สามวินาทีต่อมา...เอ๊ะ!!!ไม่ถูกต้อง!!!ทำไมคนพวกนี้ฆ่าหลินตงแล้วไม่ออกไปล่ะ?ทำไมถึงยังรักษาท่าโจมตีอยู่?พวกเขาไม่ควรหนีเหรอ?ในขณะที่ทุกคนกำลังสงสัย!"บูม!!!!!"ออร่าอันทรงพลังก็ปะทุขึ้นมาลมแรงทำให้คนระดับต่ำบางคนพัดโซเซ"อ๊ากกก!!!"ประกอบกับมีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดหลายครั้งเห็นแต่ร่างของจุดสูงสุดรายการมังกรทั้งแปดคนลอยออกมาอาเจียนเป็นเลือดในอากาศสุดท้ายก็กระแทกพื้นและสลบไปทุกคนรีบมองไปที่หลินตงเห็นแต่หลินตงบีบคอของชายชราด้วยมือเดียวแล้วยิ้มแต่รอยยิ้มแบบนี้กลับทำให้ทุกคนรู้สึกขนลุก รอยยิ้มราวกับยมทูตนี่... นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?ถูกระดับครึ่งเทพและจุดสูงสุดรายการมังกรทั้งแปดคนลอบโจมตี คาดไม่ถึงว่าหลินตงจะฆ่ากลับได้อย่างง่ายดายนี่คือสิ่งที่จุดสูงสุดรายการมังกรสามารถทำได้จริงเหรอ?อย่าว่าแต่จุดสูงสุดรายการมังกรแม้แต่ระดับครึ่งเทพห้าคนที่นั่งอยู่ เมื่อเจอการลอบโจมตีแบบนี้ ก็มีแต่ชีวิตที่จะถูกฆ่า แม้แต่หนีก็หนีไม่รอดหากมีการเตรียมพร้อมอาจจะมีโอกาสหนีได้แต่การโจมตีอย่างกะทันหันแบบนี้ไม่มีความเป็นไปได้เลยทุกคนมองชายหนุ่มที่ยิ้มแย้มอยู่ตรงหน้ารู
แต่มือใหญ่ของหลินตงยังคงเหมือนคีมเหล็กบีบคอเขาแน่น ทำให้เขาไม่มีโอกาสพูดเลยด้วยซ้ำเขาทำได้แค่ส่งเสียง "เออออ" ออกมาจากลำคอผ่านไปหลายวินาที หลินตงก็พูดต่อว่า "ไม่ตอบ??? คุณอยากชั่วจนสุดทางเลยเหรอ! เดิมทียังอยากให้โอกาสคุณมีชีวิตอยู่ ในเมื่อคุณไม่เห็นค่า คุณก็ไปลงนรกเถอะ! คนตระกูลถังจะมาเป็นเพื่อนคุณในไม่ช้า"ในเวลานี้ชายชราก็ดิ้นรนอย่างรุนแรงเขาอยากเตือนหลินตงมากว่าคุณบีบคอผม ผมพูดไม่ออกผมอยากมีชีวิตรอด ผมอยากสารภาพทุกอย่าง"คลิก!!!"หลินตงบีบคอชายชราหักอย่างไม่ลังเลยอดฝีมือระดับครึ่งเทพคนหนึ่งตายแล้วคนที่อยู่ในเหตุการณ์อึ้งจนอ้าปากค้างทุกคนถึงกับหนาวสั่นไปทั้งตัวแบบนี้ก็เรียกว่าให้โอกาส???ทั้ง ๆ ที่บีบคอคนอื่นอยู่ แม้แต่พูดก็ไม่ให้พูดแล้วยังจะถามคำถามอีก?ยังบอกว่าคนอื่นไม่เห็นค่าของโอกาส?มีคนไร้ยางอายแบบนี้ที่ไหนกัน?ฆ่าโดยตรงเลยยังจะดีกว่าหลินตงจัดการกับชายชราเสร็จแล้วก็ทิ้งศพชายชราไปข้าง ๆ อย่างไม่สนใจมองดูดวงตาเกือบร้อยคู่ที่จ้องมองตัวเองด้วยความตกใจหลินตงรู้สึกว่าการสร้างอำนาจครั้งนี้ค่อนข้างดีความแข็งแกร่งของตัวเองได้แสดงให้เห็นแล้วเชื่อว่าต
หลินตงเห็นทุกคนส่ายหัวแสดงออกว่าไม่คัดค้านจึงพูดต่อว่า "ในเมื่อทุกคนไม่มีความคิดเห็น งั้นก็ดำเนินการตามกลุ่มและไปหาผู้ว่าราชการท้องถิ่นโดยตรงเมื่อไปถึงแล้วเขาจะจัดที่พักของพวกคุณและจะให้ความร่วมมือกับพวกคุณอย่างเต็มที่""ผมหวังว่าพวกคุณจะไม่ทำเป็นเบ่ง อย่างไรเสียก็เกี่ยวข้องกับชีวิตของตัวเอง ได้รับภารกิจแล้วก็ดำเนินการด้วยกัน ยอดฝีมือจุดสูงสุดของรายการมังกรบวกกับอาวุธแล้ว แม้จะเจอระดับครึ่งเทพ ก็มีโอกาสที่จะหลบหนีได้ เจอสถานการณ์ที่ไม่อาจเอาชนะได้ก็รีบรายงานอย่างรวดเร็ว เราจะหาทางแก้ไขให้""อีกอย่าง ถ้าให้ผมรู้ว่าพวกคุณสมรู้ร่วมคิดกับตระกูลถังและพันธมิตรซิงซู่เพื่อก่อความวุ่นวายในต้าเซี่ย อย่าโทษผมที่ไม่ไว้หน้า ถอนรากถอนโคนตระกูลและนิกายที่อยู่เบื้องหลังของพวกคุณ อย่าสงสัยในความแข็งแกร่งของต้าเซี่ย ต้าเซี่ยสามารถกลายเป็นหนึ่งในสองจักรวรรดิใหญ่ของโลกได้ ความแข็งแกร่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่พวกคุณจะจินตนาการได้""สำหรับระดับครึ่งเทพอีกหลายท่าน อีกเดี๋ยวผมมีเรื่องจะให้จัดการ!!!"หลินตงพูดจบก็เหลือบมองทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนที่ถูกหลินตงกวาดสายตาไป ล้วนรู้สึกว่าตัวหนาวสั่นสายตาของผู้
หลินตงจับเวลาที่จ้าวซวนลงจากเครื่องบินพอดี เพิ่งมาถึงไม่นาน เครื่องบินก็มาถึงแล้วเขายืนรออยู่ข้างทางออกของผู้โดยสารขาเข้าในไม่ช้าก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมแว่นกันแดดขนาดใหญ่ปกปิดใบหน้าครึ่งหนึ่ง ตัวสูงแต่งตัวทันสมัยและสวยงาม ลากกระเป๋าเดินทางออกมาหลินตงก้าวไปตอนรับ อยากรับกระเป๋าเดินทางในมือของผู้หญิงโดยไม่คาดคิดผู้หญิงโยนกระเป๋าเดินทางในมือทิ้งแล้วกอดหลินตงไว้แน่นหลินตงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยรีบผลักจ้าวซวนออกไปแล้วพูดว่า "มีคนเยอะแยะ!!!""ฉันยังไม่กลัวเลย คุณจะกลัวอะไร?" จ้าวซวนพูดอย่างไม่พอใจเล็กน้อย"ไป! กลับไปก่อนค่อยว่ากัน!" หลินตงมือหนึ่งจับมือจ้าวซวน มือหนึ่งหยิบกระเป๋าเดินทางแล้วจากไป"ขี้ขลาดจริง ๆ!!!" จ้าวซวนพูดเพียงสองคำแล้วเดินตามหลินตงออกจากสนามบินการกอดกันอย่างเรียบง่ายของทั้งสองก็ดึงดูดความสนใจของชายหญิงในสนามบินจำนวนมากเนื่องจากทั้งคู่ไม่ว่าจะเป็นท่าทางหรือหน้าตาก็เป็นระดับบนสุดหลังจากขึ้นรถแล้ว จ้าวซวนก็ถอดแว่นกันแดดออก"หลินตง คุณจำฉันได้ยังไง? ฉันใส่แว่นกันแดดอันใหญ่ขนาดนี้ ตอนที่ฉันซื้อกลับมา พวกเขาบอกว่าจำไม่ได้แน่นอน ฉันคิดว่าคุณก็จะจำไม่ได้เหมือน
เมื่อกล่องแพนโดร่าถูกเปิดออกก็ยากที่จะเก็บกลับคืนหลายวันก่อนตอนอยู่ที่เจียงเฉิง หานชือหยุนก็ทำให้เขาทรมานมากพอแล้วเดิมทีคิดว่าไม่กลับไปเมืองเจียงเฉิงก็จะหลุดพ้นจากการยั่วยวนของหานชือหยุน ไม่คิดว่าตอนนี้จะมาชนอ้อมแขนจ้าวซวนอีกแล้วนี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย???สำหรับหลินตง ความงามแบบนี้เป็นบททดสอบความมั่นคงของเขาจริง ๆหากไม่ระวังก็จะตกลงไปในเหว"พี่ซวน! อย่ายั่วยวนผมเลย! ถึงตอนนั้นผมกลัวว่าตัวเองจะทนไม่ได้จริง ๆ!" หลินตงพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น"พี่สาวไม่ได้ให้คุณทนสักหน่อย!!! อยากทำอะไร เมื่อไหร่ก็ได้ พี่สาวพร้อมแล้ว ไม่ปฏิเสธหรอก" จ้าวซวนตอบอย่างมีนัยสำคัญ"ช่างเถอะ! เราอย่าคุยเรื่องนี้กันเลย พี่ซวนอยู่ต่างประเทศเป็นอย่างไรบ้าง?" หลินตงเปลี่ยนเรื่องแล้วถามขณะเดียวกันก็สตาร์ตรถเพื่อออกไป"ก็โอเคนะ!!! ตอนแรกไม่ค่อยชิน แต่นาน ๆ ไปก็ดีขึ้นและฉันก็ได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจากต่างประเทศ ก็ถือว่าการเดินทางครั้งนี้ไม่เสียเปล่าเลย!" จ้าวซวนตอบ"อ้อ??? ต่างประเทศมีอะไรน่าให้เราเรียนรู้บ้าง? เล่าให้ฟังหน่อย!""มีสิ! เยอะมาก! เช่นในต่างประเทศสนับสนุนให้ทำตามสิ่งที่ชอบอย่างกล้าหาญโ
เนื่องจากจ้าวซวนเคยได้ยินเรื่องหายนะครั้งใหญ่ในต่างประเทศ ทำให้หลินตงรู้สึกหนักใจเล็กน้อยแต่ไม่ได้แสดงออกมา แค่ให้จ้าวซวนอย่าเชื่อคำพยากรณ์เหล่านี้ ต้องเชื่อในหลักวิทยาศาสตร์แต่ในใจเขาเริ่มเชื่อว่าหายนะครั้งใหญ่อาจจะเกิดขึ้นจริง ๆเนื่องจากขนาดระบบก็มีแล้ว มีอะไรที่จะเป็นไปไม่ได้อีก?แค่คนสองคนพูดแบบนี้มันเป็นข่าวลือ แต่เมื่อทุกคนพูดแบบนี้ เรื่องก็จะไม่ได้ง่ายขนาดนั้นแล้วเขารู้สึกว่าตัวเองควรให้ความสำคัญกับเรื่องนี้บ้างแล้ว หาเวลาไปทำความเข้าใจไม่แน่ว่าตัวเองอาจจะเป็นผู้กอบกู้โลกจริง ๆ"ในฐานะคนที่ได้รับการศึกษาระดับสูง จริง ๆ แล้วฉันไม่ค่อยเชื่อเรื่องการทำนายเลย แต่ได้ยินว่าเรื่องนี้แพร่กระจายอย่างกว้างขวางในแวดวงชนชั้นสูงในต่างประเทศ" จ้าวซวนกล่าว"ก็แค่ข่าวลือ พี่ซวนไม่ต้องไปสนใจมากนัก แค่ชื่อเรียกหนึ่งเท่านั้น อย่างอื่นก็ไม่รู้อะไรเลย จะแม่นยำได้อย่างไร? มนุษย์มีชีวิตอยู่มากี่ปีแล้ว คำพยากรณ์มีเยอะแค่ไหน มีกี่อันที่เป็นจริง? คำพยากรณ์ล้วนเป็นคำพูดเหลวไหลจากคนอวดรู้" หลินตงปลอบใจ"ฉันรู้แล้ว! แต่หลินตง ยังมีอีกเรื่องที่ฉันอยากบอกคุณหน่อย""พี่ซวนมีเรื่องอะไรก็พูดตรง ๆ
ท่าทางของเธอช่างน่าดึงดูดจริง ๆทำให้หลินตงทนไม่ไหวอยู่สักพักรีบละสายตาไปแล้วพูดว่า "พี่ซวนไปอาบน้ำก่อนเถอะ! คลายความเหนื่อยล้าหน่อย เดี๋ยวเราออกไปทานข้าวด้วยกัน เป็นการเลี้ยงต้อนรับคุณ""แต่ฉันเหนื่อยมาก ไม่อยากออกไปแล้วทำยังไงดี"จ้าวซวนยังคงนอนอยู่บนโซฟาโดยไม่ขยับเขยื้อน"เอ่อ... ไม่งั้นผมทำอะไรง่าย ๆ ให้คุณทานหน่อย?" หลินตงถาม"คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?" จ้าวซวนถามอย่างสงสัยพร้อมแววตาเป็นประกายลูกคนรวยอย่างหลินตงคาดไม่ถึงว่าจะทำอาหารกินเองเป็น?ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!!!จ้าวซวนราวกับง่าได้ค้นพบโลกใหม่"แน่นอน!!! คุณอย่าดูถูกผมนะ แม้ว่ารสชาติจะเทียบไม่ได้กับพ่อครัวติดดาวเหล่านั้น แต่ก็ยังพอทานได้" หลินตงพูดอย่างมั่นใจในตัวเองเล็กน้อยเมื่อก่อนเขาไม่ว่าจะอยู่บ้านป้าเล็กหรือบ้านป้าใหญ่เพื่อให้ได้รับความโปรดปราณจากพวกเขา เขาทำงานบ้านอย่างกระตือรือร้นมากการทำอาหารย่อมเป็นหนึ่งในนั้นตอนแรกก็แค่เป็นลูกมือนาน ๆ ไปตัวเองก็ทำเป็นมากมาย จึงเริ่มลงมือทำเองหลายปีที่ผ่านมา อาหารบ้าน ๆ ก็ทำได้ไม่เลว"งั้นก็ได้!!! คุณทำให้ผมชิมหน่อย! ดูว่าเจ้านายที่มีเงินเกือบสิบล้านล้านอย่างค
หลินตงรีบหันหลังกลับเข้าไปในห้องครัวเอาความยุ่งมาเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองและทำเสร็จแล้วก็ไม่ยกออกมาวางวางไว้ในห้องครัวพอทำอาหารเสร็จเกือบหมดแล้ว หลินตงจึงยกออกไปข้างนอก"หลินตง!!! มาช่วยพี่สาวหน่อยสิ" ขณะที่หลินตงกำลังยุ่งอยู่ เสียงของจ้าวซวนก็ดังมาจากห้องน้ำ"พี่ซวน! เป็นอะไรเหรอ?" หลินตงตอบ"ช่วยเอาเสื้อผ้าบนโซฟามาให้ฉันหน่อย""โอ้! โอเค! จะมาเดี๋ยวนี้"หลินตงเดินไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น หยิบชุดนอนของจ้าวซวนขึ้นมาและกำลังจะเอาให้จ้าวซวนทันใดนั้นก็ตะลึงผู้หญิงคนนี้ตั้งใจใช่ไหม?ห้องน้ำใหญ่ขนาดนั้น แค่เสื้อผ้ายังจะวางไม่ได้เหรอ?นี่จงใจให้ตัวเองเอาไปให้เธอเหรอ?ไม่ได้แล้ว!!!เดี๋ยวกินข้าวเสร็จต้องรีบออกไปดีกว่า!อยู่ที่นี่อีกสักพัก เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าจะควบคุมตัวเองได้หรือเปล่าหยิบชุดนอนของจ้าวซวนแล้วเดินไปหน้าห้องน้ำ"พี่ซวน! เอามาแล้ว!" หลินตงกล่าวในเวลานี้ประตูห้องน้ำเปิดช่องว่าง หัวของจ้าวซวนก็โผล่ออกมาแล้วยื่นมือออกมาหลินตงมอบชุดนอนให้กับจ้าวซวน"น้องหลินตง! อยากเข้ามาดูไหมว่าเสื้อผ้าของพี่สาวพอดีตัวหรือเปล่า?" จ้าวซวนกล่าว"พี่ซวน! ผมขอร้องล่ะ เลิกแ