มู่หรงฉิงเกอถูกพนักงานพาออกจากล็อบบี้เกรทวอลล์คลับหลังจากที่เธอจากไป ห้องโถงก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายทุกคนต่างถามว่าผู้หญิงระดับนางฟ้าที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นคนนี้คือใคร?คนที่มาที่นี่ได้ส่วนใหญ่เป็นคนมีหน้ามีตาในจิงตู ต่างก็อยากดูว่าจะมีโอกาสได้ติดต่อบ้างไหมแต่บางคนก็เดาว่าเป็นมู่หรงฉิงเกอเพราะพันธสัญญาสิบปีได้แพร่กระจายกันมากในหมู่ชนชั้นกลางขึ้นไปของจิงตูหลังจากรู้ตัวตนของบุคคลนี้แล้วก็ไม่มีใครกล้าพูดถึงอีกนี่เป็นบุคคลที่ทายาทของตระกูลชั้นนำอย่างตระกูลจ้าวและตระกูลจูเก่อแย่งชิงกันไม่ใช่สิ่งที่กุ้งฝอยอย่างพวกเขาจะลอดเข้าไปได้ขณะเดียวกันก็ถอนหายใจสมกับเป็นผู้หญิงที่ก่อให้เกิดการแย่งชิงระหว่างทายาทมหาเศรษฐีชั้นนำยืนอยู่ตรงนั้นก็ฆ่าผู้หญิงทุกคนในห้องโถงเลยทันทีห้องส่วนตัวหมายเลขสามในพื้นที่รับประทานอาหารของเกรทวอลล์คลับจิงตูจู่ ๆ ประตูก็เปิดออก มู่หรงฉิงเกอเดินเข้ามาก่อน ตามมาด้วยเวินหรูอวี้และตงฟางเยว่ทันใดนั้นทุกคนในห้องส่วนตัวก็รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองหยุดเต้นไปหนึ่งวินาที ต่างมองดูมู่หรงฉิงเกออย่างหลงใหลครั้งแรกที่ได้เจอมู่หรงฉิงเกอทุกคนคิดในใจเหมือนกันห
ตงฟางเยว่ปล่อยพลังไปทั้งตัว ทำให้สมาชิกหลักระดับสูงของแก๊งอันธพาลในห้องส่วนตัวรู้สึกหายใจไม่ออกทันทีแข็งแกร่งมาก!!!จ้าวซือเต้าหรี่ตาลงและกำลังจะเคลื่อนไหวมู่หรงฉิงเกอก็พูดว่า"ศิษย์พี่สาม! โปรดอย่าเข้ามายุ่ง! ฉันเป็นคนสัญญาเอง ฉันจะจัดการเอง""ศิษย์น้อง!!! ผม...""ศิษย์พี่!!! ได้โปรดเชื่อฉัน!""ศิษย์น้องสาม! กลับมาเถอะ! ฉันเชื่อว่าศิษย์น้องจะจัดการมันด้วยตัวเองได้" เวินหรูอวี้กล่าวเช่นกันตงฟางเยว่ดึงพลังของเขากลับคืนมาอย่างไม่เต็มใจและถอยกลับ"พี่จ้าวได้โปรดอย่าถือโทษโกรรษเคือง! รอภารกิจของอาจารย์เสร็จสิ้น ฉันจะเริ่มพันธสัญญาสิบปีล่วงหน้า ถ้าคุณและจูเก่อใครสามารถเป็นอันดับแรกในรุ่นเยาวชนได้จริง ๆ ต่อให้ฉิงเกอมอบตัวเองก็ยังได้""ถ้าอย่างนั้นผมจะรอฟังข่าวดี แต่ผมก็ยังต้องบอกกับศิษย์พี่สามของคุณคนนี้ว่า พวกคุณสามารถทำให้ตระกูลกู่ยอมจำนนได้ แต่ไม่สามารถทำให้ตระกูลจ้าวของผมยอมอ่อนข้อได้""อ้อ??? นายแตกต่างจากตระกูลกู่ที่เหมือนมดตัวนั้นยังไง?" ตงฟางเยว่ถามด้วยรอยยิ้ม"ตระกูลกู่มุ่งเน้นธุรกิจ! แต่ตระกูลจ้าวของผมมุ่งเน้นเรื่องการทหาร นี่คือความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุด แม้ว่าพวกคุณจ
"หึ!!!" ตงฟางเยว่ไม่ได้พูดต่อหากทำให้การออกสู่โลกภายนอกของคุนหลุนล่าช้าไปจริง ๆ แม้ว่าเขาจะเป็นหลานชายแท้ ๆ ของผู้อาวุโสสูงสุดคุนหลุน เขาก็ยากที่จะอธิบายได้"มู่หรงจุ้นเจี๋ย! นายลืมสิ่งที่ฉันบอกนายไปแล้วเหรอ? ลุกขึ้น... ไปกับฉัน!" มู่หรงฉิงเกอพูดกับมู่หรงจุ้นเจี๋ยแบบห้ามปฏิเสธ"พี่!!! ผม..."มู่หรงจุ้นเจี๋ยอยากจะพูดอะไรบางอย่างเป็นผลให้มู่หรงฉิงเกอจ้องมองผ่านไป เขาก็ปิดปากทันทีสำหรับคำพูดของพี่สาวคนนี้! เขาไม่สามารถคัดค้านได้มู่หรงจุ้นเจี๋ยยืนขึ้นและเดินไปอยู่หลังมู่หรงฉิงเกอ"จุ้นเจี๋ย! นายจะอยู่กับพวกกะเลวกะลาดนี้ไปทำไม? ตอนเกิดเรื่องไม่มีใครสามารถช่วยนายได้เลย รอคุนหลุนของฉันออกสู่โลกภายนอก นายก็เข้าร่วมคุนหลุนของฉัน กลายเป็นศิษย์คุนหลุนของฉัน มีศิษย์พี่สามปกป้องนาย ไม่มีใครกล้ารังแกนาย!" ตงฟางเยว่ตบไหล่ของมู่หรงจุ้นเจี๋ยแล้วพูด"ขอบคุณศิษย์พี่สามครับ!!!" มู่หรงจุ้นเจี๋ยกล่าวอย่างดีใจสามารถเข้าร่วมคุนหลุนได้ ย่อมเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากตอนนี้ยังไม่ออกสู่โลกภายนอก ตระกูลกู่ก็ไม่กล้ายุ่งแล้ว ถ้าออกสู่โลกภายนอกแล้วจะเป็นยังไง?สมาชิกหลักระดับสูงของแก๊งอันธพาลในห้องส่ว
"ใช่!!! จะได้ไม่ต้องสั่งใหม่อีก! วุ่นวายมาก!""ฉันคิดว่าเรา..."ลี่ลี่ยังไม่ทันพูดจบ ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออกพนักงานเดินเข้ามาถามอย่างสุภาพ "ไม่ทราบว่ามีอะไรให้รับใช้คะ?"ผู้ชายสองคนที่อยู่ถัดจากลี่ลี่ ลุกขึ้นยืนและรีบหยิบเมนูจากมือของลี่ลี่ แล้วยื่นให้พนักงาน"เราสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว รีบเสิร์ฟเถอะ!""ได้ค่ะ! กรุณารอสักครู่ค่ะ!!!"พนักงานพูดจบก็หยิบเมนูออกไปตอนนี้ลี่ลี่รู้สึกเสียใจนิดหน่อยคนเหล่านี้แกล้งทำให้ยุนซีขายหน้าจริง ๆ แล้วเมื่อวานเธอก็ไม่ได้ติดต่อคนมากมายขนาดนี้ แต่พอพูดออกไปทุกคนก็แพร่กระจายไปแล้ว เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ยังมีบางคนติดธุระและจะมาตอนกลางกลางคืนตอนนี้เป็นไง!!!กินมื้อนี้เสร็จบวกร้องคาราโอเกะตอนกลางคืน ถ้ามีมาอีกเก้าคนสิบคน ยี่สิบล้านก็ไม่อยู่แน่เงินใครไม่ใช่เงินอีกอย่างแวดวงของพวกเขานี้ถือได้ว่าเป็นแค่ระดับกลางเท่านั้น แย่กว่าวงการระดับสูงสุดของจิงตูมากกินทียี่สิบล้าน!!!ยุนซีไม่สามารถจ่ายเงินได้มากขนาดนี้ถ้าไปขอป้ากวนจะต้องโดนด่าแน่นอนแถมจะขอได้เยอะขนาดนี้ไหมก็ยังไม่รู้เลยในมือเธอมีเงินเก็บอยู่ล้านสองล้าน เป็นเพราะเธอช่วงนี้ไม่ได้ซ
หลังจากผ่านไปได้สักพัก เหล้าและอาหารก็ถูกเสิร์ฟอย่างรวดเร็วทุกคนกินกันอย่างมีความสุขโรมันคอนติขวดละล้านกว่า พวกเขาเหล่านี้มีมากกว่าครึ่งที่ไม่เคยดื่มแม้ว่าจะเคยดื่มแต่ก็เคยดื่มในโอกาสสำคัญเท่านั้นครั้งนี้ในเมื่อมีคนจ่ายเงิน ทุกคนก็ย่อมปลดปล่อยเป็นธรรมดาในขณะที่ทุกคนกำลังกินกันอย่างมีความสุขประตูห้องส่วนตัวถูกเปิดออกมู่หรงฉิงเกอเดินเข้ามาตอนเธอเพิ่งเข้าเกรทวอลล์คลับมาเมื่อกี้ ก็ได้สอบถามตำแหน่งของหลินตงเป็นที่เรียบร้อยหลังจากจัดการเรื่องของมู่หรงจุ้นเจี๋ยเสร็จก็มาเธอต้องการติดต่อกับหลินตงมากขึ้น และต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขานี่ไม่ได้หมายความว่าเธอชอบหลินตงแต่เป็นเพราะจู่ ๆ เธอก็นึกถึงสิ่งที่อาจารย์เคยพูดกับเธอไว้โลกแห่งความวุ่นวายกำลังจะมาถึง!!!เมื่อเจอกับคนรุ่นเดียวกันที่ใช้เทคนิคลับแล้วก็ไม่สามารถดูออกได้ ต้องระวังเอาไว้ให้ดีเพราะมีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นผู้โชคดีในประวัติศาสตร์ยาวนานหลายพันปีของต้าเซี่ยทุกครั้งที่โลกวุ่นวาย จะมีคนแบบนี้ปรากฏขึ้นพวกเขาล้วนเป็นผู้นำยุคสมัย สงบโลกาภิวัตน์ ประสบความสำเร็จอย่างไม่ลดละ และมีชื่อเสียงในประวัติศา
"น้องหลิน! เราเจอกันอีกแล้ว!"มาหาฉัน???หลินตงไม่รู้จะตอบยังไงอยู่สักพัก!พวกเขาดูเหมือนจะเคยเจอกันแค่สองครั้งไหม?ตอนนี้ตัวเองมีเสน่ห์มากขนาดนี้เลยเหรอ?แม้แต่ผู้หญิงที่เหมือนนางฟ้าอย่างมู่หรงฉิงเกอก็ยังลืมเขาไม่ลงหลินตงรู้สึกภูมิใจเล็กน้อยแต่ก็กลับมามีสติในทันทีตอนนี้ตัวเองเป็นคนที่มียุนซีอยู่จ้าวซวนคนเดียวก็ปวดหัวพอแล้ว ยังไม่รู้ว่าจะจัดการยังไงเลย ไม่สามารถปล่อยให้มีเรื่องอื่นเกิดขึ้นได้อีก"คุณมู่หรงมีธุระเหรอ???" หลินตงถามตอนนี้ถึงคราวมู่หรงฉิงเกอที่ต้องตกตะลึงเมื่อถูกถามนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอเริ่มทักทายก่อน แต่กลับถูกอีกฝ่ายตีกลับในอดีตไม่ว่าเธอจะอยู่ที่สำนักหรือกลับมาจิงตู เดินไปไหนไม่ใช่จุดสนใจ?เกือบทุกคนจะสรรเสริญเธอเหมือนดวงดาวครั้งแรกที่เจอสถานการณ์แบบนี้ เธอก็ไม่รู้จะตอบยังไงอยู่สักพัก"หลินตง! นายหมายความว่าไง? ศิษย์น้องของฉันมาหานาย เพราะเธอให้เกียรตินาย นายกล้าดียังไงมาพูดกับศิษย์น้องแบบนี้!" ตงฟางเยว่พูดด้วยความไม่พอใจมู่หรงฉิงเกอแสดงความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับหลินตงหลายครั้ง ซึ่งทำให้เขารำคาญมากเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ศิษย์น้องแสดงค
ยุนซีย่อมรู้ความหมายของหลินตงต้องดี ซึ่งทำให้หัวใจของเธอหวานยิ่งขึ้น!ในอดีตกวนเหม่ยหลิงบอกว่าเธอกลัวว่าหลินตงจะไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจภายนอกได้ แต่เธอไม่เชื่อแต่ทันทีที่เธอเห็นมู่หรงฉิงเกอเมื่อกี้ เธอก็เชื่อทันทีเธอกังวลเล็กน้อยว่าหลินตงไม่สามารถทนต่อความล่อใจของมู่หรงฉิงเกอได้ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์มากแม้แต่เธอซึ่งเป็นผู้หญิงก็ยังคิดอย่างนั้น!คนที่นั่งอยู่ที่นี่ไม่มีใครโง่ หลังจากผ่านเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น ไม่มีใครกล้ามองหลินตงเป็นคนธรรมดาอีกต่อไปพวกเขาเป็นคนระดับต่ำเกินกว่าที่จะรู้จักมู่หรงฉิงเกอ แต่จากออร่าของพวกเขาก็สามารถมองออกว่าคนที่เพิ่งเข้ามาเมื่อกี้ไม่ธรรมดา ต้องเป็นคนที่ตระกูลผู้ดีฝึกฝนมาอย่างแน่นอนหลินตงสามารถรับมือได้และยังสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ จะเป็นคนธรรมดาได้ยังไง?เดิมทีเมื่อกี้นี้ทุกคนยังกินกันอย่างสนุกสนาน ในใจคิดว่าวันนี้เจอคนโง่แล้วหลังจากผ่านเรื่องของมู่หรงฉิงเกอทุกคนกลับเงียบไปกันหมดและเหล้าก็ไม่กล้าเปิดอีก แค่ดื่มที่อยู่ในชามหมดเท่านั้นทั้งมื้ออาหารไม่มีใครพูดอะไรเลยและไม่คึกคักเหมือนก่อนหน้านี้หลังจากกินเสร็จ ลี่ลี่ก็เรียกพนักงาน
"แก๊งอันธพาล!!!" ลี่ลี่กล่าวเธอมีเพื่อนที่รู้จักคนที่อยู่ในนี้ห้องส่วนตัวเธอเป็นคนให้เพื่อนช่วยจองให้ ย่อมรู้แน่นอน"แก๊งอันธพาล??? จ้าวซือเต้า???" หลินตงพึมพำกับตัวเองแม้ว่าหลินตงจะพูดเบา ๆ แต่ทุกคนที่อยู่ก็ได้ยินกันหมดลี่ลี่และคนอื่น ๆ เหงื่อออกบนหน้าผากหลินตงกล้าเรียกชื่อหัวหน้าตรง ๆถ้าไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับชื่อเสียงของหัวหน้าเลย ก็ต้องเป็นคนระดับเดียวกัน ถึงไม่ใช่เลย ฐานะก็ไม่ได้ต่ำต้อยแน่นอนนอกจากนี้หัวหน้ายังสั่งให้ไม่เก็บเงินหลินตง นี่คือการดูแลแบบไหน???พวกเขารู้สึกว่าหัวใจทนไม่ไหวอยู่พักหนึ่ง หลายคนที่ตั้งใจสั่งเหล้าเพื่อทำให้หลินตงขายหน้า ก็เริ่มรู้สึกว่าสมองขาดออกซิเจนและเวียนหัวระดับของพวกเขาอยู่ห่างจ้าวซือเต้ามากตอนนี้กลับหาเรื่องคนระดับเดียวกับจ้าวซือเต้าถ้าหลินตงเอาเรื่องพวกเขาทั้งหมดรวมกันแล้วยังไม่พอหลินตงหายใจในขณะนี้หลินตงก็สับสนเล็กน้อยเช่นกันแม้ว่าเขาจะรู้จักจ้าวซือเต้าคนนี้ แต่ทั้งสองไม่เคยเจอกันมาก่อนเลย ทำไมจ้าวซือเต้าถึงฟรีให้เขา?และถ้าคิดแล้ว พวกเขาเป็นศัตรูกัน สองราชาอันธพาลของแก๊งอันธพาลตายด้วยน้ำมือของเขานี่มันไม่สมเหตุสมผลเล
ชายหนุ่มในห้องรับรองพิเศษชื่อจูหงจื่อ ซึ่งเป็นทายาทของตระกูลใหญ่ในอาณาเขตจักรพรรดิแม้ว่าตระกูลจูจะยังห่างไกลเมื่อเทียบกับแปดตระกูลใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังถือว่ามีอำนาจในอาณาเขตจักรพรรดิพรสวรรค์ของจูหงจื่อไม่สูงนัก ซึ่งทำให้ต้องใช้ความพยายามเป็นสองเท่าและได้ผลลัพธ์เพียงครึ่งเดียวในทางปฏิบัติ นอกจากนี้ ตัวเขาเองยังขี้เกียจและชอบผู้หญิงมาก เขาอยู่ไม่ได้แม้แต่วันเดียวหากขาดพวกเธอเขาจึงเลิกคิดที่จะพัฒนาตัวเองมานานแล้ว แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขากลับพึ่งพาชื่อเสียงของตระกูลเพื่อใช้ชีวิตที่เสเพลภายในอาณาเขตของพวกเขาอย่างไรก็ตาม ความสามารถของจูหงจื่อในการอยู่รอดจนถึงวันนี้ก็เป็นสิ่งที่ล้ำลึกมากเช่นกัน เขาไม่เคยยั่วยุผู้ที่มีภูมิหลังที่เขาไม่เข้าใจท้ายที่สุดแล้ว อาณาเขตจักรพรรดิในฐานะศูนย์กลางของกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมด เต็มไปด้วยผู้คนที่เขาไม่สามารถล่วงเกินได้ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจนำไปสู่การล่มสลายของตระกูลได้เมื่อเขาด้ยินอีกฝ่ายพูดว่าเขามาจากหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ ตระกูลเฟิงนั่นกลับทำให้จูหงจื้อหัวเราะเขาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย "แกมาจากตระกูลเฟิงเหรอ? แกคิดจะหลอกฉันหรือไง? ตระ
หลังจากที่ทั้งสองพูดจบ พวกเขาก็กำลังจะเอาตัวชายหนุ่มไปชายหนุ่มก็รู้ถึงผลที่ตามมาจากการถูกพาตัวไปเช่นกัน และพยายามดิ้นรนหลบหนีทันทีแต่ชายวัยกลางคนสองคนจะปล่อยให้เขาทำสำเร็จได้อย่างไร?คนหนึ่งคว้าแขนเขา ยกขึ้น และดึงออกไปโดยใช้กำลังผู้ชมรอบข้างไม่เพียงแต่ไม่พูดอะไรเพื่อหยุด แต่ยังมีท่าทีเยาะเย้ย เหยียดหยาม และไม่สนใจ"ปล่อยฉัน ปล่อยนะ ฉันอยากพบเจ้านายของคุณ ฉันมีข่าวสำคัญมากที่จะขายให้เขา ข่าวนี้ใหญ่มาก ถ้าคุณไม่พาฉันไปด้วย คุณจะต้องเสียใจ เมื่อเจ้านายของคุณสืบสวน เขาจะฆ่าคุณแน่นอน" ชายหนุ่มพยายามดิ้นรนเสียงดังชายทั้งสองเพิกเฉยต่อเขาและลากเขาไปข้างหน้าต่อไป“ฉันสาบาน! ฉันสาบานว่าครั้งนี้เป็นเรื่องจริง! โปรดเชื่อฉัน! ถ้าฉันโกหก ฉันจะยอมถูกประหารชีวิตด้วยการแขวนคอ!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายทั้งสองก็หยุดลง สบตากัน และถามว่า “แกพูดจริงเหรอ?”“ฉันพูดจริง! พูดจริงสุดๆ!” ชายหนุ่มตอบอย่างรีบร้อน"หนูน้อย แกต้องคิดให้ดี ถ้าเจ้านายรู้ว่าแกโกหกเขา ไม่เพียงแต่แกจะเจอสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย แต่เรายังจะถูกพาดพิงไปด้วย อย่าโทษเราที่ระบายความโกรธของเราต่อครอบครัวของแก" ชายวัยกลางคนคนหน
เรื่องราวบนดาวเคราะห์ปาเค่อเสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์แล้วเดิมที หลินตงเห็นใจปาหรู่ในการเดินทางครั้งนี้ ดังนั้นจึงยอมไปกับเขาด้วยไม่เคยคาดหวังว่าจะได้รับผลประโยชน์มากมายเช่นนี้เขาไม่เพียงแต่ได้รับสมบัติวิเศษอีกชิ้นหนึ่งคือศิลาแห่งมวลชีวิตเท่านั้น แต่เขายังได้รับแต้มศักดิ์สิทธิ์ 50,000 แต้มด้วยสิ่งนี้ทำให้เขาก้าวไปอีกขั้นหนึ่งในการก้าวผ่านด่านปัจจุบันของเขาฉันเชื่อว่าอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นผู้พิชิตจักรวาลอย่างแท้จริงในกาแล็กซีทางช้างเผือกเช้าวันรุ่งขึ้น หลินตงออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อพร้อมกับเย่ชิงหวู่และปาหรู่ ภายใต้การจ้องมองและความเคารพของผู้คนนับล้านบนดาวเคราะห์ปาเค่อเหลือเวลาอีกสามเดือนก่อนงานเลี้ยงระดับรัฐตอนนี้ยังเร็วเกินไปที่จะรีบกลับหลินตงตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดที่ชายชราหลินตงจากอีกมิติเวลาทิ้งไว้ให้เขาเขาพบดาวเคราะห์พื้นเมืองที่อยู่ใกล้เคียง ด้วยความเร็วของยานรบดวงดารา ใช้เวลาเดินทางเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น เขาไม่แน่ใจว่าผู้อยู่อาศัยบนดาวเคราะห์ถูกค้นพบและถูกประทับตราทาสหรือไม่ จึงตัดสินใจสืบสวนก่อนยานรบดวงดารากำหนดเส้นทางและออกเดินทางอย่างรวดเร็ว............หลัง
เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญสามารถติดอาวุธให้ดาวเคราะห์ขนาดเล็กที่มีประชากรเพียงไม่กี่ล้านคนได้ ซึ่งแน่นอนว่าสามารถติดอาวุธให้ทุกคนได้แม้แต่ผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมทุกคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อก็สามารถมีหุ่นยนต์หนักได้ในกรณีนั้น ความแข็งแกร่งของดาวเคราะห์ปาเค่อสามารถเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณได้อย่างแน่นอนอูทัวปังเงียบไปหลังจากฟังคำพูดของหลินตงแนวคิดเดิมของเขาคือการมอบศิลาแห่งมวลชีวิตให้กับหลินตงโดยตรงเพื่อเป็นการตอบแทนความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของเขาในการช่วยดาวเคราะห์ปาเค่อแต่ข้อเสนอแนะที่หลินตงเสนอมาทำให้เขาปฏิเสธได้ยากจริงๆนี่คือโอกาสที่จะทำให้ดาวเคราะห์ปาเค่อแข็งแกร่งขึ้นและแข่งขันได้มากขึ้น โดยมีความสามารถในการป้องกันตัวเองเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูอูทัวปังในฐานะผู้ปกครองดาวเคราะห์ปาเค่อในปัจจุบัน ไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะเขาเคยประสบกับความรู้สึกไร้พลังเมื่อถูกกองกำลังอันทรงพลังรุกราน และเห็นผู้คนของเขาล้มตายทีละคน จากเกือบพันล้านเหลือเพียงไม่กี่ล้านคนในตอนนี้ แต่เขากลับไร้พลังอย่างไรก็ตาม หากเห็นด้วยก็จะขัดแย้งกับเจตนาเดิมของอูทัวปังดังนั้น เขาจึงกำลังดิ้นรนทางอุดมการณ์อย่างดุเ
ศิลาศักดิ์สิทธิ์?นี่คืออะไร?ความอยากรู้กระตุ้นให้หลินตงมองดูการแนะนำด้านล่างระบบต่อไป!“ศิลาแห่งมวลชีวิตเป็นสสารพิเศษที่เติบโตในจักรวาล มันมีค่ามากและเป็นของสมบัติที่หายากของจักรวาล”"การก่อตัว: การกำเนิดศิลาศักดิ์สิทธิ์นั้นยากมาก ต้องตกผลึกจากน้ำอมตะในจักรวาล....""หน้าที่: ศิลาศักดิ์สิทธิ์จะปล่อยลมหายใจแห่งชีวิตที่แข็งแกร่ง ซึ่งสามารถดูดซับได้โดยเผ่าพันธุ์ทั้งหมดในจักรวาลและช่วยเพิ่มพลังชีวิต.....""มูลค่า: เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญ"ระบบให้คำแนะนำโดยละเอียดเกี่ยวกับศิลาแห่งมวลชีวิตอย่างไรก็ตาม หลินตงได้พูดถึงการแนะนำสั้นๆ เท่านั้น และในที่สุดก็โฟกัสไปที่มูลค่ามูลค่าห้าล้านล้านเหรียญ?แม้จะไม่ดีเท่าเหล็กดาวเก้าแฉก แต่ก็ยังเป็นสิ่งที่พิเศษ!ไม่คาดคิดว่าจะพบสมบัติหายากเช่นนี้ในสถานที่เล็กๆ แห่งนี้ศิลาแห่งมวลชีวิตนั้น แทบไม่มีประโยชน์สำหรับหลินตงเลยแม้แต่น้อยแต่มันก็เป็นสิ่งที่มีค่าอย่างยิ่งสำหรับการขยายอายุขัยของคนๆ หนึ่ง ซึ่งจะต้องมีประโยชน์ในที่สุดและที่สำคัญที่สุด เขาสามารถรับ 50,000 แต้มศักดิ์สิทธิ์จากสิ่งนี้ได้นี่คือสิ่งที่หลินตงต้องการมากที่สุดในขณะนี
ล้อเล่นหรือเปล่า ตอนนี้เขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นไปแล้ว เขาต้องการอะไรอีกเหรอ?เขาไม่ได้ขาดอะไรเลยนอกจากแต้มศักดิ์สิทธิ์ของเขานอกจากนี้ ยังมีอะไรดีๆ จากสถานที่เล็กๆ อย่างดาวเคราะห์ปาเค่อล่ะ?อย่างไรก็ตาม ทันทีที่หลินตงพูดจบสายตาของเขาก็ถูกดึงดูดไปที่สิ่งของในกล่องที่อูทัวปังถือไว้ทันทีนี่คืออะไร?หินรูปวงรีเหรอ?หินรูปวงรีที่แผ่รัศมีออกมาจางๆทันทีที่อูทัวปังเปิดกล่อง ห้องก็เต็มไปด้วยบรรยากาศที่สดชื่นหลินตงรู้สึกว่าเซลล์ของเขากระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุราวกับว่าเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความสบายใจนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ต้องเป็นของดี!!!"นายท่าน ได้โปรดอย่าปฏิเสธเลย สิ่งที่ท่านทำเพื่อดาวเคราะห์ปาเค่อของเรา เราไม่มีอะไรจะตอบแทน นี่คือสมาชิกในเผ่าของเราที่ค้นพบมันเมื่อหลายสิบปีก่อนในเหมือง ตอนนั้นฉันเกือบจะตายแล้ว เมื่อหินก้อนนี้ถูกส่งมาให้ ฉันดีใจมากที่ได้เห็นและเก็บมันไว้ข้างกาย ฉันไม่เคยคิดว่าสุขภาพของฉันจะดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ตั้งแต่นั้นมาและจะมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้""ฉันค่อยๆ เรียนรู้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะหิน
สามวันต่อมาหลินตงพบปาหรู่และบอกเขาว่าเขากำลังจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ"นายท่านกำลังจะไปที่ไหนเหรอ?" ปาหรู่ถาม"อืม! ดาวเคราะห์ปาเค่อกำลังไปในทิศทางที่ถูกต้อง ฉันควรจะจากไปแล้ว" หลินตงตอบ"นายท่านรออีกวันได้ไหม ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จก่อน แล้วฉัันจะไปกับท่าน""ปาหรู่! นายควรอยู่ที่นี่ ประชาชนของดาวเคราะห์ปาเค่อต้องการนาย""นายท่าน! ฉันต้องไปกับท่าน ไม่ใช่แค่เพื่อตอบแทนความเมตตาของท่าน แต่เพื่อสิ่งนี้ด้วย"ปาหรู่ชี้ไปที่ตราทาสบนหน้าผากของเขาและพูดต่อ "ฉันจะปลดข้อจำกัดของตราทาสได้ก็ต่อเมื่อติดตามท่านเท่านั้น และให้เผ่าได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง"หลินตงมองดูท่าทางจริงใจของปาหรู่เมื่อรู้ว่าเขาได้ตัดสินใจในใจแล้ว"เอาล่ะ! ฉันจะให้เวลานายหนึ่งวันในการเตรียมตัว พรุ่งนี้เราจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ เนื่องจากนายจะติดตามฉัน จากนี้ไป ก็อย่าเรียกข้าว่านายท่านเลย เรียกฉันว่าคุณชายอย่างชิงหวู่ก็แล้วกัน"หลังจากหลินตงพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วจากไปปาหรู่คำนับอย่างขอบคุณอยู่ด้านหลังเขาและกล่าวว่า "ขอบคุณคุณชาย!"ตอนกลางคืนหลินตงกำลังเตรียมตัวพักผ่อน"ก๊อกๆ!!"เสียงเคาะประตูดังข
“นี่มัน...นี่มัน...นี่มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?”"จริงสิ! ลุงอู ถ้าไม่เชื่อฉัน มาดูกับฉันก็ได้""ฮ่าๆ...ในที่สุดสวรรค์ก็ลืมตาแล้ว! ฉันคิดว่าดาวเคราะห์ปาเค่อของเราจะไม่มีวันฟื้นคืนได้ในชีวิตนี้ แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็จะตายตาไม่หลับ ฉันไม่คาดหวังว่าตระกูลหยินจะต้องได้รับการชดใช้กรรมเร็วขนาดนี้ มันน่าพอใจจริงๆ ฮ่าๆ...."หลังจากยืนยันว่าสิ่งที่ปาหรู่พูดเป็นความจริง ชายชราก็หัวเราะออกมาปาหรู่ใช้ชีวิตเหมือนทาสภายใต้ตระกูลหยิน และผู้คนที่ยังคงอยู่บนดาวบัคก็ไม่ได้ดีไปกว่านี้เลยจากประชากรเกือบพันล้านคนในอดีต ประชากรลดลงเหลือเพียงไม่กี่ล้านคนในช่วง 300 ปีที่ผ่านมา ชัดเจนว่าผู้คนในดาวเคราะห์ปาเค่อต้องทนทุกข์ทรมานกับชีวิตแบบไหนพวกเขาใช้ชีวิตทุกวันด้วยความหวาดกลัวการต่อต้านหมายถึงความตาย ส่วนการยอมจำนนหมายถึงการเป็นทาสในเหมืองแร่ ทำงานอย่างไม่รู้จักจบสิ้นทั้งกลางวันและกลางคืนหลังจากหัวเราะ ชายชราก็ลุกขึ้น เข้าหาหลินตง และคุกเข่าลงเพื่อคุกเข่าคำนับสามครั้งหลินตงไม่ได้ห้ามเขาเขายอมรับการคำนับนี้แม้ว่าชายชราจะแก่มากแล้วแต่เมื่อความแข็งแกร่งของหลินตงไปถึงอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้น เขาก็กลา
ชายชราและปาหรู่เดินลึกเข้าไปในป่าหลินตงและเย่ชิงหวู่ก็เดินเข้ามาเช่นกันภายใต้ร่มเงาของต้นไม้สูงตระหง่าน สภาพถนนค่อนข้างมืดมนแต่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อหลินตงเลยในระดับของเขา ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลางวันและกลางคืนและยังมีพลังจิตวิญญาณช่วยเหลือด้วยแม้แต่มดที่อยู่ใต้ใบไม้บนพื้นดินก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจนเย่ชิงหวู่เดินตามหลังหลินตงอย่างใกล้ชิดเมื่อผ่านทางเดินที่มืดมิด ดวงตาของเธอก็เริ่มสว่างขึ้นอย่างช้าๆตลอดทาง ยอดไม้รอบๆ เต็มไปด้วยผู้คนจากดาวเคราะห์ปาเค่อทุกคนต่างมองหลินตงและเย่ชิงหวู่ด้วยความสงสัยพวกเขาอยู่บนดาวแห่งนี้ ยกเว้นคนของดาวเคราะห์ปาเค่อที่มีตราทาสบนหน้าผาก พวกเขาเห็นแต่คนจากตระกูลหยินที่มาจับพวกเขาไปเป็นทาสในเหมือง คนเหล่านี้แต่ละคนล้วนดุร้ายหลินตงและเย่ชิงหวู่ไม่มีตราทาสบนหน้าผากของพวกเขา และพวกเขาไม่ดุร้ายและโหดร้ายเหมือนตระกูลหยินและพวกเขาก็ดูสวยหล่อมากพวกเขาไม่เคยเห็นคนที่สง่ามงามแบบนี้บนดาวเคราะห์ปาเค่อมาก่อนดังนั้นหลินตงและกลุ่มของเขาจึงเกือบจะดึงดูดความสนใจของทุกคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อได้พวกเขาเดินต่อไปอีกสักพักชายชราและปาหรู่หยุดอยู่ใต้ต้น