MasukShare
บทที่ 260
Bab terkait
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 261
รูขนาดใหญ่ถูกกระแทกออกจากผนังคอนกรีตที่มีความหนามากกว่าสิบเซนติเมตรโดยตรงจะเห็นได้ว่าพลังการโจมตีของหลินตงนั้นไม่อาจจินตนาการได้ทัคเกอร์รู้สึกได้ทันทีว่ากระดูกที่หลังของเขาหักไปหมด"ฟู่!!!"เลือดอีกคำหนึ่งพุ่งออกมาทั้งสองทะลุกำแพงและล้มลงกับพื้นความแตกต่างก็คือทัคเกอร์นอนอยู่บนพื้นโดยมีอากาศเข้ามากและมีลมออกน้อย และกำลังจะตายหลินตงยืนอย่างมั่นคงบนพื้นทัคเกอร์อยากลุกขึ้น จากนั้นเขาก็ขยับศีรษะขึ้น แต่ร่างกายของเขาไม่สามารถออกแรงได้เลยพละกำลังสุดท้ายก็ค่อย ๆ หายไป และความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็เผาผลาญเขาหลินตงเดินไปหาทัคเกอร์และลองดูลมหายใจเขา"เชี่ย...ตายแล้ว!""แม่ง ทำไมไม่อึดเลย?""ยังไม่ได้ถามเลยว่าใครคิดจะฆ่าฉัน!"หลินตงไม่ได้รู้สึกมากนักเกี่ยวกับการฆ่าคนเป็นครั้งแรก และเขาก็ไม่มีภาระทางจิตใจใด ๆ เพราะถ้าเขาไม่ฆ่าคนอื่น คนอื่นก็จะฆ่าเขาเมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของชายบนพื้น น่าจะเป็นชาวต่างชาติหากชาวต่างชาติสร้างปัญหาในประเทศก็ควรให้เหยี่ยวมาจัดการใช่ไหม?หลินตงโทรหโจวเจิ้งหัวหัวหน้าทีมอีแร้งโดยตรงบอกอีกฝ่ายว่ามีชาวต่างชาติที่นี่ต้องการจะฆ่าเขาและใช้อาวุธทรง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 262
หลินตงจากไปสำหรับเรื่องที่เหลือปล่อยให้เป็นของโจวเจิ้งหัวและคนอื่น ๆ พวกเขามีประสบการณ์มากกว่าในการจัดการเรื่องเหล่านี้โจวเจิ้งหัวบอกหลินตงว่าสมาชิกหญิงในทีมเหล่านั้นเป็นสมาชิกของทีมแมงมุมในเหยี่ยว รับผิดชอบเครือข่ายข่าวกรองเหยี่ยวทั้งหมด หากหลินตงต้องการทราบสิ่งใด เขาสามารถติดต่อพวกเธอได้โดยตรง หากพวกเธอพบข้อมูลที่เกี่ยวข้องก็จะแจ้งหลินตงด้วย ทั้งสองฝ่ายทิ้งข้อมูลการติดต่อของกันและกันหลินตงเห็นว่ารูปบนแขนของพวกเขานั้นเป็นรูปแมงมุมจริง ๆรูปบนแขนของชุดทีมตัวเองน่าจะเป็นรูปอีแร้งเขาเอาชุดทีมกลับมาแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ใส่เมื่อกลับมาที่โรงแรมแกรนด์สตาร์ หลินตงรู้สึกกระวนกระวาย การเผชิญหน้าในวันนี้อันตรายมาก หากเขาไม่รู้สึกถึงอันตรายทันเวลาเนื่องจากการรับรู้จิตวิญญาณที่แข็งแกร่งของเขา อาจจะต้องจบอยู่ที่นั่นแล้วปืนสไนเปอร์ไรเฟิลที่ทรงพลังแบบนั้น ตราบใดที่มันสัมผัสตัวเอง ไม่ตายก็พิการน่ากลัวมาก!มีความจำเป็นต้องเพิ่มแต้มศักดิ์สิทธิ์เป็นหนึ่งพันโดยเร็วที่สุด จากนั้นต้องเพิ่มพลังจิตวิญญาณทะลุขีดจำกัดธรรมดา เพราะพลังจิตวิญญาณสำคัญมากจริง ๆนี่คือสิ่งสามารถสัมผัสได้ถึงอันตราย!ไม่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 263
หลินตงนึกถึงคนคนหนึ่งวางเฉียง!เขาใช้เงินมากกว่าหมื่นล้านซื้อเหมืองในรัฐเฟยไม่ใช่เหรอ? ตัวเองยังถือหุ้นอยู่ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ขอให้เขาช่วยหาวิธีซื้อเหมืองสองแห่งในรัฐเฟยซึ่งจะมีราคาอย่างน้อยสองหมื่นสามหมื่นล้าน! แต้มศักดิ์สิทธิ์ก็จะไม่มาทันทีเหรอ?ใช่!เอาแบบนี้!คิดแล้วก็ลงมือทำ!หลินตงโทรหาวางเฉียงโดยตรงหลายวันมานี้เขาก็อัดอั้นไม่ไหวแล้ว พลังจิตวิญญาณทะลุเขาก็ไม่กล้าออกไป"ฮัลโหล! น้องหลิน! ฉันคิดว่าคุณไม่สนใจหุ้นของคุณซะแล้ว!" วางเฉียงพูดทางโทรศัพท์ในช่วงเวลานี้เขายุ่งอยู่กับเหมืองเพชรในรัฐเฟย ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของหลินตงในประเทศและไม่รู้ว่าตอนนี้หลินตงเป็นสมาชิกหลักของเอสซีซีแล้ว"พี่วาง! ครั้งนี้ผมไม่ได้จะโทรหาพี่เรื่องหุ้นจริง ๆ แค่อยากขอความช่วยเหลือจากพี่หน่อย!" หลินตงพูดตรง ๆ"น้องหลินเชิญพูด!""พี่ไม่ได้มีช่องทางที่รัฐเฟยเหรอ? ผมก็อยากซื้อเหมืองสองแห่งมาไว้เล่น""โอ้? น้องหลินก็อยากซื้อเหมืองเหมือนกันเหรอ? เหมืองเพชรหรือเหมืองทองคำ?" วางเฉียงถาม"อะไรก็ได้หมด! เพิ่งมีเงินเหลือใช้เมื่อเร็ว ๆ นี้และไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับมัน เลยอยา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 264
วันต่อมา วางเฉียงทำทุกอย่างอย่างถูกต้องหลินตงได้โอนเงินสามหมื่นล้านไปทันทีเมื่อรวมกับการลงทุนบางส่วนในหมอตูและจิงตู แต้มศักดิ์สิทธิ์ของหลินตงจึงพุ่งสูงขึ้นเป็นหนึ่งพันสองร้อยสิบห้าแต้มหลินตงนั่งบนโซฟา มองไปที่แผงระบบที่อยู่ตรงหน้าเขา และคลิกที่เครื่องหมาย + ด้านหลังพลังจิตวิญญาณหน้าต่างจะปรากฏขึ้น"พลังจิตวิญญาณของเจ้านายหลินตงถึงขีดจำกัดของคนธรรมดาบนโลกแล้ว ต้องการปรับปรุงต่อไปหรือไม่? การอัพเกรดนี้จะใช้แต้มศักดิ์สิทธิ์หนึ่งพันแต้ม"หลินตงเลือกใช่โดยไม่ลังเลหลังจากหักแต้มศักดิ์สิทธิ์หนึ่งพันแต้มแล้ว ยังเหลืออีกสองร้อยสิบห้าแต้มทันใดนั้นหลินตงก็รู้สึกเหมือนถูกเข็มทิ่มแทงในหัว ซึ่งกินเวลาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เริ่มบวมและเจ็บอย่างช้า ๆหลินตงล้มตัวลงนอนบนโซฟา สมองมึนงง และจิตสำนึกพร่ามัวเล็กน้อยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่ทันใดนั้นหลินตงก็ลุกขึ้นนั่ง สมองปลอดโปร่งความรู้สึกในขณะนี้เหมือนตื่นขึ้นมาจากสภาวะเมาสุรา ไม่เพียงแต่สมองจะรู้สึกปลอดโปร่งเท่านั้น แม้แต่ประสาทสัมผัสก็เพิ่มขึ้นแล้วเขาได้ยินเสียงยุงบินอยู่ที่มุมบ้านด้วยซ้ำหลินตงรู้สึกตื่นเต้นมาก ในที่สุดพลั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 265
มหาวิทยาลัยชิงมู่ช่วงพักเที่ยงบนเก้าอี้ข้างทะเลสาบเทียมนักศึกษาสองคนกำลังคุยกันอยู่ที่นั่นแต่คนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ และอีกคนก็ยืนด้วยความเคารพต่อหน้าเขา"หลินตงยังไม่กลับมาเรียนเหรอ?" จางฮั่นหลินถามขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้"ตอบคุณชายฮั่นหลิน หลินตงไม่ได้มาเรียนเป็นเวลาสี่หรือห้าวันแล้ว" นักศึกษาที่ยืนอยู่ตอบพวกหลินตงมาที่มหาวิทยาลัยชิงมู่เพื่อแลกเปลี่ยนการศึกษา และก็อยู่ชั้นเดียวกันกับเขา ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ดีว่าหลินตงมาเรียนหรือไม่"ทันทีที่หลินตงกลับมา รีบแจ้งฉันทันที!""ครับ! คุณชายฮั่นหลิน!""เอาล่ะ ไม่มีเรื่องของคุณแล้ว ไปเถอะ!""ครับ!" นักศึกษาที่ยืนอยู่โค้งคำนับจางฮั่นหลินแล้วจากไปจางฮั่นหลินนั่งบนเก้าอี้และมองดูผืนน้ำอันเงียบสงบที่อยู่ไม่ไกล แต่อารมณ์ของเขากลับไม่สงบดาวมหาวิทยาลัยที่ตัวเองเอาใจมาสามปีแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะถูกนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่เพิ่งมาไม่กี่วันตัดหน้าไป?เดิมทีเขาไม่เชื่อข่าวลือเหล่านี้ แต่ภาพถ่ายเหล่านั้นและปฏิกิริยาของยุนซีทำให้เขาต้องเชื่อภาพน่าจะถ่ายในที่ที่ตัวเองนั่งอยู่ตอนนี้ ยุนซีพิงไอ้หนุ่มคนนั้นไม่ผิดแน่นอน ยิ่งไม่มีร่องรอยการตัดต่อเ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 266
เวลาผ่านไปอีกสองวันก็มาถึงวันหยุดสุดสัปดาห์หลินตงยังคงวิ่งไปหาซื้อบ้านทุกวันแต่ เนื่องจากไม่มีการซื้อจำนวนมาก การเพิ่มแต้มศักดิ์สิทธิ์จึงค่อนข้างช้าเล็กน้อยสองวันก็เพิ่มขึ้นจากสิบห้าเป็นร้อยแปดแต้ม ใช้เงินไม่ถึงหมื่นล้านหลินตงคลิกที่ร่างกายของเขาอีกครั้งโดยไม่ลังเล ในท้ายที่สุดเหลือแต้มศักดิ์สิทธิ์อีกแปดแต้มและ ร่างกายก็ไปถึงเหนือมนุษย์ระดับที่สี่เมื่อเขากลับมาถึงโรงแรม หลินตงพบว่าโรงแรมแกรนด์สตาร์ดูคึกคักมากในวันนี้ มีรถหรูมากมายที่ทางเข้าจนแทบจะหยุดไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนจำนวนมากรวมตัวกันรอบ ๆ โรงแรม หลายคนถือป้ายและแบนเนอร์ และถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนหยุดยั้งไว้นี่กำลังตามดาราเหรอ?คนดังมาพักที่โรงแรมแกรนด์สตาร์?เขาต้องจอดรถไว้ในโรงรถใต้ดินหลินตงถูกหยุดเมื่อเขาเดินไปที่ประตู ในอดีตมีเด็กผู้หญิงสี่คนที่คอยต้อนรับอยู่ที่นี่ แต่วันนี้พวกเขากลายเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คน"คุณผู้ชาย กรุณาแสดงบัตรห้องพักของคุณด้วย วันนี้ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามานอกจากผู้พักอาศัยเก่าของโรงแรม" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งกล่าวหลินตงกำลังจะพูด หยางหลิ่วในห
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 267
เหยาเสวี่ยกำลังยิ้มและพูดคุยกับนักลงทุนที่มีพุงใหญ่และศีรษะล้านในสายตาของคนนอก เธอเป็นหนึ่งในสี่นักแสดงในประเทศหน้าใหม่ที่มีชื่อเสียงไม่จำกัดแต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้สถานการณ์ที่แท้จริงของตัวเอง ตัวเองเป็นเพียงของเล่นในสายตาของนายทุนเหล่านี้ครั้งนี้ตัวเองรับภาพยนตร์โปรดักชั่นใหญ่เรื่องหนึ่ง ด้วยเหตุนี้เธอจึงเตรียมตัวมานาน แต่เพราะตัวเองไม่ยอมนอนกับนักลงทุนดังกล่าว สุดท้ายก็ไม่ได้ทำให้นักลงทุนพอใจทำให้นักลงทุนต้องถอนการลงทุนชั่วคราว ผู้กำกับก็ด่าเธออย่างมาก แถมยังบอกกับเธอว่า เป็นเพราะเธอนักลงทุนถึงถอนทุน ถ้าเธอไม่สามารถดึงการลงทุนใหม่ ๆ ได้ ต่อไปอย่าคิดวนเวียนอยู่ในวงการหนังเลยกล่าวอีกนัยหนึ่งหากตัวเองไม่สามารถดึงดูดการลงทุนใหม่ได้ ตัวเองก็จะถูกแบน ด้วยตำแหน่งผู้กำกับใหญ่คนนี้ การแบนเธอที่เป็นคนใหม่ที่เพิ่งปรากฏตัวนั้นง่ายมากดังนั้นแม้ว่าตอนนี้เธอจะรังเกียจสายตาของนักลงทุนคนนี้ที่อยากกินคน แต่เธอก็ยังต้องยิ้มและพูดคุยกับเขาโชคดีที่นี่มีคนเยอะและเป็นคนที่มีหน้ามีตา มิฉะนั้นอีกฝ่ายน่าจะลงไม้ลงมือกับเธอโดยตรงแล้วบางครั้งเธออยากออกจากวงการบันเทิงจริงๆ โดยไม่ได้คิดถึงความร
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 268
แต่เหยาเสวี่ยไม่สนใจเขาอีกต่อไปเหยาเสวี่ยเดินไปรอบ ๆ และพูดคุยกับนักลงทุนอีกสองคนที่อายุน้อยกว่าเล็กน้อยและค่อนข้างน่ามอง แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ อีกฝ่ายบอกว่าบริษัทไม่มีแผนที่จะลงทุนในหนังขนาดใหญ่เช่นนี้เนื่องจากแผนการลงทุนสำหรับหนังเรื่องนี้คือสามร้อยถึง ห้าร้อยล้าน ซึ่งเป็นเงินจริงและไม่ใช่ทุกคนที่สามารถนำออกมาได้แม้ว่าบางบริษัทจะมีมูลค่าตลาดมากกว่าพันล้านหรือหลายพันล้าน แต่หากถูกขอให้ใช้จ่ายหลายร้อยล้านโดยไม่ส่งผลกระทบต่อการดำเนินงานปกติของบริษัท ก็จะมีบริษัทไม่มากนักที่สามารถทำได้"เป็นยังไงบ้าง? เสี่ยวเสวี่ย!" หญิงวัยกลางคนแสนสวยเดินเข้ามาถามเธอเป็นผู้จัดการของเหยาเสวี่ย เฉินหงก็เป็นคนที่เฝ้าดูเหยาเสวี่ยตั้งแต่สำเร็จการศึกษาและและก้าวไปทีละขั้นจนถึงวันนี้เหยาเสวี่ยส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่มีความคืบหน้าเลย พี่เฉิน ฝั่งพี่ล่ะ?""ฉันก็เหมือนกัน เห้อ! ทุกวันนี้มีบริษัทเพียงไม่กี่แห่งที่สามารถลงทุนในภาพยนตร์ที่มีทุนสร้างสูงขนาดนี้ พวกที่ลงทุนได้เราก็ไปติดต่อกันหมดแล้ว" เฉินหงถอนหายใจแล้วพูด"พี่เฉิน! พี่ว่าฉันมีแต่ทางสุดท้ายที่สามารถเดินได้แล้วใช่ไหม? ตลาดตอนนี้ก็เป็นแบบนี
Bab terbaru
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1319
แววตาของหวงฝู่ซีเยว่เต็มไปด้วยคำถาม หลินตงเองก็รับรู้ได้เป็นอย่างดีเมื่อพิจารณาจากตำแหน่งของคนทั้งหกคนนี้ในแถว ไม่มีข้อสงสัยเลยว่าเฉินจิงจื่อหานและหญิงงามวัยกลางคนที่อยู่แถวหน้ามีสถานะสูงสุดและเฉินจิงจื่อหานยังเรียกอีกฝ่ายว่าป้าหงด้วยเห็นได้ชัดว่าหญิงวัยกลางคนมีศักดิ์อาวุโสกว่าดังนั้นหญิงงามผู้เปี่ยมด้วยรัศมีเย้ายวนใจคนนี้คือผู้นำ?แล้วเหตุใดตอนนี้เธอถึงต้องการรับหวงฝูซียวี่เป็นลูกศิษย์ มีอะไรแอบแฝงหรือไม่?จริงหรือโกหกกันแน่?ความคิดของหลินตงก็เหมือนกับของหวงฝู่ซีเยว่หากอีกฝ่ายเป็นผู้ชายไม่ว่าหวงฝู่ซีเยว่จะตอบรับหรือไม่ หลินตงก็จะปฏิเสธโดยไม่ลังเลแต่ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์มากกว่าหวงฝู่ซีเยว่ และหลินตงก็เข้าใจได้ยากเล็กน้อยหากอีกฝ่ายต้องการรับหวงฝู่ซีเยว่เป็นศิษย์อย่างจริงใจ หลินตงก็ย่อมเห็นด้วยอย่างแน่นอนปีต่อๆ ไปนั้นทั้งเหงาและเดียวดาย หากมีใครสักคนที่คุ้นเคยอยู่ข้างๆ ก็คงจะดีไม่น้อยหลินตงหวังว่ายุนซีและคนเหล่านี้จะสามารถทะลุทะล่วงไปสู่อาณาจักรนิรันดร เป็นอมตะเหมือนเขา และเดินเคียงข้างกันตลอดไปน่าเสียดายที่เขารู้ว่าความปรารถนานี้ยากเกินไปที่จะบรรลุอาณาจักรนิรั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1318
และไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆแม้ว่าพรสวรรค์จะดี แต่ก็ไม่คุ้มที่จะพิจารณาเมื่อเทียบกับอัจฉริยะที่เคยต้องการสั่งสอนจากไป๋หลี่เหยียนหงแต่เนื่องจากไป๋หลี่เหยียนหงเป็นฝ่ายต้องการรับศิษย์ต้องมีบางอย่างที่เขาไม่รู้เป็นแน่สำหรับเรื่องที่ว่ามันคืออะไร!เฉินจิงจื่อหานก็ไม่รู้เช่นกันดูเหมือนว่าวิชาดวงตาจักรวาลของตนเอง ยังต้องพัฒนาอีกเยอะ!เขาต้องฝึกฝนต่อไปอย่างหนักเมื่อกลับไป"เอ๋???"หวงฝู่ซีเยว่ตกตะลึงไปชั่วขณะเกิดอะไรขึ้น?ทำไมผู้หญิงสวยคนนี้ถึงต้องการพาเธอไป?เพื่อดูโลกภายนอก?คำพูดแบบนี้เหมือนกับหลอกเด็กถ้าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายหวงฝู่ซีเยว่ก็ยังพอคิดได้เพราะยังไง เธอเคยเจอผู้ชายหลายคนที่หลงใหลในความงามของเธอแต่คราวนี้อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่สวยงามอย่างน่าทึ่ง ซึ่งแผ่รัศมีแห่งความเย้ายวนยิ่งไปกว่านั้นหวงฝู่ซีเยว่รู้สึกว่าอีกฝ่ายน่าดึงดูดใจกว่าตัวเธอเองเพียงแค่ดูท่าทางที่หลงใหลของผู้ชายบนโลกที่อยู่รายล้อมก็ชัดเจนแล้วตั้งแต่วินาทีที่ผู้หญิงคนนี้ปรากฏตัว พวกเขาก็หลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้นมีเพียงไม่กี่คนที่ไม่ได้รับผลกระทบคนที่ไม่ได้รับผลกระทบเหล่านี้ ยกเว้นคนหนุ่มอย่างหลินตง ส่วน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1317
"ยากไป! แต่ตอนนี้ฉันยังไปไม่ได้! บางทีฉันอาจจะออกไปดูในอนาคต แต่ไม่ใช่ตอนนี้!" หลินตงส่ายหัวและพูด"นาย...เฮ้อ! หลินตง พูดตามตรง ฉันชื่นชมนายมาก ฉันไม่อยากเห็นนายเสียเวลาในที่เล็กๆ แห่งนี้ ตอนนี้ถึงเวลาที่นายต้องทุ่มสุดตัวและไล่ตาม ไม่อย่างนั้นช่องว่างระหว่างนายกับคนพวกนั้นก็จะยิ่งกว้างไปเรื่อยๆ หากนายไม่ไล่ตามตอนนี้ ช่องว่างนั้นอาจไม่มีวันตามทันได้""ฉันรู้! แต่ฉันไม่สนใจ! ทุกคนต่างก็มีสิ่งที่มีค่าในใจ และหากนั่นไม่ใช่เป้าหมายของฉัน พี่เฉินก็ไม่จำเป็นต้องแนะนำอีกต่อไป"ทำไมนายถึงไม่เข้าใจ ทำไมนายต้องดื้อรั้นขนาดนั้น?" เฉินจิงจื่อหานพูดอย่างหมดหนทางบรรยากาศโดนรอบก็เงียบลงทุกอย่างที่ต้องพูดได้ถูกพูดไปแล้ว และเฉินจิงจื่อหานไม่รู้ว่าจะชักชวนหลินตงออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรเขาได้ลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงแต่หลินตงไม่ได้รู้สึกอะไรเลยถ้าเป็นคนอื่น เขาคงไม่เสียเวลาพูดไปมากมายขนาดนี้แน่เหตุผลที่หลินตงพยายามอย่างหนัก เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาคือเพื่อปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนและคนที่เขารักเขาจะไม่จากโลกนี้ไปอย่างแน่นอนส่วนการพายุนซีและพวกเธอไปด้วยกันถ้าเป็นแบบนั้น มีปัจจัยที่ไม่แ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1316
คนอย่างหลินตงที่เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ จะได้รับอนุญาตให้เรียกเขาว่าพี่เฉินได้อย่างไร?นี่ไม่ใช่การดูหมิ่นเขาหรือ?ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานต้องการล่อหลินตงให้ออกจากกาแล็กซีทางช้างเผือก แล้วหาทางชักชวนให้เข้าร่วมสำนักเทียนซิงนี่อาจถือเป็นการคัดเลือกบุคคลที่มีศักยภาพสำหรับสำนักเทียนซิง ซึ่งอาจมีประโยชน์ในอนาคต"หลินตง! นายไม่คิดจะก้าวออกจากกาแล็กซีเล็กๆ แห่งนี้และออกสำรวจโลกภายนอกจริงๆ เหรอ?""พี่เฉิน! ตอนนี้ฉันไม่มีความคิดนั้นจริงๆ แม้ว่ากาแล็กซีทางช้างเผือกจะเป็นเพียงอารยธรรมระดับต่ำ แต่ที่นี่คือบ้านเกิดของฉัน มีทั้งครอบครัว เพื่อนและสิ่งที่ฉันห่วงใยอยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันจะไม่จากที่นี่ไปในตอนนี้"หลินตงไม่ได้พูดในสิ่งที่คิด และไม่ได้บอกว่าจะไม่ออกจากกาแล็กซีทางช้างเผือกเด็ดขาดหลังจากเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรและรู้แจ้งแล้ว หลินตงก็รู้ว่าเขาแตกต่างจากคนธรรมดาโดยสิ้นเชิงความแตกต่างที่ง่ายที่สุดคืออายุขัยของคนธรรมดามีจำกัด ในขณะที่อายุขัยของอาณาจักรนิรันดรนั้นไม่มีที่สิ้นสุดแม้แต่อาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นอย่างองค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวน ตราบใดที่ไม่อาจก้าวข้ามไปได้ อายุขัยของเขาก็ยังคง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1315
หลินตงและเฉินจิงจื่อหานพูดคุยกันอย่างถูกคอแม้ว่าบางครั้งเฉินจิงจื่อหานจะรู้สึกว่า ความไม่รู้ของหลินตงเป็นเรื่องตลก แต่เขาก็ยังคงอธิบายอย่างอดทนแค่นี้ก็อธิบายทุกอย่างได้แล้วเฉินจิงจื่อหานไม่ใช่แค่ผู้ผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลระดับสูงเท่านั้น จุดเริ่มต้นของเขานั้นยิ่งใหญ่ จนทำให้คนมากมายหมดหวังตั้งแต่ยังไม่เริ่มนี่คือชายผู้เกิดมาบนยอดปิรามิดการเติบโตในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ทำให้เขากลายเป็นคนที่เย่อหยิ่งและมองคนอื่นต่ำกว่าตัวเองแต่สำหรับหลินตง ผู้เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ เฉินจิงจื่อหานกลับให้ความสำคัญกับเขามากคนใช้สาวสวยทั้งสี่คนข้างหลังเขาเอง ก็ยังประหลาดใจคนหนึ่งอยู่บนยอดปิรามิดแห่งอารยธรรมระดับสูง ในขณะที่อีกคนเกิดมาในอารยธรรมชั้นล่างช่องว่างระหว่างทั้งสองคน กว้างเกินกว่าที่จะเปรียบเป็นเพียงฟ้ากับเหวมันไม่มีอะไรเทียบได้เลยแต่ทั้งสองกลับรู้สึกถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบต้องเข้าใจว่า คนระดับนายน้อยของเรา ต่อให้เป็นอัจฉริยะจากอารยธรรมระดับสูงส่งแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นหัว เพราะฐานะของเขาที่สูงส่งนั้น เพียงพอที่จะไม่จำเป็นต้องใส่ใจแต่กับหลินตง นายน้อยกลับดูเป็นกันเองขึ้นเล็ก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1314
ในขณะเดียวกัน ก็เป็นทูตปกป้องสันติภาพแห่งจักรวาลตัวตนประเภทนี้ไม่ควรเป็นศัตรู และคงไม่มีเจตนาใดต่อโลกใบนี้"ที่แท้พวกก็เป็นผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาล ยินดีที่ได้พบ ฉันชื่อหลินตง เจ้าแห่งกาแล็กซีทางช้างเผือก" หลินตงพูดอย่างสุภาพ"หลินตง นี่คือดาวบ้านเกิดของนายเหรอ?" เฉินจิงจื่อหานถาม"ใช่!!!" หลินตงตอบอย่างหนักแน่น"ฉันค่อนข้างสงสัยนะ! ดาวเคราะห์เล็กๆ แบบนั้นจะสร้างคนอย่างนายได้ยังไง ดูจากอายุของนายแล้ว คงไม่น่าจะแก่ขนาดนั้นใช่มั้ย!""ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ไม่จำเป็นต้องมีชาติกำเนิดสูงส่ง! ใครตั้งกฏเอาไว้ว่า โลกไม่สามารถสร้างตัวตนที่ยิ่งใหญ่ได้?""ฮ่าๆ... พูดได้ดี พูดได้ดี! ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ไม่จำเป็นต้องมีชาติกำเนิดสูงส่ง หลินตง แค่ประโยคนี้เท่านั้น ฉัน เฉินจิงจื่อหานก็ยอมรับนายแล้ว!" เฉินจิงจื่อหานหัวเราะอย่างสนุกสนาน“พี่เฉิน คุณใจดีเกินไป ฉันแค่พูดความจริงเท่านั้น คนเราไม่สามารถเลือกชาติกำเนิดได้ แต่สามารถเลือกเส้นทางชีวิตตัวเองได้”“หลินตง! หากนายพูดแบบนี้แถวบ้านฉันนะ หลายคนคงหัวเราะเยาะนายแล้ว แต่ฉันแตกต่างออกไป ฉันคิดว่าคำพูดของนายมีเหตุมีผล ฉันถือว่านายเป็นเพื่อนของฉันแล้ว ฉันเช
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1313
ในขณะนี้หลินตงและชาวโลกคนอื่นๆ เห็นจุดสีดำในดวงตาของพวกเขาภายในเวลาไม่กี่วินาที จุดสีดำนั้นก็เปลี่ยนเป็นเต่าขนาดใหญ่และบินเข้ามาบนท้องฟ้านี่คือ???เต่า???ซ่งซือหมินและปรมาจารย์ทรงพลังของโลกต่างก็ตกตะลึงเต่าตัวนี้ใหญ่เกินไปจริงๆใหญ่เกินกว่าจะจินตนาการได้สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เช่นนี้จะมีอยู่ได้อย่างไร?และแรงกดดันที่เต่าตัวนี้สร้างให้กับพวกเขาก็น่ากลัวเช่นกันหลินตงมองดูเต่าตัวใหญ่บนท้องฟ้านี่คือตัวตนที่เขาสัมผัสได้ก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ดูเหมือนจะไม่ปกติสักเท่าไรที่แท้เจ้าหมอนี่ก็ไม่ใช่ตัวจริงสถานการณ์นี้อาจซับซ้อนกว่าที่เขาคิดในตอนแรกระหว่างที่เต่าตัวใหญ่กำลังลงมา ร่างกายของมันค่อยๆ หดตัวลงและในที่สุดก็กลับคืนสู่ขนาดปกติไป๋หลี่เหยียนหงเก็บตำหนักบนหลังเต่ายักษ์มาไว้ในมือเรียบร้อยแล้วกระบวนการทั้งหมดรวดเร็วมากซ่งซือหมินและคนอื่นๆ รู้สึกเพียงชั่วพริบตาเต่าตัวใหญ่หายไป มีชายคนหนึ่ง หญิงห้าคน และคนหกคนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าชายคนนั้นคือเฉินจิงจื่อหานหญิงห้าคน หนึ่งในนั้นมีรูปลักษณ์ของสาววัยกลางคน และนั่นก็คือไป๋หลี่เหยียนหงอีกสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหลั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1312
เรื่องจริง?ถ้าถึงระดับอาณาจักรนิรันดรแล้ว จะไม่มีวันแก่และไม่มีวันตาย?เป็นไปได้งั้นเหรอ???แม้ว่าพวกเขาอาจคิดว่ามันเป็นเพียงจินตนาการในใจ แต่ความเป็นไปได้นี้อาจมีอยู่จริงก็ได้"นายท่านหลิน! คุณกำลังบอกว่าตราบใดที่คุณไปถึงอาณาจักรนิรันดร คุณก็สามารถมีชีวิตอมตะได้? คุณจะอยู่ยงคงกระพัน? "มีคนอดไม่ได้ที่จะถามคนอื่นๆ ทุกคนต่างมองไปที่หลินตงด้วยเห็นได้ชัดว่าพวกเขายังกังวลเกี่ยวกับหัวข้อนี้เป็นพิเศษหลินตงมองไปยังเหล่าปรมาจารย์ของโลกที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ก่อนจะอธิบายอย่างใจเย็นว่า "อาณาจักรนิรันดรเป็นเส้นแบ่งขนาดใหญ่ระหว่างสองโลก เมื่อก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรแล้ว ก็เปรียบเสมือนเปิดประตูสู่ขอบฟ้าที่กว้างใหญ่กว่าเดิม และร่างกายก็จะสามารถสร้างพลังชีวิตของตัวเองได้อย่างต่อเนื่อง เพื่อหล่อเลี้ยงให้กับทุกอวัยวะ สิ่งนี้ช่วยให้ร่างกายคงความมีชีวิตชีวาเอาไว้ได้ตลอดกาล ไม่เพียงแต่อายุขัยจะไร้ขีดจำกัดเท่านั้น แม้แต่ศีรษะที่ถูกตัดขาด ก็ยังสามารถงอกกลับมาใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ตราบใดที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีพละกำลังเหนือกว่ามาก จนถูกบดขยี้จนเป็นผุยผงได้ ก็ไม่มีทางฆ่าผู้ที่อยู่ในระด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1311
ณ ห้วงอวกาศ นอกโลกเต่ายักษ์เพิ่งมาถึงที่นี่ในสายตาของทุกคน เต่าเป็นคำพ้องความหมายกับความช้าแต่เต่ายักษ์ตัวนี้ได้ลบล้างความคิดแบบเดิม ๆ อย่างสิ้นเชิง มันเร็วอย่างเหลือเชื่อความเร็วของมันแซงหน้าหลินตง ผู้เพิ่งก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรด้วยซ้ำแน่นอนว่ามันเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยมในการเดินทางไปทั่วจักรวาลเต่าตัวนี้เป็นของผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลที่รับผิดชอบภูมิภาคของกระจุกกาแล็กซีซึ่งเป็นที่ตั้งของกาแล็กซีทางช้างเผือก และเป็นพาหนะของไป๋หลี่เหยียนหงหลังจากเข้าสู่กาแล็กซีอารยธรรมระดับต่ำขนาดเล็กของทางช้างเผือกแล้ว เธอก็ค้นพบร่องรอยที่ทิ้งไว้จากการฉีกมิติของหลินตงและติดตามมาตลอดทางเธออยากรู้ว่าใครเข้ามาในอาณาจักรนิรันดรจากกาแล็กซีอารยธรรมระดับต่ำนี้และพบโลกในที่สุด"ป้าหง! เรามาถึงแล้วหรือยัง?" เฉินจิงจื่อหานถาม"อืม! ฉันติดตามร่องรอยที่อีกฝ่ายทิ้งไว้ตลอดทางและพบดาวเคราะห์ดวงนี้ด้านล่างนี้" ไป๋หลี่หยานหงตอบ"ตัวตนอย่างอาณาจักรนิรันดรจะปรากฏตัวบนดาวเคราะห์เล็กๆ เช่นนี้ได้ยังไง?"เฉินจิงจื่อหานมองไปที่ดาวเคราะห์สีน้ำเงินเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลและไม่เชื่ออย่างชัดเจน"จื่อหาน! บาง
