ใกล้บริเวณมหาดวงดาว มีดาวเคราะห์ที่มีสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กอาศัยอยู่ดาวเคราะห์ดวงนี้มีขนาดไม่ใหญ่กว่าโลกมากนัก และภายในแกนกลางของกาแล็กซีทางช้างเผือก ดาวเคราะห์ดวงนี้ก็เป็นดาวเคราะห์ขนาดเล็กที่มีสิ่งมีชีวิตอยู่อย่างไรก็ตาม แม้จะมีขนาดเล็ก แต่ดาวเคราะห์ดวงนี้ก็มีทิวทัศน์ที่สวยงามพื้นที่มากกว่า 90% ถูกปกคลุมด้วยป่าไม้ และมีต้นไม้สูงตระหง่านมากมายบนดาวเคราะห์นี้ ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของนกและสัตว์ป่านับไม่ถ้วนมนุษย์อาศัยอยู่เพียงประมาณ 5% ของพื้นที่เท่านั้นระดับเทคโนโลยีบนดาวเคราะห์ยังล้าหลังมาก และยังคงอยู่ในสถานะพึ่งพาตนเองทุกคนหาเลี้ยงชีพด้วยการล่าสัตว์ในป่าเหตุผลที่สภาพแวดล้อมทางนิเวศวิทยาเดิมยังคงไม่ถูกรุกราน ก็เพราะว่าครั้งหนึ่งเคยมีบุคคลที่แข็งแกร่งอาศัยอยู่ที่นี่อย่างสันโดษเขาซื้อดาวเคราะห์ดวงนี้และทำให้มันเป็นดาวเคราะห์พลเมืองระดับสูงของอาณาจักรกาแล็กซี ซึ่งไม่มีใครกล้าแตะต้องหลังจากที่ชายผู้แข็งแกร่งจากไป ไม่มีใครกล้าแตะต้องที่นี่ ดังนั้นจึงยังคงอยู่ในสถานะเดิมณ ขณะนี้ บนโลกใบนี้หญิงสาวสวมผ้าคลุมหน้าที่มีรูปร่างสง่างาม คล้ายกับเทพธิดาที่ลงมายังโลกมนุษย์ กำลังเดิ
เซี่ยมู่มองตามสายตาของสาวใช้เสี่ยวชิงและมองดูผีเสื้อหลากสีสันขนาดเท่าฝ่ามือกำลังเกาะดอกไม้ไม่ไกลนัก“อืม! สวยจริงๆ! สวยไม่แพ้ผีเสื้อฟีนิกซ์บนดวงดาวจักรพรรดิเลย ดาวเคราะห์ดวงนี้มีทัศนียภาพที่สวยงามที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาเลย" เซี่ยมู่กล่าวอย่างมีความสุข“คุณหนู ถ้าท่านต้องการให้จักรพรรดิส่งคนไปย้ายดาวเคราะห์ดวงนี้ไปยังบริเวณใกล้เคียงดวงดาวจักรพรรดิ เพื่อที่ท่านจะได้เห็นบ่อยๆ ก็ย่อมทำได้" หญิงรับใช้ชราแนะนำ“ฉันยังไม่อยากทำเลย มันจะทำให้คนและสัตว์บนดาวเคราะห์ดวงนี้หวาดกลัวอย่างแน่นอน ฉันไม่สามารถทำลายชีวิตดั้งเดิมของพวกเขาเพียงเพื่อประโยชน์ส่วนตัวได้" เซี่ยมู่ปฏิเสธ“คุณหนูก็เหมือนคุณผู้หญิง ใจดีและคิดถึงผู้อื่นเสมอ" หญิงรับใช้ชราถอนหายใจ“โม้โม่ นี่ไม่ใช่ความใจดี ในจักรวาลอันกว้างใหญ่และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว สิ่งมีชีวิตทุกชนิดต่างก็มีความหมายของการดำรงอยู่ แม้แต่ต้นไม้หรือใบหญ้า เราไม่ควรพึ่งพาความแข็งแกร่งของเราเองเพื่อเปลี่ยนแปลงพวกมัน เพราะมันไม่ยุติธรรมกับพวกมัน" เซี่ยมู่กล่าวอย่างสบายๆ“คุณหนูมีเหตุผล!" โม้โม่ตอบถึงแม้เธอจะพูดแบบนั้น แต่ในใจเธอก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยเผ่
ไม่นานหลังจากองค์หญิงสิบเก้าและสหายของเธอจากไปในความว่างเปล่าเหนือดาวเคราะห์นี้ยานอวกาศมาถึงที่นี่และจอดลงประตูยานอวกาศเปิดออกและคนสวมชุดดำมากกว่าสิบคนลงมาและยืนอยู่ในความว่างเปล่า“ออกมา! องครักษ์เกราะจักรพรรดิ ฉันรู้ว่าพวกแกอยู่ที่นี่” ผู้นำในชุดดำกล่าวในขณะนี้ มิติข้างหน้าก็สั่นสะเทือนชายสวมหน้ากากสีขาวที่มีตราจักรพรรดิสลักอยู่บนเสื้อผ้าของเขาปรากฏตัวต่อหน้าชายในชุดดำนี่คือกลุ่มองครักษ์เกราะจักรพรรดิ ที่ทำให้กองกำลังนับไม่ถ้วนหวาดกลัว“เศษซากอาณาจักรสวรรค์!" ชายผู้เพิ่งปรากฏกายกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก“ไม่ได้เจอกันนานเลย องครักษ์เกราะจักรพรรดิ ฉันดีใจที่แกยังจำเราได้ ออกมาทุกคน! ฉันรู้ว่าตราบใดที่องครักษ์เกราะจักรพรรดิออกมาแบบนี้ กลุ่มนึงก็จะมีแปดคน”ทันทีที่ชายในชุดดำเพิ่งพูดจบในเจ็ดทิศทางอื่นๆ ทางฝั่งเดียวกับชายหน้ากากสีขาว มิติก็สั่นสะเทือนพร้อมกันชายอีกเจ็ดคนที่สวมหน้ากากสีดำก็ปรากฏตัว ล้อมรอบชายในชุดคลุมสีดำองครักษ์เกราะจักรพรรดิ แปดคนขวางชายชุดดำจากแปดทิศทางคนหนึ่งสวมหน้ากากสีขาว ในขณะที่อีกเจ็ดคนสวมหน้ากากสีดำชายสวมหน้ากากสีขาวเป็นกัปตันทีมองครักษ์
"หลินตง เราเลิกกันเถอะ!"ถัดจากสนามกีฬาของมหาวิทยาลัยเจียงหนาน ในป่าเล็ก ๆ ที่ซ่อนอยู่เจียงซานพูดกับหลินตงซึ่งเป็นแฟนของเธอ"ซานซาน ทำไม? ผมทำอะไรผิด? ทำไมคุณถึงใจร้ายขนาดนี้?"หลินตงถามอย่างตื่นเต้นเขาและเจียงซานเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย และพวกเขาเป็นคู่รักกันในช่วงปีสามที่โรงเรียนมัธยมปลายแม้ว่าสภาพครอบครัวของหลินตงจะไม่ค่อยดีนัก แต่เขาหล่อและเรียนเก่ง เขาเป็นผู้ชายอบอุ่นมาตรฐาน ตอนมัธยมปลาย แน่นอนว่าเป็นที่รักของเพื่อนร่วมชั้นหญิงเจียงซานก็ไม่เลวเช่นกัน เธอเป็นสาวสวยประจำชั้นเรียน เธอเรียนแย่กว่าหลินตงเล็กน้อย แต่ก็อยู่ในอันดับต้น ๆตอนที่ทั้งสอนคนคบกันแรก ๆ มักถูกครูดุบ่อยครั้ง ทั้งสองคนสัญญาหลายครั้งว่าจะไม่ให้เสียการเรียน และตราบใดที่ผลการเรียนลดลงก็จะเลิกกัน จึงจะทำให้ครูไม่สนใจเรื่องของพวกเขาความจริงก็เป็นอย่างที่พวกเขาพูดกัน ทั้งคู่ได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเจียงหนาน ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยสำคัญของประเทศ ไม่รู้ว่าจะมีสักกี่คนที่อิจฉาพวกเขาแต่หลินตงไม่เคยคาดหวังเลยว่าภายในหนึ่งปีหลังจากเข้ามหาวิทยาลัย เจียงซานก็เริ่มห่างเหินเขา ตอนนี้ถึงกับบอกเลิกเขาจริง ๆ แล้วใ
หลินตงยังคงคิดถึงความเป็นจริงของระบบศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงนี้ เมื่อประตูห้องพยาบาลที่เขาอยู่ถูกเปิดออกหญิงสาวสวยในวัยสามสิบสวมชุดแพทย์สีขาวเดินเข้ามานี่คือหมอจากห้องพยาบาลของโรงเรียน ชื่อเฉินซวน อายุสามสิบสองปี แต่งงานมาหลายปีแล้วและไม่มีลูก สามีเป็นเจ้าของบริษัทเล็ก ๆแต่ได้ยินมาว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับสามีไม่ค่อยดีนัก ช่วงนี้กําลังทะเลาะหย่ากันอยู่มีข่าวลือในโรงเรียนว่าสามีของเธอเพื่อร่วมมือกับบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง ให้เธอไปดื่มเป็นเพื่อน วางยาในเหล้า อยากให้เธออยู่กับเจ้าของบริษัทอีกฝ่ายหนึ่งคืนปรากฏว่าเธอรู้เรื่องก่อน จึงฉวยโอกาสเข้าห้องน้ำวิ่งกลับมาที่โรงเรียน แล้วก็อยู่ที่โรงเรียนตลอดไม่เคยกลับไปเลย ล่าสุดกำลังหาทนายฟ้องหย่ากับสามีอยู่"นักศึกษา นายตื่นแล้วก็ไปได้แล้ว กลับไปแล้วก็อย่าลืมกินของช่วยบำรุงเลือดและฟื้นฟูร่างกายให้มากขึ้น ร่างกายของนายแย่มาก ทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้ มองทุกอย่างให้เปิดกว้างหน่อย เอะอะก็โมโหจนเลือดลมโจมตีหัวใจ"เฉินซวนมองดูหลินตงลืมตาและนอนอยู่บนเตียงแล้วพูดกับเขา"ขอบคุณคุณหมอเฉิน ผมรู้แล้ว" หลินตงลุกขึ้นและเดินออกจากห้องพยาบาล ตอนนี้เขายังคงเวียนห
จ้าวซวนทำงานเป็นผู้จัดการล็อบบี้ของโรงแรมระดับแปดดาวแห่งนี้มานานกว่าสามปีแล้ว เคยเห็นคนรวยมาเยอะ เศรษฐีหลายพันล้านหรือหลายหมื่นล้านก็เห็นมาไม่น้อย อย่างไรก็ตามคนที่สามารถเข้าออกที่นี่ได้ล้วนแต่มีฐานะแม้ว่าบัตรสมาชิกที่นี่จะสามารถคืนเงินได้และยังมีบริษัทใหญ่ ๆ มากมายที่รับลูกค้าที่นี่เติมเงินหลายสิบล้านตลอดทั้งปี แต่เติมเงินทีเดียวร้อยล้าน พึ่งเคยเจอครั้งแรกจริง ๆ คนแบบนี้มีทรัพสินเกินหมื่นล้านแน่นอน ไม่อย่างนั้นจะไม่กล้าทำแบบนี้แม้ว่าคนที่มีทรัพสินหลายร้อยหลายแสนล้านในฟอร์บส์จะเป็นคนอันดับต้น ๆ แต่จ้าวซวนเพิ่งรู้เมื่อเข้าไปใกล้ชิดกับวงการนี้ว่ามีเศรษฐีที่ไม่เปิดตัวมากมายในโลกนี้ ในฟอร์บส์อาจจะมีไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำเศรษฐีส่วนใหญ่เป็นคนถ่อมตัว เห็นได้ชัดว่าคนนี้เป็นหนึ่งในเศรษฐีที่ไม่เปิดตัวและเป็นอันดับต้น ๆ อย่างแน่นอนอายุก็ยังน้อย เป็นรุ่นที่สองของตระกูลเศรษฐีที่ไม่เปิดตัวแน่นอนในความเป็นจริงเมื่อกี้ตอนมาเห็นหลินตง จ้าวซวนก็ดูถูกเขา เสื้อผ้าทั้งหมดที่สวมน่าจะรวมแล้วไม่ถึงสองร้อย คนแบบนี้มีอยู่เต็มถนนเมื่อได้ยินแผนกต้อนรับบอกว่าหลินตงต้องการเติมเงินบัตรสมาชิกร้อยล้
หลินตงรับประทานอาหารเสร็จและเดินออกจากโรงแรมระดับแปดดาว มองไปที่ประตูโรงแรมที่อยู่ด้านหลัง จ้าวซวนพาพนักงานหลายคนโค้งคํานับและส่ง หลินตงรู้สึกว่าโลกสวยงามมากในทันทีเจียงซานแล้วไง?ตอนนี้พี่ก็ตั้งฮาเร็มสาวงามสามพันได้ถ้าต้องการทำอะไรต่อไป?แน่นอนว่าต้องซื้อบ้านหอพักของโรงเรียนหลินตงก็ไม่อยากอยู่มานานแล้ว หอพักสี่คนต่อหนึ่งห้อง ตอนนี้พักอยู่แค่สองคน อีกสองคนมีแฟนจึงเช่าบ้านอยู่ข้างนอกและได้ข่าวมาว่าอีกคนหนึ่งก็หลงใหลแฟนสาวมากและมีแผนจะย้ายออกเดิมทีหลินตงเคยคิดที่จะเช่าบ้านเพื่ออาศัยอยู่กับเจียงซานข้างนอก แต่เจียงซานไม่เห็นด้วยพอนึกถึงเจียงซานเพิ่งคบกับหวงจุนหลางไม่กี่วันเองก็นอนด้วยกัน หลินตงก็เจ็บปวดในใจ"ให้ตายเถอะ รู้งี้ควรใช้ไม้แข็งตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้กลับเสียท่าให้ไอ้สารเลวหวงจุนหลางนั่น" หลินตงแอบด่าในใจในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือมือสองที่พังรุ่งริ่งของหลินตงดังขึ้นหลินตงหยิบมันขึ้นมาและตรวจสอบสาย มันเป็นสายจากเพื่อนร่วมห้องของเขาหลิวเผิงแม้ว่าตอนนี้เขาจะย้ายออกไปและใช้ชีวิตอย่างไร้ยางอายกับแฟนสาวแล้ว แต่พวกเขาก็อยู่ด้วยกันมานานกว่าหนึ่งปีแล้วและความสัมพันธ์ของทั้
ทันทีที่เข้าไป หลินตงก็ตกใจมาก สมกับเป็นห้องราชา การตกแต่งหรูหราสุดขีดหลินตงเดินไปที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานที่สูงสามเมตรและยาวสิบกว่าเมตร มองทิวทัศน์ตรงหน้า กลับให้ความรู้สึกว่า "อยู่ในจุดสูงสุดมองดูภูเขาที่ดูเล็ก ๆ""คุณหลิน นี่คือราชาแห่งอาคาร 1 หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานตรงหน้าคุณทำจากกระจกกันกระสุนนำเข้าจากต่างประเทศ มีความหนาสิบเซนติเมตรและไม่สามารถเสียหายจากขีปนาวุธธรรมดาได้ แถมยังโปร่งใสมากและไม่กระทบแสงแดดเลย หน้าต่างบานนี้ เพียงอย่างเดียวมีมูลค่ากว่า 10 ล้าน และโคมระย้าอันงดงามเหนือศีรษะของคุณนำเข้าจากฝรั่งเศสและสามารถเปลี่ยนสีได้มากกว่าสิบสี""นี่คือห้องครัว""นี่คือห้องนอน""นี่คือห้องหนังสือ""นี่คือห้องเก็บไวน์""นี่คือห้องน้ำ""นี่คือห้องรับแขก""นี่คือห้องสันทนาการ"จากนั้นทั้งสองก็มาถึงชั้นที่ยี่สิบแปด"ที่นี่มีสระว่ายน้ำในร่ม สามารถเปลี่ยนน้ำเป็นประจําทุกเช้า และน้ำที่เปลี่ยนเป็นน้ําปลอดเชื้อที่บริสุทธิ์ สามารถดื่มได้โดยตรง"หลังจากชุยเจียพูดจบ เธอก็หยิบน้ำเข้าปากและจิบ จุดประสงค์คือทำให้หลินตงรู้สึกว่าน้ำสะอาดมากการดูบ้านของทั้งสองได้ผ่านไปอีกหนึ่งช