จนทานข้าวเสร็จ ยุนซีไม่ได้พูดอะไรเลย ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทานข้าวทำให้กวนเหม่ยหลิงหงุดหงิดเล็กน้อย!!!สาวน้อยคนนี้เป็นอะไรไป???ทั้ง ๆ ที่คราวก่อนได้ตกลงกันไว้แล้ว!!!หลังจากคุยกันได้สักพัก หลินตงรู้สึกว่าเวลาพอสมควรแล้ว และกำลังจะเตรียมตัวกลับ"หลินตง! คุณกับหยุนซีก็คบกันมาหลายปีแล้ว วิ่งไปกลับทุกวันก็ลำบากมาก ต่อไปก็มาอยู่ที่นี่เลยดีกว่า!" กวนเหม่ยหลิงกล่าว"ห๊า???"หลินตงไม่ได้สติสักพัก รู้สึกว่าสมองสับสนเล็กน้อย"ทำไม? คุณไม่เต็มใจเหรอ?" กวนเหม่ยหลิงขมวดคิ้ว"ไม่... ไม่ใช่!!!" หลินตงปฏิเสธอย่างรวดเร็วเรื่องแบบนี้เขาไม่เต็มใจได้ยังไง!หลินตงหันไปมองยุนซีเห็นเธอนั่งอยู่บนโซฟา ก้มหัวต่ำ กระสับกระส่ายเล็กน้อยนี่มันเรื่องอะไรกัน???ยุนซีไม่คัดค้านเหรอ???นี่นี่คือยอมเหรอ???หลินตงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยหรือว่าสองแม่ลูกปรึกษากันแล้ว?ยุนซีเงยหน้าขึ้นมองหลินตงอย่างเงียบ ๆ ในระหว่างนั้นเขาจ้องมองตัวเองตลอดเวลา ทันใด้นั้นใบหน้ารู้สึกเหมือนไฟไหม้ ทนบรรยากาศแบบนี้ไม่ได้จริง ๆ รีบลุกขึ้นและพูดว่า "ฉัน... ฉัน... ฉันขึ้นไปนอนก่อน"พูดจบก็รีบขึ้นไปชั้นบนในขณะนี้ใบหน้าของยุนซ
เดิมทีหลินตงอยากเคาะประตูคิดไปคิดมาแล้วก็ช่างมันเถอะยุนซีเป็นผู้หญิงขี้อาย จะกล้าเปิดประตูได้ยังไงเข้าไปเลยดีกว่าหลินตงค่อย ๆ วางมือบนที่จับประตูและออกแรงกดเล็กน้อย"คลิก!!!"ประตูห้องเปิดตามเสียงข้างในมืดสนิทหลินตงเดินเข้าไปในห้องปิดประตูด้วยหลังมือและล็อคในห้องมืดจนมองอะไรไม่เห็นหลินตงปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมาเล็กน้อยและมาที่หน้าต่างห้องของยุนซีแหวกม่านแล้วดึงเปิดออกด้วยความช่วยเหลือของแสงจันทร์จาง ๆหลินตงนั่งอยู่ขอบเตียงยุนซีดูเหมือนจะนอนหลับสนิทแต่หลินตงสังเกตเห็นว่าขนตาที่สวยงามของเธอสั่นเล็กน้อยหลินตงตลกนิดหน่อยผู้หญิงคนนี้กำลังแกล้งหลับแต่ลองคิดอีกทีก็ใช่ สถานการณ์แบบนี้ ยุนซีหลับได้ก็แปลกหลินตงโน้มตัวลง ห่างจากใบหน้าที่สวยงามของยุนซีเพียงไม่กี่เซนติเมตร ริมฝีปากสีแดงชาด ดวงตาโตที่สวยงามคู่หนึ่งปิดแน่น ขนตาสั่นเล็กน้อย เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันร้อนแรงของยุนซีหลินตงไม่สามารถทนได้อีกต่อไป จึงจูบริมฝีปากสีแดงชาดของยุนซี โจมตีเมืองอย่างรวดเร็วและลิ้มรสความหวานนี้อย่างละเอียดแสงจันทร์นอกหน้าต่างก็ดูเหมือนจะรู้ว่าสิ่งต่อไปไม่ควรเห็นและซ่อนเข้าไป
หลังจากที่หลินตงจัดการเรื่องของซ่งซือหมินเสร็จแล้ว เขาก็ขับรถกลับไปที่บ้านยุนซีเดิมทีวางแผนจะกลับไปที่มณฑลเจียงหนานในวันนี้ แต่แผนการได้เปลี่ยนแปลงเมื่อคืนเพิ่งทำเรื่องแบบนั้นกับยุนซี ไม่สามารถกินแล้วปัดตูดไปได้!!!อยู่กับยุนซีสักสองสามวันค่อยกลับไปดีกว่า!!!กลับมาถึงบ้านยุนซี เขาออกไปก็สายแล้ว แถมยังยุ่งอยู่ที่บ้านซ่งซือหมินอีกตั้งนาน ตอนนี้ก็เที่ยงกว่าแล้วหลังจากเข้าไปในบ้าน ยุนซียังไม่ลุกจากที่นอน หลินตงก็เริ่มเข้าไปในห้องครัวเพื่อทำอาหารการทำอาหารสำหรับหลินตงที่ทำอะไรเป็นเองมาตั้งแต่เด็กไม่มีอะไรยากเลย ในไม่ช้าอาหารแสนอร่อยโต๊ะหนึ่งก็ทำเสร็จแล้วหลินตงขึ้นไปชั้นบนเพื่อเตรียมเรียกยุนซีมาทานข้าว เข้าไปในห้องของยุนซี แม่สาวน้อยยังคงหลับสนิทอยู่ นั่งอยู่ข้างเตียงยุนซี มองยุนซีที่กำลังหลับสนิทหลินตงก็ทนไม่ไหวอีกแล้วค่อย ๆ แอบขึ้นไปนอน..."อืม??? หลินตง! คุณกลับมาแล้วเหรอ? ง่วงจังเลย! ขอฉันนอนต่ออีกหน่อยได้ไหม!" ยุนซีเหล่ตาไปที่หลินตงแล้วพึมพำ"คุณนอนเถอะ! คุณนอนเถอะ!" หลินตงปลอบใจหลังจากผ่านไปนาน...หลินตงและยุนซีก็กำลังทานข้าวอยู่ที่โต๊ะแล้วยุนซีก้มหน้าทานข้าวใบ
ห้องส่วนตัวหมายเลขหนึ่งร้อยสามสิบแปดในพื้นที่รับประทานอาหารของเกรทวอลล์คลับ"ลี่ลี่! เธอบอกว่ายุนซีมีแฟนแล้วจริงเหรอ?" ผู้หญิงคนหนึ่งถามพอเธอถามคำถามนี้ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนในห้องส่วนตัวทันที"เรื่องจริงแน่นอน! เมื่อวานฉันเห็นด้วยตาตัวเอง ยุนซีกำลังทานข้าวกับชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง" ลี่ลี่ยืนยัน"ทานข้าวด้วยกันก็ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนไหม?" ผู้ชายอีกคนกล่าว"ถูกต้อง! เพื่อนกันก็ทานข้าวด้วยกันได้ ลี่ลี่ เธอทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่หรือเปล่า?""ฉันไปถามด้วยตัวเอง! หนุ่มหล่อคนนั้นก็ยอมรับแล้วด้วย และยุนซีก็ไม่ได้คัดค้านอะไรเลย! นิสัยของยุนซีพวกเธอยังไม่รู้ดีเหรอ? ถ้าเป็นเพื่อนเธอจะไม่ทานข้าวกับผู้ชายคนนั้นตามลำพังแน่นอน ไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์แบบแฟนที่คิดไปเอง" ลี่ลี่กล่าวพูดแบบนี้ทุกคนก็คิดว่ามีความเป็นไปได้สูง!แม้ว่ายุนซีจะนิสัยเรียบร้อย แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าในแง่มุมไหน ในแง่ของความสัมพันธ์ เธอเป็นคนจริงจังมากไม่สามารถล้อเล่นได้"แล้วผู้ชายคนนั้นชื่ออะไร?""เหมือนจะชื่อหลินตงมั้ง!" ลี่ลี่ตอบ"หลินตง? พวกเธอมีใครรู้จักไหม?"ทุกคนต่างส่ายหัว!!!"ในวงการเราไม่มีแซ่หลินเล
เป็นหนึ่งในสี่มหาเศรษฐีชั้นนำของจิงตูเช่นกันตอนนี้ลูกสาวคนโตของตระกูลมู่หรง พี่สาวของมู่หรงจุ้นเจี๋ยกลับมาแล้ว แม้แต่ตระกูลกู่ก็ยังต้องหลีกเลี่ยงความเฉียบคมนี้ชั่วคราวเรื่องนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง!และก็รู้ว่าตระกูลมู่หรงกำลังจะผงาดขึ้นงานเลี้ยงต้อนรับนี้เลยไม่มีใครไม่กล้ามา"วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับแก๊งอันธพาลของเรา เนื่องจากช่วงนี้แก๊งอันธพาลได้สูญเสียราชาอันธพาลไปสองคนติดต่อกัน ในที่สุดเราก็มีเลือดใหม่ไฟแรงมาเติมเต็ม ทุกคนมาชนแก้วให้จุ้นเจี๋ยกันเถอะ!" เซียวเฉิงฉวนหนึ่งในราชาแปดอันธพาลยืนขึ้นและพูดเสียงดังทันทีที่เขาพูดทุกคนก็ลุกขึ้นและยกแก้วเหล้าขึ้นสูง"ไชโย!!!!!""ขอบคุณทุกคนที่ให้เกียรติ! สามปีแล้ว! ขอบคุณทุกคนที่ยังจำผมได้!" มู่หรงจุ้นเจี๋ยพูดด้วยความซาบซึ้งใจหลังจากติดคุกสามปี เขากลายเป็นผู้ใหญ่และสงบมากขึ้นแล้ว ไม่ได้เย่อหยิ่งและอวดดีเหมือนเมื่อก่อน"จุ้นเจี๋ย! พวกเราทุกคนละอายใจมาก! เราไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น! โปรดยกโทษให้ด้วย!" ติงเจี๋ยราชาอันธพาลอีกคนกล่าว"พี่ติง! อย่าพูดแบบนั้นนะ! ผมเข้าใจ! กู่เจี้ยนหย่ามุ่งเป้ามาที่ผมตั้งแต่แรก และ
"จุ้นเจี๋ย! นิกายของพี่สาวนายชื่ออะไร? ทรงพลังมาก! ทำให้ตระกูลกู่ต้องหลีกเลี่ยงความเฉียบคมสักพักและยอมรับผิดกับนาย!" เซียวเฉิงฉวนถามมู่หรงจุ้นเจี๋ยที่อยู่ข้าง ๆ อย่างสงสัยเซียวเฉิงฉวนไม่ใช่คนเดียวที่อยากรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้สมาชิกหลักคนอื่น ๆ ของแก๊งอันธพาลก็อยากรู้อยากเห็นมาก ทุกคนพากันหยุดและมองไปที่มู่หรงจุ้นเจี๋ย เพื่อรอคำตอบของเขามู่หรงจุ้นเจี๋ยสนุกกับการเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจไม่ว่ายังไงเขาก็ยังเป็นวัยรุ่นในวัยยี่สิบ แม้ว่าการติดคุกสามปีจะทำให้เขาเป็นผู้ใหญ่มาก แต่ธรรมชาติของวัยรุ่นยังไม่เปลี่ยนแปลง"นิกายของพี่สาวผมชื่อคุนหลุน นี่เป็นหนึ่งในนิกายที่ซ่อนเร้นที่เก่าแก่ที่สุดในโลก แค่ผู้อาวุโสธรรมดาสองคนที่ส่งออกมาก็เป็นถึงจุดสูงสุดของรายการมังกร!" มู่หรงจุ้นเจี๋ยพูดอย่างภาคภูมิใจ"โห!!!"ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างก็สูดหายใจเข้าลึกความตกใจในใจไม่มีที่สิ้นสุด!!!ผู้อาวุโสธรรมดาสองคนอยู่ในจุดสูงสุดของรายการมังกรเหรอ???คุนหลุนแข็งแกร่งแค่ไหนกัน???ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทำให้มหาเศรษฐีชั้นนำอย่างตระกูลกู่ยอมอ่อนข้อ ให้กู่เจี้ยนหย่ามาคุกเข่าขอโทษด้วยตัวเองที่บ้าน"จุ้นเจี๋ย
ตำแหน่งนี้เป็นสิ่งที่เขาเคยฝันถึงตอนนั้นเขาตั้งตารอทุกวัน รอให้จ้าวซือเต้ากลายเป็นพี่เขยของเขา เขาก็สามารถเลื่อนตำแหน่งเป็นราชาอันธพาลตอนนี้ในที่สุดความฝันนี้ก็เป็นจริง"เอาล่ะ! พวกนายค่อย ๆ กินกัน ฉันยังมี..."จ้าวซือเต้าเตรียมจะออกไปก่อน เขามีเรื่องอื่นที่ต้องทำพันธสัญญาสิบปีใกล้เข้ามาแล้ว เขาต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมแต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ โทรศัพท์ของมู่หรงจุ้นเจี๋ยก็ดังขึ้น"กริ๊ง...กริ๊ง..."มู่หรงจุ้นเจี๋ยมองไปที่หัวหน้าจ้าวซือเต้าจ้าวซือเต้าพยักหน้าให้เขา ส่งสัญญาณให้เขารับโทรศัพท์ก่อนมู่หรงจุ้นเจี๋ยจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เป็นมู่หรงฉิงเกอพี่สาวของเขาโทรมาเขารีบกดปุ่มรับสาย"นายอยู่ไหน???" เสียงเย็นชาของมู่หรงฉิงเกอดังมาจากโทรศัพท์"พี่สาว! ผมกินข้าวกับเพื่อนอยู่! พวกเขาเลี้ยงต้อนรับให้ผม!" มู่หรงจุ้นเจี๋ยตอบอย่างระมัดระวังสำหรับพี่สาวที่ไม่ค่อยได้เจอคนนี้! เขากลัวนิดหน่อย"ฉันบอกนายไว้ว่ายังไง???""พี่สาว! ผม..."มู่หรงจุ้นเจี๋ยยังไม่ทันพูดจบก็ถูกมู่หรงฉิงเกอขัดจังหวะว่า "ตำแหน่ง!!!""ห้องส่วนตัวหมายเลขสามในพื้นที่รับประทานอาหาร ของเกรทวอลล์คลับ!""รอฉันอ
หลินตงและยุนซีมาถึงเกรทวอลล์คลับ หลังจากจอดรถเสร็จแล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปด้วยกันพอเพิ่งเข้าประตูก็มีพนักงานสาวรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาโดดเด่นเข้ามาต้อนรับ"คุณผู้ชาย! คุณผู้หญิง! สวัสดีค่ะ! ไม่ทราบว่าได้จองไว้ไหมคะ?""จองไว้ครับ! เพื่อนของผมอยู่ในห้องส่วนตัวหมายเลขหนึ่งร้อยสามสิบแปดของพื้นที่รับประทานอาหาร!" หลินตงตอบ"โอเคค่ะ! งั้นพวกคุณเชิญตามดิฉันมาค่ะ!"พนักงานพูดแล้วก็เดินนำหน้าไปหลินตงและยุนซีเดินตามหลังขณะที่พวกเขาเพิ่งขยับ มีคนอีกสองสามคนเข้ามาจากข้างนอกเป็นมู่หรงฉิงเกอและพวกคนของคุนหลุนพอมู่หรงฉิงเกอเข้าประตูมาก็เห็นเงาหลังที่คุ้นเคยหลินตง???มู่หรงฉิงเกอตะลึง!เวินหรูอวี้และตงฟางเยว่ก็เห็นหลินตงเช่นกัน ในระดับของพวกเขามีความจำและสายตาที่ดีมากนอกจากนี้หลินตงยังให้ความประทับใจที่ลึกซึ้งแก่พวกเขามู่หรงฉิงเกอและคนอื่น ๆ เข้าไปในล็อบบี้เกรทวอลล์คลับ ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันทีท่าทางเหมือนนางฟ้าและใบหน้าที่สวยงามของมู่หรงฉิงเกอดึงดูดความสนใจอย่างมากการเห็นเธอครั้งแรก ไม่ว่าชายหญิงก็จะถูกดึงดูดหมดนอกจากนี้เวินหรูอวี้และตงฟางเยว่ก็เป็นผู้ชายที่มีท่าทางและหน้าต