เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 17 หนอนบ่อนไส้
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-10 10:00:54เยว่หลิงรักษาบาดแผลให้หลี๋อ๋องเรียบร้อยก็รอจนเขาหลับไปถึงได้ออกเดินไปเพื่อพักสายตา ขณะที่นางเดินเลี้ยวอ้อมมาทางหุบเขาอีกด้านนั้นก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง
เยว่หลิงตื่นตัวอยู่ตลอดเวลานางรอคอยการมาของใครบางคนอยู่อย่างใจจดใจจ่อเมื่อเขาปรากฎกายขึ้นด้านหลังของนางเยว่หลิงก็ไม่มีอาการหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อยนางเอ่ยปากถามคนด้านหน้าของนางทันที
“เจ้าต้องการอะไร”
“ถามมาได้ ข้าก็ต้องการชีวิตของเจ้าอย่างไรล่ะ”
“เช่นนั้นก่อนจะตายก็ควรบอกข้าไม่ใช่หรือว่าใครจ้างวานเจ้ามา”
“ฮ่าๆๆ เจ้าตายไปเดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหล่ะ”
ชายชุดดำไม่พูดเปล่าเขาตวัดดาบเข้าหานางด้วยความรวดเร็ว จังหวะเพลงกระบี่ของเขานั้นทำให้นางรู้สึกคุ้นเคยอย่างมากไม่บอกก็รู้ที่มาของเพลงกระบี่นั้น
เยว่หลิงเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาจริงๆแล้วนางหยิบเอาเข็มเงินออกมาก่อนจะตวัดเข้าไปหาชายชุดดำนั้นด้วยความรวดเร็ว
เขาไม่คิดว่านางจะมีวรยุทธ์จึงไม่ทันได้ระวังโดนเข็มเงินเหล่านั้นปักเข้าเต็มๆ ชายชุดดำผู้นั้นตกใจแทบสิ้นสติ
“นี่มันเข็มพิษ”
“จำเป็นต้องบอกเจ้าด้วยหรือ”
“วิชาเข็มพิษนี้มีเพียงเจ้าสำนักเท่านั้นที่ใช้ เจ้าเป็นใคร!”
“สำนักลี่เหมยของข้าไม่มีลูกศิษย์เช่นเจ้า”
“อะ อะไรนะ”
“ตายเสียเถอะ”
เยว่หลิงหยิบเอามีดสั้นอาบยาพิษออกมาก่อนจะตวัดเข้าไปที่หัวใจของเขาเต็มๆจนร่างๆนั้นถึงกับล้มลงขาดใจตายทันที
สีหน้าของนางเวลานี้ใครได้เห็นคงเป็นอันต้องหวาดกลัวกันอย่างแน่นอน
ซือหนานกงที่ตามมาทีหลังก็ถึงกลับตกใจกับสิ่งที่เห็นเขาเข้าไปดูชายชุดดำคนคนนั้นในตัวของเขายังมีสัญลักษณ์ของสำนักลี่เหมยชัดเจน
“สำนักลี่เหมยของข้าสกปรกแปดเปื้อนเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไหนเจ้าบอกจะดูแลแทนข้าอย่างไรล่ะซือหนานกง”
ซือหนานกงที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับขนลุกชันไปทั้งตัวเขารู้ว่าเวลานี้นางคงจะโกรธเป็นอย่างมาก คนของสำนักถ่อมาถึงที่นี่นั่นแสดงว่าในสำนักมีหนอนบ่อนไส้!
“ข้าขออภัย ข้าจะรีบตรวจสอบอย่างละเอียดอีกที”
“ข้าไว้ใจให้เจ้าดูแลแล้วเหตุใดถึงได้ปล่อยให้เกิดเรื่องพวกนี้ได้ ไหนจะเรื่องกลุ่มกบฎที่ยังไม่ชัดเจนอีกเจ้าอยากให้ข้าลงมือด้วยตัวเองจริงๆน่ะหรือ”
“ใจเย็นๆสิท่านเปิดเผยตันตนตอนนี้ไม่ได้นะ เวลานี้ท่านคือพระชายาหลี๋อ๋องจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าท่านเกี่ยวข้องอะไรกับสำนักลี่เหมยไม่เช่นนั้นท่านอ๋องจะแย่และที่เราทำมาทั้งหมดจะสูญเปล่า”
“ก็สำนักของข้า”
“เอาเถอะน่าเรื่องนี้ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะรายงานไปที่ท่านชายเยว่หลงให้เขาจัดการสืบเรื่องนี้ต่อข้าคิดเอาไว้แล้วว่าเรื่องนี้ใหญ่หลวงเกินกว่าที่พวกเราคิดเอาไว้อย่างแน่นอน”
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”
“ท่านหญิง เรื่องราวที่เกิดขึ้นในครั้งนี้มีความเกี่ยวพันธ์กับแคว้นเป่ยฉีไม่เช่นนั้นท่านอ๋องกับพระชายาจะมาที่นี่ด้วยตัวเองเช่นนั้นหรือ”
“ส่งข่าวไปให้พี่ชายของข้าจัดการสืบเรื่องนี้อย่างเร็วที่สุด ส่วนเจ้าไปคุ้มครองดูแลท่านพ่อกับท่านแม่ของข้า ตัวข้าไม่ต้องห่วงหากใครกล้าเข้าใกล้ข้าล่ะก็ไม่ได้ตายดีแน่”
ซือหนานกงกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ทันทีที่ได้ยินเยว่หลิงเอ่ยออกมา หากนางโกรธเมื่อไหร่หายนะมาเยือนอย่างแน่นอน
“ข้าน้อยรับทราบแล้ว”
“เดี๋ยว! ก่อนอื่นเจ้าช่วยรับหน้ากับท่านอ๋องทีพาเขากลับไปที่จวนเจ้าเมืองก่อน ข้าจะไปหาท่านแม่”
“ได้ขอรับท่านหญิง” เยว่หลิงพูดจบก็ผิวปากเรียกจ้านจ้าน มันรีบกระโดดออกมาแล้วย่อตัวลงเพื่อให้นายสาวขี่คอก่อนจะรีบกระโจนออกไปด้วยความรวดเร็ว
‘เฮ้อ…ใครนะช่างกล้าเป็นศัตรูกับตระกูลของนาง ไม่รู้หรืออย่างไรว่าขาข้างหนึ่งของพวกเจ้าก้าวลงนรกไปเรียบร้อยแล้ว’
ซือหนานกงได้เพียงแค่ถอนหายใจก่อนจะรีบเดินกลับไปยังที่พักของหลี๋อ๋องทันที
......
“คุณชายท่านมาแล้วหรือ ข้าได้ยินเสียงนกร้องดูเหมือนมันจะแตกตื่นอะไรบางอย่าง”
“สัตว์เลี้ยงของพระชายาน่ะน่าจะหิวแล้วนางจึงนำมันกลับไปก่อน หากให้ร่วมเดินทางกับพวกเจ้านางเกรงว่ามันจะอดใจไม่ไหวแล้วงับขาข้างหนึ่งของเจ้าแทนอาหารของมัน”
“อะ อะไรนะ”
“ไปเถอะไม่ต้องห่วงพระชายาหรอกนางมีจ้านจ้านอยู่ดูแลแล้ว ห่วงแต่ท่านอ๋องเถอะพิษกำเริบไม่พอยังโดนลอบสังหารเช่นนี้จะทนไหวหรือรีบพาเขากลับจวนเถอะ”
“ข้าไม่ไปด้วยนะ ข้าจะไปสมทบกับแม่ทัพเหอก่อนฝากพี่ชายของข้าด้วย”
“ขอรับคุณชายซือเยว่”
-หุบเขาเหอหนาน-
“ท่านแม่”
“หลิงเอ๋อเป็นอย่างไรบ้างเจ้าปลอดภัยนะ”
“ข้าปลอดภัยดีเจ้าค่ะ นี่สมุนไพรที่ท่านต้องการ”
“เหตุใดถึงมาคนเดียวท่านอ๋องเล่า”
“เรื่องมันยาวน่ะเจ้าค่ะ ท่านนั่งลงก่อนเถอะ”
“อืม”
เยว่หลิงเล่าถึงอาการของหลี๋อ๋องและเรื่องราวระหว่างการเดินทางไปเก็บสมุนไพรให้ลู่เหยียนซินฟังโดยเลือกที่จะไม่เล่าเรื่องภายในสำนักลี่เหมยออกมา
“เจ้านำห่อยาตัวนี้ไปต้มให้เขากินอาจใช้เวลานานหน่อยแต่พิษในร่างกายจะเริ่มถูกขับออกมาเอง”
“ท่านแม่หากว่าแคว้นเจาต้องการทำสงครามจริงเช่นนั้นท่านพี่เฟยหลงล่ะเจ้าค่ะ”
“เรื่องนั้นไว้ให้ท่านพ่อของเจ้าหารือกับเยว่หลงอีกที เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไปแม่จะสกัดยาถอนพิษที่นี่เพื่อรีบช่วยชาวบ้านให้เร็วที่สุดส่วนเจ้าไปดูแลท่านอ๋องเถอะ”
“ท่านแม่…”
“หลิงเอ๋อเจ้าเลือกแล้วเจ้าก็ต้องทำให้ดีที่สุดสิ่งที่เจ้าเป็นกังวลเจ้าก็จงค่อยๆแก้ไขมีอะไรก็ปรึกษาแม่ได้ตลอดเวลา
พ่อกับแม่จะอยู่ข้างเจ้า”
“ขอบคุณนะเจ้าคะท่านแม่”
เยว่หลิงรีบลงเขาก่อนจะกลับไปที่จวนเจ้าเมืองเพื่อเฝ้าดูอาการของหลี๋อ๋องทันที
.......
“ท่านอ๋องฟื้นแล้วหรือ”
“ฟื้นแล้วขอรับพระชายา”
“แล้วเสี่ยวหลันล่ะ”
“เอ่อคือว่า”
“มีอะไรหรือ”
“แม่นางเสี่ยวหลันดูเหมือนจะมีอาการเหมือนชาวบ้านพวกนั้นเลยขอรับ”
“เป็นไปได้อย่างไรวันนั้นที่ไปหุบเขาเหอหนานนางก็ไม่ได้เดินไปไหนเลยนะ หากจะติดเชื้อข้าต้องเป็นด้วยสิ”
เยว่หลิงรีบเดินเข้าไปดูอาการของนางทันทีเมื่อมาถึงเตียงนอนก็เห็นว่าเสี่ยวหลันนั้นตัวสั่นสะท้านไปหมดอาการของนางคล้ายคนที่ติดเชื้อจริงๆ
‘หรือจะติดเชื้อจริงๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน’
“ใต้เท้าหวังล่ะ”
“พระชายาข้าน้อยอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ”
“ท่านอยู่ที่จวนตลอดเวลาเลยงั้นหรือ”
“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“เห็นนางออกไปไหนหรือไม่”
“ข้าน้อยไม่เห็นนางออกไปไหนเลยนะพ่ะย่ะค่ะพระชายา”
“หืม แล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไร”
“แต่ก็มีช่วงหนึ่งที่นางเดินออกจากเรือนไปเพียงลำพังน่าจะเป็นตอนที่พระชายากับท่านอ๋องไปที่หุบเขาไร้รักพ่ะย่ะค่ะข้าน้อยเห็นนางสนทนากับคนผู้หนึ่งอยู่”
“ใคร?”
บทที่เกี่ยวข้อง
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 18 เดินตามแผนการ
-เช้าวันถัดไป-“เจ้าทำอะไรอยู่งั้นหรือ”หลี๋อ๋องเดินเข้ามาหานางอย่างเชื่องช้าเพราะอาการบาดเจ็บบริเวณหน้าท้องนั้นพึ่งเกิดขึ้นไม่นานจึงทำให้แผลของเขายังไม่สมานกันดีเท่าใดนัก“ท่านออกมาทำไม”“ข้าไม่เห็นเจ้าเลยทั้งวัน”“ข้าก็แค่”“อะไรหรือ”หลี๋อ๋องนั่งลงข้างๆ นางก่อนจะเอ่ยถามนางออกไปว่า“ข้าได้ยินว่าสาวใช้ของเจ้าติดเชื้อนางอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ”“ให้คนพาไปที่หุบเขาแล้วหากติดเชื้อจะให้อยู่ร่วมกับคนอื่นไม่ได้ต้องส่งไปให้ท่าน…”“หืม”“เอ่อ ท่านหมอตรวจอาการน่ะอยู่กับท่านหมอน่าจะดีกว่า”“ก็ดีแล้วเป็นห่วงนางมากหรือข้าเห็นเจ้าดูเป็นกังวลมาก”เยว่หลิงเพียงแค่จ้องมองเขานิ่งไม่ยอมตอบคำถามของเขาอยู่นานสองนานจนสุดท้ายจึงได้เอ่ยปากถามเขาออกไป&
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 1 บทนำ
“ท่านอ๋องยามนี้สงครามชายแดนเหนือก็สงบลงแล้ว ท่านจะกลับเมืองหลวงเลยหรือไม่”“ไม่ล่ะ ข้ายังไม่อยากกลับไปตอนนี้”“แต่ฮองเฮาเรียกท่านกลับแล้วไม่ใช่หรือ ทรงส่งสาส์นมาด้วยองค์เองเช่นนี้แสดงว่าต้องมีเรื่องด่วน”“จะมีเรื่องเร่งด่วนอะไรกัน ข้าว่านะเรื่องที่ฮองเฮาทรงเป็นกังวลคงมีอยู่เพียงเรื่องเดียว”“เจ้าก็คิดเหมือนข้างั้นหรือ”แม่ทัพประจำชายแดนเหนือนามว่าเหอจินเยี่ยนและที่ปรึกษาทางการทหารนามว่าซือหนานกง สองสหายคนสนิทของหลี๋อ๋องกำลังแลกเปลี่ยนความคิดกันไปมาโดยไม่สนใจว่าหลี๋อ๋องจะฟังพวกเขาอยู่หรือไม่หลี๋อ๋องที่กำลังพินิจจดหมายที่ฮองเฮาส่งมาอยู่นั้นเมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขาก็เงยหน้าขึ้นไปมองทันที“ท่านอยู่เพียงในสนามรบมาร่วมเจ็ดปีเต็มแล้วสตรีข้างกายก็ไม่มีซักคนองค์ชายคนอื่นๆต่างก็มีพระชายาเป็นของตนเองแล้วทั้งนั้น แต่ท่านกลับมีเพียงความว่างเปล่าฮองเฮาเป็นห่วงท่านก็ไม่แปลก”“จะแปลกก็ตรงที่พระนางปล่อยให้ท่านเหงามานานหลายปีถึงเพียงนี้ แต่เพิ่งจะคิดขึ้นได้ว่าควรที่จะหาชายาให้ท่านในเวลานี้เนี่ยนะ”“ต้องมีอะไรซักอย่างสิ”“เจ้าคิดมากไปหรือไม่”“พวกเจ้าหยุดเถียงกันเสียที พรุ่งนี้ข้าจะกลับเมืองหลวง” หล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 2 เป็นพรหมลิขิตหรือนางลิขิต
“ออกไปให้หมดยกเว้นเจ้า!”“!”“ใครกันหรือ” บรรดาสาวงามที่ยืนอยู่ภายในกระโจมต่างก็หันมองกันไปมาด้วยความที่ไม่รู้ว่าหลี๋อ๋องนั้นหมายถึงใครสายตาของเขามองส่งไปยังสตรีนางหนึ่งผู้ที่ยืนอยู่ท้ายๆกระโจมเลยกระมัง'เหตุใดเขาถึงมองเห็นนางกัน'หญิงงามเหล่านั้นแสดงออกว่าไม่พอใจนางเป็นอย่างยิ่งเพราะรูปร่างที่อรชรของนางทั้งยังมีใบหน้าที่งดงามแม้จะคลุมผ้าไว้ครึ่งหน้าก็เถอะ เยว่หลิงเมื่อได้ยินที่เขาพูดก็โอดครวญภายในใจทันที‘ไม่น่าตามมาที่นี่เลย’“เดินออกมานี่”“ขะ ข้าหรือ”“ใช่ เจ้ามาที่นี่ไม่ใช่ว่ามาปรนนิบัติข้าหรอกหรือ”“คือว่าความจริงแล้วข้า”“เลือกเอาว่าจะปรนนิบัติข้าหรือพวกเจ้าทั้งหมดจะไปรับใช้เหล่าทหารของข้า”“อะไรนะ!”บรรดาหญิงงามเหล่านั้นต่างก็ตื่นตกใจเมื่อได้ยินที่เขาเอ่ยออกมา แม่ทัพเหอรีบต้อนหญิงงามเหล่านั้นออกจากกระโจมด้วยความรวดเร็วทิ้งไว้เพียงแค่เยว่หลิงที่ยืนขาสั่นงันงกอยู่ตรงหน้าเขาเพียงลำพังนางไม่แน่ใจเห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 3 กลับเมืองหลวง
“เตรียมตัวเรียบร้อยแล้วหรือยัง”“เรียบร้อยแล้วขอรับท่านอ๋อง”“ดี”สองสหายคนสนิทและสององค์รักษ์ที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าหลี๋อ๋องอยู่นั้นก็เอาแต่จับจ้องใบหน้าของเขาอยู่ไม่วางตาแต่ก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรออกไป พลันประตูกระโจมของหลี๋อ๋องก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของใครบางคน เหล่าบุรุษที่ยืนสนทนากันอยู่ตรงนั้นก็หันไปมองทันที“นั่นไม่ใช่สตรีจากหอนางโลมเมื่อคืนนี้หรอกหรือ เหตุใดถึงยังอยู่ที่นี่กัน”“ข้าจะไปรู้หรือ”ตงหยางตอบหลี่จิ่งกลับด้วยเสียงอันเบาด้วยกลัวว่าท่านอ๋องของพวกเขาจะได้ยินเข้า เขาเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใดสตรีผู้นี้ถึงยังอยู่ที่นี่เพราะเมื่อเช้าตรู่เขาเป็นคนส่งเหล่าคณิกาพวกนั้นขึ้นรถม้าเพื่อกลับเข้าไปในเมืองแล้วนั่นเองเยว่หลิงเดินออกมาจากกระโจมก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าหลี๋อ๋อง ใบหน้าของนางตอนนี้นั้นช่างดูสดใสต่างจากท่านอ๋องของพวกเขาเสียจริง“ท่านปวดหลังหรือไม่ เอวของท่านยังอยู่ดีไหม”“อย่ายุ่งน่า”เหล่าสหายและองค์รักษ์ของเขาต่างก็ตาโตทันทีที่ได้ยินสิ่งที่สตรีผู้นั้นเอ่ยถามหลี๋อ๋องออกมาหลี๋อ๋องหันไปมองสตรีผู้นั้นก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อคืนเขายกเตียงนอนหนานุ่มของเขาให้นางส่วนตัวเขานั้นกลับต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 4 ถูกลักพาตัว Part1
‘ปวดหัวเสียจริง ให้ตายสิใครช่างกล้าทำกับข้าเช่นนี้กันนะ’เยว่หลิงเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้วแต่เพราะความรู้สึกปวดหนึบที่ศรีษะทั้งสองข้างนั้นทำให้นางลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก จนกระทั่งเปลือกตาบางของนางค่อยๆแย้มกระพริบขึ้นทีละนิดจนเริ่มมองเห็นภาพตรงหน้าได้อย่างชัดเจนนางยันตัวลุกขึ้นก่อนที่สายตานั้นจะเหลือบไปเห็นบุรุษผู้หนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ห่างจากนางเพียงไม่ถึง 1 จิ้ง[1]วงหน้าของเขานั้นถูกล้อมรอบไปด้วยเส้นผมสีดำเงางาม นัยต์ตาที่เรียวยาวราวกับเหยี่ยวมีแก้วตาสีแดงสดพราวระยับดุจอัญมณี ดูลึกลับแต่สะกดสายตาให้หยุดมอง นางไล่สายตาไปทั่วร่างของเขาจนเจ้าของร่างนั้นเริ่มรู้สึกอึดอัดกับสายตาของนาง“เจ้าจะสำรวจข้าอีกนานไหม”“แล้วเจ้าเป็นใคร”“ไม่คิดจะกลัวข้าบ้างหรืออย่างไร”เยว่หลิงเอาแต่จ้องมองคนตรงหน้าก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากสร้างความประหลาดใจให้แก่บุรุษผู้นั้นเป็นอย่างมาก“หงอี้เข้ามาข้างในนี้ที”“ขอรับนายท่าน”สิ้นคำบอกกล่าวก็มีบุรุษผู้หนึ่งเดินเข้ามาด้านในกระโจมด้วยความรวดเร็ว ลักษณะการเดินที่มั่นคงและคล่องแค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 5 ถูกลักพาตัว Part2
ซือเยว่ได้แต่ยืนไว้อาลัยให้ชุดที่เขาเพิ่งได้มาใหม่ นางเป็นใครเขาก็ไม่เคยรู้จักมาก่อนช่างกล้ามาอาเจียนใส่เขาได้อย่างไรกัน เมื่ออาเจียนจนหมดแรงเยว่หลิงก็เมาหลับไปบนโต๊ะอาหารนั้นโดยไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีกเลย“เฮ้อ เจ้านี่มันช่างแตกต่างจากสตรีที่ข้าเคยพบเสียจริง” เขาค่อยๆถอดเสื้อออกอย่างเบามือด้วยกลัวว่ามือที่ใสสะอาดของเขาจะแปดเปื้อนอาหารที่นางอาเจียนออกมา“หงอี้!”“ขอรับ” หงอี้ที่ยังรออยู่นอกกระโจม เมื่อได้ยินเสียงเรียกของผู้เป็นนายก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็ว แต่เมื่อเดินเข้ามาใกล้กับโต๊ะอาหารก็ถึงกับรีบปิดจมูกทันที‘กลิ่นอาเจียนนั้นมาจากไหนกัน หรือว่า!’“ไปเรียกสาวใช้มาจัดการต่อที”“ขอรับนายท่าน”เมื่อหงอี้ออกจากกระโจมไปแล้วเขาก็ลุกขึ้นก่อนจะช้อนตัวนางขึ้นไว้แนบอกแล้วอุ้มนางไปนอนบนเตียงของเขา“ให้ตายสิ จะขู่ให้เจ้ากลัวจนร้องไห้ขี้มูกโป่งเสียหน่อยแต่ดันกลับกันเสียได้ นอนเสียให้พอใจไปเลยข้าอุตส่าห์เสียสละเตียงนอนนุ่มนิ่มของข้าให้เจ้าเลยนะ”“เฮ้อ…นี่ข้าทำอะไรอยู่เนี่ย หลี๋อ่องชอบสตรีเช่นนี้ไปได้อย่างไรกันนะ”ข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 6 เข้าเมือง
-เจ็ดวันผ่านไป-ขบวนกองทัพของหลี๋อ๋องเคลื่อนพลจากชายแดนเหนือกินเวลาไปสิบสองวันเต็มๆ ในที่สุดก็เข้าสู่เมืองหลวงต้าหลี่ ระหว่างการเดินทางกลับในครั้งนี้เขาไม่เคยรู้สึกเหน็ดเหนื่อยอะไรเช่นนี้มาก่อนเหมือนกับครั้งนี้เลย‘นี่เขาคิดถูกหรือไม่นะที่นำนางกลับมาด้วย สตรีผู้นี้ไม่ว่าง่ายเฉกเช่นสตรีคนอื่นเลยจริงๆ’เมื่อเข้าสู่ประตูเมืองสองข้างทางนั้นนอกจากจะเต็มไปด้วยชาวบ้านที่ออกมายืนมุงดูพวกเขาแล้วก็ยังมีขบวนรถม้าของสตรีชั้นสูงถูกตกแต่งอย่างงดงามน่าจะมาจากหลายๆแคว้นด้วยกัน ต่างก็หยุดนิ่งอยู่บริเวณหน้าประตูเมืองเพื่อรอคอยเข้าสู่เมืองหลวงนั่นเองบรรดาองค์หญิงจากต่างแคว้นที่นั่งอยู่ในรถม้านั้นต่างก็เลิกผ้าม่านขึ้นเพื่อชื่นชมขบวนกองทัพของหลี๋อ๋อง แววตาของสตรีที่มองมาที่เขานั้นช่างหวานหยดเยิ้นเหมือนดั่งเจ้าหญิงที่ตกหลุมรักเจ้าชายอย่างไรอย่างไรนั้น‘เสน่ห์แรงเสียจริง’“ท่านอ๋อง นั่นเป็นขบวนรถม้าขององค์หญิงจากแคว้นต่างๆ มาเพื่อแต่งงานเจริญสัมพันไมตรีกับต้าหลี่ของเราพ่ะย่ะค่ะ”“ข้ารู้แล้ว”หลี๋อ๋องไม่ได้หยุดชื่นชมเหล่าสา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 7 จวนอ๋องที่ไม่เหมือนเดิม
ยามเหม่า (05.00-07.00น.)เมื่อคืนนี้กว่าหลี๋อ๋องจะหลับตาลงได้ก็เป็นเวลาเกือบยามสามแล้ว (23.00-01.00น.) เป็นเหตุให้เช้านี้เขาตื่นสายกว่าทุกวัน เมื่อหันไปมองเตียงของนางกลับพบเพียงความว่างเปล่าหลังจากลุกได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงของหลี่จิ่งองค์รักษ์คนสนิทของเขาร้องเรียกที่หน้าประตูห้อง“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”“มีอะไร”“ท่านอ๋องมาดูนี่เร็วเข้า”‘คงไม่มีอะไรหรอกนะ’เมื่อเดินตามหลี่จิ่งมาจนถึงสวนอุทยานที่เขาลงทุนสร้างขึ้นมาด้วยตนเองนั้น ภาพตรงหน้าเกือบทำให้เขาแข้งขาอ่อนลงทันใด“ท่านอ๋องคือว่าข้าน้อยห้ามนางแล้วแต่ว่า….”หลี๋อ๋องหลับตาลงก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับอารมณ์กรุ่นโกรธเอาไว้“เจ้าทำอะไรกับสวนของข้า!”“หืม ทำไมหรือ”“ยังจะกล้าถามอีก นั่นอะไร”“เอ๋ ท่านไม่รู้จักหมูหรอกหรือ ข้าว่ามันน่ารักออกนะเพคะ”“เจ้าปล่อยมันออกมาวิ่งเล่นในสวนของข้าเช่นนี้ได้อย่างไร”“ข้าเห็นมันอยู่ตัวเดียว น่าจะเหงาจึงให้มันออกมาวิ่งเล่นก็เท่านั้น”“เยว่เหวินหลิง!”“ว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-31
บทล่าสุด
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 18 เดินตามแผนการ
-เช้าวันถัดไป-“เจ้าทำอะไรอยู่งั้นหรือ”หลี๋อ๋องเดินเข้ามาหานางอย่างเชื่องช้าเพราะอาการบาดเจ็บบริเวณหน้าท้องนั้นพึ่งเกิดขึ้นไม่นานจึงทำให้แผลของเขายังไม่สมานกันดีเท่าใดนัก“ท่านออกมาทำไม”“ข้าไม่เห็นเจ้าเลยทั้งวัน”“ข้าก็แค่”“อะไรหรือ”หลี๋อ๋องนั่งลงข้างๆ นางก่อนจะเอ่ยถามนางออกไปว่า“ข้าได้ยินว่าสาวใช้ของเจ้าติดเชื้อนางอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ”“ให้คนพาไปที่หุบเขาแล้วหากติดเชื้อจะให้อยู่ร่วมกับคนอื่นไม่ได้ต้องส่งไปให้ท่าน…”“หืม”“เอ่อ ท่านหมอตรวจอาการน่ะอยู่กับท่านหมอน่าจะดีกว่า”“ก็ดีแล้วเป็นห่วงนางมากหรือข้าเห็นเจ้าดูเป็นกังวลมาก”เยว่หลิงเพียงแค่จ้องมองเขานิ่งไม่ยอมตอบคำถามของเขาอยู่นานสองนานจนสุดท้ายจึงได้เอ่ยปากถามเขาออกไป&
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 17 หนอนบ่อนไส้
เยว่หลิงรักษาบาดแผลให้หลี๋อ๋องเรียบร้อยก็รอจนเขาหลับไปถึงได้ออกเดินไปเพื่อพักสายตา ขณะที่นางเดินเลี้ยวอ้อมมาทางหุบเขาอีกด้านนั้นก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่างเยว่หลิงตื่นตัวอยู่ตลอดเวลานางรอคอยการมาของใครบางคนอยู่อย่างใจจดใจจ่อเมื่อเขาปรากฎกายขึ้นด้านหลังของนางเยว่หลิงก็ไม่มีอาการหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อยนางเอ่ยปากถามคนด้านหน้าของนางทันที“เจ้าต้องการอะไร”“ถามมาได้ ข้าก็ต้องการชีวิตของเจ้าอย่างไรล่ะ”“เช่นนั้นก่อนจะตายก็ควรบอกข้าไม่ใช่หรือว่าใครจ้างวานเจ้ามา”“ฮ่าๆๆ เจ้าตายไปเดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหล่ะ”ชายชุดดำไม่พูดเปล่าเขาตวัดดาบเข้าหานางด้วยความรวดเร็ว จังหวะเพลงกระบี่ของเขานั้นทำให้นางรู้สึกคุ้นเคยอย่างมากไม่บอกก็รู้ที่มาของเพลงกระบี่นั้นเยว่หลิงเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาจริงๆแล้วนางหยิบเอาเข็มเงินออกมาก่อนจะตวัดเข้าไปหาชายชุดดำนั้นด้วยความรวดเร็วเขาไม่คิดว่านางจะมีวรยุทธ์จึงไม่ทันได
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 16 สมุนไพรใช่ว่าจะพบได้ง่ายๆ
“พี่สี่ ที่นางมาที่นี่เพียงเพื่อต้องการสมุนไพรเท่านั้นจริงๆน่ะหรือ”“ข้าก็ …ไม่มั่นใจว่านางอยากได้สมุนไพรหรือเพียงนึกสนุกมาเที่ยวเล่นกันแน่”“พวกท่านพูดอะไรไม่รู้จริงๆ น่ะหรือว่าสมุนไพรที่นี่ใช้ชุบชีวิตคนที่ใกล้ตายให้กลับมามีชีวิตดังเดิมได้และไม่ใช่ว่าสมุนไพรพวกนั้นจะพบเจอได้ง่ายๆ เฉกเช่นพืชผักที่ขายกันเกลื่อนตามตลาดทั่วๆ ไป”“จริงหรือ”“แน่นอนว่าต้องเป็นคนที่เชี่ยวชาญเท่านั้นถึงจะรู้ว่าอันไหนมีพิษอันไหนที่ใช้ได้ คนทั่วไปไหนเลยจะมองออก”เยว่หลิงยังคงก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆดูเหมือนกับนางไม่รู้เหน็ดเหนื่อยอย่างไรอย่างนั้น พวกเขาใช้เวลาเดินทางมาไม่นานนักในที่สุดก็พบเข้ากับผาหินสูงชันที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง ตรงกลางผาหินนั้นมีช่องว่างขนาดใหญ่และมีหมอกควันลอยขึ้นมาจากผาด้านล่างแทบจะปิดทางเข้าปากถ้ำจนมิด “ที่นั่นคือ...” “เหวร้างยังไงล่ะ ท่านเห็นต้นไม้ตรงนั้นหรือไม่
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 15 หุบเขาไร้รัก
เพราะไม่กล้าปล่อยให้พระชายามาเพียงลำพัง ตงหยางกับหลี่จิ้งจึงรีบเตรียมสัมภาระสำหรับการเดินทางขึ้นเขาด้วยความรวดเร็วโดยไม่ได้ไปแจ้งแก่หลี๋อ๋องก่อนแต่อย่างใด‘อย่างน้อยนางก็คือพระชายาตามพระราชโองการที่ฮ่องเต้แต่งตั้งแล้ว หากไม่ดูแลนางให้ดีมีหวังหัวของพวกเขาคงไม่ได้อยู่บนบ่าเป็นแน่’เมื่อมาถึงหุบเขาที่รกทึบต้นไม้น้อยใหญ่ก็แลดูสูงชะลูดยิ่งนัก ลมที่พัดผ่านมาหอบเอาไอเย็นกระทบกับร่างของพวกเขาจนรู้สึกสั่นสะท้าน“พระชายา ท่านแน่ใจหรือว่าจะเข้าไปข้างในนั้น”“มีของที่ต้องใช้ไม่อยากไปก็ต้องไปอยู่ดี”“พวกเจ้าอย่าพูดมากน่า เดินตามข้าเร็วเข้า”“พระชายา!”เสียงร้องเรียกของใครบางคนดังอยู่ด้านหลังของนาง เมื่อหันไปมองดูก็พบว่าเป็นบุรุษผู้หนึ่ง ใบหน้าช่างคุ้นเสียจริง“ท่านคือ”“นี่ท่านความจำสั้นเพียงนั้นเชียวหรือ จำข้าไม่ได้เสียแล้ว”“ซือเ
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 14 อยู่ๆ อาการก็กำเริบ
เมื่อเยว่หลิงกลับมาถึงที่จวนเจ้าเมือง นางก็รีบตรงดิ่งไปยังเรือนพักของนางทันทีเมื่อเดินมาถึงห้องของนางก็เป็นอันหยุดชะงักไป เสียงของคนที่อยู่ด้านในห้องที่ดังแว่วออกมาข้างนอกทำให้ขาของนางสั่นไม่หาย“หม่อมฉันไม่รู้จริงๆเพคะ”“ไม่รู้ได้อย่างไร เจ้ามีหน้าที่ดูแลพระชายาเหตุใดถึงไม่รู้ว่านางไปไหน”“หม่อมฉันรู้สึกเหมือนว่า…”เยว่หลิงรีบเปิดประตูเข้าไปทันทีก่อนที่เสี่ยวหลันจะหลุดปากบอกว่านางถูกวางยา“ท่านอ๋อง ท่านเข้ามาในห้องของข้าทำไมหรือ”“เจ้าหายไปไหนมา”“ข้าหรือ ข้าออกไปเดินเล่น”“ทิ้งสาวใช้เอาไว้ลำพังแล้วเจ้าออกไปเดินเล่นเนี่ยนะ”“ความจริง ข้าพาจ้านจ้านออกไปเดินเล่นนะเพคะ”“จ้านจ้านงั้นหรือ?”เยว่หลิงพูดปดด้วยการยกจ้านจ้านมาอ้าง ไม่รู้ว่าป่านนี้สัตว์เลี้ยงของนางจะรู้ตัวแล้วหรือยังที่ถูกนางแอบอ้างเช่นน
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 13 สาร์นลับ
กว่าทั้งคู่จะกลับถึงจวนก็เป็นเวลายามเซิน (15.00-17.00 น.) แล้ว เมื่ออาชาของหลี๋อ๋องวิ่งเข้าใกล้จวนเจ้าเมือง พลันสายตาของเยว่หลิงก็เหลือบไปเห็นเงาของสัตว์บางอย่างมันกำลังยืนหลบอยู่ตรงข้างๆกำแพงจวนแต่เมื่อหันกลับไปมองอีกครั้งเงานั้นก็ลับหายไปอย่างรวดเร็ว“เจ้ามองอะไรอยู่หรือ”“อ้อ พระจันทร์น่ะเพคะงดงามมาก”“ไม่เคยเห็นหรืออย่างไร”“ช่างเถอะข้าไม่พูดกับท่านแล้ว”เมื่อม้าของเขาหยุดนิ่งสนิทตรงหน้าประตูจวน เยว่หลิงก็เอี้ยวตัวกระโดดลงจากหลังม้าด้วยความรวดเร็ว“เดี๋ยวสิ! เจ้าอยากขาหักหรืออย่างไร”“ข้าขี่ม้าเป็นน่า”เมื่อลงจากหลังม้าและก้าวออกห่างจากตัวหลี๋อ๋องได้แล้วนางก็ตั้งท่าจะเข้าไปยังเรือนพักทันที“พระชายาท่านกลับมาแล้ว”“อืม เหนื่อยจะแย่ข้าอยากอาบน้ำเต็มทีแล้ว”“หม่อมฉันเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้พระชายาแล้วเพคะ”
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 12 ท่านอ๋องเปลี่ยนไป Part 2
เยว่หลิงหันมองคนนั้นทีคนนี้ทีอาหารที่เคี้ยวยังไม่ละเอียดก็พลันหลุดติดคอของนางเรียกความสนใจจากหลี๋อ๋องในทันที“ก็ข้าบอกแล้วว่าให้กินช้าๆ”“แค่ก แค่ก น้ำ น้ำ”เขายื่นถ้วยน้ำชามาตรงหน้านาง เยว่หลิงรีบยกขึ้นดื่มทันทีก่อนที่เขาจะหันไปหยิบเอากาน้ำชามารินให้นางเพิ่มแต่เมื่อหันมาอีกครั้งก็พบว่าหญิงสาวด้านข้างเขานั้นนั่งกินอาหารต่ออีกแล้ว“สำลักอาหารเกือบจะตายไปแล้ว ทำไมยังกินต่อได้อีกล่ะ”“ท้องของข้ายังว่าง รับอาหารได้เยอะพอสมควรเพคะ”นางไม่สนใจเขาก่อนจะคีบเอาเนื้อผัดเข้าปากน้อยๆของนางแล้วเคี้ยวอาหารตุ้ยๆ ไม่รักษากิริยามารยาทของหญิงงามแต่อย่างใด“ค่อยๆกินสิ จะรีบไปทำไมกันเดี๋ยวได้ติดคอตายหรอก”“ท่านแช่งข้าหรือ”“หรือไม่จริง ข้าบอกว่าให้เคี้ยวดีๆ เจ้าเป็นสตรีเช่นไรกันนะ”“ข้าก็เป็นของข้าแบบนี้หากท่านชื่นชอบสตรีที่มากด้วยมารยาทก็ไปหาคนอื
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 11 ท่านอ๋องเปลี่ยนไป Part 1
“ใต้เท้าโจวข้ายังมีบางสิ่งที่ต้องทำท่านช่วยพาพวกเขากลับเข้าเมืองไปก่อนนะ”“ได้ขอรับท่านอ๋อง”“แต่ว่าท่านอ๋อง…”หลี๋อ๋องไม่อยู่ฟังเสียงเรียกของฉางอิ๋นเซียนแต่อย่างใดเขารีบควบม้านำพาเยว่หลิงผ่านเข้าไปในตัวเมืองด้วยความรวดเร็วเมื่อคิดว่าพ้นจากสายตาของพวกเขาแล้ว หลี๋อ๋องก็พาเยว่หลิงควบม้าลัดเลาะมายังตรอกถนนที่ไร้ผู้คนเข้าไปเส้นทางยังป่าที่ดูเงียบสงบแต่บรรยากาศกลับแปลกประหลาดพิลึก"ท่านอ๋องข้าหิวข้าวแล้วไหนท่านบอกว่าจะพาข้าไปกินข้าวก่อนอย่างไรล่ะ""ก็นี่อย่างไรเล่าข้ากำลังจะพาไป""นี่มันป่าช้าแล้วมีร้านขายข้าวที่ไหนกัน ผ่านเข้าเมืองมาเมื่อครู่เหตุใดไม่พาข้าแวะก่อนเล่า""ทำไมเจ้าถึงพูดมากเช่นนี้นะไม่รู้หรือของอร่อยๆ ย่อมไม่ได้พบเห็นกันง่ายๆ""เฮอะๆ ขอให้จริงเถอะ"พูดคุยกันไปได้สักพักอาชาสีดำสนิทของหลี๋อ๋องก็พาพวกเขาทั้งคู่มาถึงเรือนแห่งหนึ่งโครงสร้างเรือนที่ดูธรรมดาๆ แต่เมื่อดูให้ชัดเจน
ชะตารักองค์หญิงแสนซน ตอนที่ 10 น่าเสียดายที่เขาเลือกข้าไม่ใช่เจ้า!
เจ้าเมืองเล่ออานนำพาคนทั้งหมดมาที่หุบเขาเหอหนานซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของเมืองเล่ออาน ด้วยกลัวว่าโรคระบาดจะลามไปทั่วเมืองเขาจึงต้องนำผู้ป่วยมารักษาที่หุบเขาแห่งนี้แทนเพียงไม่นานก็ขึ้นเขามาถึงบริเวณที่ใช้รักษาคนที่ติดเชื้อ เยว่หลิงเดินตามพวกเขามาจนถึงกระโจมหลังหนึ่งที่เวลานี้บริเวณโดยรอบนั้นเต็มไปด้วยผู้คนที่นอนรักษาตัวกันเต็มไปหมด“ท่านหมอขอรับ ท่านเจ้าเมืองมาแล้ว”เยว่หลิงที่เดินตามพวกเขามาเมื่อมองเห็นแผ่นหลังของคนผู้หนึ่งก็รู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาทันใด‘แผ่นหลังนั้นช่างคุ้นเคยเสียจริง’นางมองไปที่หมอหญิงผู้นั้นอีกครั้งด้วยความสงสัยแต่ท่านหมอผู้นั้นกลับไม่ยอมหันกลับมามองพวกเขาเสียที“ท่านอ่องขออภัยด้วย ข้าต้องรักษาบาดแผลของผู้เฒ่าผู้นี้ไม่สะดวกที่จะหันไปสนทนากับท่านในเวลานี้”“ไม่เป็นไรขอรับท่านหมอ ตงหยางเจ้าพาพระชายาไปนั่งรอทางนั้นก่อนข้าจะสนทนากับท่านหมอเสียหน่อย”“พ่ะย่ะค
