บทที่ 1003

“ดีมาก! แกสามารถก้าวไปสู่ระดับของจ้าวจักรวาลได้ภายในเวลาไม่ถึงสองร้อยปี และยังมีความหวังสำหรับความก้าวหน้าต่อไปในอนาคต อย่าหยิ่งผยองหรือชะล่าใจเกินไป และจงมุ่นมั่นกับตนเอง ยกระดับมาตรฐานของตัวแกเองให้สูงเสมอ”

“ขอบคุณสำหรับคำชมของครับพ่อ!!!” เล่ยชางชิงตอบอย่างตื่นเต้น

เขามีความสุขจริงๆ

เล่ยเมิ่งไม่เคยชมเชยเขาเลยตั้งแต่สมัยเด็ก

เพราะเขามีพี่ชายชื่อเล่ยหมิง

แม้ว่าพี่น้องทั้งสองจะมีอายุใกล้เคียงกัน

แต่เล่ยหมิงสามารถทะลุระดับจ้าวจักรวาลได้เร็วกว่าเล่ยชางชิงถึงห้าสิบปี

ตอนนี้พลังการต่อสู้ได้ไปถึงช่วงปลายของระดับจ้าวจักรวาลแล้ว

ส่วนเขาก็เพิ่งจะทะลวงผ่านไปยังช่วงต้นของระดับจ้าวจักรวาล

มีพี่ชายแบบนี้คอยกดดัน

ลองนึกภาพดูว่าเล่ยชางชิงเคยกดดันขนาดไหน

เล่ยเมิ่งยังฝึกฝนเล่ยหมิงให้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของเขา โดยพาเขาไปด้วยและทุ่มเททรัพยากรทั้งหมดของเขา

เล่ยชางชิงไม่ได้ขาดพรสวรรค์

แต่ใครเป็นคนมอบพี่ชายที่แข็งแกร่งกว่าให้เขา?

เปรียบเทียบทั้งสองคนแล้ว

เล่ยชางชิงอ่อนแอกว่ามาก

ดังนั้น เขา ถูกเล่ยเมิ่งทุบตีและดุว่าเป็นตัวอย่างเชิงลบตั้งแต่ยังเด็ก

ดังนั้นเล่ยชางชิงจึงละทิ้งเส้นทางที่เล่ยเมิ่