Share
บทที่ 260
Related chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 261
รูขนาดใหญ่ถูกกระแทกออกจากผนังคอนกรีตที่มีความหนามากกว่าสิบเซนติเมตรโดยตรงจะเห็นได้ว่าพลังการโจมตีของหลินตงนั้นไม่อาจจินตนาการได้ทัคเกอร์รู้สึกได้ทันทีว่ากระดูกที่หลังของเขาหักไปหมด"ฟู่!!!"เลือดอีกคำหนึ่งพุ่งออกมาทั้งสองทะลุกำแพงและล้มลงกับพื้นความแตกต่างก็คือทัคเกอร์นอนอยู่บนพื้นโดยมีอากาศเข้ามากและมีลมออกน้อย และกำลังจะตายหลินตงยืนอย่างมั่นคงบนพื้นทัคเกอร์อยากลุกขึ้น จากนั้นเขาก็ขยับศีรษะขึ้น แต่ร่างกายของเขาไม่สามารถออกแรงได้เลยพละกำลังสุดท้ายก็ค่อย ๆ หายไป และความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็เผาผลาญเขาหลินตงเดินไปหาทัคเกอร์และลองดูลมหายใจเขา"เชี่ย...ตายแล้ว!""แม่ง ทำไมไม่อึดเลย?""ยังไม่ได้ถามเลยว่าใครคิดจะฆ่าฉัน!"หลินตงไม่ได้รู้สึกมากนักเกี่ยวกับการฆ่าคนเป็นครั้งแรก และเขาก็ไม่มีภาระทางจิตใจใด ๆ เพราะถ้าเขาไม่ฆ่าคนอื่น คนอื่นก็จะฆ่าเขาเมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของชายบนพื้น น่าจะเป็นชาวต่างชาติหากชาวต่างชาติสร้างปัญหาในประเทศก็ควรให้เหยี่ยวมาจัดการใช่ไหม?หลินตงโทรหโจวเจิ้งหัวหัวหน้าทีมอีแร้งโดยตรงบอกอีกฝ่ายว่ามีชาวต่างชาติที่นี่ต้องการจะฆ่าเขาและใช้อาวุธทรง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 262
หลินตงจากไปสำหรับเรื่องที่เหลือปล่อยให้เป็นของโจวเจิ้งหัวและคนอื่น ๆ พวกเขามีประสบการณ์มากกว่าในการจัดการเรื่องเหล่านี้โจวเจิ้งหัวบอกหลินตงว่าสมาชิกหญิงในทีมเหล่านั้นเป็นสมาชิกของทีมแมงมุมในเหยี่ยว รับผิดชอบเครือข่ายข่าวกรองเหยี่ยวทั้งหมด หากหลินตงต้องการทราบสิ่งใด เขาสามารถติดต่อพวกเธอได้โดยตรง หากพวกเธอพบข้อมูลที่เกี่ยวข้องก็จะแจ้งหลินตงด้วย ทั้งสองฝ่ายทิ้งข้อมูลการติดต่อของกันและกันหลินตงเห็นว่ารูปบนแขนของพวกเขานั้นเป็นรูปแมงมุมจริง ๆรูปบนแขนของชุดทีมตัวเองน่าจะเป็นรูปอีแร้งเขาเอาชุดทีมกลับมาแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ใส่เมื่อกลับมาที่โรงแรมแกรนด์สตาร์ หลินตงรู้สึกกระวนกระวาย การเผชิญหน้าในวันนี้อันตรายมาก หากเขาไม่รู้สึกถึงอันตรายทันเวลาเนื่องจากการรับรู้จิตวิญญาณที่แข็งแกร่งของเขา อาจจะต้องจบอยู่ที่นั่นแล้วปืนสไนเปอร์ไรเฟิลที่ทรงพลังแบบนั้น ตราบใดที่มันสัมผัสตัวเอง ไม่ตายก็พิการน่ากลัวมาก!มีความจำเป็นต้องเพิ่มแต้มศักดิ์สิทธิ์เป็นหนึ่งพันโดยเร็วที่สุด จากนั้นต้องเพิ่มพลังจิตวิญญาณทะลุขีดจำกัดธรรมดา เพราะพลังจิตวิญญาณสำคัญมากจริง ๆนี่คือสิ่งสามารถสัมผัสได้ถึงอันตราย!ไม่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 263
หลินตงนึกถึงคนคนหนึ่งวางเฉียง!เขาใช้เงินมากกว่าหมื่นล้านซื้อเหมืองในรัฐเฟยไม่ใช่เหรอ? ตัวเองยังถือหุ้นอยู่ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ขอให้เขาช่วยหาวิธีซื้อเหมืองสองแห่งในรัฐเฟยซึ่งจะมีราคาอย่างน้อยสองหมื่นสามหมื่นล้าน! แต้มศักดิ์สิทธิ์ก็จะไม่มาทันทีเหรอ?ใช่!เอาแบบนี้!คิดแล้วก็ลงมือทำ!หลินตงโทรหาวางเฉียงโดยตรงหลายวันมานี้เขาก็อัดอั้นไม่ไหวแล้ว พลังจิตวิญญาณทะลุเขาก็ไม่กล้าออกไป"ฮัลโหล! น้องหลิน! ฉันคิดว่าคุณไม่สนใจหุ้นของคุณซะแล้ว!" วางเฉียงพูดทางโทรศัพท์ในช่วงเวลานี้เขายุ่งอยู่กับเหมืองเพชรในรัฐเฟย ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของหลินตงในประเทศและไม่รู้ว่าตอนนี้หลินตงเป็นสมาชิกหลักของเอสซีซีแล้ว"พี่วาง! ครั้งนี้ผมไม่ได้จะโทรหาพี่เรื่องหุ้นจริง ๆ แค่อยากขอความช่วยเหลือจากพี่หน่อย!" หลินตงพูดตรง ๆ"น้องหลินเชิญพูด!""พี่ไม่ได้มีช่องทางที่รัฐเฟยเหรอ? ผมก็อยากซื้อเหมืองสองแห่งมาไว้เล่น""โอ้? น้องหลินก็อยากซื้อเหมืองเหมือนกันเหรอ? เหมืองเพชรหรือเหมืองทองคำ?" วางเฉียงถาม"อะไรก็ได้หมด! เพิ่งมีเงินเหลือใช้เมื่อเร็ว ๆ นี้และไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับมัน เลยอยา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 264
วันต่อมา วางเฉียงทำทุกอย่างอย่างถูกต้องหลินตงได้โอนเงินสามหมื่นล้านไปทันทีเมื่อรวมกับการลงทุนบางส่วนในหมอตูและจิงตู แต้มศักดิ์สิทธิ์ของหลินตงจึงพุ่งสูงขึ้นเป็นหนึ่งพันสองร้อยสิบห้าแต้มหลินตงนั่งบนโซฟา มองไปที่แผงระบบที่อยู่ตรงหน้าเขา และคลิกที่เครื่องหมาย + ด้านหลังพลังจิตวิญญาณหน้าต่างจะปรากฏขึ้น"พลังจิตวิญญาณของเจ้านายหลินตงถึงขีดจำกัดของคนธรรมดาบนโลกแล้ว ต้องการปรับปรุงต่อไปหรือไม่? การอัพเกรดนี้จะใช้แต้มศักดิ์สิทธิ์หนึ่งพันแต้ม"หลินตงเลือกใช่โดยไม่ลังเลหลังจากหักแต้มศักดิ์สิทธิ์หนึ่งพันแต้มแล้ว ยังเหลืออีกสองร้อยสิบห้าแต้มทันใดนั้นหลินตงก็รู้สึกเหมือนถูกเข็มทิ่มแทงในหัว ซึ่งกินเวลาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เริ่มบวมและเจ็บอย่างช้า ๆหลินตงล้มตัวลงนอนบนโซฟา สมองมึนงง และจิตสำนึกพร่ามัวเล็กน้อยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่ทันใดนั้นหลินตงก็ลุกขึ้นนั่ง สมองปลอดโปร่งความรู้สึกในขณะนี้เหมือนตื่นขึ้นมาจากสภาวะเมาสุรา ไม่เพียงแต่สมองจะรู้สึกปลอดโปร่งเท่านั้น แม้แต่ประสาทสัมผัสก็เพิ่มขึ้นแล้วเขาได้ยินเสียงยุงบินอยู่ที่มุมบ้านด้วยซ้ำหลินตงรู้สึกตื่นเต้นมาก ในที่สุดพลั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 265
มหาวิทยาลัยชิงมู่ช่วงพักเที่ยงบนเก้าอี้ข้างทะเลสาบเทียมนักศึกษาสองคนกำลังคุยกันอยู่ที่นั่นแต่คนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ และอีกคนก็ยืนด้วยความเคารพต่อหน้าเขา"หลินตงยังไม่กลับมาเรียนเหรอ?" จางฮั่นหลินถามขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้"ตอบคุณชายฮั่นหลิน หลินตงไม่ได้มาเรียนเป็นเวลาสี่หรือห้าวันแล้ว" นักศึกษาที่ยืนอยู่ตอบพวกหลินตงมาที่มหาวิทยาลัยชิงมู่เพื่อแลกเปลี่ยนการศึกษา และก็อยู่ชั้นเดียวกันกับเขา ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ดีว่าหลินตงมาเรียนหรือไม่"ทันทีที่หลินตงกลับมา รีบแจ้งฉันทันที!""ครับ! คุณชายฮั่นหลิน!""เอาล่ะ ไม่มีเรื่องของคุณแล้ว ไปเถอะ!""ครับ!" นักศึกษาที่ยืนอยู่โค้งคำนับจางฮั่นหลินแล้วจากไปจางฮั่นหลินนั่งบนเก้าอี้และมองดูผืนน้ำอันเงียบสงบที่อยู่ไม่ไกล แต่อารมณ์ของเขากลับไม่สงบดาวมหาวิทยาลัยที่ตัวเองเอาใจมาสามปีแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะถูกนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่เพิ่งมาไม่กี่วันตัดหน้าไป?เดิมทีเขาไม่เชื่อข่าวลือเหล่านี้ แต่ภาพถ่ายเหล่านั้นและปฏิกิริยาของยุนซีทำให้เขาต้องเชื่อภาพน่าจะถ่ายในที่ที่ตัวเองนั่งอยู่ตอนนี้ ยุนซีพิงไอ้หนุ่มคนนั้นไม่ผิดแน่นอน ยิ่งไม่มีร่องรอยการตัดต่อเ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 266
เวลาผ่านไปอีกสองวันก็มาถึงวันหยุดสุดสัปดาห์หลินตงยังคงวิ่งไปหาซื้อบ้านทุกวันแต่ เนื่องจากไม่มีการซื้อจำนวนมาก การเพิ่มแต้มศักดิ์สิทธิ์จึงค่อนข้างช้าเล็กน้อยสองวันก็เพิ่มขึ้นจากสิบห้าเป็นร้อยแปดแต้ม ใช้เงินไม่ถึงหมื่นล้านหลินตงคลิกที่ร่างกายของเขาอีกครั้งโดยไม่ลังเล ในท้ายที่สุดเหลือแต้มศักดิ์สิทธิ์อีกแปดแต้มและ ร่างกายก็ไปถึงเหนือมนุษย์ระดับที่สี่เมื่อเขากลับมาถึงโรงแรม หลินตงพบว่าโรงแรมแกรนด์สตาร์ดูคึกคักมากในวันนี้ มีรถหรูมากมายที่ทางเข้าจนแทบจะหยุดไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนจำนวนมากรวมตัวกันรอบ ๆ โรงแรม หลายคนถือป้ายและแบนเนอร์ และถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนหยุดยั้งไว้นี่กำลังตามดาราเหรอ?คนดังมาพักที่โรงแรมแกรนด์สตาร์?เขาต้องจอดรถไว้ในโรงรถใต้ดินหลินตงถูกหยุดเมื่อเขาเดินไปที่ประตู ในอดีตมีเด็กผู้หญิงสี่คนที่คอยต้อนรับอยู่ที่นี่ แต่วันนี้พวกเขากลายเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คน"คุณผู้ชาย กรุณาแสดงบัตรห้องพักของคุณด้วย วันนี้ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามานอกจากผู้พักอาศัยเก่าของโรงแรม" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งกล่าวหลินตงกำลังจะพูด หยางหลิ่วในห
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 267
เหยาเสวี่ยกำลังยิ้มและพูดคุยกับนักลงทุนที่มีพุงใหญ่และศีรษะล้านในสายตาของคนนอก เธอเป็นหนึ่งในสี่นักแสดงในประเทศหน้าใหม่ที่มีชื่อเสียงไม่จำกัดแต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้สถานการณ์ที่แท้จริงของตัวเอง ตัวเองเป็นเพียงของเล่นในสายตาของนายทุนเหล่านี้ครั้งนี้ตัวเองรับภาพยนตร์โปรดักชั่นใหญ่เรื่องหนึ่ง ด้วยเหตุนี้เธอจึงเตรียมตัวมานาน แต่เพราะตัวเองไม่ยอมนอนกับนักลงทุนดังกล่าว สุดท้ายก็ไม่ได้ทำให้นักลงทุนพอใจทำให้นักลงทุนต้องถอนการลงทุนชั่วคราว ผู้กำกับก็ด่าเธออย่างมาก แถมยังบอกกับเธอว่า เป็นเพราะเธอนักลงทุนถึงถอนทุน ถ้าเธอไม่สามารถดึงการลงทุนใหม่ ๆ ได้ ต่อไปอย่าคิดวนเวียนอยู่ในวงการหนังเลยกล่าวอีกนัยหนึ่งหากตัวเองไม่สามารถดึงดูดการลงทุนใหม่ได้ ตัวเองก็จะถูกแบน ด้วยตำแหน่งผู้กำกับใหญ่คนนี้ การแบนเธอที่เป็นคนใหม่ที่เพิ่งปรากฏตัวนั้นง่ายมากดังนั้นแม้ว่าตอนนี้เธอจะรังเกียจสายตาของนักลงทุนคนนี้ที่อยากกินคน แต่เธอก็ยังต้องยิ้มและพูดคุยกับเขาโชคดีที่นี่มีคนเยอะและเป็นคนที่มีหน้ามีตา มิฉะนั้นอีกฝ่ายน่าจะลงไม้ลงมือกับเธอโดยตรงแล้วบางครั้งเธออยากออกจากวงการบันเทิงจริงๆ โดยไม่ได้คิดถึงความร
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 268
แต่เหยาเสวี่ยไม่สนใจเขาอีกต่อไปเหยาเสวี่ยเดินไปรอบ ๆ และพูดคุยกับนักลงทุนอีกสองคนที่อายุน้อยกว่าเล็กน้อยและค่อนข้างน่ามอง แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ อีกฝ่ายบอกว่าบริษัทไม่มีแผนที่จะลงทุนในหนังขนาดใหญ่เช่นนี้เนื่องจากแผนการลงทุนสำหรับหนังเรื่องนี้คือสามร้อยถึง ห้าร้อยล้าน ซึ่งเป็นเงินจริงและไม่ใช่ทุกคนที่สามารถนำออกมาได้แม้ว่าบางบริษัทจะมีมูลค่าตลาดมากกว่าพันล้านหรือหลายพันล้าน แต่หากถูกขอให้ใช้จ่ายหลายร้อยล้านโดยไม่ส่งผลกระทบต่อการดำเนินงานปกติของบริษัท ก็จะมีบริษัทไม่มากนักที่สามารถทำได้"เป็นยังไงบ้าง? เสี่ยวเสวี่ย!" หญิงวัยกลางคนแสนสวยเดินเข้ามาถามเธอเป็นผู้จัดการของเหยาเสวี่ย เฉินหงก็เป็นคนที่เฝ้าดูเหยาเสวี่ยตั้งแต่สำเร็จการศึกษาและและก้าวไปทีละขั้นจนถึงวันนี้เหยาเสวี่ยส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่มีความคืบหน้าเลย พี่เฉิน ฝั่งพี่ล่ะ?""ฉันก็เหมือนกัน เห้อ! ทุกวันนี้มีบริษัทเพียงไม่กี่แห่งที่สามารถลงทุนในภาพยนตร์ที่มีทุนสร้างสูงขนาดนี้ พวกที่ลงทุนได้เราก็ไปติดต่อกันหมดแล้ว" เฉินหงถอนหายใจแล้วพูด"พี่เฉิน! พี่ว่าฉันมีแต่ทางสุดท้ายที่สามารถเดินได้แล้วใช่ไหม? ตลาดตอนนี้ก็เป็นแบบนี
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 834
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 833
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 832
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 831
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 830
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 829
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 828
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 827
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 826
