย่างรวดเร็ว หนุ่มหล่อสุขุมที่สุดพุ่งตัวเข้าประชิดตรวจเช็คร่างกายของชายหนุ่มเตรียมตัวปฐมพยาบาล แต่นอกจากหัวใจที่เต้นเร็วไปบ้างแต่ยังถือว่าปกติ นอกนั้นไม่มีอาการบ่งบอกถึงอาการที่เกิด ม่านตาเบิกกว้างไม่มีการตอบสนอง บอดี้การ์ด 2 คนวางเปลลงด้านข้าง เตรียมนำชายหนุ่มไปโรงพยาบาลโดยเฮลิคอปเตอร์ที่บอดี้การ์ดอีกคนได้ไปเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้วที่ดานฟ้าของตึกติ้ง!! เสียงไลน์ดังขึ้นอีกครั้งทำให้เรียกสติอี้เฟยหยาง เขากระพริบตาถี่ๆ บอดี้การ์ดหนุ่มยกมือยุติการเคลื่อนย้าย“พวกคุณทำอะไร” เสียงเอ่ยถามอารมณ์ขุ่นของอี้เฟยหยางดังขึ้น“ปล่อยตัวผม” อี้เฟยหยางลุกขึ้นจากเปลนอนทันทีที่พันธการที่มือโดนปลดออกเขารีบมาอ่าน ทวนข้อความเดิมที่น้องส่งมาอีกครั้งน้องจิ้งจอก : “พี่ชาย พี่ไป๋หรงให้น้องมาถามว่า จะเป็นการรบกวนพี่หรือเปล่า ถ้าจะมาชวนพี่ไปทานอาหารเที่ยงด้วยกัน” //อ่านแล้ว 3 นาทีน้องจิ้งจอก : “พี่ชาย ??”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา เรื่องความรู้สึกต้องใช้เวลา
ตอนที่ 33 เรื่องความรู้สึกต้องใช้เวลาหลังจากได้รับข้อความจากฉินเหมย เลิกเรียนเสร็จไป๋หรงก็ไปจัดเตรียมอาหารเครื่องดื่มกลับบ้าน ให้มีติดในบ้านบ้าง แม้วันนั้น อี้เฟยหลิงจะซื้อมาแล้วบางส่วน แต่สำหรับแม่ที่ต้องทำอาหารยังไม่มีเวลา 06.00 น. ไป๋หรงตื่นแต่เช้าเช่นเดิมทบทวนบทเรียนเมื่อวาน และลองออกแบบลายผ้าพันคอที่เข้ากับชุดที่เธอร่วมกันออกแบบกับเหล่าดีไซน์เนอร์เมื่อวาน เวลา 10.00 น. เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากซีซาน“ท่านไป๋หรง ท่านแม่และน้องสาวของท่านมาถึงแล้ว ดิฉันกำลังจะนำทางเข้าไป มีน้องชายของท่านมาด้วย ไม่ทราบท่านว่าจะอนุญาตให้เดินทางร่วมไหมคะ”แม้จะสามารถยืนยันว่าเป็นน้องชายของไป๋หรงจริง แต่หากไป๋หรงไม่อนุญาตให้เข้าพบ ฉินหยางก็ไม่สามารถเข้ามาภายในหมู่บ้านได้ ต้องได้รับอนุญาตเสียก่อน “เข้ามาได้เลยค่ะ” มากกว่าแปลกใจไป๋หรงกลับยินดีที่น้องชายของเธอมาหาเธอด้วยไป๋หรงรีบเก็บข้าวของ ออกไปยืนรอทั้งสามคนที่หน้าบ้าน ผ่านไปไม่ถึง 2 นาที รถคันเล็กของฉินเหมยก็เข้ามาโดยการนำทางของซีซานไป๋หรงยิ้มอย่างยินดี รอยยิ้มนั้นช่างสดใสและบริสุทธิ์ ซีซานที่เคยชินกับยิ้มแบบเย็นชาของหญิงสาวตา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ไม่อั้น ฉันชอบคำนี้
ตอนที่ 34 ไม่อั้น ฉันชอบคำนี้ไม่นานมื้อเที่ยงก็วางบนโต๊ะอาหาร ผู้กระตือรือร้นเอาใจไป๋หรงมากที่ยังคงเป็นฉินเหมย “พี่สาว ดูสินี่คืออาหารที่พี่ชอบทั้งหมดเลย แม่ตั้งใจทำอย่างเต็มที่” ฉินเหมยพยายามที่จะต่อเชื่อมความสัมพันธ์ในครอบครัวให้มากที่สุด“ฉันก็ทำตามวัตถุดิบที่มีต่างหาก” แม่ยังคงไม่ชินกับการแสดงออกเท่าไรนัก“ล้วนเป็นของที่พี่ชอบใช่ไหมละ? แม่พูดให้ตรงกับใจบ้างสิ” ฉินเหมยยังคงไม่ปล่อยแม่ไปง่ายๆ ฉินฟางไม่โต้ตอบลูกอีกแล้ว เธอนั่งทานอาหารเงียบไปกับไป๋หรง ไป๋หรงเองก็ไม่ได้เร่งรัดอะไร น้องยังเด็กคงคิดว่าอะไรจะง่ายๆ เธอจึงพูดถึงเรื่องเรียนของน้องชายขึ้น“แล้วหยางหยาง จะทำยังไง อย่างไรก็ต้องเรียนหนังสือก่อนนะ” เธอรู้จากเหมยแล้วว่าหยางยังไม่สมัครเรียนต่อมัธยมต้นเลย หากไปตอนนี้คิดว่าคงยังไม่ทันถ้าเป็นโรงเรียนของรัฐ“แม่เองก็ผิดที่ไม่ได้ดู"เพราะปกติเรื่องเกี่ยวกับบุตรชายแม่ฉินฟางไม่ได้ออกความคิดเห็น ทำให้เธอเองก็พึ่งรู้ว่าลูกไม่คิดจะเรียนต่อ“พ่อไม่เห็นบังคับฉันเรียนเลย” หยางหยางรีบพูดแก้ตัวขึ้น “เอาล่ะ แม่ลองกลับไปพูดกับฉินเฉิ้น ฉันจะรับผิดชอบเกี่ยวกับค่าเรียนน้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา บังเอิญได้เหมือนกัน
ตอนที่ 35 บังเอิญได้เหมือนกันหลังจากโค้งคำนับทักทายแล้วไป๋หรงก็เอ่ยขึ้นน้ำเสียงกึ่งล้อเลียนนิดหน่อย“บังเอิญอีกแล้วสินะคะ ไม่ทราบว่าวันนี้เป็นเรื่องบังเอิญแบบใด” สำหรับไป๋หรงการบังเอิญเจอกันกับอี้เฟยหยาง เธอเริ่มคุ้นชินเสียแล้ว ไม่ว่าจะไปไหนอย่างไรก็จะบังเอิญเช่นนี้ อยู่เสมอ“คุณไป๋หรงพูดเช่นนี้ บทพูดเตรียมมาผมยังไม่ทันได้เอ่ยเลย” ใบหน้าใสของอี้เฟยหยางเริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้น .เหล่าบอดี้การ์ดรีบก้มหน้าลง ไม่อยากเห็นสีหน้าเจ้านายตอนโดนหญิงสาวหยอกล้อ“เช่นนั้น คำพูดเมื่อกี้ ฉันขอถอนคำพูดละกันค่ะ เอาล่ะ เริ่มต้นใหม่ได้” เหล่าบอดี้การ์ดต่างคิดในใจ ไม่ทันแล้วมั้งครับท่าน โดยที่ไม่คิดว่าเจ้านายตนเองจะบ้าจี้เมื่อได้รับโอกาสใหม่อีกครั้ง อี้เฟยหยางจึงตั้งใจเต็มที่ กลับไปวางมาดเข้มขรึมเอ่ยถามขึ้น“สวัสดีครับ คุณไป๋หรงบังเอิญจังเลย ผมเอานาฬิกามาซ่อม คุณมาซื้อนาฬิกาหรือครับ” ตั้งแต่ได้สไตล์สิสช่วยดูแลการแต่งกาย อี้เฟยหยางก็ดูเป็นนักธุรกิจมาดเข้มที่น่านับถือ ไม่ใช่คุณชายจอมเสเพลอีกต่อไป“ใช่ค่ะ ฉันพาน้องชายมา ตั้งใจอยากจะซื้อให้เขาสักเรือน” ไป๋หรงเอ่ยพร้อมมองไปยังน้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา เพราะรักไปแล้ว
ตอนที่ 36 เพราะรักไปแล้วเมื่อกลับมาถึงบ้านแม่ฉินฟางเจอข้าวของมากมาย ก็ไม่ได้เอ่ยบ่นอะไรอีกแล้ว เพียงแค่เตือนเรื่องการใช้จ่ายเล็กๆ เท่านั้น“ในเมื่อ หยางหยางตัดสินใจจะมาอยู่กับพี่ที่นี่ ก็ต้องรีบกลับไปบอกพ่อ พี่เขาจะได้มีเวลาจัดการหาที่เรียนหนังสือให้ พรุ่งนี้เราก็กลับกันเถอะ”แม่ฉินฟางยังไม่สบายใจ ถึงอยากจะอยู่ต่อกับลูกอีกสักวันแต่ก็ต้องรับจัดการเรื่องเรียนของลูกชายให้เรียบร้อยเสียก่อน “ฉันยังไม่อยากกลับเลย ฉันอยู่ต่อได้ไหม” ฉินเหมยเอ่ยขึ้น พึ่งมาถึงเองจะได้กลับเสียแล้ว“ได้สิ ไว้ก่อนวันเปิดเทอมพี่จะไปส่งเธอเอง” ไป๋หรงรีบเอ่ยรั้งน้องสาวไว้ เธอยังอยากให้น้องอยู่ตรงนี้นานๆ“อืม” แม่ฉินฟางเอ่ยรับคำ เธอเองก็อยากให้ลูกๆ ได้อยู่และสนิทสนมกันให้มากแม้จะเป็นเพียงการรับคำสั้นๆ แต่ฉินเหมยก็ยิ้มดีใจ“ขอบคุณค่ะแม่ ฉันรู้ว่าแม่อ่ะรักฉัน” “รีบกินข้าว แล้วนี่กับข้าวก็ซื้อมาเยอะแยะ เสียดายของ” ฉินฟางยังคงสเตปเดิมบ่นเช่นเดิม“พี่ เรื่องนั้นพี่จะให้ฉันบอกพ่อไหม” ฉินหยางเอ่ยถามเรื่องค่าจ้างวันละหมื่นหยวน เขาควรบอกพ่อรึเปล่า“พี่มีหน้าที่จ่ายตามสัญญา ส่วนเรื่องจะบอกจะเล่าใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13
บทล่าสุด
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ตอนพิเศษ บุรุษเฉกเช่นนี้
ตอนพิเศษ บุรุษเฉกเช่นนี้ ไป๋หรงดำรงตำแหน่งประธานกรรมการสูงสุดและเป็นผู้นำตระกูลอี้ วันนี้เธอประชุมเพื่อกำหนดเกณฑ์การให้รางวัลพนักงานดีเด่น นอกจากโบนัสและการเลื่อนขั้นที่มีปกติแล้ว “ตกลง อูจิ้งเตรียมวันนำเสนอ” “ครับท่านไป๋หรง”ไป๋หรงได้นำวิธีการสร้างคนของตัวเองให้คนรักในองค์กร มาจากสมัยที่เธอเป็นฮองเฮา นั่นคือ มันต้องมีรางวัลสำหรับคนที่มีผลงานดีเด่นในแต่ละแผนก ทุกสายงานเริ่มตั้งแต่แม่บ้านจนถึงระดับผู้จัดการแต่จัดให้มาการประกวดผลงานประจำปีขึ้น ซึ่งข้อกำหนดกฎเกณฑ์มีไม่มากขอแค่ท่านประธานไป๋หรงพอใจก็คือได้รางวัล เธอก็ให้ความสำคัญตรงนี้มาก และจะต้องเป็นผู้ตัดสินเองเพื่อลดการมีเส้นสายและคำครหา เพราะมันคือรางวัลชอบอะไรก็คือให้อันนั้นแค่นั้น “เมียจ๋า พักก่อน พักก่อน” อี้เฟยหยางเดินมาพร้อมถาดใส่หม้อชา ในขณะที่พนักงานระดับสูงหลายคนกำลังอยู่ในห้องประชุม เขาไม่ได้สนใจสายตาคือการคำนับทักทายของใครเลย เดินตรงมาหาไป๋หรงเท่านั้น “สามีลองฝึกชงชา ตามที่เมียจ๋าสั่งแล้วนะจ้ะ ชิมดูสิว่าได้ไหม” ไป๋หรงยกจอกชาละเมียดจิบด้วยท
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ตอนพิเศษ ค่ำคืนพิเศษ
ตอนพิเศษ ค่ำคืนพิเศษไป๋หรงได้เข้าไปเป็นอาจารย์พิเศษในมหาวิทยาลัย และยังเป็นผู้ทรงคุณวุฒิที่ปรึกษาด้านการควบคุมสื่อของรัฐ และมีธุรกิจที่ต้องดูแลช่วยอี้เฟยหยางทำให้แขกที่มาร่วมงานแต่งงานของพวกเขา มีมากมายหลากหลายอาชีพ แต่การต้อนรับแขกจะขาดตกบกพร่องไม่ได้เด็ดขาด กว่าจะต้อนรับแขกจนครบในงานแต่งก็ทำให้ไป๋หรงเหนื่อยสายตัวแทบขาด“เหนื่อยมากเลย ฉันขอเปลี่ยนเสื้อผ้านอนเลยนะคะ”“ได้ยังไง วันนี้คุณสัญญาว่าจะให้ผมทั้งคืนนะ”อี้เฟยหยางรีบเข้ามาโอบกอดไป๋หรงทันที“พี่หยางหยาง ฉันเหนื่อยมากเลยฉันขอนอนนะคะ”เสียงหวานไป๋หรงออดอ้อนเธอรู้ว่า อย่างไรอี้เฟยหยางจะยอมเธอ“เรื่องนี้พี่ให้หรงเอ๋อร์ไม่ได้จริง ๆ มา ๆ พี่จะช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้า”กลิ่นสุราจากอี้เฟยหยางส่งกลิ่นมากับน้ำเสียง ลมหายใจรวยรินรดต้นคอระหงของหญิงสาวทำให้เธอเริ่มรู้สึกวาบวิวไม่น้อย “ไม่เป็นไร ฉันจัดการเองได้ค่ะ” ไป๋หรงรีบเอ่ยขัดไม้มือของอี้เฟยหยางแม้จะเป็นแฟนกันมา 4-5 ปี นอกจากจูบแล้วอี้เฟยหยางก็ไม่เคยเกินเลยกับหญิงสาว วันนี้คืนแต่งงานของเขา เขาย่อมไม่ยอมปล่อยไป๋หรงไปแน่นอน“หรงเอ๋อร์ ที่รักของพี่” อี้เฟยหยางเองก็เมามายไม่ใ
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ตอนที่ 77 เปิดตัว
ตอนที่ 77 เปิดตัว ภาพไป๋หรงเคียงคู่กับอี้เฟยหยางที่ต่างประเทศถูกเผยแพร่ออกมา หลายคนเริ่มตั้งข้อคำถามถึงความสัมพันธ์ เฟย เฟย ให้ข้อมูลกับสื่อว่า ไป๋หรงจะชี้แจงด้วยตนเองในช่วงเช้าอี้เฟยหยางไปส่งไป๋หรงไปทำงานเป็นประชาสัมพันธ์ที่โรงพยาบาล รถหรูคันใหญ่จอดอยู่ตรงบริเวณด้านหลังของโรงพยาบาล“ไม่ต้องเข้าไปส่งหรอกค่ะ ฉันเข้าไปเองได้” “แล้วตอนเย็นจะผมมารับได้ไหม”“ทำให้เป็นปกติดีกว่านะคะ ฉันไม่อยากจะเก็บไว้เปรียบเทียบช่วงที่คุณเริ่มเบื่อแล้ว” อี้เฟยหยางชะงักเล็กน้อย แล้วยิ้มตอบ“ถ้าอย่างนั้น ถ้าผมว่างผมมารับนะคะ”“ค่ะ” เมื่ออี้เฟยหยางเดินกลับขึ้นไปบนรถ ซีซานก็เดินมาประกบหญิงสาวเดินเข้าไปยังโรงพยาบาล บรรยากาศของโรงพยาบาลยังเต็มไปด้วยผู้คนขวักไขว่ เป็นสถานที่ที่ทุกคนไม่รู้สึกยินดีที่จะมา แม้จะรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เจอกับไป๋หรงแต่ก็ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายใด ๆ นักข่าวที่มารอทำข่าวก็มีมารยาท ไป๋หรงแจ้งว่าไม่สะดวกให้สัมภาษณ์ในเวลางาน พวกเขามาเพียงเก็บภาพถ่ายก็ออกไปในขณะนั้นที่สำนักงานใหญ่บริษัทตระกูลอี้ “ในเมื่อตกลงคบกันแล้วก็ชวนเธอมากินข้าวที่บ้านสิ” อี้เฟยหยางเงยหน
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ตอนที่ 76 ขอบคุณที่ไม่ใส่ใจ...อดีต
ตอนที่ 76 ขอบคุณที่ไม่ใส่ใจ...อดีต การที่อี้เฟยหยางเป็นหนุ่มเจ้าสำราญทำให้ชายหนุ่มสามารถคิดแผนท่องเที่ยวได้หลากหลายแบบ ไม่ว่าจะเป็นการดื่มดำไปกับบรรยากาศในเมืองหรือลิ้มลองอาหารที่แปลกใหม่หรือแม้กระทั้งแหล่งศูนย์รวมสินค้า แบรนด์เนมที่สาวๆ พลาดไม่ได้เด็ดขาด นับได้ว่าการเริ่มต้นของอี้เฟยหยางครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ไม่มีอะไรผิดพลาดเหมือนเช่นเคย หลังจากที่ได้พักผ่อนมาหลายวันก็ได้เวลากลับไปลุยงานกันอีกครั้งขณะที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางออกจากโรงแรมไป๋หรงก็เอ่ยถามชายหนุ่ม “ไม่สบายหรือคะ” “เปล่าหรอกครับ ผมแค่รู้สึกว่าเวลาผ่านไปรวดเร็วนัก” ไป๋หรงยิ้มตอบ “ไว้โอกาสหน้า พวกเรามากันอีกนะคะ ฉันสนุกมากเลย” อี้เฟยหยางกุมมือของไป๋หรงขึ้นมา “สัญญานะครับ” “ค่ะสัญญา” เมื่อกลับมาถึงสนามบิน อี้เฟยหยางก็ส่งไป๋หรงกลับบ้านทันทีเพราะรู้ว่าการเดินทางมันเหนื่อยจำเป็นต้องรีบพักผ่อน ส่วนตัวเองรีบเดินทางกลับบริษัท“กลับมาแล้วหรือคะพี่ชาย” เมื่อไปถึงห้องทำงาน ยังไม่ทันได้นั่งก็ได้ยินเสียงน้องสาวสุดแสบดังขึ้น
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ตอนที่ 75 แล้วต่อกัน ให้โอกาสตัวเองได้เดินต่อ
ตอนที่ 75 แล้วต่อกัน ให้โอกาสตัวเองได้เดินต่อ อี้เฟยหยางไม่ได้รับรู้เรื่องราวระหว่างไป๋หรงกับตระกูลซ่งและตระกูลจ้าว เมื่อเห็นซ่งเฟยซูก็โค้งศรีษะกล่าวทักทายอีกฝ่ายด้วยไมตรี “ไม่แปลกใจเลยนะครับที่ได้เจอกันที่นี่” เสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนของชายหนุ่มดึงซ่งเฟยซูมีสติ เธอเสียอาการเพียงเล็กน้อยรีบปรับสีหน้าพูดตอบอีกฝ่าย “นั่นสิค่ะ อืม...คุณไป๋หรงฉันขอรบกวนเวลาสักครู่จะได้ไหมคะ” แม้จะรู้ตัวว่าตนเองผิดและอยู่ในจุดที่เสียเปรียบอีกฝ่าย แต่ว่าความจองหองที่ติดตัวทำให้ซ่งเฟยซูยังคงอวดดีอยู่ น้ำเสียงที่พูดยังดูไร้ความสำนึกผิดใด ๆไป๋หรงไม่ถือสา เธอหันไปขอตัวกับอี้เฟยหยางแล้วหันมาพูด“ค่ะ...เชิญคุณซ่งเฟยซูค่ะ” ภายในงานมีที่นั่งรับรองแขกอยู่หลายจุด ซ่งเฟยซูเลือกจุดที่ค่อนข้างห่างไกลผู้คน เห็นความนิ่งเงียบของไป๋หรงยิ่งทำให้ซ่งเฟยซูรู้สึกกระสับกระส่าย เมื่อนั่งลงจึงรีบพูดสิ่งที่อยู่ในใจซ่งเฟยซูยกชาดื่มเพื่อปกปิดอาการเธอหรี่ตามองหญิงสาวตรงหน้าถามขึ้น “เธอไม่คิดจะกลับตระกูล” “ตรงที่ฉันอยู่ตอนนี้ไม่ดีตรงไหนคะ ฉันมีครอบครัวที่อบอุ่น มีคนที่รักข้างกาย”
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ตอนที่ 74 ร้อนตัว
ตอนที่ 74 ร้อนตัว อี้เฟยหยางตื่นมายืนรอไป๋หรงก่อนเวลานัดหมายเกือบชั่วโมง เขายืนนิ่งพิงกายอยู่หน้าประตูห้องของหญิงสาวใบหน้ายิ้มแย้มคล้ายคนโง่งม ชายหนุ่มปัดหน้าจอมือถือไปมา เมื่อก่อนเขาไม่เคยจะโพสลงเวยปั๋วส่วนตัวเองสักครั้ง หากจำไม่ผิดโพสเองล่าสุดจะเมื่อ 3 ปีที่แล้ว นอกนั้นจะเป็นของสื่อหรือเหล่าเซเลบแท็กมาเสียมากกว่า เพราะเรื่องราวเหล่านั้นล้วนไร้สาระสนุกสนานไปวัน ๆ ทว่าวันนี้เป็นวันแรกที่เขาอยากจะโพสเก็บความทรงจำไว้ เขาจึงอยากจะขอไป๋หรงโพสข้อความประทับใจเก็บไว้ด้วยกันดวงตาของอี้เฟยหยางเป็นประกายวับวาว รอยยิ้มกดลึกลงกว่าเดิมแต่ว่า!!! สิ่งที่อยู่ในหน้าจอมือถือที่หน้าเวยปั๋วส่วนตัวของเขา ทำให้ดวงตาของชายหนุ่มกลายเป็นสีหม่นเบิกกว้างตกตะลึง อะไรกัน ทำไมมีโพสไร้สาระมากมายขนาดนี้กันเนี้ย เฮ้ย!! ไม่นะ ความฝันหวานฉ่ำพังทลายลงไม่มีสิ้นดี ในเวยปั๋วล้วนมีแต่ภาพอี้เฟยหยางโอบกอดคอลเคลียกับดาราหญิงมากหน้าหลายตาในงานเลี้ยงสังสรรค์แทบจะไม่ซ้ำสถานที่ บางชนแก้ว บางชนแก้ม แม้จะดูไม่วาบหวิวทว่าแต่ละรูปล้วนเต็มไปด้วยความผิดค่อนข้างร้ายแรงภาพเหล่า
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ตอนที่ 73 อาจจะเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ
ตอนที่ 73 อาจจะเป็นเรื่องเพ้อเจ้ออี้เฟยหยางเดินส่งไป๋หรงเข้าห้องพัก พลางชำเลืองมองดูมือที่กุมอยู่เรื่อย ๆ เกรงว่าสิ่งที่เป็นอยู่จะเป็นเพียงแค่ฝันไป แม้ฝีเท้าอิดออดทว่าก็พาพวกเขามาถึงหน้าห้องพักอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มไม่กล้าทำท่าทางงอแงเอายกมือของหญิงสาวขึ้นมา กุมวางไว้บนหน้าอกพูดขึ้น “นอนหลับฝันดีนะครับ พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปเยี่ยมชมแกลลอรี่” ไป๋หรงยิ้มอ่อนละมุน “ค่ะ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ” เพิ่งจะเป็นแฟนกันไม่กี่ชั่วโมง หัวใจของอี้เฟยหยางยังเต้นระรัวแรงไม่หยุด หากเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาสามารถเอ่ยพูดจาหวานเสนาะหูได้อีกหลายคำ ทว่าพอเป็นไป๋หรงชายหนุ่มกลับพูดออกมาเป็นประโยคสั้น “ครับคนดี ผม ผมไปล่ะนะ” “ค่ะ” อี้เฟยหยางยังคงยืนอยู่กับที่ จนหญิงสาวส่งสายตาคำถาม ไปสิค่ะ ฉันจะได้เข้าห้อง ถูกสายตาไล่แบบกลาย ๆ ชายหนุ่มจึงได้แต่หันตัวกลับ เมื่อได้ยินเสียงประตูปิดเขาก็หันกลับไปมองยิ้มแบบคนโง่งมเป็นแฟนกันแล้ว ต้องบอกท่านแม่ก่อน อี้เฟยหยางเดินเข้าห้องพักที่อยู่ข้างกัน เขากระโดดลงบนโซฟาแล้วหยิบมือถือขึ้นมาส่
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ตอนที่ 72 วันเวลาของสองเราเริ่มต้นแล้ว
ตอนที่ 72 วันเวลาของสองเราเริ่มต้นแล้วหญิงสาวกลับเข้าห้องพักด้วยจิตใจที่อ่อนเพลีย เธอได้เห็นคลิปที่จ้าวซูเฟยโดนย้ำยี เพราะจิตใจครึ่งหนึ่งของไป๋หรงเป็นคนสมัยโบราณ หากเธอโดนกระทำเช่นนี้คงไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ได้ความโกรธแค้นของจ้าวซูเฟยเธอรับรู้ได้ดี ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะอยู่อย่างมีความสุขได้อย่างไรบิดาของเธอก็ช่างเลวเหลือเกิน ความจริงแล้วหากให้เป็นคดีเหตุทำไปเพราะความแค้นชั่ววูบจ้าวซูเฟยเองอาจจะไม่ต้องทนทุกข์ขนาดนี้ หากไม่ใช่เพราะคนในตระกูลจ้าวจะใครล่ะที่ทำให้มันออกมาแบบนี้ หน้าตาและชื่อเสียงวงศ์ตระกูลคลิปและข่าวจึงไม่อาจจะหลุดรอดออกมาได้ ทุกอย่างย่อมต้องมีเรื่องราวให้แลกหากไม่ใช่เพราะจ้าวซูเฟย เธอเองก็คงไม่รับรู้เรื่องบิดาไปตลอดชีวิตและแถมยังได้เงินมรดกมาอีกตั้งหลายหมื่นล้าน เรื่องราวในครั้งนี้สำหรับรุ่นลูกควรจะให้มันจบไปน่าจะดีที่สุด ไป๋หรงหลับไปด้วยความเพลีย ด้วยความว้าวุ่นในใจทำให้กึ่งหลับกึ่งตื่น รู้สึกตัวขึ้นมากลางดึก เมื่อมองไปตรงประตูสีขาวนวลส่องแสงคล้ายกำลังรอเธอเดินเข้าไป จึงลุกขึ้นเดินออกไปคล้ายมีมนต์สะกดใจ ปลายทางประตูเป็นสุสานแห่งหนึ่ง “สุสานของราชวงศ์รึ”
ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา ตอนที่ 71 ขอให้คุณมีความสุข
ตอนที่ 71 ขอให้คุณมีความสุขไป๋หรงไปศึกษาข้อมูลที่โรงพยาบาลทุกวันและเข้าเรียนการแสดงเพิ่มเติมอย่างต่อเนื่อง“คุณไป๋หรง มีพื้นฐานด้านการแสดงดีมากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการแสดงการดีใจ เสียใจ หดหู่ สะเทือนใจ ทั้งสีหน้าและแววตาแม้กระทั่งกายล้วนไม่มีที่ติ” อาจารย์สอนการแสดงเอ่ยชมไป๋หรงอย่างภูมิใจในตัวลูกศิษย์ “ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ” ไป๋หรงโค้งคำนับอาจารย์ด้วยมารยาทเรียบร้อย “แต่การรับบทหมอ คุณไป๋หรงได้ไปเรียนรู้ที่สถานที่จริง ฉันเชื่อว่าคุณสามารถนำมาปรับใช้ได้ คุณมีพรสวรรค์ด้านการแสดงนะคะ”ก่อนมาเรียน ไป๋หรงได้บอกอาจารย์ไว้ก่อนล่วงหน้าว่าเธออยากรู้ว่าเธอความมีความสามารถด้านการแสดงหรือไม่ หากไม่มีเธอจะได้ตั้งใจทำงานด้านอื่นแทน อยากให้อาจารย์ประเมินตามความเป็นจริง“ขอบพระคุณอาจารย์อีกครั้งที่ใส่ใจฉันมากขนาดนี้”ไป๋หรงจบคอร์สเรียนการแสดงอย่างรวดเร็ว อาจารย์บอกไม่มีอะไรจะสอนเธออีกแล้วนอกจากนี้จะเป็นการหาประสบการณ์ด้วยตนเอง เวลาส่วนมากเธอจึงปักหลักอยู่โรงพยาบาลเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วพรุ่งนี้ไป๋หรงต้องเดินทางไปดูงานแกลลอรี่ที่ต่างประเทศกับอี้เฟยหยางการไปครั้งนี้เธอตั้งใจไ
