21.ศึกหุบเขากลางเวหา (2)

ขณะกำลังหารือกันว่าจะส่งผู้ใดแทรกซึมเข้าไป ทหารยามก็ได้รับนกอินทรีย์เวทจากผู้เฝ้าประตูสำนักชิงเฉิงอีกครั้ง

“สำนักชิงเฉิงกำลังจะบุกมาขุนเขากลางเวหา ช่างกล้านัก”

สือเฟิ่งเป็นผู้รับสารและเปิดขึ้นอ่านก่อนจะขยำทิ้งแล้วหันไปทางไท่จื่อ

“ข้าขอเป็นทัพหน้า บุกทะลวงจัดการกับพวกมันให้สิ้นซาก ที่บังอาจบุกรุกมาถึงที่นี่ ช่างไม่รู้จักบุญคุณเอาเสียเลย”

“คนในสำนักชิงเฉิงคงจำเป็นต้องทำ”

ผู้เป็นไท่จื่อเอ่ยอย่างหนักใจ เขาเห็นถึงปัญหาที่ชัดเจนคือทำอย่างไรจะจัดการปีศาจผู้เหิมเกริมตนนั้นได้โดยที่ไม่ทำร้ายคนในสำนักชิงเฉิง

“ทั้งที่ข้าคิดใช้แผนแทรกซึม เวลานี้คงไม่ทันแล้ว แต่ข้าไม่ต้องการทำร้ายคนสำนักชิงเฉิง”

แต่ละคนต่างก็เงียบไปอย่างครุ่นคิด

“ต้องหาปีศาจหนึ่งตนในบรรดาศิษย์ของชิงเฉิงให้พบโดยเร็ว”

ราชาปีศาจเอ่ยและทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย

“ต้องสั่งทหารของเราทุกคน ห้ามเอาชีวิตพวกเขา”

เจิ้งหานเอ่ยอย่างลืมตัวว่าในเวลานี้ตนเป็นเพียงทหารคุ้มครองจากเผ่าบุปผา

ราชาปีศาจเหลือบมองอย่างสนใจ ตนรู้สึกคุ้นตาอีกฝ่ายแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ใด ทั้งยังได้รับอนุญาตจากไท่จื่อให้เข้าหารือร่วมกับบรรดาแม่ทัพด้วย

“ต้องรบกวนเจ้าปีศาจ