"วันนี้เชิญคุณสองคนมาที่นี่ ก็เพราะอยากให้พวกคุณนำตระกูลของตัวเอง มาเป็นตระกูลในเครือของตระกูลคริสของผม ทุกอย่างเน้นตระกูลคริสของผมเป็นหลัก ไม่รู้ว่าทั้งสองคนมีความคิดยังไง?"หลังจากคริสบีเบอร์พูดจบก็มองดูทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มโมเสสมาโลนและอ๊อกซิสกาซิวมีสีหน้าไม่พอใจพวกเขาสงสัยว่าหูของพวกเขาผิดปกติ ฟังผิดหรือหรือเปล่าคริสบีเบอร์กล้าดียังไงมาขอแบบนี้?ทั้งสามตระกูลได้ร่วมกันควบคุมจักรวรรดิอินทรีมาหลายปีแล้วแม้ว่าทุกคนจะไม่รู้เบื้องลึกของกันและกันก็ตามแต่พวกเขาก็มีความเข้าใจซึ่งกันและกันทุกคนมีพลังพอ ๆ กัน แม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งกว่ากันมากนัก คริสบีเบอร์กล้าดียังไงมาบอกว่าให้พวกเขาไปเป็นตระกูลในเครือของตระกูลคริส เคารพตระกูลคริสเป็นตระกูลหลักนี่ถือเป็นการดูถูกสองตระกูลของพวกเขาพวกเขาเป็นกองกำลังห้าอันดับแรกของโลกเหมือนกันตระกูลคริสอยากกลืนพวกเขาเอาความกล้าหาญและความแข็งแกร่งนี้มาจากไหน?"บีเบอร์ นี่คุณล้อเล่นหรือเปล่า?" โมเสสมาโลนถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม"ผมไม่ได้ล้อเล่น! หมายความแบบนี้จริง ๆ อยากให้ทั้งสองท่านนำตระกูลของตัวเองมาเข้าร่วมผม ก็ขึ้นอยู่ก
"ขอแนะนำสองท่านหน่อย นี่คือท่านผู้เฒ่าของตระกูลคริสของผม ท่านคริสบอร์น และเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของตระกูลคริสของผม เมื่อสี่ร้อยปีก่อนเคยหล่อหลอมความรุ่งโรจน์ของตระกูลคริสของผม ตอนนี้ได้ฟื้นคืนชีพอีกครั้ง จะนำตระกูลคริสของผมไปทำให้ทั้งโลกตกใจและทำให้ตระกูลคริสของผมกลับมาเป็นผู้ครองโลกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกคุณสามารถยอมจำนนต่อตระกูลคริสของผมในเวลานี้ ในอนาคตก็จะสามารถมีสถานที่อยู่ในโลกได้ ไม่เช่นนั้นพวกคุณก็รอการทำลายล้างกันเถอะ" คริสบีเบอร์กล่าวด้วยสีหน้าตื่นเต้นอะไรนะ???บุคคลเมื่อสี่ร้อยปีก่อน?เป็นไปได้ยังไง?แม้ว่าตอนนี้ความเข้มของสนามแม่เหล็กจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่คนธรรมดาก็มีอายุยืนยาวประมาณหนึ่งร้อยปีและพวกเขาซึ่งอยู่ในจุดสูงสุดของระดับเทพ ควบคุมการใช้พลังงานและชะลอความชราของอวัยวะในร่างกาย สองร้อยปีก็มากสุดแล้วบุคคลเมื่อสี่ร้อยปีก่อนจะมีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบันได้อย่างไร?นี่ล้อพวกเขาเล่นเหรอ?"บีเบอร์ คุณล้อพวกเราเล่นเหรอฒ บุคคลเมื่อสี่ร้อยปีก่อนจะมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ได้อย่างไร? คุณและผมเป็นคนที่อยู่ในจุดสูงสุดของระดับเทพ แม้ว่าเราจะควบคุมการใช้พ
"ที่แท้ก็คือท่านบอร์น ผมมีตาไม่มีแวว ล่วงเกินท่าน ขอให้ท่านบอร์นให้อภัยสิ่งที่พวกผมหยาบคายเมื่อกี้ด้วย"โมเสสมาโลนลุกขึ้นยืนทันที กำมือแน่น งอตัวเล็กน้อย แล้วพูดด้วยความเคารพ"ขอให้ท่านบอร์นให้อภัยสิ่งที่พวกผมหยาบคายด้วย" อ๊อกซิสกาซิวก็พูดด้วยความเคารพทั้งสองรู้ความแข็งแกร่งของคริสบอร์นและยอมรับความผิดพลาดอย่างรวดเร็วผู้แข็งแกร่งที่แซงหน้าจุดสูงสุดของระดับเทพไปแล้ว ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถรุกรานได้สำหรับคนแบบนี้ แม้ว่าวันนี้อยากจะเก็บพวกเขาไว้ที่นี่ก็ง่ายมากทั้งสองก็ทำได้แค่ยอมรับผิดด้วยความเคารพเท่านั้นพวกเขาไม่รู้ว่าคริสบอร์นยังไม่ได้ฟื้นฟูสู่ช่วงรุ่งเรืองของเขาจริง ๆ และไม่ยอมลงมือด้วยไม่เช่นนั้นจะสามารถกำจัดตระกูลใหญ่ทั้งหมดในโลกและครองโลกได้โดยตรงยังต้องพูดเรื่องไร้สาระเพื่อดึงสองตระกูลนี้มาเป็นพวกเหรอ?แน่นอนว่าการไม่ได้ฟื้นฟูสู่ช่วงรุ่งเรืองนั้นก็ยังเก่งกว่าจุดสูงสุดของระดับเทพอย่างพวกเขามากเพียงแต่ว่าคริสบอร์นเพิ่งฟื้นขึ้นมาและมาจากสี่ร้อยปีก่อน เขาเสียดายชีวิตมากขึ้น ถ้าสามารถไม่ลงมือได้ก็จะไม่ลงมือเมื่อลงมือแล้วถึงจะชนะความเสียหายต่อร่างกายของตัวเองก็ไ
"จุ๊จุ๊จุ๊!!!! สุดยอดจริงๆ! ก็ไม่รู้ว่าคุณทำได้ยังไง ประหลาดจริงๆ""ลุงซ่ง นี่ท่านชมผม! หรือว่าผมกันแน่! จริง ๆ แล้วผมก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองทำได้ยังไง ก็มาถึงขั้นปัจจุบันโดยไม่มีเหตุผล รู้สึกเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดเลย ทุกอย่างเหมือนปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ" หลินตงตอบแบบแสร้งทำเป็นไม่รู้เขาพูดได้แค่อย่างนี้ไม่สามารถเปิดเผยระบบได้อย่างไรก็ตามแค่สมมติว่าตัวเองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็พอด้วยความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้ ก็ไม่มีใครกล้ามาจับเขาหั่นวิจัยแล้วแม้ว่าจะกล้ามาก็ต้องมีความแข็งแรงนี้ถึงจะได้หลังจากสะสมแต้มศักดิ์สิทธิ์มาหลายวันก็ได้ทะลุหลักพันอีกครั้งอีกแค่สามพันแต้มพลังจิตวิญญาณของเขาถึงขีดจำกัดของระดับเทพจะยังมีใครคือคู่ต่อสู้ของเขาอีก?เมื่อถึงเวลานั้นการชนะจุดสูงสุดของระดับเทพอย่างโมเสสมาโลนก็เหมือนกับการเล่นสนุกหลินตงก็ตื่นเต้นเล็กน้อยเช่นกันเขาก็อยากเห็นว่าหลังจากทะลุจุดสูงสุดของระดับเทพไปแล้วขอบเขตคืออะไร"เอาล่ะ! ทุกคนมีความลับของตัวเอง คุณมาถึงจุดนี้ได้ยังไง ผมไม่สนใจและไม่อยากรู้ ผมแค่รู้ว่าคุณเป็นคนต้าเซี่ยก็พอแล้ว และยังเป็นคนต้าเซี่ยที่มีความรับผิดชอบสู
"หลินตง บอกผมหน่อยว่าตอนนี้โมเสสมาโลนคนนี้แข็งแกร่งแค่ไหน? ผมก็ไม่ได้เจอเขามาหลายปีแล้ว เพื่อลดการใช้พลังงานของตัวเองและเพื่อให้มีชีวิตยืนยาวมากขึ้น เขาน่าจะเก็บตัวฝึกฝนอยู่ตลอด!" ซ่งซือหมินถาม"เขาเก็บตัวฝึกฝนจริง ๆ ผมเกือบจะทำลายตระกูลโมเสสของพวกเขาจนหมดแล้ว เขาจึงออกมาจากดินแดนเก็บตัวใต้ดิน แข็งแกร่งมาก และประสบการณ์การต่อสู้ก็ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ ถ้าไม่ใช่ผมใกล้จะถึงขีดจำกัดของจุดสูงสุดระดับเทพแล้ว ก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา" หลินตงตอบ"ประสบการณ์การต่อสู้ที่อุดมสมบูรณ์เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ลงมือมาหลายสิบปีแล้ว แต่ก็ได้ก้าวขึ้นมาทีละขั้น จะเหมือนคุณที่ไหน ที่ระดับจะพัฒนาอย่างรวดเร็วเช่นนี้ สิ่งที่คุณขาดตอนนี้คือประสบการณ์การต่อสู้ ควรหาโอกาสฝึกฝน ไม่เช่นนั้นเจอคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกันแล้วจะเสียเปรียบได้ง่าย""ลุงซ่ง สิ่งที่คุณพูดผมก็เข้าใจ แต่ไม่มีคู่ต่อสู้จะฝึกได้ยังไง? ประสบการณ์ต้องฝึกในการต่อสู้จริงถึงจะได้" หลินตงพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นจนถึงตอนนี้เขาได้ต่อสู้เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นและส่วนใหญ่เป็นการปราบปรามด้วยพลังแล้วฆ่าทันทีไม่มีโอกาสในการสะ
ต้องการประสบการณ์การต่อสู้อะไรเพียงแค่บดขยี้มันให้หมด"เห้อ... งั้นคนแก่อย่างผมก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว" ซ่งซือหมินลำพึงชาตินี้เพื่อการผงาดขึ้นของต้าเซี่ยเรียกได้ว่าทุ่มสุดตัวแม้แต่ตายก็ไม่กล้าตายตอนนี้หลินตงผงาดขึ้นมาอย่างกะทันหันในใจเขามีความสุขมากในขณะเดียวกันก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเช่นกันรู้สึกเหมือนเสียเป้าหมายชีวิตไป"ท่านอย่าพูดแบบนี้เด็ดขาด ท่านอุทิศทั้งชีวิตเพื่อต้าเซี่ยแล้ว ก็ควรพักผ่อนได้แล้ว พาสุนัขไปเดินเล่น หยอกล้อคนรุ่นหลัง เพลิดเพลินกับความสุขของชีวิต ตราบใดที่ท่านอยู่ ต้าเซี่ยก็จะมั่นคงเหมือนภูเขาไท่ซาน แม้ว่าตอนนี้ผมจะแข็งแกร่งแล้ว แต่ชื่อเสียงยังห่างไกลจากท่านมาก อีกอย่าง ผมก็ไม่ชอบออกทีวีทุกวัน"ทันใดนั้นซ่งซือหมินก็ตาเป็นประกายและพูดว่า "หลินตง ผมก็อยากเพลิดเพลินกับความสุขของชีวิตเหมือนกัน แต่ผมก็มีแค่เจียเจียเป็นเหลนสาวคนเดียว และเธอก็มีความรู้สึกที่ดีต่อคุณมาก ไม่งั้นคุณรีบมีลูกกับเธอ? ผมก็สมปรารถนาอย่างหนึ่งแล้ว"หลินตงได้ยินจบแล้วนี่ไม่ใช่การแกว่งเท้าหาเสี้ยนเหรอ?อยากตบตัวเองสักสองทีจริง ๆดูสิว่าต่อไปจะกล้าปากมากอีกไหมหลินตงยิ้มอย่าง
หลินตงไม่ได้ตอบทันทีหลังจากได้ยินสิ่งนี้แต่มองไปที่ซ่งซือหมินแทนแล้วถามว่า "ลุงซ่งคิดว่าไง?""เห้อ... เก็บเถอะ! ปล่อยให้พวกเขาจากไป ผมกลัวว่าจะเป็นการปล่อยเสือกลับถ้ำ ปีนั้นผมมีความเมตตาและปล่อยตระกูลเห้อเหลียนไป แต่ผลที่ได้คุณก็เห็นแล้วว่าพวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ซาบซึ้ง แต่ยังร่วมมือกับกองกำลังอื่น ๆ เพื่อทำให้ต้าเซี่ยลำบาก คนเหล่านี้เห็นแก่ตัวไม่มีวันกตัญญูและแนวคิดก็ไม่สอดคล้องกับเรา ไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้ตลอดไป""คำพูดของลุงซ่งตรงใจผมพอดี! ผมก็คิดว่าควรเก็บพวกเขาให้หมด ครั้งนี้ถ้าเราเปิดเผยช้าอีกสองสามวัน รากฐานของต้าเซี่ยจะถูกพวกเขาสั่นคลอน คนธรรมดาจะถูกนักรบล่อลวงโดยการล้างสมองได้ ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ ครอบครัวนับไม่ถ้วนได้ถูกทำร้ายให้แตกเป็นเสี่ยง บ้านแตกสาแหรกขาด ในความเห็นของผม คนเหล่านี้สมควรตาย" หลินตงพูดอย่างจริงจัง"งั้นก็ได้! เรื่องนี้มอบให้เป็นหน้าที่ของคุณแล้ว จับผู้บงการที่มีอำนาจสูงพวกนั้นให้หมดก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องฆ่าจนหมด เหลือลูกสมุนบางคนที่ไม่สามารถพลิกสถานการณ์อะไรได้ ให้โอกาสพวกเขาได้กลับตัวกลับใจเถอะ!"ซ่งซือหมินยังใจดีเล็กน้อยและสั่งหลินตงสองสามคำ"ได้คร
แต่เขาก็ไม่ได้เลือกที่จะลอยไปโดยตรงเนื่องจากยังอยู่ในเขตแดนของต้าเซี่ยถ้าบินต่ำเกินไป มีคนเห็นก็จะไม่ดีบินสูงเกินไปก็ไม่สามารถไล่ตามได้เข้าใกล้ชายแดนมากขึ้น ท้องฟ้าก็ยิ่งสว่างขึ้นหลินตงเห็นว่ามีหมู่บ้านอยู่ข้างหน้าเดิมทีเขาอยากจะอ้อมไปแต่ประตูรั้วได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงหลินตงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงหยุดและเดินเข้าไปดูหมู่บ้านไม่ใหญ่ น่าจะมีแค่สิบกว่าครอบครัวเท่านั้นแต่ที่เกิดเหตุยุ่งเหยิงมาก ไม่มีใครอยู่เลยสักคน?มันคล้ายกับการโดนโจรปล้นของละครโบราณในทีวีมากแต่ยุคนี้ยังมีโจรอยู่ที่ไหนกัน?และก็ไม่เหมือนการย้ายบ้านเพราะร่องรอยยังสดใหม่อยู่มากภายในสองสามวันเท่านั้นหลินตงปล่อยพลังจิตวิญญาณปกคลุมทั้งหมู่บ้านจากนั้นก็ต้องตกตะลึงเลือกบ้านหลังหนึ่งแล้วผลักเข้าไปภาพตรงหน้าทำให้เขาตกตะลึงเห็นเพียงศพที่ไหม้เกรียมยี่สิบหรือสามสิบศพนอนเรียงรายอยู่ในห้อง บางคนยังดูเหมือนเป็นเด็กด้วยซ้ำ"บูม!!!"นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นฉากที่โหดร้ายเช่นนี้หลินตงไม่สามารถระงับความโกรธของตัวเองได้อีกต่อไปพลังของจุดสูงสุดระดับเทพระเบิดออกมาทันที"ปัง ปัง ปัง ปัง ปั