"จุ้นเจี๋ย! นิกายของพี่สาวนายชื่ออะไร? ทรงพลังมาก! ทำให้ตระกูลกู่ต้องหลีกเลี่ยงความเฉียบคมสักพักและยอมรับผิดกับนาย!" เซียวเฉิงฉวนถามมู่หรงจุ้นเจี๋ยที่อยู่ข้าง ๆ อย่างสงสัยเซียวเฉิงฉวนไม่ใช่คนเดียวที่อยากรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้สมาชิกหลักคนอื่น ๆ ของแก๊งอันธพาลก็อยากรู้อยากเห็นมาก ทุกคนพากันหยุดและมองไปที่มู่หรงจุ้นเจี๋ย เพื่อรอคำตอบของเขามู่หรงจุ้นเจี๋ยสนุกกับการเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจไม่ว่ายังไงเขาก็ยังเป็นวัยรุ่นในวัยยี่สิบ แม้ว่าการติดคุกสามปีจะทำให้เขาเป็นผู้ใหญ่มาก แต่ธรรมชาติของวัยรุ่นยังไม่เปลี่ยนแปลง"นิกายของพี่สาวผมชื่อคุนหลุน นี่เป็นหนึ่งในนิกายที่ซ่อนเร้นที่เก่าแก่ที่สุดในโลก แค่ผู้อาวุโสธรรมดาสองคนที่ส่งออกมาก็เป็นถึงจุดสูงสุดของรายการมังกร!" มู่หรงจุ้นเจี๋ยพูดอย่างภาคภูมิใจ"โห!!!"ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างก็สูดหายใจเข้าลึกความตกใจในใจไม่มีที่สิ้นสุด!!!ผู้อาวุโสธรรมดาสองคนอยู่ในจุดสูงสุดของรายการมังกรเหรอ???คุนหลุนแข็งแกร่งแค่ไหนกัน???ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทำให้มหาเศรษฐีชั้นนำอย่างตระกูลกู่ยอมอ่อนข้อ ให้กู่เจี้ยนหย่ามาคุกเข่าขอโทษด้วยตัวเองที่บ้าน"จุ้นเจี๋ย
ตำแหน่งนี้เป็นสิ่งที่เขาเคยฝันถึงตอนนั้นเขาตั้งตารอทุกวัน รอให้จ้าวซือเต้ากลายเป็นพี่เขยของเขา เขาก็สามารถเลื่อนตำแหน่งเป็นราชาอันธพาลตอนนี้ในที่สุดความฝันนี้ก็เป็นจริง"เอาล่ะ! พวกนายค่อย ๆ กินกัน ฉันยังมี..."จ้าวซือเต้าเตรียมจะออกไปก่อน เขามีเรื่องอื่นที่ต้องทำพันธสัญญาสิบปีใกล้เข้ามาแล้ว เขาต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมแต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ โทรศัพท์ของมู่หรงจุ้นเจี๋ยก็ดังขึ้น"กริ๊ง...กริ๊ง..."มู่หรงจุ้นเจี๋ยมองไปที่หัวหน้าจ้าวซือเต้าจ้าวซือเต้าพยักหน้าให้เขา ส่งสัญญาณให้เขารับโทรศัพท์ก่อนมู่หรงจุ้นเจี๋ยจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เป็นมู่หรงฉิงเกอพี่สาวของเขาโทรมาเขารีบกดปุ่มรับสาย"นายอยู่ไหน???" เสียงเย็นชาของมู่หรงฉิงเกอดังมาจากโทรศัพท์"พี่สาว! ผมกินข้าวกับเพื่อนอยู่! พวกเขาเลี้ยงต้อนรับให้ผม!" มู่หรงจุ้นเจี๋ยตอบอย่างระมัดระวังสำหรับพี่สาวที่ไม่ค่อยได้เจอคนนี้! เขากลัวนิดหน่อย"ฉันบอกนายไว้ว่ายังไง???""พี่สาว! ผม..."มู่หรงจุ้นเจี๋ยยังไม่ทันพูดจบก็ถูกมู่หรงฉิงเกอขัดจังหวะว่า "ตำแหน่ง!!!""ห้องส่วนตัวหมายเลขสามในพื้นที่รับประทานอาหาร ของเกรทวอลล์คลับ!""รอฉันอ
หลินตงและยุนซีมาถึงเกรทวอลล์คลับ หลังจากจอดรถเสร็จแล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปด้วยกันพอเพิ่งเข้าประตูก็มีพนักงานสาวรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาโดดเด่นเข้ามาต้อนรับ"คุณผู้ชาย! คุณผู้หญิง! สวัสดีค่ะ! ไม่ทราบว่าได้จองไว้ไหมคะ?""จองไว้ครับ! เพื่อนของผมอยู่ในห้องส่วนตัวหมายเลขหนึ่งร้อยสามสิบแปดของพื้นที่รับประทานอาหาร!" หลินตงตอบ"โอเคค่ะ! งั้นพวกคุณเชิญตามดิฉันมาค่ะ!"พนักงานพูดแล้วก็เดินนำหน้าไปหลินตงและยุนซีเดินตามหลังขณะที่พวกเขาเพิ่งขยับ มีคนอีกสองสามคนเข้ามาจากข้างนอกเป็นมู่หรงฉิงเกอและพวกคนของคุนหลุนพอมู่หรงฉิงเกอเข้าประตูมาก็เห็นเงาหลังที่คุ้นเคยหลินตง???มู่หรงฉิงเกอตะลึง!เวินหรูอวี้และตงฟางเยว่ก็เห็นหลินตงเช่นกัน ในระดับของพวกเขามีความจำและสายตาที่ดีมากนอกจากนี้หลินตงยังให้ความประทับใจที่ลึกซึ้งแก่พวกเขามู่หรงฉิงเกอและคนอื่น ๆ เข้าไปในล็อบบี้เกรทวอลล์คลับ ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันทีท่าทางเหมือนนางฟ้าและใบหน้าที่สวยงามของมู่หรงฉิงเกอดึงดูดความสนใจอย่างมากการเห็นเธอครั้งแรก ไม่ว่าชายหญิงก็จะถูกดึงดูดหมดนอกจากนี้เวินหรูอวี้และตงฟางเยว่ก็เป็นผู้ชายที่มีท่าทางและหน้าต
มีชายหนุ่มสองสามคนมีแววตาเศร้าหมอง"ยุนซี! ทำไมเธอไม่แนะนำคนที่อยู่ข้าง ๆ เธอให้ทุกคนรู้จักหน่ยล่ะ?" มีคนเอ่ยปากกล่าวยุนซียืนขึ้นและพูดว่า "สวัสดีทุกคน! เอ่อ... นี่คือหลินตงแฟนของฉัน!"หลังจากพูดจบก็นั่งลงจริง ๆ แล้วเธอไม่คุ้นเคยกับผู้ชายเหล่านี้มากนัก แค่เคยเจอไม่กี่ครั้งเท่านั้นในบรรดาผู้หญิงหลายคนลี่ลี่ก็เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดดังนั้นเธอจึงไม่อยากพูดอะไรมาก!"หลินตง! รีบบอกว่านายหลอกยุนซีได้ยังไง? ต้องรู้ว่าพวกเราที่นี่มีหลายคนตามจีบยุนซี แต่ยุนซีไม่มองเลยแม้แต่นิดเดียว""ใช่! ใช่! ยุนซีเป็นเจ้าหญิงในแวดวงของเรา ตอนนี้กลับมีแฟนอย่างเงียบ ๆ! ถ้าไม่ใช่เมื่อวานลี่ลี่เจอพวกคุณ ก็ไม่รู้ว่าจะปิดบังเราไปถึงเมื่อไหร่!"หลินตงยังยืนขึ้นและแนะนำตัวเอง "สวัสดีทุกคน! ผมชื่อ หลินตง! ฉันเป็นแฟนของยุนซี จริง ๆ แล้วยุนซีกับผมรู้จักกันมานานแล้ว เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายกัน ตอนนั้นเธอตามพ่อของเธอไปเรียนมัธยมปลายที่นั่น หลังจากเรียนจบเราก็ติดต่อกันมาตลอด เพิ่งคบกันอย่างเป็นทางการเมื่อเร็ว ๆ นี้เอง""ยุนซีไม่ชายตามองคนในแวดวงของเรา ไม่ใช่เพื่อรอคุณนะ?" มีคนถามเมื่อยุนซีได้ยินประโยค
มู่หรงฉิงเกอถูกพนักงานพาออกจากล็อบบี้เกรทวอลล์คลับหลังจากที่เธอจากไป ห้องโถงก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายทุกคนต่างถามว่าผู้หญิงระดับนางฟ้าที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นคนนี้คือใคร?คนที่มาที่นี่ได้ส่วนใหญ่เป็นคนมีหน้ามีตาในจิงตู ต่างก็อยากดูว่าจะมีโอกาสได้ติดต่อบ้างไหมแต่บางคนก็เดาว่าเป็นมู่หรงฉิงเกอเพราะพันธสัญญาสิบปีได้แพร่กระจายกันมากในหมู่ชนชั้นกลางขึ้นไปของจิงตูหลังจากรู้ตัวตนของบุคคลนี้แล้วก็ไม่มีใครกล้าพูดถึงอีกนี่เป็นบุคคลที่ทายาทของตระกูลชั้นนำอย่างตระกูลจ้าวและตระกูลจูเก่อแย่งชิงกันไม่ใช่สิ่งที่กุ้งฝอยอย่างพวกเขาจะลอดเข้าไปได้ขณะเดียวกันก็ถอนหายใจสมกับเป็นผู้หญิงที่ก่อให้เกิดการแย่งชิงระหว่างทายาทมหาเศรษฐีชั้นนำยืนอยู่ตรงนั้นก็ฆ่าผู้หญิงทุกคนในห้องโถงเลยทันทีห้องส่วนตัวหมายเลขสามในพื้นที่รับประทานอาหารของเกรทวอลล์คลับจิงตูจู่ ๆ ประตูก็เปิดออก มู่หรงฉิงเกอเดินเข้ามาก่อน ตามมาด้วยเวินหรูอวี้และตงฟางเยว่ทันใดนั้นทุกคนในห้องส่วนตัวก็รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองหยุดเต้นไปหนึ่งวินาที ต่างมองดูมู่หรงฉิงเกออย่างหลงใหลครั้งแรกที่ได้เจอมู่หรงฉิงเกอทุกคนคิดในใจเหมือนกันห
ตงฟางเยว่ปล่อยพลังไปทั้งตัว ทำให้สมาชิกหลักระดับสูงของแก๊งอันธพาลในห้องส่วนตัวรู้สึกหายใจไม่ออกทันทีแข็งแกร่งมาก!!!จ้าวซือเต้าหรี่ตาลงและกำลังจะเคลื่อนไหวมู่หรงฉิงเกอก็พูดว่า"ศิษย์พี่สาม! โปรดอย่าเข้ามายุ่ง! ฉันเป็นคนสัญญาเอง ฉันจะจัดการเอง""ศิษย์น้อง!!! ผม...""ศิษย์พี่!!! ได้โปรดเชื่อฉัน!""ศิษย์น้องสาม! กลับมาเถอะ! ฉันเชื่อว่าศิษย์น้องจะจัดการมันด้วยตัวเองได้" เวินหรูอวี้กล่าวเช่นกันตงฟางเยว่ดึงพลังของเขากลับคืนมาอย่างไม่เต็มใจและถอยกลับ"พี่จ้าวได้โปรดอย่าถือโทษโกรรษเคือง! รอภารกิจของอาจารย์เสร็จสิ้น ฉันจะเริ่มพันธสัญญาสิบปีล่วงหน้า ถ้าคุณและจูเก่อใครสามารถเป็นอันดับแรกในรุ่นเยาวชนได้จริง ๆ ต่อให้ฉิงเกอมอบตัวเองก็ยังได้""ถ้าอย่างนั้นผมจะรอฟังข่าวดี แต่ผมก็ยังต้องบอกกับศิษย์พี่สามของคุณคนนี้ว่า พวกคุณสามารถทำให้ตระกูลกู่ยอมจำนนได้ แต่ไม่สามารถทำให้ตระกูลจ้าวของผมยอมอ่อนข้อได้""อ้อ??? นายแตกต่างจากตระกูลกู่ที่เหมือนมดตัวนั้นยังไง?" ตงฟางเยว่ถามด้วยรอยยิ้ม"ตระกูลกู่มุ่งเน้นธุรกิจ! แต่ตระกูลจ้าวของผมมุ่งเน้นเรื่องการทหาร นี่คือความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุด แม้ว่าพวกคุณจ
"หึ!!!" ตงฟางเยว่ไม่ได้พูดต่อหากทำให้การออกสู่โลกภายนอกของคุนหลุนล่าช้าไปจริง ๆ แม้ว่าเขาจะเป็นหลานชายแท้ ๆ ของผู้อาวุโสสูงสุดคุนหลุน เขาก็ยากที่จะอธิบายได้"มู่หรงจุ้นเจี๋ย! นายลืมสิ่งที่ฉันบอกนายไปแล้วเหรอ? ลุกขึ้น... ไปกับฉัน!" มู่หรงฉิงเกอพูดกับมู่หรงจุ้นเจี๋ยแบบห้ามปฏิเสธ"พี่!!! ผม..."มู่หรงจุ้นเจี๋ยอยากจะพูดอะไรบางอย่างเป็นผลให้มู่หรงฉิงเกอจ้องมองผ่านไป เขาก็ปิดปากทันทีสำหรับคำพูดของพี่สาวคนนี้! เขาไม่สามารถคัดค้านได้มู่หรงจุ้นเจี๋ยยืนขึ้นและเดินไปอยู่หลังมู่หรงฉิงเกอ"จุ้นเจี๋ย! นายจะอยู่กับพวกกะเลวกะลาดนี้ไปทำไม? ตอนเกิดเรื่องไม่มีใครสามารถช่วยนายได้เลย รอคุนหลุนของฉันออกสู่โลกภายนอก นายก็เข้าร่วมคุนหลุนของฉัน กลายเป็นศิษย์คุนหลุนของฉัน มีศิษย์พี่สามปกป้องนาย ไม่มีใครกล้ารังแกนาย!" ตงฟางเยว่ตบไหล่ของมู่หรงจุ้นเจี๋ยแล้วพูด"ขอบคุณศิษย์พี่สามครับ!!!" มู่หรงจุ้นเจี๋ยกล่าวอย่างดีใจสามารถเข้าร่วมคุนหลุนได้ ย่อมเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากตอนนี้ยังไม่ออกสู่โลกภายนอก ตระกูลกู่ก็ไม่กล้ายุ่งแล้ว ถ้าออกสู่โลกภายนอกแล้วจะเป็นยังไง?สมาชิกหลักระดับสูงของแก๊งอันธพาลในห้องส่ว
"ใช่!!! จะได้ไม่ต้องสั่งใหม่อีก! วุ่นวายมาก!""ฉันคิดว่าเรา..."ลี่ลี่ยังไม่ทันพูดจบ ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออกพนักงานเดินเข้ามาถามอย่างสุภาพ "ไม่ทราบว่ามีอะไรให้รับใช้คะ?"ผู้ชายสองคนที่อยู่ถัดจากลี่ลี่ ลุกขึ้นยืนและรีบหยิบเมนูจากมือของลี่ลี่ แล้วยื่นให้พนักงาน"เราสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว รีบเสิร์ฟเถอะ!""ได้ค่ะ! กรุณารอสักครู่ค่ะ!!!"พนักงานพูดจบก็หยิบเมนูออกไปตอนนี้ลี่ลี่รู้สึกเสียใจนิดหน่อยคนเหล่านี้แกล้งทำให้ยุนซีขายหน้าจริง ๆ แล้วเมื่อวานเธอก็ไม่ได้ติดต่อคนมากมายขนาดนี้ แต่พอพูดออกไปทุกคนก็แพร่กระจายไปแล้ว เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ยังมีบางคนติดธุระและจะมาตอนกลางกลางคืนตอนนี้เป็นไง!!!กินมื้อนี้เสร็จบวกร้องคาราโอเกะตอนกลางคืน ถ้ามีมาอีกเก้าคนสิบคน ยี่สิบล้านก็ไม่อยู่แน่เงินใครไม่ใช่เงินอีกอย่างแวดวงของพวกเขานี้ถือได้ว่าเป็นแค่ระดับกลางเท่านั้น แย่กว่าวงการระดับสูงสุดของจิงตูมากกินทียี่สิบล้าน!!!ยุนซีไม่สามารถจ่ายเงินได้มากขนาดนี้ถ้าไปขอป้ากวนจะต้องโดนด่าแน่นอนแถมจะขอได้เยอะขนาดนี้ไหมก็ยังไม่รู้เลยในมือเธอมีเงินเก็บอยู่ล้านสองล้าน เป็นเพราะเธอช่วงนี้ไม่ได้ซ
หลินตงและคนอื่นๆ ยังคงเดินหน้าไปสู่เป้าหมายโดยไม่รู้ว่าที่ตั้งของโลกถูกเปิดเผยโดยสมาชิกที่รอดชีวิตของตระกูลเฟิงเขาคิดว่าตราบใดที่สมาชิกหลักของตระกูลเฟิงถูกกำจัดไปโดยสิ้นเชิง ก็ไม่มีใครรู้ที่ตั้งของโลก แต่เขากลับเพิกเฉยต่อคนอื่นๆในขณะเดียวกัน การใช้ระบบของหลินตงเพื่อซ่อนตำแหน่งของโลกก็เป็นข้อบกพร่องที่สำคัญเช่นกันหลังจากซ่อนตัวแล้ว หมายความว่าไม่สามารถพบโลกได้บนแผนที่ระหว่างดวงดาวในกรณีนั้น ไม่มีใครรู้ว่าโลกได้กลายเป็นดาวเคราะห์อารยธรรมระดับสูงของอาณาจักรกาแล็กซีแล้วสิ่งนี้ทำให้จูหงจื่อมั่นใจยิ่งขึ้นว่าโลกเป็นดาวเคราะห์พื้นเมืองที่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยตอนนี้เขากำลังพยายามทุกวิถีทางที่เป็นไปได้ ซื้อลูกปัดคำสาปโลหิตอย่างลับๆ และคัดเลือกยอดฝีมือที่เชื่อถือได้ในตระกูลจูมียอดฝีมือในระดับดวงดาวและแม้แต่ในจักรวาลแต่จูหงจื่อไม่สามารถบอกเรื่องนี้กับตระกูลได้ไม่อย่างนั้นสิ่งที่เป็นของเขาแต่เดิมจะถูกครอบครัวเอาไปแม้ว่าจูหงจื่อจะได้รับค่าตอบแทนบางส่วนในภายหลัง แต่ช่องว่างนั้นก็ใหญ่มากเมื่อเทียบกับการได้รับดาวเคราะห์พื้นเมืองที่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยและยังเป็นดาวเคราะห์พื้นเมืองที่มีส
ดูเหมือนว่าวันแห่งการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งของจูหงจื่อจะไม่ไกลเกินเอื้อมแม้ว่าจูหงจื่อจะขาดพรสวรรค์ จะละทิ้งเส้นทางแห่งการฝึกฝนแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่อยากแข็งแกร่งขึ้นและได้รับความสนใจจากตระกูลพรสวรรค์ไม่ใช่สิ่งที่สามารถชดเชยได้ด้วยการพยายามเขาละทิ้งการฝึกฝนเพราะไม่มีทางเลือกตอนนี้ที่โอกาสดีๆ เช่นนี้สำหรับเขาที่จะพัฒนาพรสวรรค์ของเขาและก้าวข้ามทายาทคนแรกและคนที่สองในตระกูล จูหงจื้อจะปล่อยโอกาสนี้ไปได้อย่างไรตระกูลเฟิงสะดุดกับโอกาสอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ แต่กลับถูกตระกูลไป๋กวาดล้างในช่วงเวลาสำคัญ? และตอนนี้ ข่าวนี้ก็มาถึงมือเขาแล้ว?เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือบุตรแห่งโชคชะตาที่แท้จริง?ในขณะนี้ ความทะเยอทะยานที่ดับไปแล้วของจูหงจื้อจู่ๆ ก็ลุกโชนขึ้น ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมากจนหน้าแดงหากเขาสามารถนำกลุ่มคนไปยังดาวเคราะห์นี้อย่างลับๆ และจับผู้คนบนดาวเคราะห์นั้นประทับตราทาส ใครเล่าจะกล้าดูถูกเขาในภายหลัง?ตอนนี้ สายตาของจูหงจื้อไม่ได้จำกัดอยู่แค่ตระกูลของเขาอีกต่อไปเขาสามารถกลายเป็นอัจฉริยะระดับสุดยอดได้ เทียบได้กับหลงอ้าวเทียนแห่งอาณาเขตจักรพรรดิ และกลายเป็นบุคคลที่ผู้หญิงนับไม่ถ้
ชายหนุ่มในห้องรับรองพิเศษชื่อจูหงจื่อ ซึ่งเป็นทายาทของตระกูลใหญ่ในอาณาเขตจักรพรรดิแม้ว่าตระกูลจูจะยังห่างไกลเมื่อเทียบกับแปดตระกูลใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังถือว่ามีอำนาจในอาณาเขตจักรพรรดิพรสวรรค์ของจูหงจื่อไม่สูงนัก ซึ่งทำให้ต้องใช้ความพยายามเป็นสองเท่าและได้ผลลัพธ์เพียงครึ่งเดียวในทางปฏิบัติ นอกจากนี้ ตัวเขาเองยังขี้เกียจและชอบผู้หญิงมาก เขาอยู่ไม่ได้แม้แต่วันเดียวหากขาดพวกเธอเขาจึงเลิกคิดที่จะพัฒนาตัวเองมานานแล้ว แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขากลับพึ่งพาชื่อเสียงของตระกูลเพื่อใช้ชีวิตที่เสเพลภายในอาณาเขตของพวกเขาอย่างไรก็ตาม ความสามารถของจูหงจื่อในการอยู่รอดจนถึงวันนี้ก็เป็นสิ่งที่ล้ำลึกมากเช่นกัน เขาไม่เคยยั่วยุผู้ที่มีภูมิหลังที่เขาไม่เข้าใจท้ายที่สุดแล้ว อาณาเขตจักรพรรดิในฐานะศูนย์กลางของกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมด เต็มไปด้วยผู้คนที่เขาไม่สามารถล่วงเกินได้ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจนำไปสู่การล่มสลายของตระกูลได้เมื่อเขาด้ยินอีกฝ่ายพูดว่าเขามาจากหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ ตระกูลเฟิงนั่นกลับทำให้จูหงจื้อหัวเราะเขาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย "แกมาจากตระกูลเฟิงเหรอ? แกคิดจะหลอกฉันหรือไง? ตระ
หลังจากที่ทั้งสองพูดจบ พวกเขาก็กำลังจะเอาตัวชายหนุ่มไปชายหนุ่มก็รู้ถึงผลที่ตามมาจากการถูกพาตัวไปเช่นกัน และพยายามดิ้นรนหลบหนีทันทีแต่ชายวัยกลางคนสองคนจะปล่อยให้เขาทำสำเร็จได้อย่างไร?คนหนึ่งคว้าแขนเขา ยกขึ้น และดึงออกไปโดยใช้กำลังผู้ชมรอบข้างไม่เพียงแต่ไม่พูดอะไรเพื่อหยุด แต่ยังมีท่าทีเยาะเย้ย เหยียดหยาม และไม่สนใจ"ปล่อยฉัน ปล่อยนะ ฉันอยากพบเจ้านายของคุณ ฉันมีข่าวสำคัญมากที่จะขายให้เขา ข่าวนี้ใหญ่มาก ถ้าคุณไม่พาฉันไปด้วย คุณจะต้องเสียใจ เมื่อเจ้านายของคุณสืบสวน เขาจะฆ่าคุณแน่นอน" ชายหนุ่มพยายามดิ้นรนเสียงดังชายทั้งสองเพิกเฉยต่อเขาและลากเขาไปข้างหน้าต่อไป“ฉันสาบาน! ฉันสาบานว่าครั้งนี้เป็นเรื่องจริง! โปรดเชื่อฉัน! ถ้าฉันโกหก ฉันจะยอมถูกประหารชีวิตด้วยการแขวนคอ!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายทั้งสองก็หยุดลง สบตากัน และถามว่า “แกพูดจริงเหรอ?”“ฉันพูดจริง! พูดจริงสุดๆ!” ชายหนุ่มตอบอย่างรีบร้อน"หนูน้อย แกต้องคิดให้ดี ถ้าเจ้านายรู้ว่าแกโกหกเขา ไม่เพียงแต่แกจะเจอสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย แต่เรายังจะถูกพาดพิงไปด้วย อย่าโทษเราที่ระบายความโกรธของเราต่อครอบครัวของแก" ชายวัยกลางคนคนหน
เรื่องราวบนดาวเคราะห์ปาเค่อเสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์แล้วเดิมที หลินตงเห็นใจปาหรู่ในการเดินทางครั้งนี้ ดังนั้นจึงยอมไปกับเขาด้วยไม่เคยคาดหวังว่าจะได้รับผลประโยชน์มากมายเช่นนี้เขาไม่เพียงแต่ได้รับสมบัติวิเศษอีกชิ้นหนึ่งคือศิลาแห่งมวลชีวิตเท่านั้น แต่เขายังได้รับแต้มศักดิ์สิทธิ์ 50,000 แต้มด้วยสิ่งนี้ทำให้เขาก้าวไปอีกขั้นหนึ่งในการก้าวผ่านด่านปัจจุบันของเขาฉันเชื่อว่าอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นผู้พิชิตจักรวาลอย่างแท้จริงในกาแล็กซีทางช้างเผือกเช้าวันรุ่งขึ้น หลินตงออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อพร้อมกับเย่ชิงหวู่และปาหรู่ ภายใต้การจ้องมองและความเคารพของผู้คนนับล้านบนดาวเคราะห์ปาเค่อเหลือเวลาอีกสามเดือนก่อนงานเลี้ยงระดับรัฐตอนนี้ยังเร็วเกินไปที่จะรีบกลับหลินตงตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดที่ชายชราหลินตงจากอีกมิติเวลาทิ้งไว้ให้เขาเขาพบดาวเคราะห์พื้นเมืองที่อยู่ใกล้เคียง ด้วยความเร็วของยานรบดวงดารา ใช้เวลาเดินทางเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น เขาไม่แน่ใจว่าผู้อยู่อาศัยบนดาวเคราะห์ถูกค้นพบและถูกประทับตราทาสหรือไม่ จึงตัดสินใจสืบสวนก่อนยานรบดวงดารากำหนดเส้นทางและออกเดินทางอย่างรวดเร็ว............หลัง
เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญสามารถติดอาวุธให้ดาวเคราะห์ขนาดเล็กที่มีประชากรเพียงไม่กี่ล้านคนได้ ซึ่งแน่นอนว่าสามารถติดอาวุธให้ทุกคนได้แม้แต่ผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมทุกคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อก็สามารถมีหุ่นยนต์หนักได้ในกรณีนั้น ความแข็งแกร่งของดาวเคราะห์ปาเค่อสามารถเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณได้อย่างแน่นอนอูทัวปังเงียบไปหลังจากฟังคำพูดของหลินตงแนวคิดเดิมของเขาคือการมอบศิลาแห่งมวลชีวิตให้กับหลินตงโดยตรงเพื่อเป็นการตอบแทนความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของเขาในการช่วยดาวเคราะห์ปาเค่อแต่ข้อเสนอแนะที่หลินตงเสนอมาทำให้เขาปฏิเสธได้ยากจริงๆนี่คือโอกาสที่จะทำให้ดาวเคราะห์ปาเค่อแข็งแกร่งขึ้นและแข่งขันได้มากขึ้น โดยมีความสามารถในการป้องกันตัวเองเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูอูทัวปังในฐานะผู้ปกครองดาวเคราะห์ปาเค่อในปัจจุบัน ไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะเขาเคยประสบกับความรู้สึกไร้พลังเมื่อถูกกองกำลังอันทรงพลังรุกราน และเห็นผู้คนของเขาล้มตายทีละคน จากเกือบพันล้านเหลือเพียงไม่กี่ล้านคนในตอนนี้ แต่เขากลับไร้พลังอย่างไรก็ตาม หากเห็นด้วยก็จะขัดแย้งกับเจตนาเดิมของอูทัวปังดังนั้น เขาจึงกำลังดิ้นรนทางอุดมการณ์อย่างดุเ
ศิลาศักดิ์สิทธิ์?นี่คืออะไร?ความอยากรู้กระตุ้นให้หลินตงมองดูการแนะนำด้านล่างระบบต่อไป!“ศิลาแห่งมวลชีวิตเป็นสสารพิเศษที่เติบโตในจักรวาล มันมีค่ามากและเป็นของสมบัติที่หายากของจักรวาล”"การก่อตัว: การกำเนิดศิลาศักดิ์สิทธิ์นั้นยากมาก ต้องตกผลึกจากน้ำอมตะในจักรวาล....""หน้าที่: ศิลาศักดิ์สิทธิ์จะปล่อยลมหายใจแห่งชีวิตที่แข็งแกร่ง ซึ่งสามารถดูดซับได้โดยเผ่าพันธุ์ทั้งหมดในจักรวาลและช่วยเพิ่มพลังชีวิต.....""มูลค่า: เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญ"ระบบให้คำแนะนำโดยละเอียดเกี่ยวกับศิลาแห่งมวลชีวิตอย่างไรก็ตาม หลินตงได้พูดถึงการแนะนำสั้นๆ เท่านั้น และในที่สุดก็โฟกัสไปที่มูลค่ามูลค่าห้าล้านล้านเหรียญ?แม้จะไม่ดีเท่าเหล็กดาวเก้าแฉก แต่ก็ยังเป็นสิ่งที่พิเศษ!ไม่คาดคิดว่าจะพบสมบัติหายากเช่นนี้ในสถานที่เล็กๆ แห่งนี้ศิลาแห่งมวลชีวิตนั้น แทบไม่มีประโยชน์สำหรับหลินตงเลยแม้แต่น้อยแต่มันก็เป็นสิ่งที่มีค่าอย่างยิ่งสำหรับการขยายอายุขัยของคนๆ หนึ่ง ซึ่งจะต้องมีประโยชน์ในที่สุดและที่สำคัญที่สุด เขาสามารถรับ 50,000 แต้มศักดิ์สิทธิ์จากสิ่งนี้ได้นี่คือสิ่งที่หลินตงต้องการมากที่สุดในขณะนี
ล้อเล่นหรือเปล่า ตอนนี้เขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นไปแล้ว เขาต้องการอะไรอีกเหรอ?เขาไม่ได้ขาดอะไรเลยนอกจากแต้มศักดิ์สิทธิ์ของเขานอกจากนี้ ยังมีอะไรดีๆ จากสถานที่เล็กๆ อย่างดาวเคราะห์ปาเค่อล่ะ?อย่างไรก็ตาม ทันทีที่หลินตงพูดจบสายตาของเขาก็ถูกดึงดูดไปที่สิ่งของในกล่องที่อูทัวปังถือไว้ทันทีนี่คืออะไร?หินรูปวงรีเหรอ?หินรูปวงรีที่แผ่รัศมีออกมาจางๆทันทีที่อูทัวปังเปิดกล่อง ห้องก็เต็มไปด้วยบรรยากาศที่สดชื่นหลินตงรู้สึกว่าเซลล์ของเขากระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุราวกับว่าเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความสบายใจนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ต้องเป็นของดี!!!"นายท่าน ได้โปรดอย่าปฏิเสธเลย สิ่งที่ท่านทำเพื่อดาวเคราะห์ปาเค่อของเรา เราไม่มีอะไรจะตอบแทน นี่คือสมาชิกในเผ่าของเราที่ค้นพบมันเมื่อหลายสิบปีก่อนในเหมือง ตอนนั้นฉันเกือบจะตายแล้ว เมื่อหินก้อนนี้ถูกส่งมาให้ ฉันดีใจมากที่ได้เห็นและเก็บมันไว้ข้างกาย ฉันไม่เคยคิดว่าสุขภาพของฉันจะดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ตั้งแต่นั้นมาและจะมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้""ฉันค่อยๆ เรียนรู้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะหิน
สามวันต่อมาหลินตงพบปาหรู่และบอกเขาว่าเขากำลังจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ"นายท่านกำลังจะไปที่ไหนเหรอ?" ปาหรู่ถาม"อืม! ดาวเคราะห์ปาเค่อกำลังไปในทิศทางที่ถูกต้อง ฉันควรจะจากไปแล้ว" หลินตงตอบ"นายท่านรออีกวันได้ไหม ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จก่อน แล้วฉัันจะไปกับท่าน""ปาหรู่! นายควรอยู่ที่นี่ ประชาชนของดาวเคราะห์ปาเค่อต้องการนาย""นายท่าน! ฉันต้องไปกับท่าน ไม่ใช่แค่เพื่อตอบแทนความเมตตาของท่าน แต่เพื่อสิ่งนี้ด้วย"ปาหรู่ชี้ไปที่ตราทาสบนหน้าผากของเขาและพูดต่อ "ฉันจะปลดข้อจำกัดของตราทาสได้ก็ต่อเมื่อติดตามท่านเท่านั้น และให้เผ่าได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง"หลินตงมองดูท่าทางจริงใจของปาหรู่เมื่อรู้ว่าเขาได้ตัดสินใจในใจแล้ว"เอาล่ะ! ฉันจะให้เวลานายหนึ่งวันในการเตรียมตัว พรุ่งนี้เราจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ เนื่องจากนายจะติดตามฉัน จากนี้ไป ก็อย่าเรียกข้าว่านายท่านเลย เรียกฉันว่าคุณชายอย่างชิงหวู่ก็แล้วกัน"หลังจากหลินตงพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วจากไปปาหรู่คำนับอย่างขอบคุณอยู่ด้านหลังเขาและกล่าวว่า "ขอบคุณคุณชาย!"ตอนกลางคืนหลินตงกำลังเตรียมตัวพักผ่อน"ก๊อกๆ!!"เสียงเคาะประตูดังข